ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Tο σχέδιο

Τώρα αρχίζει να φαίνεται πιο καθαρά το σχέδιο, όχι βεβαίως δικής του «έμπνευσης», που ανέλαβε να εφαρμόσει ο Γ.Α.Π. στην Ελλάδα και στους Έλληνες. Σχέδιο που εξυπηρετεί αυτούς που θεωρούν τον ελληνικό λαό εμπόδιο στους σχεδιασμούς τους στην Ανατολική Μεσόγειο και στα Βαλκάνια, δηλ. τις ΗΠΑ και τους δυτικοευρωπαίους «εταίρους» μας. Τα οικονομικά μέτρα εξαθλίωσης των οικονομικά αδύνατων είναι το πρώτο και αναγκαίο μέρος του σχεδίου, που θεωρούν ότι θα στηρίξει όλα τα υπόλοιπα, δηλ. τις παραχωρήσεις στα εθνικά θέματα και τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας, για να παραμείνει, ελπίζουν, απαθής.

Πρώτη πράξη τους η αύξηση του ελλείμματος

Με την ανάληψη της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσαν ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2010 θα είναι 12,7% και όχι 6-8%, που έλεγε η προηγούμενη κυβέρνηση. Μάλιστα γράφτηκε (ΠΑΡΟΝ 7/3/2010) ότι το ποσοστό αυτό ανακοινώθηκε, επειδή αυτό ζητήθηκε με επιστολή του υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου προς τον τότε επικεφαλής της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. Ο Μητσοτάκης, μάλιστα, σε συνέντευξή του στο «Μέγκα» είπε ότι είχαν αρχικά σκοπό να το ανεβάσουν στα 14,5%, δηλ. ήσαν έτοιμοι να φορτώσουν στις πλάτες μας άλλα 4,5 δισ.

Το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν προϊόν πολιτικής επιλογής και όχι αποτέλεσμα πραγματικής οικονομικής μέτρησης κι αυτό φάνηκε στη συνέχεια γιατί έγινε. Το ποσοστό αυτό έδωσε τη δυνατότητα στον πρωθυπουργό να μιλά για χρεοκοπία και μειωμένη εθνική κυριαρχία, στον υπουργό Οικονομικών να διαρρέει καθημερινά σκληρά μέτρα, για να διαμορφώσει κλίμα αποδοχής, στην Κομισιόν και στην ΕΚΤ να πλειοδοτούν για περικοπές μισθών, ελαστική εργασία και τις λοιπές νεοφιλελεύθερες αγριότητες σε βάρος των πιο αδύνατων, δηλ. να προωθηθούν οι στόχοι των αρπακτικών.

Η κυβέρνηση υποστηρίζει τους τοκογλύφους

Είναι πρωτοφανές, όταν μια κυβέρνηση θέλει να δανεισθεί, ο πρωθυπουργός της να διαλαλεί ότι η χώρα βρίσκεται υπό χρεοκοπία και ο υπουργός Οικονομικών να μιλά για Τιτανικό. Προσκαλούν οι ίδιοι τους κερδοσκόπους (τράπεζες και κερδοσκοπικά κεφάλαια) σε πάρτι. Δύο αμερικανικές τράπεζες, η Τζ. Π. Μόργκαν και η, γνωστή από τα μαγειρέματα με το Σημίτη και τις κρυφές συναντήσεις της με το Γ.Α.Π., Γκόλντμαν Σαξ καθώς και η γερμανική Ντόϊτσε Μπανκ ελέγχουν το 75% της αγοράς ασφάλισης των κινδύνων μη αποπληρωμής δανείων (CDS) και μπορούν να υπερχρεώσουν όποια χώρα βάλουν στόχο (Γ. Δελαστίκ «Έθνος» 12/2/2010), ανεβάζοντας τα ασφάλιστρα με βάση την αξιολόγηση των οικονομιών των χωρών που κάνουν οι ... ίδιες! Οι ίδιες αγοράζουν με υψηλό επιτόκιο και τα ελληνικά ομόλογα.

Κάποια στιγμή ο υπουργός Οικονομικών διέρρευσε, προφανώς καθ’ υπόδειξιν, ότι θα ζητήσουμε δάνειο από την Κίνα και τότε όλος ο δυτικοευρωπαϊκός τύπος, ιδιαίτερα ο βρετανικός, στράφηκε λαύρος κατά της Ελλάδας, επειδή φοβήθηκαν μη μας χάσουν από ... πελάτες. Σημειώνεται ότι η Κίνα, για έργα που αναλαμβάνει, δανείζει χώρες, όπως τη Σερβία και τη Μολδαβία, με 3% για 15 χρόνια, αντί 8% για 5 χρόνια των δυτικών τραπεζών, και δεν απαιτεί, σε αντίθεση με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, μέτρα λιτότητας εναντίον των εργαζομένων της χώρας την οποία θα δανείσουν, ούτε περικοπές των κρατικών δαπανών της. Φυσικά ο υπουργός έσπευσε να καθησυχάσει τους δυτικούς κερδοσκόπους.

Όταν η κυβέρνηση στα τέλη Γενάρη ζήτησε να δανειστεί 5 δισ. ευρώ τη δάνεισαν, παρά τις «χρεοκοπίες» και τους «Τιτανικούς», με επιτόκιο 6,2%, δηλ. μόνο 0,7% περισσότερο από το 5,5% με το οποίο είχε δανειστεί τον Ιανουάριο του 2009 η κυβέρνηση Καραμανλή, χωρίς τότε να γίνει καθόλου θόρυβος. Μάλιστα, μέσα σε τρεις ώρες οι δανειστές είχαν προσφέρει 25 δισεκατομμύρια στην «υπό χρεοκοπία» Ελλάδα!

Αμερικανικό σχέδιο η στάση του Γ.Α.Π.;

Αυτό δεν εμπόδισε τον πρωθυπουργό μας να ισχυρίζεται πως «δεν μας απειλεί η ύφεση, αλλά η αδυναμία δανεισμού» και να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο προσφυγής στο ΔΝΤ. Το ΔΝΤ δεν είναι μόνο ολέθριο για τους λαούς, αλλά είναι και υπό αμερικανικό έλεγχο, γι’ αυτό ο Γ.Α.Π. εξόργισε τους Γερμανούς, που θεωρούν ότι είναι συνεργός στο αμερικανικό σχέδιο για την υποτίμηση του ευρώ, που στόχο έχει να αποθαρρύνει τις χώρες που έχουν αποθεματικά σε δολάρια ή και κρατικά αμερικανικά ομόλογα (Κίνα, Ιαπωνία, χώρες Ν. Αμερικής κ.λπ.) να τα αντικαταστήσουν με ευρώ.

Ο ολέθριος για τη χώρα μας αυτός άνθρωπος έδωσε το δικαίωμα στα βρετανικά αρχικά και εν συνεχεία στα γερμανικά ΜΜΕ να παρουσιάζουν την Ελλάδα και τους Έλληνες με τον πιο προσβλητικό και απαξιωτικό τρόπο. Αφού πήρε τα πρωτοφανούς αγριότητας μέτρα, που του υπαγόρευσαν η Κομισιόν, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, μετά πήγε να ζητήσει «πολιτική στήριξη» από Γερμανία και Γαλλία, που δεν είναι διατεθειμένες, φυσικά, να δώσουν ούτε 1 ευρώ από τα κέρδη που αποκόμισαν από τη χώρα μας με την είσοδό της στην ΕΟΚ-ΕΕ και στην ΟΝΕ. Για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι να τους πληρώνουμε τους τόκους και ν’ αγοράσουμε και πάλι τα όπλα τους, δηλ. γαλλικές φρεγάτες και γερμανικά τανκς και γιουροφάϊτερ. Αυτά τα περί αλληλεγγύης και ευρωπαϊκού νομισματικού ταμείου είναι παραμύθια της Χαλιμάς. ’λλωστε αυτοί δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα χωρίς την άδεια των ΗΠΑ, που δε θέλουν ούτε υποκατάστατο του ΔΝΤ, ούτε αλλαγή των κερδοσκοπικών κανόνων της Γουόλ Στριτ.

Σοβαρά αδιέξοδα

H συμμετοχή της χώρας μας στην Ε.Ε. και στην ΟΝΕ έχει προκαλέσει σοβαρά αδιέξοδα, ένα από τα οποία είναι να επιβιώνει μόνο με δανεικά με όλο και χειρότερους όρους. Περισσότερα από 205 δισ. ευρώ (ή περίπου το 85% του φετινού ΑΕΠ) θα πρέπει να βρει το ελληνικό Δημόσιο στην επόμενη δεκαετία (2010-2019), για να αναχρηματοδοτήσει τις υποχρεώσεις του, ενώ λήξεις του κρατικού χρέους φτάνουν μέχρι και το 2057. Έχουν χρεώσει ήδη τις δύο επόμενες γενιές!

Η κήρυξη της χώρας σε οιονεί χρεοκοπία, με την πρόθυμη συνδρομή των μεγάλων ΜΜΕ, είναι πολιτική επιλογή, για την εφαρμογή ευρύτερου σχεδίου. ’λλες χώρες με πολύ μεγαλύτερα δημοσιονομικά ελλείμματα και χρέη (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ολλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία κ.λπ.) δεν κινδυνεύουν με χρεοκοπία. ’λλωστε οι τράπεζες της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, με τα χρήματα που πήραν από τις κυβερνήσεις, είναι κάτι παραπάνω από πρόθυμες να τις δανείζουν με το αζημίωτο. Πού αλλού θα βρούν τόσο μεγάλα κέρδη;

Το μείζον πρόβλημα της χώρας μας δεν είναι αυτό που προβάλλει ο Γ.Α.Π., δηλ. η μείωση των επιτοκίων δανεισμού, ούτε ο συνεχής δανεισμός, που θα οδηγήσει μαθηματικά σε πραγματική χρεοκοπία. Το μείζον πρόβλημα είναι η ανασύσταση και η ανάπτυξη της ελληνικής παραγωγής. Αλλά, έστω, αφού θεωρεί ο πρωθυπουργός ως μείζον τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού, γιατί προσφεύγει στους κερδοσκόπους και δε δανείζεται από τον ελληνικό λαό και από τους Έλληνες του εξωτερικού με ομολογιακό δάνειο, όπως έκανε παλαιότερα το ελληνικό δημόσιο; Τι δεσμεύσεις έχει;

Αν η χώρα μας αδυνατεί να πληρώσει τα χρέη της, τότε μια ελληνική κυβέρνηση, όχι φυσικά του Γ.Α.Π., οφείλει να επαναδιαπραγματευθεί το εξωτερικό μας χρέος, αφού αποχωρήσει από την Ο.Ν.Ε. και την Ε.Ε., και να επαναφέρει το εθνικό μας νόμισμα, για να ασκεί εθνική νομισματική και εισοδηματική πολιτική, με στόχο την ανασύσταση και την ανάπτυξη της παραγωγής μας.

Σε πρόσφατες δηλώσεις της για την Τοπική Αυτοδιοίκηση η Α. Παπαρήγα είπε: «Η Τ.Α. ως θεσμός του ασπκού κράτους, και μάλιστα στις σημερινές συνθήκες μετά την ανάπτυξη των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, δεν είναι μόνο αντιλαϊκός, αντικοινωνικός, εξελίσσεται και σε ένα διαφθορείο συνειδήσεων, με ειδικούς ρουσφετολογικούς μηχανισμούς. Σε τοπικό επίπεδο αναπαράγεται ό,τι συμβαίνει σήμερα γενικά στην οικονομία».(Ελευθεροτυπία 9-5-2005).

Φυσικά, έτσι είναι τα πράγματα και το γνωρίζει όλος ο κόσμος. Όταν, όμως, το ΚΚΕ είχε τον έλεγχο πολλών μεγάλων δήμων αυτά στα οποία αναφέρεται τα έπραττε το ίδιο. Κατ' αρχήν δεν έκανε τίποτα στους Δήμους που εκείνο διοικούσε, για να τους μετατρέψει σε λαϊκούς και κοινωνικούς θεσμούς. Αντίθετα οι αποφάσεις ήταν προειλημμένες και επικυρώνονταν από την κομματική πλειοψηφία και πουθενά δεν αποφάσιζε η τοπική κοινωνία ή ο λαός. Κατ' εικόνα και ομοίωση με τον τότε «υπαρκτό σοσιαλισμό». Επίσης τα ρουσφέτια και η εύνοια υπέρ ορισμένων εργολάβων-προμηθευτών, που πολλοί ήταν κομματικά μέλη, ήταν σύνηθες φαινόμενο. Ενιαία έργα ή προμήθειες να διασπώνται σε μικρότερα, ώστε να ανατίθενται απ' ευθείας με το «δικαίωμα» του Δημάρχου σε εργολάβους ή προμηθευτές, που έδιναν το ποσοστό τους στο κόμμα. Αλλα έργα να δημοπρατούνται και άλλα να κατασκευάζοντα με κακοτεχνίες και λειψά υλικά ή εκτός προδιαγραφών. Ρουσφετολογικές προσλήψεις «εργατών», που δούλευαν τελικά στα γραφεία. Κομματικά μέλη ή κομματικοί φίλοι, που με το πρόσχημα της προσφοράς υπηρεσιών στο Δήμο (π.χ. δημοτικά πανώ, διαφημίσεις, ανάληψη εκδηλώσεων) αμείβονταν υπέρμετρα και φυσικά, ένα ποσοστό της αμοιβής πήγαινε στο κόμμα Συνήθως αυτό γινόταν σε μόνιμη βάση. Είχαν την νοοτροπία ότι η ενίσχυση του ΚΚΕ είναι το πρωταρχικό τους μέλημα και όχι η βελτίωση της τοπικής κοινωνίας. Θεωρούσαν οι περισσότεροι αυτού του είδους τη διαχείριση ηθική και χρηστή. Το τραγικό είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί πίστευαν ότι κάνουν το σωστό. Υπήρχαν βεβαίως και φωτεινές εξαιρέσεις Δημάρχων του ΚΚΕ, που είχαν εντελώς διαφορετική νοοτροπία και προσωπική αξιοπρέπεια, όμως δυστυχώς ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα.

Οι σημερινές διαπιστώσεις του ΚΚΕ θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ειλικρινής προσπάθεια εξυγίανσης της Τ.Α., μόνον αν _περιείχαν και αυτοκριτική για όλα τα παραπάνω.

Στις δημοτικές εκλογές του 2002 το ΚΚΕ έμεινε με δύο μόνο αξιόλογους Δήμους (Καρδίτσα και Νίκαια) κι έτσι τα περιθώρια κομματικής ενίσχυσης του από την Τοπική Αυτοδιοίκηση περιορίσθηκαν.

Η απαξιωτική αναφορά της Α. Παπαρήγα αντανακλά τις ανησυχίες της για το αποτέλεσμα του ΚΚΕ στις προσεχείς δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, μια και με τη διάλυση του ΔΗΚΚΙ δεν του έχει απομείνει κανένα πολιτικό κόμμα που να μπορεί να συνεργασθεί στις εκλογές της Τ.Α., δείγμα πλήρους πολιτικής απομόνωσης, παρόλο που η συνεργασία τους το 2002 έκανε μεγάλη ζημιά στο ΚΚΕ. Έτσι η Α. Παπαρήγα ανήγγειλε ότι θα προχωρήσει στις εκλογές της Τ.Α. μόνο με κοινωνικές συμμαχίες και συνεργασίες με κινήματα, δηλ. το ΚΚΕ με τον εαυτό του και με όσα πρόσωπα κάνουν δήλωση υποστήριξης του στις βουλευτικές εκλογές.