για έκτακτη συνάντηση του ΑΣΚΕ στα γραφεία μας στις 4 Ιουλίου, στις 7.30 το απόγευμα, με κύρια θέματα:
α) Αποτίμηση των ευρωεκλογών, της δικής μας συμμετοχής και εκτίμηση των ευρύτερων πολιτικών εξελίξεων.
β) Οικονομικός απολογισμός και κάλυψη του χρέους που απέμεινε (βλ. σελ. 4 ).
γ) Δραστηριότητες του κόμματος μέχρι το φθινόπωρο.
Κατηγορία
Φύλλο 129 Ιουλίου 2009
Μέχρι τις 13 Ιουνίου οι εν Ελλάδι εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών συμφερόντων είχαν πείσει όλο τον κόσμο ότι «όλοι θέλουν την Ε.Ε.». Η αντίθετη γνώμη του ΑΣΚΕ δεν έπειθε και στην καλύτερη περίπτωση ακουγόταν ως έκφραση της δικής μας επιθυμίας, που δεν είχε σχέση με την αντικειμενική πραγματικότητα. Μετά τα εκλογικά αποτελέσματα της 13ης Ιουνίου όλο και περισσότεροι αναγκάζονται να έρθουν στα λόγια μας.
«Το σχέδιο για την οικοδόμηση της Ευρώπης παραπαίει, καθώς οι πρώτες ευρωεκλογές στη διευρυμένη Ε.Ε. ήταν ένα μεγάλο φιάσκο». Έτσι συνοψίζει η φιλοεοκική ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (15/6/04) τα σχόλια του δυτικοευρωπαϊκού τύπου. «Απογοητευτικό για όλους μας και για την ίδια την Ευρώπη», χαρακτήρισε το αποτέλεσμα ο Ζακ Σιράκ.
Ας μην αφήσουμε απαρατήρητο ότι όλοι τους αυθαίρετα ταυτίζουν την Ευρώπη με την Ε.Ε..
Αποδοκιμάστηκε η πολιτική της Ε.Ε.
Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι ότι καταψηφίστηκαν τα κόμματα που κυβερνούν, ανεξαρτήτως αν είναι «σοσιαλιστικά» ή «συντηρητικά». Στη Γερμανία και τη Βρετανία οι «σοσιαλιστές», στη Γαλλία οι «συντηρητικοί». Η Ελλάδα και η Ισπανία δε θεωρούμε ότι αποτελούν εξαίρεση, γιατί αποδοκιμάστηκαν τα κόμματα (το «σοσιαλιστικό» στην Ελλάδα, το «συντηρητικό» στην Ισπανία) που άσκησαν για πολλά χρόνια και μέχρι πρόσφατα την εξουσία, σύμφωνα με τις εντολές της Ε.Ε...
Οι εθνικές κυβερνήσεις δε διαμορφώνουν οι ίδιες την πολιτική τους. Σε όλα τα σημαντικά θέματα αποφασίζει η Ε.Ε., γι' αυτό και οι διαφορές ανάμεσα στα φιλοευρωπαϊκά κόμματα είναι πλέον δυσδιάκριτες. Αυτή η πολιτική είναι άδικη και καταπιεστική, οι λαοί την αρνούνται και όποιο κόμμα τυχαίνει να κυβερνά εισπράττει τη δυσαρέσκεια.
Επομένως στις εκλογές δεν αποδοκιμάστηκαν μόνο κάποια κόμματα, αλλά κυρίως η ίδια η πολιτική της Ε.Ε.. Αυτό το ομολογούν και οι περισσότεροι ευρωπαϊστές, προσπαθώντας να αποπροσανατολίσουν, υποστηρίζοντας ότι η πολιτική της Ε.Ε. μπορεί και πρέπει να βελτιωθεί. Αυτό που πρέπει, λοιπόν, να γίνει τώρα κατανοητό είναι ότι, αν η πολιτική της Ε.Ε. αλλάξει, θα αλλάξει προς το χειρότερο.
Στην Ε.Ε. δεν αποφασίζουν οι πολίτες
Ο εκπρόσωπος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ντέιβιντ Χάρλεϊ μίλησε για «απογοητευτική και θλιβερά χαμηλή συμμετοχή», αφού η αποχή ήταν 56%! Στις νέες χώρες ήταν ακόμη μεγαλύτερη, φτάνοντας στην Πολωνία στο 80%!
Αυτό σημαίνει ότι οι πολίτες των 25 δεν πιστεύουν ότι στο ευρωκοινοβούλιο γίνεται κάτι που τους αφορά και διαισθάνονται ότι όλα τα σημαντικά αποφασίζονται στα μυστικοσυμβούλια των μεγαλοεπιχειρηματιών και διοχετεύονται στα όργανα της Ε.Ε. για την τυπική νομιμοποίηση. ’λλωστε και όλη η διαδικασία των ευρωεκλογών τον ίδιο σκοπό έχει.
Σε μια άλλη προσπάθεια αποπροσανατολισμού, οι «προοδευτικοί» ευρωπαϊστές διακηρύσσουν ότι θα αγωνιστούν, ώστε να καλυφθεί το έλλειμμα δημοκρατίας που υπάρχει στην Ε.Ε. και να ακούγεται η γνώμη των πολιτών. Η παρατήρηση μας είναι ότι η γνώμη των πολιτών είναι καλά γνωστή στα κέντρα αποφάσεων της Ε.Ε., αλλά η Ε.Ε. υπάρχει ακριβώς, για να επιβάλλει στις χώρες-μέλη πολιτικές αντιλαϊκές, που καμιά εθνική κυβέρνηση δε θα μπορούσε να επιβάλλει. Το Ευρωσύνταγμα και οι τρομονόμοι δείχνουν ότι η Ε.Ε. δεν κινείται για να καλύψει το έλλειμμα δημοκρατίας, αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Ενδεικτικό είναι ότι οι 25 υπουργοί Εξωτερικών της Ε.Ε. στις 14/6/04, στην προσπάθεια τους να ξεπεράσουν τις διαφωνίες τους και να εγκριθεί το Ευρωσύνταγμα από το . Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, που θα συνερχόταν μετά 3 μέρες, απάλειψαν από το σχέδιο τη φράση του Θουκυδίδη ότι «το Σύνταγμά μας ... ονομάζεται Δημοκρατία, επειδή η εξουσία βρίσκεται στα χέρια όχι μιας μειοψηφίας, αλλά της πλειοψηφίας». Η δικαιολόγηση ήταν ότι η μετάφραση ήταν κακή (!!) και ότι ο Θουκυδίδης είναι αμφιλεγόμενη προσωπικότητα (!). Και καλά η γνώμη τους για το Θουκυδίδη χαρακτηρίζει τους ίδιους, αλλά ολόκληρη Ε.Ε. δεν μπορούσε να κάνει μια καλύτερη μετάφραση; (Η τοποθέτηση των υπ. Εξ. Ελλάδας και Κύπρου επί του θέματος δεν εκρίθη χρήσιμο να γνωστοποιηθεί δια του τύπου).
Πόσοι, τελικά, θέλουν την Ε.Ε.;
Το τρίτο και κυριότερο χαρακτηριστικό τα ευρωεκλογών, που πανικόβλητοι διαπίστωσαν όλοι οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. και τα φερέφωνά τους στα ΜΜΕ είναι η μεγάλη και απροσδόκητη(;) άνοδος των «ευρωσκεπτικιστών», δηλ. των κομμάτων που προβληματίζονται για τη συμμετοχή των χωρών τους στην Ε.Ε Αυτό που προσπαθούν να αποκρύψουν είναι ότι εκτός από τους «ευρωσκεπτικιστές», υπάρχουν και οι «ευρωαπορριπτικοί», δηλ. τα κόμματα που ζητούν την άμεση αποχώρηση των χωρών τους από την Ε.Ε., αρκετά από τα οποία έχουν τη στήριξη και μερίδας της άρχουσας τάξης.
Στη Βρετανία το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ην. Βασιλείου, πήρε 16%, ενώ το κυβερνών Εργατικό του Μπλερ 22%! Στη Μάλτα το Εργατικό Κόμμα, που, όταν ήταν στη κυβέρνηση, είχε αποσύρει την αίτηση ένταξης πήρε 48,5%, ενώ το κυβερνών Εθνικιστικό, που με οριακή πλειοψηφία έβαλε τη Μάλτα στην Ε.Ε πήρε 39,5%. Στην Ελεύθερη Ιρλανδία το σιν Φέιν, η πολιτική πτέρυγα του ΙΡΑ υπερδιπλασίασε τις δυνάμεις του, φτάνοντας στο 12%, ενώ στη Βόρεια Ιρλανδία πήρε τη μία από τις 3 έδρες. Στην Πολωνία δύο κόμματα αντίθετα προς την ένταξη πήραν αθροιστικά σχεδόν 30%.
[Η χαρτογράφησή μας είναι πολύ ελλιπής και θα προσπαθήσουμε να τη συμπληρώσουμε].
Πρέπει να τονιστεί, τέλος, ότι οι πραγματικές διαθέσεις των πολιτών απέναντι στην Ε.Ε. είναι πολύ χειρότερες απ' όσο δείχνουν οι κομματικές προτιμήσεις των ψηφοφόρων στις εθνικές τους ευρωπαϊκές εκλογές. Αυτό αποδείχτηκε σε όλα τα δημοψηφίσματα που έγιναν, πχ. Δανία, Σουηδία Ιρλανδία, όπου το ΟΧΙ, ενώ υποστηριζόταν από κόμματα που είχαν το 5% περίπου του εκλογικού σώματος, πήρε πάνω από 50%!
Η εσπευσμένη συμφωνία για το Ευρωσύνταγμα δεν μπορεί να απόκρυψει τον πανικό των 25. λόγω των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών, ούτε τις αμφιβολίες τους για τη διατήρηση του οικοδομήματος τους, που επιβαρύνθηκε με τη διεύρυνση, ενώ τα θεμέλια του είναι σαθρά. Εμείς για πόσο καιρό ακόμη θα υποφέρουμε τις αρνητικές συνέπειες της συμμετοχής μας;
Κατηγορία
Φύλλο 99 Ιουνίου 2004
Μια συνέπεια της επικράτησης της παγκοσμιοποίησης ανά τον κόσμο (και φυσικά και στην Ελλάδα) είναι η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα..
Σήμερα οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, αντιμετωπίζοντας το φάσμα της ανεργίας, αναγκάζονται να δέχονται στωικά τις όποιες ορέξεις των εργοδοτών τους. Τα όποια δικαιώματα και τα οποία προνόμια ο εργαζόμενος είχε κερδίσει με αγώνες, τώρα πια είναι μόνο στα χαρτιά. Οι ιδιοκτήτες των μεγάλων, κυρίως, εταιρειών, εκμεταλλευόμενοι την άσχημη οικονομική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας, την ανεργία και το γεγονός ότι ο έλεγχος από το κράτος και την κυβέρνηση είναι μηδαμινός, στίβουν τον εργαζόμενο, ώστε να έχουν το μέγιστο κέρδος.
Το δικαίωμα της απεργίας ή της στάσης εργασίας είναι πλέον «μόνο για τους δημοσίους». Ένας εργαζόμενος κινδυνεύει να χαρακτηριστεί γραφικός, αν πει ότι θα απεργήσει σε μια γενική απεργία Και φυσικά είναι ο πρώτος στη λίστα των υποψήφιων προς απόλυση.
Το «οχτάωρο» έχει γίνει σιωπηλά «δεκάωρο». Αν κάποιος αποφασίσει να φύγει στην ώρα του, τον κοιτάνε περίεργα και χαρακτηρίζεται ως «δημόσιος». Βέβαια, ούτε κουβέντα περί αποζημίωσης λόγω υπερωριών. Η δουλειά πρέπει να βγαίνει στην ώρα της, άσχετα με το πόσες ημερήσιες ώρες χρειάζονται από τον εργαζόμενο. Πολλές φορές θα χρειαζότανε και άλλος άνθρωπος, για να βγει στα ίδια χρονικά όρια, αφού το προσωπικό δεν επαρκεί, λόγω των περικοπών που έχουν γίνει, με πρόσχημα ή πραγματικό λόγο την εξασφάλιση της βιωσιμότητας των εταιρειών.
Οι μισθοί φέτος παραμένουν καθηλωμένοι.
Αν κάποιος παίρνει ήδη παραπάνω από το νόμιμο, ο εργοδότης συνήθως τον κρατάει στα ίδια επίπεδα με τα περσινά (άσχετα με το γεγονός ότι τα έξοδα του έχουν αυξηθεί κατακόρυφα). Στην εταιρεία «υπάρχει κρίση» και δύσκολα παίρνει κανείς έστω και μια μικρή αύξηση.
Οι απολύσεις είναι στην ημερησία διάταξη Λόγω χρηματιστηρίου, λόγω κρίσης στην αγορά, είτε λόγω διαφόρων άλλων προφάσεων, γίνονται περικοπές προσωπικού. Ο εργαζόμενος είναι για την εταιρεία απλά ένα «νούμερο». Πρέπει να πιάσει η εταιρεία κάποια νούμερα και για το λόγο αυτά γίνονται οι απολύσεις. Η απόλυση γίνεται για λογιστικούς λόγους.
Μέσα σ' αυτό το κλίμα ο εργαζόμενος δουλεύει ασταμάτητα, με χαμηλό ηθικό, με τη δαμόκλειο σπάθη της ανεργίας να κρέμεται από πάνω του, βλέποντας συναδέλφους του με υποχρεώσεις, να απολύονται ξαφνικά Ο προσωπικός χρόνος τον εργαζομένου είναι μόνο για ξεκούραση. Καθόλου χρόνος για φίλους, για την οικογένεια, για τα κοινά
Και, ενώ στην ΕΕ σε τίποτα πλέον δε συμφωνούν οι κατ' ευφημισμό εταίροι, ύπαρχει πλήρης ομοφωνία για παραπέρα περιορισμό των εργατικών δικαιωμάτων και διεύρυνση της ευελιξίας της εργασίας.
Ως άμεση συνέπεια των όσων συμβαίνουν, οι εργαζόμενοι «κυνηγάνε» μια θέση στο δημόσιο , όχι γιατί θέλουν να «αράξουν», όπως κάποιοι κοροϊδευτικά λένε, αλλά γιατί θέλουν να έχουν μια πιο ανθρώπινη ζωή Αλλά και στο δημόσιο, ενώ η ζήτηση θέσεων εργασίας γιγαντώνεται, η προσφορά ελαχιστοποιείται. Η ατομική λύση αποδεικνύεται ουτοπική. Οι εργαζόμενοι, ιδίως οι νέοι, οφείλουν έγκαιρα να κατανοήσουν ότι μόνον οι συλλογικές προσπάθειες μπορούν να λύσουν τα προβλήματα του και να τους εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή και ανθρώπινη ζωή.
Κατηγορία
Φύλλο 91 Απριλίου 2003
Κεκλεισμένων των θυρών το ΣτΕ έκρινε συνταγματικό το νόμο Σιούφα, που είχε κριθεί αντισυνταγματικός από τον ’ρειο Πάγο. Οι επιπτώσεις στους εργαζομένους θα είναι τεράστιες, αφού, μεταξύ άλλων, κινδυνεύει να μειωθεί το εφάπαξ σε ΔΕΚΟ και τράπεζες. Μπορεί ένας νόμος να μην είναι μετρήσιμο μέγεθος, αλλά δεν μπορεί να γίνεται και λάστιχο από την «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη, ανάλογα με τα κελεύσματα της εκάστοτε κυβέρνησης.
Κατηγορία
Φύλλο 109 Μαρτίου 2006
Εκτός από τη δική μας γνώμη, αξίζει να παραθέσουμε τις προβλέψεις ενός ειδικού πανεπιστημιακούμ με συντηρητικές απόψεις, που διατυπώθηκαν σε ανύποπτο χρόνο.
«Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η Ελλάδα και, πιθανώς, και άλλες χώρες της Ε.Ε. θα ασκήσουν βέτο κατά της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, προτού λάβει τέλος η κατοχή και βρεθεί πολιτική λύση. Εάν το Κυπριακό παραμένει ανεπίλυτο, όταν η Κύπρος προσχωρήσει στην Ε.Ε., τότε βεβαίως και η Κύπρος θα ασκήσει βέτο.» (Neil Nugent, καθηγητής στην έδρα Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης στο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ Ιούλιος 2002).
Ο άνθρωπος είναι και ’γγλος και ευρωπαϊστής και θεωρούσε αυτονόητο το ελληνικό βέτο το 2002, με Κληρίδη, Σημίτη και Γιωργάκη στην εξουσία! Ακόμη και αυτόν διέψευσαν οι σημερινοί εκπρόσωποί μας!!
Κατηγορία
Φύλλο 102 Ιανουαρίου 2005
Πιστεύαμε μέχρι τώρα ότι οι δημοκρατικές παραδόσεις του λαού μας αποτελούσαν ικανό ανάχωμα για την αποτροπή ανάπτυξης νεοφασιστικών κινημάτων, ανάλογων με αυτά που εμφανίζονται. Δεν αγνοούσαμε, φυσικά, την αρκετά ευρεία στήριξη της χούντας ούτε ότι ακροδεξιές αντιλήψεις ανθούν μέσα στη Ν.Δ. και φασιστικές ή ουσιαστικά αντιδημοκρατικές και σε άλλους κομματικούς, μεγάλους ή μικρούς, φορείς. Και ακόμη ότι οι κοινωνικές συνθήκες που ευνοούν τέτοιες «ανθοφορίες» δε λείπουν από τη χώρα μας. Το αντίθετο μάλιστα. Γενικά όμως θεωρούσαμε τον κίνδυνο αυτών αμελητέο.
Σήμερα, δυστυχώς, δεν ισχύουν πλήρως πλέον αυτά. Είναι τόσο μεγάλη η αγανάκτηση του κόσμου για την οικονομική δυσπραγία, την κοινωνική περιθωριοποίηση, τις εθνικές ταπεινώσεις, τις πολιτιστικές απειλές και από την άλλη η απογοήτευση του από τους πολιπκούς γνωστούς σχηματισμούς, ώστε να γίνεται εύκολο να παρασυρθούν οι σχετικά αφελείς και οι χωρίς επαρκείς ιστορικές και κοινωνικές γνώσεις ή πολιτική πείρα, νέοι κυρίως, από κατάλληλους δημαγωγούς, ακόμη και αν αποκαλύπτονται οι ρίζες τους εύκολα, όταν π.χ. επιτίθενται χυδαία εναντίον των οικονομικών μεταναστών
Μια τέτοια περίπτωση είναι και ο συνεχώς προωθούμενος Καρατζαφέρης, που καπηλεύεται χωρίς κανένα ενδοιασμό κάθε ανησυχία, κάθε αίτημα,κάθε όνειρο των απλών ανθρώπων.
Προσοχή, λοιπόν, και ενημέρωση!
Κατηγορία
Φύλλο 95 Δεκεμβρίου 2003
Η «απελευθέρωση» της ενέργειας
Στη χώρα μας έχει επιβληθεί από την Ε.Ε. η «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας. Τη ΔΕΗ, που σχεδίαζε και κατασκεύαζε τις νέες ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες, την απέκλεισαν τελείως από την ανάπτυξη, που ανατέθηκε σε ιδιώτες. Οι νέες παραγωγικές μονάδες, θερμικές ή με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ), δηλ. αιολικά πάρκα, φωτοβολταϊκά κ.λπ., που θα κατασκεύαζαν οι ιδιώτες, καρκινοβατούν, παρά το γεγονός ότι η ΔΕΗ υποχρεώνεται να αγοράζει το ρεύμα τους σε τιμές πολύ υψηλότερες από τα τιμολόγια πώλησης, με αποτέλεσμα να έχει ζημιές.
Συνέπεια αυτής της «απελευθέρωσης» είναι να υπάρχει ενεργειακό έλλειμμα, που καλύπτεται με εισαγωγές ρεύματος από τις γειτονικές χώρες, που κι αυτές έχουν εκχωρηθεί σε ιδιωτικές εταιρείες, και να πληρώνει η χώρα συνάλλαγμα, που δανείζεται και προστίθεται στα χρέη. Το 2008 πληρώσαμε μόνο για εισαγωγές 5,6 εκατ. μεγαβατωρών 514 εκατ. ευρώ.
Η δυστυχία να είμαστε στην ΕΕ
Αν δεν είμασταν στην Ε.Ε. και υπήρχαν κυβερνήσεις που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της χώρας και του ελληνικού λαού, δε θα είχε κανείς διανοηθεί να αφαιρέσει από τη ΔΕΗ την αρμοδιότητα της ανάπτυξης και κατασκευής νέων μονάδων, ιδιαίτερα με ΑΠΕ, δε θα επιβαρύνονταν οι καταναλωτές με τα κέρδη των ξένων και εγχώριων επιχειρηματιών και τραπεζών και δε θα επιτρεπόταν η κατακόρυφη αύξηση της τιμής του ρεύματος των μικροκαταναλωτών κατά 120%, που προγραμματίζουν από το 2011. Δυστυχώς οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. τα επιτρέπουν όλα. Τώρα μάλιστα τα νεοφιλελεύθερα όρνεα της Ε.Ε. και του ΔΝΤ ζητούν να πουληθεί σ όλους αυτούς και η ΔΕΗ!!
Το «ψητό»
Κι ενώ η παραγωγή ενέργειας στη χώρα μας αντιμετωπίζει μείζονα προβλήματα, φρόντισαν με το νόμο 3851/2010 να βολέψουν τις τράπεζες, τις γερμανικές κυρίως, τις εταιρείες παραγωγής φωτοβολταϊκών και τους επιτήδειους με τη χρηματοδότηση της εγκατάστασης από αγρότες και άλλους ιδιώτες μονάδων ισχύος 10 έως 100 KW σε στέγες σπιτιών και σε χωράφια. Το «ψητό» είναι η υπερβολικά υψηλή τιμή που υποχρεώνεται να πληρώνει η ΔΕΗ για μια 20ετία, 550 ευρώ τη μεγαβατώρα των φωτοβολταϊκών, όταν η μέγιστη τιμή πώλησής της φθάνει τα 190 ευρώ και οι τιμές για οικιακές και εμπορικές χρήσεις κυμαίνονται από 90 έως 145 ευρώ! Επιπλέον η ΔΕΗ θα επιβαρυνθεί και με έργα αναβάθμισης του δικτύου διανομής για τη συλλογή και τη μεταφορά των επιπλέον ηλεκτρικών φορτίων.
ΑΠΕ, δημόσιες επενδύσεις και ΔΕΗ
Η ανάπτυξη μονάδων με ΑΠΕ σε μια χώρα με μεγάλη ηλιοφάνεια και πλούσιο αιολικό δυναμικό, που θα περιόριζε τις θερμικές μονάδες προς όφελος του φυσικού περιβάλλοντος και της εθνικής οικονομίας, όταν γίνεται με μόνο κριτήριο το ιδιωτικό κέρδος, από ευλογία μετατρέπεται σε κατάρα.
Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει ν αναπτύξει μέσω δημοσίων επενδύσεων με φορέα τη ΔΕΗ σε πολύ μεγάλο αριθμό ισχύος τις ΑΠΕ, κυρίως αιολικά πάρκα και φωτοβολταϊκά, ιδιαίτερα σε απομακρυσμένες περιοχές. Προϋπόθεση είναι ο πλήρης σεβασμός του περιβάλλοντος, το οποίο σήμερα καταστρέφουν τα ιδιωτικά αιολικά πάρκα, που φυτρώνουν ακόμη και σε περιοχές με ιδιαίτερο φυσικό κάλλος. Τα φωτοβολταϊκά πρέπει να είναι συγκεντρωμένα και όχι διάσπαρτα, ώστε να μην είναι υψηλό το κόστος συλλογής της ενέργειας.
Νέο «χρηματιστήριο για τους αγρότες
Αν και κατά το νόμο δεν επιτρέπεται η εγκατάσταση των φωτοβολταϊκών να υπερβεί σε έκταση το 1% της καλλιεργήσιμης γης ανά νομό, τράπεζες και επιτήδειοι (εργολάβοι, μηχανικοί, ΠΑΣΕΓΕΣ και λοιποί αγροτοπατέρες, τοπικοί βουλευτές κ.λπ.) «σπρώχνουν» τους αγρότες να υποβάλουν χιλιάδες αιτήσεις στη ΔΕΗ. Προθυμοποιούνται οι τράπεζες να τους δανείσουν, με εκχώρηση της άδειας εγκατάστασης και με αποπληρωμή του χρέους έως και σε 20 χρόνια. Το κόστος κυμαίνεται από 35.000 έως 45.000 ευρώ ανά 10 KW εγκατάστασης Η ετήσια απόδοση μιας τέτοιας εγκατάστασης έχει υπολογισθεί σε 15% του κεφαλαίου, δηλ. σε 6-12 χρόνια γίνεται απόσβεση.
Πολλοί αγρότες, που βρίσκονται σε απόγνωση, νομίζουν ότι με τα φωτοβολταϊκά θα «πιάσουν την καλή», είτε ως παραγωγοί ρεύματος είτε ως έμποροι αδειών. Ανάλογα έπραξαν πολλοί απ αυτούς με τις αγροτικές επιδοτήσεις της ΕΟΚ-Ε.Ε., που τις έπαιρναν όχι για να παράγουν, αλλά για να θάβουν (να «αποσύρουν») τα προϊόντα τους, δηλ. να ζουν παρασιτικά. Επειδή αυτές οι επιδοτήσεις καταργούνται πλήρως το 2013, νομίζουν ότι τα φωτοβολταϊκα θα μετεξελιχθούν στο νέο χρηματιστήριο. Δε θυμούνται ότι την εποχή Σημίτη πολλοί αγρότες (και με δική τους μεγάλη ευθύνη) έχασαν περιουσίες. Και δεν κατανοούν ότι με τα φωτοβολταϊκά θα βγουν και πάλι χαμένοι, γιατί θα δουλεύουν για τις τράπεζες, τους επιτήδειους και τους μεσάζοντες. Δε γνωρίζουν φαίνεται ότι ο χρόνος ζωής των φωτοβολταϊκών κυμαίνεται στα 20-30 χρόνια και ότι θα είναι τότε υποχρεωμένοι να τα αποψιλώσουν.
Πολιτική ομηρία
Πριν αρχίσουν να κάνουν αιτήσεις οι αγρότες είχαν ήδη συσσωρευτεί αιτήσεις επιχειρηματιών για άμεση υλοποίηση, που αντιστοιχούν σε φωτοβολταϊκά ισχύος περίπου 4.000 MW. Εάν προστεθούν σ αυτά και τα αναμενόμενα 1.500 MW των αγροτών, θα υπάρχει συνολικό ενδιαφέρον ισχύος 5.500 MW, όταν η συνολική εγκατεστημένη ισχύς της ΔΕΗ σήμερα είναι της τάξης των 13.000 MW. Δεν είναι όμως δυνατόν να υπερβεί η ισχύς των φωτοβολταϊκών το 20% της συνολικής ισχύος, λόγω του πολύ μεγάλου κόστους παραγωγής, το οποίο επιδοτείται. Το 2020 προβλέπεται ισχύς φωτοβολταϊκών μόνο 2.200 MW.
Είναι προφανές ότι η πολιτική κάστα (κεντρική και τοπική) καλλιεργεί προσδοκίες, για να κρατά σε πολιτική ομηρία για άλλη μια φορά τους αγρότες, τώρα που θα τελειώσουν οι επιδοτήσεις και οι καλλικράτειες εκλογές έρχονται. Όσοι και πάλι «τσιμπήσουν», θα είναι άξιοι της μοίρας τους, όμως το «μάρμαρο» θα το πληρώσουμε όλοι.
Κατηγορία
Φύλλο 135 Σεπτεμβρίου 2010
Ο απερίγραπτος κ. Παναγόπουλος τίθεται πλέον επικεφαλής της επίθεσης κατά των εργαζομένων, τους οποίους υποτίθεται ότι εκπροσωπεί. Δηλώνει ότι δεν πρόκειται να κηρύξει απεργίες, διότι αυτές δεν απέδωσαν, ήδη εφαρμόζεται το μνημόνιο του ΔΝΤ-ΕΕ και δε βλέπει (!) εναλλακτικές λύσεις, προσθέτοντας ότι δε θα ακολουθήσει η ΑΔΕΔΥ, παρόλο που σέβεται την τακτική και στρατηγική της !!
’ξιος (;) ο μισθός του. Θα του υπενθυμίσουμε όμως, ότι με τέτοιο πρόεδρο ήταν επόμενο να αποτύχουν οι κινητοποιήσεις «του». Θα τον συμβουλεύσουμε να πληροφορηθεί την αναγνώριση του «λάθους» από τους ίδιους τους πάτρωνές του (ΔΝΤ-Ε.Ε)? και θα τον προειδοποιήσουμε να μηδενίσει τις δημόσιες εμφανίσεις του, μια που είμαστε κατά της βίας (εφ όσον, φυσικά λειτουργούν οι δημοκρατικές ασφαλιστικές δικλείδες
).
Κατηγορία
Φύλλο 135 Σεπτεμβρίου 2010
Η επιζήμια για τα εθνικά μας θέματα παρουσία της ακροδεξιάς βρήκε και πνευματικό στήριγμα στους μητροπολίτες Θεσσαλονίκης Άνθιμο και Καλαβρύτων Αμβρόσιο. Με τις αμετροεπείς δηλώσεις τους δίνουν μία ακόμη αφορμή στους πάσης φύσεως εκσυγχρονιστές να ταυτίσουν κάθε αγώνα και αγωνία για εθνική αξιοπρέπεια με το σκιάχτρο του εθνικισμού και της ρατσιστικής ακροδεξιάς.
Αν πράγματι αγωνιούσε τόσο πολύ αυτή η μερίδα του ανώτερου κλήρου για τη Μακεδονία, θα ήταν προτιμότερο να καυτηριάσει τους Έλληνες επιχειρηματίες που επενδύουν στο κράτος των Σκοπίων. Γιατί δεν το έκανε μέχρι τώρα;
Κατηγορία
Φύλλο 120 Ιανουαρίου 2008
Δημοσιέυουμε τα αποτελέσματα του ΑΣΚΕ σ' όλες τις εκλογικές περιφέρειες στις εθνικές εκλογές του 2000 και του 2004
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ | Β2000 | Β2004 |
Α ΑΘΗΝΑΣ | 94 | 129 |
Β ΑΘΗΝΑΣ | 245 | 446 |
ΑΤΤΙΚΗΣ | 97 | 241 |
Α ΠΕΙΡΑΙΑ | 41 | 60 |
Β ΠΕΙΡΑΙΑ | 66 | 137 |
ΑΙΤ/ΝΙΑΣ | 32 | 78 |
ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ | 19 | 36 |
ΑΡΚΑΔΙΑΣ | 22 | 37 |
ΑΡΤΑΣ | 17 | 44 |
ΑΧΑΙΑΣ | 33 | 72 |
ΒΟΙΩΤΙΑΣ | 38 | 58 |
ΓΡΕΒΕΝΩΝ | 13 | 20 |
ΔΡΑΜΑΣ | 21 | 33 |
ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ | 42 | 41 |
ΕΒΡΟΥ | 52 | 71 |
ΕΥΒΟΙΑΣ | 45 | 69 |
ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ | 6 | 9 |
ΖΑΚΥΝΘΟΥ | 8 | 15 |
ΗΛΕΙΑΣ | 29 | 41 |
ΗΜΑΘΙΑΣ | 34 | 37 |
ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ | 17 | 30 |
ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ | 23 | 19 |
Α ΘΕΣΣ/ΝΙΚΗΣ | 56 | 112 |
Β ΘΕΣΣ/ΝΙΚΗΣ | 37 | 36 |
ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ | 38 | 58 |
ΚΑΒΑΛΑΣ | 25 | 37 |
ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ | 44 | 56 |
ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ | 11 | 18 |
ΚΕΡΚΥΡΑΣ | 27 | 40 |
ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑΣ | 13 | 26 |
ΚΙΛΚΙΣ | 18 | 40 |
ΚΟΖΑΝΗΣ | 29 | 28 |
ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ | 29 | 59 |
ΚΥΚΛΑΔΩΝ | 26 | 46 |
ΛΑΚΩΝΙΑΣ | 19 | 24 |
ΛΑΡΙΣΑΣ | 41 | 68 |
ΛΑΣΙΘΙΟΥ | 18 | 28 |
ΛΕΣΒΟΥ | 28 | 47 |
ΛΕΥΚΑΔΑΣ | 2 | 5 |
ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ | 39 | 67 |
ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ | 22 | 42 |
ΞΑΝΘΗΣ | 80 | 84 |
ΠΕΛΛΑΣ | 30 | 60 |
ΠΙΕΡΙΑΣ | 32 | 32 |
ΠΡΕΒΕΖΑΣ | 15 | 21 |
ΡΕΘΥΜΝΗΣ | 13 | 12 |
ΡΟΔΟΠΗΣ | 76 | 72 |
ΣΑΜΟΥ | 68 | 62 |
ΣΕΡΡΩΝ | 26 | 60 |
ΤΡΙΚΑΛΩΝ | 26 | 26 |
ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ | 28 | 46 |
ΦΛΩΡΙΝΑΣ | 18 | 18 |
ΦΩΚΙΔΑΣ | 27 | 32 |
ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ | 27 | 49 |
ΧΑΝΙΩΝ | 29 | 34 |
ΧΙΟΥ | 16 | 12 |
ΣΥΝΟΛΟ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ | 2027 | 3180 |
Κατηγορία
Φύλλο 97 Μαρτίου 2004