Επιβεβαιώνοντας όλες τις προβλέψεις, ο Κ. Καραμανλής οδηγήθηκε σε μια δεινή εκλογική ήττα, τα αίτια της οποίας αναλύσαμε στο προεκλογικό φύλλο της «Ε». Είχαμε γράψει ότι ο ξένος παράγοντας δε συγχώρεσε στον Καραμανλή τις συμφωνίες με τους Ρώσους και τη στάση του στο κυπριακό και το σκοπιανό και με όργανα τα ΜΜΕ των μεσαζόντων τους έκαναν πόλεμο στον Καραμανλή, εκμεταλλευόμενοι τη δίκαιη οργή του κόσμου για την οικονομία, τα σκάνδαλα και την ανικανότητα της κυβέρνησής του να διαχειριστεί το οποιοδήποτε πρόβλημα. Είχαμε αναφερθεί και στην πιθανότατη αποχώρησή του από την αρχηγία της Ν.Δ. Αυτό που δεν είχαμε προβλέψει ήταν η διαφορά ψήφων μεταξύ των δύο κομμάτων. Συμπληρωματικά, λοιπόν, εκτιμούμε τα εξής.
Η αποχή και η «οικογένεια»
Στο τόσο μικρό ποσοστό της Ν.Δ. φαίνεται ότι συνέβαλε η αποχή παραδοσιακών ψηφοφόρων της, που δε συγχώρησαν στον Καραμανλή την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, δηλ. την πρόωρη παράδοση της εξουσίας στο ΠΑΣΟΚ. Είναι εξακριβωμένο, επίσης, ότι το μητσοτακέικο συνέβαλε με τον τρόπο του στο μέγεθος της διαφοράς, φτάνοντας στο σημείο να δίνει γραμμή για να ψηφιστεί άλλο κόμμα (σταυρώνοντας εκσυγχρονιστές υποψηφίους), ώστε να μην παραμείνει ο Καραμανλής αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πάντως μια προσεκτική ανάλυση των αποτελεσμάτων δείχνει ότι η κύρια αιτία του καταποντισμού της Ν.Δ. ήταν ότι χρεώθηκε, δικαίως, την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.
Ακόμη και την τελευταία ώρα ο Καραμανλής έδωσε δείγματα της ανικανότητάς του να εκτιμήσει καταστάσεις και να πάρει σωστές και έγκαιρες αποφάσεις. Δεν πίστευε ότι θα κερδίσει τις εκλογές, παρά τους ισχυρισμούς του για το αντίθετο, πιθανότατα είχε προαποφασίσει και την αποχώρησή του από την αρχηγία. Πίστευε, όμως, ότι η ήττα θα κυμανθεί σε αξιοπρεπή επίπεδα (5-6 μονάδες διαφορά), ότι σύντομα θα δικαιωθεί με τις προτάσεις του για την οικονομία και ότι θα παραμείνει στην ενεργό πολιτική, με τη φιλοδοξία κάποια στιγμή να γίνει και Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν εκτίμησε ότι όλ αυτά δεν μπορούν να γίνουν με το λαό εξοργισμένο εναντίον του, με τη μεγάλη μερίδα των ξένων εναντίον του και το μισό κόμμα του εναντίον του!
Αυταπάτες για τη νέα κυβέρνηση
Το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στην εξουσία με ένα θριαμβευτικό ποσοστό, έχοντας άλλους να δουλεύουν για λογαριασμό του (την ίδια την κυβέρνηση Καραμανλή, τους ξένους, τα ΜΜΕ). Όπως ο Καραμανλής βρέθηκε πρωθυπουργός, επειδή ο κόσμος ήθελε οπωσδήποτε να φύγει το ΠΑΣΟΚ των Σημίτη-Γιωργάκη, έτσι και τώρα, το ΠΑΣΟΚ επανήλθε, χωρίς να πάρει περισσότερες ψήφους απ όσες πήρε όταν ηττήθηκε το 2004.
Κάποιοι ψηφοφόροι που δοκιμάζουν βαρύτερα τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, ένα κρίσιμο εκλογικά ποσοστό, στράφηκαν απελπισμένοι προς το ΠΑΣΟΚ (αναπληρώνοντας ισάριθμες απώλειες σε σχέση με το 2004), προσδοκώντας στην υλοποίηση έστω και των ελάχιστων από τα γενικά και αφηρημένα που υποσχέθηκε το ΠΑΣΟΚ, επιτρέποντας στον εαυτό τους να έχει ακόμη και αυταπάτες για ένα διάστημα, με τη λογική ότι «χειρότερα δε γίνεται». Πολύ σύντομα, όμως, θα δουν ότι το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δε θα τηρήσει όσα υποσχέθηκε, αλλά θα προχωρήσει σε επικίνδυνες παραχωρήσεις στα εθνικά μας θέματα, αν δεν αντιμετωπίσει ανυπέρβλητες λαϊκές αντιδράσεις. Κάποια πρώτα βήματα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (συνέχιση γραμμής Καραμανλή για το σκοπιανό, επανεκλογή Παπούλια κ.λπ.) δείχνουν ότι υπολογίζει το ενδεχόμενο αυτών των αντιδράσεων, γι αυτό είναι προσεκτικά και φοβισμένα κι έχουν προκαλέσει τις πρώτες δυσαρέσκειες στον αμερικανικό παράγοντα.
Πάντως, ο σκληρός πυρήνας των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ από τώρα δικαιολογεί αυτές τις παραχωρήσεις, γιατί γι αυτούς το πιο σημαντικό είναι να βρίσκονται στην εξουσία και να καρπώνονται τα οφέλη απ αυτήν. Κι αυτοί, όμως θα διαψευστούν, γιατί το σημερινό ΠΑΣΟΚ δε θα προσφέρει μερίδιο εξουσίας σε όλα τα μέλη του, όπως τη δεκαετία του 80, αλλά σ ένα στενό κύκλο ανθρώπων, όχι κατ ανάγκη πασοκτζήδων.
Δε νομίζουμε ότι υπάρχουν πολλοί αφελείς να πιστεύουν ότι το σημερινό ΠΑΣΟΚ έχει καμιά σχέση με το σοσιαλισμό (που ξέμεινε στον τίτλο του) ή με τις ιδρυτικές του αρχές. Γι αυτό αποτελεί το εκλεκτό κόμμα των μεγαλοεπιχειρηματιών-καναλαρχών.
Η περίοδος της αρχικής ευφορίας, η οποία παρατηρείται σε κάθε νέα διακυβέρνηση, προβλέπεται πολύ σύντομη για την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Όταν αρχίσει η φθορά, θα βγουν από το καβούκι τους όλοι οι κομμένοι ή ριγμένοι (σημιτικοί κ.λπ.) και θα προσπαθήσουν να πάρουν την εσωκομματική ρεβάνς. Επιπλέον και υπό την πίεση της κομματικής βάσης και του λαού θα εκδηλωθεί μεγάλη ανησυχία για τη διάλυση στην οποία οδηγεί τη χώρα η σημερινή κυβέρνηση και τις συνέπειές της στο μέλλον του ΠΑΣΟΚ και τις προσωπικές φιλοδοξίες όλων των στελεχών του. Ήδη, πριν συμπληρωθεί μήνας, η πρόταση του Προέδρου για το νέο Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου δε συγκέντρωσε ούτε το 50% των ψήφων!
Τα άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα
Το ΚΚΕ, μέσα σε συνθήκες τέτοιας οικονομικής κρίσης, όχι μόνο δεν είχε εκλογικά οφέλη, αλλά είχε μια σοβαρή μείωση των ψήφων του. Αυτό σημαίνει ότι την κοινωνική δυσαρέσκεια την καρπώθηκαν το ΠΑΣΟΚ και ο ΛΑΟΣ! Το ΚΚΕ, με το σταλινικό πρότυπο που προβάλλει στο πρόγραμμά του, δεν επιτρέπει στους περισσότερους προοδευτικούς και δημοκρατικούς πολίτες να το πλησιάσουν, γι αυτό δεν μπορεί να πείσει ότι στόχος του είναι η «λαϊκή εξουσία». Με τη μονοκομματική λογική του σε κάθε εκδήλωσή του (συνδικαλιστικοί αγώνες κ.λπ.) δεν πείθει καν ότι μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα προς όφελος των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων ακόμη και στα πλαίσια του σημερινού συστήματος. Επομένως τα στρώματα αυτά κρίνουν ότι μια ψήφος προς το ΚΚΕ δεν τους είναι χρήσιμη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφάνισε μια πολύ μεγάλη πτώση σε σχέση με τις περσινές δημοσκοπήσεις, μια μικρή πτώση σε σχέση με τις εκλογές του 2007 και μια μικρή άνοδο σε σχέση με τις φετινές ευρωεκλογές. Στην πραγματικότητα η δύναμή του παραμένει περίπου σταθερή. Ποτέ δεν έφτασε στα υψηλά ποσοστά που του έδιναν οι δημοσκοπήσεις, απλώς σ εκείνη τη φάση οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης προέκριναν την ενίσχυση του ΣΥΝ, στην προοπτική συμμετοχής του στην κυβέρνηση. Στις ευρωεκλογές φαίνεται ότι οι απώλειες ήσαν ψήφοι «ανανεωτικών», που ήθελαν να αποδυναμώσουν την ηγετική ομάδα και ψήφισαν Οικολόγους ή ΠΑΣΟΚ ή κάτι άλλο, αφού δεν επρόκειτο να εκλεγεί ο δικός τους Παπαδημούλης και δεν ήθελαν να εκλεγεί η 2η, μέλος άλλης συνιστώσας. Επανήλθαν στις εθνικές, οπότε η καθεμιά από τις δύο αντιμαχόμενες τάσεις προσπαθούσε να εκλέξει τους δικούς της βουλευτές.
