Πολλά τα Bravo Kostas που εισέπραξε ο Σημίτης από Ευρωπαίους ηγέτες και το Μπους, για την «πετυχημένη» προεδρία της Ε.Ε. Ανάλογη η διαφήμιση από τα Μ.Μ.Ε. Αν προσπαθήσουμε, όμως, να βρούμε τις «επιτυχίες», τότε θα διαπιστώσουμε ότι τίποτα καινούργιο δεν έγινε και όσα επιχειρήθηκαν κατέληξαν σε φιάσκο ή κατέστησαν την Ε.Ε. ακόμη πιο δέσμια των ορέξεων και της αδηφαγίας των Η.Π. Α.
Αν θυμηθούμε τη στάση της προεδρίας στον πόλεμο του ΙΡΑΚ, θα δούμε ότι το μόνο που έκανε ήταν να νομιμοποιήσει τον παραλογισμό των Η.Π.Α, όπως αναλυτικά αναφέρουμε και αποδεικνύουμε στο προηγούμενο φύλλο. Αν αναλογιστούμε την «επιτυχία» της εισόδου της
Κύπρου στην Ε.Ε. με τις μεγαλοπρεπείς τελετές και παράτες στο Ζάππειο και την Αρχαία Αγορά, πρέπει να θυμηθούμε ότι η Ελληνική Προεδρία δεν πέτυχε τη διεύρυνση της Ε.Ε.- για τις επιπτώσεις της οποίας έχουμε ήδη αναφέρει απλά επικύρωσε τη συνθήκη.
Ομως το μεγάλο «επίτευγμα» της ελληνικής προεδρίας ήταν ο αισχρός επίλογος της συνόδου κορυφής Η.Π.Α.-Ε.Ε. στην Ουάσινγκτον. Εκεί ο δουλοπρεπής πρόεδρος Σημίτης με τον απερχόμενο και εντελώς διασυρμένο πρόεδρο της Κομισιόν Ρομάνο Πρόντι και τον τέως Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, δηλωμένο φιλοαμερικάνο και νυν εκπρόσωπο της Ε.Ε σε εξωτερικά και αμυντικά θέματα Χαβιέρ Σολάνα - του οποίου η θέση καταργείται- τρώγοντας μεταλλαγμένα προϊόντα, συμφώνησαν σε όλες τις αμερικανικές θέσεις.
Έτσι ο Μπους συμφώνησε με τους ευρωπαίους συνομιλητές του σε σκληρότερες θέσεις απέναντι στο Ιράν και τη Βόρεια Κορέα, αφήνοντας το ενδεχόμενο ακόμη και επιθετικής ενέργειας, όταν κι αν το κρίνει. Ερμήνευσε κατά το δοκούν το περιεχόμενο του «οδικού χάρτη» ειρήνευσης στη Μέση Ανατολή. Απαίτησε την άμεση διάλυση της Χαμάς, ως μόνης πηγής του κακού στην περιοχή. Οι τρεις εκπρόσωποι της Ε.Ε. δεν είχαν το σθένος καν να παρατηρήσουν ότι χρειάζεται η ίδια προσπάθεια και από το Ισραήλ. Ομως έβαλαν την υπογραφή τους σε επίσημη κοινή διακήρυξη για την αντιμετώπιση της διάδοσης των οπλών μαζικής καταστροφής, δεχόμενοι μάλιστα το αμερικανικό δόγμα για προληπτικές επεμβάσεις
Η Ουάσινγκτον επέβαλε δικαστική συμφωνία με την Ε.Ε. σε βάρος των Ευρωπαίων πολιτών και των ελευθεριών τους. Έτσι με την κατάπτυστη συμφωνία περί «δικαστικής αρωγής και έκδοσης», οι ευρωπαίοι ηγέτες ανέλαβαν την απίστευτη υποχρέωση να παραδίδουν στην αμερικανική κυβέρνηση για τα «Γκουαντανάμο», οποιονδήποτε Ευρωπαίο πολίτη δηλώνουν ότι θεωρούν «ύποπτο» για τρομοκρατία Συγκεκριμένα στο άρθρο 4 της συμφωνίας αναφέρεται ότι επιβάλλεται η έκδοση στην Αμερική, ευρωπαίων ή μη πολιτών, ακόμα και για πράξεις που θεωρούνται εγκλήματα στις Η.Π.Α., ενώ δεν θεωρούνται εγκλήματα στην Ευρώπη. Το άρθρο 16 εισάγει τη δυνατότητα αναδρομικής ισχύος της συμφωνίας. Με το άρθρο 13 και παρά τις διαβεβαιώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης Πετσάλνικου, αφήνεται η δυνατότητα έκδοσης στις Η.Π.Α. ευρωπαίων πολιτών που μπορεί να αντιμετωπίσουν την ποινή του θανάτου, παρόλο που αυτό απαγορεύεται ρητά από το Συμβούλιο της Ευρώπης και είναι αντίθετο με τα Συντάγματα των Ευρωπαϊκών κρατών, τη στιγμή που οι Η.Π.Α. αρνούνται οι πολίτες τους να δικάζονται σε οποιοδήποτε κράτος για εγκλήματα πολέμου! Η CIA και το FBI μπορούν να εγκατασταθούν σε όλα τα λιμάνια και τα αεροδρόμια της Ε.Ε και να ελέγχουν τα φορτία των πλοίων που κατευθύνονται στις Η.Π.Α.,αλλά και τα προσωπικά δεδομένα των επιβατών, ανεξαρτήτως προορισμού! Ένας απίστευτος ολοκληρωτισμός και παγκόσμια δικτατορία Τα πάντα παραδίδονται στην απόλυτη εξουσία του επικυρίαρχου και της υπερδύναμης, στο όνομα της υπεροχής του «δικαίου» του ενός και μονού περιούσιου έθνους.
Αυτά είναι τα επιτεύγματα του Σημίτη και του Γιωργάκη Γι' αυτά κομπάζουν και θριαμβολογούν.
Κατηγορία
Φύλλο 93 Ιουλίου 2003
Οι προεδρικές εκλογές στην Κυπριακή Δημοκρατία και το άδοξο τέλος (;) του απερίγραπτου σχεδίου Ανάν έδωσαν μιαν ανάσα, αν όχι αισιοδοξίας, τουλάχιστον μερικής ανακούφισης και στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Όχι σε όλους, όμως, δυστυχώς...
Η εκλογή του Τ. Παπαδόπουλου ήταν, τελικά, το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Το ότι, μάλιστα, εκλέχτηκε από τον πρώτο γύρο (με θυσία πολλών που θα ήθελαν να επιβραβεύσουν την απερίφραστα ορθή στάση του Ν. Κουτσού), παρά την οργιώδη προπαγάνδα εναντίον του και την απροκάλυπτη στήριξη του Γλ. Κληρίδη από τους Αγγλοαμερικανούς και τους Εοκικούς και τους εδώ κολαούζους τους, αποτέλεσε ένα πολύ σημαντικό μήνυμα.
Ο ρόλος του Γλ. Κληρίδη και των περί αυτόν επιβεβαιώθηκε σε πρόσφατο Υπουργικό Συμβούλιο, όπου αποκαλύφθηκε ότι είχαν κάνει μυστικές συμφωνίες με τους Αγγλοαμερικανούς, με τις οποίες δέσμευαν την Κυπριακή Δημοκρατία για διευκολύνσεις στον πόλεμο του Ιράκ!
Οι θέσεις του νέου Προέδρου μπορεί να μην είναι τελείως ξεκάθαρες, ίσως και λόγω της πολυκομματικής στήριξης του και των συνεπόμενων περιορισμών του. Η άκομψη, όμως, προσπάθεια παραμερισμού ή υπερκέρασης του με τις εξωφρενικές τελευταίες απόπειρες στη Χάγη (να τεθεί σε δημοψήφισμα το τελευταίο σχέδιο και... ύστερα να συζητηθεί!) καθώς και οι προσεκτικές δηλώσεις του για αντιρρήσεις του σ' αυτό υποδηλώνουν ότι κάτι ουσιαστικό άλλαξε στην Κύπρο, κάτι που επιτρέπει κάποια μικρή, έστω, αισιοδοξία.
Η αποδοχή των δημοψηφισμάτων από την ελληνική πλευρά (ακόμη κι αν το αποτέλεσμα ήταν ΟΧΙ) θα ισοδυναμούσε με εξίσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας με την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» κι έτσι ο νέος Πρόεδρος δε θα μπορούσε να εκπροσωπεί πλέον το σύνολο του Κυπριακού Λαού στους διεθνείς οργανισμούς. Η απόρριψή τους από τον Τ. Παπαδόπουλο μας γλύτωσε από τα χειρότερα.
Το θράσος των Αγγλοαμερικανών και των Εοκικών ήταν πρωτοφανές. Απαιτούσαν να υπογράψει τις προφορικές συμφωνίες του Κληρίδη, τον οποίο λίγες ώρες πριν είχε αποδοκιμάσει ο λαός και με τις οποίες διαφωνούσε ο νέος Πρόεδρος!!!
Είναι απορίας άξιο, ακόμη, γιατί επιχειρήθηκε αυτή η τελευταία λυσσαλέα απόπειρα εγκλωβισμού και πλήρους υποδούλωσης της Κύπρου στη Χάγη. Οι εξώφθαλμοι εκβιασμοί για «ύστατη προσπάθεια», για «τελευταία ευκαιρία!», για «κίνδυνο de facto (εκ των πραγμάτων, στην πράξη) διχοτόμησης» (όταν όλοι γνωρίζουν ότι με το σχέδιο Ανάν θα είχαμε τελειωτική και de jure, δηλ. επίσημη, διχοτόμηση) δεν έχουν, μέχρις ώρας, ευδιάκριτους στόχους. Σίγουρα όχι την τουρκική χούντα. Αυτοί έχουν άλλα σχέδια και κατά βάση τα θέλουν όλα, πιστεύοντας ότι τα νέα δεδομένα στην εγγύς (για μας) Ανατολή τους ευνοούν. Συνήθισαν να τα παίρνουν όλα κι όχι το 90%, που τους δίνει το σχέδιο Ανάν. Θέλουν την Κύπρο δικό τους τσιφλίκι κι όχι να μοιράζονται την εξουσία με τους Αγγλοαμερικανούς.
Οι πιέσεις, λοιπόν, αυτές πιθανόν ήταν μια απονενοημένη τελευταία προσπάθεια να μην αποκαλυφθεί τη στιγμή της τελικής υπογραφής προσχώρησης της Κύπρου στην Ε.Ε. ότι μέρος της συμφωνίας είναι η αποδοχή από την Κυπριακή Δημοκρατία του σχεδίου Ανάν, όπως δήλωσε, έστω και ως... ανησυχία, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής Δ. Χριστόφιας. ’λλωστε οι περί το παλιό Προεδρικό συνεχίζουν να πιέζουν ανοιχτά, ώστε το σχέδιο Ανάν να ενσωματωθεί στη Συνθήκη Προσχώρησης της Κύπρου στην Ε.Ε.!
Ευχόμαστε να μην είναι έτσι. Δε θα χαρούμε καθόλου με την αποκάλυψη της απάτης, που επιχειρήθηκε από τις δοτές ή απλώς εθελόδουλες ηγεσίες στη χώρα μας. Εκτός πια και η πολύ πιθανή εμπλοκή της διεύρυνσης στο Ευρωκοινοβούλιο ή στις ευρωχώρες, μετά τα τραγελαφικά των τελευταίων ημερών λόγω του πολέμου στο Ιράκ, ματαιώσουν τις εξελίξεις και τις αποκαλύψεις.
Αποφεύχθηκαν, πάντως, για την ώρα τα χειρότερα. Και, αν επαληθευτεί η νέα γραμμή για την Κύπρο, δηλ. ότι κάθε νέα διαπραγμάτευση θα αρχίσει από μηδενική βάση και όχι από τους παραλογισμούς που χειροκροτούσαν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΝ και ο Κ. Στεφανόπουλος, μπορεί να έχουμε βάσιμες ελπίδες για ευοίωνες εξελίξεις. Μπορούμε να ελπίζουμε ότι δε θα επαναληφθεί η ιστορία κάθε νέο σχέδιο του ΟΗΕ, που έρχεται μετά από τουρκική απόρριψη του προηγουμένου, να συμπεριλαμβάνει όλες ανεξαιρέτως τις υποχωρήσεις που έχει κάνει η ελληνική πλευρά και να προχωρεί ακόμη πιο κοντά προς τις τουρκικές θέσεις.
Κατηγορία
Φύλλο 91 Απριλίου 2003
Συμφώνησαν, τελικά, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο οι 25 αρχηγοί για τη θέσπιση συντάγματος της Ε.Ε.. Εννοείται ότι «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν» και μάλιστα «ποντικό» δηλητηριώδη για τους λαούς της Ε.Ε..
Δεν πρόκειται, φυσικά, για κάποιο σύνταγμα-θεμελιώδη νόμο που κατοχυρώνει τα δικαιώματα των λαών, τα ανθρώπινα δικαιώματα, ατομικά, πολιτικά και κοινωνικά. Κατά παγκόσμια ιστορική πρωτοτυπία συμφωνήθηκε ένα κείμενο, καρικατούρα συντάγματος, που επιχειρεί απλώς(!) να κατοχυρώσει τη χυδαιοκαπιταλιστική Ε.Ε., τα δικαιώματα του χρηματιστικού-τραπεζικού κεφαλαίου και των μεγάλων πολυεθνικών εταιριών, όπως είχαν αποτυπωθεί στις συνθήκες του Μάαστριχτ και τις επόμενες, με στόχο τις κοινωνίες των 2/3, δηλαδή του 1/10. Διευθετήθηκαν ακόμη τα πολιτικά-«πολιτειακά» όργανα διοίκησης της, με προσεκτικό αποκλεισμό κάθε λαϊκής εκπροσώπησης και επιρροής. Ακόμη και την επίκληση, έστω διακοσμητική, της δημοκρατικής αρχής της πλειοψηφίας, όπως διατυπώνεται στον «Επιτάφιο» των Περικλή-Θουκυδίδη, μαζί με την αναφορά στη χριστιανική καταβολή, φρόντισαν να την απαλείψουν. Το Ευρωκοινοβούλιο παράμενει διακοσμητικό στοιχείο, γιατί δεν ξέρει κανείς τι προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει στην ολιγαρχία του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του.
Φρόντισαν, μάλιστα, να φτιάξουν αυτό το συνονθύλευμα μετά τις ευρωεκλογές, γιατί προφανώς φοβούνταν ακόμη μεγαλύτερη παθητική ή ενεργητική αντίδραση. Το μόνο που τους απασχόλησε ήταν η κατοχύρωση της δυνατότητας των μεγάλων χωρών να εξασφαλίζουν την κυριαρχία τους με διάφορους συνδυασμούς λήψης αποφάσεων (το 55% των χωρών και το 65% των πληθυσμών), ώστε κι αν δεν μπορούν να αποφασίζουν οι λίγοι, να μπορούν, τουλάχιστο, να εμποδίζουν τις αποφάσεις των πολλών...
Ελπίζουμε να γίνει δημοψήφισμα
Έκαναν όμως ένα σοβαρό λάθος ή μάλλον αναγκάστηκαν να κρατήσουν τα προσχήματα και να μπορούν, ενδεχομένως, να το κάνουν ακόμη χειρότερο: Για να ισχύσει αυτό το «πράμα», πρέπει να επικυρωθεί πρώτα από όλα τα κράτη,
με δημοψηφίσματα ή από τα εθνικά κοινοβούλια. Καταλαβαίνει κανείς τι έχει να επακολουθήσει.
Οι δικοί μας, βέβαια, φρόντισαν από τώρα να αποκλείσουν κάθε ιδέα δημοψηφίσματος, παρά τις «αντιρρήσεις» του Γιωργάκη, που ξαφνικά απέκτησε δημοκρατικές ευαισθησίες. Ο αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών Βαληνάκης, δεδηλωμένος ευρωπαϊστής, δήλωσε: «Αποκλείεται κάθε ιδέα δημοψηφίσματος. Η πλειοψηφία των κομμάτων συμφωνεί. ’λλωστε στα δημοψηφίσματα πολλές φορές άλλα ερωτώνται οι λαοί και άλλα ψηφίζουν»!! Ανάλογα είχε δηλώσει και ο Τσοχατζόπουλος, όταν τέθηκε θέμα δημοψηφίσματος για τη συνθήκη του Μάαστριχτ: «Τέτοια σοβαρά θέματα δεν μπορεί να είναι αντικείμενο οχλοκρατικών εκδηλώσεων»!! Έτσι αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία οι ευρωπαϊστές μας και οι Ευρωπαίοι αφέντες τους!
Φυσικά, κανένα κοινοβούλιο δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη λαϊκή βούληση. Και όσο για την ελληνική Βουλή, δεν έχει καμμιά συντακτική εξουσιοδότηση. Ήδη η Ισπανία και η Πορτογαλία ανακοίνωσαν ότι θα κάνουν δημοψηφίσματα, θα έχουν, λοιπόν, πολλά προβλήματα τα παλικάρια! Οψόμεθα συντόμως!
Κατηγορία
Φύλλο 99 Ιουνίου 2004
Ο θρίαμβος της βήμα με βήμα προσέγγισης
Το δίδυμο Σημίτη- Γιωργάκη εφάρμοσε τα τελευταία χρόνια (με αρχή τις υποχωρήσεις στο Ελσίνκι) τη μεγάλη στροφή στην πολιτική της χώρας μας σε σχέση με την επιθετικότητα της Τουρκίας. Φιλία και υποστήριξη σ' όλα τα επίπεδα, πρώτα για να διευκολύνουμε τους κεμαλιστές εναντίον των ισλαμιστών και τώρα για το αντίθετο!! Έτσι (μας λένε) θα πετύχουμε τον ... εξευρωπαϊσμό και το φιλελληνισμό της Τουρκίας!
Αποτέλεσμα: ενώ πριν το Ελσίνκι είχαμε περίπου 200 παραβιάσεις των Τούρκων στο Αιγαίο το χρόνο, το 2003 είχαμε 1300 στους 4 πρώτους μήνες!! Τα βήματα προσέγγισης τους πείθουν όλο και περισσότερο ότι μπορούν να αποκτήσουν το Ανατολικό Αιγαίο.
Η δίκη της 17 Ν
Οι τυμπανοκρουσίες για το μεγάλο κατόρθωμα της σύλληψης, από ένα τυχαίο(;) γεγονός, των μελών της «17Ν», ακόμη ηχούν στ' αφτιά μας και οι αναθυμιάσεις από το βόρβορο των ΜΜΕ ακόμη μολύνουν την περριρέουσα ατμόσφαιρα.
Να, όμως, που έφτασαν σε χρόνο ρεκόρ για τη βραδυπορούσα Ελληνική Δικαιοσύνη στη δίκη. Και, αντί για συνέχιση του θριάμβου, παρακολουθούμε μια δίκη όπου παρελαύνουν μάρτυρες κατηγορίας κατάλληλοι για θεατρικές ... επιθεωρήσεις, με αποτέλεσμα ακόμη και συγγενείς των θυμάτων να απορούν και ο ίδιος ο πρόεδρος του δικαστηρίου να αναφωνεί: «Τώρα κατάλαβα γιατί δεν μπορούσατε να τους συλλάβετε τόσα χρόνια»!!
Μόνο μια τέτοια κυβέρνηση μπορούσε να επιτύχει τέτοιο άθλο!
Και τώρα τι θα γίνουμε γωρις αποκαλύψεις;
Η «Αυριανή» του Γ. Κουρή σταμάτησε απότομα τη ροή των αποκαλύψεων των σκανδάλων ή «σκανδάλων» του σκληρού πυρήνα των εκσυγχρονιστών.
Γιατί, άραγε; Τελείωσαν τα σκάνδαλα, με στοιχεία που παρέχει αφειδώς το ακόμη σκανδαλωδέστερο γνωστό κέντρο; Ή, ο Γ Κουρής πέτυχε ό,τι επιδίωκε από την αρχή αφήνοντας την «κάθαρση» ημιτελή; Μάλλον δεν υπάρχει κανείς να στοιχηματίσει υπέρ το πρώτου.
Κατηγορία
Φύλλο 92 Μαΐου 2003
Η νέα προκήρυξη
Από τα τέλη του Φλεβάρη έχει τυπωθεί η νέα προκήρυξη του ΑΣΚΕ, που αρχίσαμε να τη μοιράζουμε και στο Λεκανοπέδιο και στους άλλους νομούς της χώρας. Μερικά φύλλα σας εσωκλείνουμε στην «Ε». Όποιος φίλος μπορεί να βοηθήσει στο μοίρασμά της (πρωί ή απόγευμα) να απευθυνθεί σε κάποιο μέλος της Ε.Ε..
Οι εσπερίδες βιβλιοθήκης
Ήδη έχουν πραγματοποιηθεί 4 εσπερίδες. Θεωρούμε θετικό ότι στην παρουσίαση των θεμάτων δε συμμετέχουν μόνο μέλη, αλλά και φίλοι του ΑΣΚΕ.
Από την τελευταία εσπερίδα υπάρχει σε φωτοτυπίες μια γενική αναφορά στα κυριότερα περιβαλλοντικά προβλήματα και μια πιο αναλυτική στο πιο σημαντικό από αυτά, το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Όποιος αναγνώστης θέλει μπορεί να μας τις ζητήσει.
Η έκδοση για την ΕΟΚ/Ε.Ε.
Η έκδοση ΑΣΚΕ-4, για τις σχέσεις της Ελλάδας με την ΕΟΚ/Ε.Ε., στην οποία αναλύεται η θέση μας για την ανάγκη άμεσης αποχώρησης, βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της προετοιμασίας της και υπολογίζουμε να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του μήνα.
Οι συνεδριάσεις μας
Υπενθυμίζουμε ότι η Εκτελεστική Επιτροπή του ΑΣΚΕ συνεδριάζει κάθε Δευτέρα στις 9 μ.μ. και η νεολαία κάθε Πέμπτη στις 8 μ.μ.. Οι συνεδριάσεις είναι ανοιχτές σε όποιον φίλο επιθυμεί να τις παρακολουθήσει.
Κατηγορία
Φύλλο 109 Μαρτίου 2006
Ταυτίστηκαν με τις δηλώσεις τους το βράδι της επίσκεψης Ερντογάν ο ΣΥΝ και ο Πάγκαλος, προβάλλοντας την ανάγκη συμφωνίας με την Τουρκία για μείωση (ή και μηδενισμό;) των αμυντικών δαπανών. Λες και υπάρχει λογικός άνθρωπος σ αυτόν τον τόπο που να θέλει τον πόλεμο ή να θέλει να πετάει χρήματα σε άχρηστες δαπάνες, ιδίως σε εποχή λιτότητας! Αλλά να ζητάς μια τέτοια συμφωνία με την Τουρκία τη στιγμή που είναι εδώ ο Ερντογάν, που απερίφραστα επιμένει στις επεκτατικές του βλέψεις σε βάρος της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας, που τα τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα και πλοία συνεχίζουν καθημερινά τις προκλήσεις τους και, τελικά, να ζητάς μια συμφωνία που είναι βέβαιο ότι θα την τηρήσει μόνο η Ελλάδα, αφού η Τουρκία καμιά από τις συμφωνίες που υπογράφει δεν τηρεί, δε σημαίνει τίποτα άλλο παρά δήλωση υποταγής.
[Βεβαίως υπάρχει θέμα με το ποια και πόσα όπλα και από πού τα προμηθευόμαστε, πόσα χρήματα είναι πράγματι πεταμένα, αλλά αυτό είναι κάτι άλλο και δε θα το συζητήσουμε με τον κ. Ερντογάν.]
Κατηγορία
Φύλλο 134 Ιουνίου 2010
Στο τέλος Ιανουαρίου θα πραγματοποιηθεί η τακτική σύνοδος των μελών του ΑΣΚΕ.
Θα γίνει συζήτηση για τα ζητήματα της πολιτικής επικαιρότητας, που καλύπτονται από τα κείμενα της «Ε».
Θα ακολουθήσει απολογισμός της δραστηριότητας του κόμματος το προηγούμενο εξάμηνο και τέλος θα σχεδιαστεί η δραστηριότητα για το επόμενο εξάμηνο.
Στα πλαίσια αυτά περιλαμβάνονται:
α) Η έκδοση της νέας μας προκήρυξης του 2007 (τα μέλη να ετοιμάσουν προτάσεις για το περιεχόμενό της).
β) Προτάσεις για τις νέες μας εκδόσεις.
γ) Προγραμματισμός των επόμενων εσπερίδων.
δ) Προετοιμασία της πολιτιστικής εκδήλωσης που θα πραγματοποιήσει και φέτος η νεολαία του ΑΣΚΕ στο τέλος Απριλίου.
Φυσικά κάθε δίμηνο τακτικά θα συνεχίσει να εκδίδεται η «Ενημέρωση».
Ιδιαίτερα θα μας απασχολήσει η προσπάθεια να αντιμετωπίσουμε τις οικονομικές δυσκολίες, ώστε να μπορέσει το ΑΣΚΕ να πάρει μέρος στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Κατηγορία
Φύλλο 114 Ιανουαρίου 2007
Σήμερα τα πανεπιστήμια είναι εγκλωβισμένα σε κρίση διαρκείας με αίτια κοινωνικά, πολιτικά και θεσμικά. Οι εικόνες της τελευταίας περιόδου είναι καταλήψεις, καταστροφές, ξυλοδαρμοί πανεπιστημιακών, οικονομικά σκάνδαλα, χαμένες εξεταστικές περίοδοι, γενικά ένα χάος, που πλήττει το κύρος των κρατικών πανεπιστημίων, μια και σε κανένα άλλο κρατικό ή ιδιωτικό πανεπιστήμιο του κόσμου δε συμβαίνει κάτι αντίστοιχο. Όπως ξέρουμε, αντίστοιχες καταλήψεις μόνο σε δημόσια γυμνάσια και λύκεια της Ελλάδας γίνονται.
Η κυβέρνηση εξυπηρετείται από αυτή την κατάσταση, στην προσπάθειά της να επιβάλει την ιδιωτική πρωτοβουλία στην ανώτατη εκπαίδευση (υλοποιώντας και τις εντολές της Ε.Ε.) και αποκτά άλλοθι για τη λήψη αυταρχικών μέτρων, όπως ο περιορισμός ή η κατάργηση του ασύλου.
Η πλειοψηφία του καθηγητικού κατεστημένου αδιαφορεί για την ποιότητα της γνώσης που προσφέρει, για το επίπεδο σπουδών και την αξία των πτυχίων και ενδιαφέρεται μόνο για τα κοινοτικά κονδύλια που εκμεταλλεύεται δήθεν για έρευνα και την κατοχύρωση και επέκταση των προνομίων που απολαμβάνει, ως ηγεσία της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Οι φοιτητές παρακολουθούν απελπισμένοι να χάνεται ο χρόνος τους, με όλες τις συνέπειες, και οι περισσότεροι αντιτίθενται στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και το «μεταρρυθμιστικό» νόμο που προωθεί η κυβέρνηση. Όμως τους αγώνες τους προσπαθούν να εκμεταλλευτούν και να ποδηγετήσουν «αριστερές», «προοδευτικές», «δημοκρατικές» παρατάξεις, με ίδιον προφανώς όφελος. Έτσι στα ΑΕΙ οι «δυναμικές» μειοψηφίες απαγορεύουν κάθε αμφισβήτησή τους, αντιδρούν με αρπαγές καλπών, βίαιες επιθέσεις και ομηρίες συγκλήτων, στην προσπάθεια να μην κατοχυρωθεί η καθολική ψηφοφορία των φοιτητών στις πρυτανικές εκλογές, ένα δημοκρατικό μέτρο, που το περιέλαβε η κυβέρνηση στη μεταρρύθμισή της, για να θολώσει τα νερά.
Αντί οι αγώνες να προσβλέπουν στην κατάργηση της ευνοιοκρατίας και της αναξιοκρατίας μέσα στα πανεπιστήμια, με λογοδοσία των καθηγητών στο κράτος και την κοινωνία, αντί να στοχεύουν στη βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, της έρευνας, της αποδοτικότητας και του κύρους των πτυχίων, ώστε τα ΑΕΙ να αποκτήσουν την χαμένη αξιοπρέπεια και αξιοπιστία τους, για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την επερχόμενη λαίλαπα των ιδιωτών κερδοσκόπων, έχουν γίνει υποχείριο μιας μικρής μειοψηφίας, που οδηγεί σε τυφλή φασιστική βία, στη καταρράκωση του θεσμού του πανεπιστημιακού ασύλου, την απαξίωση και το χλευασμό της αριστεράς. Μήπως, τελικά, κάτω από την ομπρέλα του αριστερισμού κρύβουν απλώς ένα μεγάλο αλισβερίσι;
Κατηγορία
Φύλλο 123 Ιουλίου 2008
Δωράκια στους «νταβατζήδες»: συνέχεια με το Βοτανικό
Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει την πολιτική Σημίτη ως προς την κατασκευή γηπέδων ποδοσφαίρου για τους μεγάλους συλλόγους, στην πραγματικότητα για τους ιδιοκτήτες τους. Μετά τη σκανδαλώδη σύμβαση για το «Καραϊσκάκη», που υπέγραψε ο Σημίτης, με την οποία χάρισε ένα στάδιο της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής όχι στον Ολυμπιακό αλλά στον Κόκκαλη, για να το γκρεμίσει και να το εκμεταλλεύεται για 50 χρόνια(!), τώρα έπεται το γήπεδο του ΠΑΟ, για λόγους «ίσης μεταχείρισης».
Το στάδιο θα κατασκευασθεί από το δήμο, δηλαδή από το φορολογούμενο, με το πρόσχημα της διπλής ανάπλασης των περιοχών του Βοτανικού και της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, αλλά θα το διαχειρίζεται αποκλειστικά ο πρόεδρος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός ως κυρίαρχος ενοικιαστής, που θα μπορεί στο μέλλον να αποκτήσει κυρίαρχα δικαιώματα σε οριζόντιες και κάθετες ιδιοκτησίες, μέσω της γνωστής δημιουργικής ασάφειας.
Φαίνεται ότι το «όπιο» που δίνουν οι μεγαλοϊδιοκτήτες στις στρατιές των πιστών τους, για να ξεχνούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, πρέπει να το πληρώνει όλος ο ελληνικός λαός
Δωράκια και στους καναλάρχες της περιφέρειας με κοινοτικό χρήμα
Μαθαίνουμε από τις εφημερίδες ότι μεγάλο μερίδιο από τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης θα διατεθεί από τον υπουργό Τύπου κ. Ρουσόπουλο για την ενίσχυση των καναλιών με τοπική λήψη από Αθήνα και την περιφέρεια, συνεχίζοντας έτσι τις πρακτικές των καθεστωτικών (όπως ο ίδιος τους χαρακτήριζε ως αντιπολίτευση) προκατόχων του. Συγκεκριμένα θα ενισχυθούν 235 κανάλια, πολλά από τα οποία έχουν αρχίσει ήδη τις
διθυραμβικές κριτικές προς τον κύριο Ρουσόπουλο.
Η αντιπολίτευση, παρόλα αυτά, αντιδρά χλιαρά, αν δεν σιωπά, αφού προφανώς γνωρίζει ότι είναι πάγια τακτική της Ε.Ε. να χρηματοδοτεί επιχειρήσεις τύπου, προκειμένου να συμμετέχουν στην πλύση εγκεφάλου, που στόχο έχει να μας πείσει πόσο έχουμε ωφεληθεί ως τώρα από τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε..
Αλήθεια, η στήριξη αυτή δε συνιστά παραβίαση των κανόνων του «ανόθευτου ανταγωνισμού», σύμφωνα με τις οδηγίες της Ε.Ε.; Γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις δεν προσφεύγουν τα κοινοτικά όργανα εναντίον της Ελλάδας, όπως έχουν πράξει μέχρι τώρα πολλές φορές, όπως στην περίπτωση της Ολυμπιακής; Ίσως ο εκμαυλισμός της κοινής γνώμης δεν εμπίπτει στους κοινοτικούς κανόνες λειτουργίας της αγοράς
Κατηγορία
Φύλλο 114 Ιανουαρίου 2007
Πλησιάζουν κάποιες νέες «διαπραγματεύσεις» για το όνομα των Σκοπίων ενόψει και της εισόδου τους στο ΝΑΤΟ και συζητήσεων για την ένταξή τους στην Ε.Ε. Έτσι τα Σκόπια, γνωρίζοντας καλά ποιοι κυβερνούν (τώρα και πριν) τη χώρα μας, δοκιμάζουν την αντοχή και τις αντιδράσεις του ελληνικού λαού, που (δυστυχώς γι αυτούς) δεν επαληθεύουν το όνειρο του Μητσοτάκη (και του ΣΥΝ!), δηλαδή να μη θυμάται καν το πρόβλημα του ονόματος της FYROM. Τελευταίο κρούσμα η ονομασία του αεροδρομίου τους : «Μεγαλέξανδρος»!
Η αδράνεια και η υποβάθμιση της σημασίας του νέου ιταμού εγχειρήματος από την πλευρά των ελληνικών (από λόγους ευγένειας δε θέσαμε εισαγωγικά ...) πολιτικών ηγεσιών για πολλούς παραμένουν ανεξήγητες. Κάποιοι, μάλιστα, αφελώς καλοπροαίρετοι, υποπτεύονται ότι οι ελληνικές ηγεσίες ευνοούν αυτήν την «μακεδονοποίηση» των σλαβοβουλγαρικής καταγωγής γειτόνων μας, ώστε σε δεδομένη στιγμή να επιχειρήσουν να τους πείσουν ότι είναι ...Έλληνες(!),αφού οι αρχαίοι Μακεδόνες αυτοπροσδιορίζονταν ως τέτοιοι.
Φυσικά, αυτά είναι αστειότητες. Οι ελληνικές ηγεσίες δεν καταρτίζουν μακρόπνοα σχέδια. Το μόνο που τις απασχολεί είναι η εξασφάλιση της εύνοιας των πατρόνων τους και η ως εκ τούτου απόλαυση της δοτής εξουσίας και των εξ αυτής αμοιβών παντός είδους. Γι αυτό και περιορίζονται στο να δηλώνουν ότι η στάση αυτή των Σκοπίων «δεν συνιστά εποικοδομητική συμπεριφορά» και ότι θα δημιουργηθούν «δυσκολίες» στις εντάξεις τους σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε., αντί να καταγγείλουν αμέσως την «Ενδιάμεση Συμφωνία» και να προβούν στις αυτονόητες ενέργειες, ώστε να επαναφέρουν «στα σύγκαλά τους» τους προκλητικούς σφετεριστές ξένης ιστορίας και τους ονειρευόμενους μεγάλες επικράτειες.
Δυστυχώς, όμως, γι αυτούς και τους εδώ ανόητους υποστηρικτές τους, ο ελληνικός λαός αγρυπνεί και, ελπίζουμε, εμπράκτως ...
Ελπίζουμε π.χ. ότι οι επρόσωποί μας θα υπενθυμίζουν παντού και διαρκώς ότι, ενώ μέχρι το 1945 οι κάτοικοι του διαμερίσματος των Σκοπίων, που μέχρι τότε ονομαζόταν Βαρντάσκα, έλεγαν πως ήσαν Βούλγαροι, ο Τίτο πρώτος τους βάφτισε απογόνους των ... αρχαίων Μακεδόνων, για ευνόητους λόγους.
Κατηγορία
Φύλλο 114 Ιανουαρίου 2007
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό