Πολλές αντιδράσεις προκάλεσαν οι δηλώσεις του υπουργού Δημόσιας Τάξης Β. Πολύδωρα για περιορισμό διαδηλώσεων σε ορισμένες λωρίδες κυκλοφορίας.
Παρότι το πρόβλημα είναι υπαρκτό, οι ανησυχίες είναι βάσιμες, γιατί βρισκόμαστε σε μια ύποπτη χρονική στιγμή, που η κοινωνική αγανάκτηση αυξάνεται σε πολλούς κλάδους και στρώματα και η αντιτρομοκρατική υστερία των Δυτικών προστατών μας είχε ως αποτέλεσμα να ψηφιστούν νόμοι-λάστιχα, που μπορούν να εφαρμοστούν με τέτοιο τρόπο, ώστε το επόμενο βήμα να είναι ο περιορισμός των διαδηλώσεων στα πεζοδρόμια και μετά η πλήρης απαγόρευσή τους.
Όμως, αν το συνδικαλιστικό μας κίνημα χαρακτήριζε η σοβαρότητα, θα έπρεπε από μόνο του να έθετε αυτοπεριορισμούς, γιατί πράγματι δεν είναι λογικό 500 διαδηλωτές να ταλαιπωρούν εκατοντάδες χιλιάδες ηλικιωμένους και άλλους πολίτες, οι οποίοι προφανώς δεν ενημερώθηκαν για την κινητοποίηση και τα (συνήθως δίκαια) αιτήματα των διαδηλωτών και έτσι ούτε πρόκειται ποτέ να τα μάθουν. Αντιθέτως, αν η διαδήλωση πραγματοποιείται χωρίς να διακόπτεται η κυκλοφορία, οι διαδηλωτές έχουν τη δυνατότητα να ενημερώνουν τους συμπολίτες τους και να επιδιώκουν τη συμπαράσταση κι όχι την οργή τους. Προφανώς τέτοιοι αυτοπεριορισμοί δε νοούνται για μαζικές διαδηλώσεις, όπως οι πρόσφατες των δασκάλων, που καλύπτονται και από τα ΜΜΕ.
Κατηγορία
Φύλλο 112 Σεπτεμβρίου 2006
Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, που δεν είναι καν κυβέρνηση του μεταλλαγμένου και διεφθαρμένου ΠΑΣΟΚ, αλλά σύνολο προσώπων πειθήνιων στην αμερικανική πρεσβεία, χρησιμοποιεί ακόμη και την οικονομική μας δυσπραγία για να εξασθενήσει την Ελλάδα και να εξουδετερώσει το «ατίθασο» λαό της, ώστε «να μη μας παρενοχλεί
σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ» (Κίσινγκερ).
Ο Ομπάμα, μόλις έγινε Πρόεδρος των ΗΠΑ, ξέχασε τις υποσχέσεις του προς την ελληνοαμερικανική κοινότητα (όπως είχε κάνει και ο Κλίντον) κι έσπευσε να επισκεφθεί την Τουρκία, την οποία και ανακήρυξε σε τοποτηρητή του στην περιοχή. Κατανόησε ότι το Ισραήλ δεν πρόκειται να γίνει ποτέ αποδεκτό από τις γειτονικές χώρες (ακόμη και τις υποτελείς τους) ως ο τοπικός τους χωροφύλακας και ότι η άκριτη υποστήριξή του ζημιώνει τις ΗΠΑ. Οι ιμιτασιόν ισλαμιστές του Ερτογάν, ομόθρησκοι με τους γείτονες της Μ. Ανατολής και με φιλολαϊκό πρόσωπο, αποτέλεσαν την εναλλακτική λύση. Μοιραία οι άλλες υποτελείς στις ΗΠΑ χώρες οφείλουν υποταγή και στην Τουρκία.
Ο Ερτογάν αποδέχθηκε το ρόλο αυτό, κρατώντας κάποιο βαθμό αυτονομίας από τους προστάτες του, πράγμα που τον κάνει ακόμη πιο επικίνδυνο. Ως κυβερνήτης έχει να επιδείξει σημαντικές επιτυχίες, με τη βοήθεια των προστατών του, βεβαίως. Στη διαμάχη του με τους στρατηγούς (με τους οποίους δεν έχει διαφορές στις επεκτατικές βλέψεις) κερδίζει συνεχώς πόντους, χωρίς αυτό να προδικάζει την τελική έκβαση. Παρέλαβε μια τουρκική οικονομία χρεοκοπημένη, τη μετέτρεψε σε ταχύτατα αναπτυσσόμενη και η Τουρκία είναι μέλος του νεοσύστατου G-20. Το μεγαλύτερο μέρος του λαού είναι σε ένδεια, αλλά το τουρκικό κράτος έχει χρήμα για όλες τις δουλειές του. Ταυτόχρονα έχει βελτιώσει τις μέχρι πριν από λίγο κάκιστες σχέσεις της με τις αραβικές χώρες με την καταδίκη του Ισραήλ (δεν αποκλείεται τα επεισόδια να είναι εν πολλοίς σκηνοθετημένα), αναλαμβάνει ρόλο μεσολαβητή στη Μ. Ανατολή και επιβραβεύτηκε με τις θέσεις του Προέδρου της Γ.Σ. του ΟΗΕ και της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Αυτά δε σημαίνουν ότι έπαψαν οι αντιδράσεις στην πολιτική της, όπως έδειξε και η ψηφοφορία για τη γενοκτονία των Αρμενίων στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων στις ΗΠΑ και η καταδίκη της Τουρκίας από το Κοινοβούλιο της Σουηδίας για τη γενοκτονία των Ποντίων, Αρμενίων, Ασσυρίων, Χαλδαίων κ.λπ., παρά τη σφοδρή αντίδραση της σουηδικής κυβέρνησης!
Οι μεγαλύτερες αντιδράσεις είναι ακόμη μπροστά και θα εκδηλωθούν πρώτ απ όλα στην Ελλάδα, γιατί ο Γιωργάκης έχει αποδεχθεί να εκπροσωπεί μια χώρα δορυφορική της Τουρκίας. Δεν υπολογίζει ούτε αντιδράσεις, ούτε πολιτικό κόστος, παρά μόνο τις εντολές των Αμερικανών. Συμβολικά, η πρώτη του επίσκεψη μετά την εκλογή του ήταν στην Τουρκία και όχι στην Κύπρο, όπως είχε υποσχεθεί προεκλογικά.
Οι Τούρκοι δεν κρύβουν πια ότι επιδιώκουν τον έλεγχο ολόκληρης της Ελλάδας. Στις γνωστές επιδιώξεις τους σε Κύπρο, Αιγαίο, Θράκη έχει προστεθεί η διείσδυση σε κρίσιμους τομείς της ελληνικής οικονομίας, προσδιορίζοντας μάλιστα και τις προτεραιότητες: ξενοδοχεία, στέγαση, εστιατόρια, ένδυση, μετακινήσεις, αγροτικά προϊόντα και κυρίως η ενέργεια. Το τουρκικό σχέδιο έχει το Ο.Κ. της κυβέρνησης του Γιωργάκη. Ο πρέσβης της Ελλάδας στην ’γκυρα Φώτιος Ξυδάς σε συνέντευξή του στην τουρκική εφημερίδα «Ακσάμ» καλεί τους Τούρκους επενδυτές να αγοράσουν τις ελληνικές επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες επιβίωσης, τους συμβουλεύει να βιαστούν, γιατί τώρα θα τις πάρουν με τις καλύτερες τιμές, και τους καθησυχάζει ότι δε θα υπάρξει καμιά αντίδραση εκ μέρους της ελληνικής κοινής γνώμης! Κούνια που τον κούναγε! Ο Κίσινγκερ μας ξέρει καλύτερα!
