ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στις 3/2/18 έγινε η Σύνοδος Μελών και μετά κόπηκε η πίτα και με φίλους του ΑΣΚΕ. Στο Α’ μέρος, μετά από τον Απολογισμό και τον Προγραμματισμό του εξαμήνου έγινε συζήτηση και πάρθηκαν Αποφάσεις, όπως για τη διαδικασία πριν από αποστολή ενυπόγραφων άρθρων από μέλη σε «άλλους». Και μετά ακολούθησε μερική ανάπτυξη για το α’ κεφάλαιο, περί Εθνους και Εθνικής Ανεξαρτησίας, από το Σήφη Στενό και του β’ κεφαλαίου, για Σοσιαλισμό, από το Νίκο Λεοντόπουλο στο ΑΣΚΕ-6 «Ιδεολογικές και Πολιτικές Αρχές», με αρκετή συζήτηση.

 Στο Β’ μέρος μετά την κοπή της Πίτας και τις... ευχές με φίλους έγινε πολιτική ομιλία για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση από το Σήφη Στενό και ειδικά για τις παραπολιτικές και παρακρατικές συνάξεις των εκφραστών της Νεοταξικής Παγκοσμιοποίησης τύπου Νταβός κ.λπ. από τον Νίκο Λεοντόπουλο. Ακολούθησε ζωηρή και ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Την εκδήλωση χαιρέτησε και ο φίλος, επίτιμος πρόεδρος της Χριστιανικής, Μ. Μηλιαράκης.-

Ας υποθέταμε για λίγο ότι «η πάταξη της διαφθοράς» έπαυε να είναι πολιτικό όπλο των πολιτικών κατά των αντιπάλων διεκδικητών της εξουσίας και το προσφορότερο μέτρο αντιπερισπασμού σε κάθε κυβερνητική «αμαρτία» και ότι επενέβαινε αυτεπάγγελτα, όπως δικαιούται και υποχρεούται, η Ανεξάρτητη (αν υπήρχε...) Δικαιοσύνη, παρά το βαρύτατο μόχθο και τον πόλεμο των άλλων «ανεξάρτητων» εξουσιών.

Τότε ας άρχιζε από τα έργα των μεγάλων πόλεων, το Μετρό της πολύπαθης Θεσσαλονίκης, το τραμ (τρομάρα του) του δύστυχου Πειραιά και το, μικρότερο ακόμη, την εγκατάσταση των ηλεκτρονικών εισιτηρίων στα μέσα μεταφοράς της Αθήνας!

Το τελευταίο, της μικρότερης σημασίας, αποτελεί «έργο» έμπνευσης και υλοποίησης της σημερινής κυβέρνησης, και ταυτόχρονα συμπερίληψη όλων των έργων ανά την Ελλάδα. Αποφασίστηκε, για να «πατάξει» την απώλεια εσόδων από τα (και για τα) μέσα μαζικής μεταφοράς από την αδυναμία ελέγχου στα εισιτήριά τους.

Ετσι ξεκίνησε η τοποθέτηση μηχανών επικύρωσης εισιτηρίων κατά την είσοδο και έξοδο όλων των συρμών Ηλεκτρικού και Μετρό που κράτησε αναρίθμητους μήνες, και μικρότερων σε τραμ και λεωφορείων, που έμεναν και αυτά επί μήνες ως απλά στολίδια, μετά μουσικής όπως ονειρεύονταν. Και τέλος το απερίγραπτο χάος της έκδοσης και χρήσης των ηλεκτρονικών εισιτηρίων που κράτησε και πάλι μήνες ολόκληρους με τους νομοταγείς πολίτες σε απόγνωση.

Και το αποτέλεσμα: Ολοι σχεδόν δεν πληρώνουν τίποτα

Και το ακόμα χειρότερο: κανείς δεν ενδιαφέρεται για τους αίτιους του φιάσκου και για το τι στοίχισε και πόσα και ποιοι τα πήραν!!!

Αθάνατη Ελλάδα της Eξάρτησης και, άρα, της Διαφθοράς!

Μέχρι πρόσφατα μόνο οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι του ΣΥΡΙΖΑ «πωλούσαν τρέλα» και προκαλούσαν απορία, θλίψη και αηδία για το κατάντημα τους, ενώ η πλειονότητα των ψηφοφόρων τους, ακόμα και αυτών του προηγούμενου 3 έως 5%, παρέμεναν σιωπηλοί, αμήχανοι, ψελλίζοντες διστακτικές «δικαιολογίες», που έδειχναν ότι ούτε οι ίδιοι τις πίστευαν. Και παραπονιόνταν μόνο για την τυχόν βιαιότητα των ύβρεων κατά της Κυβέρνησης

Τώρα τελευταία. όμως, φαίνεται άλλαξε η «γραμμή», την οποία ακολουθούν, περιέργως, πολλοί και μάλιστα όχι περιορισμένης...αντιληπτικότητας. Δεν κατηγορούν φυσικά(!) την κυβέρνηση! Επιτίθενται όμως σε όλα τα έργα της δηλώνοντας ότι αγωνίζονται κατά των μνημονίων, κατά της φορολογίας, του ΕΝΦΙΑ, τον εκμηδενισμό των αμοιβών εργασίας και συντάξεων και γενικά ως εάν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βρίσκονται στην αντιπολίτευση! Και το πιο περίεργο είναι ότι απορούν και τελικά εξοργίζονται όταν όσοι τους ακούν ερωτούν εάν έχουν εγκαταλείψει το ΣΥΡΙΖΑ ή τους ΑΝΕΛ και πότε το δήλωσαν. Τι έχουν πάθει;

Ένα μικρό παράδειγμα, πρόσφατο, είναι χαρακτηριστικό της νέας κωμικοτραγικής εικόνας. Στις 14 Μαρτίου είχε συνέλευση η ΠΕΣΕΚ (Πανελλήνια Ένωση Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών), κατά την οποία παρουσιάστηκαν τρεις παρατάξεις, Ανεξάρτητων, του ΣΥΡΙΖΑ, και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, με πλειοψηφούντες τους Ανεξάρτητους. Οι του ΣΥΡΙΖΑ (ΣΥΝΕΚ) παρουσίασαν πολύ "ωραίες" προτάσεις, με αποτέλεσμα να επικρατήσει τέτοιος «πανικός» ώστε οι συριζαίοι αποχώρησαν κατηγορούντες τους άλλους ότι... επιτίθενται στην Κυβέρνηση(!), δεν κατέβασαν τελικά ψηφοδέλτιο, «απείλησαν»  όμως ότι: «Ετσι κι αλλιώς στους δρόμους του αγώνα και στις δράσεις για τα προβλήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων θα συναντηθούμε ξανά». Δεν διευκρίνισαν όμως εναντίον τίνος... ο Αγώνας αυτός.

Θα λέγαμε «Κύριε των Δυνάμεων»! Όμως το ζήτημα είναι σοβαρό. Κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ σχεδιάζουν κλίμα  εμφυλιακό; Και ποιος θα τους ακολουθήσει; Μην ξεχνάμε ότι είναι αδίστακτοι. Χρειάζεται πάντως ψυχραιμία στην αντιμετώπισή τους, ΟΧΙ όμως Ανοχή στις ανοησίες τους.

Το πώς αισθάνονται και πώς, για την ώρα, αντιδρούν οι Έλληνες σε όλες τις πόλεις, ακόμη και τα χωριά (!) μπροστά στην πλημμύρα της ανομίας, πάσης φύσεως, ατομικής ή ομαδικής, της ανασφάλειας και τρόμου δεν χρειάζεται να περιγραφεί. Όλοι πλέον το ζουν προσωπικά!

Το ερώτημα όμως που κυριαρχεί παραμένει μετέωρο: Αυτά τα πρωτόφαντα και ανήκουστα γίνονται με την ανοχή, την αδιαφορία, ή μήπως και με την άτυπη, συριζαίικη... προτροπή; Το ερώτημα στην τελευταία, αποτρόπαια, εκδοχή του στηρίζεται στο εξωφρενικό γεγονός να αντιμετωπίζεται ο αμυνόμενος ως εγκληματίας και ο εγκληματίας να κυκλοφορεί ελεύθερος και ωραίος. Και, πάντως, το ότι συζητείται πάνδημα, πλέον, (όχι βέβαια..., και κυβερνητικά) η ανάγκη να οπλιστούμε όλοι, αφού κανείς δεν μας προστατεύει, είναι πράγματι τραγικό.

Αλλά και πάλι, για την περίπτωση αυτή αιωρείται το νέο ερώτημα, γιατί αυτή η ανοχή μέχρι και προτροπή;

Ελπίζουμε η, ορθότερα μάλλον, ευχόμαστε να μην ευσταθεί η ερμηνεία-απάντηση ότι στην αγωνιώδη προσπάθειά του ο ΣΥΡΙΖΑ να εξασφαλίσει την πολιτική του επιβίωση στρέφεται στην προσέλκυση ψήφων από τη μεγάλη, πλέον, δεξαμενή των παρανόμων μέχρι και εγκληματιών στα πανεπιστήμια, στις καταλήψεις,πυρπολήσεις, ληστείες τραπεζών, άβατα κ.λ.π. μέχρι και τις επιθέσεις σε πεζούς και σπίτια με την άγνωστη  έως «προχθές» βιαιότητα και σαδισμό. Και τούτο, γιατί η ικανοποίηση των «αιτημάτων» άλλων περιθωριακών ομάδων, οπως των ξεφωνημένων διέμφυλων (!), των ναρκομανών, των «δικαιωματικών» (αλλά αρνουμένων και τις ανάλογες υποχρεώσεις στην κοινωνική ζωή), των εθνομηδενιστών  και των παντός είδους εχθρών του Ελληνισμού και υπέρμαχων Αλβανίας, Σκοπίων, Τουρκίας και γενικώς Μουσουλμάνων τζιχαντιστών κ.λ.π. δεν οδηγεί σε εκλογική, τουλάχιστον, ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ μόνο. Ο Γιωργάκης, ο Σ.Θεοδωράκης (δηλ. Σημίτης) και άλλοι(...) τους διεκδικούν μάλλον (!) επιτυχώς.

Αλίμονο, αν αυτή η ερμηνεία αληθεύει...

Το νέο πεδίο δράσεων, φευ, των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και των πατρώνων τους.

 - Το ποδόσφαιρο είναι στις περισσότερες χώρες το πιο λαοφιλές, σχεδόν θρησκευτικής υφής, πίστεως και φανατισμού, άθλημα. Γι’ αυτό και χρησιμοποιείται παντού ως μέσο διαχείρισης των λαϊκών στρωμάτων, ιδιαίτερα στις χώρες χωρίς αυτόνομη πορεία...

Σ’ αυτές τις χώρες μάλιστα συνδυάζεται και με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, συνδυασμός εκρηκτικός και πάντοτε καταστροφικός για τη μεγάλη λαϊκή πλειονότητα. Αυτό, δυστυχώς, συμβαίνει, στον ύψιστο βαθμό, και στη δόλια Ελλάδα.

 Η «Ελληνική» κυβέρνηση στην αγωνιώδη προσπάθεια να κρατηθεί στη δοτή εξουσία (φεύγοντας απ’ αυτήν αντιμετωπίζει μεγάλους κινδύνους, πλέον ...) καταφεύγει σε αλλεπάλληλους αντιπερισπασμούς άλληλογρονθοκοπούμενους συνήθως, όχι πάντοτε προετοιμασμένους, όπως συνέβη μετά το ατύχημα (μοιραίο, γι’ αυτήν ίσως...) του νεωστί αποκτηθέντος πολιτικού της «φίλου», του Ιβάν Σαββίδη.

Ετσι χρειάστηκε πάλι νέο αντιπερισπασμό με δίωξη του παλιού «φίλου» της, Μαρινάκη και κατάθεση νομοσχεδίου για... οικόσιτα ζώα, σκύλους και γάτες (καμιά αναφορά όμως στις αίγες και τα αρνιά, ίσως λόγω του επερχόμενου Πάσχα...) και όσων θα ακολουθήσουν, μετά το φιάσκο, όπως εξελίσσεται, της υπόθεσης Novartis…

H περίπτωση του «πιστολέρο» (κακώς) Ιβάν είναι πολύ περισσότερο σοβαρή και περίπλοκη από την ποδοσφαιρική πρόσοψή της. Ο Ρωσοπόντιος Ιβάν Σαββίδης ανέπτυξε μεγάλη οικονομικοκοινωνική δραστηριότητα στη Βόρεια Ελλάδα (ΠΑΟΚ, νέο γήπεδο, ΣΕΚΑΠ, ξενοδοχείο «Μακεδονία Παλλάς», Σουρωτή κ.λπ.). Απέκτησε συνεπόμενα μεγάλη επιρροή εκεί, τασσόμενος μάλιστα υπέρ των συλλαλητηρίων (!) για το όνομα των Σκοπίων, επωφελούμενος και παλιάς αντίθεσης κατά του «αθηνοκεντρικού» κράτους κάτι που, κακώς, προβάλλει τώρα και εκείνος εκβιάζοντας άτσαλα προστασία σε πολύ δύσκολους καιρούς...

Η κατάσταση, έτσι, εμφανίζεται τραγική, με την εικόνα να γεμίζει από τη μια μεριά με Ρώσους (Ιβάν, τα ΜΜΕ του, τους πολιτικούς του και τις στρατιές των «δημοσιογράφων»), Γερμανούς (Μαρινάκης με τις στενές σχέσεις με την, απορφανισμένη όμως, Familia και τις ανάλογες στρατειές του) Αμερικανούς (βραβευμένος από αυτούς Μελισσανίδης και τους δικούς του) και τους αγνώστου ακόμη προστασίας Γιαννακόπουλους με τα «μεγάλα σχέδια». Και από την άλλη τις αμαρτωλές FIFA, UEFA και μία κυβέρνηση να επιχειρεί ανοήτως να τετραγωνίσει τον κύκλο με ανίκανους εκπροσώπους και επικεφαλής τον Φλαμπουράρη...!

Θα ευχόμαστε απεμπλοκή του ποδοσφαίρου από την πολιτική και την πολιτική μακριά από τους ξένους «Μεγάλους», δεν το ελπίζουμε όμως ακόμη...