ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Καταρρεύσανε μέσα σε λίγες μέρες μύθοι και στερεότυπα που χτίστηκαν δεκαετίες τώρα από τους  ευρωπαϊστές, μεταξύ των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα και οι αριστεροί πολιτικοί του πρόγονοι,  για τις νομοτέλειες και τους μονοδρόμους της συμμετοχής της χώρας μας στην ΕΟΚ, αρχικά,  στην  Ε.Ε στη συνέχεια και τέλος στο ευρώ. Οι «ευρωπαϊκές αρχές»   της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης, του ορθού λόγου, της ισότητας των χωρών-εταίρων τελικά εν μιά νυκτί αποδείχθηκαν «πουκάμισο αδειανό», δηλ. προπαγανδιστικά συνθήματα, με τη συμβολή, είναι αλήθεια, της νέας διακυβέρνησης που μας υποσχέθηκε το τέλος των μνημονίων και της τρόικας εντός του ευρώ και της Ε.Ε. (!!!). Των υπαίτιων δηλ. που, μαζί με τις ΗΠΑ με το ΔΝΤ της, ευθύνονται για το καθεστώς της νέας κατοχής που βιώνουμε, με τη σύμπραξη της εγχώριας ελίτ.

 Η διάλυση της ελληνικής παραγωγής και η υπερχρέωση

Από το 1981 με την ΕΟΚ ξεκίνησε η διάλυση της ελληνικής  παραγωγής και η αντικατάσταση των ελληνικών με ξένα εισαγόμενα αυξάνοντας ραγδαία την ανεργία και τον ξένο  δανεισμό.

Στην έκδοσή μας ΑΣΚΕ-4 το 2006 (Η Ελλάδα στην ΕΟΚ-Ε.Ε. Η αποχώρηση από την Ε.Ε. όρος επιβίωσης και προόδου) αναφέρεται (σελ. 57,58,59,60,65) :

«Την πρώτη περίοδο της ένταξης της χώρας μας στην ΕΟΚ οι εταίροι μας πέτυχαν το άνοιγμα της αγοράς μας, τον εξοστρακισμό πολλών ελληνικών προϊόντων και την κυριαρχία των δικών τους. Αυτό το επέβαλαν με  την κατάργηση των δασμών, την επιδότηση των εισαγομένων από την ΕΟΚ προϊόντων και το σταδιακό έλεγχο των δικτύων πώλησης επώνυμων ελληνικών βιομηχανιών και επιχειρήσεων, τις οποίες αγόραζαν <....> Παράλληλα μας επέβαλαν ποσοστώσεις, δηλ. ανώτατα όρια παραγωγής σε προϊόντα, όπως π.χ. το γάλα, ο χάλυβας, το βαμβάκι, που είτε τα παρήγαν οι άλλοι εταίροι, ιδιαίτερα οι βόρειοι, είτε τα εισήγαν από τρίτες χώρες, με τις οποίες η ΕΟΚ είχε συνάψει ειδικές συμφωνίες. Με αυτό τον τρόπο μετέτρεπαν την  παραγωγή σε κατάρα<...>     Επιδοτούσαν την απόσυρση των αγροτικών μας προϊόντων. Επιδοτούσαν την πρόωρη συνταξιοδότηση των αγροτών, υπό την προϋπόθεση να πουλήσουν τα χωράφια τους. Επιδοτούσαν την καταστροφή των ελληνικών ψαράδικων σκαφών, με το πρόσχημα  της προστασίας των αλιευμάτων. Επιδοτούσαν, ... επιδοτούσαν  για να μην παράγουμε.<…>  Ο λόγος που οι «εταίροι» μας δέχθηκαν τη χώρα μας στη ζώνη του ευρώ δεν οφείλεται στην (κατά Σημίτη) «ισχυρή Ελλάδα». Ο λόγος  ήταν ότι με το ευρώ η ελληνική οικονομία  θα καταποντιζόταν. Θα έχανε όση  ανταγωνιστικότητα της είχε απομείνει κι έτσι τα εισαγόμενα κοινοτικά και άλλα ξένα προϊόντα θα είχαν πλήρως δική τους την ελληνική αγορά. Από την άλλη θα υπήρχε μόνιμη πίεση για μείωση μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών, στο όνομα της χαμένης ανταγωνιστικότητας<...> Αφαιρέθηκε από τη  χώρα μας το δικαίωμα άσκησης νομισματικής πολιτικής, δηλ. το δικαίωμα  να ορίζει την ισοτιμία του νομίσματός της σε σχέση με τα ξένα νομίσματα, να ορίζει τα επιτόκια και τους όρους δανεισμού, ώστε να ευνοεί τις εξαγωγές ελληνικών προϊόντων, τον τουρισμό,  να αποθαρρύνει τις εισαγωγή ξένων προϊόντων  και  να ευνοεί  την ελληνική παραγωγή.»