Στην Κύπρο ο Γιωργάκης μαζί με το Χριστόφια προωθούν σχέδιο χειρότερο του Ανάν. Τρομοκρατημένοι από την αντίδραση του κυπριακού ελληνισμού και εν όψει βουλευτικών εκλογών, ο ΔΗΣΥ κρατά αποστάσεις, η ΕΔΕΚ αποχώρησε από την κυβέρνηση, το ΔΗΚΟ παραμένει διαφωνώντας(!), οπότε απέμειναν οι Ελεύθεροι Δημοκράτες του πρώην Προέδρου Βασιλείου, που έφτασαν στο σημείο να κατηγορούν τους Ελληνοκύπριους γιατί δεν εμπιστεύονται τον Ερτογάν! Γι αυτό και είναι πλέον κόμμα χωρίς ψηφηφόρους! Η ’γκυρα συνεχίζει, βέβαια, την προσπάθεια εκτοπισμού των Τουρκοκυπρίων και την αντικατάστασή τους από πειθήνιους σ αυτήν εποίκους, τους οποίους βαφτίζει «Τουρκοκύπριους», για να εισπράττουν τα εκατομμύρια ευρώ της Ε.Ε.!
Στο Αιγαίο ο Γιωργάκης δήλωσε ότι προωθεί στο Δικαστήριο της Χάγης το θέμα οροθέτησης της υφαλοκρηπίδας, λες και πρόκειται να το δεχθεί, όπως το λέει ο Γιωργάκης, η Τουρκία. Ως γνωστό, απαιτείται υπογραφή συνυποσχετικού, που θα αναφέρει αναγνώριση εκ μέρους της Τουρκίας του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, αναγνώριση των χωρικών υδάτων των 12 μιλίων κ.λπ. Εννοείται ότι ο Γιωργάκης προσπαθεί να βρει τρόπους να παρακάμψει τα προαπαιτούμενα αυτά και να παραπέμψει όλες τις τουρκικές βλέψεις στη Χάγη, η οποία να αποφασίσει χωρίς ουσιαστικό συνυποσχετικό. Αυτά πιθανό να λένε οι επιστολές. Αλλά μόλις αυτά δημοσιοποιηθούν θα υπάρξει οργή και γενικευμένη αντίδραση, οπότε
Εν τω μεταξύ έγινε γνωστό ότι οι Γερμανοί, αφού πάτησαν πόδι στο αεροδρόμιο της Αθήνας, ρωτούν με επιστολή του πρέσβη τους στην Αθήνα στις 20/5/2008 αν ιδιωτικοποιείται η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας στα πλαίσια του «Ενιαίου Ευρωπαϊκού Ουρανού», ενδιαφερόμενοι προφανώς να την αγοράσουν!
Με τα Σκόπια επισπεύδονται οι διαδικασίες, γιατί οι Αμερικανοί επείγονται να τα εντάξουν στο ΝΑΤΟ, ασφαλίζοντας τον έλεγχο των ενεργειακών τους δρόμων. Για το σκοπό αυτό έχουν κατασκευάσει και τεράστια βάση στα σύνορα Σκοπίων-Κοσόβου. Φαίνεται ότι οι Αμερικανοί πιέζουν να συμφωνήσουμε στο όνομα «Βόρεια Μακεδονία», χωρίς αναφορά στο erga omnes (όπως δολίως είχε αποδεχθεί η Ντόρα), οπότε οι Σκοπιανοί θα κατοχύρωναν ντε φάκτο τη «μακεδονική εθνότητα» και τη «μακεδονική γλώσσα», θα διατηρούσαν επισήμως τις επεκτατικές τους βλέψεις με το Σύνταγμά τους, τα σχολικά τους βιβλία κ.λπ. και το «ενδιαφέρον» τους για την ανύπαρκτη «μακεδονική μειονότητα» στην Ελλάδα. Εννοείται πως, αν προχωρούσε ο Γιωργάκης σε μια τέτοια «λύση», θα έπρεπε να καταφύγει με το πρώτο αεροπλάνο στην πατρίδα του, τις ΗΠΑ.
Στην ελληνική Θράκη οι Τούρκοι έχουν αφεθεί να συμπεριφέρονται ως οιωνεί συνδιαχειριστές. Η τοποθέτηση από το Γιωργάκη σε καίριες θέσεις (κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γραμματέας κόμματος) αγνώστων στην υπόλοιπη Ελλάδα ανθρώπων από την περιοχή, με μοναδικό προσόν την αποδοχή τους από τους Τούρκους, η παλαιότερη επιλογή της Καραχασάν ως υποψήφιας για την υπερνομαρχία και η τωρινή της κ. Κόκλα ως περιφερειάρχη της Θράκης καθώς και ο διορισμός του
Ντεντέ (που καλεί από την εκπομπή του Κ. Χαρδαβέλα τους μουσουλμάνους σε πόλεμο κατά των γκιαούρηδων!) ως μισθοδοτούμενου συνεργάτη για τα εκπαιδευτικά προγράμματα της μειονότητας (μισθοδοτούνται και η κόρη του και ο ανιψιός του!) δείχνουν τις προθέσεις του Γιωργάκη. Αλλά και για τη Θράκη έχουν γνώσιν οι φύλακες!
Κατηγορία
Φύλλο 133 Μαρτίου 2010
Σε οδυνηρό αδιέξοδο έχει οδηγηθεί η «αυτοκρατορική» πολιτική του Μπους.
Στο Ιράκ όχι μόνο δεν κατάφεραν μετά 2,5 χρόνια να επιβάλουν τη «νέα τάξη», αλλά οι απώλειες των Αμερικανών και των συμμάχων τους γιγαντώνονται. Τον Αύγουστο σκοτώθηκαν 84 Αμερικανοί (σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία), ανεβάζοντας σε 1879 τον αριθμό των νεκρών τους από την αρχή της εισβολής. Ο Μπους έχασε τη συναίνεση ακόμη και της αμερικανικής κοινής γνώμης. Αυτό που φαίνεται ότι θα πετύχουν οι Αμερικανοί είναι η τριχοτόμηση του Ιράκ (Σιίτες, Σουνίτες, Κούρδοι), με την πολύτιμη βοήθεια της Αλ Κάιντα του Ζαρκάουι, που (μαζί με όλες τις άλλες προβοκάτσιες της) κάλεσε τους Σουνίτες να σκοτώνουν όποιον Σιίτη βρίσκουν μπροστά τους! Αλλά η ίδρυση κουρδικού κράτους δημιουργεί πανικό στο στρατοκρατικό καθεστώς της ’γκυρας, τον τοπικό χωροφύλακα των ΗΠΑ, που αναμένεται να αντιδράσει με όλες του τις δυνάμεις (κάτι που θα έχει επιπτώσεις και για την Ελλάδα).
Στο Ιράν, μετά το φιάσκο της στρατιωτικής «λύσης» στο Ιράκ, επέλεξαν άλλο τρόπο για να το ελέγξουν: τη διάβρωση του καθεστώτος, την ενίσχυση αντιπολιτευόμενων ομάδων και την προώθηση του «μετριοπαθούς» πάμπλουτου Ραφσαντζανί στην προεδρία της χώρας. Όμως πρόεδρος εξελέγη (λόγω και της αμερικανικής ανάμιξης) ο «σκληροπυρηνικός» Αχμαντινετζάντ, εκφραστής των φτωχών λαϊκών στρωμάτων του Ιράν. Οι φοιτητικές διαδηλώσεις σταμάτησαν, ίσως επειδή μαθεύτηκε ότι τις ενισχύουν οι Δυτικοί. Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν συνεχίζεται κανονικά, παρά τις απειλές του Μπους και της Ε.Ε., και προκαλεί μεγάλη ανησυχία στο Ισραήλ.
Το πυρηνικό του πρόγραμμα συνεχίζει και το πάμπτωχο καθεστώς της Β. Κορέας, που έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις αμερικανικές απειλές.
Στο Αφγανιστάν το αμερικανόδουλο καθεστώς φαίνεται ότι ελέγχει μόνο την πρωτεύουσα και κάποια αστικά κέντρα. Τον Ιούνιο σκοτώθηκαν 30 Αμερικανοί. Δυστυχώς η ελληνική παρουσία ενισχύεται. Πριν 3 μήνες στείλαμε ιατρική μονάδα και το Δεκέμβριο προβλέπεται να αυξηθεί ο αριθμός των Ελλήνων στρατιωτών, αφού αναλαμβάνουμε την ασφάλεια του αεροδρομίου της Καμπούλ. Πότε θα αντιδράσουμε;
Όμως, η πιο ανησυχητική εξέλιξη για τους Αμερικανούς είναι η αποκατάσταση στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ Ρωσίας και Κίνας. Οι δύο χώρες έκαναν για πρώτη φορά κοινά στρατιωτικά γυμνάσια, με τη συμμετοχή 10.000 στρατιωτών και παρατηρητές από τις χώρες του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης, στον οποίο συμμετέχουν η Ρωσία, η Κίνα και όλες οι χώρες της Κεντρικής Ασίας πλην του Αφγανιστάν (Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Κιργισία, Τατζικιστάν). Παρατηρητές προσκλήθηκαν και από την Ινδία και το Πακιστάν. Οι Αμερικανοί, παρότι προσκλήθηκαν, δεν έστειλαν παρατηρητές, εκφράζοντας με αυτό τον τρόπο τη δυσφορία τους.
Στις 7/7/2005 το υπ. Εξ. του Ουζμπεκιστάν ανακοίνωσε ότι η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στη χώρα δεν μπορεί να συνεχιστεί. Στις 11/7/2005, την επόμενη της θριαμβευτικής εκλογικής του νίκης, ο νέος πρόεδρος της Κιργισίας Μπακίγεφ (φιλοαμερικανός υποτίθεται) κάλεσε τους Αμερικανούς να κλείσουν τη στρατιωτική τους βάση που διατηρούν στη χώρα του και να αποσύρουν τους 2.000 στρατιώτες τους. Μετά 2 μέρες ανακοινώθηκε ότι οι Ρώσοι θα υπερδιπλασιάσουν το προσωπικό της δικής τους βάσης στην Κιργισία.
Δύσκολοι καιροί για το imperium.
Κατηγορία
Φύλλο 106 Σεπτεμβρίου 2005
Η εφημερίδα «Έθνος» στις 19/10/08 έφερε στο φως εμπιστευτικό τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στα Σκόπια προς το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, τους υπουργούς Εξωτερικών και ’μυνας και το Γενικό Επιτελείο των ΗΠΑ, με το οποίο αποδεικνύονται αυτά που τόσο καιρό υποστηρίζει το ΑΣΚΕ και περιλαμβάνονται στην τελευταία του έκδοση για τη Μακεδονία, δηλ. 1) ότι ο κ. Νίμιτς δεν είναι ένας ανεξάρτητος μεσολαβητής, αλλά εντολοδόχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και 2) ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ο άθλιος υπάλληλός του δεν είναι καν μεσολαβητές, αλλά υποστηρικτές και καθοδηγητές της μιας πλευράς, δηλ. των Σκοπίων.
Συγκεκριμένα, το τηλεγράφημα αποκαλύπτει ότι η τελευταία πρόταση Νίμιτς είχε προσυμφωνηθεί στις 25-27/7/2008 στα Σκόπια στις συζητήσεις που είχαν η αμερικανίδα πρεσβευτής Μιλοβάνοβιτς, ο αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Χιλ και οι Τσερβένκοφσκι-Γκρούεφσκι, ερήμην της Ελλάδας. Η εντολή ήταν να παραμείνει τα τηλεγράφημα απόρρητο για 10 χρόνια(!) και τη γνησιότητά του δεν τόλμησε να αμφισβητήσει καμιά αμερικανική υπηρεσία.
Επί της ουσίας
Η πρόταση Νίμιτς είναι η διπλή ονομασία, «Βόρεια Μακεδονία» για τους διεθνείς οργανισμούς και «Δημοκρατία της Μακεδονίας» για το εσωτερικό. Στις διμερείς σχέσεις είναι θέμα κάθε χώρας να επιλέξει ένα από τα δύο ονόματα. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα, αν δεχθεί την πρόταση, θα υποχρεωθεί να πιέζει μία μία χώρα να αλλάξει το όνομα με το οποίο έχει αναγνωρίσει το κράτος των Σκοπίων!
Όπως εξηγούμε στο ΑΣΚΕ-5, οι Σκοπιανοί και οι καθοδηγητές τους δεν απαιτούν το όνομα της Μακεδονίας (έστω σύνθετο) ως αυτοσκοπό και τελική επιδίωξη, αλλά ως μέσο με το οποίο θα κατοχυρώσουν την αναγνώριση «μακεδονικού έθνους» με «μακεδονική γλώσσα», που με τη σειρά του θα τους «νομιμοποιήσει» στις επεκτατικές τους βλέψεις εναντίον της Ελλάδας. Η διαπραγμάτευση, λοιπόν, από πλευράς Ελλάδας θα έπρεπε να ξεκινά από τον όρο της απάλειψης των αναφορών περί «μακεδονικού έθνους» και «μακεδονικής γλώσσας» από κάθε επίσημο κείμενο της ΠΓΔΜ, κάτι που δε γίνεται. Έτσι Αμερικανοί και Σκοπιανοί, όπως ομολογείται και στο τηλεγράφημα, θέλουν να αφήσουν το ζήτημα εκτός διαπραγματεύσεων και να το περάσουν στη «ζούλα» μέσω της γραφειοκρατίας του ΟΗΕ, που ελέγχεται από τις ΗΠΑ: «Η γλώσσα και η εθνικότητα θα καλούνται μακεδονική, αλλά αυτό θα μπορούσε να το χειριστεί κανείς σιωπηρά
», προτείνουν οι Αμερικανοί.
Ο παραγκωνισμός του Γκρούεφσκι και του έμπιστού του διαπραγματευτή Διμιτρόφ και η ανάθεση της αρμοδιότητας αποκλειστικά στον «μετριοπαθή» Τσερβένκοφσκι δείχνει την αγωνία της διοίκησης Μπους να τελειώνει με το θέμα πριν τη λήξη της θητείας της και πριν τη σύνοδο του ΝΑΤΟ το Δεκέμβριο, οπότε θα επιχειρήσει πάλι την ένταξη των Σκοπίων. Επομένως υπάρχει ο κίνδυνος να αυξηθούν οι πιέσεις προς τη δική μας πλευρά για παραπέρα υποχωρήσεις.
Πώς αντιδρά η Ελλάδα;
Το θέμα, λοιπόν, είναι πώς αντιδρά η Ελλάδα. Αν κρίνουμε από τα κατορθώματα του πατρός την περίοδο 1990-93, δεν πρέπει να έχουμε πολλές αυταπάτες ότι οι παραπάνω μεθοδεύσεις τυγχάνουν της ανοχής της θυγατρός Ντόρας, με αντάλλαγμα την αμερικανική υποστήριξη για την προώθησή της στην πρωθυπουργία. Το τηλεγράφημα λέει πως «οι Έλληνες θα το δεχτούν αυτό, αν δεν τους ζητηθεί ευθέως να το κάνουν
Απλώς αφήστε το να αποτελέσει μέρος του παραρτήματος της απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.» Πού οφείλεται αυτή η αισιοδοξία Αμερικανών και Σκοπιανών; Πιστεύουν ότι σύντομα θα υποχωρήσει ή θα πέσει ο Καραμανλής;
Ελπίζουμε ότι η άλλη πλευρά (Καραμανλής, Παπούλιας, Μολυβιάτης κ.λπ.) συνεχίζει, τουλάχιστον, να προβάλλει τη «μισή» αντίσταση που φάνηκε και στο Βουκουρέστι και ότι αυτοί «διέρρευσαν» το τηλεγράφημα στο «Έθνος», ιδιοκτησίας Μπόμπολα, ο οποίος συνεχίζει να κάνει «χρυσές δουλειές» (πιο «χρυσές», για την ακρίβεια) και με την κυβέρνηση της Ν.Δ., αφού προηγουμένως (υποθέτουμε) το «αλίευσαν» κάποιοι Ελληνοαμερικανοί από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Αυτή η πολιτική, που διαδέχθηκε την εγκληματική απραξία των κυβερνήσεων Σημίτη-Πάγκαλου-Γιωργάκη, συνεχίζει να φέρνει κάποια θετικά αποτελέσματα. Ο Παναμάς, το Μεξικό και η Λ.Δ. Κονγκό άλλαξαν στάση και ανακοίνωσαν ότι στο εξής και μέχρι την οριστική συμφωνία με την Ελλάδα δε θα αποκαλούν πλέον το γειτονικό κράτος «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αλλά ΠΓΔΜ.
Η αναστροφή του κλίματος θα μπορούσε να επιταχυνθεί, αν η Ελλάδα ακολουθούσε μια πιο αποφασιστική πολιτική, με πρώτη κίνηση την απαίτηση να αντικατασταθεί ο υπάλληλος που παριστάνει το μεσολαβητή. Ολόκληρη η πρότασή μας περιέχεται στο ΑΣΚΕ-5.
Κατηγορία
Φύλλο 125 Νοεμβρίου 2008
Η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. στο Λάακεν το 2001 αποφάσισε τη συγκρότηση ενός σώματος, της «Συνέλευσης για το μέλλον της Ευρώπης», με εκπροσώπους των εθνικών κυβερνήσεων, των εθνικών κοινοβουλίων, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Επιτροπής (Commision). Η Συνέλευση αυτή είχε ως εντολή την «επεξεργασία εναλλακτικών προτάσεων για ορισμένα από τα μεγάλα ζητήματα της ευρωπαϊκής ενοποίησης». Όμως, υπερβαίνοντας αυθαίρετα (με την ενθάρρυνση των Μεγάλων της Ε.Ε.) την εντολή της, εκπόνησε τελικά και ταχύτατα ένα ενιαίο κείμενο με σαφή χαρακτηριστικά Συντάγματος.
Και μόνο αυτό θα αρκούσε, για να χαρακτηριστεί ολόκληρο το εγχείρημα. Απουσία προβληματισμού, διαλόγου, ενημέρωσης των λαών, συμμετοχής των λαών στις αποφάσεις που σφραγίζουν το μέλλον τους, κοντολογής παντελής έλλειψη, αν όχι περιφρόνηση, της ουσίας της Δημοκρατίας.
Το σχέδιο της Συνέλευσης αυτής υποβλήθηκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης (Ιούνιος 2003), το οποίο και το αποδέχτηκε ως βάση για μελλοντικές διαπραγματεύσεις. Η Διακυβερνητική Διάσκεψη της Ρώμης (Οκτώβριος 2003) δεν ενέκρινε το προσχέδιο αυτό, αλλά, μετά από μυστικές διαβουλεύσεις των Μεγάλων της Ε.Ε., το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Βρυξελών (Ιούνιος 2004) υιοθέτησε, με κάποιες τροποποιήσεις στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων το Σχέδιο και ήδη αυτό έχει περάσει στο στάδιο της επικύρωσης από τα κράτη μέλη.
Από τα παραπάνω προκύπτει ένα καίριο ερώτημα: έχει νόημα μια συζήτηση για το περιεχόμενο και τα γενικά χαρακτηριστικά του; Κι αυτό εν όψει και της βεβαιότητας ότι στην Ελλάδα δε θα τεθεί υπό έγκριση σε δημοψήφισμα (ακόμη άλλωστε δεν έχει θεσπιστεί η διαδικασία για τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων, όπως απαιτεί το Σύνταγμά μας του 2001!), γιατί «τέτοια σοβαρά θέματα δεν μπορεί να γίνονται αντικείμενο οχλοκρατικών εκδηλώσεων»(!), όπως δήλωσε προκλητικά το 1992 ο Τσοχατζόπουλος, με αφορμή πρόταση δημοψηφίσματος για αποδοχή ή όχι της Συνθήκης του Μάαστριχτ.
Επειδή, όμως, στο άρθρο Ι-60 του Σχεδίου αυτού προβλέπεται ότι «κάθε κράτος μέλος μπορεί να αποφασίσει να αποχωρήσει από την Ένωση, σύμφωνα με τους εσωτερικούς συνταγματικούς του κανόνες», καλό θα είναι να αποκτήσουμε γνώση από τι δεσμά της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής μας πρέπει να απαλλαγούμε. Ας αναφέρουμε κάποια σημαντικά άρθρα:
’ρθρο Ι-6: «Το Σύνταγμα και οι κανόνες δικαίου που θεσπίζονται από τα θεσμικά όργανα της Ένωσης ... υπερισχύουν του δικαίου των κρατών μελών». Ποιος θα είναι πλέον ο ρόλος των εθνικών κοινοβουλίων και πώς θα ασκούνται τα δημοκρατικά δικαιώματα των λαών;
’ρθρο Ι-3: « Η Ένωση εργάζεται για τη βιώσιμη ανάπτυξη της Ευρώπης, με γνώμονα την ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη ... την άκρως ανταγωνιστική οικονομία της αγοράς ...». Δεν εξηγεί πώς μια «άκρως ανταγωνιστική οικονομία της αγοράς» μπορεί να είναι κοινωνική!
Στο ίδιο άρθρο: «Η Ένωση συμβάλλει στην ειρήνη ... στο ελεύθερο εμπόριο ... και στην αυστηρή τήρηση και ανάπτυξη του διεθνούς δικαίου και, ιδίως, στο σεβασμό των αρχών του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών»!! Πώς το ελεύθερο εμπόριο θα είναι δίκαιο και πώς συμβιβάζεται η τήρηση του διεθνούς δικαίου με τις τουρκικές προκλήσεις, που αποδέχεται η Ε.Ε., και με την υποστήριξη του σχεδίου Ανάν; Η συμβολή στην ειρήνη θα γίνεται με τον ίδιο τρόπο που έγινε κατά τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας; Όταν,μάλιστα, «τα κράτη μέλη υποστηρίζουν ενεργά και ανεπιφύλακτα την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας» (άρθρο ΙΙΙ-294), η οποία ως γνωστόν υπαγορεύεται από τις ΗΠΑ;
’ρθρο ΙΙΙ-185: «Πρωταρχικός στόχος του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών είναι η διατήρηση της σταθερότητας των τιμών ... Το Ε.Σ.Κ.Τ. ενεργεί σύμφωνα με την αρχή της ανοικτής οικονομίας της αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό...». Έτσι κατοχυρώνεται πλήρως η πλέον στυγνή εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού.
’ρθρο ΙΙΙ-186: «Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να επιτρέπει την έκδοση τραπεζογραμματίων ευρώ ... τα κράτη μέλη μπορούν να εκδίδουν κέρματα ευρώ, η ποσότητα των οποίων τελεί υπό την έγκριση της Ε.Κ.Τ....»