Ο ΛΑΟΣ αύξησε τη δύναμή του σε σχέση με τις εθνικές του 2007 και έγινε το 4ο κόμμα του Κοινοβουλίου, ξεπερνώντας το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά υποχώρησε σε σχέση με τις ευρωεκλογές. Ελπίζουμε ότι όσοι ακολουθούν τον κ. Καρατζαφέρη αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι οι διακηρύξεις του δεν έχουν καμιά σχέση με τις επιδιώξεις του, ότι προσπαθεί να κρατά μακριά από κρίσιμα κομματικά πόστα όσους πραγματικά πιστεύουν στις διακηρύξεις, γι αυτό υπήρξαν οι πρώτες σοβαρές εσωκομματικές αντιδράσεις τόσο για την κ. Τζαβέλλα του ευρωψηφοδελτίου, όσο και για την προσπάθεια προώθησης διάφορων Ψινάκηδων.
Η απουσία του ΑΣΚΕ
Για το ΑΣΚΕ και την αναγκαστική μη συμμετοχή του στις εκλογές γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο. Προσθέτουμε τώρα ότι ήσαν πολλοί οι φίλοι που ήρθαν σε επαφή μαζί μας, πολλοί για πρώτη φορά, για να εκφράσουν τη λύπη τους και την απορία τους «τι να ψηφίσουμε;». Όλοι επιδοκίμασαν πλήρως και απολύτως τη γραμμή που προτείναμε για τις εκλογές.
Λόγω της απουσίας του, το ΑΣΚΕ δεν μπόρεσε να προβάλει, έστω με τις ολιγόλεπτες ομιλίες στα ΜΜΕ, σε συνδυασμό με τα φυλλάδιά του, τις προκηρύξεις του και τις αφίσες του, το 5πτυχό του (εθνική ανεξαρτησία, σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, εθνική ακεραιότητα, δημοκρατία, πολιτισμός) ως ένα ενιαίο σύνολο για μια καλύτερη πορεία της χώρας μας, από το οποίο δεν μπορεί να απουσιάζει τίποτα, γιατί τότε ακυρώνονται όλα τα υπόλοιπα.
Εάν συμμετείχαμε στις εκλογές θα εξηγούσαμε ότι η όποια θετική στάση του Καραμανλή στις σχέσεις με τη Ρωσία, στο Κυπριακό και στο Σκοπιανό δεν μπορούσε να έχει προοπτική, επειδή σε όλα τα υπόλοιπα η στάση του ήταν αρνητική, γι αυτό ήταν μοιραίο να οδηγηθεί στην εκλογική ήττα.
Θα εξηγούσαμε ότι η αύξηση των ελλειμμάτων, των χρεών και της ανεργίας, η επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, η χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων, η περικοπή κοινωνικών παροχών κ.λπ. είναι αναγκαστικές συνέπειες της συρρίκνωσης της παραγωγής, ότι η παραγωγή είναι η βάση κάθε οικονομίας, ότι η συρρίκνωση αυτή είναι αναγκαστική συνέπεια της ένταξης και παραμονής μας στην Ε.Ε. και ότι, χωρίς την αποχώρησή μας, η κατάσταση θα επιδεινώνεται, ακόμη κι όταν παρέλθει η παγκόσμια οικονομική κρίση. Γι αυτό οι προεκλογικές εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να τηρηθούν.
Θα εξηγούσαμε ότι, μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε., η προβολή της ανάγκης για μια πιο φιλολαϊκή οικονομική και κοινωνική πολιτική και η αντίθεση προς την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και της ανώτατης εκπαίδευσης είναι μια πολιτική απάτη, αφού η Ε.Ε. απαγορεύει ρητά και κατηγορηματικά οποιαδήποτε φιλολαϊκή πολιτική και επιβάλλει ως υποχρεωτικές τις ιδιωτικοποιήσεις, θα εξηγούσαμε ότι αυτός ο χαρακτήρας της Ε.Ε. δεν πρόκειται ποτέ να βελτιωθεί και ότι οι όποιες αντιδράσεις γράφονται στα παλαιότερα των υποδημάτων.
Θα εξηγούσαμε ότι η Ελλάδα είναι η κοιτίδα της Δημοκρατίας και οποιοδήποτε πρόγραμμα δεν την περιλαμβάνει ως συστατικό στοιχείο δεν πρόκειται ποτέ να εκφράσει τον ελληνικό λαό.
Θα εξηγούσαμε, τέλος, ότι οι ψευδοοικολόγοι και ο Καρατζαφέρης επιδιώκουν τα ακριβώς αντίθετα απ αυτά που διακηρύσσουν.
Με όλα τα παραπάνω θα συμβάλαμε, πιστεύουμε, ώστε να προβληματιστούν κάποιοι πολίτες που ακολουθούν με αγνά κίνητρα άλλα κόμματα. Ελπίζουμε ότι, με τη συμπαράσταση όλων των φίλων του, το ΑΣΚΕ θα κάνει πιο ενεργό την παρουσία του στις πολιτικές εξελίξεις.
Κατηγορία
Φύλλο 131 Νοεμβρίου 2009
Η «απελευθέρωση» της ενέργειας
Στη χώρα μας έχει επιβληθεί από την Ε.Ε. η «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας. Τη ΔΕΗ, που σχεδίαζε και κατασκεύαζε τις νέες ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες, την απέκλεισαν τελείως από την ανάπτυξη, που ανατέθηκε σε ιδιώτες. Οι νέες παραγωγικές μονάδες, θερμικές ή με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ), δηλ. αιολικά πάρκα, φωτοβολταϊκά κ.λπ., που θα κατασκεύαζαν οι ιδιώτες, καρκινοβατούν, παρά το γεγονός ότι η ΔΕΗ υποχρεώνεται να αγοράζει το ρεύμα τους σε τιμές πολύ υψηλότερες από τα τιμολόγια πώλησης, με αποτέλεσμα να έχει ζημιές.
Συνέπεια αυτής της «απελευθέρωσης» είναι να υπάρχει ενεργειακό έλλειμμα, που καλύπτεται με εισαγωγές ρεύματος από τις γειτονικές χώρες, που κι αυτές έχουν εκχωρηθεί σε ιδιωτικές εταιρείες, και να πληρώνει η χώρα συνάλλαγμα, που δανείζεται και προστίθεται στα χρέη. Το 2008 πληρώσαμε μόνο για εισαγωγές 5,6 εκατ. μεγαβατωρών 514 εκατ. ευρώ.
Η δυστυχία να είμαστε στην ΕΕ
Αν δεν είμασταν στην Ε.Ε. και υπήρχαν κυβερνήσεις που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της χώρας και του ελληνικού λαού, δε θα είχε κανείς διανοηθεί να αφαιρέσει από τη ΔΕΗ την αρμοδιότητα της ανάπτυξης και κατασκευής νέων μονάδων, ιδιαίτερα με ΑΠΕ, δε θα επιβαρύνονταν οι καταναλωτές με τα κέρδη των ξένων και εγχώριων επιχειρηματιών και τραπεζών και δε θα επιτρεπόταν η κατακόρυφη αύξηση της τιμής του ρεύματος των μικροκαταναλωτών κατά 120%, που προγραμματίζουν από το 2011. Δυστυχώς οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. τα επιτρέπουν όλα. Τώρα μάλιστα τα νεοφιλελεύθερα όρνεα της Ε.Ε. και του ΔΝΤ ζητούν να πουληθεί σ όλους αυτούς και η ΔΕΗ!!
Το «ψητό»
Κι ενώ η παραγωγή ενέργειας στη χώρα μας αντιμετωπίζει μείζονα προβλήματα, φρόντισαν με το νόμο 3851/2010 να βολέψουν τις τράπεζες, τις γερμανικές κυρίως, τις εταιρείες παραγωγής φωτοβολταϊκών και τους επιτήδειους με τη χρηματοδότηση της εγκατάστασης από αγρότες και άλλους ιδιώτες μονάδων ισχύος 10 έως 100 KW σε στέγες σπιτιών και σε χωράφια. Το «ψητό» είναι η υπερβολικά υψηλή τιμή που υποχρεώνεται να πληρώνει η ΔΕΗ για μια 20ετία, 550 ευρώ τη μεγαβατώρα των φωτοβολταϊκών, όταν η μέγιστη τιμή πώλησής της φθάνει τα 190 ευρώ και οι τιμές για οικιακές και εμπορικές χρήσεις κυμαίνονται από 90 έως 145 ευρώ! Επιπλέον η ΔΕΗ θα επιβαρυνθεί και με έργα αναβάθμισης του δικτύου διανομής για τη συλλογή και τη μεταφορά των επιπλέον ηλεκτρικών φορτίων.
