ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Σε πρώτη ματιά φαίνονται λίγο περίεργα τα γεγονόταστη Μέση Ανατολή, με τη νέα ιντιφάντα, τον πόλεμο των Παλαιστινίων κατάτων Ισραηλινών. Και μάλιστα ενώ φαινόταν πως προχωρούσε η δημιουργία τουπαλαιστινιακού κράτους, αίτημα δεκαετιών των ξεριζωμένων Παλαιστινίων,για το οποίο χύθηκε τόσο αίμα.

Αν όμως παρατηρήσουμε προσεκτικά τα γεγονότα, εμφανήή διαφαινόμενα, θα αντιληφθούμε ότι νέες ισορροπίες έχουν διαμορφωθεί στηνευρύτερη περιοχή. Μέχρι τώρα το "πάνω χέρι" στη Μέση Ανατολή, το είχε τοΙσραήλ, λόγω της αμερικανικής και δυτικοευρωπαϊκής υποστήριξης και τηςυποχώρησης της δύναμης των αραβικών κρατών, εξαιτίας και των μεταξύ τουςδιενέξεων και διαφορών. Έτσι εξηγείται και ο πριν από λίγα χρόνια άξοναςΙσραήλ - Τουρκίας (όπου κυριαρχεί το εβραϊκό κεφάλαιο, με πολιτικό εκφραστήτον υπουργό Εξωτερικών Τζεμ).

Τώρα, όμως, όλα φαίνεται ότι αλλάζουν.Το Ιράκ βγαίνει από την απομόνωση, με πρωτοβουλία της Γαλλίας, που (μετάτη Ρωσία και την Κίνα) διαφοροποιήθηκε από τις ΗΠΑ στο εμπάργκο εις βάροςτου, την οποία ακολούθησαν, αμέσως και άλλες χώρες, ακόμη και η Τουρκία(!), λόγω, κυρίως, του πετρελαίου. Το Ιράν, καίτοι μη αραβικό αλλά μουσουλμανικό,ανέκαμψε και διεκδικεί ρόλο στην περιοχή, εχθρικό για το Ισραήλ. Η Συρία,κινείται καθώς και η Ιορδανία (έστω και εξ ανάγκης), μετά το θάνατο τουΧουσεΐν. Το κύρος της Λιβύης αποκαθίσταται και τα κατεξοχήν φιλοδυτικάκαθεστώτα της Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας αναγκάζονται να παίρνουν,έστω και δειλά, θέσεις φιλοαραβικές, λόγω της δυναμικής του ισλαμικού κινήματοςστις κοινωνίες τους.

Το αποτέλεσμα είναι να ενεργοποιηθούν και όλες οι"φίλο" αραβικές δυνάμεις σε ΗΠΑ και Δυτ. Ευρώπη, λόγω του ανταγωνισμούγια το πετρέλαιο, και έτσι να ενισχύεται η αραβική δυναμική. Επόμενο ήταν,έτσι, και οι Παλαιστίνιοι να απαιτήσουν, πλέον, δυναμικά την άμεση ανακήρυξητου παλαιστινιακού κράτους, αψηφώντας τις ωμότητες των ισραηλινών αντιποίνωνκαι προκαλώντας ρήγματα και μέσα στην ισραηλινή πολιτική ηγεσία και κοινωνία,που αισθάνονται ότι πέρασε πια η εποχή που καθόριζαν τις εξελίξεις κατ^'αποκλειστικότητα.

Πού θα σταθεροποιηθεί η νέα , δεν είναι ακόμη προφανές.Όπως κι αν έχει, πάντως, οι νέες εξελίξεις φέρνουν στο προσκήνιο της διεθνούςπολιτικής τον αραβικό παράγοντα, κάτι που η Ελλάδα έπρεπε να λάβει σοβαράυπόψη, λόγω και των παλαιών δεσμών που είχαν αναπτυχθεί επί δεκαετίες καιπουδιαλύθηκαν τα τελευταία χρόνια, ιδίως επί Σημίτη.

Πρωτοφανείςεξελίξεις είχαμε στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, όπου το δικομματικόαμερικανικό σύστημα παρουσίασε σημάδια κρίσης χωρίς αυτό να έχει διαφανείαπό πριν.

Όλοι,πριν από τις εκλογές θεωρούσαν ότι ο υποψήφιος των Δημοκρατικών θα κέρδιζεάνετα. Είχε τα πάντα υπέρ του. Την επιτυχημένη, όπως έχει προβληθεί απότα ελεγχόμενα από το εβραϊκό λόμπι ΜΜΕ, προεδρία Κλίντον μετην κατίσχυσητων ΗΠΑ, γεωπολιτικά και οικονομικά ως μοναδικής υπερδύναμης, με την καθιέρωσητης «Νέας Τάξης» και της «παγκοσμιοποίησης» ως εργαλείων επιβολής. Με προοδευτικόπροσωπείο για εσωτερική κατανάλωση, που είχε απήχηση στα φτωχότερα στρώματα.

ΟΜπούς είχε όλα τα στοιχεία για να παίξει τον ρόλο του χαμένου δηλ. γελοίοπρόσωπο και απεχθής ως κυβερνήτης του Τέξας με τις θανατικές εκτελέσειςκαι τον κυνισμό που τις αντιμετωπίζει. Οι Ρεπουμπλικάνοι δε βρήκαν πιοσοβαρό υποψήφιο, επειδή αρχικά θεωρούσαν χαμένες τις εκλογές και απλώςεπένδυσαν στο όνομα Μπους.

Όμως,φαίνεταιότι οι εταιρείες πετρελαίου, που είναι παραδοσιακοί υποστηρικτέςτων Ρεπουμπλικάνων (οι εταιρείες όπλων, νέας τεχνολογίαςκαι το εβραϊκόλόμπι είναι παραδοσιακοί υποστηρικτές των Δημοκρατικών), επεδίωξαν να επανέλθουνστο προσκήνιο της εξουσίας. Εκμεταλλεύθηκαντην ισχυρή παρουσία του Νέϊντερ,υποψήφιου των Πράσινων, που πήρε ψήφους των Δημοκρατικών. Φρόντισαν ναμη μετρήσουν αρνητικά τα μειονεκτήματα του Μπούς,ενώ τους βοήθησε η υποτονικήπαρουσία του Γκορ που προσπαθούσε ν’ αποστασιοποιηθεί από τον Κλίντον και τα σκάνδαλά του υπακούοντας πλήρως στους επαγγελματίες κατασκευαστές της εικόνας του (image maker).

Επί πλέον στις ΗΠΑψηφίζει το 40 % περίπου του πληθυσμού που κατά κανόνα δεν ανήκει στα φτωχότεραστρώματα του πληθυσμού, τα οποία δυνητικά είναι υπέρ των Δημοκρατικών.

Έτσιοι ΗΠΑ έφθασαν σ’ αυτή την τραγελαφική κατάσταση, που τους εκθέτει διεθνώςως χώρα και μάλιστα την υπερδύναμη, που εγκαλεί άλλες χώρες ως αντιδημοκρατικές,που αδυνατεί να επιλύσει το στοιχειώδεςδημοκρατικό ζήτημα της αξιόπιστηςκαταγραφής της ψήφου του αμερικανικού λαού.

Έχουνδημιουργήσει ένα πολυδαίδαλο εκλογικό σύστημα, ώστε η πρόσβαση στο εκλογικόαποτέλεσμα να είναι δυσχερής για τους απλούς πολίτες. Έτσι προστατεύουντον ολιγαρχικό χαρακτήρα της αμερικανικής πολιτικής, ώστε να ελέγχεται πλήρωςαπό τις πολυεθνικές εταιρείες που έχουν την πραγματική εξουσία.

Τώρα, όμως, φαίνεται ότι οι συγκρούσεις μεταξύ τους είναι πολύ σοβαρές, ώστε να αδιαφορούν ακόμη και για την τήρησητων προσχημάτων. Η ανάδειξη του νέου αμερικανού προέδρου πλήττει ευθέως το κύρος των ΗΠΑ και υπονομεύει την αποτελεσματικότητα τους μ’ έναν αμφισβητούμενο πρόεδρο, που εκλέγεται μεαμφισβητούμενες εκλογές.

   Η περίπτωση του εργασιακού νομοσχεδίου (βλ. άλλη στήλη),που, μετά τις αρχικές βαρύγδουπες δηλώσεις ότι θα σάρωνε τα πάντα, τελικά δεν άλλαξε τίποτα, δεν είναι η μοναδική. Αυτή η τόσο πειθήνια στα ξένα κελεύσματα κυβέρνηση δείχνει "παγωμένη". Παρατηρείται εμπλοκή ή σοβαρή καθυστέρηση σ' όλα τα ανοιχτά ζητήματα: Ελληνοτουρκικά, Κυπριακό, ιδιωτικοποιήσεις,υγεία, παιδεία κ. λ. π. Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, που βιάζονται να θησαυρίσουν απ' όλ' αυτά, δυσφορούν.

Το ερώτημα είναι: ποιον εξυπηρετεί, πλέον, αυτή η κυβέρνηση; Οι ισορροπίες έχουν ανατραπεί. Οι Έλληνες επιχειρηματίες - μεσάζοντεςτου ξένου κεφαλαίου έχουν συσπειρωθεί εναντίον του Κόκκαλη, που μέχρι τώρα έπαιρνε ό,τι ήθελε. Οι πολιτικοί έχουν υποβιβαστεί σε αυλικούς των μεγαλοεπιχειρηματιών. Οι πασοκικοί "συνδικαλιστές" και βουλευτές δε δείχνουν καμία διάθεση να αυτοκτονήσουν (όπως ο Π. Σφηνιάς) για το χατίρι της κυβέρνησης Σημίτη. Οι κυρίαρχες ομάδες της εξουσίας και οι ξένοι αφέντες τους δε δείχνουν διάθεση να αυτοκτονήσουν για το χατίρι της παγκοσμιοποίησης και της ΟΝΕ. Προσπαθούν να κρατηθούν έστω και λίγους μήνες παραπάνω, για να διαχειριστούν τα τεράστια ποσά του Γ' Κ.Π.Σ. και της Ολυμπιάδας, δηλ. τα χρήματα τωνΕλλήνων πολιτών, που τα άρπαξαν με την οικονομική τους πολιτική και την απάτη του χρηματιστηρίου. Προσπαθούν, κυρίως, να εξοντώσουν η μία την άλλη, επιχειρώντας για πρώτη φορά επί Σημίτη να προσεταιριστούν ακόμη και λαϊκά στρώματα!

Η ομάδα Σημίτη αποδυναμώνεται συνεχώς. Μετά τις εκλογέςτου Απρίλη έχασε το προηγούμενο θράσος της και παραδίδει έναν έναν τομέαεξουσίας. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις το Υπουργείο Εμπ. Ναυτιλίας (Σουμάκης),η αποστασία Πάγκαλου (και όχι μόνο) προς την ομάδα Λαμπράκη (Λαλιώτης κ.λ.π.),η αποστασιοποίηση Τσοχατζόπουλου και, κυρίως, η αποπομπή του Τσουκάτου,που με έδρα κάποιο γραφείο της Χ. Τρικούπη εξαγόραζε τους πάντες, από συνέδρους του ΠΑΣΟΚ μέχρι τηλεοπτικούς σταθμούς.

   Είναι φανερό ότι ο Σημίτης έπαψε να είναι αποτελεσματικός γι' αυτούς που τον τοποθέτησαν στην πρωθυπουργική καρέκλα. Υπάρχει απόφαση αντικατάστασής του. Αν φέρει αντίρρηση, είναι έτοιμοι να σκαλίσουν το οικογενειακό του παρελθόν. Αν είναι φρόνιμος, του ετοιμάζουν θέση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όπου θα είναι κοινής αποδοχής για Γερμανούς και Γάλλους που βρίσκονται σε ρήξη.

Αναζητούνται, λοιπόν, νέα σχήματα. Η Ν.Δ. του Καραμανλήκρίνεται από τους περισσότερουςa prioriαναποτελεσματική. Οι συνήθεις υπηρέτες των ξένων συμφερόντωντρέχουν να δηλώσουν, πρόθυμοι διεκπεραιωτές. Ο Αβραμόπουλος ετοιμάζει κόμμα (!) και χωρίς να λέει τίποτα, διαφημίζεται μανιωδώς από τα ΜΜΕ. Η Δαμανάκη οραματίζεται (!) κυβέρνηση από την κεντροδεξιά μέχρι τον εαυτό της (τη δεξιά). Οι Μητσοτάκηδες χωράνε κι αυτοί στον εκσυγχρονιστικό χορό, άλλωστε χειροκρότησαν (σε αντίθεση με τον Καραμανλή) τη στάση του Σημίτη στη Νίκαια.

Από την άλλη οι Αμερικανοί ετοιμάζουν τις δικές τους συμμαχίες. Πρωθυπουργός ο "ρωτήστε τη μαμά μου", πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο Ακης,αγάπες με Κωνσταντόπουλο και Τσοβόλα και πολλούς προδομένους εραστές, όπωςο Τσουκάτος, που "μεταπηδά από τα κότερα στους λαϊκούς αγώνες" (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ),ο Βούγιας και οι 52, που θυμήθηκαν το "ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα". Πολλοί λένε ότι θα είναι μαζί τους κι ο Κόκκαλης, αφού οι Αμερικανοί μπορούν να τον τυλίξουν σε μια κόλα χαρτί από τη στιγμή που πήραν στα χέρια τους τα αρχεία της ΣΤΑΖΙ.

Αν πολλοί  Έλληνες πολίτες κατανοούν όλ' αυτά (και ντρέπονται), πρέπει επίσης να κατανοήσουν ότι η επικράτηση των ολίγων και ελεεινών οφείλεται στην απραξία (και την αλλοτρίωση) των πολλών.

Η κατάσταση αυτή είναι παροδική. Οι πολλοί σύντομαθα αλλάξουν στάση ζωής και τότε θα επιχειρήσουν αυτά που δικαιούνται και που μπορούν.

Το "ευρωπαϊκό οικοδόμημα" παρουσιάζει καθυστερήσειςκαι κακοτεχνίες, που δε διορθώνονται. Τρίζει όλο και περισσότερο και τοερώτημα είναι πότε θα καταρρεύσει. Πάντως πολύ πριν ολοκληρωθεί.

Αν αγνοήσει κανείς όλα τα προπαγανδιστικά περί ισοτιμίαςτων εταίρων, περί ανταγωνιστικού (προς τις ΗΠΑ) πόλου, περί εξασφαλισμένηςπροόδου των λαών, απομένει μόνο η επιδίωξη εξουσίας και κέρδους από τουςστυγνότερους ανθρώπους της Ηπείρου.

Οξύνονται, λοιπόν, και οι αντιδράσεις των λαών (π.χ.το αρνητικό για την ΟΝΕ δημοψήφισμα στη Δανία), οξύνονται και οι μεταξύτους αντιθέσεις.

Στην Σύνοδο Κορυφής της Νίκαιας απειλήθηκε για πρώτηφορά ρήξη και πλήρες ναυάγιο. Οι διαφωνίες φάνηκε νααφορούσαν ζητήματα δομής και λειτουργίας, όπως:

• Η σύνθεση της Κομισιόν (αριθμός , επιτρόπων ανά χώρα)

• Η σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου (αριθμός βουλευτών ανά χώρα).

• Ο τρόπος λήψης αποφάσεων στο Συμβούλιο (ψήφοι ανά χώρα) κτλ.

Πίσω απ' αυτά, όμως, κρύβονται τα μεγάλα συμφέροντατης Γερμανίας και της Γαλλίας, αλλά και των ΗΠΑ που διεμβολίζουν την ΕΟΚ μέσω χωρών που ελέγχουν πλήρως ή μερικώς (Ιταλία, Ολλανδία, Μ. Βρετανία,Ελλάδα).

Η Σύνοδος ήταν προγραμματισμένη να κρατήσει 2 μέρες,αλλά κράτησε 5. Στην αρχή απειλήθηκε ρήξη Γερμανίας -Γαλλίας, που θα σήμαινε διάλυση της ΕΟΚ. Η Γερμανία ζήτησε για τον εαυτό της πρωτεύουσα θέση στον αριθμό ψήφων, αλλά η Γαλλία εξέφρασε την ανησυχία πολλών άλλων ότι αυτό θα είναι η αρχή για μια "γερμανική Ευρώπη από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια". Έτσι η Γερμανία υποχώρησε, προσωρινά στο θέμα αυτό, αποσοβώντας το ναυάγιο,που θα ματαίωνε και την πολυπόθητη (για τη Γερμανία) διεύρυνση προς ανατολάς,Τελικά, όμως, ήταν η νικήτρια, αφού για πρώτη φορά ξεχώρισε ως η πρώτη δύναμη, με κυριαρχικές βλέψεις.

Τελικά, οι χαμένες ήταν οι μικρές χώρες, που υποβαθμίστηκαν με την καθιέρωση των "ενισχυμένων"

"συνεργασιών", παίρνοντας ως αντάλλαγμα επιπλέον θέσειςστο Ευρωκοινοβούλιο, που δεν αποφασίζει για τίποτα, γι' αυτό, άλλωστε,απειλεί να μην επικυρώσει τη συνθήκη της Νίκαιας (!!) Παραμένει ανοιχτό το μεγάλο θέμα του χαρακτήρα της ΕΟΚ, που δε λύθηκε στη Νίκαια και παραπέμφθηκεσε μελλοντικές Συνόδους. Η Γερμανία με τους δορυφόρους της (π.χ. π Ελλάδα του Σημίτη επιδιώκει την Ομοσπονδία, ενώ η Γαλλία και άλλοι αρνούνται.

Η προσπάθεια μερικών να εμφανίσουν την Ευρωπαϊκή "Δύναμη Ταχείας Ανάπτυξης" των 60.000 ανδρών ως στρατιωτική απεξάρτηση από τις ΗΠΑ απέτυχε με τις σαφείς δηλώσεις του υπουργού Αμυνας των ΗΠΑ Γ. Κοέν:"Αν (η Δύναμη) γίνει ανταγωνιστική προς το NATO,τότε το NATO θα μπορούσε να την καταντήσει λείψανο" (!) Με την ίδια διακριτικότητα οι ΗΠΑ προωθούν την εταιρική σχέση της Τουρκίας, παρότι η Τουρκία δεν εκπληρώνει καμιά προϋπόθεση.

Υπάρχει, όμως, και η άλλη πλευρά του λόφου. Μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις αναστάτωσαν τη Νίκαια κατά τη διάρκεια της Συνόδου. Μέχρι τώρα παρόμοιες εκδηλώσεις είχαμε στις συνεδριάσεις των παγκόσμιωνοργανισμών (Σιάτλ, Πράγα κ.τ.λ.). Τώρα αποδοκιμάστηκε η ΕΟΚ από μια διαδήλωση 100.000 ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους ήταν ιδιαίτερα μαχητικοί. [Πόσοι θα ήταν, άραγε, αν η Σύνοδος γινόταν στο Παρίσι;] Αν τέτοιες εκδηλώσεις γίνουν θεσμός σε κάθε Σύνοδο, είναι μια ελπιδοφόρα ένδειξη, γιατί επιταχύνουν την κατάρρευση του "ευρωπαϊκού οικοδομήματος", (βλέπετε και πρόταση του ΑΣΚΕ σε άλλo άρθρο του παρόντος τεύχους).

Στις 27 Γενάρη το ΑΣΚΕ έκοψε την πρωτοχρονιάτικη πίτα του στα Γραφεία του. Προηγήθηκαν τρεις ομιλίες.

Ο Ν. Λεοντόπουλος αναφέρθηκεστις διεθνείς εξελίξεις,την πορεία της παγκοσμιοποίησης και τις αρνητικέςσυνέπειες της ΟΝΕ.

Ο Σ. Στενός ανέλυσε τις εσωτερικέςπολιτικές εξελίξεις, ως αντανάκλαση των διεθνών ισορροπιών.

Ο Ν. Καργόπουλος σχολίασετις εξελίξεις στο χρηματιστήριο και το φόρουμ του Πόρτο Αλέγκρε και ανέλυσετην πρόταση του ΑΣΚΕ για ένα κίνημα για την αποχώρηση της Ελλάδας από τηνΕΟΚ.

Η εκδήλωση κρίνεται πολύεπιτυχής όσοναφορά και στο πλήθος όσων παραβρέθηκαν και στο κλίμαπου επεκράτησε.

Το φλουρί έπεσε στο Δ. Τσελίκα.Και του χρόνου.

Η Εκτελεστική Επιτροπή του ΑΣΚΕ έχει ξεκινήσει τις διερευνητικές επαφέςσχετικά με την πρόταση για ένα Κίνημα κατάτης ΕΟΚ

(βλέπε καισυνέντευξη του Ν. Καργόπουλου στην εφημερίδα "Αριστερά!"). Οι προοπτικέςτης πρωτοβουλίας μας κρίνονται ευνοϊκές και οι επαφές συνεχίζονται.

Γιατις 3 Μάρτη Σάββατο, το ΑΣΚΕ προγραμμάτισε την επόμενη εξόρμηση τουστην επαρχία και συγκεκριμένα στο νομό Εύβοιας. Όσοι ενδιαφέρονταινα πάρουν μέρος να επικοινωνήσουν έγκαιρα με την Ε.Ε. Τα έξοδα για το πούλμανείναι 3.000 δρχ.

Το Σάββατο στις 24 Μάρτη, στις 7 μ. μ. θα πραγματοποιηθεί η σύνοδοςτων μελών του ΑΣΚΕ στα γραφεία μας.

Η σύνοδος θα ασχοληθεί μετις πολιτικές εξελίξεις και τα οργανωτικά μας και, κυρίως, με την εξέλιξητης πρωτοβουλίας μας για ένα κίνημα κατά της ΕΟΚ και τη διατύπωση των θέσεωντου ΑΣΚΕ.

Το ΑΣΚΕ, εκτός από τη σταθερή συμμετοχή του (στο μέτρο των δυνατοτήτων του) στις εκδηλώσεις συμπαράστασης στους Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές, παραβρέθηκε στις 31/1 στην εκδήλωση των Εναλλακτικών Εκδόσεων για τον ιστορικό Νίκο Ψυρούκη, στην εκδήλωση της Κίνησης κατά της Νέας Τάξης, που έγινε στις 5/2 στο Πολυτεχνείο για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο και στις 9/2 στην εκδήλωση του βιβλιοπωλείου ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ της Ηλιούπολης για "ένα σχολείο για την Τσιάπας".