Κι αν τελειώσουν και τα τραπεζογραμμάτια (χαρτονομίσματα) και τα κέρματα, τι θα κάνουν τα κράτη μέλη;
Τι είδους «άρωμα» αναδύεται από αυτή την πρώτη μικρή σταχυολόγηση;
Κατηγορία
Φύλλο 101 Δεκεμβρίου 2004
Πτώση της κυβέρνησης Ετσεβίτ
Η μεθόδευση της πτώσης της κυβέρνησης Ετσεβίτ φαινόταν αρχικά αναιτιολόγητη, παρά το γεγονός ότι την πτώση της προκάλεσαν φιλοαμερικανοί πολιτικοί ( Τζεμ, Ντερβίς , Οζκάν κ.λ.π.) . Τα πράγματα ξεκαθάρισαν με την επίσκεψη του Αμερικανού υφυπουργού ’μυνας Πολ Γούλβοβιτς, που έσπευσε να καθησυχάσει το τουρκικό στρατιωτικό και πολιτικό κατεστημένο, το οποίο αντιτίθεται στην αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ, φοβούμενο τη δημιουργία κουρδικού κράτους ελεγχόμενου από τις ΗΠΑ (που επιδιώκουν τον έλεγχο των πετρελαίων της Μοσούλης και του Κιρκούκ). Ήταν πλέον φανερό ότι οι λόγοι ήταν η αντίθεση Ετσεβίτ στην επέμβαση.
Συνέβησαν διάφορα τραγελαφικά, όπως ο Ντερβίς να είναι υπουργός Οικονομικών και να εξαγγέλλει κόμμα με τον Τζεμ, τον οποίο εν συνεχεία εγκατέλειψε, για να πάει με τον «αριστερό» Μπαϊκάλ, φοβούμενος ότι δε θα εκλεγεί.
Δε συνεπάγεται όμως ότι στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου θα επικρατήσουν οι φιλοαμερικανοί. Το αντίθετο μάλιστα. Πρώτο κόμμα φέρεται το ισλαμικό, που είναι αντίθετο με την επέμβαση, με 25 % περίπου, ενώ δεύτερο το Ρεπουμπλικανικό του Μπαϊκάλ με 21 %. Επίσης αντίθετο είναι και το ακροδεξιό του Μπαχτσελί, που όμως έχει ποσοστό κάτω του 10 % (όριο για την είσοδο στη Βουλή). Κάτω του 10 % έχουν και όλα τα υπόλοιπα κόμματα του τουρκικού κατεστημένου (Γιλμάζ, Τσιλέρ κ.λ.π.)
Δεν αποκλείεται οι Αμερικανοί να είχαν σχεδιάσει επέμβαση στο Ιράκ πριν τις τουρκικές εκλογές, όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται ευνοϊκά γι αυτούς (δες άρθρο για το Ιράκ) και το πιθανότερο είναι να μην προλάβουν. Έτσι, αν γίνουν εκλογές, με βάση τα σημερινά δεδομένα θα επικρατήσουν οι ισλαμιστές με αντιπολίτευση τους Ντερβίς-Μπαϊκάλ και τα υπόλοιπα κόμματα εκτός Βουλής. Το τουρκικό καθεστώς θα έχει ένα πρόσθετο σοβαρό πρόβλημα με αυτό το κομφούζιο. Για το λόγο αυτό συζητούν πλέον για αναβολή των εκλογών, μέχρις ότου εξασφαλιστεί η δυνατότητα συμμετοχής και άλλων κομμάτων στη Βουλή, ώστε το πολιτικό να ελέγχεται ευκολότερα.
Σύμφωνα με τις «νέες θεωρίες» των ΗΠΑ, τα «κομβικά κράτη», όπως η Τουρκία, χαρακτηρίζονται από συνεχή αοριστία και ένταση, δηλ. με άλλα λόγια οι ΗΠΑ, όπου δεν μπορούν να ελέγχουν άμεσα την πολιτική μιας χώρας, προκαλούν και εκμεταλλεύονται τις αντιθέσεις μεταξύ των διαφόρων μπλοκ εξουσίας.
Τουρκία και ΕΕ
Τα οικονομικά προβλήματα της Τουρκίας και η εξαθλίωση ακόμη και των μεσαίων στρωμάτων έχουν προκαλέσει φόβους για κοινωνικές εκρήξεις, πράγμα για το οποίο ανησυχεί πολύ σοβαρά το τουρκικό κατεστημένο. Η επίκληση της διατήρησης της ακεραιότητας της Τουρκίας και της τουρκικής εθνικής συνείδησης δεν είναι πλέον αποτελεσματικά ιδεολογήματα για την αντιμετώπιση των οξύτατων αυτών προβλημάτων. Μια μερίδα του κατεστημένου (ακόμη και στρατιωτικοί) θεωρεί ότι η ένταξη της Τουρκίας, με τους δικούς της όρους, στην Ε.Ε θα διασφαλίσει την εξουσία του, όπως άλλωστε όλες οι ευρωπαϊκές ελίτ, των οποίων οι χώρες εντάχθηκαν στην ΕΕ. Η ΕΕ προπαγανδίζεται στην Τουρκία ως παράδεισος, όπως γινόταν στην Ελλάδα πριν το 1981.
Όμως η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ θα σημάνει πλήρη ανατροπή των πολιτικών και οικονομικών συσχετισμών που υπάρχουν σήμερα. Η Τουρκία ,ως η πιο ισχυρή στρατιωτικά και πληθυσμιακά, θα έχει ηγεμονική συμπεριφορά και θα μπορεί να εμποδίζει την κυρίαρχη πολιτική, που σήμερα ασκείται από το γαλλογερμανικό άξονα, και να περνάει στην ΕΕ ευκολότερα (μαζί με τη Βρετανία) τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Για το λόγο αυτό οι ΗΠΑ θέλουν την ένταξή της στην ΕΕ. Επίσης, θα μπορεί να εξάγει τα κοινωνικά της προβλήματα, με την ελευθερία μετακίνησης εκατομμυρίων Τούρκων στις άλλες χώρες της ΕΕ.
Είναι λοιπόν φανερό ότι οι ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες για τους λόγους αυτούς αποκλείουν την είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ, με συνέπεια τα προβλήματά του τουρκικού κατεστημένου να πολλαπλασιάζονται.
Η Ελλάδα και η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ
Ο ισχυρισμός ότι η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας είναι όχι μόνο ψευδής αλλά και υποβολιμιαίος. Το τουρκικό καθεστώς εντός της ΕΕ θα επιδιώξει την εκπλήρωση των στρατηγικών του στόχων. Θα έχει πολλαπλάσια δυνατότητα άσκησης πίεσης, ως ισχυρή χώρα, απέναντι στην Ελλάδα για εδαφικές παραχωρήσεις και για πλήρη δορυφοροποίησή της. Οι επιδιώξεις αυτές θα περνούν μέσα από τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, σε αντιστάθμισμα των οικονομικών παραχωρήσεων προς το δυτικοευρωπαϊκό κεφάλαιο με το άνοιγμα της αγοράς της.
Για το λόγο αυτό η κυβέρνηση Σημίτη και ο κατ επίφαση Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, που λειτουργεί στην πραγματικότητα ως εκπρόσωπος της Τουρκίας, με το να πιέζει τους υπολοίπους της ΕΕ για καθορισμό του χρόνου έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας, λειτουργεί συνειδητά εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων.
Εκτός των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που ήδη μας έχει προκαλέσει η ένταξη, για την προστασία της ακεραιότητας της χώρας σε περίπτωση ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ ο μόνος τρόπος είναι η άμεση αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΕ.
Κατηγορία
Φύλλο 88 Σεπτεμβρίου 2002
Το ΑΣΚΕ είχε θίξει το θέμα της τρομοκρατία σε ανύποπτο χρόνο
Αναδημοσιέυουμε άρθρο του μέλους της Ε.Ε. του ΑΣΚΕ Σ. Στενού.
(’ρθρο στην ΑΘΗΝΑΪΚΗ) στις 19/7/1999
Αναδημοσιέυουμε άρθρο του μέλους της Ε.Ε. του ΑΣΚΕ Σ. Στενού.
