Η απόφαση των Ισραηλινών να "λύσουν" με τα όπλα, για μια ακόμη φορά, το παλαιστινιακό, όπως αναλύθηκε στο προηγούμενο φύλλο της "Ε", έχει οδηγήσει σ' ένα επικίνδυνο αδιέξοδο, που εγκυμονεί απρόσμενες εξελίξεις.
Η αμφισβήτηση του Αραφάτ εκ μέρους των ΗΠΑ και του Ισραήλ ως ηγέτη και οι υποχωρήσεις, που αυτός έκανε, προκειμένου να "συμμορφωθεί", έχουν περιορίσει σημαντικά το κύρος του στους ίδιους τους Παλαιστίνιους.
Ο Αραφάτ, εναποθέτοντας στις ΗΠΑ τις ελπίδες του για "ειρηνική" λύση, χρησιμοποιείται απ' αυτές, για να καταδικάζει την "τρομοκρατία", δηλ. τον αγώνα των ίδιων των Παλαιστινίων, που έχει "πονέσει" ιδιαίτερα τους Ισραηλινούς. Για το λόγο αυτό έχουν αποδυθεί σε μια θηριώδη προπαγάνδα για τα "αθώα θύματα" που δολοφονούνται από τους Παλαιστίνιους "τρομοκράτες".
ΗΠΑ και Ισραήλ
Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, χρησιμοποιώντας τη γνωστή ιστορικά συνταγή, επιχειρούν να εξουδετερώσουν ιδεολογικά την παλαιστινιακή αντίσταση με την ταύτισή της με την τρομοκρατία, ώστε να περιορίσουν τη διεθνή συμπαράσταση στους Παλαιστίνιους και κυρίως να καταλαγιάσουν, όπως πιστεύουν, την οργή των αραβικών λαών εναντίον τους. Στόχος των ΗΠΑ παραμένει η επέμβαση στο Ιράκ "ακόμη και με πυρηνικά", όπως δηλώνει ο Ράμσφελντ . Πώς όμως θα το πετύχουν αυτό, υπό τις παρούσες συνθήκες στη Μ. Ανατολή και στον αραβικό κόσμο, μόνο αυτοί οι παρανοϊκοί μπορούν να δώσουν απάντηση.
Η επιλογή της βίας από τους Ισραηλινούς μακροπρόθεσμα λειτουργεί εναντίον τους. Οι απελπισμένοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα.
Το "προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης", το Ισραήλ, όπως το οραματίσθηκε ο ιδρυτής του σιωνισμού Θεόδωρος Χερτζ στο τέλος του 19ου αιώνα, σήμερα όλο και περισσότερο μοιάζει με το κράτος των σταυροφόρων που διαλύθηκε, όταν ενώθηκαν οι Αραβες.
Κατηγορία
Φύλλο 87 Ιουνίου 2002
Ενώ η τρικομματική (ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ,ΕΔΕΚ) κυβέρνηση στην Κύπρο συνέχιζε να λειτουργεί και όλα έδειχναν ότι αυτή η συνεργασία θα εξασφάλιζε μια άνετη πλειοψηφία για μια δεύτερη πενταετία του Τάσσου Παπαδόπουλου στην Προεδρία, το ΑΚΕΛ προέβαλε τελικά την υποψηφιότητα του Γ.Γ. του Δ. Χριστόφια, ο οποίος είναι πλέον ο τρίτος διεκδικητής της Προεδρίας.
Θυμίζουμε ότι, πριν από το δημοψήφισμα για το επαίσχυντο σχέδιο Ανάν, η ηγεσία του ΑΚΕΛ και προσωπικά ο Δ.Χριστόφιας είχαν ταχθεί υπέρ του σχεδίου, αλλά δεν μπόρεσαν να περάσουν τη θέση τους στη βάση του κόμματος κι έτσι αναγκάστηκαν να συρθούν στη θέση «ψηφίζουμε ΟΧΙ, για να τσιμεντώσουμε το ΝΑΙ»!
Λογικό φαινόταν να παραμείνει ο Τάσσος άλλη μια 5ετία Πρόεδρος και στη συνέχεια το ΑΚΕΛ, πιστό πάντα στην τρικομματική, να ζητήσει δικό του Πρόεδρο, που δύσκολα θα μπορούσε να του αρνηθεί κανείς. Έτσι μια παραλλαγή του σχεδίου Ανάν θα μπορούσε να προωθηθεί πιο αποτελεσματικά.
Η υποψηφιότητα Χριστόφια για το 2008 (ο οποίος, δεν είναι κρυφό, είναι η μόνη ελπίδα των Αγγλοαμερικανών για να περάσουν τα σχέδιά τους στην Κύπρο) δείχνει ότι ο λόρδος Χάνεϊ και η παρέα του δεν μπορούν να περιμένουν άλλα 6 χρόνια! Βιάζονται! Υπέρ του Χριστόφια στρατεύεται ο εσμός των ανανιστών, μεταξύ τους και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ! Όμως ο κυπριακός ελληνισμός έχει αξιολογήσει τη στάση του καθενός. Εάν δεν καταφέρουν να βγάλουν τον Τάσσο έξω από το 2ο γύρο, θα είναι πολύ δύσκολο για τις ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ να πείσουν τους ψηφοφόρους τους να τον καταψηφίσουν. Αναμένουμε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις και θα επανέλθουμε.
Κατηγορία
Φύλλο 117 Ιουλίου 2007
Δεν είναι μόνον οι Γάλλοι που πολύ δύσκολα θα εγκρίνουν (αν εγκρίνουν) το ευρωσύνταγμα που τους σερβίρεται.
Δύσκολα φαίνονται τα πράγματα και στην Ολλανδία, όπου γίνεται δημοψήφισμα 2 μέρες μετά. Εκεί η γνώμη του λαού είναι συμβουλευτική(!), αλλά ασφαλώς έχει πολιτική βαρύτητα.
Στην Τσεχία το εθνικό Σύνταγμα επιβάλλει διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το ευρωσύνταγμα, αλλά κι εκεί οι προβλέψεις είναι μαύρες για τους υπαλλήλους των μεγαλοεπιχειρηματιών και τραπεζιτών της Δ. Ευρώπης. Έτσι τα μεγάλα κόμματα μεθοδεύουν αλλαγή του Συντάγματος(!), ώστε να παρακάμψουν το σκόπελο του δημοψηφίσματος και να το περάσουν με σιγουριά από τη Βουλή.
Ομολογούν αυτό που κατέδειξαν όλα τα δημοψηφίσματα τα σχετικά με την Ε.Ε. σε όλες τις χώρες μέλη της: ότι η λαϊκή βούληση είναι σε κραυγαλέα αναντιστοιχία με τα εθνικά κοινοβούλια και πολύ περισσότερο με τα όργανα της Ε.Ε.
Ως πότε μπορεί να στέκεται όρθιο αυτό το οικοδόμημα; Ασφαλώς η τυχόν επικράτηση του ΟΧΙ σε μια μεγάλη χώρα μάλλον θα ματαιώσει τα φιλόδοξα σχέδια τους για το μέλλον και (αντιθέτως) θα δυναμιτίσει τα θεμέλια του οικοδομήματος.
Κατηγορία
Φύλλο 104 Μαΐου 2005
Γεωπολιτική επάνοδος της Ρωσίας
Με τις καθοδηγούμενες από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. «έγχρωμες επαναστάσεις» στην Ουκρανία, τη Γεωργία και εν μέρει τη Μολδαβία επιχειρήθηκε η γεωπολιτική περικύκλωση της Ρωσίας, ώστε να καταστεί δύναμη ήσσονος σημασίας. Το όνειρο των σχεδιαστών της αμερικανικής πολιτικής από την εποχή της διάλυσης της Σοβιετικής Ενωσης ήταν να επεκτείνουν το ΝΑΤΟ έως την Ουκρανία, που μαζί με την Πολωνία θεωρούν ότι είναι το μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας.
Αν και η διεθνής τιμή του φυσικού αερίου το τελευταίο τρίμηνο είναι 250 δολάρια τα 1000 κυβικά μέτρα, η Ρωσία διατηρούσε για λόγους πολιτικής και οικονομικής επιρροής πολύ χαμηλή τιμή (50 δολάρια τα 1000 κυβ. μέτρα) στο παρεχόμενο φυσικό αέριο στην Ουκρανία, μια χώρα με πληθυσμό 50 εκατομμυρίων, που οι μισοί αισθάνονται ή είναι Ρώσοι. H τιμή που πλήρωνε η Oυκρανία ήταν ιδιαιτέρως χαμηλή, αν μάλιστα λάβει κανείς υπόψη ότι η Ρωσία χρεώνει περίπου 120 δολάρια ακόμη και τις πάμπτωχες Mολδαβία, Γεωργία, Aρμενία, παρόλο που με την τελευταία έχει άριστες σχέσεις, ενώ με την φιλορωσική Λευκορωσία συμφώνησε πρόσφατα να πουλά με 46,6 δολάρια.
Η Ρωσία αντέδρασε στην πολιτική του Γιουσένκο να καταστήσει τη χώρα του προτεκτοράτο των ΗΠΑ και μάλιστα με ρωσική επιδότηση. Το καλοκαίρι του 2005 ο Γιουσένκο έθετε ασφυκτικά θέμα αποχώρησης του ρωσικού στόλου από την Κριμαία και απειλούσε ότι το Κίεβο θα μπορούσε να επιτρέψει την πρόσβαση Αμερικανών ειδικών στους σταθμούς ηλεκτρονικής παρακολούθησης της χώρας, που χρησιμοποιούν την ίδια τεχνολογία και τα ίδια συστήματα κωδικών με αυτούς της Ρωσίας. Τότε, ως προπομπός, ο φιλορώσος πρόεδρος του Τουρκμενιστάν προειδοποίησε την Ουκρανία ότι θ αυξηθούν οι τιμές του φυσικού αερίου και ακολούθησε με το ίδιο περιεχόμενο η ρωσική εταιρεία Γκαζπρόμ.
Οταν η Ρωσία μέσω της Γκαζπρόμ ζήτησε από την Ουκρανία αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου στο επίπεδο των διεθνών τιμών, δηλ. αυτών που καθορίζουν κυρίως οι δυτικές εταιρείες του κλάδου, η ουκρανική κυβέρνηση διέκοψε τη ροή του ρωσικού φυσικού αερίου προς τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, επιχειρώντας να εκθέσει τη Pωσία ως δήθεν ανίκανη να εκπληρώσει τις συμβατικές υποχρεώσεις της. Έφθασε στο σημείο να κλέβει το αέριο που προοριζόταν για τις άλλες χώρες, με συνέπεια η Ρωσία να διακόψει για δύο μέρες τη ροή προς την Ουκρανία. Η Ουκρανία προμηθεύεται φυσικό αέριο από το Τουρκμενιστάν και από τη Ρωσία με αγωγούς που περνούν μέσα από ρωσικό έδαφος.
Ο ουκρανικός εκβιασμός έπεσε στο κενό, επειδή οι δυτικοευρωπαϊκές χώρες δεν ήταν διατεθειμένες να διακυβεύσουν ζημιές στις οικονομίες τους, λόγω της άρνησης της Ουκρανίας να πληρώνει το φυσικό αέριο στις διεθνείς τιμές, παρόλο που ο δυτικός τύπος κατηγορούσε τη Ρωσία. Η Ρωσία άλλωστε προμηθεύει με 125 εκ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες επί συνόλου 285 εκ. της ετήσιας κατανάλωσής τους.
Τελικά η συμφωνία Γκαζπρόμ-Ουκρανίας ήταν ιδιαιτέρως πολύπλοκη, για να μη φαίνεται ο χαμένος. H Γκαζπρόμ θα πουλά το αέριο σε μία ρωσοουκρανική εταιρεία έναντι 230 δολαρίων. H εταιρεία αυτή θα παίρνει φυσικό αέριο και από το Tουρκμενιστάν, από το οποίο ακόμη η Oυκρανία το προμηθεύεται με 50 δολάρια (έως πότε;), θα το αναμειγνύει με ρωσικό και τελικά θα πωλεί στην Oυκρανία φυσικό αέριο έναντι 95 δολαρίων. Η συμφωνία αυτή ήδη έχει προκαλέσει κυβερνητική κρίση στην Ουκρανία.
Η Ρωσία εδειξε ότι δεν παραιτείται από καμμία χώρα της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. και με τον τρόπο αυτό έστειλε μήνυμα ότι δεν είναι διατεθειμένη να τεθεί στο περιθώριο και ότι η Ουκρανία δεν κατοχυρώθηκε στη Δύση, η οποία Δύση άλλωστε δεν έδωσε δεκάρα τσακιστή στο πειθήνιο σ αυτή καθεστώς Γιουσένκο. Οι υποτελείς πληρώνουν, δεν πληρώνονται.
Το φυσικό αέριο αποτελεί για τη Ρωσία οικονομικό και στρατηγικό πλεονέκτημα. Οι εξαγωγές του στηρίζουν την ανάπτυξή της και παράλληλα υποκαθιστούν την κατανάλωση πετρελαίου, που προέρχεται από τις χώρες της Μ. Ανατολής, που ελέγχονται από τις ΗΠΑ, ενώ και οι δυτικοευρωπαϊκές χώρες απαλλάσσονται από την αμερικανικών συμφερόντων πετρελαϊκή εξάρτηση. Γι αυτό το λόγο βρίσκεται στο στόχαστρο των ΗΠΑ ο υποθαλάσσιος αγωγός φυσικού αερίου Ρωσίας-Γερμανίας, που θα παρακάμπτει (κάτω από τη Βαλτική Θάλασσα) τις φιλοαμερικανικές χώρες της περιοχής και θα λειτουργήσει έως το 2010.
Κατηγορία
Φύλλο 108 Ιανουαρίου 2006
Υπεγράφη τελικά η Επιστολή Συμφωνίας (LOA) για τους νέους αεροδιάδρομους στο Αιγαίο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Συμφωνία που κάλλιστα μπορεί να συναγωνιστεί όλους τους «θριάμβους» της κυβέρνησης Σημίτη (Ίμια, Μαδρίτη, S-300, Ελσίνκι, σχέδιο Ανάν) σε εθνική μειοδοσία (και αυτό, παρά το γεγονός ότι η ελληνική κοινή γνώμη δε γνωρίζει ακόμα όλα τα επιμέρους στοιχεία της, αφού η κυβέρνηση αρνείται να τα γνωστοποιήσει!!!).
Η «ελληνική» πλευρά ήδη από την αρχική διαπραγμάτευση στις αρχές Νοεμβρίου προέβη σε σειρά παραχωρήσεων: 1) τη μη αναφορά στο 10 ν. μ. εθνικού εναέριου χώρου και στο FIR Αθηνών, άρα την εκ των πραγμάτων κατάργηση τους, 2) την εξαίρεση από την υποχρέωση κατάθεσης σχεδίων πτήσεων για τα στρατιωτικά αεροσκάφη, συντελώντας σε στρατιωτική συνδιαχείριση στον εναέριο χώρο του Αιγαίου, με τα γεράκια της ’γκυρας ν' αλωνίζουν ανενόχλητα και 3) την πρωτοφανή κατάργηση από μια χώρα δικού της αεροδιαδρόμου (j60, ο μοναδικός που περνούσε πάνω από τη Λήμνο) αφήνοντας από αέρος απροστάτευτο στρατιωτικά ελληνικό νησί, επειδή η ίδια τον έκρινε «παράνομο» (!). Τι να πει κανείς...
Αλλά ο εθνικός εξευτελισμός δεν τελειώνει εκεί. Σύμφωνα με όσα στοιχεία της νέας συμφωνίας έγιναν γνωστά, οι νέοι αεροδιάδρομοι παρέχουν σαφώς στους «φίλους μας» του στρατιωτικοπολιτικού κατεστημένου της Αγκυρας το ελεύθερο να ελέγχουν αφενός το Β. Αιγαίο ανατολικά της Χρυσούπολης (αεροδιάδρομος Ν131) και πάνω από τη Σαμοθράκη και την ελληνική νησίδα Τζουράφα («γκρίζα» ζώνη κατά τους Τούρκους, νομιμοποιώντας έτσι τις αξιώσεις τους) και αφετέρου την περιοχή νοτίως της Λήμνου και της Μυτιλήνης (αεροδιάδρομοι Ν127-Ν128). Και βέβαια πάντα χωρίς να αναγράφονται τα σημεία εισόδου στο FIR Αθηνών, καταστρατηγώντας το πλήρως.
Και όχι μόνο αυτά. Οι σύγχρονοι «Εφιάλτες» είχαν το θράσος να χαρακτηρίσουν τις νέες διευθετήσεις μέσω του τουρκοαμερικανικών συμφερόντων υπουργείου Εξωτερικών «μας» ως «τεχνικές», αρνούμενοι να τις δημοσιεύσουν! Όσο για τη στάση της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης, ούτε λόγος. Ένοχη σιωπή (με τη συνενοχή της πλειονότητας των Μ.Μ.Ε. του συστήματος) που επιβάλλεται από το ρόλο της βολικής αντιπολίτευσης που τους έχει ανατεθεί στα πλαίσια του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού Προωθείται, λοιπόν, η τουρκοαμερικανοποίηση του Αιγαίου, εν ονόματι μάλιστα των Ολυμπιακών Αγώνων!
