ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ευελπιστούσαμε ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν θα τολμούσε... Σήμερα όμως, την μέρα του ΟΧΙ, μας πληροφορεί ότι οι συνομιλίες-παραχωρήσεις στην Τουρκία συνεχίζονται, διότι η Χαμάς είναι «τρομοκρατική οργάνωση»!

Κύριε ελέησον! Το σύμπαν είναι εξοργισμένο με τον Ερντογάν και ο Μητσοτάκης τον απενοχοποιεί και τον προικίζει με Ελληνικές περιοχές. Αν μάλιστα αληθεύουν οι καταγγελίες του επανεκλεγέντος περιφεριάρχη Β. Αιγαίου, («συντελείται  ήδη ο αφοπλισμός των νησιών κ.λπ»), πρόκειται για μειοδοσία!!!

Οι πάντες γνωρίζουν ότι, ενώ οι περισσότεροι των «κυβερνώντων» την άτυχη χώρα μας υπερασπίζονται τα σχέδια των εχθρών της, στηρίζουμε την… σωτηρία μας σε κάποιους φίλους της Ελλάδας. Και, ακόμη χειρότερο, όταν οι φίλοι μας εμποδίζουν τους εχθρούς μας, αυτοί οι κυβερνώντες στη χώρα δηλώνουν έμπρακτα ότι οι εχθροί μας είναι… φίλοι μας(!!) και ουδέν πρόβλημα υπάρχει!

Αυτό έγινε το ‘91 με το πρόβλημα των Σκοπίων, όταν ο πατήρ Μητσοτάκης εμπόδιζε την παρέμβαση υπέρ ημών (που είχαν επιτύχει οι ομογενείς της Αμερικής). Ο τότε πρωθυπουργός  είπε πως ήδη το θέμα είχε λήξει («κανένας μετά από δέκα χρόνια δεν θα θυμάται το θέμα»!). Και αυτό επαναλαμβάνει ο υιός προς παγκόσμια έκπληξη. Και την πληρώνει ο Μενέντεζ, με την απροσχημάτιστη επίθεση εναντίον του από την κυβέρνηση της χώρας του.

Πότε, επί τέλους, θα αποκτήσουμε εμείς κυβερνώντες τη χώρα να είναι υπέρ της Ελλάδας; Και να αντέχουν...

Ένας μαρτυρικός ανά τους αιώνες λαός, οι Αρμένιοι, βιώνουν ένα ακόμα δράμα στη μακραίωνη ιστορία τους με τον ξεριζωμό τους από το Ναγκόρνο-Καραμπάχ - Αρτσάχ. «Γελασμένοι» από τους μεγάλους παίκτες, Ρώσους και Δυτικούς, αφελείς μπροστά σε ηγέτες - αχυρανθρώπων τύπου Πασινιάν και εγκλωβισμένοι στις συμπληγάδες πέτρες του προαιώνιου εχθρού τους (Τούρκοι – Αζέροι) αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγή, αν κάποιος θέλει να διατηρηθεί ελεύθερος και ανεξάρτητος στις πατρογονικές του εστίες: Ποτέ ένα έθνος δεν πρέπει να στηρίζεται πρωτογενώς σε εξωγενείς παράγοντες για την εθνική του επιβίωση. Ταυτόχρονα, κανένας εθνικός αγώνας δεν μπορεί να είναι νικηφόρος αν δε βασίζεται σε αρραγές εθνικό μέτωπο και χρηστή εσωτερική διοίκηση. Προς γνώση και συμμόρφωση, μιας και οι εχθροί μας είναι κοινοί…

Είναι πλέον διάχυτη η άποψη στις ΗΠΑ ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει φτάσει στα όριά του και οδηγείται προς το τέλος του ή τουλάχιστον προς ένα μακροχρόνια τέλμα μιας παγωμένης εκεχειρίας όμοιας με τον πόλεμο της Κορέας. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να το ομολογήσει δημόσια. Εμφανίστηκαν όμως οι πρώτες ρωγμές. Και μάλιστα από τα πλέον επιδραστικά χείλη: ο διάσημος γεωπολιτικός αναλυτής και γκουρού της εξωστρεφούς και επεμβατικής αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής Friedman τιτλοφορεί προβεβλημένο άρθρο του ως «ο πόλεμος έχει τελειώσει, αλλά κανείς δεν ξέρει πώς να τον σταματήσει».