ΑΠΕ, δημόσιες επενδύσεις και ΔΕΗ
Η ανάπτυξη μονάδων με ΑΠΕ σε μια χώρα με μεγάλη ηλιοφάνεια και πλούσιο αιολικό δυναμικό, που θα περιόριζε τις θερμικές μονάδες προς όφελος του φυσικού περιβάλλοντος και της εθνικής οικονομίας, όταν γίνεται με μόνο κριτήριο το ιδιωτικό κέρδος, από ευλογία μετατρέπεται σε κατάρα.
Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει ν αναπτύξει μέσω δημοσίων επενδύσεων με φορέα τη ΔΕΗ σε πολύ μεγάλο αριθμό ισχύος τις ΑΠΕ, κυρίως αιολικά πάρκα και φωτοβολταϊκά, ιδιαίτερα σε απομακρυσμένες περιοχές. Προϋπόθεση είναι ο πλήρης σεβασμός του περιβάλλοντος, το οποίο σήμερα καταστρέφουν τα ιδιωτικά αιολικά πάρκα, που φυτρώνουν ακόμη και σε περιοχές με ιδιαίτερο φυσικό κάλλος. Τα φωτοβολταϊκά πρέπει να είναι συγκεντρωμένα και όχι διάσπαρτα, ώστε να μην είναι υψηλό το κόστος συλλογής της ενέργειας.
Νέο «χρηματιστήριο για τους αγρότες
Αν και κατά το νόμο δεν επιτρέπεται η εγκατάσταση των φωτοβολταϊκών να υπερβεί σε έκταση το 1% της καλλιεργήσιμης γης ανά νομό, τράπεζες και επιτήδειοι (εργολάβοι, μηχανικοί, ΠΑΣΕΓΕΣ και λοιποί αγροτοπατέρες, τοπικοί βουλευτές κ.λπ.) «σπρώχνουν» τους αγρότες να υποβάλουν χιλιάδες αιτήσεις στη ΔΕΗ. Προθυμοποιούνται οι τράπεζες να τους δανείσουν, με εκχώρηση της άδειας εγκατάστασης και με αποπληρωμή του χρέους έως και σε 20 χρόνια. Το κόστος κυμαίνεται από 35.000 έως 45.000 ευρώ ανά 10 KW εγκατάστασης Η ετήσια απόδοση μιας τέτοιας εγκατάστασης έχει υπολογισθεί σε 15% του κεφαλαίου, δηλ. σε 6-12 χρόνια γίνεται απόσβεση.
Πολλοί αγρότες, που βρίσκονται σε απόγνωση, νομίζουν ότι με τα φωτοβολταϊκά θα «πιάσουν την καλή», είτε ως παραγωγοί ρεύματος είτε ως έμποροι αδειών. Ανάλογα έπραξαν πολλοί απ αυτούς με τις αγροτικές επιδοτήσεις της ΕΟΚ-Ε.Ε., που τις έπαιρναν όχι για να παράγουν, αλλά για να θάβουν (να «αποσύρουν») τα προϊόντα τους, δηλ. να ζουν παρασιτικά. Επειδή αυτές οι επιδοτήσεις καταργούνται πλήρως το 2013, νομίζουν ότι τα φωτοβολταϊκα θα μετεξελιχθούν στο νέο χρηματιστήριο. Δε θυμούνται ότι την εποχή Σημίτη πολλοί αγρότες (και με δική τους μεγάλη ευθύνη) έχασαν περιουσίες. Και δεν κατανοούν ότι με τα φωτοβολταϊκά θα βγουν και πάλι χαμένοι, γιατί θα δουλεύουν για τις τράπεζες, τους επιτήδειους και τους μεσάζοντες. Δε γνωρίζουν φαίνεται ότι ο χρόνος ζωής των φωτοβολταϊκών κυμαίνεται στα 20-30 χρόνια και ότι θα είναι τότε υποχρεωμένοι να τα αποψιλώσουν.
Πολιτική ομηρία
Πριν αρχίσουν να κάνουν αιτήσεις οι αγρότες είχαν ήδη συσσωρευτεί αιτήσεις επιχειρηματιών για άμεση υλοποίηση, που αντιστοιχούν σε φωτοβολταϊκά ισχύος περίπου 4.000 MW. Εάν προστεθούν σ αυτά και τα αναμενόμενα 1.500 MW των αγροτών, θα υπάρχει συνολικό ενδιαφέρον ισχύος 5.500 MW, όταν η συνολική εγκατεστημένη ισχύς της ΔΕΗ σήμερα είναι της τάξης των 13.000 MW. Δεν είναι όμως δυνατόν να υπερβεί η ισχύς των φωτοβολταϊκών το 20% της συνολικής ισχύος, λόγω του πολύ μεγάλου κόστους παραγωγής, το οποίο επιδοτείται. Το 2020 προβλέπεται ισχύς φωτοβολταϊκών μόνο 2.200 MW.
Είναι προφανές ότι η πολιτική κάστα (κεντρική και τοπική) καλλιεργεί προσδοκίες, για να κρατά σε πολιτική ομηρία για άλλη μια φορά τους αγρότες, τώρα που θα τελειώσουν οι επιδοτήσεις και οι καλλικράτειες εκλογές έρχονται. Όσοι και πάλι «τσιμπήσουν», θα είναι άξιοι της μοίρας τους, όμως το «μάρμαρο» θα το πληρώσουμε όλοι.
Κατηγορία
Φύλλο 135 Σεπτεμβρίου 2010
Αφού επέτρεψε στους «εταίρους» της να κατεξευτελίσουν τον ελληνικό λαό με άρθρα, γελοιογραφίες και σχόλια στα μέσα «ενημέρωσης», χωρίς καμιά ουσιαστική αντίδραση, όπως θα ήταν π.χ. το μποϋκοτάζ των προϊόντων τους, η κατοχική (πλέον) κυβέρνηση του Γιωργάκη μεθόδευσε το πέταγμα της χώρας μας μέσα στα σαγόνια των καρχαριών του ΔΝΤ και της Ε.Ε. με τους χειρότερους όρους. Η επιταχυνόμενη μεταφορά πλούτου από την Ελλάδα προς τις ισχυρές οικονομικά χώρες της Δυτ. Ευρώπης, κυρίως της Γερμανίας, μέσω του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου (συνέπεια της συμμετοχής μας στην Ε.Ε. και την ΟΝΕ), συμπληρώνεται τώρα με την πρωτοφανή τοκογλυφία των δανειστών μας, την οποία αποκαλούν «βοήθεια».
Γίνεται όλο και πιο φανερό ότι αυτή η κυβέρνηση δεν επιδιώκει απλώς να εξασφαλίσει τα υπερκέρδη των Δυτικών κυρίων της, αλλά και να υλοποιήσει τους στόχους του Κίσινγκερ (και του λόμπι του) για τον «ατίθασο» ελληνικό λαό. Δεν κάνει «λάθη», όπως θέλουν να μας πείσουν (ως τελευταία γραμμή άμυνας) οι άθλιοι των ΜΜΕ, αλλά ακολουθεί ένα καλά επεξεργασμένο σχέδιο.
Α) Περιφρονεί και απαξιώνει το κοινοβούλιο, π.χ. το αγνοεί για σημαντικές συμφωνίες με τους δανειστές, αναθέτοντας στον Παπακωνσταντίνου να υπογράφει δεσμευτικές συμφωνίες για τη χώρα, χωρίς καν την εκ των υστέρων κύρωση της Βουλής.
Β) Με τις ιδιωτικοποιήσεις εκποιεί ό,τι απέμεινε από τη δημόσια περιουσία (για την επιτάχυνσή τους προσέλαβε τον αμαρτωλό τραπεζικό οργανισμό Lazard). Ακόμη και η παραχώρηση της Ακρόπολης στο ιδιωτικό κεφάλαιο (ακόμη και το ξένο), που αναφερόταν ως σχήμα υπερβολής, τώρα δε φαντάζει καθόλου απίθανη!
Γ) Με τον εργασιακό νόμο και τον ασφαλιστικό νόμο προσπαθεί να εξαθλιώσει το λαό. Ο Γ. Δελαστίκ έγραψε στις 21/5/10 στο «ΕΘΝΟΣ» ότι στις «διαπραγματεύσεις» με το ΔΝΤ και την Ε.Ε. πολλές φορές οι προτάσεις της κυβέρνησης του Γιωργάκη υπερέβαιναν τις προσδοκίες των εκπροσώπων του ΔΝΤ και της Ε.Ε. ως προς τη σκληρότητα των μέτρων εναντίον των Ελλήνων μισθωτών και συνταξιούχων!
Δ) Με τον Καλλικράτη προσπαθεί να χαλαρώσει το διοικητικό ιστό του ελληνικού κράτους, ώστε σε επόμενη φάση να επιχειρηθεί ο ακρωτηριασμός του.
Ε) Με την ανοχή της στην αθρόα εισροή λαθρομεταναστών (οργανωμένη κυρίως από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες) και τα πρωτοφανή πολιτικά δικαιώματα που τους δίνει αλλάζει τη σύνθεση του πληθυσμού, ώστε να γίνει λιγότερο «ατίθασος».