Τα πράγματα χειροτέρεψαν από τότε

Η διαφορά του τότε με το τώρα είναι ότι  με όπλο το ευρώ και την Ε.Ε. κυριάρχησε και πάλι η Γερμανία,  που έχοντας στο DNA της τα γονίδια του κατακτητή, επιχειρεί πλέον την γεωπολιτική κυριαρχία στο χώρο της Ευρώπης περιθωριοποιώντας τις άλλες ισχυρές χώρες της ευρωζώνης (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία) και ασκώντας ασφυκτικό πολιτικό και οικονομικοκοινωνικό έλεγχο στις περιφερειακές χώρες. Η λιτότητα που έχει επιβάλει στην ευρωζώνη και λογικά πλήττει και την ίδια, φαίνεται ότι δεν είναι τόσο οικονομικό όσο γεωπολιτικό εργαλείο κυριαρχίας. Γι’αυτό, άλλωστε, αντιδρούν οι ΗΠΑ στη γερμανική μονοκρατορία (και όχι στη διαλυση της ευρωζώνης), δυστυχώς, με μόνιμο θύμα τη χώρα μας, αφού τώρα ζούμε το δεύτερο πολιτικό εγχείρημα, μετά απ’ αυτό  του ΓΑΠ, που του υπέδειξαν να αποτρέψει το ευρώ ως αποθεματικό χρήμα εις βάρος του δολαρίου. Αφού το πέτυχε, παρέδωσαν τη χώρα στα νύχια της Γερμανίας.  

Ανάπτυξη κατά τη γερμανική Ε.Ε. σημαίνει

την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και του ορυκτού πλούτου καθώς και των δημοσίων επιχειρήσεων με εξευτελιστικές τιμές σε κερδοσκοπικά-αρπακτικά κεφάλαια, με εργαζόμενους με μισθούς (200-300 ευρώ) και συνθήκες οιονεί δουλείας.

 Αφαιρείται έτσι κάθε μέσο ανάπτυξης από το δημόσιο, καταρρέει η αγοραστική δύναμη και η εσωτερική αγορά, τα δημόσια έσοδα, τα ασφαλιστικά ταμεία, η δυνατότητα επενδύσεων για παραγωγικές δραστηριότητες, σε συνδυασμό με τις υπέρογκες δόσεις των δυσθεώρητων δανείων, που καταλήγουν σχεδόν το σύνολό τους στους δανειστές,  με συνέπεια να μεγαλώνουν τα ελλείμματα και οι ανάγκες δανεισμού και να μας οδηγούν στα νύχια των «εταίρων»-δανειστών, δηλ. στη Γερμανία και στις ΗΠΑ, που μας θέλουν εσαεί  «αγκιστρωμένους».

Ανάπτυξη μέσα στο ευρώ και την Ε.Ε. ; 

Είναι χαρακτηριστικό ότι στις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το ζήτημα της ανάπτυξης της χώρας, που είναι ζωτικής σημασίας, ήταν ιδιαίτερα ελλειμματικό. Επίσης  η επιστολή Βαρουφάκη προς τους «θεσμούς» στο κεφάλαιο Πολιτικές για την προώθηση της ανάπτυξης μόνο στις ιδιωτικοποιήσεις αναφέρεται.