(’ρθρο στην ΑΘΗΝΑΪΚΗ) στις 19/7/1999
Η ΘΡΙΑΜΒΙΚΗ παρουσία στη χώρα μας του υπουργού Αμυνας τον ΗΠΑ Κοέν έληξε "ικανοποιητικά" γι' αυτούς που εκλιπαρούν για την παραμονή τους στή δοτή εξουσία, γι'αυτούς που κάνουν τα πάντα για τη ... διαδοχή τους σ'αυτήν και για τον ίδιο τον Κοέν, παρά τη μη πλήρη ικανοποίησή του για τις προσπάθειες πάταξης της τρομοκράτης, όπου και η Ελλάδα "μπορούσε να κάνει περισσότερα"!
ΓΙΑΤΙ, ΟΜΩΣ, ο υπουργός ’μυνας των ΗΠΑ ασχολείται με την τρομοκρατία και μάλιστα με τόση έμφαση, ενώ άλλοι φαίνονται αρμοδιότεροι αυτού;
ΟΙ ΑΔΥΝΑΜΕΣ χώρες η λαοί έχουν τη δυνατότητα "της τρομοκρατίας και της "δολιοφθοράς- σε βάρος ιδίως, "εκτεχνικευμένων κοινωνιών που εξαρτώνται από ολιγάριθμα ενεργειακά και πληροφοριακά κέντρα και έτσι είναι τόσο τρωτές όσο καμία κοινωνία του παρελθόντος"! Και οι ΗΠΑ είναι το μοντέλο τέτοιας κοινωνίας και μάλιστα με μωσαϊκό κατοίκων, που την κάνουν δυνάμει ακόμη πιο ευάλωτη.
ΝΑΙ, ΛΟΙΠΟΝ, γιατί τόσο πολύ ενδιαφέρεται ο υπουργός ’μυνας γη την πάταξη της τρομοκρατίας. Την θεωρούν τον κύριο αντίπαλο. Μόνο που για να πληγεί, απαιτείται" η εξάλειψη των αιτίων της και αυτό πώς να το δεχθούν οι πλανητάρχες...
Κατηγορία
Φύλλο 83 Οκτωβρίου 2001
Το ΑΣΚΕ προσκαλεί τους φίλους του στην ετήσια συνεστίασή του, που θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία μας το Σάββατο 4 Νοεμβρίου, ώρα 8μ.μ..
Θα συζητήσουμε για τις πολιτικές εξελίξεις, θα απολαύσουμε ωραίους μεζέδες, θα ακούσουμε ζωντανή μουσική και θα χορέψουμε.
Κατηγορία
Φύλλο 112 Σεπτεμβρίου 2006
Το πολιτικό πεδίο σιγά σιγά αποκαλύπτεται.
Η κυβερνητική πολιτική ξεδιπλώνεται και οι στόχοι της, όπου υπάρχουν, γίνονται εμφανείς. Τα γραμμάτια οφειλών για την επικράτηση της ΝΔ
ξεπληρώνονται με την εφαρμογή των δηλωμένων προεκλογικά προγραμμάτων (π.χ. ιδιωτικοποιήσεις) όσο και των αδήλωτων, λόγω πολιτικού κόστους, προθέσεων, όπως η αφαίμαξη των ασθενέστερων και η ενδυνάμωση των ισχυρών. Και ταυτόχρονα γίνεται φανερή η έλλειψη πολιτικής στους τομείς όπου δεν μπορούν πλέον να λειτουργήσουν αποτελεσματικά οι αυτόματοι πιλότοι, όπως στην αντιμετώπιση των εθνικών θεμάτων. Γενικότερα η κυβέρνηση «δραστηριοποιείται» πλέον έντονα, ανακτά πλήρη πρωτοβουλία σε όλα τα πεδία και, Έτσι, αναμένεται ένα θερμό καλοκαίρι, με απόντες τους πολίτες στα μπάνια τους, συμμορφούμενη πλήρως στις εντολές των Βρυξελών.
Γενική επίθεση στο εσωτερικό μέτωπο
Οργασμός νομοθετικών ρυθμίσεων θα επικρατήσει το καλοκαίρι, ώστε να έχουν ανοίξει όλα τα επώδυνα μέτωπα και να επιχειρηθεί κάποιο κλείσιμο το Σεπτέμβρη στην έκθεση της Θεσσαλονίκης με κάποια καλά λόγια και «ευνοϊκές»
προοπτικές. Τότε, άλλωστε, θα αρχίσουν και οι ζυμώσεις για τις νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές...
Στην οικονομία το δημοσιονομικό έλλειμμα με τις χαίνουσες μαύρες τρύπες επιχειρείται να καλυφθεί με την αφαίμαξη των μη εχόντων και θα ακολουθήσουν ακόμα σκληρότερα μέτρα. Το πρόβλημα είναι όντως σοβαρό και την κύρια ευθύνη τη φέρει ομολογουμένως το ΠΑΣΟΚ, με τη συναίνεση πάντως και τότε εν πολλοίς της ΝΔ. θα ήταν, λοιπόν, αναμενόμενη κάποια λαϊκή κατανόηση για τα φοροεισπρακτικά μέτρα σε βάρος των πολλών, αν δεν υπήρχε ταυτόχρονα μια σκανδαλώδης εύνοια προς τους κατέχοντες, με φοροαπαλλαγές, μειώσεις κρατήσεων και ασφαλιστικών καταβολών, ενδεικτικές των κατευθύνσεων και των μελλοντικών κυβερνητικών πολιτικών σε ολόκληρο το φάσμα των... διαρθρωτικών αλλαγών.
Στο κοινωνικό επίπεδο η επίθεση κατά των εργαζομένων είναι ολομέτωπη (βλ. άλλο άρθρο). Ό,τι δεν μπόρεσε ή δεν τόλμησε το ΠΑΣΟΚ στην υλοποίηση του σημιτικού εκσυχρονισμού και των οδηγιών της Κομισιόν, το επιχειρεί τώρα η ΝΔ, με την ανοικτή ή σιωπηλή πασοκική συμπαράσταση. Η αρχή έγινε εναντίον των θεωρούμενων ως προνομιούχων στρωμάτων των εργαζομένων, των «ρετιρέ», στις ΔΕΚΟ και τις ημικρατικές τράπεζες, ώστε να είναι εξασφαλισμένη η ανοχή των κατώτερων στρωμάτων, που δεν αντιλαμβάνονται ότι επίκειται και η δική τους σειρά.
Στο πολιτικό επίπεδο (ή επίπεδο εξουσίας) σημειώνεται η πλήρης συνθηκολόγηση με τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και τα οργανέτα-«δημοσιογράφους», μετά τις αψιμαχίες του «βασικού μετόχου» και τις δημοσιεύσεις-καταγγελίες για τους χρυσοκάνθαρους, πολυθεσίτες δημοσιογράφους. Εννοείται με κάποια κέρδη και στα δικά τους «παιδιά», παρά τις συνεχιζόμενες μεμψιμοιρίες τους. Αν όντως η κυβέρνηση ήθελε να επιβάλει κάποια τάξη στους ασύδοτους και θρασύτατους παρακυβερνητικούς εκδότες-εργολάβους, ήταν πολύ εύκολο να παρακάμψει την ιταμή παρέμβαση των Βρυξελών με μια απλή απειλή για δημοψήφισμα επί του ευρωσυντάγματος...
Σαν αντιστάθμισμα στις παραπάνω οπισθοχωρήσεις παρατηρείται μια προσπάθεια προσεταιρισμού στελεχών από τον «κεντρώο» ή και «κεντροαριστερό» χώρο. Μετά τον πράγματι καλό σκηνοθέτη Π.Βούλγαρη (που τελικά παραιτήθηκε μετά τις λυσσαλέες επιθέσεις των
κρατικοδίαιτων «προοδευτικών» του πασοκικού συστήματος), το θ. Βαλτινό κ.λ,π., εθώπευσε το δυσαρεστημένο Αρσένη (βλ. και άλλο άρθρο) και έπεται συνέχεια. Δε θα είναι μικρή η επιτυχία, αν ευοδωθεί η απόπειρα, κάτι όχι απίθανο. Η ελκτική δύναμη της εξουσίας δεν είναι μύθος και η δυνατότητα αυτοδικαιολόγησης-εκλογίκευσης απύθμενη.
Παράδοση στις ΗΠΑ
Πολύ γρήγορα διέγνωσε ο Κ. Καραμανλής την εγγενή και αθεράπευτη αδυναμία της Ε.Ε. στο γενικότερο γεωστρατηγικό πεδίο και, παρά τον αρχικό γαλλικό προσανατολισμό του, έσπευσε να προσδεθεί άκριτα και, προφανώς χωρίς όρους (με μόνη τη δική του, έστω και προσωρινή, στήριξη) στο άρμα των ΗΠΑ. Ήσαν άλλωστε, οι περιστάσεις «ευνοϊκές», λόγω των προβλημάτων στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις και της έλλειψης βιασύνης των ΗΠΑ για τις βαλκανικές διευθετήσεις, σε αντίθεση με τις επιθυμίες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. «Αγνοεί», άραγε ότι το κόστος της όποιας υποχώρησης της τουρκικής ελίτ στο κουρδικό θέμα θα κληθεί να το πληρώσει η Ελλάδα στο Αιγαίο, την Κύπρο (και Θράκη;) ή ευελπιστεί ότι αυτά θα καθυστερήσουν;
Αντιμετωπίζει όμως η ΝΔ (και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ) ένα νέο, απροσδόκητο πρόβλημα στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής τους. Μέχρι τώρα είχαν ως αυτόματο πιλότο πορείας τους τη δυνατότητα τάχα της αντιμετώπισης των πιέσεων καν προκλήσεων από τους γείτονες (την Τουρκία και τα Σκόπια άμεσα, τους υπόλοιπους προσεχώς) με την απειλή εμποδίων στην είσοδο τους στην Ε.Ε. Τα συνεχή ραπίσματα που δεχόταν η χώρα μας και οι διαρκείς θωπείες προς τους γείτονες μας δεν τους πτοούσαν. Και ξαφνικά οι όποιες αυταπάτες και δικαιολογίες καταργούνται μετά τα περιφανή «ΟΧΙ» στο Ευρωσύνταγμα, τη γενική εμπλοκή στα σχέδια της ευρωπαϊκής... ολοκλήρωσης και διεύρυνσης και τις αγγλικές ιταμότητες.
Τώρα πλέον ανακύπτουν ανάγλυφα τα πραγματικά προβλήματα από την επιθετική πολιτική των γειτόνων μας μπροστά στην παθητικότητα των πολιτικών εξάρτησης και υποτέλειας. Πιστεύει κανείς ότι οι της ΝΔ (και οι συνοδοιπορούντες) είναι ικανοί να σχεδιάσουν έοτω και μια υποτυπώδη αυτόνομη αμυντική πολιτική και συνακόλουθη πολιτική συμμαχιών; Ή, ακόμη χειρότερα, ότι θα ήθελαν κάτι τέτοιο; Και αυτά δεν είναι καθόλου απίθανο να ορθωθούν αποκαλυπτικά μέσα στο καλοκαίρι που έφθασε, τουλάχιστο από τη μεριά της Τουρκίας.
Ανύπαρκτες αντιδράσεις
Θα περίμενε κανείς να έχουν ξεσηκωθεί οι πάντες. Κόμματα, συνδικάτα, λαός, τύπος. Τελικά τίποτα» σχεδόν, δεν κινείται. Μερικές διαμαρτυρίες μόνο για την τιμή των όπλων. Μέσα στη ΝΔ, οι οπαδοί της οποίας φυσικά πλήττονται όμοια με τους άλλους, όλοι σχεδόν σιωπούν, πλην του Έβερτ (που σε λίγο θα θεωρείται, ίσως, γραφικός). Τα «γαλάζια παιδιά» ησύχασαν με την προοπτική ... της άρσης της μονιμότητας (αναλυτικά στο άλλο φύλλο), η ΔΑΚΕ διαχωρίζει τη θέσης της από τη ΓΣΕΕ και η Ντόρα πλειοδοτεί. Τα συνδικάτα έχουν χάσει πλέον την αξιοπιστία τους. Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, εξαρτήματα του αμαρτωλού ΠΑΣΟΚ, αντιμετωπίζονται με ευτράπελη διάθεση. Εκεί οδήγησε ο κομματισμός τους. Και οι απλοί πολίτες παρακολουθούν με έκδηλη αμηχανία, χωρίς πυξίδα και αξιόπιστη καθοδήγηση. Όσο για τα κόμματα της αντιπολίτευσης...
Το ΠΑΣΟΚ κυριολεκτικά σπαράσσεται. Τώρα, πλέον, ουδείς υπολογίζει την ηγεσία του. Ήταν που ήταν ο Γιωργάκης, εξεστόμισε πανηγυρικά και τον αντικρατικισμό του και αποτελειώθηκε μόνος του. Ο «αιφνιδιασμός» του με την πρόταση μομφής μόνον αυτόν δε βοήθησε. Ο Κ.Καραμανλής απαλλάχτηκε από την υποχρέωση ανασχηματισμού, αναβάλλοντας για
αργότερα το πικρό ποτήρι της Ντόρας, η οποία πάντως δέχτηκε πολύ σοβαρό πλήγμα με τη γνωστοποίηση της απόλυτης αντίθεσης της Κύπρου σε πιθανή ανάληψη του Υπουργείου Εξωτερικών εκ μέρους της. Και οι επίδοξοι
διάδοχοι του Γιωργάκη επιδίδονται ανοικτά σε πράξεις αμφισβήτησης, με αρχή τη Θεσσαλονίκη, όπου το νέο δίδυμο Βεναζέλου-Τσοχατζόπουλου επικράτησε καθαρά απέναντι στους εκσυγχρονιστές. Οι δυστυχείς οπαδοί του
Γιωργάκη δεν ακούστηκαν πουθενά. Ούτως ή άλλως όμως οι θέσεις των περισσοτέρων, αν όχι όλων, των στελεχών του ΠΑΣΟΚ είναι
ταυτόσημες με αυτές της Ν.Δ. και η όποια αντίδραση θα είναι απλώς προσχηματική και «αντιπολιτευτική» και κανένα δεν πείθει.
Αλλωστε οι εντόπιοι και ξένοι υποκινητές των καπετανάτων δεν εναντιώνονται φυσικά στα κελεύσματα της Ε.Ε., ούτε, πολύ περισσότερο,
στα ευρύτερα αμερικανικά συμφέροντα και αυτό είναι πλέον σε όλους γνωστό.
Ο ΣΥΝ θα διαμαρτύρεται, και πολλές φορές ειλικρινώς, μετά την, ελαφρά έστω, στροφή προς τ' αριστερά, αλλά δύσκολα μπορεί να πείσει, δεδομένης της προσκόλλησης του στην Ε.Ε., που διατείνεται ότι μπορεί ν' αλλάξει προς κοινωνικότερες πολιτικές. Η υπερψήφιση, άλλωστε, από το ΣΥΝ της Συνθήκης του Μάαστριχτ, υλοποίηση της οποίας είναι οι σημερινές κυβερνητικές επιλογές, θα τον ακολουθεί πάντοτε.
Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να κάνει σωστές επισημάνσεις, θα κινητοποιεί (για κομματικούς λόγους) μικρότερο ή μεγαλύτερο μέρος των οπαδών του, όμως η «γλώσσα» του και, κυρίως, οι «ξύλινες» προτάσεις του δεν μπορούν να βρουν ευρύτερη ανταπόκριση.
Καμιά ελπίδα, λοιπόν;
Δεν είναι έτσι. Μπορεί να φανεί προσωρινά ότι περνούν τα μέτρα της κυβέρνησης και να «δικαιολογείται» η αδράνεια στους άλλους τομείς, όπως στα εθνικά θέματα, όμως τα προβλήματα θα γίνονται όλο και πιο έκδηλα, ο ομοούσιος δυϊσμός-δικομματισμός θα γίνει κοινή συνείδηση και η πραγματική αντίδραση δε θ' αργήσει. Αναγκαστικά.
Κατηγορία
Φύλλο 105 Ιουλίου 2005
Στις διαδηλώσεις ακούγεται συχνά το σύνθημα «αλήτες-ρουφιάνοι- δημοσιογράφοι». Δεν απευθύνεται, βέβαια, στους χιλιάδες δημοσιογράφους που με ελάχιστη ή καθόλου αμοιβή τρέχουν στους δρόμους από το πρωί ως το βράδι, αλλά στους σοβαροφανείς κουστουμάτους ή τις ακριβοντυμένες κυρίες που κάθε μέρα μπαίνουν στο σπίτι μας και προσπαθούν, σιγοντάροντας πολιτικούς, να μας πείσουν για όποια ανοησία έχουν πάρει εντολή. Φυσικά όλοι αυτοί οι ακριβοπληρωμένοι παπαγάλοι ούτε γι αστείο δεν πιστεύουν σ αυτά που λένε, όμως τα υπερασπίζονται με σθένος και γελοία επιχειρήματα. Μερικοί είναι τόσο ξεδιάντροποι και εμετικοί, που κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος είναι αδύνατο να τους ανεχτεί, τόσο στο ποιόν όσο και στο ύφος του λόγου τους.
Εργολαβικά το μνημόνιο!
Κάποιοι τέτοιοι λεβέντες και λεβέντισσες, που έχουν απαξιώσει και διαλύσει ολόκληρο το κύκλωμα της ενημέρωσης, ανέλαβαν εργολαβικά να μας πείσουν για το πόσο αναγκαίο είναι το μνημόνιο, πόσο τιτάνιο είναι το έργο και η προσπάθεια της κυβέρνησης, πόσο εμείς ευθυνόμαστε για το χάλι μας και πόσο χαμηλά μπορούμε να φτάσουμε αν αντιδράσουμε. Να πείσουν το χαμηλοσυνταξιούχο ότι πρέπει να δεχθεί δραστική περικοπή της σύνταξης των 500 ευρώ, ενώ οι ίδιοι αμείβονται με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ το μήνα!!
Όλ αυτά όταν όλοι οι έγκυροι μελετητές συμφωνούν ότι όλα τα δημοσιονομικά μεγέθη της Ελλάδας (για τη βελτίωση των οποίων υποτίθεται ότι επιβλήθηκε το μνημόνιο) θα είναι πολύ χειρότερα με την τυπική λήξη της τριετούς διάρκειας του μνημονίου, π.χ. το δημόσιο χρέος θα ανέβει από 115% του ΑΕΠ το 2009 σε 145% το 2012! Όταν ο ίδιος ο επικεφαλής της τρόικας Πολ Τόμσεν είπε στους θεσμικούς επενδυτές του Λονδίνου ότι «το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν τόσο το δημόσιο χρέος
πολύ πιο σημαντικές από τη μείωση του ελλείμματος ήσαν οι μεταρρυθμίσεις στο εργασιακό και στο ασφαλιστικό», δηλ. η λεηλασία των εισοδημάτων εργαζομένων και συνταξιούχων. Πόσο προβλήθηκε αυτή η ομιλία από τα ΜΜΕ; Ποιος είπε ότι τις κατακτήσεις των εργαζομένων δε σκοπεύουν να τις γυρίσουν πίσω ποτέ;
«Όλοι μαζί τα φάγαμε», λέει και ο ευτραφής Πάγκαλος χωρίς ίχνος ντροπής, συμφωνούν και επαυξάνουν όλοι αυτοί. «Κύριε ελέησον», λέει ο Παπακωνσταντίνου στους ελεγκτές της τρόικας, «πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε τέτοιους φίλους», συνηγορούν Πρετεντέρηδες, Καψήδες, κ.λπ. Κινδυνολογούν, για να φοβίσουν τον κόσμο ότι χωρίς τον θανάσιμο εναγκαλισμό του μνημονίου θα πτωχεύσουμε, θα χαθούν πολλοί από τους 14 μισθούς και συντάξεις, θα γίνουν μαζικές απολύσεις στο δημόσιο, θα κλείσουν πολλά σχολεία, δήμοι και νοσοκομεία, θα φτωχύνουμε στο επίπεδο του 1950, θα χάσουμε την
αξιοπιστία μας στο εξωτερικό. Ούτε κουβέντα γι αυτούς που φταίνε και πώς θα τιμωρηθούν, ούτε κουβέντα για το πώς θα τα γυρίσουν πίσω αυτοί που τα έφαγαν, ούτε κουβέντα για άλλες λύσεις που μπορεί να συμμαζέψουν τους φοροφυγάδες και όσους συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να σπαταλάνε τα δανεικά μας ευρώ, λύσεις που θα είναι λιγότερο επώδυνες για τους εργαζόμενους. Ούτε κουβέντα για το πόσο φουσκωμένα είναι τα ποσά που μας ζητούν να ξεχρεώσουμε.
Αντίθετα λένε πως είναι αναγκαίο κακό να δουλεύουμε μέχρι τα βαθειά μας γεράματα, τη στιγμή που οι Γάλλοι βγήκαν στους δρόμους γιατί ο Σαρκοζί επιχειρεί να αυξήσει από 60 σε 62 την ηλικία συνταξιοδότησης. Είναι αναγκαίο κακό -λένε- να μειώνονται συνεχώς οι μικρομεσαίοι μισθοί και συντάξεις, είναι αναγκαίο κακό να αυξάνονται οι έμμεσοι φόροι.
Σ αυτούς λοιπόν, τα παπαγαλάκια των ξένων «επενδυτών» και των ξένων που μας κυβερνάνε, συμπεριλαμβανομένου και του πρωθυπουργού μας, το μόνο που ταιριάζει είναι το ρουφιάνοι, γιατί ρουφιάνος είναι αυτός που παραδίδει στους εχθρούς τον όμοιό του, τον φίλο του, τον συμπατριώτη του, μόνο και μόνο για να έχει δικό του όφελος.
Βέβαια υπάρχουν και δημοσιογράφοι, φωτεινές εξαιρέσεις, που κάνουν πραγματικά τη δουλειά τους, που ελέγχουν την εξουσία, αλλά αυτούς πρέπει να ψάξεις να τους βρεις στις μέσα σελίδες κάποιων μεγάλων εφημερίδων, από τις οποίες κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να απολυθούν, αν γίνουν πολύ ενοχλητικοί, ή σε μικρά ΜΜΕ ή κάπου στο διαδίκτυο.
Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε;
Δυστυχώς, κανένα μεγάλο ΜΜΕ δεν υπηρετεί την ενημέρωση, αλλά επιχειρηματικά συμφέροντα και πολιτικές σκοπιμότητες. Τουλάχιστον να αγοράζουμε μια εφημερίδα που στις μέσα σελίδες της μπορούμε να βρούμε κάποια είδηση (και όχι για το CD που μας κουνάει σαν καρότο), να χρησιμοποιούμε το κατάλληλο κουμπί της τηλεόρασης όταν εμφανίζονται Καψήδες και Πρετεντέρηδες, να αναζητούμε ενημέρωση από μικρότερα και πιο αδέσμευτα ΜΜΕ ή στο διαδίκτυο, να εμπιστευόμαστε έντυπα όπως αυτό που κρατάτε στα χέρια σας, να μιλάμε μεταξύ μας και να μην αποχαυνωνόμαστε στο γυαλί, να πιστέψουμε ότι μπορούμε εμείς να είμαστε που καθορίζουμε τις εξελίξεις.
Κατηγορία
Φύλλο 135 Σεπτεμβρίου 2010
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό