ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά μιας νέας κατάστασης. Ακόμη κιαυτοί οι επιλεγμένοι από τους διευθυντές τους και καλοπληρωμένοι ανταποκριτέςτων ΜΜΕ στις Βρυξέλλες έχουν αγανακτήσει με την ΕΟΚ, σε βαθμό που στα πρόσωπάτους η ΕΟΚ να βλέπει συνωμότες -αντιφρονούντες! Έτσι η Κομισιόν έδωσε εντολήστις υπηρεσίες της να λογοκρίνουν τις ειδήσεις που δίνουν στους δημοσιογράφους.Αλλά από λάθος (ή από αγανακτισμένους υπαλλήλους;) το σχετικό έγγραφο δόθηκεκάποια μέρα στους δημοσιογράφους μαζί με το δελτίο τύπου!! [Το αποκάλυψε η ΦάνηΠετραλιά (όχι η βουλευτής της ΝΔ), μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ σε άρθρο της στηνΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στης 29/9/2000].

«Η Επιτροπή λυπάται γιατί η αίθουσα Τύπου έχει καταληφθείαπό ερευνητές-δημοσιογράφους», ότι «πρέπει να .χρησιμοποιήσουμε τους εν δυνάμεισυμμάχους μας για να επαναφέρουμε την ισορρο­πία ανάμεσα στους δημοσιογρά­φους»,ότι «το να εξηγούμε τα πάντα και να υιοθετούμε ένα μοντέλο εξαντλητικής,παρουσίασης προ­καλεί νέες ερωτήσεις,οι οποίες μπορούν να αποφεύγονται εάν μάθουμε να παγώνουμε ένα τμήμαπληροφοριών».

Κι ακόμη, ότι «μια δόση κυνισμού και μερικές φορέςυποκρισίας, στον τρόπο παροχής πληρο­φοριών, είναι απαραίτητη».

* Η Φάνη Πετραλιά είναι μέλος τουΔ.Σ. της ΕΣΗΕΑ.

Είχαμε γράψει προκαταβολικά για το δημοψήφισμαστη Δανία της 28ης Σεπτέμβρη στο προηγούμενο φύλλο της "Ε". Λοιπόν,τα προγνωστικά επιβεβαιώθηκαν. Οι Δανοί με 53% απέρριψαν την ένταξη στην ΟΝΕ,παρά την πολύμηνη πλύση εγκεφάλου και από την κυβέρνηση και από τηναντιπολίτευση και τους εργοδότες και τα συνδικάτα και όλα τα ΜΜΕ!! Ήταν μιαψήφος ταξική. Αναλύσεις έδειξαν ότι οι πολίτες δεν ψήφισαν με βάση τηνκομματική τους προτίμηση, αλλά με βάση την κοινωνική τους θέση. ΟΧΙ ψήφισαν ηεπαρχία, τα μεσαία και κατώτερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα και οι γυναίκες!Δεν ήθελαν την κατάλυση της εθνικής τους κυριαρχίας, που θα τους εξαθλίωνε!

Απογοήτευση στους φιλοεοκικούς κύκλους της Σουηδίας και τηςΜ Βρετανίας, όπου το ΟΧΙ σε αντίστοιχο δημοψήφισμα (που το έχουν υποσχεθεί)προβλέπεται πιο ηχηρό από το δανικό. Απογοήτευση στους φιλοεοκικούς κύκλους τηςάρχουσας τάξης της Νορβηγίας, που σκόπευαν να οδηγήσουν για τρίτη φορά (!) τηχώρα σε δημοψήφισμα με το ερώτημα της ένταξης στην ΕΟΚ. Ο Γάλλος υπουργόςεξωτερικών σε μια δεύτερη (μετά τα αίσχη της Γιουγκοσλαβίας) εξαιρετικήεπίδειξη για το πώς οι Γάλλοι σοσιαλιστές αντιλαμβάνονται τη λειτουργία τηςδημοκρατίας δήλωσε ότι οι Δανοί "θα έπρεπε να ντρέπονται"!!

Συμπληρώνοντας τα στοιχεία της προηγούμενης "Ε",αναφέρουμε δυτικές δημοσκοπήσεις, που λένε ότι το 70% των Γερμανών δε θέλει τηνΟΝΕ, γι' αυτό και η κυβέρνησή τους (δείχνοντας κι' αυτή το ... σεβασμό της στηδημοκρατία) δεν κάνει δημοψήφισμα! [θυμίζουμε ότι ο γερμανοτραφείς κ.Τσοχατζόπουλος ακολούθησε το παράδειγμα των κυρίων του και είχε απορρίψει τοδημοψήφισμα για τη συνθήκη του Μάαστριχτ με το επιχείρημα ότι "αυτά είναιοχλοκρατικές εκδηλώσεις"!].

Ακόμη και σε υπό ένταξη χώρες όπως η Τσεχία και η Πολωνίαόπου μέχρι πριν λίγο καιρό καταγραφόταν στις δημοσκοπήσεις ένα συντριπτικό"ΝΑΙ στην ένταξη στην ΕΟΚ" (ως αποτέλεσμα της αποστροφής προς ταπροηγούμενα καθεστώτα του "υπαρκτού σοσιαλισμού"), τώρα δε θεωρείταικαν βέβαιο ότι το ΝΑΙ υπερτερεί του ΟΧΙ (Καθημερινή 1/10/2000).

Οι εν Ελλάδι έμμισθοι κατάπιαν τη γλώσσα τους. Κανένα σχόλιο(!!!) από τους πολυλογάδες των παραθύρων των καναλιών. Πλήρης υποβάθμιση ενόςπολύ σημαντικού γεγονότος. Ευτυχώς γι' αυτούς, ήρθαν τα γεγονότα στηνΓιουγκοσλαβία, για να ξεχαστεί προσωρινά το θέμα.

Καταρρέουν οι μύθοι

Αυτή την εποχή δεν καταρρέει μόνο ο μύθος ότι "όλοιθέλουν να μπουν". Καταρρέει και ο μύθος του ισχυρού ΕΥΡΩ. Και σιγά, σιγάκαταρρέει και ο μύθος ότι η ΕΟΚ είναι ένας ισχυρός οργανισμός, που εξασφαλίζει,τουλάχιστον, την άνοδο του βιοτικού επιπέδου των λαών της. Με τη νέα κρίση τουπετρελαίου η ΕΟΚ γονάτισε, σε βαθμό που εκλιπαρεί τη Ρωσία να αυξήσει τηνποσότητα φυσικού αερίου και πετρελαίου που της εξάγει.

Μεγάλες διαδηλώσεις ξέσπασαν στη Γαλλία, το Βέλγιο, τηνΙσπανία, την Πορτογαλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, αφού οι κυβερνήσεις κατά τησυνήθειά τους έριξαν τα βάρη κι αυτής της κρίσης στις πλάτες των λαών. Και στηνΕλλάδα ξεκίνησαν αντιδράσεις από ψαράδες, φορτηγατζήδες κ.ά. Αποκαλύπτεται άλλημια υποκρισία της ΕΟΚ: ότι για την αύξηση της τιμής των καυσίμων ευθύνονται οιχώρες του ΟΠΕΚ. Διέρρευσε πια στον τύπο ότι για κάθε 4 δολάρια που πληρώνουμεγια πετρέλαιο τα 3 είναι φόρος! Δε διέρρευσε πόσο μέρος από το υπόλοιπο 1δολάριο παίρνουν οι ταλαίπωρες πετρελαιοπαραγωγές χώρες και πόσο οι 7 αδελφέςεταιρείες του πετρελαίου, που, πάντως, διπλασίασαν τα κέρδη τους σε ένα χρόνο!!! (βλ. άρθρο Κ. Βεργόπουλου, στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 27/9/2000).

Αγωνία των πατρόνων για τη διαδοχή

Η κατάσταση στη χώρα ήταν, εδώ και καιρό, εκρηκτική, γι'αυτό και με τις εκλογές (φαινομενικά χωρίς κανένα λόγο) επιχειρήθηκε προσωρινόςκατευνασμός και κάποια επίφαση σταθερότητας. Πίστευαν, πως με τη βοήθεια καιτων ΜΜΕ θα υποβάθμιζαν τα προβλήματα της οικονομίας (το νέο κύμα που έρχεται μετην ΟΝΕ), τους διαφαινόμενους άμεσους κινδύνους στο Αιγαίο, Κύπρο, ακόμη και μετα Σκόπια, τους ηφαιστειακούς κραδασμούς από τον ανηλεή πόλεμο τωνδιαπλεκόμενων και την εξελισσόμενη κωμικοτραγωδία της Ολυμπιάδας. Καιευελπιστούσαν στο "βλέποντας και κάνοντας", μια που δε διαφαινότανπουθενά κάποιος πιο αποτελεσματικός από το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη για τη διαχείρισητων συμφερόντων αυτών που μας τους έχουν επιβάλει.

Ήλθε όμως το αδιανόητο, το τραγικό γεγονός του ναυαγίου,ακραία συνέπεια όλου του οικοδομήματος της απύθμενης διαφθοράς, η οποία είναιαναγκαστικό αποτέλεσμα και ταυτόχρονα αναγκαία προϋπόθεση του συστήματοςυποταγής στα κελεύσματα των πατρόνων του. Ανασήκωσε, έστω και για λίγο, τηνπλάκα που κάλυπτε την σκωληκοφωλιά και τα διαφανέντα προκάλεσαν ίλιγγο, ακόμηκαι στους πιο εφησυχασμένους και τους πιο αδιάφορους. Και έτσι άνοιξε ο ασκόςτου Αιόλου.

Όλα πια τα αρνητικά, όλοι οι κίνδυνοι (ακόμη και της ζωήςμας), όλος ο κυνισμός των "κυβερνώντων" φωτίστηκαν από καινούργιο φωςκαι έκπληκτοι παρακολουθούμε τον πόλεμο όλων εναντίον όλων.

Σάλος σε ΠΑΣΟΚ - Κυβέρνηση.

Στην κυβέρνηση και στα ηγετικά "στρώματα" τουΠΑΣΟΚ επικρατεί πανικός, στα απλά μέλη, "φίλους" και οπαδούς τουπικρία έως και αγανάκτηση και αυτό είναι νέο στοιχείο και, πιθανόν, ελπιδοφόρο,όχι βέβαια για το Σημίτη. Τώρα όλα τα προβλήματα τίθενται από όλους επίτάπητος, χωρίς, φυσικά, να μπορούν να λύσουν κανένα από αυτά, μια που οι ίδιοιείναι μέρος των προβλημάτων και έτσι όλα τα ενδεχόμενα είναι πλέον ανοικτά.

Η διαμάχη ανάμεσα στα νέα ηγετικά σχήματα (των ανθρώπων τουΣημίτη, Βερελή, Χριστοδουλάκη και Σία, μαζί με τα μαζέματα από τον ευρύτεροχώρο του ΣΥΝ και όλους τους νεοαεριτζήδες, νεοκαιροσκόπους και νεοαπατεώνες)και τους παλαιούς βαρόνους (’κης, Βασούλα, Λαλιώτης, Κακλαμάνης, Πάγκαλος μεόλο τον δικό τους εσμό) είναι ανέλεγκτη. Και το μπλοκ των παλιών δυνάμεων πουτους στηρίζουν - Λαμπράκης, Μπόμπολας, Βαρδινογιάννης, Μπατατούδης κ.λ.π. (μεευρωπαϊκές πλάτες και συμφέροντα, κυρίως) μάχονται απεγνωσμένα εναντίον τουμεγάλου εισβολέα, του Κόκκαλη (με την αμέριστη προστασία Αμερικανών), πουαπειλεί να κατακλύσει τα πάντα. Είναι τόσο σφοδρή η σύγκρουση, που θυμίζειεξοντωτική μάχη "οικογενειών" της Μαφίας, με τις εκατέρωθεναποσκιρτήσεις. Το κότερο π.χ., απ' όπου ο Τσουκάτος (μόνο πρόσκαιρα τοναπομακρύνει ο Σημίτης...) καλούσε τον Πάγκαλο, είναι του διαβόητου Ψυχάρη(ομόκλινου παλαιότερα του Λαμπράκη), στον οποίο λέγεται πως το χάρισε... οΚόκκαλης! Γι' αυτό στα έκπληκτα "Νέα" και "Βήμα" άλλοιβρίζουν και άλλοι στηρίζουν τον Σημίτη.

Για πρώτη φορά από το '96 και ο ίδιος ο Σημίτης βάλλεται γιαδιαφθορά, έστω για χάρη φίλων και κόμματος. Οι σχέσεις Σουμάκη, ταμείου τουΠΑΣΟΚ και των Σημιτικών ΟΠΕΚ

με τις γκανγκστερικές εταιρείες που φύτρωσαν καιγιγαντώθηκαν υπό τη σκιά του Σημίτη δεν ξορκίζονται με την αφελή επίκληση του"αυτή είναι η Ελλάδα". Και, βέβαια, γνωρίζει τι θα επακολουθήσει.

Και συμπληρώνεται το κακό με το πόρισμα Ντογιάκου. Δεναποκλείεται να είναι πράγματι καθαρή δικαστική ενέργεια. Αν προσεχθεί όμως ότιστρέφεται και κατά Ψυχάρη -Πάγκαλου (για το ανοσιούργημά τους στο... ’γιο όρος)και κατά Λαμπράκη και κυβέρνησης (για παράνομες αναθέσεις σε εταιρεία τουΛαμπράκη για όλα τα Ταξίδια Υπουργείου Εξωτερικών κ.λ.π.) ο διαφαινόμενοςκίνδυνος δικαστικών διώξεων και αποκαλύψεων είναι πολύ σοβαρός, αν μάλιστα δενείναι πολιτικά καθοδηγούμενος.

Τι μέλλει γενέσθαι:

Ο κατάλογος των προβλημάτων και απειλών κατά του ΠΑΣΟΚ δεντελειώνει εδώ. Αυτά όμως αρκούν, για να δηλωθεί το πόσο κινδυνεύει πλέον ηκυβέρνηση και ειδικά ο Σημίτης και πόσο δύσκολο θα είναι να τα αντιμετωπίσει μεαποπροσανατολισμούς και γελοιότητες του τύπου "όλοι φταίμε" (εκτός,φυσικά, των υπεύθυνων, που θα έπρεπε, τουλάχιστο, να παραιτηθούν). Μια λύσηαπελπισίας είναι να (ή να απειλήσει ότι θα) προκηρύξει εκλογές. Του τοπροτείνουν πολλοί από τους (περίφοβους πλέον) συνεργάτες του. Είναι όμωςδυνατόν; Μόνον αν ήθελε να αποχωρήσει ευπρεπώς από την πολιτική, θα το έκανε.Κάτι τέτοιο όμως δεν ευδοκιμεί στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας των Σημίτηδων.Το πιθανότερο είναι πως θα συνεχίσει να ποντάρει στο ότι μέχρι τώρα ήταν ο πιο"αξιόπιστος" και αποτελεσματικός διεκπεραιωτής των επιταγών της πιοακραίας δεξιάς πολιτικής που επιβλήθηκε ποτέ στη χώρα μας. ’ρα πως, τελικά,όλοι, άμεσα ή έμμεσα, θετικά ή "αρνητικά" θα τον στηρίξουν.

Είναι όμως πλέοναποτελεσματικός;

Μήπως η αποκάλυψη πως παίζει το ρόλο του διευθυντή τηςορχήστρας των σκωλήκων ή του τροχονόμου της πορείας των ανομιών και τωνσυμφορών απαιτεί αντικατάσταση; Και έχουν ετοιμάσει κατάλληλα τον Κωστάκη τηςΝ.Δ. (που, παρά το καρκίνωμα του Μητσοτάκη, παίζει πολύ προσεκτικά...) ή μπορείνα τους δημιουργήσει, έστω και μικρές, εκπλήξεις;

Και δυστυχώς γι' αυτούς ο Αβραμόπουλος μάλλον πήρε στα μάτιατης κοινής γνώμης την εικόνα των Βουγιαμπίστηδων και η Γιάννα είναι ένα σκέτοπανηγύρι.. .

Το καθεστώς Μιλόσεβιτς ανετράπη,λοιπόν, με την ψήφο των Γιουγκοσλάβων και την εξέγερση της 5/10, που επέβαλετην αναγνώριση αυτής της ψήφου. Σημαντική καμπή. Αξίζει να υπενθυμίσουμε τηγνώμη μας για το καθεστώς αυτό και να κάνουμε τις εκτιμήσεις μας και για τηνανατροπή και για το μέλλον της Γιουγκοσλαβίας.

Το καθεστώς Μιλόσεβιτς

Το αφελέστερο των πραγμάτων είναι να κάνει κανείς πολιτικέςαναλύσεις και ιδιαίτερα να γράφει τη σύγχρονη ιστορία (όπως κάνουνοιπερισσότεροι πανεπιστημιακοί) στηριζόμενος μόνο στις επίσημες ανακοινώσεις,ομιλίες και αποφάσεις. Η Γιουγκοσλαβία ίσως είναι το κλασικότερο παράδειγμα.

Επισήμως ο Μιλόσεβιτς ήταν ένας σκληρός Σέρβος εθνικιστήςκαι συγχρόνως συνεχιστής του ιδιόμορφου σοσιαλιστικού καθεστώτος του Τίτο. Αντο δεύτερο σκέλος δεν απέχει πολύ από την αλήθεια, για το πρώτο το ΑΣΚΕ είχεεκφράσει τις σοβαρές του αντιρρήσεις. Η εκτίμησή μας ήταν και είναι ότι οΜιλόσεβιτς με το προσωπείο του εθνικισμού έπαιξε καθαρά το παιχνίδι τωνΑμερικανών. θυμίζουμε:

• ’σημος πήγε στην Αμερική για επιχειρηματικούς λόγους ωςεκπρόσωπος Τράπεζας και μετά την τριετή παραμονή του εκεί αναρριχήθηκε σεχρόνο-ρεκόρ στη θέση του ηγέτη του κυβερνώντος κόμματος.

• Αρνούμενος την εκ περιτροπής Προεδρία της Γιουγκοσλαβίας,έδωσε το πρόσχημα στις δυτικόφιλες ελίτ της Σλοβενίας και της Κροατίας νααποσχισθούν.

• Συνέβαλε με τις προκλήσεις του στην όξυνση των πνευμάτωνστην Βοσνία και, όταν οι Σέρβοι της Βοσνίας πήραν τα όπλα, τους εγκατέλειψε προκλητικά.Όταν οι Σερβοβόσνιοι, παρ' όλ αυτά, κυριάρχησαν στρατιωτικά, ο Μιλόσεβιτςυπέγραψε την άδικη για τους Σέρβους συνθήκη του Ντέϊτον και με απειλές,εκβιασμούς και αποκλεισμούς ανάγκασε τους συμπατριώτες του να την αποδεχθούνκαι να υποστούν σκληρούς διωγμούς (2.000.000 πρόσφυγες).

• Ενώ οι Αλβανόφωνοι του Κοσσυφοπεδίου ζητούσαν διεύρυνσητων δικαιωμάτων τους, ο Μιλόσεβιτς τους στέρησε κι αυτά που είχαν (αυτονομία),δίνοντας πρόσχημα στους Δυτικούς γκάνγκστερς να επέμβουν. Κι όταν αυτοίεπενέβησαν, η αντίδραση των ισχυρότατων Γιουγκοσλαβικών Ενόπλων Δυνάμεων ήτανανύπαρκτη, αντίθετα προς τον ηρωισμό του λαού. Το αποτέλεσμα ήταν η απώλεια τουμεγαλύτερου μέρους του Κοσσυφοπεδίου.

• Στη διάρκεια της προεδρίας του είχε στενές σχέσεις με τηνακροδεξιά και τον υπόκοσμο.

Αν κάποιος δε μπορεί να δεχθεί αυτή την εκτίμηση για τοδιπλό πρόσωπο του Μιλόσεβιτς, αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι ο αυταρχισμός και ο νεποτισμός του καθεστώτος του.Αναμφισβήτητα είχε και λαϊκή βάση (καμία σχέση με τη δικτατορία τουΤσαουσέσκου) και λόγω της πολυάριθμης νομενκλατούρας και λόγω των εναντίον τουεπιθέσεων των Δυτικών. Πάντως η επιρροή του συνεχώς μειωνόταν και κατέληξεμειοψηφία, με την πλειοψηφία να είναι εξοργισμένη εναντίον του για τους λόγουςπου προαναφέραμε.

Οι εκλογές και τι εξέγερση

Ο Μιλόσεβιτς έκανε τις πρόωρες εκλογές, πιστεύοντας ότι(έστω και με κάποια μικρή νοθεία) θα τις κερδίσει. Τελικά αναγκάστηκε να κάνειεξόφθαλμη νοθεία και να εντείνει τις εναντίον του αντιδράσεις, που κορυφώθηκανμε την εξέγερση της 5/10, που τον ανέτρεψε.

Η εξέγερση δεν ήταν ούτε κατευθυνόμενη, ούτε αναμενόμενη απότη Δύση. Γι' αυτό και ο εκπρόσωπος της κ. Ολμπράϊτ στα Βαλκάνια Γιωργάκης, μέσαστην ανεκδιήγητη ανοησία του, κάλεσε τους Γιουγκοσλάβους να προσέλθουν στον 2°γύρο των εκλογών [και εκ των υστέρων ισχυρίζεται ότι δικαιώθηκε η πολιτικήτου!]. Η εξέγερση εξέφρασε την αποφασιστικότητα της πλειοψηφίας ενός λαούυπερήφανου, πολιτικοποιημένου και ηρωικού. Οι Γιουγκοσλάβοι παρέδωσαν πολιτικάμαθήματα στους βάρβαρους της Δύσης (όπου η ανθρώπινη ζωή είναι πολύ φτηνή),αφού ολόκληρη εξέγερση ήταν αναίμακτη. Οι Γιουγκοσλάβοι είναι ένας από τους λαούς που οι Δυτικοί "δεν τους πάνε" ,όπως τους Έλληνες, γι' αυτό θέλουν την αποδυνάμωση του και τη συρρίκνωση τηςκρατικής του οντότητας.

Πολιτικά το κίνημα κατά του Μιλόσεβιτς εκφράστηκε από τησυμμαχία των 18 κομμάτων της αντιπολίτευσης, που περιλαμβάνει όλες τις τάσεις.Συνολικά είναι ένα κίνημα δημοκρατικό, που δεν ελέγχεται από κανέναν. ΟΚοστούνιτσα είναι ό,τι ακριβώς και το κίνημα που τον ανέδειξε. Ασυμβίβαστοςπρος το καθεστώς Μιλόσεβιτς, ασυμβίβαστος στα εθνικά θέματα, αδιάφθορος,αποδεκτός απ' όλους. Βεβαίως μέσα στην αντιπολίτευση υπάρχουν και οιδυτικόφιλοι, όπως ο γερμανόφιλος Τζίντζιτς, που χρηματοδοτήθηκαν πλουσιοπάροχαστον προεκλογικό τους αγώνα. Επηρεάζουν το κίνημα, αλλά δεν το ελέγχουν. Οιδηλώσεις και κινήσεις του Κοστούνιτσα μετά την εξέγερση είναι χαρακτηριστικές:

• "Δε μοιραζόμαστε τη νίκη μας με κανέναν, ούτε με τηΡωσία, ούτε με την Αμερική", είπε.

• Αρνείται την παραπομπή του Μιλόσεβιτς στο Δικαστήριο τηςΧάγης, όπως ζητούν οι Δυτικοί, και (το κυριότερο) αρνείται την εγκυρότητα τουΔικαστηρίου.

• Επιδιώκει την εθνική συμφιλίωση και θεωρεί πρωταρχική τουεπιδίωξη την παραμονή Μαυροβουνίου και Κοσσυφοπεδίου στα πλαίσια τηςΓιουγκοσλαβίας.

• Η πρώτη του συνάντηση δεν ήταν με κάποιο Δυτικό, αλλά μετον Ιβάνοφ, το μόνο που του έδωσε το δικαίωμα να αναμιχθεί στα εσωτερικά τηςΓιουγκοσλαβίας.

Η Δύση

Η "κατασκευή αντιπάλου" είναι μια συνταγή που ηΑμερική την ακολούθησε και στον Περσικό Κόλπο. Δαιμονοποίησε ένα δικό τηςάνθρωπο, το Σαντάμ, τον οποίο "κατατρόπωσε" άνευ αγώνος. Έτσι η ίδιαξεπέρασε το σύνδρομο του Βιετνάμ και τρομοκράτησε τους λαούς, κάνοντας επίδειξητης "ακαταμάχητης" πολεμικής της μηχανής.

Στη Γιουγκοσλαβία προσπαθούσε να κρατά διαιρεμένη τηναντιπολίτευση, για να επιβιώνει ο άλλος δικός της "δαίμονας" οΜιλόσεβιτς. Όταν η αντιπολίτευση άρχισε να συγκλίνει στο πρόσωπο τουΚοστούνιτσα, οι δυτικόφιλοι βρέθηκαν σε δίλημμα: να υποστηρίξουν τον Κοστούνιτσακαι στη θέση ενός αντιπάλου-μαϊμού να βάλουν έναν πραγματικό πατριώτη (όπωςέκανε ο Τζίντζιτς) ή να μην τον υποστηρίξουν και να εξαφανιστούν πολιτικά (όπωςέκανε ο Ντράσκοβιτς);

Οι μεγάλες χώρες της Δύσης αναγκάζονται τώρα να αναγνωρίσουντον Κοστούνιτσα, αφού σ' όλη τη διάρκεια του αγώνα κατά του Μιλόσεβιτς ταδυτικά ΜΜΕ παρουσίαζαν όλη την αντιπολίτευση ως "δική τους".[Δηλώσεις, βέβαια, έκαναν μόνο ο Τζίντζιτς και ο Ντράσκοβιτς! Τα άλλα 16κόμματα τα αγνοούμε, όπως αγνοούσαμε μέχρι πριν λίγο και τον Κοστούνιτσα και τοκόμμα του, παρ' όλο που εκλογικά είχε φτάσει στο 7%!]. Στην παγίδα έπεσαν καιπολλοί προοδευτικοί άνθρωποι στην Ελλάδα, που δεν έβλεπαν με καλό μάτι τοκίνημα κατά Μιλόσεβιτς.

Πάντως η Δύση έχει τώρα πραγματικό πρόβλημα, γιατί είναι υποχρεωμένηνα αποθαρρύνει την απόσχιση του Μαυροβουνίου και του Κοσσυφοπεδίου και γενικάνα σταματήσει την (ανοικτή τουλάχιστον) υπονόμευση της ακεραιότητας τηςΓιουγκοσλαβίας.

Η προοπτική της Γιουγκοσλαβίας

Μέχρι στιγμής υπάρχουν δύο θετικά δεδομένα:

• Ανετράπη ο Μιλόσεβιτς.

• Δεν υπήρξε αιματοχυσία στην εξέγερση και (κυρίως) δεφαίνεται να υπάρχει διάθεση αντεκδικήσεων, διχασμού και διωγμών κατά τουΣοσιαλιστικού Κόμματος (Σ.Κ.)

Όμως από δω και πέρα αρχίζουν τα δύσκολα.

• Στο ζήτημα της ακεραιότητας της Γιουγκοσλαβίας οΚοστούνιτσα φαίνεται αποφασισμένος και θα έχει την ομόθυμη υποστήριξη όλων τωνσυμπατριωτών του (μερικών, έστω, εξ ανάγκης).

• Πολιτικά θα πρέπει να υπάρξει ένα σταθερό μπλοκ εξουσίας,πράγμα δύσκολο, γιατί το κίνημα δεν αναπτύχθηκε με βάση το τι θέλει, αλλά τι δεθέλει. Το καλύτερο θα ήταν το μπλοκ αυτό να περιλάβει όλες τις πατριωτικέςπολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, μαζί με όσες υπάρχουν στο Σ.Κ., μαζί και μετην Εκκλησία, που φαίνεται ότι διαδραματίζει θετικό ρόλο. Αυτό όμως σ' αυτή τηφάση μάλλον φαίνεται ουτοπικό και το πιθανότερο είναι να συμμετάσχουν στηδιακυβέρνηση και οι δυτικόφιλοι, με όσα αρνητικά αυτό συνεπάγεται. (Ο Τζίντζιτςήδη ζήτησε το Υπουργείο Εξωτερικών). Κρίσιμο θα ήταν στις εκλογές πουπρογραμματίζονται για το Δεκέμβρη το κόμμα του Κοστούνιτσα να έπαιρνε έναμεγάλο ποσοστό. Πάντως αργά ή γρήγορα οι αποκλίνουσες τάσεις θα κυριαρχήσουνκαι θα υπάρξει πολιτική κρίση, από την οποία μπορεί να προκύψει ο,τιδήποτε.

• Τέλος (και το κυριότερο) υπάρχει το ζήτημα του μοντέλουανάπτυξης που θα ακολουθήσει η Γιουγκοσλαβία, θα διατηρηθεί (και σε ποιο βαθμό)ο κοινωνικός έλεγχος της οικονομίας ή θα ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, κατά τιςεπιταγές της παγκοσμιοποίησης;

Οπωσδήποτε παρατηρείται και στη Γιουγκοσλαβία (όπως σ' όλεςτις χώρες της Αν. Ευρώπης μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού) μιατάση σύγκλισης προς την ΕΟΚ, που έσπευσε να δώσει την πρώτη"βοήθεια". Το θέμα είναι με ποιους όρους θα γίνουν η σύνδεση με τηνΕΟΚ και οι ξένες επενδύσεις, με ποιους όρους θα δοθούν τα δάνεια και από πού.Ευτυχώς για τη Γιουγκοσλαβία οι επιλογές της ΕΟΚ και της παγκοσμιοποίησηςαμφισβητούνται πλέον ευρύτατα κι έτσι μάλλον ταχύτερα από τις άλλες χώρες θαγίνει σαφές τι σημαίνει να ακολουθεί κανείς τις συνταγές των μεγάλων οικονομικώνοργανισμών της Δύσης.

Το εισιτήριο για το ευρώ κόστισε ακριβά στα ελληνικάνοικοκυριά Περίπου 1,3 τρις. δρχ. υπολογίζεται η απώλεια εισοδημάτων απότη μείωση των επιτοκίων μέσα στο 2000, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος.Σ' αυτά θα πρέπει να προσθέσει κάποιος την απώλεια αγοραστικής δύναμηςαπό τον πληθωρισμό, που αυξήθηκε λόγω της διπλής διολίσθηοης της δραχμήςκαι του ευρώ, χωρίς να αυξηθούν αντίστοιχα οι μισθοί και οι συντάξεις,οπότε το συνολικό κόστος αγγίζει τα 2 τρις. δραχμές.