ΣΤ) Υποστηρίζει μια λύση χειρότερη απ αυτή του Ανάν στην Κύπρο και ανέχεται, αν δεν προωθεί κιόλας, να ασκεί εξουσία το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής. Επειδή στη Μακεδονία και το Αιγαίο τα σχέδια σκοντάφτουν στην έλλειψη μειονότητας, προετοιμάζει την εγκατάσταση δεκάδων χιλιάδων Σκοπιανών στη Μακεδονία (ήδη έγιναν χιλιάδες προσφυγές Σκοπιανών στα ελληνικά δικαστήρια για απόδοση ελληνικής ιθαγένειας και περιουσίας, με την προοπτική ενστάσεων στα ευρωπαϊκά δικαστήρια) και Τούρκων εποίκων στα νησιά του Αιγαίου (βλ. επιστολή νομάρχη Χίου). Ευτυχώς, ο ποιητής του Αιγαίου, που «τη γλώσσα του έδωσαν ελληνική», πέθανε νωρίς!
Ζ) Υποδέχεται περιχαρής τον πρωθυπουργό της χώρας που κατέχει το 40% της Κύπρου και απειλεί πολύ μεγαλύτερα εδάφη στη Θράκη και το Αιγαίο ως σωτήρα και φίλο. Με έναν πρωτοφανή συμβολισμό στα παγκόσμια χρονικά, ο Ερντογάν μιλάει τουρκικά, ο Γιωργάκης μιλάει αγγλικά και του μεταφράζουν στα αγγλικά (αμερικανικά, για την ακρίβεια) αυτά που του λέει ο Ερντογάν! Στις μητρικές τους γλώσσες!
Κάνει 21(!) συμφωνίες-μνημόνια για δευτερεύοντα θέματα με τον Ερντογάν, επιτρέποντάς του να εμφανίζεται φιλειρηνιστής. Τα ΜΜΕ σιγοντάρουν με ειδικές εκπομπές κατά παραγγελία. Για τα σοβαρά, τις τουρκικές προκλήσεις και απαιτήσεις εθνικού μας χώρου, δεν έγινε κουβέντα, που σημαίνει ότι αυτές οι απαιτήσεις είναι τουλάχιστον συζητήσιμες. Ας ελπίσουμε ότι δεν έγιναν και μυστικές συμφωνίες.
Ως πότε με την Ε.Ε.;
Παράλληλα, αποκαλύπτεται στα μάτια και του πλέον αφελούς ο χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλα όσα υποστηρίζει από την ίδρυσή του το ΑΣΚΕ αρχίζουν να γίνονται πιστευτά. Δεν πρόκειται για εταίρους, αλλά για άγριους εκμεταλλευτές. Δεν είναι αυτοί που θα μας έσωναν από το (αμερικανικό) ΔΝΤ, αλλά αυτοί που μας οδήγησαν σ αυτό, παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις για το ρόλο του ευρώ ως αποθεματικού μαζί, φυσικά, με τον κατοχικό πρωθυπουργό.
Δεν υπάρχει ισοτιμία μεταξύ των μελών, οι χώρες του «νότου» είναι τα PIGS και στην Ελλάδα επιφυλάχθηκε η χειρότερη μεταχείριση. Ξεκίνησαν από τη χώρα μας για να «διορθώσουν» τις οικονομίες, ενώ άλλες χώρες είχαν μεγαλύτερο έλλειμμα και μεγαλύτερο χρέος (π.χ. Μ. Βρετανία). Αφού μας κατασπάραξαν οι κερδοσκόποι και αφού επέβαλαν απάνθρωπους όρους δανεισμού στην Ελλάδα, αμέσως μετά «ξύπνησαν», για να δημιουργήσουν «ταμείο», που θα δανείσει την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία και άλλες χώρες με καλύτερους όρους.
Σε μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού και εκτόνωσης της οργής του λαού άρχισαν τις κατά δόσεις αποκαλύψεις περιπτώσεων φοροδιαφυγής επωνύμων ή κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος από δημόσιους λειτουργούς, τους οποίους χρησιμοποιούν ως αποδιοπομπαίους τράγους. Βεβαίως όλοι αυτοί (πολύ περισσότεροι απ όσους, τελικά, θα αποκαλυφθούν, γιατί ένοχοι είναι σχεδόν όλοι) που συνέβαλαν στο χάλι της ελληνικής οικονομίας, πρέπει να επιστρέψουν τα κλεμμένα και να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Η κύρια αιτία, όμως, της καταβαράθρωσης της οικονομίας μας είναι η συρρίκνωση της ελληνικής παραγωγής λόγω ΕΟΚ/Ε.Ε. και ΟΝΕ, ο εξ αυτής διογκούμενος δανεισμός και η απίστευτη κερδοσκοπία πάνω στο δημόσιο χρέος. Αυτό δεν πρόκειται ποτέ να το αναφέρουν τα ΜΜΕ των μεσαζόντων.
Οι εκτιμήσεις του ΑΣΚΕ επιβεβαιώθηκαν και στο εξής (βλ. ΑΣΚΕ-4): Η Ε.Ε. όχι μόνο δε συμβάλλει στη φιλία των λαών, αλλά οξύνει τις αντιθέσεις. Όχι μόνο δεν πρόκειται ποτέ να ολοκληρωθεί ως πολιτική οντότητα, αλλά άρχισε ήδη να εμφανίζει σημάδια διάλυσης. Ο κύριος υπεύθυνος δεν είναι κάποια από τις αδικούμενες χώρες, αλλά η ίδια η Γερμανία. Αφού μέσω Ε.Ε. και ευρώ γιγαντώθηκε οικονομικά σε βάρος των φτωχότερων, συμπεριφέρεται τώρα τόσο αλαζονικά, που θέτει σε κίνδυνο και τη συνοχή της Ε.Ε. και (μεσοπρόθεσμα) την ισχύ της Γερμανίας. Αν κάποιος δε συμμαζέψει τη Μέρκελ, θα αποδειχθεί μοιραία για τη Γερμανία όσο και ο Μπους (ο νεώτερος) για τις ΗΠΑ. Είθε!
Επιτακτική η ανάγκη άμεσης ανατροπής
Ο ελληνικός λαός σταδιακά αποσύρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση, η οποία δε φαίνεται ότι θα μακροημερεύσει. ’λλα υποσχόταν το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά, τα αντίθετα πράττει η κυβέρνηση. Η οργή εναντίον της μεγαλώνει όσο ανακοινώνει μέτρα και όσο βυθίζεται στα σκάνδαλά της, αλλά δεν είναι πολύ καλύτερη η εικόνα και για την αντιπολίτευση. Βασικές επιλογές, που καθόρισαν τη μέχρι τώρα πορεία της πατρίδας μας, αμφισβητούνται σοβαρά. Οι γκεμπελίσκοι των ΜΜΕ δεν είναι πλέον τόσο αποτελεσματικοί. Η μεγαλειώδης κινητοποίηση της 5ης/5/10 πιστεύουμε ότι θα έχει ανάλογη συνέχεια, παρά τη δολοφονική δράση των προβοκατόρων-κουκουλοφόρων, που κι αυτών ο ρόλος έγινε κατανοητός, όπως δείχνουν και τα σημειώματα των απλών πολιτών στον τόπο της δολοφονίας (βλ. και ανακοίνωση ΑΣΚΕ). Ελπίζουμε ότι οι επόμενες κινητοποιήσεις θα είναι ακόμη πιο μαζικές (καθήκον κάθε εργαζόμενου και άνεργου η συμμετοχή σ αυτές), πιο ενωτικές (απαράδεκτη η πολυδιάσπαση σ αυτές τις κρίσιμες στιγμές), με αιτήματα που θα φτάνουν στη ρίζα των προβλημάτων (ξεπερνώντας τις σημερινές επίσημες συνδικαλιστικές ηγεσίες), χωρίς να πέφτουν στις παγίδες καλοθελητών με συνθήματα που είτε πλήττουν δημοκρατικούς θεσμούς («να καεί η Βουλή») είτε διαχωρίζουν τους κοινωνικούς από τους εθνικούς αγώνες.
Αυτή η κυβέρνηση πρέπει το συντομότερο ν ανατραπεί και θα ανατραπεί με τις δημοκρατικές διαδικασίες που προβλέπονται από το κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα κι αυτό είναι καθήκον πρώτων απ όλους του κόσμου του ΠΑΣΟΚ (βλ. και προκήρυξη ΑΣΚΕ). Δεν είναι δυνατό να συμπεριφέρεται ο Γιωργάκης ως ο συνεχιστής του έργου του πατέρα του και του παππού του. Θα τρίζουν και των δύο τα κόκαλα. Κι αυτό το λέμε εμείς, που έχουμε συγκρουστεί με τον Ανδρέα για όλες τις ασυνέπειές του και καταλογίζουμε πολλά αρνητικά στο Γέρο της Δημοκρατίας σ όλη την πολιτική του διαδρομή. Αλλά κανείς δεν μπορεί ν αμφισβητήσει την προσφορά και των δύο προς τη χώρα μας και κανείς δεν μπορεί ν αμφισβητήσει το μεγάλο τους μέγεθος, που φαντάζει τεράστιο μπροστά στην ασημαντότητα του Γιωργάκη!
Δεν είναι δυνατό να μην έχει απομείνει τίποτα στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ από τις ιδρυτικές του αρχές. Οφείλουν να παραμερίσουν μικροσυμφέροντα και προσωπικές φιλοδοξίες, γιατί το κόστος θα το πληρώσουν και οι ίδιοι, χωρίς να αποκλείεται (κάτι που απευχόμαστε) να επιπέσει κυρίως σ αυτούς η λαϊκή οργή. Όπως και όλος ο κόσμος όλων των πολιτικών χώρων οφείλουν να εκκαθαρίσουν τους οίκους τους από τους γραικύλους.
Τα άλλα κόμματα
Ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ. Αντ. Σαμαράς καταψήφισε τα μέτρα της συμφωνίας με το ΔΝΤ, την Ε.Ε. και την ΕΚΤ, μια στάση καθόλου εύκολη για ένα συντηρητικό κόμμα, μια στάση που συνέβαλε αποφασιστικά στην απομόνωση και απονομιμοποίηση του Γιωργάκη. Όμως δεν μπορεί να περιμένει κανείς σημαντικά πράγματα από τη Ν.Δ. του κ. Σαμαρά, λόγω των ιδεολογικών περιορισμών, του παλαιοκομματικού χαρακτήρα και της πρόσφατης κυβερνητικής θητείας του κόμματος και, πιθανότατα, λόγω των προσωπικών του δεσμεύσεων. Γι αυτό και δεν πείθει, προς το παρόν τουλάχιστον, ως εναλλακτική λύση. Η συρρίκνωση της επιρροής της Ντόρας, η υποστήριξή της προς την κατοχική κυβέρνηση του Γιωργάκη και η διαγραφή της από τη Ν.Δ. βοηθούν το Σαμαρά, αλλά το μητσοτακέικο άφησε πίσω τις ουρές του, για να συνεχίσουν το υπονομευτικό τους έργο.
Το ΚΚΕ λειτουργεί σταθερά έξω από τις λογικές του συστήματος, αλλά εξακολουθεί να λειτουργεί μονοκομματικά (σύμφωνα με την ιδεολογία του, όπως δυστυχώς επιβεβαιώθηκε από το πρόσφατο συνέδριό του), στέλνοντας το μήνυμα ότι για το ΚΚΕ δεν προέχει η τύχη του τόπου, αλλά το κομματικό συμφέρον (που, τελικά, ούτε αυτό υπηρετεί, όπως έδειξαν και τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών). Πάντως στα θετικά του ΚΚΕ, πέρα από τις μαζικές κινητοποιήσεις κατά των οικονομικών μέτρων, χρεώνεται η υποστήριξη της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο και η αποκάλυψη των αμερικανικών σχεδίων που υλοποιεί ο Γιωργάκης (βλ. και ερώτηση της Αλ. Παπαρρήγα στη Βουλή).
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον τέσσερα κομμάτια (και πολλά μικρότερα). Ο Αλαβάνος προσπαθεί να γίνει ο ηγέτης κάποιων δήθεν υπερεπαναστατικών συνιστωσών. Οι ανανεωτικοί του ΣΥΝ δε θέλουν ούτε να ακούν για ΣΥΡΙΖΑ και βιάζονται να συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ. Από το Αριστερό Ρεύμα διαφοροποιείται μια αξιόλογη μερίδα στελεχών (Λαφαζάνης κ.λπ.), που θέτει θέμα αποχώρησης της Ελλάδας από την Ε.Ε. (σημαντική εξέλιξη για το χώρο αυτό)! Απομένει ο Τσίπρας, που δε φαίνεται να κατάλαβε ακόμη γιατί τον έκαναν Πρόεδρο!
Για το ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη γράφουμε από την ίδρυσή του (δυστυχώς μόνο εμείς) ότι είναι το ακριβώς αντίθετο από την εικόνα που πλάσαρε. Είναι παιδί του μητσοτακέικου, στην υπηρεσία των πιο ανθελληνικών και αντιλαϊκών ξένων κύκλων. Όσο το έπαιζε καλά το παιχνίδι κέρδιζε κόσμο. Τώρα, όμως, που χρειάστηκαν την υποστήριξή του προς το Γιωργάκη και τις ψήφους του υπέρ του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, τον έκαψαν! Ελπίζουμε ότι σύντομα θα τον εγκαταλείψουν όσοι ανιδιοτελώς τον ακολούθησαν.
Οι πολιτικές εξελίξεις
Όλοι βλέπουν ότι η κυβέρνηση του Γιωργάκη δεν μπορεί να σταθεί. Κάποιες σκέψεις-απειλές για άμεση προκήρυξη εκλογών και «επανανομιμοποίηση» μάλλον εγκαταλείπονται μπροστά στη βεβαιότητα του καταποντισμού. Οι υποστηρικτές της θα την κρατήσουν όσο περισσότερο μπορούν, για να περάσει όσα μέτρα προλάβει, αλλά όλοι άρχισαν ήδη να παίρνουν τις αποστάσεις τους, ακόμη και τα ΜΜΕ, μέχρι και ο κ. Δασκαλόπουλος του ΣΕΒ. Θέλουν να επιβιώσουν και την επόμενη μέρα, χωρίς όμως να προτείνουν πιο φιλολαϊκή πολιτική από το Γιωργάκη (ίσως κάποιοι προτείνουν και χειρότερη), διεκδικώντας ακόμη μεγαλύτερο μερίδιο εξουσίας. Στην αμηχανία τους προετοιμάζουν την κοινωνία για διάδοχες καταστάσεις, όπως π.χ. ανασχηματισμό με διεύρυνση προς Ντόρα (και Καρατζαφέρη;) ή κυβέρνηση τεχνοκρατών και επιχειρηματιών. Υπάρχει και η λύση Σαμαρά, που φαίνεται ότι δεν την προτιμούν, τουλάχιστον ως πρώτη επιλογή.
Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι η χώρα μας έχει ανάγκη από μια εντελώς διαφορετική πορεία, έξω από την Ε.Ε. και τους άλλους λεόντειους οργανισμούς, με διεύρυνση της δημοκρατίας, με κοινωνικό έλεγχο της παραγωγής και των προϊόντων της, στηριγμένη στο δικό της πολιτισμό και τις παραδόσεις της, έχει ανάγκη να δημιουργήσει σχέσεις φιλίας και ισότιμης συνεργασίας με όλες τις χώρες του κόσμου (πιο αναλυτικά σε άλλα κείμενα του ΑΣΚΕ). Αν αυτά δε γίνουν, δυστυχώς η κατηφόρα θα συνεχιστεί και, μάλιστα, με το χειρότερο τρόπο όσο η χώρα μας ακολουθεί την πολιτική του άξονα Γιωργάκη-«εκσυγχρονιστών» του ΠΑΣΟΚ-Μητσοτάκη-Καρατζαφέρη - Ρεπούση και λοιπών αστέρων που χρησιμοποιεί και η σημερινή πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας για τον αφελληνισμό της νεολαίας.
Όσο κι αν φαίνεται δύσκολο έως ακατόρθωτο ν αλλάξει πορεία η χώρα, μόνο μια ματιά στην ιστορία μας δείχνει ότι πολλές φορές περάσαμε από δυσκολότερες καταστάσεις κι όμως επιβιώσαμε και προοδεύσαμε (μερικές φορές και μεγαλουργήσαμε), όχι βέβαια σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας από τους άλλους να μας λύσουν τα προβλήματα. Αυτό λένε ο εθνικός ύμνος κι ο ποιητής της Ρωμιοσύνης.
Κατηγορία
Φύλλο 134 Ιουνίου 2010
Η προσωρινή αναστολή της απεργίας των (καλοπληρωμένων) λιμενεργατών έγινε (υποτίθεται) για την αναθεώρηση της σύμβασης με την κινεζική COSCO. Η αναθεώρηση ήταν προεκλογική εξαγγελία του ΠΑΣΟΚ, το οποίο είχε υποσχεθεί ότι θα την κάνει με «ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση» και «θα εξαντλήσει όλες τις νομικές, θεσμικές, πολιτικές δυνατότητες της ευρωπαϊκής και της εθνικής νομοθεσίας, προκειμένου να κατοχυρώσει το δημόσιο συμφέρον».
Με τη σύμβαση που υπέγραψε η κυβέρνηση της Ν.Δ. νοικιάζει τη δεύτερη προβλήτα εμπορευματοκιβωτίων του ΟΛΠ (η πρώτη παραμένει στον ΟΛΠ) για 35 χρόνια έναντι εγγυημένου ανταλλάγματος που δε θα ξεπερνά συνολικά τα 3,4 δισ. ευρώ. Η COSCO ως το 2015 μπορεί να κατασκευάσει νέα (τρίτη) προβλήτα για εκμετάλλευση, με επένδυση που δε θα ξεπερνά τα 300 εκατ. ευρώ.
Τα κέρδη του δημοσίου από τους Σταθμούς Εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ) τόσο του Πειραιά όσο και της Θεσσαλονίκης ήσαν πάντα σημαντικά. Επιπλέον η Ελλάδα μέσω των ΣΕΜΠΟ μπορεί υπό την προϋπόθεση της απεμπλοκής της από την Ε.Ε., να ασκεί πολιτική και έλεγχο στο εισαγωγικό της εμπόριο. Με την παραχώρηση στην κινεζική COSCO απεμπολεί αυτό το δικαίωμα και επιτρέπει στην COSCO να δημιουργήσει ελεύθερη ζώνη, που διευκολύνει την εμπορική και οικονομική διείσδυση της Κίνας στην Ευρώπη.
