ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Σοβαρές επιπτώσεις στην Ελλάδα.

Στις ΗΠΑ, την μητρόπολη του οικονομικού φιλελευθερισμού και γεννήτορα της σύγχρονης Παγκοσμιοποίησης, είναι πλέον έκδηλα τα σημάδια της αποκαθήλωσης της πρωτοκαθεδρίας στον πλανήτη και οι προεδρικές εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου δημιουργούν αφορμές επικίνδυνης κοινωνικοπολιτικής κρίσης με πιθανότητα πλέον εμφύλιας έκρηξης.

Κατά κάποιο τρόπο επιτάχυνε η αμερικανική κρίση και τις εξελίξεις κατά της Νέας Τάξης και στην Ευρώπη, όπου το εγχείρημα της πανάκριβης στήριξης της αμερικανικής επέμβασης στον πόλεμο της Ουκρανίας, αμερικανικής έμπνευσης, απειλεί με διάλυση την Ε.Ε. λόγω και των έντονων οικονομικών προβλημάτων που επακολούθησαν, ακόμα και της απειλής της Ισλαμοποίησής της και της αμηχανίας που δημιούργησε το δράμα των Παλαιστινίων και της έκδηλης αδυναμίας της Δύσης να τιθασεύσει την Ισραηλινή άγρια επέλαση…

Οι ΗΠΑ εξακολουθούν να προτάσσουν τον (ανύπαρκτο) Ρωσικό κίνδυνο και συγκάλεσαν συνάθροιση 100(!) ηγετών κρατών για την άμυνα της Ουκρανίας, μόνο ουσιαστικά για το θεαθήναι και για να εμφυσήσουν κύρος(!) στο ΝΑΤΟ, όπου μάλιστα ο δικός μας «ηγέτης» (!) εδήλωσε με… επιβλητικότητα ότι «το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία δε θα σημαίνει συνθηκολόγηση»!! Αν ήθελαν να προσδώσουν αποφασιστικότητα στον πρόεδρο Μπάιντεν, είδαμε τα αποτελέσματα στο περιβόητο ντιμπέιτ των 2 υποψήφιων προέδρων. Δεν κερδίζονται έτσι, πλέον, οι εκλογές. Και οι αμερικανικές εκλογές με μεγάλο τον «κίνδυνο»(!) επικράτησης του Τραμπ δημιούργησαν το υπόβαθρο των αποτελεσμάτων των Ευρωεκλογών που οδηγούν σε πορεία σχεδόν διάλυσης της Ε.Ε.! Για πρώτη φορά η εκλογή των αξιωματούχων της Ενωσης (…) γίνεται δύσκολη υπόθεση και οι εσπευσμένες Γαλλικές εθνικές εκλογές στόχο είχαν να αποτρέψουν την αποπομπή του Μακρόν, που σχεδόν δεν ξέρει τι του γίνεται μετά την μετατροπή του σε σημαιοφόρο της σταυροφορίας κατά της Ρωσίας!

Οι λαοί της Ευρώπης εξεγείρονται μπροστά στα σχέδια των ταγών της αμερικανοευρωπαϊκής παγκοσμιοποιητικής φιλοδοξίας των ελίτ τους και στην επίθεση αυτών κατά των ίδιων των λαών τους. Κάτι που άρχισε ήδη να γίνεται αναγκαίο σε όλες τις χώρες, ακόμη και στην Ελλάδα!

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε τι θα γίνει άμεσα στην Ε.Ε. και πώς θα διαμορφωθούν τα ηγετικά μπλοκ, ποιοι θα «εκλεγούν» ως επικεφαλής των διάφορων θεσμών της, όπου προσπαθεί να παίξει σημαίνοντα ρόλο και ο «ημέτερος» ηγέτης, μια που το πολιτικό μέλλον μόνο ευοίωνο δεν είναι και μάλιστα χωρίς χρονοτριβή. Ούτε πώς θα κυβερνηθεί η Γαλλία, μια που δεν επιτρέπεται να γίνουν για ένα ολόκληρο χρόνο επαναληπτικές εθνικές εκλογές. Και ο κίνδυνος με το όνομα Μελανσόν είναι μεγάλος για τις Γαλλικές ελίτ, την ώρα μάλιστα που θεώρησαν πως γλύτωσαν από την επέλαση της Λεπέν...

Ολόκληρη η λεγόμενη Δύση, κυρίως στα δύο κεντρικά μέλη της (ΗΠΑ, Ε.Ε.), κυριαρχεί η αμηχανία ως προάγγελος απειλητικού χάους. Και αυτά, ενώ το έως τώρα αντίπαλο δέος, έστω και όχι εντελώς συντεταγμένο, η λεγόμενη Ανατολή με βαθμιαία αναβαθμιζόμενη ηγέτιδα την Κίνα, συνεπικουρούμενη από τη Ρωσία (που ανόητα η «Δύση» την αποδιώκει…) και τις λοιπές μεγάλες και μικρές δυνάμεις ανατέλλουν και επεκτείνονται. Με επίκεντρο τον «οργανισμό της Σαγκάης» η Κίνα κτίζει προσεκτικά και επίμονα την δική της πορεία. Ομως, ενώ φαίνεται ως νομοτελειακή, δεν θα είναι εύκολη ούτε και απολύτως βέβαιη για πολλούς λόγους που θα αναλυθούν, κατά το δυνατόν, προσεχώς. Και ήδη, παρά την αυξανόμενη τάση της «Δύσης» προς αποδυνάμωση και παρακμή με έκδηλα τα συμπτώματα εσωτερικής παραλυσίας, έκδηλα είναι και τα κάποια σημάδια αντίδρασης σ’ αυτήν την θεωρούμενη αναπόφευκτη πορεία της…

Πώς επηρεάζεται και πώς αντιδρά, αν αντιδρά, η Ελλάδα.

Το σημερινό, και διαχρονικό, αλλά με κάποιες μικρές εξαιρέσεις, κατεστημένο είναι ως γνωστό, προσηλωμένο στη Δύση, εξαρτώμενο έως υποδουλωμένο σ' αυτήν (ΗΠΑ, Ε.Ε.), με τη μορφή μάλιστα, εκούσια(!), προτεκτοράτου και τοπίου πειραμάτων απανθρωπισμού. Θεωρεί, σε όλους τους σχηματισμούς κυβερνησιμότητας, αυτάρεσκα ότι ευρίσκεται στη «σωστή πλευρά της ιστορίας» και αδιαφορεί παντελώς για την τύχη της Ελλάδας, των Ελλήνων, του Ελληνισμού, και μάλιστα, συνήθως πρωταγωνιστεί σε κάθε επιχείρηση επιθετική κατά της κοινωνίας μας και της χώρας μας, μοναδικό παγκόσμιο φαινόμενο. Το πόσο σοβαρά μας αντιμετωπίζουν φαίνεται πώς αντέδρασαν στην Ε.Ε. στην υποψηφιότητα για αντιπροεδρία της Ευρωβουλής τον κ. Μεϊμαράκη, που εθεωρείτο δεδομένη η εκλογή του, και πώς αντέδρασαν στο ιερατείον της Ε.Ε. όταν τέθηκε το θέμα τυυ εκλεγμένου ευρωβουλευτή Μπελέρη: Μα αυτό είναι ζήτημα διαφθοράς!! Και με ποιον τρόπο μας προστατεύουν από την προκλητική στάση των Σκοπίων και του Ράμα της Αλβανίας και στις συνεχιζόμενες Τουρκικές προκλήσεις. Ο «ευήκοος»  στους ξένους Κυρ. Μητσοτάκης χαριεντίζεται με συνεχείς συναντήσεις με τον εχθρό Ερντογάν αποδεικνύοντας ότι ο Πρωθυπουργός μας  συμπληρώνει επάξια την χορεία των Τσίπρα, Γιωργάκη, Σημίτη και πατέρα της φαμίλιας. Ως, τώρα, και αυτός εθνικός κίνδυνος για τη χώρα.

Ομως υπάρχουν, ήδη πολλαπλασιάζονται, αντιστάσεις, ατομικές, συλλογικές, ακόμη και κομματικές (όχι όμως για όλες τις μορφές της υποδούλωσης) σε όλα τα πεδία του δημόσιου και του ιδιωτικού βίου. Το έδειξαν άλλωστε τα αποτελέσματα των τελευταίων, ανατρεπτικών σχεδόν, ευρωεκλογών, που προμηνύουν ευοίωνες εξελίξεις…

Ευτυχώς οι εθελόδουλοι, ευήκοοι των ξένων, τα διάφορα διαλυτικά στοιχεία εύκολα πλέον διακρίνονται και δεν θα αργήσει να εκδηλώνεται ακόμα και σε όλους τους κομματικούς σχηματισμόυς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται!

Στο προηγούμενο φύλλο της «Ε» (φύλλο 195 Μάιος 2024) αναρωτηθήκαμε αν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα προκαλέσει πολιτικές εξελίξεις, υπό την έννοια ότι τα τρία συστημικά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ), που υπηρετούν το καθεστώς της εξάρτησης, και οι ηγεσίες τους, που είναι «φιλήκοοι των ξένων», σε περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος ο ξένος παράγοντας θα «υποδείκνυε» τις «αναγκαίες προσαρμογές» του πολιτικού συστήματος, όπως κατά κανόνα γινόταν. Οι «υποδείξεις» αυτές κατέτειναν στο να ελέγχονται οι εξελίξεις,  ώστε να υπηρετούνται απρόσκοπτα τα ξένα συμφέροντα και να μην «ξεφεύγουν» πολιτικοί που δεν ελέγχονται και που να υπερασπίζονται τα συμφέροντα της Ελλάδας και της ελληνικής κοινωνίας. Ομως οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις δείχνουν ότι είναι πολύ πιθανό αυτή τη φορά να απουσιάζουν οι ξένες «υποδείξεις». Οι «προστάτες», κυρίως οι ΗΠΑ και η Γερμανία, έχουν τα δικά τους εσωτερικά προβλήματα (αμερικανικές εκλογές, αποδυνάμωση  του γερμανικού κυβερνητικού συνασπισμού) και πιθανότατα άλλες προτεραιότητες (π.χ. Ουκρανία, Παλαιστινιακό).

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο Μητσοτάκης προωθήθηκε στην αρχηγία της ΝΔ το 2016, όντας ο εκλεκτός των Γερμανών και των Αμερικανών. Ο Ανδρουλάκης πρόεδρος από το 2021, εκλεκτός των Γερμανών, ενώ ο Κασσελάκης από το 2023, εκλεκτός (;) των Δημοκρατικών των ΗΠΑ, τους οποίους θεωρεί «ως βάση των κοινών αξιών που έχουμε οι Η.Π.Α. και η Ελλάδα, των αξιών της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας και της ειρήνης»!!!

Θρυμματίστηκε ο δικομματισμός

Θυμίζουμε  ότι το σημερινό «μονοκομματικό»  σύστημα της μητσοτάκειας ΝΔ προέκυψε λόγω των μνημονίων, τα οποία φτωχοποίησαν τους Ελληνες και διέσυραν τη χώρα. Τα μνημόνια, εκτός των άλλων, θρυμμάτισαν το δικομματισμό (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ), που ίσχυσε από το 1981 έως το 2009. Το ΠΑΣΟΚ καταποντίστηκε τότε (στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 ήταν 7^ο κόμμα με 4,68%). Στη διάρκεια των μνημονίων δημιουργήθηκαν και εκλέχτηκαν κοινοβουλευτικά μικρότερα κόμματα (π.χ. Λεβέντης, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ κ.λπ), που ήταν βραχύβια, με σκοπό ν’αποτελέσουν συμπληρώματα σε κυβερνητικά σχήματα. Ο, αριστερός υποτίθεται, ΣΥΡΙΖΑ, που το 2015 υπέγραψε το 3^ο μνημόνιο, ενώ υποσχόταν την κατάργησή τους,  πλήρωσε το τίμημα στις εκλογές του 2019, αλλά με μεγάλο ποσοστό (31,53%) δημιουργώντας την αυταπάτη στην ηγεσία του ότι έτσι θα θεμελίωνε ένα δεύτερο δικομματισμό. Οι αυταπάτες διαλύθηκαν με τις δύο βουλευτικές εκλογές του 2023, που πολλοί για να τιμωρήσουν το ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν τη μητσοτάκεια ΝΔ.

Ευστάθεια ή αστάθεια;

Ομως ο «μονοκομματισμός» εγκυμονεί κινδύνους αστάθειας του καθεστώτος της εξάρτησης, όταν μάλιστα το κυβερνητικό κόμμα της μητσοτάκειας ΝΔ φθείρεται γρήγορα, λόγω της ακρίβειας, του «γάμου», του ενδοτισμού, τις συγκαλύψεις, της διαφθοράς, των σημιτικών στου Μαξίμου και της φτωχοποίησης ευρέων κοινωνικών στρωμάτων. H φθορά της ΝΔ δεν διοχετεύεται στα άλλα συστημικά κόμματα, που είχαν αναλάβει πριν κυβέρνηση, δηλ. στο ΣΥΡΙΖΑ ή στο ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό ακριβώς συνέβη με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Κανένα από τα τρία αυτά κόμματα δεν πέτυχε τους στόχους του. Ούτε 33%  που ήθελε ο Μητσοτάκης, ούτε ή πρώτος ή 20% ή έστω 17%  που ήθελε ο Κασσελάκης, ούτε δεύτερο κόμμα που ήθελε ο Ανδρουλάκης.

Ετσι στη λογική της ξένης παρέμβασης θα αναμένονταν σημαντικές κινήσεις αλλαγής του πολιτικού σκηνικού. Αντ’ αυτών παρατηρείται μια ανεξέλεγκτη  κατάσταση και στα τρία κόμματα. Η προβολή από ΜΜΕ,  «κύκλους» και κομματικά στελέχη για την ανάγκη  δημιουργίας της «ενιαίας κεντροαριστεράς», που τώρα θα ενισχυθεί μετά τη γαλλική επιτυχία του Λαϊκού Μετώπου,  φαίνεται ότι δεν είναι «γραμμή» των ξένων, αλλά πιθανόν διακαής πόθος εγχώριων επιχειρηματιών και της υπερτιμημένης «λέσχης της Κηφισιάς των 100 plus». Πρωτεύοντα ρόλο σ’ αυτό το εγχείρημα θέλει να παίξει ο αδιόρθωτος Τσίπρας !!

Επ’ ευκαιρία θυμίζουμε ότι η ίδρυση της Ενωσης Κέντρου το Σεπτέμβριο του 1961 από πολιτικούς με ετερόκλητες ιδεολογίες, από τον Τσιριμώκο της κυβέρνησης του βουνού(Π.Ε.ΕΑ) μέχρι τον φιλοβασιλικό  Γαρουφαλιά, έγινε υπό την πίεση των ΗΠΑ, με πρόεδρο τον Κένεντι,  που ήθελαν να έχουν «προοδευτικότερες» πολιτικές δυνάμεις υπό τον έλεγχό τους, παραμερίζοντας τις αγγλόφιλες, συνήθως, δεξιές κυβερνήσεις που στήριζε το Παλάτι.

Στη ΝΔ  το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ήταν ένα ακόμη φιάσκο για το Μητσοτάκη μετά απ’ αυτό του 2^ου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών. Το μικρό ποσοστό, σε συνδυασμό  με την απώλεια του 1/3 της εκλογικής της δύναμης, δεν του αφήνει κανένα περιθώριο ωραιοποίησης. Οι αυταπάτες  του 41%,  στο οποίο ένα σημαντικό ποσοστό ήταν πρώην ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ που ήθελαν να τον τιμωρήσουν, τροφοδότησαν την αλαζονεία απέναντι στην κοινωνία, στα άλλα κόμματα αλλά και στο εσωτερικό της ΝΔ. Πολλοί βουλευτές της ΝΔ επικρίνουν πλέον δημοσίως την πολιτική Μητσοτάκη. Για τους σημιτικούς του Μαξίμου, για τη φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών, για την απεμπόληση της ιδεολογίας της ΝΔ, για την απαξίωση των βουλευτών με την επιμονή Μητσοτάκη στα ίδια πρόσωπα ως υπουργούς, για την αντίθεση τους στην επανεκλογή της Σακελλαροπούλου, που πανηγύριζε για την ψήφιση του «γάμου». Επικρίνουν το Μητσοτάκη που λέει «μόνο μπροστά» ως ιδεολογία, όπως ο Μακρόν, που βρίσκεται πλέον σε αποδρομή.

Και δεν έφταναν οι επικρίσεις των βουλευτών. Οι δυο πρώην πρωθυπουργοί Καραμανλης και Σαμαράς επέκριναν ευθέως την πολιτική Μητσοτάκη. Από το «γάμο», την άρνηση αντιμετώπισης της ακρίβειας με μείωση του ΦΠΑ, την αλαζονεία, την απεμπόληση της ιδεολογίας, την ενδοτική πολιτική απέναντι στην Τουρκία, την Αλβανία και τα Σκόπια και προειδοποίησαν ότι η υπογραφή συνυποσχετικού με την Τουρκία που θα περιλαμβάνει τουρκικές απαιτήσεις (βραχονησίδες, αποστρατικοποίηση νησιών, χωρικά ύδατα, κ.λπ.) θα βρει  αντίθετους όλους τους Ελληνες.

Μετά από αυτά δυσκολεύουν  οι πολιτικές κινήσεις του Μητσοτάκη. Το κυριότερο, στα ελληνοτουρκικά δε μπορεί πλέον να κάνει τις παραχωρήσεις που είχε κατά νου. Σε αντιστάθμισμα επιχειρεί να παραστήσει ότι ενδιαφέρεται για τα «καθημερινά προβλήματα». Οψιμη επικοινωνιακή διαχείριση. Τελικά έτσι τίθεται εν αμφιβόλω τρίτη θητεία για το Μητσοτάκη, αν οι δημοσκοπήσεις τότε, στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, δείξουν ότι η ΝΔ δεν θα έχει αυτοδύναμη πλειοψηφία. Η μήπως πριν θα έχει εκλεγεί νέος αρχηγός;

Στο ΣΥΡΙΖΑ το πρώτο ερώτημα που έχει τεθεί από καιρό είναι τι στόχο είχαν αυτοί που προώθησαν τον Κασσελάκη στο ΣΥΡΙΖΑ. Να τον διαλύσουν και να τον μετασχηματίσουν σε ένα ακόμη κεντροδεξιό αρχηγικό κόμμα; Η μήπως ποντάρανε σε «κουτσό άλογο» που θα διώξει όσους ψηφοφόρους του απέμειναν;

Ο βίος και η πολιτεία Κασσελάκη γεμάτη από αλλοπρόσαλλες πολιτικές συμπεριφορές, που χαρακτηρίζονται από εγωπάθειες, ναρκισσισμούς, φοβικά σύνδρομα και αυταρχισμό, δεν προμηνύουν ομαλές εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ. Μόνος του είχε αναλάβει την προεκλογική εκστρατεία και γι’ αυτό ουδόλως προβληματίστηκε από το αρνητικό αποτέλεσμα. Αμέσως μετά τις εκλογές έφυγε για την Αμερική. Από εκεί σε αντιπερισπασμό για το αρνητικό αποτέλεσμα  «ανακάλυψε» «μαύρο» χρήμα που υπονόησε ότι έπαιρνε ο ΣΥΡΙΖΑ επί Τσίπρα και κατηγόρησε τον Τσίπρα ως υπονομευτή, ο οποίος, σημειωτέον, διάλεξε την Τουρκία και ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο για να απαντήσει. Σιγά που θα κωλώσει ο Κασσελάκης με τους 87, την Κεντρική Επιτροπή, το κλείσιμο της «Αυγής». Αν και στην πράξη ο, πάλαι ποτέ, δήθεν αριστερός ΣΥΡΙΖΑ των μνημονίων έχει εκπνεύσει προ πολλού.           Τώρα καλά ξεμπερδέματα.

Στο ΠΑΣΟΚ  πριν καν  να βγουν τα τελικά αποτελέσματα, που εν πάση περιπτώσει ήταν λιγότερα άσχημα από του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, σαν έτοιμοι από καιρό αρκετοί θέσανε θέμα ηγεσίας.  Από κοντά και ο δήμαρχος Αθηναίων που θέλει  να παραμείνει και στο Δήμο αλλά να εκλεγεί και αρχηγός. Στόχος του είναι «να κερδίσουμε στις επόμενες εθνικές εκλογές»(!!!). Η πληθώρα των υποψηφίων αρχηγών, που ο αριθμός τους μπορεί να αυξηθεί και με την αλήστου μνήμης Αννα Διαμαντοπούλου, ναι αυτή που πρότεινε ο Μητσοτάκης για γ.γ του ΟΟΣΑ, («Η ανακοίνωση από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, της υποψηφιότητάς μου για τη θέση της Γενικής Γραμματέως του ΟΟΣΑ είναι μεγάλη τιμή για μένα και, ταυτόχρονα, μεγάλη ευθύνη»), δείχνει τις μωροφιλοδοξίες και την έλλειψη σοβαρότητας που επικρατούν.  Τι θα γίνει μετά την εκλογή αρχηγού; Μήπως «πατσές και ποδαράκια», κατά τη λαλιώτεια ρήση;

Για τα άλλα κόμματα σε σχέση με τις ευρωεκλογές έχουμε αναφερθεί στην ανακοίνωση της 10-5-2024 

Η κρατούσα ρευστή πολιτική κατάσταση  εγκυμονεί εξελίξεις θετικές και αρνητικές. Ευχόμαστε, τουλάχιστον να αποφύγουμε τη μειοδοσία στα Εθνικά θέματα. Ευελπιστούμε, ακόμη, ότι μπορεί ν’ανοίξει επί τέλους ένας δρόμος για Ελληνικές ηγεσίες που θα προασπίζουν την πατρίδα,  την κοινωνία και θα υπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας.   

Είναι θετικό, κατ’αρχήν, το ότι το πρόβλημα της υπογεννητικότητας (και της μετανάστευσης προς Ευρώπη, και ΗΠΑ μεγάλου μέρους των νέων, βέβαια), της συρρίκνωσης του Ελληνικού πληθυσμού, με τις ανυπολόγιστες αρνητικές συνέπειες γίνεται θέμα σοβαρών συζητήσεων και μεγάλου προβληματισμού.

Ομως η συνεχής ανακίνηση του ζητήματος αυτού δεν φαίνεται να οδηγεί σε μέτρα περιορισμού, έστω, και αντιμετώπισης των αιτίων. Και μάλιστα υπάρχει ο φόβος το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής «τάξης»(!) περιγράφοντας το πρόβλημα να οδηγήσουν μέρος των υπηκόων να αποδεχθούν ευκολότερα τη «λύση» των αλλοδαπών! Για να μην πούμε ότι δεν είναι τυχαίο που γίνεται προπαγάνδιση της ομοφυλοφιλίας από όλους τους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης και του πολυπολιτισμού(!), κάτι που μάλλον(!) δεν συνιστά μέτρο κατά του δημογραφικού κατήφορου…

Το μείζον θέμα της χώρας αυτή τη στιγμή είναι τα ελληνοτουρκικά, διότι κρύβουν κινδύνους άδηλους και πολύ μεγαλύτερους από οποιαδήποτε οικονομική χρεωκοπία. Οι πρωτοβουλίες Μητσοτάκη, μη έχουσες καμμιά νομιμοποίηση, ούτε λαϊκή μα ούτε καν και κομματική, για «ομαλοποίηση» των σχέσεων είναι επισπεύδουσες. Και όπως ομολογούν ο ΥΠΕΞ Γεραπετρίτης και διάφοροι δημοσιολογούντες κοντά στο Μαξίμου, ο ορίζοντας είναι η κατάληξη για «συμφωνία επίλυσης διμερών διαφορών» ή «συνυποσχετικό για τη Χάγη» στη σύνοδο του ΝΑΤΟ μετά τις ευρωεκλογές. Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ επικίνδυνη και η ομάδα Μητσοτάκη έχει χαράξει έναν οδικό χάρτη, ώστε να εφαρμόσει αυτή την πολιτική, αφού θα έχει ξεπεράσει τις ευρωεκλογές αβρόχοις ποσί. Δηλαδή πάλι χωρίς καμμία νομιμοποίηση!

Ταυτόχρονα, τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά όλη την επιθετική πολιτική των γειτόνων μας, ασθενών – Σκόπια, Αλβανία – και «ισχυρών» - Τουρκία – δείχνουν ότι η κυβέρνηση έχει απεκδυθεί της υπεράσπισης κάθε ίχνους εθνικής αξιοπρέπειας.

Την ίδια ώρα, οι συμπεριφορές μελών της κυβέρνησης παραπέμπουν πια ανοικτά σε δράση παραπολιτικής ομάδας:

Η διαχείριση που έγινε όλο το τελευταίο διάστημα για τη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών συνιστά μεγαλύτερο έγκλημα από το ίδιο το δυστύχημα και εξασφαλίζει με βεβαιότητα ότι παρόμοιο έγκλημα θα επαναληφθεί.

Τα προσωπικά δεδομένα εκλογέων εξωτερικού έχουν γίνει άθυρμα στα χέρια πολιτικών παραγόντων του κυβερνώντος κόμματος, ενώ περίεργες διαρρήξεις δηλώνονται αρχικά για να διαψευσθούν μετά σε γραφεία του ΥΠΕΣ όπου υπάρχουν οι εν λόγω φάκελοι.

Είναι φανερό ότι το 41% έχει «πέσει λίγο βαρύ» στα στελέχη της ομάδας Μητσοτάκη, για να μπορέσουν να το διαχειριστούν, χωρίς να αποκαλύψουν το πραγματικό τους πρόσωπο που τόσο επιμελώς έκρυβαν την πρώτη τετραετία.

Είναι προφανές ότι, αν αυτό το ποσοστό δε μειωθεί εμφατικά στις ευρωεκλογές, πολλά δεινά ακολουθούν και πολύ σύντομα...

Διανύουμε προεκλογική περίοδο αλλά λίγο μας θυμίζει ότι αφορά Ευρωεκλογές με υπαιτιότητα όλων των κοινοβουλευτικών και όσων άλλων κομμάτων προβάλλονται. Οι προτάσεις τους αναλώνονται ως επί το πλείστον σε αοριστίες για καταπολέμηση της ακρίβειας, μείωση της ανεργίας και τάζουν αυξήσεις εισοδήματος μέσω μεγαλύτερων μισθών και επιδομάτων. Μιλάνε για ανάπτυξη και πιο ισχυρή Ελλάδα μέσα στην Ε.Ε. και την ίδια στιγμή που εντός και εκτός Βουλής παραδέχονται ότι η χώρα μας είναι μέλος-ουραγός, λόγω φτώχειας των πολιτών της, η παραγωγή της ρυθμίζεται και περιορίζεται από τις κοινοτικές πολιτικές, ενώ οι εμπορικές συμφωνίες της Γερμανίας με τρίτες χώρες εκτός ΕΕ μειώνουν και απαξιώνουν την τιμή ακόμα και των ποιοτικότερων φρούτων και λαχανικών μας!

Και αφού αποδέχονται όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα ακόμα δεινά, μας προτείνουν ως την μόνη επιλογή την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ενωση χρησιμοποιώντας ως πρόσθετο επιχείρημα την ασφάλεια των συνόρων μας. Φαιδρό βέβαια επιχείρημα καθώς σε καμία απολύτως περίπτωση από το 1980 μέχρι σήμερα η ΕΟΚ-Ε.Ε. δεν μας έχει υποστηρίξει σε κάποιο εθνικό μας θέμα είτε αφορά την εθνική μας κυριαρχία είτε προσβολή του πολιτισμού μας και διώξεις ομοεθνών μας σε γειτονικές μας χώρες.

Στο μέγιστο πρόβλημα της συνεχούς και αθρόας λαθρομετανάστευσης προς την χώρα μας η πολιτική της Ε.Ε. είναι σαφής ως προς την παραμονή και μόνιμη εγκατάστασή τους στην Ελλάδα.

Πρόσφατες τηλεοπτικές διαφημίσεις της Ε.Ε. μας θέτουν εμμέσως πλήν σαφώς το δίλημμα Ευρωπαϊκή Eνωση ή... δικτατορία!!!

Υπάρχουν πολλοί λόγοι να μην ψηφίσει κάποιος υπέρ της Ε.Ε. στις εκλογές της 9^ης Ιουνίου, να ψηφίσει δηλαδή κάποιο κόμμα το οποίο αναφέρει αποχώρηση από Ε.Ε., και μόνο ένας να ψηφίσει υπέρ της Ε.Ε., ο Κυρ. Μητσοτάκης!