ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Το Χρηματιστήριο καθιερώθηκε ως θεσμός του καπιταλιστικού συστήματος προκειμένου οι επιχειρήσεις να βρίσκουν κεφάλαια για παραγωγικές επενδύσεις, χωρίς να προσφεύγουν σε τραπεζικό δανεισμό, και παράλληλα οι κατέχοντες μετοχές να μοιράζονται τα κέρδη των επιχειρήσεων. Οι επιχειρήσεις ενδιαφέρονταν με την αύξηση της παραγωγής τους να διατηρούν ψηλά την αξία της μετοχής τους και την αξιοπιστία τους ώστε να μπορούν να διατηρούν τη δυνατότητα προσφυγής στο Χρηματιστήριο. Κριτήριο ήταν τα κέρδη να προέρχονται από την παραγωγή.

Από τη δεκαετία του '90 με την επιβολή της «παγκοσμιοποίησης» ο ρόλος του Χρηματιστηρίου άλλαξε. Η παραγωγή μεγάλης κλίμακας παραδοσιακών βιομηχανικών και ηλεκτρονικών προϊόντων μετατέθηκε προς την Κίνα και τις χώρες της Ν.Α. Ασίας, που έχουν φθηνό και υψηλής στάθμης εργατικό δυναμικό. Τα τεράστια κέρδη θα έπρεπε να βρουν διέξοδο όχι μόνο σε επίπεδο εξουσίας αλλά και οικονομίας.

Χρηματιστήριο από την παραγωγή στην κερδοσκοπία

ΤοΧρηματιστήριο το προσανατόλισαν έτσι ώστε αντί να έχει ως βάση την παραγωγήνα έχει πλέον την κερδοσκοπία. Οι κυβερνήσεις διογκώνουν το ρόλο του μετην απαξίωση κάθε άλλης επένδυσης (τραπεζικές καταθέσεις, ομόλογα, ακίνητακ.λ.π.), ώστε να οδηγούν ακόμη και τους μικροκαταθέτες, εκεί, βορά στανύχια των αρπακτικών του κεφαλαίου.

Στηχώρα μας όλ’ αυτά συμβαίνουν σε υπερθετικό βαθμό. Από την άνοιξη του 1999δημιουργήθηκεο «πυρετός» της κερδοσκοπίας, που έφθασε σε κάθε γωνιά της χώρας και σε κάθεκοινωνική τάξη και παρέσυρε εκατοντάδες χιλιάδες αφελείς,πουπίστεψαν ότι θα έχουν κέρδη από το πουθενά, σ’ ένα νέο Ελντοράντο. Παράλληλαδημιουργήθηκε ένα δίκτυο χρηματιστηριακό (Τράπεζες, χρηματιστηριακές εταιρείες,ΕΛΔΕ κ.λπ.) που κατηύθυναν τους αφελείς σε υπερτιμημένες μετοχές-φούσκεςεπειδή όλοι αυτοί κέρδιζαν.

ΟιΤράπεζες τις προωθούσαν, επειδή έπαιρναν πίσωτα δάνεια απ’ αυτές τις χρεοκοπημένες επιχειρήσεις και παράλληλα μεγάληπρομήθεια επί της υπερτιμημένης μετοχής τους. Οι άλλοι επειδή καρπώνονταντο ποσοστό από την αξία των φουσκωμένων συναλλαγών.

Η χρηματιστηριακή ληστεία είναι πολιτική

Ισχυρίζονται οι άθλιοι της κυβέρνησης Σημίτη ότι δεν πρέπει ν’ αναμιγνύεται η πολιτικήκαι οι πολιτικοί στο Χρηματιστήριο.

ΟιΤράπεζες όταν δανείζουν, οι νόμοι τους δίνουν το δικαίωμα να εξασφαλίζουντην αποπληρωμή των δανείων με εγγυήσεις, που υπερβαίνουν κατά πολύ τηναξία τους. Μάλιστα οι Τράπεζες απαιτούν ,σαν τοκογλύφοι πολλαπλάσια των δανείων και πέραν των νομίμων. Γι’ αυτό, άλλωστε, έχουν οδηγήσει τους οφειλέτες σε καταστροφή και τα κέρδη τους σε τετραπλασιασμό από πέρυσι. Δεν αρκεί όμως αυτό. Γιανα πάρουν και την τελευταίαδραχμή από τους μικροκαταθέτες η ίδια η κυβέρνηση, με προτροπή των μεγαλοτραπεζιτών θεσμοθέτησετα μετοχοδάνεια για αγορά νέων μετοχώνμε ενέχυρο τις παλιές. Αυτό δεν είναι πολιτική ;

Στο Χρηματιστήριο, από το οποίο δανείζονται οι επιχειρήσεις, γιατί δεν υπάρχουν νόμοι και αρχές που να διασφαλίζουν τουλάχιστον τη φερεγγυότητα των επιχειρήσεων αυτών, ώστε να υπάρχει στοιχειώδης εξασφάλιση των επενδυτών ;

Η ίδια,μάλιστα, η κυβέρνηση συμμετέχει στην απάτη όταν για να εισάγει την Αγροτική Τράπεζα στο Χρηματιστήριο,στα πλαίσια των εντολών της ΟΝΕ, μετατρέπει τις ζημιές της σε κέρδη μεεικονικές πωλήσεις μετοχών της σε θυγατρικές εταιρείες της.

Η απουσίανόμων και ελεγκτικών αρχών είναι πολιτική, που υπαγορεύουν οι διεθνείς οργανισμοί (ΔΝΤ, Διεθνής Τράπεζα,κ.λ.π.) της «παγκοσμιοποίησης» και της ΟΝΕ. Όπως ίδια πολιτική είναι νατους στέλνουν όλους στο Χρηματιστήριο, ν’ αφήνουν τις Τράπεζες και τουςισχυρούς του κεφαλαίου να κυριαρχήσουν ώστε αφού λήστεψαν οριστικά τουςμικροεπενδυτές να ληστέψουντώρα και τις αποταμιεύσεις των υπολοίπων που διέφυγαν.

Η πρώτημορφή αυτών των επιθέσεων είναι "ριζική", "συστημική", επιτίθεται τυφλάσε κάθε εκδήλωση της αμερικάνικης παγκοσμιοποίησης με σειρά κινητοποιήσεωναπό το Σιάτλ, την Ουάσιγκτον, την Πράγα, το Νταβός, και τη Νίκαια, πουδημιούργησαν ήδη τόση αναστάτωση, ώστε αποφάσισαν οι ανέμελοι μέχρι τώρααρχιτέκτονες, να συνεδριάσουν την επόμενη φορά στην έρημο του ...Κατάρ!

Η δεύτερη,σε πρώτη ματιά πιο μετριοπαθής, εκδηλώθηκε στη σύνοδο του Πόρτο Αλέγκρεστη Βραζιλία (βλέπε άλλο άρθρο).

Τώρα πια κανένας δεν τολμά να μιλήσει για μονόδρομους και αυτό έχει ήδη τις επιπτώσεις του παντού.

Την τελευταία 10ετία, όπως πολλές φορές έχουμε ξαναπεί και ξαναγράψει, το τραπεζικό και χρηματιστικό κεφάλαιο επιχειρεί, με ξέφρενο και παράλογο τρόπο, να εξασφαλίσει την παγκόσμια εξάπλωση και επικράτηση, με σκοπό κέρδη από χρήματα (και όχι την - παραγωγή) και άσκηση απεριόριστης εξουσίας. Και μάλιστα χωρίς τη μεσολάβηση της πολιτικής και των αξιόλογων πολιτικών, που θα μπορούσαν να απορροφούν ή και να κατευνάζουν τους αναπόφευκτους κραδασμούς. Επιβάλλουν πολιτικές και, στο μέτρο του δυνατού, επιλύουν τις μεταξύ τους διαφορές.

Η πτώση του Ανατολικού Μπλοκ, η διάλυση του κινήματος των Αδέσμευτων και η αποδυνάμωση και αφομοίωση των συνδικάτων στη Δύση τους έκαναν να αισθάνονται ελεύθεροι από κάθε περιορισμό και, με όργανα τους μεταλλαγμένους πρώην αριστερούς, επιχειρούν να πάρουν πίσω ό,τι αναγκάσθηκαν να "παραχωρήσουν" επί ένα αιώνα στους λαούς λόγω των κοινωνικών αντιδράσεων και κινημάτων. Επικεφαλής αυτής της πορείας είναι, φυσικά, οι ΗΠΑ, με τις οποίες συστοιχούνται οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης και ασιατικές οικονομίες και σ' αυτές τώρα προστέθηκαν οι διαλυμένες δυνάμεις της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και, κάπως πιο δειλά, η Κίνα. Η πορεία μέχρι πριν από ένα χρόνο φαινόταν ανέφελη και οι ανά τον κόσμο μηχανισμοί στήριξης (Μ.Μ.Ε. και πληρωμένες "αριστερές" γραφίδες) θριαμβολογούσαν και υμνολογούσαν τομονόδρομο της αμερικάνικης παγκοσμιοποίησης.

Πολλά όμως τώρα έχουν αλλάξει, που δημιουργούν ανησυχίες στους πρωταγωνιστές και μεγάλη αμηχανία στους υποστηρικτές τους.

Ζοφερή η εικόνα των ΗΠΑ

Πρώτα-πρώτα η ηγέτιδαδύναμη, οι ΗΠΑ. δεν είναι συμπαγής. Οι εσωτερικές αντιθέσεις τους είναιτόσο μεγάλες, ώστε έστω η κορυφή του παγόβουνου βγήκε στην επιφάνεια μετις τελευταίες προεδρικές εκλογές και την επικράτηση του Μπους, δηλαδήτου παλιού εμπορικού λόμπυ και των πετρελαίων, σε βάρος της επέλασης τουεβραϊκού κεφαλαίου, που επιχείρησε να προωθήσει αστόχαστα τον καθαρόαιμοΕβραίο αντιπρόεδρο, τον Λίμπερμαν. Οι επιπτώσεις παγκόσμια και ιδιαίτεραστην Ευρώπη, στη Βαλκανική και Μέση Ανατολή (που μας ενδιαφέρει) θα είναισημαντικές.

Η εικόνα των ΗΠΑ γίνεται ακόμη πιο ζοφερή με τους μηδενικούς ρυθμούς ανάπτυξης και το τεράστιο εξωτερικό χρέος. Τα πρώτα αποτελέσματα της αποθέωσης των ιδιωτικοποιήσεων γίνονται αισθητά. Στην Καλιφόρνια ο κόσμος μένει χωρίς ηλεκτρικό (!) και αναγκάζονται να αγοράζουν ρεύμα από το τριτοκοσμικό Μεξικό (!!). Πώς αυτή η χώρα να αποτελεί πλέον πρότυπο, ακόμη και για όσους αποδέχονται το καπιταλιστικό σύστημα;

Οι επιπτώσεις στην Ευρώπη

Οι αλλαγέςαυτές επηρέασαν αμέσως και τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Η πορεία τηςΕΟΚ κατά των λαών της και ιδιαίτερα των περιφερειακών και ασθενέστερωνοικονομικά συνεχίζεται, αλλά η συγκέντρωση δύναμης στη Γερμανία ήδη δημιουργείπροβλήματα. Την ακολουθούν μόνο η Ιταλία και η Ελλάδα του Σημίτη, όπωςήδη φάνηκε στη Νίκαια, ενώ όλοι οι υπόλοιποι, τουλάχιστον, ανησυχούν. Ταυτόχροναη νέα αυτή δύναμη έκανε τις πρώτες δοκιμές επίθεσης κατά των ΗΠΑ, με τηνανακίνηση του εγκλήματος στο Κόσοβο μέσω της τάχα ευαισθησίας για το πρόβληματου απεμπλουτισμένου ουρανίου.

Τοπιο σημαντικό, όμως, πρόβλημα γι' αυτούς είναι οι ογκούμενες, σε παγκόσμιοπλέον επίπεδο, αντιδράσεις κατά της παγκοσμιοποίησης. Αρχικά εκδηλώθηκανως αμφισβητήσεις, ακόμη και μέσα στους κόλπους της, για την αποτελεσματικότητααυτής της πορείας, στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε ευθείες επιθέσεις εναντίοντης και σήμερα πλέον παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας, που οδηγεί και τουςμέχρι χθες υμνητές σε απόγνωση...

Η πρώτημορφή αυτών των επιθέσεων είναι "ριζική", "συστημική", επιτίθεται τυφλάσε κάθε εκδήλωση της αμερικάνικης παγκοσμιοποίησης με σειρά κινητοποιήσεωναπό το Σιάτλ, την Ουάσιγκτον, την Πράγα, το Νταβός, και τη Νίκαια, πουδημιούργησαν ήδη τόση αναστάτωση, ώστε αποφάσισαν οι ανέμελοι μέχρι τώρααρχιτέκτονες, να συνεδριάσουν την επόμενη φορά στην έρημο του ...Κατάρ!

Η δεύτερη,σε πρώτη ματιά πιο μετριοπαθής, εκδηλώθηκε στη σύνοδο του Πόρτο Αλέγκρεστη Βραζιλία (βλέπε άλλο άρθρο).

Τώρα πια κανένας δεν τολμά να μιλήσει για μονόδρομους και αυτό έχει ήδη τις επιπτώσεις του παντού.

Η εγκληματική επιδρομή των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων υποτακτικών τους κατά της Σερβίας, με πρόσχημα την προστασία των αλβανοφώνων στο Κοσσυφοπέδιο, διεύρυνε τις εστίες αστάθειας στη Βαλκανική.

 Η αδυναμία της Ρωσίας και η εξασθένηση της παραδοσιακής επιρροής της στα Βαλκάνια έδωσε τη δυνατότητα στις ΗΠΑ και τη  Γερμανία να βάλουν σ’ εφαρμογή το  σχέδιο διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας.

 Η πρώτη φάση της διάλυσης είχε ήδη προκαλέσει  τη φρίκη του πολέμου με χιλιάδες θύματα, τον ξερριζωμό εκατοντάδων χιλιάδων, με την επιβολή της δημιουργίας ενός θνησιγενούς κρατικού μορφώματος, της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Οι Αμερικάνοι θεωρούσαν με τους αρχικούς σχεδιασμούς τους για τη «Νέα Τάξη» ότι με ασθενή κρατίδια-προτεκτοράτα  θα επιβάλλουν την «παγκοσμιοποίησή» τους. Οι Γερμανοί θεωρούσαν ότι η ανεξαρτητοποίηση της Κροατίας και της Σλοβενίας θα διευρύνει την επιρροή τους στον ευρωπαϊκό χώρο.

Τα σχέδιά τους στην Βοσνία απέτυχαν. Παρά τα τεράστια ποσά που επένδυσαν, τους χιλιάδες στρατιώτες που διατηρούν, το κράτος αυτό  βρίσκεται υπό διάλυση (αποχώρηση Κροατών, ουσιαστική αποχή Σέρβων).

Η Ελλάδα στήριξε τη FYROM

Χωρίς πόλεμο δημιουργήθηκε η FYROM, σφετεριζόμενη το όνομα και το περιεχόμενο του όρου Μακεδονία  ως ιδεολόγημα συνοχής  για το σλαβικό πληθυσμό της. Το κράτος αυτό είναι θνησιγενές και παράγοντας αστάθειας, λόγω της σύνθεσης πληθυσμού και των ιστορικών βουλγαρικών βλέψεων.

 Η επιβίωσή της FYROM ως τώρα οφείλεται σ’ ένα πολύ μεγάλο βαθμό, αν όχι αποκλειστικά, στην υποστήριξή της από την Ελλάδα.. Όμως, παρ’ όλ’ αυτά, οι πολιτικές  ηγεσίες της Ελλάδας παρέπεμψαν στις καλένδες το όνομα και την προστασία της ελληνικής μειονότητας της FYROM,  υπακούοντας πλήρως και καθ’έξιν στους «συμμάχους». Σημειώνουμε ότι είμαστε η μοναδική χώρα που όχι μόνο δεν προστατεύει, αλλά ούτε καν μνημονεύει  τις  ελληνικές  μειονότητες στις χώρες των Βαλκανίων. 

Ο Αλβανικός αλυτρωτισμός

Η υποστήριξη των νατοϊκών στον UCK και κατά την επιδρομή και μετά απ’ αυτή  ξύπνησε τον αλβανικό αλυτρωτισμό, που εχει όντως πραγματική βάση. Η επιδίωξη της ανεξαρτησίας, πιο εφικτή τώρα για τους Αλβανούς στο Κοσσυφοπέδιο,  πέρασε και στον αλβανικό πληθυσμό της FYROM και, όπως όλα δείχνουν, αργά ή γρήγορα, θα υπάρξουν μεταβολές στην κρατική υπόσταση του κράτους αυτού με κάποιου είδους αυτονομία των περιοχών με αλβανικό στοιχείο.

Οι ΗΠΑ δεν είχαν ως γεωπολιτικό στόχο της  επιδρομής στη Γιουγκοσλαβία τη δημιουργία της μεγάλης Αλβανίας. Χρησιμοποίησαν τον UCK ως αποσταθεροποιητικό παράγοντα για την αποκοπή του Κοσσυφοπεδίου από τη Γιουγκοσλαβία , χωρίς να τους ενδιαφέρουν οι παρενέργειες.

Οι Δυτικοί έμπλεξαν

Η διατήρηση στο Κοσσυφοπέδιο 50.000 νατοϊκών στρατιωτών, που είναι εν δυνάμει όμηροι του αλβανικού πληθυσμού, περιπλέκει τα πράγματα. Η νέα αμερικανική κυβέρνηση αρχικά επεδίωξε τη στρατιωτική  απεμπλοκή των ΗΠΑ από τα Βαλκάνια. Οι Γερμανοί, όμως αντέδρασαν (αποκαλύψεις για θανάτους από το ουράνιο κ.λ.π.). Τώρα οι ΗΠΑ σύρονται από τα γεγονότα, παρά το ότι ελέγχουν τα εοκικά όργανα  (ο Σολάνα δήλωσε στα Σκόπια ότι τα Βαλκάνια δεν είναι Ταϊβάν ή Σιγκαπούρη, ώστε να ενδιαφέρουν τους Αμερικάνους, γι’ αυτό και οι Ευρωπαίοι θ’ αναμιχθούν ενεργότερα), προσπαθώντας να έχουν τη μικρότερη δυνατή εμπλοκή και το μικρότερο δυνατό κόστος. Προς το παρόν προσπαθούν να διατηρήσουν τις ισορροπίες μεταξύ Αλβανών και  Σλάβων στη FYROM .Έφθασαν στο σημείο να ζητήσουν προστασία απ’ τη χώρα  που βομβάρδισαν, τη Σερβία,. Θέλουν να εμπλέξουν τη χώρα μας στρατιωτικά αλλά και πολιτικά στις αντιθέσεις που οι ίδιοι προκάλεσαν.

 Έχει, μάλιστα, αναλάβει δράση ο διαβόητος σύμβουλος του Γιωργάκη Ρόντος, ο οποίος, ενεργώντας για λογαριασμό των ΗΠΑ, λειτουργεί σαν αφεντικό θέλοντας να επιβάλει στους Σκοπιανούς συνομιλίες με τα αλβανικά κόμματα, προκαλώντας τη δυσφορία των κυβερνητικών αξιωματούχων τους.

Η χώρα μας  ενόψει των εξελίξεων αυτών δεν πρέπει να εμπλακεί. Οφείλει να  προστατεύσει τα συμφέροντά της, απαιτώντας την αφαίρεση του ονόματος Μακεδονία, μια και με τις τελευταίες εξελίξεις αποδείχθηκε ότι δεν έχει καμία σχέση ο όρος αυτός με τη FYROM και, επί τέλους, να ενδιαφερθεί για την ελληνική μειονότητα. Τα προβλήματα της περιοχής θα πρέπει να επιλύονται μέσα σ’ ένα σταθερό πλαίσιο διαβαλκανικής συνεννόησης, αποκλείοντας τις ξένες επεμβάσεις. Αυτά όμως προϋποθέτουν ελληνικές πολιτικές ηγεσίες.

Παιδεία για το λαό!

Την προετοιμασία και την οργάνωση του νέου Πανεπιστημίου Πελοποννήσου (Τρίπολη) ανέθεσε το Υπουργείο Παιδείας σε Επιτροπή, με πρώτο αστέρα τον κ. Παν. Αθανασόπουλο, που διαθέτει (μεταξύ άλλων) τα εξής προσόντα:

Χρημάτισε κοσμήτορας σε αμερικανικό πανεπιστήμιο.

Είναι ανώτατο στέλεχος πολυεθνικής με έδρα τις Βρυξέλες.

Ο κύριος τούτος προτείνει, λοιπόν, τα εξής:

Τη διοίκηση και τη χάραξη της στρατηγικής του Πανεπιστημίου να μην την έχει η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου, αλλά ένα Εποπτικό Συμβούλιο, που θα διορίζεται από το Υπουργείο Εργασίας! Οι καθηγητές απλώς θα κάνουν το μάθημα τους!

Το Πανεπιστήμιο θα έχει δύο βασικές γλώσσες διδασκαλίας και έρευνας: την ελληνική και την αγγλική! Αυτή είναι παιδεία στην υπηρεσία του ελληνικού λαού!

Αλλά αυτοί οι Έλληνες "δεν υπάρχουν για την ελληνική κυβέρνηση. Θα υπάρχουν για την ΕΟΚ;