Με το ευρώ η κυβέρνηση δε διαθέτει ρευστότητα για δημόσιες επενδύσεις, δεν της επιτρέπουν οι «θεσμοί» να αυξήσει την  αγοραστική δύναμη των πολλών για να ενισχύσει την ζήτηση, την εσωτερική αγορά και την ανάπτυξη. Αλλά ούτε και την ανάπτυξη μπορεί να χρηματοδοτήσει, επειδή η ρευστότητα των τραπεζών εξαρτάται από τη βούληση Σόιμπλε-Ντράγκι. Τι τελικά μπορεί να κάνει σ’ αυτό το πλαίσιο μια κυβέρνηση της Αριστεράς, όπως αυτοαποκαλείται ;

Oμολογείται έτσι με την αποσιώπηση ότι, όταν δεν ελέγχεις το νόμισμα,  την εσωτερική αγορά και τη διακίνηση αγαθών και κεφαλαίων, είσαι έρμαιο του κάθε εκβιαστή, αρπακτικού «θεσμού» και «εταίρου». Δηλ. δεν έχεις εθνική κυριαρχία.

Προοδευτική πολιτική μέσα

στο ευρώ και την Ε.Ε.;

Καμιά κυβέρνηση, όσο καλές προθέσεις κι αν έχει, δεν μπορεί, όσο η χώρα παραμένει μέλος της Ε.Ε. και πολύ περισσότερό της ευρωζώνης, να πάρει κανένα προοδευτικό, φιλολαϊκό μέτρο. Οι λεγόμενες κοινοτικές αποφάσεις είναι δεσμευτικές συνοδευόμενες με πρόστιμα και ποινές σε περίπτωση απειθαρχίας. Τώρα με τα μνημόνια οι εκβιασμοί και οι απειλές «θεσμών» και «εταίρων», κυρίως, των Γερμανών και των υποτακτικών τους, είναι διαρκείς και απροκάλυπτες. Ο πόλεμος αυτός γίνεται αμείλικτος με τη συνδρομή των εγχώριων και ξένων ΜΜΕ τους.

            Τα μνημόνια ή τα «συμβόλαια για την ανάπτυξη» ή όπως αλλιώς θα βαφτισθούν δεν εμπίπτουν στο Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και του Δικαίου της Ε.Ε., επειδή έτσι θέλουν οι Γερμανοί. Τα θεωρούν διμερείς συμφωνίες δανειστών και δανειζόμενου. (σχετικές δηλώσεις Μοσκοβισί, Κατάινεν των «θεσμών») 

«Η κρίση ρευστότητας χρησιμοποιείται για να πιέσει τους Έλληνες να αρχίσουν πολύ γρήγορα συζητήσεις για την αξιολόγηση και να την ολοκληρώσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα - χωρίς καν να περιμένουν το τέλος Απριλίου» δήλωσε κυνικά στο Reuters αξιωματούχος της ευρωζώνης.(27-2-2015)

Συνέπεια όλων αυτών είναι ότι  οποιαδήποτε κυβέρνηση θα ήθελε να πάρει μέτρα υπέρ του λαού να μην μπορέσει να υλοποιήσει το πρόγραμμά της, να χάσει τη λαϊκή υποστήριξη, οπότε ή θα ανατραπεί ή θα παραδοθεί. Τα παραδείγματα περισσεύουν. Η Ιρλανδια που, όπως αποκάλυψε ο τότε υπουργός οικονομικών της, εκβιάστηκε από την ΕΚΤ με τον Τρισέ ότι, αν δεν υπογράψει το μνημόνιο, θα διακόψει τη χρηματοδότηση των τραπεζών. Η Κύπρος που, μετά την απορριπτική απόφαση της Βουλής  εκβιάστηκε ωμά : «Είτε αποδέχεστε την πρόταση είτε πτωχεύετε», είπε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών στον Κύπριο ομόλογό του και η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ συμφώνησε...

   Στην Ελλάδα ο  Α. Παπανδρέου (ασύγκριτου αναστήματος σε σχέση με τους σημερινούς πολιτικούς ηγέτες) ως αντιπολίτευση διεκήρυσσε κατά της ένταξής μας στην ΕΟΚ. Όταν έγινε πρωθυπουργός, μέσα στη γενικότερη ασυνέπειά του και την εξαπάτηση του κόσμου, αποδέχθηκε την ένταξη. Τελικά η ΕΟΚ άλωσε το κόμμα που ο ίδιος ίδρυσε και διάδοχός του εκλέχθηκε ο εκλεκτός της ΕΟΚ, ο Κ. Σημίτης, ο τελευταίος άνθρωπος που ο Ανδρέας θα ήθελε να τον δει πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

Το ερώτημα όμως παραμένει

Οσοι διαφωνούν με τη 4μηνη συμφωνία  που υπέγραψε ο κ. Βαρουφάκης τι ακριβώς προτείνουν, επειδή κανείς απ’ αυτούς δε μίλησε για έξοδο από την Ε.Ε. και το ευρώ. Μήπως ότι θα φοβηθεί ο Σόιμπλε ή θα βοηθήσει ο Ομπάμα; Ή κάτι άλλο;

Εκφράσεις όπως “βαδίζουμε σε τεντωμένο σχοινί”, “ασφυξία”,”εκβιασμός”,”με τη θηλιά στο λαιμό”, είναι συνηθισμένες το τελευταίο δίμηνο, δηλαδή με την καινούργια κυβέρνηση. Βέβαια από την αρχή της κρίσης μόνο τέτοια ακούμε από όλους όσους μας κυβέρνησαν. Δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Το ΑΣΚΕ από την αρχή είχε διακηρύξει ότι η “λύση” ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή σκίζουμε τα μνημόνια, διώχνουμε την Τρόικα, καταργούμε τη λιτότητα, αλλά μέσα στην ΕΕ, με το ευρώ “εθνικό νόμισμα”, είναι ή αφέλεια ή κοροϊδία.

 Ήταν ήδη γνωστό από την πρώτη στιγμή της κρίσης, ότι οι «εταίροι»- δανειστές «θέλουν αίμα» (ο κ. Βαρουφάκης), «θέλουν να μας ταπεινώσουν» (η κ. Παναρίτη, πρώην  βουλευτής Επικρατείας του ΓΑΠ) και οι προηγούμενες Κυβερνήσεις είχαν “στηθεί στα τέσσερα”. Έτσι δυστυχώς και η νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παρά τις αρχικές δηλώσεις, λεονταρισμούς και φρούδες ελπίδες συμπαράστασhς από κάποιους ευρωπαίους, άρχισε να κάνει βήματα προς τα πίσω, πριν καν συμπληρώσει ένα μήνα. Όμως όταν σε παίρνει ο κατήφορος ..., και ο Θεός ο ίδιος δε σε σταματά.

Οι μετονομασίες της Τρόικα σε Θεσμούς, του Μνημονίου σε Πρόγραμμα και της ολοκλήρωσης του προηγούμενου Μνημονίου σε Παράταση, μόνο ειρωνικά σχόλια και χλευασμό από γερμανούς και λοιπούς ευρωπαίους προκαλούν. Το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης μπάζει από παντού και θυμίζει σκάφος που βυθίζεται. Η ουσιωδέστερη οπισθοχώρηση είναι το περίφημο κούρεμα του χρέους, δηλαδή η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του. Πριν δυο χρόνια το ΔΝΤ είχε διακηρύξει ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο και δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί. Πολλοί και διάσημοι οικονομολόγοι υποστήριζαν και υποστηρίζουν αυτό, το αυτονόητο, αλλά η λέξη “κούρεμα” έγινε απ' αυτούς που θέλουν να μας έχουν αιωνίως υπό κατοχή, λέξη ταμπού. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι αδύνατον ένα χρέος 331 δισεκατομμυρίων να αποπληρωθεί από την Ελλάδα, όσο και αν μας γδάρουν. Και τα δισέγγονά μας θα το χρωστούν και μάλιστα συνεχώς αυξανόμενο. Όμως το ΔΝΤ ανέκρουσε πρύμναν και δυστυχώς και ο ΣΥΡΙΖΑ, μεταβάλλοντας ριζικά τη θέση του, προσαρμόστηκε στις γερμανικές επιθυμίες, καθώς ο κ. Βαρουφάκης δήλωσε ότι πλέον η ελληνική πλευρά δεν διατυπώνει αίτημα διαγραφής χρέους.

Στο εσωτερικό, ο Αλ. Τσίπρας υποσχέθηκε πριν από τις εκλογές, μεταξύ άλλων, δωρεάν ρεύμα 3.600 Kwh σε 300.000 φτωχές οικογένειες, κουπόνια σίτισης σε 300.000 άπορες, δωρεάν ιατρική περίθαλψη στους πάντες και μείωση έως και μηδενισμό της συμμετοχής στα φάρμακα, 25.000 διαμερίσματα σε πρώτη φάση με επιδότηση ενοικίου 4 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, άμεση επαναφορά του δώρου Χριστουγέννων σε συνταξιούχους με συντάξεις έως 700 ευρώ, κάρτα μετακίνησης με μειωμένη συμμετοχή σε ανέργους και φτωχούς, κατάργηση της εξίσωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης, ρύθμιση των φορολογικών οφειλών σε 84 δόσεις και μέχρι 20% του ετήσιου εισοδήματος του οφειλέτη, αντίστοιχη διαδικασία για ληξιπρόθεσμες οφειλές προς ασφαλιστικά ταμεία, άμεση κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και θέσπιση φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας, αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών κατά 30%-35%, απαλλαγή της πρώτης κατοικίας από τη φορολόγηση, αφορολόγητο ύψους 12.000 ευρώ, διαγραφή μέρους οφειλών για φτωχούς δανειολήπτες και αναπροσαρμογή των οφειλών των υπολοίπων, αναστολή των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας έως 300.000 ευρώ, αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ στον ιδιωτικό τομέα. Ακόμη δημιουργία 300.000 θέσεων εργασίας με πρόγραμμα 8 δισ. τα δύο πρώτα χρόνια, διεύρυνση του αριθμού των δικαιούχων επιδόματος εργασίας, αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων και του εργατικού δικαίου, κατάργηση των ομαδικών απολύσεων, επαναπρόσληψη των απολυθέντων δημοσίων υπαλλήλων εκτός των επιόρκων, ανατροπή αμαρτωλών συμβάσεων για δημόσια έργα, αναστολή των ιδιωτικοποιήσεων και επανέλεγχος των ήδη υφιστάμενων, που είχαν επιβληθεί από τους Ράιχενμπαχ και Φούχτελ, τέλος στο ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας. Έλεγχος και τάξη στις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συχνότητες και πληρωμή των υποχρεώσεων από τους καναλάρχες. Εξεταστική επιτροπή για τα δάνεια του ελληνικού κράτους και την αξιοποίησή τους, καθώς και για τα μνημόνια Νο 1, Νο 2. Επιστροφή των κλεμένων από μίζες και διαφθορά πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων. Αναζήτηση ευθυνών για τα θαλασσοδάνεια των κομμάτων και αποπληρωμή τους. 

            Οι υπέροχες έως ονειρικές αυτές εξαγγελίες (με τις οποίες κέρδισε τις εκλογές !), που περιλαμβάνουν και άλλες δράσεις οι οποίες απαιτούν δαπάνες, χαρακτηρίζονται από το βλοσυρό, εκδικητικό και αυταρχικό μέχρι αναίδειας Σόιμπλε, ως μονομερείς ενέργειες, που αποτελούν λόγο στραγγαλισμού της ελληνικής οικονομίας με διακοπή κάθε χρηματοδότησης. Έτσι η Κυβέρνηση αναιρεί ή αναβάλλει για το απώτερο μέλλον (στην καλύτερη περίπτωση), τις υποσχέσεις και δεσμεύσεις της, με τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου.

Εκτός των άλλων ο κ Τσίπρας υποσχέθηκε  τέλος της λιτότητας. Αν και ο κ. Βαρουφάκης μας ζήτησε να διάγουμε  λιτό βίο (όπως αυτός άραγε;),  ο ίδιος την είχε χαρακτηρίσει τοξική για την ελληνική οικονομία και προανήγγειλε το τέλος της και την αρχή της αύξησης της παραγωγής με την ανάπτυξη, που θα έφερνε το τέλος της κρίσης. Δυστυχώς μέχρι στιγμής τουλάχιστον,  κανένα μέτρο δεν πάρθηκε προς αυτή την κατεύθυνση και δεν ασχολείται κανείς με αυτό. Ο βουλευτής και στελεχος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Μητρόπουλος, κάλεσε τα μέλη του κόμματος να μην έχουν αυταπάτες πως τελείωσε το Μνημόνιο, γιατί αυτή η συμφωνία δεν μας επιτρέπει να την καταργήσουμε και ότι μάλλον η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να πραγματοποιήσει πολλά από αυτά που υποσχέθηκε. Είναι φυσικό, από τη στιγμή που επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ ήταν, και παραμένει, η παραμονή στην ΕΕ και το ευρώ της πάση θυσία...

Όμως αυτοί που δεν έχουν δικαίωμα να μιλούν είναι η παλιά αμαρτωλή συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Τόσο ο Σαμαράς, όσο και ο Βενιζέλος, βούλιαξαν την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας στην ανεργία και τη μιζέρια. Εκτελώντας κατα γράμμα τις έξωθεν εντολές, υπηρέτησαν τα ξένα συμφέροντα εις βάρος των ελληνικών. Η διαπλοκή και η διαφθορά των δύο αυτών κομμάτων , η οποία έγινε πολλές φορές, παλαιότερα και πρόσφατα, προφανής, (σε πέντε χρόνια ήλεγξαν μόνο πέντε φοροφυγάδες της λίστας Λαγκάρντ. Παπαντωνίου, Τσοχατζόπουλος, Τσουκάτος, Μαντέλης και πάρα πολλοί άλλοι που είναι στο απυρόβλητο, καταχράστηκαν τεράστια  ποσά και υπέγραψαν, προς ίδιο όφελος, αμαρτωλές συμβάσεις), έφερε την ελληνική οικονομία σ' αυτήν την κατάντια. Παρ' όλα αυτά έχουν το θράσος να ισχυρίζονται πως η πορεία τους ήταν μονόδρομος. Δυστυχώς, και μακάρι να βγούμε ψεύτες, σ’αυτόν τον μονόδρομο βαδίζει  και η νεα κυβέρνηση.

Στην απονομή, επι τω νέω έτει, των βραβείων της Ακαδημίας Αθηνών βραβεύτηκε ο Γ. Καραμπελιάς για το βιβλίο του «η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα Φεραίου», όπου αναδεικνύονται οι ελληνικές, και ελληνοβυζαντινές επιδράσεις στις ιδέες και τη δράση του.Φαντάζεται κανείς τις αντιδράσεις των διάφορων ρεπούσηδων, που, δυστυχώς, αφθονούν και αναθαρρούν στις μέρες μας. «Δεν πάνε να λένε. Το ουσιώδες είναι που...έσκασαν»

Στις 19 του μηνός αργά το βράδυ ο σ. Τσίπρας δήλωσε: «Η διαδικασία μπήκε στις ράγες». Πολύ ωραία (!), όμως παρέλειψε να προσθέσει ότι τις ράγες τις έχουν θέσει οι τροϊκανοί και ότι ράγες είναι τα μνημόνια.

Καλό ταξίδι, μόνο να δούμε πόσοι θα σας ακολουθήσουν...

Η Συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές αποτελεί ένα συμβιβασμό που δεν έγινε με αμοιβαίες υποχωρήσεις, όπως διακηρύσσουν οι κυβερνητικές πηγές, αλλά με πλήρη υποχώρηση της ελληνικής πλευράς. Και μόνο η δέσμευση της κυβέρνησης για αποφυγή κάθε μονομερούς ενέργειας δείχνει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα, αν δεν έχει την έγκριση των δανειστών. Η μετονομασία της τρόικας είναι για αφελείς και φανατικούς. Η πλήρης συμμόρφωση με τις επιταγές «των θεσμών», συνοδευόμενη από κάποιες ενστάσεις στην αρχή, αναντίρρητα στη συνέχεια, συνιστά ασφαλώς πλήρη αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πρόβαλε ως ο ριζοσπαστικός πολιτικός οργανισμός που όχι μόνο θα έσωζε την Ελλάδα, αλλά και θα σηματοδοτούσε μια ριζική αλλαγή πολιτικής σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση!

Παρά τη σύναψη αυτής της Συμφωνίας (και ακριβώς λόγω αυτής !), ωστόσο, οι μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει είναι φανερές.  Σχεδόν απελπιστική έλλειψη ρευστότητας, ελλιπής είσπραξη φόρων, αδυναμία εξεύρεσης άλλων ρεαλιστικών τρόπων για την αντιμετώπιση της οικονομικής ασφυξίας.

Παρότι φαίνεται ότι είναι πρόωρο ακόμη, θα μπορούσε κανείς να προβλέψει την τελική αποτυχία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όχι τόσο επειδή οι δανειστές είναι πολύ σκληροί στις διαπραγματεύσεις, αντιμετώπιση που θα έπρεπε βέβαια να περιμένουν, ούτε λόγω των αναπόδεικτων συνωμοσιών των πολιτικών τους αντιπάλων, θεωρία στην οποία έχει προσφύγει τελευταία, αλλά για άλλους λόγους που αφορούν το ίδιο τους το κόμμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι, πρώτα-πρώτα, ένα κόμμα ομοϊδεατών αλλά ένα συνονθύλευμα κομμάτων, πολιτικών ομάδων και προσώπων που αδυνατούσαν να προωθήσουν την πολιτική τους από μόνοι τους και επιδιώκουν να ικανοποιήσουν, οι περισσότεροι, τις προσωπικές φιλοδοξίες τους μέσω της συγκροτήσης ενός μεγαλύτερου πολιτικού οργανισμού. Οι διαφορές μεταξύ των ομάδων και των προσώπων είναι, τις περισσότερες φορές, αγεφύρωτες.

Τα πράγματα, έπειτα, έκαναν χειρότερα για την επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ οι προεκλογικές υποσχέσεις που ήταν αδύνατο να εκπληρωθούν (π.χ. πλήρης διαγραφή ή περικοπή χρέους, όταν ήταν γνωστό ότι το μεγαλύτερο μέρος του ανήκει πλέον σε κράτη-μέλη της Ε.Ε.)

Ο κυριώτερος όμως λόγος για τη διαφαινόμενη αποτυχία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι, κατά τη γνώμη μας, ότι ήθελε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του χρέους και να εφαρμόσει ένα κοινωνικό πρόγραμμα ακολουθώντας τους κανόνες της Ε.Ε. Αλλά η Ε.Ε. δημιουργήθηκε ακριβώς για να επιβάλει την αντίθετη οικονομική πολιτική στα μέλη της και δε θα άφηνε ποτέ ένα μέλος της, και μάλιστα το πιο αδύναμο αυτήν την εποχή, να εγκαινιάσει μια αιρετική πολιτική.