Κατηγορία
Φύλλο 95 Δεκεμβρίου 2003
Βασικός κανόνας της κυβερνητικής επικοινωνιακής πολιτικής, δηλ της προπαγάνδας, είναι να πείσει ότι η κυβέρνηση λύνει ή έλυσε τα προβλήματα. Δεν έχει σημασία αν αυτό δεν αληθεύει ή αν χρησιμοποιεί χονδροειδή ψεύδη. Σημασία έχει το αποτέλεσμα, δηλ. πόσοι θα το πιστέψουν.
Μεταξύ άλλων «ευημερούντων» δεικτών είναι και η ανεργία, που, όσο οδεύουμε προς εκλογές, «μυστηριωδώς» μειώνεται, παρόλη τη δυσμενή οικονομική κατάσταση, που έχει προκαλέσει η διαρκής λιτότητα, η εφαρμογή του ευρώ και ο πληθωρισμός από τα υπερβολικά κέρδη των προνομιούχων. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι μειώνεται ο αριθμός του συνολικού εργατικού δυναμικού, που σημαίνει ότι αυξάνονται οι μακροχρόνιοι άνεργοι και οι άνεργοι νέοι.
Δράστης η αμαρτωλή Στατιστική Υπηρεσία, που έχει καταγγελθεί από τους ίδιους τους υπαλλήλους της για τις μεθόδους παραποίησης της πραγματικότητας.
Έτσι, το ποσοστό ανεργίας από 12% το 1999 σήμερα το έχει κατεβάσει στο 8,9 % και ίσως το είχε φθάσει στο 6%, αν αυτό δεν αποτελούσε το στόχο της σημίτειας Χάρτας για το...2008.
Οι Υποαπασχολούμενοι
Επειδή αντιλαμβάνονται ότι τα ψέματα δεν αρκούν, έσπευσαν να εξαγγείλουν την πρόσληψη χιλιάδων (25 έως 30.000) ωρομίσθιων περιορισμένης απασχόλησης στο Δημόσιο.
Είναι, άλλωστε, γνωστή η κατάσταση με τους ωρομίσθιους και τους αναπληρωτές στο χώρο της Παιδείας, που εκλιπαρούν κάθε χρόνο την επαναπρόσληψή τους.
Ο Υπουργός Εσωτερικών μάλιστα δήλωσε ότι αυτού του είδους οι προσλήψεις θα μπορούν να γίνουν με ενοικίαση εργαζομένων από ιδιωτικά γραφεία, δηλ. το Δημόσιο επισημοποιεί το μοντέρνο δουλεμπόριο.
Οι ωρομίσθιοι είναι πολλαπλά όμηροι. Εξαρτώνται από τη βούληση της εκάστοτε κυβέρνησης, δε μπορούν ουσιαστικά να συνδικαλισθούν και, έτσι, υπονομεύουν τις διεκδικήσεις του μόνιμου προσωπικού. Έχουν περιορισμένη ασφάλιση και, όταν απολύονται, αν δεν έχουν συμπληρώσει ένα χρόνο ασφάλισης, δε . δικαιούνται επίδομα ανεργίας. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι οι αμοιβές τους δεν αρκούν ούτε για μια βδομάδα στοιχειώδους διαβίωσης, ενώ είναι αμφίβολο αν θα συνταξιοδοτηθούν.
«Ισχυρή Ελλάδα», που γυρίζει ολοταχώς στο Μεσαίωνα.
Κατηγορία
Φύλλο 94 Σεπτεμβρίου 2003
Πλησιάζουν 28 χρόνια τουρκικής κατοχής στη Βόρεια Κύπρο. Στη διάρκειά τους "η διεθνής κοινότητα" έχυσε πολλά κροκοδείλια δάκρυα για τα "ανθρώπινα δικαιώματα". Μέχρι και πολέμους έκανε. Για την Κύπρο τίποτα, γιατί αυτό συμφέρει τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους συμμάχους τους, με την άδεια της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας.
Ο Ντενκτάς, με τις πλάτες των προστατών του, περιφρονεί τις αποφάσεις του ΟΗΕ και όλοι μαζί προωθούν λύση έξω από αυτές τις αποφάσεις. Ο Ντενκτάς απαιτεί ίση μεταχείριση με το νόμιμο Πρόεδρο της Κύπρου, ο οποίος, δυστυχώς, αποδέχεται αυτή την εξίσωση και δηλώνει στο τουρκικό CNN ότι αποδέχεται τα δύο κρατίδια! Ο στόχος τους για λύση τον Ιούνιο δεν επετεύχθη, αλλά η λύση που προετοιμάζουν είναι νομιμοποίηση της διχοτόμησης, που είναι σε βάρος όχι μόνο των Ελληνοκυπρίων, αλλά και των Τουρκοκυπρίων, οι μισοί (!) από τους οποίους εξαναγκάστηκαν από τον Αττίλα να εγκαταλείψουν το νησί! Σ' αυτούς τους πολύ δύσκολους μήνες που έρχονται για την Κύπρο καλό είναι να θυμόμαστε τα εξής:
Η ελληνοκυπριακή πολιτική ηγεσία (όπως και η ελλαδική) εκφράζει μόνο τους πάσης φύσεως μεγαλοεπιχειρηματίες και είναι ξεκομμένη από το λαό, π.χ. η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. θα εξασφάλιζε ομοφωνία στην κυπριακή Βουλή, αλλά μόνο το 62% των πολιτών, σύμφωνα με σφυγμομέτρηση που ανακοίνωσε η ίδια η Ε.Ε.. Στο εθνικό θέμα υπάρχει σημαντική λαϊκή αντίδραση στην ακολουθούμενη πολιτική, όπως απέδειξαν οι κινητοποιήσεις που οδήγησαν στη δολοφονία των Ισαάκ και Σολωμού. Η αντίδραση αυτή απέτρεψε μέχρι τώρα πολλά σχέδια λύσης, που ήταν αποδεκτά από την πολιτική ηγεσία.
Πριν λίγες μέρες αποβιβάστηκαν στο νησί άλλοι 5.500 Τούρκοι στρατιώτες, ανεβάζοντας σε 40.000 το στρατό κατοχής, και, παράλληλα, εκσυγχρονίζεται ο οπλισμός του. Ενώ η ελληνοκυπριακή και ελλαδική πλευρά έχουν παγώσει το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα, όπως αποδεικνύεται από την αποθήκευση των S-300 στην Κρήτη και τη στασιμότητα του αεροδρομίου της Πάφου. Δηλαδή, η Κύπρος είναι η μόνη χώρα του κόσμου που δεν έχει δικαίωμα να εξασφαλίσει την ’μυνά της, τη στιγμή, μάλιστα, που ο Αττίλας ετοιμάζεται για νέο χτύπημα, που μερικοί εκτιμούν ότι είναι πολύ κοντά. ’λλωστε στα τέλη Μαΐου το κατοχικό καθεστώς ανακοίνωσε την επέκταση των χωρικών υδάτων από 3 σε 12 μίλια, κλείνοντας τον εναέριο χώρο μεταξύ Κύπρου και τουρκικών παραλίων.
Η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. θα τη βλάψει σοβαρά, διότι:
α) Θα νομιμοποιήσει τη διχοτόμηση ακόμη κι αν δε δοθεί "λύση". Τουλάχιστον σήμερα η διχοτόμηση δεν είναι νομιμοποιημένη κι έτσι αφήνει την ελπίδα ζωντανή. Αξίζει να σημειώσουμε ότι όπου η κοινοτική νομοθεσία ευνοεί μια δίκαιη λύση, κατ' εξαίρεσιν δε θα εφαρμοστεί στην Κύπρο! Έτσι ένας Κύπριος πρόσφυγας θα μπορεί να μετακινηθεί και να εγκατασταθεί στο Βερολίνο ή τη Στοκχόλμη, αλλά όχι στο σπίτι του στην Κερύνεια. ’λλωστε, τα καλύτερα απ' αυτά τα σπίτια τα πουλάει ο Ντενκτάς σε ’γγλους, που ενημερώνονται από διαφημιστικές καταχωρίσεις στις αγγλικές εφημερίδες!
β) Θα μεταφέρει το χρήμα που συγκεντρώθηκε από την (έστω αυτής της μορφής) οικονομική ανάπτυξη της Κύπρου στις χώρες του διευθυντηρίου. Γι' αυτό και η Ε.Ε. θέλει να εντάξει την ελεύθερη Κύπρο! Το τίμημα θα πληρώσουν βέβαια οι λαϊκές τάξεις κι όχι η μεταπρατική αστική τάξη. Η οικονομική αποδυνάμωση θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις σ' όλους τους τομείς, πχ. άμυνα. Αν η Κύπρος δεν ενταχθεί στην Ε.Ε., σε 2 γενιές η οικονομικά προβληματική κατεχόμενη Κύπρος θα αφομοιωθεί από την ελεύθερη!
Είναι αλήθεια αφελής όποιος ειλικρινά πιστεύει ότι η πολιτική της πλήρους υποταγής στις θελήσεις των Αγγλοαμερικάνων και της Ε.Ε., που συμπληρώνεται με την αίτηση της Κύπρου για συμμετοχή στη ΝΑΤΟϊκή PfP (Σύμπραξη για την Ειρήνη), θα κλείσει το πρόβλημα, ρίχνοντας στάχτη σε μάτια που ακόμη κλαίνε για τους νεκρούς, τους αγνοούμενους και τον ξεριζωμό.
Η μόνη λύση, δίκαιη και (άρα) βιώσιμη, είναι: ενιαία, ανεξάρτητη και κυρίαρχη Κύπρος, με πλήρη σεβασμό όλων των δικαιωμάτων όλων των πολιτών της, με αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής και των εποίκων και επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους. Οι άλλες "λύσεις" οδηγούν σε προδοσία. Προτιμότερη η σημερινή κατάσταση.
Κατηγορία
Φύλλο 87 Ιουνίου 2002
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να μην ξεχνούν τη συνδρομή τους προς την «Ενημέρωση».
Επειδή η κυβέρνηση Παπανδρέου, που λειτουργεί πλέον απροκάλυπτα ως κατοχική, υπό το βάρος της αυξανόμενης αγανάκτησης του ελληνικού λαού, χάνει και την ελάχιστη νομιμοποίησή της και προκειμένου να περάσει τα πρόσθετα ακόμη πιο επώδυνα μέτρα της «τρόικας», δεν αποκλείεται να προκηρύξει ανά πάσα στιγμή εθνικές εκλογές. Το ΑΣΚΕ πρέπει να εξαντλήσει όλες τις δυνατότητές του, ώστε να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα χρήματα για τη συμμετοχή του, γι αυτό απευθυνόμαστε στους φίλους και τους ζητούμε να προσφέρουν ή να δηλώσουν άμεσα το ποσό (μικρότερο ή μεγαλύτερο) που ο καθένας μπορεί.
Κατηγορία
Φύλλο 134 Ιουνίου 2010
Στις 7 Σεπτεμβρίου η τ. βουλευτής Βίκυ Αράπη και το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΑΣΚΕ Ν. Καργόπουλος ήσαν φιλοξενούμενοι της τακτικής ωριαίας εκπομπής του Χρ. Πηγαδίτη στο High TV.
Επίσης στις 16/9 παραχωρήθηκε συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό της Σαντορίνης.
Κατηγορία
Φύλλο 130 Σεπτεμβρίου 2009
Τι άλλο πρέπει να δούμε, για να αποφασίσουμε τι σημαίνουν για την πατρίδα μας οι συνάξεις των Βρυξελλών; Από το περίφημο «η Ελλάδα έχει δίκιο στο Αιγαίο, αλλά εμείς δεν έχουμε κανένα συμφέρον να αναμιχθούμε» του προεδρεύοντος τότε Γάλλου υπουργού ’μυνας Ρισάρ (που εφαρμόστηκε με την εκκωφαντική σιωπή τns Ε.Ε. και κατά την πρόκληση των Ιμίων) φτάσαμε στο σημείο να σιωπά η Ε.Ε. (και ο γαλλογερμανικός άξονας) ακόμη και όταν βλάπτεται το δικό τns συμφέρον, για να μη χάσει το ρόλο του «βοηθού Σερίφη της Αμερικής», όπως έγραψαν οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς».
Για το ζήτημα των Σκοπίων η Ε.Ε. ξεκίνησε με τη (Λεκτική) υποστήριξη των ελληνικών θέσεων (ούτε παράγωγο) και κατέληξε να υποστηρίζει τις προτάσεις του ανεκδιήγητου Νίμιτς, που παριστάνει το μεσολαβητή, ενώ είναι αυτός με το λόμπι του που καθοδηγούν τους Σκοπιανούς. Οι ασκούντες τις εξουσίες στην Ελλάδα μάς παραμυθιάζουν, παρουσιάζοντας ως επιτυχία την αναβολή τns συζήτησης για το Σκοπιανό στην Ε.Ε. για λίγους μήνες, χωρίς καν υπενθύμιση του όρου για το όνομα!
Οι μάσκες έπεσαν εντελώς με την τουρκική υποψηφιότητα. Η Ε.Ε. ξεκίνησε με όρους συμπεριφοράς προς τους γείτονες και, όταν είδε ότι οι Τούρκοι την γράφουν εις τα παλαιότερα των υποδημάτων τους, οι όροι ως διά μαγείας εξαφανίστηκαν. Για να μην υπάρχει καμμία αμφιβολία, οι Τούρκοι επέλεξαν ακριβώς την ώρα τns «αξιολόγησης» για τα εξής:
Α) Ο πρωθυπουργός τους δήλωσε ότι δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να εφαρμόσουν το Πρωτόκολλο, ούτε να αποσύρουν τα στρατεύματα κατοχής από την Κύπρο.
Β) Τουρκικά μαχητικά παρενόχλησαν το υπηρεσιακό αεροσκάφος, που μετέφερε τον Έλληνα υπουργό ’μυνας στην Κύπρο.
Γ) Τουρκικά μαχητικά μπήκαν σφήνα σε ελληνικά και γαλλικά, που πραγματοποιούσαν κοινή άσκηση νότια τns Ικαρίας.
Δ) Τουρκικό δικαστήριο έθεσε εκτός νόμου το φιλοκουρδικό κόμμα.
Για όλα αυτά και πολλά παρόμοια η Ε.Ε. ομόφωνα (με την ψήφο και των ψοφοδεών που εκπροσωπούν σήμερα την Ελλάδα και την Κύπρο) όχι μόνο δεν επέβαλε καμμία κύρωση, αλλά άνοιξε άλλο ένα κεφάλαιο (απομένουν άλλα 6 από τα αρχικά 35).
Φαίνεται πλέον ότι, ακόμη και αν τελικά επιλεγεί η ειδική σχέση, η απαίτηση για συμμόρφωση της Toυρκίας προς το Διεθνές Δίκαιο δεν θα χρησιμοποιηθεί ούτε ως πρόσχημα για τον αποκλεισμό της πλήρους ένταξης. Επομένως, κανένα όφελος για τα εθνικά μας θέματα. Αντιθέτως, όπως έγραψε και ο Μ. Στυλιανού στο «Παρόν» της 13.12.09, η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. την υποβίβασε σε «μέλος ειδικής κατηγορίας, με μειωμένα δικαιώματα και ασφάλιση». Και ο Γ. Δελαστίκ συμπλήρωσε στο «Έθνος» της ίδιας μέρας ότι με την απόφαση των Βρυξελλών «η Τουρκία κατοχύρωσε ντε φάκτο πλέον το εξωφρενικό δικαίωμα να μη λαμβάνει υπ' όψιν της οποιοδήποτε δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας». Αυτά δεν θα είχαν συμβεί, αν το Κυπριακό δεν είχε μπλέξει στα γρανάζια της Ε.Ε. Η πρόσφατη Σύνοδος των Βρυξελλών αποκάλυψε πλήρως τον καταστροφικό ρόλο της Ε.Ε. και για την οικονομία μας, αλλά γι' αυτά σε άλλο άρθρο, προς το παρόν, μία παρατήρηση: Η κα Μέρκελ και η παρέα της (πολιτικοί, τραπεζίτες, μεγαλο-βιομήχανοι, γραφειοκράτες κ.λπ.) δεν κρύβουν πλέον την απαίτησή τους να εξουσιάζουν όχι μόνο τις δικές τους χώρες, αλλά και τη δική μας. Βρήκαν και το επιχείρημα: όχι το χάλι της ελληνικής οικονομίας (που οι ίδιοι προκάλεσαν, με την τεράστια ευθύνη όσων ημεδαπών τους αποδέχονχαι) δήθεν επηρεάζει αρνητικά τη δική τους οικονομία (δηλαδή τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων τους).
Κατηγορία
Φύλλο 132 Ιανουαρίου 2010
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό