ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στα χρόνια της χειρότερης εξάρτησης, μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, σε κάθε ελληνικό υπουργείο είχε το γραφείο του ένας Αμερικανός υπάλληλος, από τον οποίο έπαιρνε εντολές ο εκάστοτε (τύποις) υπουργός. Το 1947 ο αρχηγός της αμερικανικής αποστολής Πολ Πόρτερ χαστούκισε δημοσίως τον τότε υπουργό Συντονισμού (Οικονομίας) Στέφανο Στεφανόπουλο (μετέπειτα πρωθυπουργό των αποστατών!), επειδή διεφώνησε μαζί του σε κάποιο ζήτημα φορολογίας! (βλ. ΑΣΚΕ-2, σελ. 38)

Τα επόμενα χρόνια η εξάρτηση πήρε πιο διακριτική μορφή. Σήμερα, με την ένταξη στην ΕΟΚ/Ε.Ε., επανήλθαμε στην απροκάλυπτη εξάρτηση, με τις Βρυξέλες να αποφασίζουν για κάθε σημαντικό οικονομικό ή κοινωνικό ζήτημα. Η ελληνική κυβέρνηση και το ελληνικό κοινοβούλιο απλώς επικυρώνουν με προεδρικά διατάγματα και νόμους τις αποφάσεις των δυτικοευρωπαίων μεγαλοεπιχειρηματιών και των γραφειοκρατών της Ε.Ε. Ο «αρμόδιος» Έλληνας υπουργός συνήθως παρακολουθεί βουβός τις συνεδριάσεις του Συμβουλίου Υπουργών, κατά τις οποίες ο διορισμένος επίτροπος μεταφέρει τις εντολές της γραφειοκρατείας, δηλαδή των μεγάλων επιχειρηματιών και στη συνέχεια απλώς περιορίζεται στο ρόλο του ιμάντα διαβίβασης των αποφάσεων των ξένων. (βλ. ΑΣΚΕ-4, σελ. 13)

Αν και έχουν περάσει τρεις μήνες, είναι σημαντικό και το αναφέρουμε σ’αυτό το φύλλο της “Ε”. Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Αλέξ. Κοντός αυτοκαταργήθηκε ακόμη και από αυτό το ρόλο. Στις 18/4/08 η επίτροπος Γεωργίας της Ε.Ε. Μάριαν Φίσερ Μπόελ ήρθε στην Αθήνα, πήγε στο υπουργείο, έκατσε στην καρέκλα του υπουργού και δέχθηκε αντιπροσωπεία των καπνοπαραγωγών, που διαμαρτύρονται για τη μείωση κατά 50% από του χρόνου της κοινοτικής επιδότησης στα καπνά (σε 3 χρόνια χάνουν 570 εκατ. ευρώ). Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γ. Παπανδρέου, ο οποίος εσχάτως μετατράπηκε σε «υπερασπιστή των λαϊκών συμφερόντων», ζήτησε να συναντηθεί με την επίτροπο, για να στηρίξει τους καπνοπαραγωγούς, επαληθεύοντας «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο»!

Για την ιστορία: Η επίτροπος ξεκαθάρισε ότι η Επιτροπή (Κομισιόν) δεν αντιμετωπίζει αλλαγή της απόφασής της για τα καπνά. Λογικό, αφού στην ΕΟΚ/Ε.Ε. και το ευρώ της μας έβαλαν ακριβώς για να μας εκμεταλλεύονται αγριότερα. Το παράλογο είναι ότι, παρ’ όλη την ακρίβεια και την κοινωνική αναλγησία που επιβάλλει η Ε.Ε., ακόμη ο ελληνικός λαός δεν έχει απαιτήσει την αποχώρηση της πατρίδας μας από την Ε.Ε. Αλλά μάλλον η ώρα αυτή πλησιάζει.

Στις 15 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε η τακτική Σύνοδος του ΑΣΚΕ. Η Σύνοδος ενέκρινε τις πολιτικές θέσεις που πήρε η Ε.Ε. το προηγούμενο εξάμηνο, όπως διατυπώθηκαν στην «Ε» και τις ανακοινώσεις του κόμματος. Εγκρίθηκε, επίσης, ο οργανωτικός και οικονομικός απολογισμός, καθώς και ο προγραμματισμός για το επόμενο εξάμηνο. Αποφασίστηκε να εντείνουμε την παρουσία μας με αφίσες και προκηρύξεις, μία πλευρά της δραστηριότητάς μας στη οποία υστερήσαμε το προηγούμενο εξάμηνο. Αποφασίστηκε η συμμετοχή του ΑΣΚΕ στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2009. Στην επόμενη τακτική Σύνοδο θα γίνει ο προγραμματισμός του προεκλογικού αγώνα, αλλά τα μέλη και οι φίλοι καλούνται από τώρα να προετοιμάζονται για την όποια συμβολή τους.

Στη συνέχεια η Σύνοδος ασχολήθηκε με ειδικά θέματα, μεταξύ των οποίων οι θέσεις του ΑΣΚΕ για το θεσμό της οικογένειας. Η εισήγηση της Ε.Ε., που δημοσιεύτηκε στο προηγούμενο φύλλο της «Ε», εγκρίθηκε με κάποιες τροποποιήσεις. Στο σημείο 7, για το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, κρίθηκε χρήσιμο να προστεθεί η εξής διευκρίνηση: «Το σύμφωνο δεν έχει σκοπό να αποτρέψει ζευγάρια να τελέσουν γάμο (το αντίθετο επιδιώκεται), αλλά να καλύψει ζευγάρια που δεν επρόκειτο να τελέσουν γάμο.» Το σημείο 8 κρίθηκε ότι πρέπει να επαναδιατυπωθεί σαφέστερα ως εξής: «Με βάση τα παραπάνω, σε σχέση με «γάμο» ή «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης» μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, θέση μας είναι ότι δε νοείται γάμος ή σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης ή δημιουργία οικογένειας μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Επομένως αποκλείονται κίνητρα ή ζητήματα σχετιζόμενα με οικογενειακές σχέσεις, π.χ. υιοθεσία παιδιών. Ενδείκνυται, όμως, κάποια νομοθετική ρύθμιση, ώστε η αυτονόητη ελευθερία και το δικαίωμα σε ιδιαίτερες κλίσεις και προτιμήσεις δε θα συνεπάγεται κοινωνικές ή οικονομικές διακρίσεις, π.χ. στο δικαίωμα διάθεσης της περιουσίας.»

Μετά τη Σύνοδο ακολούθησε εκτεταμένη πολιτική συζήτηση, με την παρουσία και φίλων, για τις σημαντικότερες διεθνείς και εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις. Με βάση τη συζήτηση αυτή γράφτηκαν τα πολιτικά άρθρα αυτού του φύλλου της «Ε».

Όσοι νόμιζαν ότι με τη μεγάλη υποχώρηση της Ελλάδας να δεχθεί τη σύνθετη ονομασία θα φθάναμε πιο κοντά σε μια συνεννόηση με τους Σκοπιανούς διαψεύδονται. Ο Γκρουέφσκι, αντιθέτως, επαυξάνει τις εξοργιστικές απαιτήσεις του και τις προβάλλει εντονότερα στους διεθνείς οργανισμούς. Τελευταία απευθύνθηκε στον Πρόεδρο της Κομισιόν Μπαρόζο, όργανο των Αμερικανών, και του ζήτησε προστασία της «μακεδονικής μειονότητας» που βρίσκεται στην Ελλάδα! Πού την είδε, άραγε, αυτή τη μειονότητα; Μήπως εννοεί τους ελάχιστους πράκτορες του «Ουράνιου Τόξου»;

Οι προστάτες του Αμερικανοί, με δηλώσεις του Μπράιζα, δηλώνουν ότι δεν έχουν άποψη επί του θέματος και ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι μόνο η επίλυση του προβλήματος της ονομασίας.

Η ελληνική κυβέρνηση, δυστυχώς, επιμένει στη συμβιβαστική της γραμμή και ο πρωθυπουργός, αντί να διακόψει κάθε διάλογο με τους Σκοπιανούς μέχρι να λογικευτούν, έστειλε επιστολή προς τον Γκρουέφσκι, με σωστές επισημάνσεις, βέβαια, που όμως βάζει την Ελλάδα σε μια μακρά πορεία επώδυνων διαπραγματεύσεων, που (πολύ φοβόμαστε) θα έχουν την εξέλιξη των αντίστοιχων ελληνοτουρκικών.

[Αναλυτικά οι προτάσεις του ΑΣΚΕ στο φύλλο του Μαρτίου 2008]

Η ΔΕΗ αυξάνει τα τιμολόγιά της σε συμφωνία με την κυβέρνηση, πυροδοτώντας την ακρίβεια. Η Ε.Ε., με την «απελευθέρωση» της αγοράς του ηλεκτρικού ρεύματος, υποχρεώνει τη ΔΕΗ ν’ αγοράζει το ρεύμα από τους ιδιώτες ακριβότερα από την τιμή στην οποία το πουλάει. Επιπλέον η Ε.Ε. δεν επιτρέπει στη ΔΕΗ να κατασκευάσει νέες μονάδες παραγωγής. «Η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας δε δίνει νέες άδειες στη ΔΕΗ», ομολογεί ο Πρόεδρος της ΔΕΗ Π. Αθανασόπουλος στην «Καθημερινή» της 15/6/08! Έτσι η ΔΕΗ έχει ήδη ζημιές, που τις πληρώνουμε όλοι, για να κερδίζουν ανεξέλεγκτα οι ιδιώτες.

Κραυγαλέο παράδειγμα η ΠΕΣΙΝΕ, τώρα ιδιοκτησίας Μυτιληναίου, που κατασκευάζει μονάδα ηλεκτροπαραγωγής, για να πουλάει στη ΔΕΗ ρεύμα πολύ ακριβότερα από την τιμή που η ίδια η ΠΕΣΙΝΕ πληρώνει στη ΔΕΗ για την μονάδα της αλουμίνας που διαθέτει στη Βοιωτία, σύμφωνα με την αποικιακή σύμβαση-σκάνδαλο που είχε υπογράψει με τους Γάλλους ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, θείος του σημερινού πρωθυπουργού. Έτσι ο κ. Μυτιληναίος το ρεύμα που αγοράζει μπορεί να το μεταπωλεί και να κερδίζει, χωρίς να παράγει τίποτα.

Η αισχροκέρδεια ξεκινά από τα διυλιστήρια (τρία κρατικά κι ένα ιδιωτικό). Η διαμόρφωση των τιμών τους είναι περίπλοκη. Καθορίζουν τις τιμές με ένα ασαφές σύστημα. Αυξάνουν τις τιμές κατά βούληση με βάση τους μελλοντικούς κινδύνους που μπορεί να παρουσιαστούν στη διεθνή αγορά. Προεισπράττουν ζημίες, ανεξαρτήτως αν αυτές γίνουν και τις μετατρέπουν σε υπερκέρδη. Είναι ενδεικτικό ότι η τιμή διυλιστηρίου του πετρελαίου κίνησης αυξήθηκε από 2/2/08 ως 9/5/08 κατά 24%. Τα κέρδη τους αυξήθηκαν κατά 77% στο Α΄ τρίμηνο 2008 και 90% στο Δ΄ τρίμηνο του 2007

Το κράτος ακόμη και στα κρατικά διυλιστήρια δεν παρεμβαίνει, προφανώς για να μη θίξει τα κέρδη του ιδιωτικού διυλιστηρίου, του κυκλώματος διακίνησης και εμπορίας και τους φόρους καυσίμων, που αυξάνουν με την αύξηση της τιμής. Οι φόροι είναι για την αμόλυβδη το 55% της τελικής τιμής, το κόστος του διυλιστηρίου το 30% και της διακίνησης και εμπορίας το 15%. Αντίστοιχα για το πετρέλαιο κίνησης τα ποσοστά είναι 52%, 37% και 11%. Αυτό δείχνει ότι το μεγάλο πρόβλημα της ακρίβειας στα καύσιμα εντοπίζεται κυρίως στο διυλιστήριο και στο κράτος, που καθορίζουν το 85% έως 90% της τιμής.

Στον τομέα διακίνησης και εμπορίας 3-4 εταιρείες ελέγχουν σχεδόν τα 2/3 της αγοράς, λειτουργώντας ως καρτέλ. Το εκπληκτικό είναι ότι το ποσοστό κέρδους της χονδρικής (των εταιριών) είναι μεγαλύτερο της λιανικής (των πρατηρίων).

Οι διαφορές τιμών οφείλονται στην πολιτική των εταιρειών χονδρικής (π.χ. για την αύξηση μεριδίου αγοράς). Όμως και οι πρατηριούχοι σε πολλές περιφέρειες της χώρας λειτουργούν ως καρτέλ. Όλοι τους πυροδοτούν την ακρίβεια με την αισχροκέρδειά τους.