ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο ξεσηκωμός των αγροτών στην Ελλάδα και στις χώρες της Ε.Ε.,που στρέφονται ευθέως κατά της παγκοσμιοποίησης και ειδικότερα κατά της ίδιας της Ε.Ε, θέτει επί τάπητος το πρωταρχικό ζήτημα της σημασίας της κρατικής προστασίας της εθνικής παραγωγής. Ιδιαίτερα η  στήριξη  του  αγροτικού τομέα, που  είναι στρατηγικής σημασίας  για κάθε χώρα, επειδή δε θα εξαρτάται από τρίτους για τη διατροφή και τη συντήρηση του πληθυσμού της.

Η επιβίωση χωρών και  κοινωνιών προϋποθέτει να έχουν τον εθνικό έλεγχο των οικονομιών τους. Ομως η παγκοσμιοποίηση, που οικονομικά σημαίνει την ελευθερία διακίνησης κεφαλαίων, αγαθών και κερδών και έτσι με την αδιαφορία ή και ενθάρρυνση εκ μέρους των κυβερνήσεων, έχει οδηγήσει σε μια θηριώδη αναδιανομή πλούτου, στην φτωχοποίηση κοινωνιών και στον υπέρογκο δανεισμό. Το χρέος όλων των χωρών της γης έχει φτάσει τα 307,4 τρις δολ(!)., ενώ στην τρέχουσα  δεκαετία αυξήθηκε κατά 100 τρις δολ. Συνολικά αντιστοιχεί στο 335% του παγκόσμιου  ΑΕΠ. Μάλιστα τη μεγαλύτερη αυξηση χρέους είχαν η Κίνα(!) και η Βραζιλία.

Είναι αναμενόμενο ότι έτσι τα κραχ θα εμφανίζονται όλο και συχνότερα και οι χρεοκοπίες τραπεζών και επιχειρήσεων δε θα μπορούν να μεταφέρονται εσαεί στις πλάτες των  όλο και φτωχότερων κοινωνιών.

Η κρατική προστασία της εθνικής παραγωγής  για τους νεοφιλεύθερους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως, ισχυριζόμενοι ότι έτσι τα εγχώρια προϊόντα θα είναι ακριβότερα από αντίστοιχα εισαγόμενα αποτιμώμενα σε ξένο νόμισμα, π.χ ευρώ. Ομως τα εισαγόμενα στηρίζουν την εργασία των χωρών εξαγωγής, τις επιχειρήσεις τους, τη φορολογία που προκύπτει από τις αμοιβές και τα κέρδη τους και συγχρόνως τις τράπεζες που δανείζουν τις χώρες εισαγωγής με υπέρογκα επιτόκια. Αντίθετα στις χώρες εισαγωγής αυξάνεται η ανεργία, ο δανεισμός κράτους και επιχειρήσεων, η συρρίκνωση της εγχώριας παραγωγής και τα δημοσιονομικά ελλέιμματα.   Δεν μας είπαν φυσικά οι νεοφιλεύθεροι ποιος είναι αυτός ο λογαριασμός.

Η ανάπτυξη της εθνικής παραγωγής με ή χωρίς κρατική προστασία είναι όρος επιβίωσης για τη χώρα μας, έτσι ώστε να καλύπτεται με όσα εγχώρια καταναλωτικά προϊόντα παράγονται  η εσωτερική αγορά και να αυξηθούν οι εξαγωγές.  Φυσικά η εθνική παραγωγή δεν πρέπει εξαντλείται στα καταναλωτικά προϊόντα. Βιομηχανία, τεχνολογία, Εθνική Αμυνα θα πρέπει να είναι προτεραιότητες της χώρας μας. Ομως η αφαίρεση της νομισματικής πολιτικής από τον εθνικό έλεγχο με την εισαγωγή του ευρώ, που είναι ουσιαστικά ξένο νόμισμα, είναι εκχώρηση κυριαρχίας, που καθιστά αδύνατο τον έλεγχο της οικονομίας μας.    

Προϋπόθεση, όμως, για να γίνουν όλα αυτά είναι να απαλλαγεί η χώρα από τα δεσμα της Ε.Ε. και του ευρώ της, ώστε ν’ανακτήσει τον εθνικό έλεγχο της οικονομίας  της και μιας πιο ευοίωνης προοπτικής. Αναζητούνται προς τούτο ελληνικές πολιτικές ηγεσίες.

Και μέσα στο γενικό χαμό με τις απανωτές και ασθμαίνουσες «μεταρρυθμίσεις» που επιβάλλει η Νέα Τάξη στο Μητσοτάκη και τις κοινωνικές εκρήξεις των αντιδράσεων ξαφνικά ο Α. Τσίπρας ψάχνει να βρει χορηγούς για να ιδρύσει ίδρυμα Τσίπρα για προστασία και εμπλουτισμό της μεγάλης εθνικής παρακαταθήκης του ! Ελπίζουμε να μην πληρώσει τη νύφη το Δημόσιο δηλ. εμείς...

Μετά τις εκλογές του 2023 ανοικτά πια δεν κυβερνάει παρά ο Μητσοτάκης με την κάστα του, η οποία μικρή σχέση έχει με το κόμμα της ΝΔ, τη λαϊκή της βάση και το στελεχικό δυναμικό της. Είναι εμφανής η προτίμηση σε εξωκοινοβουλευτικούς του άλλοτε σημιτικού εκσυγχρονισμού, οι οποίοι κολλάνε παντού – από το ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το Μητσοτάκη…- και κάποιους…νεόφερτους, χωρίς ιδιαίτερη «εργασιακή εμπειρία». Ο πρόσφατος ανασχηματισμός το απέδειξε, η δε ατζέντα της κυβέρνησης δεν έχει καμμία σχέση με το πρόγραμμα της ΝΔ, όπως αυτό δημοσιεύτηκε προεκλογικά. Το ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι δεν υπάρχει σημαντική πρωτοβουλία της κυβέρνησης μετά τις εκλογές (ελληνοτουρκικά και διεθνείς σχέσεις, πρόγραμμα αμυντικής αποθωράκισης, γάμος ομοφύλων, νομιμοποίηση λαθρομεταναστών, ιδιωτικά ΑΕΙ) που να μην έχει την τυπική ή/και ουσιαστική στήριξη της αντιπολίτευσης. ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, εν μέρει και ΝΕ.ΑΡ - ΠΛ.ΕΛ, Τους μένει μόνο να αντιπολιτεύονται στην ακρίβεια και το νομοσχέδιο για τους ελεύθερους επαγγελματίες, κάτι όμως που προκαλεί το παγωμένο χαμόγελο σε όσους τους ακούν, δεδομένης της κυβερνητικής εμπειρίας όλων των αντιπολιτευόμενων…

Αν υπολογίσουμε το περιορισμένο ακροατήριο του ΚΚΕ και των κομμάτων δεξιά της ΝΔ, είναι εμφανές ότι ουσιαστική αντιπολίτευση δεν υπάρχει στη χώρα. Και έχουμε φτάσει στο κωμικό σημείο η ίδια η ΝΔ (πλευρές της, η σαμαρική και καραμανλική πτέρυγα) να αντιπολιτεύονται. Είναι επικίνδυνο το φαινόμενο για την πολιτική ζωή να μην υπάρχει αντιπολίτευση. Ουσιαστικά πια μιλάμε για ένα μονοκομματικό σύστημα. Μόνο που δεν είναι καν ένα κόμμα αυτό που κυβερνά, αλλά μια κάστα στελεχών που βρίσκονται σε διάφορα κόμματα, κάτι ακόμα χειρότερο.

Η εθελοδουλία δεν είναι, πράγματι, μόνο ελληνικό φαινόμενο, όμως στην Ελλάδα άνθιζε διαχρονικά, από την αρχαιότητα (π.χ. Ανταλκίδειος ειρήνη, γραικύλοι κ.λπ) και ακμάζει, συνήθως, μετά από εμφυλίους(…) πολέμους ή ευρύτερους έως και παγκόσμιους, και οφείλεται συνοπτικά στην γεωγραφική μας θέση(…) και τον ατομισμό των Ελλήνων, που τον εκμεταλλεύονται όσοι μας επιβουλεύονται και εύκολα αγρεύουν τους «φιλήκοους» των ξένων (όπως τους αποκάλεσε ο μεγάλος Καποδίστριας).

Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα και της νεότερης Ελλάδας, με αποτέλεσμα ουσιαστικά να μην μπορεί να εκπροσωπείται ποτέ, σχεδόν, από καθαρά εθνικούς, Ελληνες ταγούς, ηγήτορες, κυρίως πολιτικούς…

Μια, κυρίαρχη, εκδήλωση εθελοδουλίας πρόσφατη είναι η ένταξή μας στην ΕΟΚ (τότε) το 1980, Ε.Ε, σήμερα, με δικαιολόγηση την προάσπιση της Δημοκρατίας(!), την αντιμετώπιση των Εθνικών κινδύνων(!) και, Ανάπτυξη !! Και μια «απόδειξη» ότι δεν διακυβεύεται η Εθνική ανεξαρτησία, μας έλεγαν, είναι ότι όποια απόφαση της ΕΟΚ τελεί υπό την αίρεση του βέτο (veto=απαγορεύω), όταν βλάπτονται τα συμφέροντα μιας χώρας.

Ομως, όπως ήταν αναμενόμενο(!), οι «μεγάλες» χώρες (Γαλλία και, κυρίως, Γερμανία) κατόρθωναν, σιγά, σιγά να περιορίζουν το δικαίωμα του veto, εκτός εάν επλήττοντο εθνικά συμφέροντα μιας χώρας, κάτι που ισχύει τυπικά μέχρι τώρα, αλλά που σπάνια προβάλλεται από κάποια «μικρή», μιας που η εθελοδουλία καλλιεργείται(!) προσεκτικά από τους «μεγάλους» μέσα στις «μικρές» και πολύ αποτελεσματικά, ιδιαίτερα, στην Ελλάδα.

Ετσι, τώρα, οι «μεγάλοι» έκριναν πως δεν χρειάζεται, πλέον, αυτό το veto, γιατί (λένε) δυσκολεύεται η γρήγορη αντιμετώπιση προβλημάτων και μια που επιδιώκεται η εμβάθυνση της ενότητας και ολοκλήρωσης(!) της «Ευρωπαϊκής Ενωσης» (Ε.Ε.), για την οποία όλοι οι εθελόδουλοι στην Ελλάδα «τα δίνουν όλα» στους πάτρωνές τους.

Στο «πνεύμα» αυτό εισήχθη, στα τέλη του 2023, στο ευρωκοινοβούλιο (ευτυχώς, για το θέμα αυτό, τουλάχιστο) με την ανύπαρκτη ισχύ, επίσημα, πλέον, νομοσχέδιο κατάργησης του veto!! Και το αποτέλεσμα ήταν 291 των ευρωβουλευτών να ψηφίσουν Ναι και 274 Οχι!!

Εννοείται ότι «η απόφαση» δεν «λέει» τίποτα. Αρκεί ένα μόνο κράτος, μέλος της Ε.Ε., να προβάλει το veto του, εκτός πια αν η ίδια η Ε.Ε. παραβεί τους «νόμους» του και αναγνωρισθεί ένα αυταρχικό (όπως στην πράξη είναι…) κατασκεύασμα, ως απλό παράρτημα της Παγκοσμιοποίησης της Δύσης(!), δηλ. ένα παραδιεθνές «παρακράτος» του ανεξέλεγκτου Νταβός.

Από τα παραπάνω καλό είναι να δημοσιοποιηθούν, και να τα θυμόμαστε για τα περαιτέρω…

Ψήφισαν ΝΑΙ, κατάργηση του veto, από τη Ν.Δ. Μεϊμαράκης Βαγγέλης, Ασημακοπούλου Αννα Μισέλ, Κεφαλογιάννης Μανώλης, Σπυράκη Μαρία και Κυμπουρόπουλος Στυλιανός, από ΣΥΡΙΖΑ Αρβανίτης Κώστας, Παπαδημούλης Δημήτριος, Γεωργούλης Αλέξης και η Καϊλή Εύα του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Κύρτσος Ανεξάρτητος. Από τους υπόλοιπους είπαν ΟΧΙ  οι Ελίζα Βόζενμπεργκ (Ν.Δ.) και Μανόλης Φράγκος (Ελληνική Λύση-Βελόπουλος), Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνου και Κώστας Παπαδάκης (ΚΚΕ) και Νίκος Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ!).

Αλλωστε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ είναι ο σημαιοφόρος της κατάργησης του βέτο!!

Ας θυμόμαστε τους πρώτους 10(!) (Αξιος ο μισθός τους!!!) πάντοτε ως «εθνικούς» μειοδότες.

Συνεχώς, σχεδόν, αναφερόμαστε στο μεγαλύτερο εχθρό της ανθρωπότητας, την «Παγκόσμια Διακυβέρνηση»(!) αυτό το τερατώδες δημιούργημα του Κίσινγκερ(!), παρακράτος, κακουργηματικό παραθεσμικό μόρφωμα, που, παρακάμπτοντας τον ΟΗΕ, συνεδριάζει κάθε χρόνο στο Νταβός!

Εκεί έσπευσε ο Κυρ. Μητσοτάκης για να ζητήσει από τους λίγους «της λευκής κονκάρδας» να τον διορίσουν ηγέτη της Ε.Ε.! Και  είχε (έχει...) άριστο «βιογραφικό». «Μεταρρυθμίσεις», όλες σύμφωνες με τα Παγκοσμιοποιητικά όνειρα: Διάλυση οικογένειας, διωγμοί όλων των εθνικών στοιχείων γλώσσας, ιστορίας, ορθοδοξίας, παραδόσεων, πλημμύρα αλλοεθνών..., όλων των παραγωγικών δραστηριοτήτων, περιορισμός κυκλοφορίας χρήματος και όλα μέσω των τραπεζών (για οικολογικούς λόγους!!), παιδεία ξενοκίνητη και ξενόγλωσση ακόμα και αντισυνταγματικά ΑΕΙ και, παγκόσμια πρωτοτυπία, Αγγλικά στο νηπιαγωγείο, υποχωρήσεις έως και παραχωρήσεις σε όλα τα εθνικά θέματα, παγκοσμιοποιητική ακρίβεια και ανέχεια διανθισμένη με πολύχρωμα συμβόλαια, που συμβάλλουν στη σύγχυση και το χάος κ.λπ κ.λπ.

Οντως «βαρύ» βιογραφικό και θα είναι «αδικία» να μην τον επιβραβεύσουν, αλλά και μεγάλο ατύχημα για την Ελλάδα, αν επιτύχουν άλλοι διεκδικητές τους ευρωπαϊκούς τίτλους,  καταγγέλοντας σκάνδαλά του (Τέμπη, υποκλοπές κ.λπ), να ...παραμείνει στην Ελλάδα, παρά το ότι και οι εντόπιοι αντίπαλοι για την «εξουσία» είναι όμοιοί του...