Η παραχώρηση του λιμανιού στην Κίνα ήταν περισσότερο πολιτική απόφαση του Κ. Καραμανλή, που εξυπηρετούσε και τα νεοφιλελεύθερα πιστεύω του. Πέρυσι ο Γ. Παπανδρέου την χαρακτήριζε «ξεπερασμένη και αποτυχημένη», λέγοντας πως «την εφάρμοσαν μόνο στο παρελθόν ακραία νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, όπως της κυρίας Θάτσερ και του κ. Μητσοτάκη». Σκεφτόταν ότι, εκτός της Ρωσίας με τους αγωγούς, οι Αμερικανοί φίλοι του θα είχαν να κάνουν και με τους Κινέζους.
Τελικά την «επαναδιαπραγμάτευση» τη φόρτωσαν στην κ. Λ. Κατσέλη. Η κ. Κατσέλη έλεγε προεκλογικά ότι με την κατάργηση των φοροαπαλλαγών της COSCO θα μαζέψει 4 δισ. ευρώ. Όπως όμως φαίνεται, δε θ αλλάξει η σύμβαση ΟΛΠ-COSCO. Η COSCO ανακοίνωσε στο Χρηματιστήριο του ΧογκΚονγκ ότι η σύμβαση παραμένει αναλλοίωτη, πλην ορισμένων όρων τεχνικής φύσης, και είναι σε πλήρη ισχύ.
Ανακοινώθηκε από την κ. Κατσέλη ότι οι Κινέζοι δεσμεύτηκαν ότι θα συζητήσουν:
-Τη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων στον ΟΛΠ. Στις προσλήψεις που θα κάνει η κινεζική εταιρεία (600 άτομα) να προτιμηθούν και τα παιδιά τους. Οι παλιοί και οι καινούργιοι να προστατεύονται από τις ίδιες διατάξεις.
-Να εξομοιωθούν όσοι δουλεύουν στις δύο κινεζικές προβλήτες με εκείνους που απασχολούνται στην ελληνική.
-Ότι η πλεονάζουσα ποσότητα κοντέινερ να διοχετεύεται στον ΟΛΠ και να μη λειτουργούν οι προβλήτες της COSCO (μαζί με την 3η που θα κατασκευαστεί) δυναμικότητας 3.700.000 κοντέινερ ανταγωνιστικά με αυτήν του ΟΛΠ.
Έτσι έμοιαζαν ευχαριστημένοι Κατσέλη, λιμενεργάτες (που ανέστειλαν για 15 μέρες την απεργία τους) και Κινέζοι και, κατά παράδοξο τρόπο, χαμένοι είναι η Ελλάδα και οι Αμερικανοί φίλοι του πρωθυπουργού. Ο νέος κύκλος απεργιών των λιμενεργατών (3-4 Νοεμβρίου), που συμπίπτει με την έναρξη ισχύος της σύμβασης ΟΛΠ-COSCO, δεν ξεφεύγει από το πλαίσιο αυτό. Αφορά μόνο τα εργασιακά τους δικαιώματα.. Δεν αφορά την επιστροφή του λιμανιού στο δημόσιο. ’λλωστε οι λιμενεργάτες είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Η απαίτησή τους για αναστολή της ισχύος της σύμβασης ΟΛΠ - COSCO για ένα δίμηνο, ώστε να γίνουν οι διαπραγματεύσεις για τα εργασιακά αποδυναμώνει το επιχείρημά τους για παραμονή των ΣΕΜΠΟ στο ελληνικό δημόσιο.
Η χώρα μας ασφαλώς θα πρέπει ν αναπτύξει τις σχέσεις της και με την Κίνα , όπως και με άλλες χώρες, αλλά πάντα στα πλαίσια του αμοιβαίου οφέλους, ώστε να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της χώρας και της κοινωνίας. Η παράδοση του λιμανιού στην COSCO μόνο αυτό δεν εξυπηρετεί.
Κατηγορία
Φύλλο 131 Νοεμβρίου 2009
Στην πρόσφατη ιστορία μας είχαμε άλλους δύο πρωθυπουργούς πλήρως υπόδουλους στην Ουάσινγκτον, τις Βρυξέλες και τα εβραϊκά λόμπι που επηρεάζουν καθοριστικά την πολιτική τους: το Μητσοτάκη, που αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ, και το Σημίτη, που στα 8 χρόνια της πρωθυπουργίας του δε βρήκε χρόνο να επισκεφθεί ούτε μία αραβική χώρα!
Κανείς από τους δύο, όμως, δεν τόλμησε να πει δημόσια ότι στηρίζει την πολιτική του Ισραήλ στη Γάζα, όπως έκανε ο Γιωργάκης (βλ. εφημερίδες 17/8/10), και μάλιστα λίγο καιρό μετά τις δολοφονικές επιδρομές κατά των Παλαιστινίων αμάχων στη Γάζα και τη βάρβαρη επίθεση κατά των πλοίων που μετέφεραν ακτιβιστές με ανθρωπιστική βοήθεια, μεταξύ των οποίων και Έλληνες!
Η απάντηση του Νετανιάχου ήταν να χαρακτηρίσει «γενναίες» τις αποφάσεις του Γιωργάκη για την οικονομία(!), δηλ. του έδωσε συγχαρητήρια που φροντίζει να συνεχίζεται η ροή χρημάτων από τις τσέπες των Ελλήνων πολιτών προς τα θησαυροφυλάκια των ξένων τοκογλύφων και κερδοσκόπων, από τους οποίους οι περισσότεροι είναι του εβραϊκού κεφαλαίου!!
Κατηγορία
Φύλλο 135 Σεπτεμβρίου 2010
Μοχλός πολιτικών εξελίξεων;
Ο «κεραυνός εν αιθρία», όπως επέλεξε η κυβέρνηση της Ν.Δ. να αποκαλύψει το σκάνδαλο των υποκλοπών, τάραξε τα νερά του πολιτικού προσκήνιου και θα συνεχίσει να συντηρείται από κόμματα και ΜΜΕ, όσο κρίνουν ότι τα συμφέρει, με όριο τον κορεσμό του κοινού.
Οι υποκλοπές αυτές αποτελούν, όντως, τεράστιο θέμα αφ εαυτού α) ως σύμπτωμα εσωτερικού ολοκληρωτισμού και πανηγυρικής καταπάτησης στοιχειωδών ατομικών ελευθεριών και β) ως εκδήλωση κατάφωρων εξωτερικών επεμβάσεων και κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας. Όμως ο τρόπος που αποκαλύφθηκε και η εκμετάλλευσή του από τους πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές του πολιτικού παιχνιδιού προκαλεί πολλά ερωτήματα, πέρα από την αποστροφή για το επίπεδο «των παικτών και των παιγνίων τους».
Πρώτο ερώτημα: Τώρα αντελήφθησαν όλοι τους ότι γίνονται τέτοιες παρακολουθήσεις; Τώρα
άκουσαν για πρώτη φορά για τις ιταμές αμερικανοαγγλικές (και όχι μόνο) επεμβάσεις; Ποιος απ αυτούς είναι άμοιρος τέτοιων ενεργειών ή ... φιλοδοξιών; Ασφαλώς όχι το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., που μετέτρεψαν σε νόμους του ελληνικού κράτους τις αποφάσεις της Ε.Ε. για παρακολούθηση των πάντων με οποιονδήποτε τρόπο!
Το ουσιαστικό, επομένως, ερώτημα είναι γιατί η κυβέρνηση επέλεξε αυτόν το χρόνο και τρόπο να τις «αποκαλύψει» και, μάλιστα, να δακτυλοδείξει τις ΗΠΑ ως τον κύριο υπεύθυνο. Επί 11 μήνες το εγνώριζε, οι υπεύθυνοι και δράστες εγνώριζαν ότι το εγνώριζε και δεν έγινε απολύτως τίποτα, ούτε καν ενοχλήθηκαν οι φυσικοί αυτουργοί της Vodafone και της αμερικανικής πρεσβείας. Μήπως, λοιπόν, η κυβέρνηση είχε καταστρώσει κάποιο σχέδιο, που υπηρετούσε (και υπηρετεί;) κάποιους στόχους ή παρέμεινε αμήχανη και ευάλωτη, όπως στα άλλα απρόοπτα προβλήματα που κλήθηκε να διαχειριστεί στη διετή της θητεία;
Μια πιθανή ερμηνεία είναι ότι, εν όψει του ανασχηματισμού-ευθυγράμμισης στην αμερικα-νοευρωπαϊκή Νέα Τάξη, να ήθελε ένα πατριωτικό και φιλολαϊκό άλλοθι, δηλ. «δεν είμαστε δικοί τους, αφού μας παρακολου-θούσαν». Ένα υπεραισιόδοξο σενάριο είναι να ήθελε η κυβέρνηση να δηλώσει ότι διαθέτει ένα βραδυφλεγές όπλο σε βάρος των ΗΠΑ, αν οι αμερικανικές απαιτήσεις (και εν όψει ανασχηματισμού) ξεπεράσουν κάποια όρια. Όπως κι αν έχει, το νερό πλέον μπήκε στο αυλάκι και μένει να δούμε τίνος το αυλάκι θα αρδεύσει.
Όσο για την αξιωματική αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ της, όλοι τους αντέδρασαν ως προδομένοι εραστές. Κανείς από τους πάτρωνες δεν τους ενημέρωσε, δείχνοντας πόσο τους εκτιμούν. Και η αντίδρασή τους ήταν τόσο σπασμωδική, ώστε να καμώνονται πως πρώτη φορά ακούν για παρακολουθήσεις τηλεφώνων, τις οποίες μάλιστα βδελύσσονται, ξεχνώντας ότι όλοι γνωρίζουν πως α) και οι ίδιοι τις ασκούσαν, β) και στους ξένους έδωσαν άδειες και γ) στις κοινωνίες που οραματίζονται αυτά είναι απλά πταίσματα.
Είναι, όντως, σοβαρό το θέμα και ίσως προοιωνίζει πολιτικές εξελίξεις. Πολλά ήδη λέγονται και γράφονται για πρόωρες εκλογές κλπ. Δεν ενδιαφέρουν, όμως, και πολύ οι χειρισμοί του θέματος ούτε οι κραυγές που τους συνοδεύουν. Αυτό που ενδιαφέρει, κυρίως, είναι να αχρηστεύουμε τα «παιχνίδια» που μας στήνουν.
Κατηγορία
Φύλλο 109 Μαρτίου 2006
Θηλειά για τη χώρα και την κοινωνία αποτελεί η ραγδαία αύξηση των χρεών δημόσιων και ιδιωτικών, που θα υποθηκεύσει το μέλλον και των επόμενων γενεών, αν συνεχισθεί η πολιτική που τα προκάλεσε και έχει ως χρονική αφετηρία και βασικό αίτιο την ένταξή μας στην ΕΟΚ-ΕΕ.
Ήδη το δημόσιο χρέος έχει φτάσει τα 226 δισ. ευρώ, τα χρέη των νοικοκυριών τα 80 δισ. ευρώ και των ασφαλιστικών φορέων τα 300 δισ. ευρώ. Το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών ανήλθε στο ύψος-ρεκόρ των 18,08 δισ. ευρώ στο τέλος Οκτωβρίου (10% του ΑΕΠ). Μάλιστα το χρέος αυξήθηκε κατά 33 δισ. ευρώ μετά τις εκλογές του 2004, χωρίς να συνυπολογιστούν οι εγγυήσεις που παρέχει το Δημόσιο στις ΔΕΚΟ και στα Ταμεία, για να συνάψουν δάνεια. Πριν τις εκλογές του Μαρτίου του 2004 το ύψος των εγγυήσεων αυτών ήταν 12,3 δισ. ευρώ, ενώ σήμερα έχει ξεπεράσει τα 17 δισ. ευρώ. Ο υφυπουργός Οικονομίας Π. Δούκας δήλωσε ότι «το 2007 θα πληρώσουμε 88 δισ. και θα εισπράξουμε 55 δισ. ευρώ (φόροι, μερίσματα, έσοδα από την Ε.Ε., μισθώματα κ.ά.). Η διαφορά των 35 δισ. ευρώ θα καλυφθεί με δανεισμό». Δηλ. κάθε μέρα θα δανειζόμαστε 100 εκ. ευρώ!
Σημειώνεται ότι με 35 δισ. ευρώ καλύπτεται η μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων και οι συντάξεις τους. Κάθε χρόνο μόνο για τόκους το δημόσιο, δηλ. ο ελληνικός λαός, πληρώνει πάνω από 10 δισ. ευρώ και για χρεωλύσια πάνω από 25 δισ. ευρώ.
Όλ αυτά σημαίνουν ότι η χώρα καταναλώνει περισσότερα απ όσα παράγει. Το Δημόσιο και οι ασφαλιστικοί οργανισμοί ζουν με δανεικά και πολλά νοικοκυριά ικανοποιούν τις βασικές τους καταναλωτικές ανάγκες με τον υπερβολικό δανεισμό.
Το δημόσιο χρέος αυξήθηκε ονομαστικά από 310 εκ. ευρώ το 1981 σε 4,3 δισ. ευρώ το 1991 και σε 226 δισ. ευρώ σήμερα. Γιατί άραγε ;
Χώρα και κοινωνία σε αδιέξοδο
Θυμίζουμε ότι η Αργεντινή, με πληθυσμό 36 εκ., το 2001 χρεωκόπησε με χρέος 173 δισ. δολάρια (138,5 δισ. ευρώ), δηλ. πολύ μικρότερο της χώρας μας, επειδή το ΔΝΤ διέκοψε το δανεισμό, εκβιάζοντάς την για σκληρότερη λιτότητα, προκειμένου να εξασφαλίσει τις τράπεζες που τη δάνειζαν. Ποιος έχει αναρωτηθεί τι θα γίνει αν αυτό συμβεί στην Ελλάδα, θυμίζοντας ότι η Ε.Ε. σε περίπτωση χρεωκοπίας μιας χώρας-μέλους την παραπέμπει για τα «περαιτέρω» στα νύχια του ΔΝΤ, που είναι ισχυρότερο προπύργιο του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης από την Ε.Ε. Και όχι μόνο αυτό. Το αδιέξοδο είναι ορατό, αφού η συνεχής αύξηση των τοκοχρεωλυσίων καθιστά αναπόφευκτο το δανεισμό ακόμη και για στοιχειώδεις λειτουργικές δημόσιες δαπάνες. Δεδομένου δε ότι αυξάνει και ο δανεισμός νοικοκυριών και επιχειρήσεων συντελείται μια θηριώδης αναδιανομή του πλούτου υπέρ των ολίγων (τραπεζών, διαπλεκόμενων μεγαλοεργολάβων κ.λ.π.), που συνεισφέρουν όλο και λιγότερους φόρους, ενώ των πολλών περιορίζονται τα εισοδήματα, άρα και η δυνατότητα των κυβερνώντων να τους υπερφορολογήσουν. Συνεπώς δε θέλουν ν΄ αυξήσουν τη φορολόγηση των ολίγων και δεν μπορούν ν΄αυξήσουν ουσιαστικά ούτε τη φορολόγηση των πολλών. Τους απομένει δηλ. έτσι μόνο ο δανεισμός.
Τη δήθεν ανάπτυξη που επικαλούνται την περιορίζουν στην αύξηση του ΑΕΠ, η οποία γίνεται με δανεισμό. Για 1 ευρώ αύξηση δανειζόμαστε 5.
Αν υπήρχε πραγματικά ελληνική κυβέρνηση
δε θα ξεπουλούσε, κατ επιταγήν της Ε.Ε., τις δημόσιες επιχειρήσεις, από τις οποίες έχει έσοδα, ούτε τη δημόσια περιουσία, από την οποία εισπράττει μισθώματα, και μάλιστα για μόλις 1,7 δισ. ευρώ από τις αποκρατικοποιήσεις του 2007, τα οποία θα είχε σε 2-3 χρόνια, αν δεν τα πουλούσε. Δε θα μείωνε τη φορολογία των κερδών, χωρίς μάλιστα να υποχρεώνει τους επιχειρηματίες να επενδύουν στη χώρα. Αντίθετα οι κυβερνώντες τους χρηματοδοτούν, μέσω επιδοτήσεων της Ε.Ε, να φεύγουν από την Ελλάδα, να επενδύουν τα κέρδη τους στο εξωτερικό (πρόσφατο παράδειγμα τράπεζας, η Eurobank, που καλούσε τους Ελληνες να επενδύσουν σε τουρκικές μετοχές και ομόλογα).
Μία πραγματικά ελληνική κυβέρνηση, όχι κατ΄ανάγκη με σοσιαλιστικό προσανατολισμό, θα έκανε τα πλέον βασικά αυτονόητα:
-Θα θεωρούσε ζήτημα επιβίωσης την ανάπτυξη της χώρας ως παραγωγού, ώστε να μειωθούν οι εισαγωγές και να υπάρξουν πλεονάσματα.
-Θα σταματούσε τις ιδιωτικοποιήσεις και θα επιδίωκε την επιστροφή των ιδιωτικοποιημένων πρώην δημόσιων επιχειρήσεων.
-Θα επεδίωκε ρύθμιση του χρέους, για να περιορίσει τη μεγάλη ετήσια αιμορραγία των 35 δισ. ευρώ των τοκοχρεωλυσίων.
-Θα καθιστούσε το δημόσιο δανεισμό επιτρεπτό μόνο για αναπτυξιακούς λόγους.
-Θα έκανε υποχρεωτική την αναπτυξιακή επανεπένδυση των κερδών που παράγονται στη χώρα.
-Θα απαιτούσε αμοιβαιότητα συμφερόντων για τις εμπορικές συναλλαγές με τις άλλες χώρες και τέλος θα απαιτούσε την καταβολή του γερμανικού κατοχικού χρέους και των γερμανικών επανορθώσεων.
Αν όλ αυτά τα αυτονόητα ενοχλούσαν την Ε.Ε., επειδή θα θίγονταν οι προστατευόμενοί της, τόσο το χειρότερο γι αυτή.
Ως τότε όμως δε φθάνει μόνο ν ανησυχούμε...
Κατηγορία
Φύλλο 114 Ιανουαρίου 2007
Στις 26/3/08 το υπουργείο Παιδείας υπέγραψε Μνημόνιο Συνεργασίας με τη «Μορφωτική και Αναπτυξιακή Πρωτοβουλία για την Παιδεία», στην οποία συμμετέχουν 8 μεγάλα «κοινωφελή ιδρύματα», δηλ. επιχειρηματικοί όμιλοι. Με δεδομένα ότι το ένα από αυτά είναι του Λαμπράκη, που ήδη αλωνίζει στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης, και ότι η σχετική ανακοίνωση του υπουργείου δεν είναι καθόλου διαφωτιστική για το περιεχόμενο του μνημονίου, είναι φανερό ότι ο λόγος των «νταβατζήδων» βαραίνει ακόμη περισσότερο στην άσκηση της εκπαιδευτικής πολιτικής. Ο κ. Λαμπράκης και η παρέα του δε μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιες αγαθοεργίες. Θέλουν να λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα, ως αόρατη υπερκυβέρνηση. Θέλουν μια εκπαίδευση που να διαμορφώνει νέους χωρίς εθνική συνείδηση (βλ. κ. Ρεπούση!), χωρίς αξίες, ευαισθησίες και ιδανικά, πειθήνια όργανα των επιχειρήσεων.
Κατηγορία
Φύλλο 122 Μαΐου 2008
To 1987 ο Κ. Σημίτης υπέβαλε παραίτηση από υπουργός Εθνικής Οικονομίας, διότι ο Α. Παπανδρέου δεν του ενέκρινε περικοπή κατά 0.4% της ΑΤΑ. Σύμφωνα με τον τότε σύμβουλο του Σημίτη καθηγητή Σπράο, το ποσοστό αυτό αντιστοιχούσε σε εισαγόμενο πληθωρισμό και κινδύνευε η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων! Σήμερα δίνει 1 ευρώ την ημέρα, ανακουφίζοντας ελάχιστα μια μερίδα ανθρώπων, χωρίς να βελτιώνει ουσιαστικά την κατάσταση τους. Αντίθετα, συνεχώς μειώνεται η αγοραστική δύναμη του κόσμου με τη σταθεροποίηση της ακρίβειας και θύματα τους ασθενέστερους.
Από το 1996 έχουν εφαρμοστεί 7 κοινωνικά πακέτα παροχών, χωρίς να εκλείψει η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός. Η αγωνιούσα για τη διατήρηση της εξουσίας κυβέρνηση καλλιεργεί ένα κλίμα ψεύτικης παροχολογίας, καθαρά για επικοινωνιακούς λόγους, όπως το 2000, που με τις προεκλογικές της εξαγγελίες - που τελικά δεν τήρησε - αποδυνάμωσε τις εξαγγελίες Καραμανλή. Ο Σημίτης και το επιτελείο του γνωρίζουν καλά πως υπόσχονται παροχές χωρίς μέλλον, αφού είναι βέβαιοι πως δε θα κερδίσουν τις εκλογές. Ελπίζουν μόνο να μειώσουν τη διαφορά από τη ΝΔ. Εξάλλου τα νούμερα που ακούγονται είναι παραπλανητικά και αλλού στοχεύουν. Ενώ κάνουν λόγο για 1,3 δις ευρώ, στις ασθενέστερες τάξεις ζήτημα είναι αν θα φτάσουν 400 εκατομμύρια , δηλαδή όσα και πέρυσι. Υπάρχουν 475000 οικογένειες κάτω από το όριο της φτώχειας, σύμφωνα με στοιχεία του Θ. Λιανού, καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Αν τα 1,3 δις ευρώ ή 450 δις δρχ. μοιραζόντουσαν σ'αυτές, η ενίσχυση θα ήταν 947000δρχ το χρόνο. Όμως, πόσο θα ωφεληθεί μια οικογένεια δυο αγροτών συνταξιούχων; 720 ευρώ ή 245000 δρχ! Πού θα πάει το μεγάλο μέρος του πακέτου; Οι βιομήχανοι και οι γιάπηδες θα πάρουν τα περισσότερα. Απέναντι στα 30 ευρώ μηνιαίως ενός συνταξιούχου αγρότη, είναι πρόκληση τα 5000 ευρώ που κερδίζει ο αγοραστής τζιπ Cherokee. Μπροστά στα 30 ευρώ μηνιαίως ενός χαμηλοσυνταξιούχου, είναι εξοργιστικό να κερδίζει ένας μέσος βιομήχανος 500000 ευρώ από τη μείωση στο μισό της φορολογίας στο ντίζελ. Ακόμα και η μείωση της τιμής του πετρελαίου στους αγρότες ωφελεί κυρίως τους επιχειρηματίες με μεγάλα σύγχρονα θερμοκήπια ή καλλιέργειες μεγάλων εκτάσεων και ορισμένων προϊόντων. Ένας παραγωγός ελιάς π.χ. τι έχει να ωφεληθεί;
Πρόβλημα επιβίωσης έχουν και οι χαμηλόμισθοι, λόγω ακρίβειας. Η Ελληνική Οικονομία πρέπει να αποδείξει ότι βελτιώθηκε όχι μόνο στα χαρτιά και στους αριθμούς αλλά και στην πράξη. Με 4% ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης θα έπρεπε να μπορεί να εξασφαλίζει αξιοπρεπές επίπεδο ζωής. Αντίθετα, όπως συμβαίνει κάθε φορά, οι μεσαίοι και χαμηλοί μισθοί καλούνται να σηκώσουν τα φορολογικά βάρη με υπέρογκες αυξήσεις, που αυτή τη φορά θα φτάσουν το 60%. Αυτά, σε συνδυασμό με Γην αύξηση του κόστους ζωής, λόγω των κερδοσκοπικών ανατιμήσεων, που σταθεροποιήθηκαν (!), και του ευρώ, προοιωνίζουν μαύρες μέρες για το λαό.
Καμιά διαφορά με τη Ν.Δ.
Από την άλλη η ΝΔ ψάχνει να βρει αντιπολιτευτικό λόγο. Από τη μια κατηγορεί την κυβέρνηση για υψηλές παροχές και από την άλλη ότι είναι ψίχουλα. Φοβάται τις συγκεκριμένες υποσχέσεις, αλλά δε θέλει να φανεί αντιλαϊκή. Έτσι, με αοριστολογίες και ευχολόγια υπόσχεται βελτίωση της οικονομικής κατάστασης, που θα επιτρέψει την άνοδο του βιοτικού επιπέδου. Όμως καθένας γνωρίζει πως στόχος των δύο μεγάλων κομμάτων δεν είναι η ευημερία του λαού, αλλά η εξυπηρέτηση των ξένων συμφερόντων, που τα στηρίζουν, και των Ελλήνων μεσαζόντων τους και η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος και των οικονομιών του ελληνικού λαού με τη διαφθορά και την κλοπή. Στις εκλογές που έρχονται πρέπει να πάρουν ένα ηχηρό μήνυμα απαξίωσης από το εκλογικό σώμα, ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα.
Κατηγορία
Φύλλο 94 Σεπτεμβρίου 2003
... στη Βολιβία, τουλάχιστον
Ο Έβο Μοράλες, τηρώντας τις προεκλογικές του υποσχέσεις, εθνικοποίησε το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της χώρας του, προς απογοήτευση του διεθνούς κεφαλαίου και του εκ των θεωρητικών του περί παγκοσμιοποίησης κ. Φουκουγιάμα, εμπνευστή του «Τέλους της Ιστορίας». Η παγκοσμιοποίηση, άλλωστε, ήταν το πρόσχημα για την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πόρων της Βολιβίας από 20 και πλέον ξένες εταιρίες, όπως η βρετανική British Petroleum, η γαλλική Total, η βραζιλιάνικη Petrobras και η ισπανική Repsol, στις οποίες εν κρυπτώ και αντισυνταγματικά παραχωρήθηκαν τα δικαιώματα εκμετάλλευσης, όπως κατήγγειλε ο ίδιος ο Μοράλες. Παρ όλο τον τεράστιο φυσικό πλούτο της χώρας, ο λαός της Βολιβίας είναι από τους φτωχότερους της Λατινικής Αμερικής.
Τώρα, όλες αυτές οι εταιρίες θα πρέπει να πουλήσουν μέσα σε έξι μήνες τουλάχιστον το 51% των μετοχών τους στο βολιβιανό κράτος, το οποίο θα εκμεταλλεύεται από το 60% ως το 82% του πετρελαίου και του φυσικού αερίου που θα παράγεται. Όλα δείχνουν ότι το παίρνουν απόφαση, για να μην τα χάσουν όλα, παρά τις κραυγές των εντύπων τους, (Wall Street Journal, Εconomist) περί οργής των ΗΠΑ ή περί εθνικιστικής οικονομικής πολιτικής των ηγετών της Λ. Αμερικής! Η κυβέρνηση των ΗΠΑ βάζει μπροστά την Ε.Ε. να ζητά από τη Βολιβία «διαφανείς κανόνες», που δεν τους ζητούσε όταν αδιαφανώς αναλάμβαναν οι εταιρίες τους δουλειές.
Οι ΗΠΑ έχουν χάσει στην ουσία τον έλεγχο της Λατινικής Αμερικής, καθώς κύμα σφοδρού αντιαμερικανισμού κυριαρχεί από τα σύνορα του Τέξας ως την Ανταρκτική. Και αυτός ο Εβο Μοράλες με τις εθνικοποιήσεις του μας θύμισε ότι υπάρχει ιστορία και για τους λαούς τίποτα δεν είναι γραφτό.
Κατηγορία
Φύλλο 110 Μαΐου 2006
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό