Δεν έχουν ακόμη κοπάσειοι πανηγυρισμοί του κυβερνητικού επιτελείου για την είσοδο της χώρας στηζώνη του ευρώ. Πανηγυρισμοί για την υλοποίηση του στόχου που είχε αναλάβειη «προοδευτική» νεοδεξιά να περάσει στον ελληνικό λαό προς όφελος του εοκικούδιευθυντηρίου, κυρίως της Γερμανίας, και του χρηματιστηριακού και τραπεζικούκεφαλαίου.
Βομβαρδίστηκε ηελληνική κοινωνία από τη συνεχή προπαγάνδα για τον «παράδεισο» που θα σήμαινεη συμμετοχή της χώρας στο «κλαμπ» των ισχυρών. Η λιτότητα των ασθενέστερωνκοινωνικών στρωμάτων, όχι όμως και τα κέρδη των ισχυρών, είναι η απαραίτητηθυσία για τον «παράδεισο»
Ιδού, λοιπόν, ο «παράδεισος»προ των πυλών. Ο «παράδεισος» όμως, μας λένε, θα περιμένει, επειδή προέχειη «διατηρησιμότητα», που απαιτεί κι άλλες θυσίες, κι άλλες θυσίες.
Κι όσοι δε θέλουν να ζουν με αυταπάτες, θα πρέπει να έχουν αντιληφθεί ότι η καθιέρωση ενιαίου νομίσματος, στην ουσία είναι η εφαρμογή σταθερής ισοτιμίας μεταξύ των μετεχόντων στην ΟΝΕ.
ΤΟ ΕΥΡΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΙΑΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ
Ενιαίο νόμισμα θα σήμαινε κεντρική πολιτική οικονομική και νομισματική εξουσία που θα αποτρέπει τις οικονομικές, και κατ επέκταση τις κοινωνικές, ανισότητες, θα εγγυάται και θα στηρίζει το νόμισμα.
Αντίθετα, με την εφαρμογή του ευρώ τα κράτη της ΟΝΕ θα έχουν τα ίδια την ευθύνη της οικονομικής ανάπτυξης, του ισοζυγίου πληρωμών, του δανεισμού κ.λ.π. Δηλ. θα έχουν όλες τις ευθύνες, τις οποίες φυσικά θα πληρώνουν οι κοινωνίες τους, χωρίς να έχουν κανένα δικαίωμα οικονομικής και νομισματικής πολιτικής (διακύμανση ισοτιμίας για ενίσχυση εξαγωγών, μεταβολή επιτοκίων για προσέλκυση κεφαλαίων κ.λ.π.). Το ευρώ στηρίζεται στην συρρίκνωση της οικονομίας και στον δραστικό περιορισμό της αμοιβής εργασίας.
ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΙΔΕΑ ΤΟ ΕΥΡΩ
Η νομισματική πολιτική έχει ανατεθεί στην ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), που ελέγχεται από το τραπεζικό κεφάλαιο μεν, όμως η πολιτική της εξουσία της είναι ανύπαρκτη, λόγω των μεγάλων αντιθέσεων στο χώρο της ΕΟΚ, που έχει προκαλέσει η γερμανική πολιτική για ευρωπαϊκή ομοσπονδία και που βγήκε στην επιφάνεια στη σύνοδο της Νίκαιας.
Η ΕΚΤ ήταν απλός παρατηρητήςστην πρόσφατη βουτιά του ευρώ έναντι του δολαρίου καθώς και στην άνοδοτων τιμών του πετρελαίου.
Το ευρώ ως ιδέα ανταποκρινόταν στη γερμανική επιδίωξη για κεντρική πολιτική, οικονομική και νομισματική εξουσία ελεγχόμενη φυσικά από τη Γερμανία. Το σημερινό αποτέλεσμα για το ευρώ είναι προϊόν συμβιβασμού και αποτελεί διαλυτικό στοιχείο για την ΕΟΚ.
ΟΙ ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ ΘΑ ΔΙΕΥΡΥΝΘΟΥΝ
Με το ευρώ οι ανισότητες θα βαθύνουν. Η χώρα μας θα είναι δέσμια της σταθερής ισοτιμίας και ανήμπορη να αντιμετωπίσει τις διακυμάνσεις του δολαρίου στο οποίο βασίζεται ο εξωτερικός μας δανεισμός και πολλές ζωτικές εισαγωγές, όπως τα καύσιμα.
Επειδή η χώρα μας είναιελλειμματική στο εμπορικό της ισοζύγιο και αδυνατώντας με το ευρώ να ενισχύσειτις εξαγωγές της, θα προσφεύγει μονίμως σ εξωτερικό δανεισμό με αποτέλεσματο χρέος να εκτοξευθεί στα ύψη και η λιτότητα να είναι εκτός από μόνιμηκαι εντεινόμενη.
Το ίδιο πρόβλημα θ αντιμετωπίσουν όλες οι οικονομικά ασθενέστερες χώρες, που μετέχουν στην ΟΝΕ. Το πρόβλημα θα τεθεί έτσι κι αλλιώς. Καμιά κοινωνία δε θα δεχθεί αυτή τη πορεία που νομοτελειακά την οδηγεί στην καταστροφή.
Αργά ή γρήγορα θα υποχρεωθούν να σπάσουν τα δεσμά του ευρώ που σε τελευταία ανάλυση δε θα εξυπηρετεί κανένα, ούτε τους ίδιους τους εμπνευστές του.
Όσο πιο γρήγορα συμβείτόσο οι ζημιές θα είναι λιγότερες.
Κατηγορία
Φύλλο 80 Φεβρουαρίου 2001
Ο προκλητικός πρωθυπουργός, ο «αμερόληπτος» διαμεσολαβητής και η γαλαντόμος θυγατέρα
Τους θερινούς μήνες η προκλητικότητα των Σκοπιανών εντάθηκε, κυρίως από στόματος του θρασύτατου Γκρούεφσκι. Εγέρθησαν μάλιστα και επισήμως νέες, μύχιες μέχρι τώρα, αξιώσεις από μέρους τους για αναγνώριση μακεδονικής μειονότητας και γλώσσας στην Ελλάδα και για επιστροφή των περιουσιών στους δήθεν εκδιωχθέντες κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα «Μακεδόνες» από την ελληνική Μακεδονία. Οι αξιώσεις αυτές, διατυπωμένες υπό μορφή επίσημης καταγγελτικής επιστολής από το Γκρούεφσκι προς το Γ.Γ. του ΟΗΕ και προς τον Έλληνα πρωθυπουργό, παραβιάζουν το γράμμα και το πνεύμα της Ενδιάμεσης Συμφωνίας και στερούνται ηθικού και ιστορικού ερείσματος.
Η ελληνική κυβέρνηση
Ήταν, λοιπόν, μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αιτιολογηθεί από ελληνικής πλευράς η αναθεώρηση της πολιτικής περί σύνθετης ονομασίας και για σκλήρυνση της στάσης της σε όλα τα επίπεδα. Ανταυτού ο Καραμανλής προέβη σε μια αμφιβόλου αποτελέσματος κίνηση να απαντήσει στον Γκρούεφσκι και, το κυριότερο, διατήρησε τη γραμμή της κυβέρνησης, δίνοντας παράλληλα το πράσινο φως στην ανήσυχη για το μέλλον των Σκοπίων Ντόρα να αποδεσμεύσει κεφάλαια ύψους 50 εκ. ευρώ «ως ελληνική αναπτυξιακή βοήθεια προς τα Σκόπια». Η ελληνική στάση, όπως αναμενόταν, ενθάρρυνε την σκοπιανή αδιαλλαξία και προκλητικότητα.
Ο Νίμιτς και ο ΟΗΕ
Το ανησυχητικότερο όμως είναι ότι έδωσε την ευκαιρία στο διαμεσολαβητή Νίμιτς (τυπικά εκπρόσωπο του ΟΗΕ, ουσιαστικά όργανο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ) να δείξει ξανά τη μεροληψία του και να παραβιάσει τον επίσημο ρόλο του, αποδεχόμενος εμμέσως πλην σαφώς τις σκοπιανές αξιώσεις, στα πλαίσια των νέων, απόρρητων, προτάσεων που κατέθεσε για την ονομασία. Για τη στάση Νίμιτς είχε προϊδεάσει άλλωστε και η αντίδραση του αμερικανοκίνητου Γ.Γ. του ΟΗΕ στην επιστολή Γκρούεφκι, δείχνοντας το κλίμα που διαμορφώνεται σε αυτή τη διαπραγμάτευση για την Ελλάδα.
Και οι τελευταίες εξελίξεις αποδεικνύουν πόσο αναγκαία και ρεαλιστική είναι η ριζική αναθεώρηση της ελληνικής πολιτικής στο ζήτημα αυτό, με βάση τους άξονες που ήδη έχουμε περιγράψει στην «Ε».
Κατηγορία
Φύλλο 124 Σεπτεμβρίου 2008
Έχουν περάσει πάνω από 3 μήνες και το μόνο οικονομικό μέτρο που πήρε η κυβέρνηση του Γ.Α.Π. ήταν η διατήρηση της μεγάλης αύξησης των τελών κυκλοφορίας του Σουφλιά με τα δήθεν «πράσινα» τέλη, που είχαν κάποια δικαιολογία με τα ασήμαντα ποσά απόσυρσης και αγοράς καινούργιου αυτοκινήτου. Αφού κατάργησαν (σωστά) την απόσυρση, θα έπρεπε να αφαιρέσουν τα «πράσινα» τέλη. Τα διατήρησαν, όμως, κι έτσι επιβαρύνουν τους ιδιοκτήτες των παλαιών αυτοκινήτων, που κατά τεκμήριο δεν έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν καινούργιο. Δε τα συνέδεσαν καν με την κακή συντήρηση και τη ρύπανση του οχήματος, ούτε με άλλες «πράσινες» πολιτικές.
Τα «πράσινα» τέλη είναι μόνο για εισπρακτικούς λόγους. Με τα αυξημένα τέλη το ετήσιο κόστος διατήρησης ενός παλαιού αυτοκινήτου μεσαίου κυβισμού (ασφάλιστρα, συντήρηση, τέλη, χωρίς τα καύσιμα) είναι κατά κανόνα πολύ μεγαλύτερο της εμπορικής του αξίας, που μειώνεται λόγω τελών.
Τους τρομοκράτησαν, όμως, οι αντιδράσεις των ιδιοκτητών παλαιών αυτοκινήτων με τις αθρόες καταθέσεις πινακίδων και έσπευσε ο Γ.Α.Π. να υποσχεθεί αόριστα ότι του χρόνου θα αναθεωρηθεί το μέτρο. Οι αντιδράσεις αυτές είναι θετικό σημάδι ότι τα οικονομικά μέτρα που προετοιμάζονται θα τύχουν ανάλογης αντίδρασης.
Κατηγορία
Φύλλο 132 Ιανουαρίου 2010
Οι προσδοκίες διαψεύδονται.
’λλες ήταν, φαίνεται, οι προσδοκίες της θυγατέρας Μητσοτάκη όταν εγκατέλειπε το Δήμο της Αθήνας για ν αναλάβει το Υπουργείο Εξωτερικών. Ίσως θεωρούσε ότι ο δρόμος της διαδοχής θα ήταν σύντομος, επειδή έχει την εύνοια των ξένων υποστηρικτών της οικογένειας, γενικότερα όσων συντάχθηκαν με το σχέδιο Ανάν, την εύνοια των λεγόμενων Μ.Μ.Ε., την ευχέρεια της ίδιας στις δημόσιες σχέσεις και επειδή πίστευε στη γρήγορη φθορά της ΝΔ. Όμως διαψεύσθηκε. Το βεβαρημένο παρελθόν της οικογένειας και το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. εν πολλοίς διατηρεί στην εξωτερική πολιτική της τα στοιχεία της πολιτικής Μολυβιάτη περιόρισαν σημαντικά το ρόλο της ως υπουργού εξωτερικών. Δεν την αφήνουν να αποφασίζει για τα μείζονα εθνικά θέματα και κάθε ενέργειά της είναι αντικείμενο κριτικής, ακόμη και από φιλοκυβερνητικές εφημερίδες. Έτσι απομακρύν-θηκε ο στόχος της διαδοχής για το άμεσο μέλλον, που προϋποθέτει, εκτός των άλλων, να χάσει η ΝΔ τις εκλογές. «Δυστυχώς η Ν.Δ. θα κερδίσει άνετα τις εκλογές», δήλωσε με παράπονο ο επίτιμος, υποκρινόμενος ότι το κακό είναι πως η κυβέρνηση δε δέχεται πίεση από την αντιπολίτευση, για να είναι πιο προσεκτική.
Κυβερνητική απόφαση
Η επίσκεψή της στην Θράκη ως υπουργού Εξωτερικών για την εξαγγελία μέτρων για τη μουσουλμανική μειονότητα ήταν κυβερνητική απόφαση, προφανώς στα πλαίσια της πολιτικής «εξευμενισμού» της Τουρκίας. Ίσως, ταυτόχρονα της δόθηκε κάποιος επιπλέον ρόλος ως αντιστάθμισμα στην ουσιαστική υποβάθμισή της ως υπ. Εξ.
Αυτή η κυβερνητική πολιτική είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τη χώρα μας, επειδή η Τουρκία διεκδικεί πλέον ανοικτά, εκτός του Αιγαίου, και τη Θράκη, με μοχλό τη μειονότητα, που τη θεωρεί τουρκική. Επίσημη επίσκεψη υπουργού εξωτερικών της Ελλάδας δε νοείται πουθενά στην ελληνική επικράτεια. Ο συμβολισμός είναι προφανής και, μάλιστα, όταν είχαν προηγηθεί οι αμερικανικές δηλώσεις περί τουρκικής μειονότητας και η στάση της Τουρκίας. Ο πρέσβης των Η.Π.Α. στον Ο.Α.Σ.Ε., μίλησε για ύπαρξη «τουρκικής, αλβανικής και μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα. Η Τουρκία απαιτεί την, όπως αναλυτικά περιγράφεται σε προηγούμενο άρθρο της «Ε», εκλογή των μουφτήδων και το συλλογικό αυτοπροσδιορισμό της μειονότητας ως τουρκικής, με αποκορύφωμα την έκτακτη συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στην τουρκική Εθνοσυνέλευση, με αποκλειστικό θέμα την ελληνική Θράκη. Έχει επίσης ξεκινήσει εκστρατεία διεθνοποίησης του θέματος καθοδηγώντας (μέσω του διαβόητου προξενείου Κομοτηνής) τους «Τούρκους» της Θράκης να προσφύγουν στην ευρωπαϊκή και τη διεθνή δικαιοσύνη για τις βακουφικές περιουσίες.
Γι αυτό επιλέχθηκε η θυγατέρα Μητσοτάκη ως ο κατ εξοχήν εκφραστής του comme il faut πειθήνιου πολιτικού, αποδεκτού από Αμερικανούς και Τούρκους, για να φανεί ότι η κυβέρνηση ανταποκρίνεται με τον καταλληλότερο εκπρόσωπό της, παρά το γεγονός ότι σημαντικό μέρος των Πομάκων και των Αθιγγάνων της Θράκης αρνούνται πλέον ανοικτά ότι είναι Τούρκοι.
Δεν έχει τόση σημασία το περιεχόμενο των μέτρων που εξήγγειλε η θυγατέρα. Μερικά απ αυτά είναι θετικά, π.χ. ο ορισμός ιεροδιδασκάλων που θα πληρώνονται από το ελληνικό δημόσιο και όχι από το προξενείο, όπως συμβαίνει σήμερα. Σημασία έχει ότι υπάρχει πλέον ένα κάκιστο προηγούμενο, που επιτρέπει σε ΗΠΑ και Τουρκία να επεμβαίνουν ανενόχλητα στη Θράκη.
Η «Συμβουλευτική Επιτροπή»
Δεν πρόλαβε να φύγει από τη Θράκη η θυγατέρα και η λεγόμενη «Συμβουλευτική Επιτροπή» της μειονότητας, που εκφράζει τη γραμμή του προξενείου, αφού αναφέρεται σε «Τούρκους της Δυτικής Θράκης» και «τουρκική μειονότητα», χαρακτηρίζει ανεπαρκές το πακέτο μέτρων που παρουσίασε η υπουργός Εξωτερικών. Και καταλήγει: «Η τουρκική μειονότητα δεν επιθυμεί καινούργια μέτρα για τη λύση των προβλημάτων της, παρά μόνο την απόδοση των βασικών δικαιωμάτων της, που της έχουν αφαιρεθεί».
Η Τουρκία, φυσικά, δεν ενδιαφέρεται για τη λύση των προβλημάτων της μειονότητας, αλλά για τον έλεγχό της. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη συνεδρίαση της «Συμβουλευτικής Επιτροπής», που έβγαλε ομόφωνα την απόφαση για την ανακοίνωση, ήταν και ο μουσουλμάνος βουλευτής της Ν.Δ. Ιλχάν Αχμέτ. Αυτός που συνόδευσε τη θυγατέρα στην περιοδεία της στην περιοχή και που (από 1ης Μαρτίου) είναι πρόεδρος της «Συμβουλευτικής».
Αναπάντητα ερωτήματα από τη Ντόρα
Η θυγατέρα πάντως δυσκολεύτηκε να δικαιολογήσει την επίσκεψή της στη Θράκη με την ιδιότητα της υπουργού εξωτερικών. «Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: το καθεστώς της μειονότητας στη Θράκη διέπεται από τη Συνθήκη της Λοζάνης. Τη δε ευθύνη για την εφαρμογή της συνθήκης της Λοζάνης και παγώνει το επίπλαστο χαμόγελό της. ’λλωστε έχει κι άλλες δουλειές, όπως α) το πρόσφατο προσωπικό της «κατόρθωμα», να υποστηρίξει, επειδή της το ζήτησαν οι ΗΠΑ, την εγκατάσταση των αμερικανικών πυραύλων σε Πολωνία και Τσεχία, πράγμα που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα της χώρας μας, προκαλώντας την έντονη αντίδραση της Μόσχας, β) το θέμα του Αη Στράτη, για το οποίο «διέρρεε» ότι η νατοϊκή άσκηση αναβλήθηκε λόγω καιρού, εν μέσω λιακάδας και άπνοιας. Και τώρα ετοιμαζόταν η Ντόρα να χαριεντισθεί ξανά με τον Γκιουλ, παρά τις προκλητικές επισκέψεις της Τουρκικής αεροπορίας στα νησιά του Αιγαίου.
Δε μας αξίζει αυτός ο εσμός.
Κατηγορία
Φύλλο 115 Μαρτίου 2007
Φοβάται η κατοχική κυβέρνηση ότι δεν είναι αρκετές οι δολοφονίες αθώων, για να αποτρέψουν τις άγριες κινητοποιήσεις που απειλούνται, και προχωρά σε πιο αποτελεσματικά (;) μέτρα. Με τροπολογία που πέρασε μεταμεσονύκτια (σε άσχετο, φυσικά, νομοσχέδιο) στο τέλος Αυγούστου, στο θερινό τμήμα της Βουλής, ποινικοποιεί, ως τρομοκρατικές, ουσιαστικά τις απεργίες και διαδηλώσεις, απόντων, προφανώς, των βουλευτών. «Καθυστέρησε» να το δημοσιεύσει στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως πιστεύοντας ότι δε θα τους έπαιρναν χαμπάρι. Φαίνεται πως τους κτύπησε παράκρουση. Είναι δυνατόν να φαντάζονται πως με τέτοιους τρόπους θα περάσουν αλώβητοι τις επικαιροποιήσεις του Μνημονίου και τις «διευθετήσεις» στα εθνικά θέματα;
Κατηγορία
Φύλλο 135 Σεπτεμβρίου 2010
Αμφισβητείται ο Μπους στις ΗΠΑ
Η τυχοδιωκτική πολιτική του Μπους, αποτέλεσμα άκρατης βουλιμίας, ανιστόρητης τύφλωσης και παραλογισμού, όχι μόνο επέφερε (και επιφέρει ακόμη) τρομακτικά δεινά στην ανθρωπότητα, αλλά (όπως είχε προβλέψει το ΑΣΚΕ) σύντομα οδήγησε σε αδιέξοδο την αμερικανική πολιτική, έβλαψε και τις ίδιες τις ΗΠΑ, συνέβαλε στην αφύπνιση λαών και κινημάτων και ενέτεινε την αμφισβήτηση της αμερικανοευρωπαϊκής παγκοσμιοποίησης και του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, ανοίγοντας το δρόμο για προοδευτικές εξελίξεις σ όλη τη γη.
Η μεγαλύτερη μερίδα του συστήματος στις ΗΠΑ, αφού υποστήριξε το Μπους 2 φορές να εκλεγεί πρόεδρος, τώρα παίρνει όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις απ αυτόν, τα ΜΜΕ τον έχουν συνεχώς στο στόχαστρο, του καταλογίζουν προσωπικά τις εμφανείς αποτυχίες και φαίνεται ότι οι ΗΠΑ με το νέο τους Πρόεδρο ετοιμάζονται να αλλάξουν πολιτική, τουλάχιστον στο επίπεδο των εντυπώσεων.
Ακόμη και με τον Καναδά οι σχέσεις των ΗΠΑ έχουν διαταραχθεί και η «έχθρα» με τις ΗΠΑ έχει αναδειχθεί σε ένα από τα βασικά θέματα συζήτησης εν όψει των εκλογών της 23ης Ιανουαρίου, σε σημείο που ο Αμερικανός πρέσβης στην Οτάβα να μιλήσει για «επικίνδυνο κατήφορο»!
Οι εκλογές στη Βολιβία
Εδώ και λίγα χρόνια στη Λατινική Αμερική κατακτούν την εξουσία δυνάμεις εχθρικές προς τις ΗΠΑ. Ήδη το μεγαλύτερο μέρος της έχει αριστερά-προοδευτικά καθεστώτα, από μετριοπαθή (πχ. Λούλα στη Βραζιλία) έως επαναστατικά (πχ. Τσάβες στη Βενεζουέλα). Στην αλυσίδα προστέθηκε από το Δεκέμβριο η Βολιβία, με την εκλογή του επαναστάτη Ινδιάνου Έβο Μοράλες στο προεδρικό αξίωμα.
Η εκλογή αυτή έχει μεγάλη σημασία (και όχι μόνο για τη Λατ. Αμερική), για τους εξής λόγους: 1) Δεν είναι αποτέλεσμα μιας απλής κοινοβουλευτικής διαδικασίας, αλλά ενός τεράστιου λαϊκού κινήματος, που ανέτρεψε 2 προέδρους, μετά από μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις, με καταλήψεις δημοσίων κτιρίων κλπ. 2) Ο Μοράλες (όπως και οι σύντροφοί του) έχει λαϊκή καταγωγή (αρχικά βοσκός και μετά εργάτης-συνδικαλιστής) και δείχνει αποφασισμένος να μείνει πιστός στην ταξική του θέση. Ανακοίνωσε τη μείωση στο μισό του μισθού του και των υπουργών του και κάλεσε τους βουλευτές να κάνουν το ίδιο. Ελπίζουμε ότι έχει αξιολογήσει τις εμπειρίες άλλων χωρών, στις οποίες οι «εκπρόσωποι» των λαών μετατράπηκαν σε νέες άρχουσες κάστες. 3) Είναι αποφασισμένος να θέσει το φυσικό πλούτο της χώρας του στην υπηρεσία του λαού και ιδίως το φυσικό αέριο (2η παραγωγός χώρα στη Λ. Αμερική), που μέχρι τώρα το λυμαίνονται οι ξένοι. 4) Πριν καν αναλάβει τα καθήκοντά του, πραγματοποίησε περιοδεία στο εξωτερικό (Ισπανία, Γαλλία, Κίνα, Ιράν, Ν. Αφρική κλπ.), όπου εξασφάλισε σημαντικές συνεργασίες, που θα του επιτρέψουν να αντιμετωπίσει την αναμενόμενη αμερικανική εχθρότητα, επιδεικνύοντας σπουδαίες πολιτικές ικανότητες. 5) Επειδή είναι Ινδιάνος, η εκλογή του αφυπνίζει ιθαγενείς και μιγάδες σ όλη την ήπειρο, που αποτελούν τα πιο αδικημένα κοινωνικά στρώματα, ιδίως στο Περού, το Εκουαδόρ και το Μεξικό, όπου υπάρχουν πολλοί Ινδιάνοι. Ήδη ο ηγέτης των Ζαπατίστας Μάρκος ξεκινάει δεύτερη περιοδεία, εν όψει των προεδρικών εκλογών του Μεξικού, με σκοπό τη δημιουργία πολιτικής συμμαχίας προοδευτικών δυνάμεων, που θα διεκδικήσει όχι μόνο πλέον τα δικαιώματα των Ινδιάνων, αλλά την εξουσία.
Ο χορός φαίνεται θα συνεχιστεί μέσα στο 2006 με την προβλεπόμενη νίκη των Σαντινίστας στη Νικαράγουα και πιθανόν και αλλού. Ισχυρό όπλο είναι ο νέος τηλεοπτικός σταθμός, που στήθηκε από επαναστατικά καθεστώτα της Λ. Αμερικής, χρηματοδοτείται κυρίως από τη Βενεζουέλα και εκπέμπει σ όλη την ήπειρο, σπάζοντας το μονοπώλιο του CNN.
Ιράν Ιράκ
Τα βάσανα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους δεν τελειώνουν στην Αμερική. Στο Ιράκ είναι προφανές ότι η νίκη που υποσχέθηκε ο Μπους δεν πρόκειται να έρθει ποτέ, ο αριθμός των νεκρών Αμερικανών στρατιωτών αυξάνεται αλματωδώς και η «μεταπολίτευση» που μεθοδεύτηκε απέτυχε παταγωδώς.
Ο Ιρανός πρόεδρος Αχμαντινετζάντ προκαλεί Αμερικανούς και Ισραηλινούς, συνεχίζει το πυρηνικό του πρόγραμμα, παρά τις απειλές των ΗΠΑ και της Ε.Ε., που με θράσος απαιτούν να διαθέτει το Ισραήλ πυρηνικά, αλλά όχι το Ιράν. Όμως, «ο λαός μας δεν πρόκειται να τρομοκρατηθεί από τη φασαρία σας και θα συνεχίσει σταθερά το δρόμο της ανάπτυξης και της προόδου», δήλωσε ο Ιρανός πρόεδρος, έχοντας την κάλυψη της αντιπολίτευσης (Ραφτσαντζανί). και τη στήριξη των λαϊκών στρωμάτων της χώρας του, στα οποία ανήκει. Ο Φιντέλ Κάστρο τον υποστήριξε ανοιχτά και ο Τσάβες τον κάλεσε στη Βενεζουέλα!
Κατηγορία
Φύλλο 108 Ιανουαρίου 2006
Η εγκληματική επιδρομή των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων υποτακτικών τους κατά της Σερβίας, με πρόσχημα την προστασία των αλβανοφώνων στο Κοσσυφοπέδιο, διεύρυνε τις εστίες αστάθειας στη Βαλκανική.
Η αδυναμία της Ρωσίας και η εξασθένηση της παραδοσιακής επιρροής της στα Βαλκάνια έδωσε τη δυνατότητα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία να βάλουν σ εφαρμογή το σχέδιο διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας.
Η πρώτη φάση της διάλυσης είχε ήδη προκαλέσει τη φρίκη του πολέμου με χιλιάδες θύματα, τον ξερριζωμό εκατοντάδων χιλιάδων, με την επιβολή της δημιουργίας ενός θνησιγενούς κρατικού μορφώματος, της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Οι Αμερικάνοι θεωρούσαν με τους αρχικούς σχεδιασμούς τους για τη «Νέα Τάξη» ότι με ασθενή κρατίδια-προτεκτοράτα θα επιβάλλουν την «παγκοσμιοποίησή» τους. Οι Γερμανοί θεωρούσαν ότι η ανεξαρτητοποίηση της Κροατίας και της Σλοβενίας θα διευρύνει την επιρροή τους στον ευρωπαϊκό χώρο.
Τα σχέδιά τους στην Βοσνία απέτυχαν. Παρά τα τεράστια ποσά που επένδυσαν, τους χιλιάδες στρατιώτες που διατηρούν, το κράτος αυτό βρίσκεται υπό διάλυση (αποχώρηση Κροατών, ουσιαστική αποχή Σέρβων).
Η Ελλάδα στήριξε τη FYROM
Χωρίς πόλεμο δημιουργήθηκε η FYROM, σφετεριζόμενη το όνομα και το περιεχόμενο του όρου Μακεδονία ως ιδεολόγημα συνοχής για το σλαβικό πληθυσμό της. Το κράτος αυτό είναι θνησιγενές και παράγοντας αστάθειας, λόγω της σύνθεσης πληθυσμού και των ιστορικών βουλγαρικών βλέψεων.
Η επιβίωσή της FYROM ως τώρα οφείλεται σ ένα πολύ μεγάλο βαθμό, αν όχι αποκλειστικά, στην υποστήριξή της από την Ελλάδα.. Όμως, παρ όλ αυτά, οι πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδας παρέπεμψαν στις καλένδες το όνομα και την προστασία της ελληνικής μειονότητας της FYROM, υπακούοντας πλήρως και καθέξιν στους «συμμάχους». Σημειώνουμε ότι είμαστε η μοναδική χώρα που όχι μόνο δεν προστατεύει, αλλά ούτε καν μνημονεύει τις ελληνικές μειονότητες στις χώρες των Βαλκανίων.
Ο Αλβανικός αλυτρωτισμός
Η υποστήριξη των νατοϊκών στον UCK και κατά την επιδρομή και μετά απ αυτή ξύπνησε τον αλβανικό αλυτρωτισμό, που εχει όντως πραγματική βάση. Η επιδίωξη της ανεξαρτησίας, πιο εφικτή τώρα για τους Αλβανούς στο Κοσσυφοπέδιο, πέρασε και στον αλβανικό πληθυσμό της FYROM και, όπως όλα δείχνουν, αργά ή γρήγορα, θα υπάρξουν μεταβολές στην κρατική υπόσταση του κράτους αυτού με κάποιου είδους αυτονομία των περιοχών με αλβανικό στοιχείο.
Οι ΗΠΑ δεν είχαν ως γεωπολιτικό στόχο της επιδρομής στη Γιουγκοσλαβία τη δημιουργία της μεγάλης Αλβανίας. Χρησιμοποίησαν τον UCK ως αποσταθεροποιητικό παράγοντα για την αποκοπή του Κοσσυφοπεδίου από τη Γιουγκοσλαβία , χωρίς να τους ενδιαφέρουν οι παρενέργειες.
Οι Δυτικοί έμπλεξαν
Η διατήρηση στο Κοσσυφοπέδιο 50.000 νατοϊκών στρατιωτών, που είναι εν δυνάμει όμηροι του αλβανικού πληθυσμού, περιπλέκει τα πράγματα. Η νέα αμερικανική κυβέρνηση αρχικά επεδίωξε τη στρατιωτική απεμπλοκή των ΗΠΑ από τα Βαλκάνια. Οι Γερμανοί, όμως αντέδρασαν (αποκαλύψεις για θανάτους από το ουράνιο κ.λ.π.). Τώρα οι ΗΠΑ σύρονται από τα γεγονότα, παρά το ότι ελέγχουν τα εοκικά όργανα (ο Σολάνα δήλωσε στα Σκόπια ότι τα Βαλκάνια δεν είναι Ταϊβάν ή Σιγκαπούρη, ώστε να ενδιαφέρουν τους Αμερικάνους, γι αυτό και οι Ευρωπαίοι θ αναμιχθούν ενεργότερα), προσπαθώντας να έχουν τη μικρότερη δυνατή εμπλοκή και το μικρότερο δυνατό κόστος. Προς το παρόν προσπαθούν να διατηρήσουν τις ισορροπίες μεταξύ Αλβανών και Σλάβων στη FYROM .Έφθασαν στο σημείο να ζητήσουν προστασία απ τη χώρα που βομβάρδισαν, τη Σερβία,. Θέλουν να εμπλέξουν τη χώρα μας στρατιωτικά αλλά και πολιτικά στις αντιθέσεις που οι ίδιοι προκάλεσαν.
Έχει, μάλιστα, αναλάβει δράση ο διαβόητος σύμβουλος του Γιωργάκη Ρόντος, ο οποίος, ενεργώντας για λογαριασμό των ΗΠΑ, λειτουργεί σαν αφεντικό θέλοντας να επιβάλει στους Σκοπιανούς συνομιλίες με τα αλβανικά κόμματα, προκαλώντας τη δυσφορία των κυβερνητικών αξιωματούχων τους.
Η χώρα μας ενόψει των εξελίξεων αυτών δεν πρέπει να εμπλακεί. Οφείλει να προστατεύσει τα συμφέροντά της, απαιτώντας την αφαίρεση του ονόματος Μακεδονία, μια και με τις τελευταίες εξελίξεις αποδείχθηκε ότι δεν έχει καμία σχέση ο όρος αυτός με τη FYROM και, επί τέλους, να ενδιαφερθεί για την ελληνική μειονότητα. Τα προβλήματα της περιοχής θα πρέπει να επιλύονται μέσα σ ένα σταθερό πλαίσιο διαβαλκανικής συνεννόησης, αποκλείοντας τις ξένες επεμβάσεις. Αυτά όμως προϋποθέτουν ελληνικές πολιτικές ηγεσίες.
Κατηγορία
Φύλλο 81 Απριλίου 2001
Στις 27/12/05 τέθηκε σε τροχιά ο πρώτος ευρωπαϊκός δορυφόρος Giove A ενός δορυφορικού συστήματος πλοήγησης.
Οι ευρωπαϊστές πανηγύρισαν ότι η «Ευρώπη» σπάει το μονοπώλιο των ΗΠΑ και καθίσταται αυτόνομη. Όμως, η Ε.Ε. πρώτα πήρε άδεια από τις ΗΠΑ και δεσμεύτηκε ότι το σύστημά της θα είναι συμβατό με το αντίστοιχο αμερικανικό GPS, θα έχει κοινές προδιαγραφές με αυτό, ότι δε θα παρεμβάλλεται στις δικές του συχνότητες και ότι η χρήση του δε θα είναι σε καμιά περίπτωση στρατιωτική.
Τόση αυτονομία!
Κατηγορία
Φύλλο 108 Ιανουαρίου 2006
Εδώ και μερικά χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. έχουν μεταβληθεί σε Κασσάνδρες, προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν τον κόσμο με δυσοίωνες προβλέψεις για το ασφαλιστικό μας μέλλον, χωρίς αναλογιστικές μελέτες, χωρίς ενημέρωση και διαφάνεια, χωρίς απολογισμό της διαχείρισης των αποθεματικών των Ταμείων, υποστηρίζοντας μόνο την ανάγκη λήψης σοβαρών και επίπονων μέτρων. [Ως αντιπολίτευση τώρα, το ΠΑΣΟΚ παριστάνει τον υποστηρικτή των εργαζομένων, αλλά ποιος ξεχνά τι έλεγαν οι Γιαννίτσης και σία και τι προσπάθησαν να κάνουν, ανεξαρτήτως του ότι δεν το κατόρθωσαν.]
Ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι το πρόβλημα του ασφαλιστικού οφείλεται στο δημογραφικό πρόβλημα (πληθαίνουν οι συνταξιούχοι, μειώνονται οι εργαζόμενοι) και στις ανισότητες του συστήματος, θεωρώντας υπερβολικές κάποιες πρόνοιές του, τις οποίες επεχείρησε (υποτίθεται) να διορθώσει.
«Φέρτε πίσω τα κλεμμένα»
Οι ισχυρισμοί είναι υποκριτικοί, αφού παράλληλα ευνοούν τη μαύρη οικονομία, που δεν πληρώνει εισφορές και φόρους και αντιπροσωπεύει πάνω από το 30% του ΑΕΠ. Αποκρύπτουν ότι το δημόσιο και ο ιδιωτικός τομέας χρωστούν τεράστια ποσά στους ασφαλιστικούς οργανισμούς, που θα έλυναν κάθε πρόβλημα. Γνωρίζουν ότι με την κακοδιαχείριση των κομματικά διορισμένων διοικήσεων, σπαταλώντας από τη δεκαετία του 50 και υφαρπάζοντας ή ακόμα και χαρίζοντας τις περιουσίες των Ταμείων, όπως πρόσφατα με τα δομημένα ομόλογα, φτάσαμε μέχρι εδώ. Για να μην αναφερθούμε στην καταλήστευση του δημόσιου χρήματος με χίλιους άλλους τρόπους από τους κυβερνώντες και των πολιτών από τις τράπεζες και τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Δεν απάντησαν ποτέ στο γνωστό σύνθημα «φέρτε πίσω τα κλεμμένα». Δεν μπορεί να ισχύσει το «ό,τι έγινε έγινε, τώρα τι κάνουμε»! Αν δεν πληρώσουν όσοι έφταιξαν, όσοι θησαύρισαν εις βάρος των εργαζομένων, όσοι ξεπούλησαν τις οικονομίες, τον ιδρώτα αλλά και τις ελπίδες του κοσμάκη, δεν μπορούν οι κυβερνώντες να ζητούν νέες θυσίες, να απαιτούν «μεταρρυθμίσεις» και να τρομοκρατούν συνταξιούχους και εργαζόμενους, δημιουργώντας αίσθημα ανασφάλειας.
Οι ανισότητες
Βεβαίως κανείς δεν αρνείται ότι υπάρχει δημογραφικό πρόβλημα (για το οποίο, όμως, τι έκαναν;), βεβαίως υπάρχουν ανισότητες και παράδοξα, που πρέπει να ελεγχθούν και να τακτοποιηθούν, υπάρχουν ρετιρέ και υπόγεια, σχετικά ευνοημένοι και παρίες εργαζόμενοι. Στους σχετικά ευνοημένους συγκαταλέγονται οι εργαζόμενοι σε ευαίσθητους τομείς, που μπορούν με την απεργία τους να προκαλέσουν τεράστιο κοινωνικό κόστος και να εξαναγκάσουν σε παραχωρήσεις (ίσως και με κομματικές φιλίες και εύνοιες), που ούτε μπορούν να ονειρευτούν οι άλλοι εργαζόμενοι, ακόμη και σε δικαιώματα πέραν πάσης λογικής, όπως π.χ. το δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα για τους υπαλλήλους της ΔΕΗ.
Όμως το πρόβλημα δεν είναι να εξομαλύνουμε τις ανισότητες, εξαθλιώνοντας όσους εργαζόμενους έχουν έναν ανθρώπινο τρόπο ζωής. Εάν το ΙΚΑ παρέχει χαμηλής ποιότητας υπηρεσίες και χαμηλές συντάξεις, πρέπει όλοι να αγωνιστούμε, για να γίνει καλύτερο, ανθρώπινο και αποδοτικό και όχι να εγκαταλείπουμε αυτούς που δεν έχουν διακόπτες να κατεβάσουν ή δεν αντιδρούν, επειδή τρέμουν το φάσμα της ανεργίας.
Εντολές της Ε.Ε.
’λλο, λοιπόν, η εξομάλυνση των ανισοτήτων και η κατάργηση των αδικιών και άλλο η μεταρρυθμιστική λαίλαπα που επιχειρεί η κυβέρνηση, με την ανατροπή όχι των προνομίων, αλλά των κατακτήσεων των εργαζομένων. Η αδιαλλαξία της κυβέρνησης της ΝΔ και οι προειλημμένες αποφάσεις, χωρίς διάλογο και με πρωτοφανή παγκοσμίως βιασύνη, αποδεικνύει ότι οι πιέσεις που δέχεται από την Ε.Ε. είναι ισχυρές και οι δεσμεύσεις της σε ντόπιους και ξένους επιχειρηματίες για λιγότερες εισφορές και πελατεία σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, πρόδηλες. Είναι εξ άλλου γνωστές οι παροτρύνσεις αξιωματούχων της Ε.Ε. συχνά- πυκνά, κρυφά και φανερά για την ανάγκη «επίλυσης» του ασφαλιστικού στην Ελλάδα. Δεν ενδιαφέρεται η Ε.Ε. για την πάταξη της διαφθοράς και την ασυδοσία των μεγαλοεπιχειρηματιών, που χρωστούν τεράστια ποσά στα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά για το «κλείσιμο» του ασφαλιστικού, όπως τη συμφέρει φυσικά! Με ενοποιήσεις ταμείων ώστε να αρπάζουν πιο εύκολα τα αποθεματικά τους και τα εύρωστα να ξελασπώνουν τα αδύνατα.
Φρόντισαν βέβαια να εξαιρέσουν το Ταμείο των δημοσιογράφων, γιατί ακόμα και οι πληρωμένες πένες εξανέστησαν, όταν ένοιωσαν να απειλούνται τα δικαιώματά τους και απείλησαν με αποκαλύψεις. Έτσι εξαγόρασαν τη σιωπή, την ανοχή ή τη στήριξή τους.
Τα τρία ΔΕΝ του Καραμανλή ξεχάστηκαν, εξωραΐστηκαν ή καταργήθηκαν, παρά τις προσπάθειες να πείσουν για το αντίθετο. Τώρα η καταιγίδα ταρακουνάει τον ιδιωτικό τομέα, σε λίγο αρχίζει για το δημόσιο. Αν δεν αντισταθούμε πολύ γρήγορα, θα μετράμε τις πληγές μας.
Κατηγορία
Φύλλο 121 Μαρτίου 2008
Μια από τις αλλαγές που εξήγγειλε ο Κ. Σημίτης, στην προσπάθεια του να αναστρέψει το εναντίον του πολιτικό κλίμα και να περιορίσει την κοινοβουλευτική δύναμη της Ν.Δ., είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου. Η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ προτείνει έναν πιο αναλογικό νόμο, με κάποιες «πονηρές» διατάξεις, υπολογίζοντας μετά τις μεθεπόμενες εκλογές να συνεργαστεί μ' έναν πλήρως ελεγχόμενο (με τη διπλή λίστα) ΣΥΝ και μέρος του ΔΗΚΚΙ και να επανέλθει στην εξουσία. Με τη διπλή λίστα υπολογίζει επιπλέον να γεμίσει τη Βουλή με απολίτικα «λαμπερά ονόματα».
Η Ν.Δ. απέκλεισε κάθε συζήτηση, βλέποντας ότι είναι πρώτο κόμμα και ότι μπορεί να κυβερνά μόνο με το ισχύον σύστημα, αφού δε διαθέτει «συγγενείς» πολιτικές δυνάμεις, για να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας.
Το ΚΚΕ, ο ΣΥΝ, το ΔΗΚΚΙ και «αντιεκσυγχρονιστικά» στελέχη του ΠΑΣΟΚ ζητούν μόνο απλή αναλογική, ώστε να είναι βέβαιη η παρουσία τους στη Βουλή και, μάλιστα, με αυξημένη εκπροσώπηση, που θα επιτρέψει σε κάποιους να συμμετάσχουν και στην κυβέρνηση. Για πρώτη φορά συνεργάζονται όλοι μεταξύ τους, συγκροτώντας μια Κίνηση για την προώθηση της απλής αναλογικής, στην οποία καλούν και άλλους να συμμετάσχουν.
Η θέση του Α.Σ.Κ.Ε.
Το ΑΣΚΕ, αν κληθεί, θ' ανταποκριθεί στην πρόσκληση. Το ΑΣΚΕ, ως θέση αρχής, είναι υπέρ της απλής αναλογικής, ώστε η λαϊκή βούληση να εκφράζεται επακριβώς στο Κοινοβούλιο, δηλ. να είναι ίση η ψήφος όλων των πολιτών, όπως απαιτεί η δημοκρατία. Υπάρχουν και άλλα επιχειρήματα δευτερεύουσας σημασίας.
Το αντεπιχείρημα ότι η απλή αναλογική οδηγεί σε ασταθείς κυβερνήσεις είναι έωλο, γιατί είναι σύνηθες το φαινόμενο σταθερές κυβερνήσεις που προκύπτουν με παραμόρφωση της λαϊκής βούλησης ή με αυταρχικές διαδικασίες να οδηγούν μια χώρα προς το χειρότερο. Αντιθέτως, η Ιταλία π.χ. με απλή αναλογική και ασταθείς κυβερνήσεις είχε την περίοδο 1950-70 σημαντική πρόοδο σε όλους τους τομείς.
Η σταθερότητα, λοιπόν, των κυβερνήσεων δεν είναι ο πρώτος στόχος και σε κάθε περίπτωση μπορεί να εξασφαλίζεται με την ωριμότητα και την υπευθυνότητα που πρέπει να επιδεικνύουν τα πολιτικά κόμματα, που επιβραβεύεται από το εκλογικό σώμα.
Το ΑΣΚΕ πάντοτε προσπαθεί να επιτυγχάνεται η συνεργασία όλων των δυνάμεων με τις οποίες συμφωνεί σε κάποιο στόχο [βλέπε σε προηγούμενα φύλλα τη θέση του ΑΣΚΕ για τις
κινητοποιήσεις για το σχέδιο Ανάν, για τον πόλεμο στο Ιράκ, για τη σύνοδο της Ε.Ε. στη θεσσαλονίκη κλπ.]. Η Κίνηση για την απλή αναλογική είναι μια ενωτική Κίνηση, θεωρούμε τη συγκρότηση της ένα θετικό γεγονός, με την ελπίδα να αποτελέσει προηγούμενο και για άλλες συνεργασίες. Όμως οφείλουμε να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις.
Η αξιοπιστία της Κίνησης
Ο εκλογικός νόμος δεν είναι το πρώτο πρόβλημα που πρέπει να μας απασχολεί στην Ελλάδα. Το σπουδαιότερο είναι ποια πολιτική ακολουθούν τα κόμματα, ιδίως αυτά που υποστηρίζουν την απλή αναλογική, και αν απ' αυτά μπορεί να διατυπωθεί σήμερα μια πειστική εναλλακτική πρόταση. Η εκτίμηση του ΑΣΚΕ είναι αρνητική.
Το αίτημα της ακριβούς εκπροσώπησης των πολιτικών κομμάτων στο Κοινοβούλιο, δηλ. η απλή αναλογική, φαντάζει ως ασήμαντη λεπτομέρεια μπροστά στα αιτήματα για την ελεύθερη έκφραση όλων των πολιτών και για την ελεύθερη λειτουργία όλων των κομμάτων. Όσοι στο παρελθόν υποστήριζαν (και σήμερα υποστηρίζουν;) τα μονοκομματικά και αντιδημοκρατικά καθεστώτα της ΕΣΣΔ, της Κίνας κλπ. οφείλουν κάποιες εξηγήσεις.
Επίσης, η ακριβής εκπροσώπηση των κομμάτων στο Κοινοβούλιο φαντάζει ασήμαντη λεπτομέρεια, όταν αυτό το Κοινοβούλιο δεν αποφασίζει περίπου για τίποτα, όπως συμβαίνει σήμερα με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ε.Ε.. Η Βουλή των Ελλήνων έχει αποκτήσει διακοσμητικό χαρακτήρα, αφού, αντί γι' αυτήν, αποφασίζουν τα διευθυντήρια των Βρυξελών, δηλ. τα μυστικοσυμβούλια των μεγάλων επιχειρηματιών. Εμείς απλώς προσαρμοζόμαστε. Το 70% της νομοθεσίας μας είναι ντιρεκτίβες της Ε.Ε., που δεν περνούν από τη Βουλή, αλλά υπογράφονται και εφαρμόζονται ως Προεδρικά Διατάγματα. Όσοι, λοιπόν, υποστηρίζουν τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε. δεν μπορούν αξιόπιστα να προβάλλουν το αίτημα της απλής αναλογικής.
Όπως γράψαμε και προηγουμένως, η δημοκρατία επιβάλλει την ελεύθερη έκφραση όλων των απόψεων και απαιτεί συγχρόνως τον αλληλοσεβασμό και την ειλικρινή προσπάθεια συνεργασίας, όπου υπάρχει συμφωνία, ιδίως από τις δυνάμεις που ισχυρίζονται ότι αγωνίζονται για την πρόοδο. Η εικόνα, όμως, που εμφανίζουν στον ελληνικό λαό οι δυνάμεις που υποστηρίζουν την απλή αναλογική δείχνει το αντίθετο. Οι καταστάσεις που ζήσαμε με τον πόλεμο στο Ιράκ (και όχι μόνο) με τις 4-5 χωριστές κινητοποιήσεις ήταν κωμικοτραγικές. Ας ελπίσουμε ότι η Κίνηση
για την απλή αναλογική θα είναι η αρχή για να επικρατήσουν άλλες αντιλήψεις.
Και λίγη Ιστορία
Ο εκλογικός νόμος πάντα χρησιμοποιείται στην Ελλάδα όχι ως θέμα αρχής, αλλά ως εργαλείο μικροκομματικών επιδιώξεων. Η παραδοσιακή δεξιά χάρη στα εκλογικά συστήματα κυβέρνησε για πολλά χρόνια και πριν και μετά τη δικτατορία, παρότι ήταν μειοψηφία. Ακραία περίπτωση οι εκλογές το 1956, οπότε η ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή με 47,38% των ψήφων πήρε 165 έδρες, ενώ η Δημοκρατική Ένωση με 48,15% πήρε 132! Το 1958 ο Καραμανλής πέφτει στο 41% και οι έδρες του αυξάνονται σε 171! Οι εκλογές του 1958 έγιναν με σύστημα που συμφωνήθηκε μεταξύ Κ. Καραμανλή και Γ. Παπανδρέου, που δεν έκρυψαν ότι σκοπό είχε να περιορίσει τη δύναμη της ΕΔΑ, δηλ. να παραμορφώσει τη λαϊκή βούληση.
Μετά τη μεταπολίτευση το ΠΑΣΟΚ βολεύτηκε στην αρχή με την ενισχυμένη που βρήκε το 1981. Στις αρχές του 1989, βλέποντας ότι γίνεται δεύτερο κόμμα, ψήφισε ένα νόμο που απαιτούσε 48% ώστε το πρώτο κόμμα να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αφού έχασε την κυβέρνηση, πρότεινε την απλή αναλογική! Μοναδική ευκαιρία, γιατί το ΠΑΣΟΚ μαζί με τον ενιαίο τότε Συνασπισμό είχαν την πλειοψηφία στη Βουλή. Τα κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς απέρριψαν την πρόταση, για να μη διαταράξουν τη συγκυβέρνησή τους με τη Ν.Δ.!
Όσοι είχαν συμμετοχή σ' αυτές τις διεργασίες και σήμερα υποστηρίζουν την απλή αναλογική ελπίζουμε ότι θα δώσουν κάποιες εξηγήσεις, ώστε να είναι αξιόπιστος ο αγώνας για την καθιέρωση της και, γενικότερα, να υπάρξει μια άλλη προοπτική γι' αυτό τον τόπο.
Κατηγορία
Φύλλο 94 Σεπτεμβρίου 2003
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό