Το Χρηματιστήριο εξακολουθεί να απασχολεί το πανελλήνιο. Η αίγλη του, βέβαια, μειώθηκε μετά τις "διορθωτικές" παρεμβάσεις του Φθινοπώρου, που έφεραν στα συγκαλά τους τους παραλοϊσμένους λαϊκούς "επενδυτές"! Και εξελίσσεται όχι μόνο ως δίχτυ, μηχανή αφαίμαξης των οικονομιών των πολλών, αλλά και ως μοχλός πολιτικής εκμετάλλευσης των αφελών. Όμως άρχισε, ήδη, να μετατρέπεται σε μπούμερανγκ για τον Κ. Σημίτη. Θεία Δίκη ... Στην πραγματική σημασία του και τις επιπτώσεις της κατάχρησής του αναφέρεται το προηγούμενο άρθρο του Σήφη Στενού στο "ΑΡΔΗΝ", αρ. τεύχους 22 (Οκτώβριος '99)και το άρθρο του Νίκου Λεοντόπουλου στην "ΑΘΗΝΑΪΚΗ" που ακολουθεί.
ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ
Η εκμετάλλευση νέου τύπου
Η εκμετάλλευση νέου τύπου
Του Νίκου Λεοντόπουλου
μέλους της Ε. Ε. του Αγωνιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΑΣΚΕ)
μέλους της Ε. Ε. του Αγωνιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΑΣΚΕ)
Είναιενδημικό φαινόμενο, όταν κατά καιρούς οι μετοχές "μικρής και μεσαίας κεφαλαιοποίησης"δηλ. οι φούσκες, φθάνουν στα ύψη. το Χρηματιστήριο να παρουσιάζει κατακόρυφηπτώση, κυρίως σε αυτές.
Έτσι.όσοι αφελείς έχουν στα χέρια τους τέτοια "χαρτιά" που καμιά σχέση δεν έχειη τιμή τους με την πραγματική αξία των επιχειρήσεων, καταλαμβάνονται απόπανικό.
Πουλάνεόσο - όσο κι έτσι το οργανωμένο κεφάλαιο (Τράπεζες, χρηματιστηριακές. αμοιβαίακ.λπ.) μαζεύει τις αποταμιεύσεις τους ή και τα δανεικά που πήραν για ναπαίξουν στο Χρηματιστήριο.
Γύρωαπ' το Χρηματιστήριο (θεσμός που προωθείται από το μεγάλο κεφάλαιο σταπλαίσια της παγκοσμιοποίησης) διαπλέκονται πολλά οργανωμένα συμφέρονταμικρά και μεγάλα.
Τατελευταία δύο χρόνια ξεφύτρωσαν σε κάθε πόλη οι περιβόητες ΕΛΔΕ που καθοδηγούντους μικροεπενδυτές κυρίως στις φούσκες, υποσχόμενες υπερκέρδη, για νακερδίζουν από τον τεράστιο τζίρο. Πολλαπλάσια κερδίζουν οι χρηματιστηριακέςκαι οι Τράπεζες. Η κυβέρνηση του κ. Σημίτη, πρόσφατα καθιέρωσε τη δυνατότηταδανεισμού (ως 15 εκ.) για την αγορά μετοχών.
Ότανλοιπόν το Χρηματιστήριο έλκει τις καταθέσεις που φεύγουν από τις Τράπεζες,κάποια στιγμή γίνεται η "διόρθωση" και οι αφελείς χάνουν τα χρήματα τους,που επανέρχονται στις Τράπεζες.
Νομίζουνπολλοί ότι η κυβέρνηση είναι αμέτοχη. Το αντίθετο συμβαίνει, για δύο λόγους:
1.Επειδή υπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο που κερδίζει από την καταλήστευση τωναποταμιεύσεων.
Οι"διορθώσεις" αυτές (κοινώς αρπαχτές) είναι επιδιωκόμενες σε βαθμό τέτοιο,που να μην αποθαρρύνει μακροπρόθεσμα τους μικροεπενδυτές από το Χρηματιστήριο.Να συντηρείται, δηλ. η ψευδαίσθηση των υψηλών κερδών. Αν χρειαστεί, επεμβαίνειμε τα κρατικά χαρτοφυλάκια, για να συγκρατήσει τις τιμές. Το ίδιο άλλωστεπράττει, για να αυξάνει τις τιμές στις μετοχές-φούσκες ως δόλωμα.
2.Επειδή γνωρίζει ότι με την ΟΝΕ, το Χρηματιστήριο θα "ξεφουσκώσει". Όταντα επιτόκια εξισωθούν μ' αυτά των άλλων κρατών της ΟΝΕ, όταν το νόμισμαμας θα είναι ουσιαστικά υπερτιμημένο, τα χρέη σε δυσθεώρητα ύψη και τοτραπεζικό και χρηματιστηριακό κεφάλαιο στραφεί σε πιο ασφαλείς επενδύσεις,τότε η Σοφοκλέους θα "διορθωθεί", όπως "διορθώθηκαν" μετά την ΟΝΕ και ταχρηματιστήρια της Ισπανίας και Πορτογαλίας. Τότε θα φανεί και η πραγματικήκατάσταση της οικονομίας μας.
Αςγρηγορούν, λοιπόν όσοι πιστεύουν στις "κοινωνίες"-χρηματιστήρια, στουςζοφερούς "μονόδρομους" του κ. Σημίτη και στο μεσαίωνα της ΟΝΕ και της "παγκοσμιοποίησης".
Κατηγορία
Φύλλο 74 Ιανουαρίου 2000
Μπήκαμε, πλέον, στην προεκλογική περίοδο και, θέλοντας και μη, ανεβαίνει το πολιτικό, έστω και παραπολιτικό, ενδιαφέρον. Οι εκλογές, φυσικά, δεν έχουν καθοριστικό χαρακτήρα, μια που αλλού, εκτός Βουλής και Κυβέρνησης, αποφασίζονται τα σπουδαία. Εξακολουθούν όμως να διατηρούν τη σημασία τους, αφού είναι αναγκαίες σ' αυτούς που μας κυβερνούν , για να νομιμοποιήσουν την όποια εξουσία τους, αλλά και επειδή είναι μια ευκαιρία για τους πολίτες να εκφράσουν την πολιτική τους βούληση, έστω και καθοδηγούμενη από τα Μ.Μ.Ε.
Είχαμε στο προηγούμενο φύλλο της "Ε" γράψει για τα εκλογικά σχέδια του Κ. Σημίτη, που τελικά δεν του βγήκαν, και για τις δυσκολίες ακόμη και επιβίωσης της παραδοσιακής Δεξιάς και του Κ. Καραμανλή. Σε γενικές γραμμές το σκηνικό παραμένει το ίδιο:
Σε αμηχανία ο Σημίτης
Ο Κ. Σημίτης αγωνιά για τις εκλογές, γνωρίζοντας ότι, αν τις χάσει, τελείωσε και ο πολιτικός του ρόλος, αφού θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου και, για λίγο, πολλά θα λεχθούν με το όνομά τους, Εξακολουθεί να βρίσκεται σε αμηχανία. Η παροχολογία του Αυγούστου και η δραστηριοποίηση της κυβέρνησης στους σεισμούς του Σεπτέμβρη δε λειτουργούν πλέον. Η επίσκεψη Κλίντον αντί κέρδη άφησε ζημιές. Η συμφωνία του Ελσίνκι, παρά τις "θριαμβολογίες" και τον καταιγισμό των Μ.Μ.Ε. άφησε και στους πιο ανυποψίαστους μια πικρή γεύση και τα επακόλουθα στο Αιγαίο (επίταση των παραβάσεων και παραβιάσεων) και στο Κυπριακό (ο ... Πανταγιάς μας προετοιμάζει για τη λύση που προτείνουν οι Τούρκοι!) προκαλούν και στους πιο αδιάφορους σοβαρές ανησυχίες.
Και η αλλαγή γραμμής του Καραμανλή για Στεφανόπουλο του δημιούργησε στο Σημίτη νέα προβλήματα, πέρα από την απογοητευτική εικόνα που παρουσίασε, όταν δε μπόρεσε να αντιδράσει ψύχραιμα στον αιφνιδιασμό. Μέχρι τώρα κατηγορούσε τον Καραμανλή ότι επιδιώκοντας εκλογές το Μάρτη δημιουργούσε προβλήματα στην πορεία της χώρας. Τώρα πώς να τις προκηρύξει ο ίδιος;
Το κύριο, όμως,πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ και ειδικά του Σημίτη είναι πώς θα κερδίσει τις εκλογές. Τον βοηθούν οι πάντες. Τον στηρίζουν Αμερική και Ευρώπη, αφού έχοντας ακόμη τον τίτλο του σοσιαλιστικού, ελαχιστοποιεί τις αντιδράσεις στην ακραιφνώς δεξιά πολιτική , για την εφαρμογή της οποίας ακριβώς και τον διόρισαν. Τον στήριξαν όλα, σχεδόν, τα Μ.Μ.Ε., μια που τα συμφέροντα που αυτά εκπροσωπούν, ξένα και εντόπια, τα εξυπηρετεί πλήρως. Τον υποστηρίζουν πολιτικές δυνάμεις από όλο, σχεδόν, το πολιτικό φάσμα και μάλιστα ετοιμάζονται να προσχωρήσουν σ' αυτόν όλοι οι καιροσκόποι της πολιτικής , που τα Μ.Μ.Ε. τους έκαναν "ονόματα". Και παρ' όλα αυτά υστερεί 2-3 μονάδες πανελλαδικά της Ν.Δ.! Είναι πράγματι αξιοπερίεργο και ίσως ενδεικτικό κάποιας αντίστασης. Και η ένταξή μας στην ΟΝΕ δε φαίνεται να ξεγελάει, πια, τον κόσμο και υπάρχει φόβος να γυρίσει σε μπούμεραγκ, όπως και το μεγάλο κόλπο του χρηματιστηρίου...
Στην κόψη του ξυραφιού ο Καραμανλής
Η Ν.Δ. του Καραμανλή προηγείται, αυτό τον καιρό κατά 2-3 μονάδες του σημιτικού ΠΑΣΟΚ,Γνωρίζουν όμως κι αυτοί πολύ καλά ότι αυτό δε λέει σχεδόν τίποτα. Πρώτον ,γιατί η στήριξη της Ν.Δ. γίνεται από αντίδραση προς την απερίγραπτη πολιτικήτου ΠΑΣΟΚ και δεύτερον , γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί αυτό να αλλάξει με τηθηριώδη προπαγάνδα που θα εξαπολυθεί τις παραμονές των εκλογών.
Ο Κ. Καραμανλής, πολύ λίγος φυσικά για αρχηγός, πίστευε πως το ΠΑΣΟΚ θα έπεφτε μόνο του σαν ώριμο, σαπισμένο φρούτο, υποτιμώντας την ισχύ των Μ.Μ.Ε. και, σχεδόν, στήριξε τις κυβερνητικές επιλογές, ώστε να γίνει αρεστός στους πάτρωνες της κυβέρνησης, από τους οποίους περιμένει και αυτός την εντολή. Αργότερα άρχισε τις επιθέσεις, όταν ισχυροποιήθηκε στο κόμμα του, και κέρδισε τις Δημοτικές και τις ευρωεκλογές. Δεν είναι όμως το ίδιο και οι εθνικές εκλογές. Εδώ παίζονται πολλά, θα βοηθήσουν να κερδίσει αυτόν που θα μπορεί πιο εύκολα να περάσει τις πολιτικές των ΗΠΑ και της ΕΟΚ και αυτός δεν είναι η Ν.Δ. Είναι, βέβαια τόσο απροκάλυπτα δεξιά η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, ώστε βάσιμα να ελπίζει σε λαϊκές αντιδράσεις, όμως πώς να πείσει πως η Ν.Δ. είναι το φιλολαϊκό κόμμα; Ξεκίνησε εκστρατεία κατά των βαρόνων των Μ.Μ.Ε. και κατά της διαφθοράς, αλλά γρήγορα κατάλαβε το αδιέξοδο στο οποίο οδηγούνταν. Τώρα απλώς ελπίζει πως ο Μητσοτάκης για χάρη της Ντόρας (που δε μπορεί να έχει μέλλον στο ... ΠΑΣΟΚ) δε θα του βάλει τρικλοποδιές και πως, όσο δεν είναι έτοιμοι για εντελώς νέο πολιτικό σκηνικό, δε μπορούν να αφήσουν τη Ν.Δ. να χάσει και αυτές τις εκλογές, γιατί τότε κινδυνεύουν με διάλυση. Αυτά όμως είναι απλώς ελπίδες, εκτός και συνεχισθεί η αντίδραση στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ σε βαθμό που να μειώσει αισθητά το προσδοκώμενο από το ΠΑΣΟΚ ποσοστό.
Οι άλλοι
Τα άλλα 3 κόμματα της Βουλής ετοιμάζονται κυρίως να καρπωθούν την αντίδραση προς το ΠΑΣΟΚ και ενδεχομένως να κερδίσουν πολύ σοβαρή κοινοβουλευτική ενδυνάμωση, αν, κρίνοντας το ΠΑΣΟΚ ότι χάνει τις εκλογές, καθιερώσει αναλογικότερο εκλογικό σύστημα, ώστε να αποκλείσει το σχηματισμό αυτοδύναμης, μονοκομματικής κυβέρνησης. Αυτό, όμως, θα ήταν ομολογία ήττας και πολύ δύσκολα θα έφτανε το ΠΑΣΟΚ σε κάτι τέτοιο. Σε μια τέτοια περίπτωση κύρια ωφελημένο θα ήταν το ΔΗΚΚΙ, γι αυτό και ο Τσοβόλας μίλησε για ενδεχόμενη κυβερνητική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ ... υπό όρους!
Το ΚΚΕτέλος θα έχει κάποια οφέλη σε σχέση με το 1996, λόγω της θορυβώδους αντίδρασηςστους νατοϊκούς βομβαρδισμούς, ενώ ο ΣΥΝ κινδυνεύει με συντριβή και διάλυση,ιδίως αν κάποια στελέχη του, οι "εκσυγχρονιστές", τολμήσουν τομεγάλο, καιροσκοπικό άλμα τους, που όμως το κάνουν δύσκολο ο Κοντογιαννόπουλοςκαι Ανδρουλάκης (!).
Γενικά δενέχουμε να περιμένουμε τίποτα σοβαρό από τις επικείμενες εκλογές, εκτός και ανεπαληθευθούν κάποιες ενδείξεις για θετικότερη απομάκρυνση πολλών από τοστημένο. σημερινό πολιτικό σκηνικό, κάτι που θα αποτελέσει αφετηρία γιαγενικότερες προοδευτικές εξελίξεις. Σε κάτι τέτοιο ελπίζουμε και εμείς, που θαδώσουμε τον εκλογικό αγώνα του ΑΣΚΕ, προσπαθώντας να φέρουμε μια τέτοιαπροοπτική πιο κοντά στην πραγματοποίησή της.
Κατηγορία
Φύλλο 74 Ιανουαρίου 2000
Κρανιδιώτηςκαι Μπίλντεμπεργκ
Αναφέρουμετην πληροφορία χωρίς σχόλιο κι ο καθένας ας κάνει τις υποθέσεις του:
Ο Γιάννος Κρανιδιώτης ήταν ο ένας από τους 3 Ελληνες (ο μόνος πολιτικός)που πήρε μέρος στη συνάντηση της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, που έγινε φέτοςστην Σίντρα της Πορτογαλίας. Ο δεύτερος ήταν πανεπιστημιακός, ο πρόεδροςτου διαβόητου ΕΛΙΑΜΕΠ Θάνος Βερέμης και ο τρίτος επιχειρηματίας, ο πρόεδροςτου Δ.Σ. της 3Ε Γιώργος Δαυίδ.
Αλλεςπαρουσίες, αν σας ενδιαφέρουν: Ροκφέλερ, Ανιέλι, Κίσινγκερ, Κολ, βασίλισσαΣοφία της Ισπανίας, βασίλισσα Βεατρίκη της Ολλανδίας, Χόλμπρουκ Ρότσιλντ,Θάτσερ, Οουεν, Μπιλντ, Βρανίτσκι, Σάρπινγκ, Σαμπάϊο κλπ.
Το χάλι τουΣΥΝ
Συστεγαζόμενασωματεία θυμίζει πλέον ο ΣΥΝ κι όχι ένα ενιαίο κόμμα. Μια ισχυρή ομάδα(Ν. Μπίστης κλπ) ισχυρίζεται ότι κακώς ο ΣΥΝ καταδίκασε τους βομβαρδισμούςστη Γιουγκοσλαβία, ότι πρέπει πάντα ανοιχτά να ευθυγραμμίζεται σ όλα τασημαντικά ζητήματα με τη «διεθνή κοινότητα», δηλ. τους Κλίντον, Μπλερ καιτη λοιπή αλητεία, ότι το κόμμα μπορεί να δυναμώσει όχι πουλώντας ιδεολογία,αλλά μόνο αν γίνει κυβερνητικό κόμμα, για να μπορεί να κάνει ρουσφέτια.’ρα πρέπει να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ!!
Αλλάκαι οι άλλοι του ΣΥΝ; Πώς μπορούν να συνυπάρχουν στο ίδιο κόμμα;
(Λεπτομέρεια: τα στελέχη του ΣΥΝ είναιαπό τους κατ εξοχήν ωφελημένους από τα κονδύλια της ΕΟΚ).
Γι' αυτό η
σεισμολογία;
Ηανεκδιήγητη Ολμπράϊτ, υπουργός της Αυτού Γελοιότητας Μπιλ Κλίντον, μετάτις ερωτικές εκδηλώσεις των Τούρκων πολιτικών προς το Γιωργάκη της ΜαργαρίταςΤσαντ (γιατί άραγε η πρώτη του γυναίκα βρίσκεται στην
Τουρκία υπό υψηλήπροστασία;) αναφωνεί: "This wonderful man"!!(ναι, ο Γιωργάκης είναι
αυτός ο υπέροχος άντρας!). Και εις απάντησιν ο
υπέροχος δηλώνει: "Για μένα οι απαιτήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο δεν είναισημαντικό ζήτημα"!!!
Μήπωςτελικά αυτός ο τροφοδοτούμενος παραλογισμός για τους
επικείμενους σεισμούςδεν είναι τίποτα άλλο (πέρα από το πώς θα μοιράσουν τα δισεκατομμύρια για
σεισμικές έρευνες) παρά προσπάθεια να μην προσέξουν οι Ελληνες πολίτες αυτόπου μας ετοιμάζουν στο Αιγαίο
Οικονομία-καζίνο
ΟΚ.Βεργόπουλος σε άρθρο του στην Κ. Ελευθεροτυπία στις 25-9-99 με τίτλοΟικονομία-καζίνο θυμίζει εύστοχα: Προ 125 ετών, ο Αγγελος Βλάχος προειδοποιούσετους συμπατριώτες του: Σείς οι Ελληνες δεν έχετε βιομηχανίαν, δεν έχετεεμπόριον, δεν έχετε σχολεία, δεν έχετε τίποτα και νομίζετε ότι το Α καιτο Ω του πολιτισμού είναι τα πλήρη χρηματοκιβώτια. Σήμερα η αποστροφήτου ίσως να είναι περισσότερο δικαιολογημένη απ ό,τι τότε.
Να τον... υποδεχτούμε
Σε λίγες βδομάδες έρχεταιστην Αθήνα για τριήμερη επίσκεψη ο Μπιλ Κλίντον.
Όσοι δεν ξεχνούμε τα εγκλήματάτου στο Ιράκ, στη Γιουγκοσλαβία και σ όλο τον πλανήτη, όσοι καταλαβαίνουμετι επιδιώκει στην Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη ας τον υποδεχθούμε με τις... πρέπουσες τιμές. Όχι με διάσπαρτες μικροεκδηλώσεις, αλλά με μια μαζικήλαϊκή κινητοποίηση.
ΠοιότηταΠολιτικού Λόγου
α) Είναι που είναι αμαρτωλό και στο σχεδιασμό και στην εκτέλεση και στην πληρωμήτο ταλαίπωρο μετρό της Αθήνας, τώρα αποκαλύπτεται πως δεν προβλέπεται ούτεστους συρμούς ούτε στους σταθμούς "air condition",είδος πλέον πρώτης ανάγκης, δηλ. θα είναι άχρηστοτουλάχιστον για 4 μήνες το χρόνο.
Καιη απάντηση του αρμόδιου(;) Λαλιώτη: "δεν βάλαμεair condition,για να μην κρυώνουν οι Αθηναίοι, όταν θα βγαίνουν από το μετρό"!!
β)Είναι γνωστό πως στις ευρωεκλογές δεν υπάρχει σταυροδοσία και η λίστα τωνυποψηφίων καταρτίζεται από τον Πρόεδρο του κάθε κόμματος και οι ευρωβουλευτέςεκλέγονται κατά τη σειρά της λίστας.
Καιόμως, όταν ρωτήθηκε ο Κουλουριάνος (πρώτος στη λίστα του Τσοβόλα) πώς υποστηρίζειθέσεις αντίθετες από αυτές του κόμματος (αφού βγήκε ευρωβουλευτής!), απάντησε:"δε δεσμεύομαι από το κόμμα, αφού με εξέλεξε
ο ελληνικός λαός"!!
Στην ΑΘΗΝΑΪΚΗ
Θυμίζουμε στους αναγνώστες της «Ε» ότι η ΑΘΗΝΑΪΚΗ κάθε Τρίτη δημοσιεύει άρθρο ενός μέλους της Ε.Ε του Α.Σ.Κ.Ε. Ηδη δημοσιεύθηκαν το Σεπτέμβρη 3 άρθρα.
Κατηγορία
Φύλλο 73 Οκτωβρίου 1999
Στη χώρα μας, μετά από κάθε καταστρεπτικό σεισμό με θύματα, καταστροφές κτιρίων, με σοβαρές επιπτώσεις στην κοινωνική και την οικονομική ζωή, η κοινή γνώμη «βομβαρδίζεται» από «ειδικούς» και ΜΜΕ με μια ακατάσχετη απόδοση ευθυνών, που εξατομικεύονται, κατά κανόνα, σε ανθρώπους και οικοδομές. Παράλληλα, κάτω απ αυτές τις τραγικές συνθήκες, βρίσκουν ευνοϊκό κλίμα να προβληθούν συμφέροντα και πρόσωπα μέσω «υποδείξεων» και «προτάσεων» προς την πολιτεία, ενώ η εκάστοτε κυβέρνηση διατυμπανίζει το «ενδιαφέρον» της. Ετσι με τη «μέθοδο» αυτή επέρχεται αποπροσανατολισμός και συσκότιση, ώστε το σύστημα που παράγει εν δυνάμει σεισμόπληκτους να λειτουργεί ανενόχλητο.
Οταν περάσει η κρίσιμη περίοδος και σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας, οι σεισμόπληκτοι εγκαταλείπονται (πρόσφατες οι περιπτώσεις Αιγίου, Κοζάνης) και το καθεστώς κατασκευής των ιδιωτικών έργων παραμένει, όπως και πριν το σεισμό, ανεξέλεγκτο, με βασικό κίνητρο το κέρδος.
Οι ελεγκτικοί κρατικοί φορείς που είναι αρμόδιοι για την πολεοδόμηση και τον έλεγχο των οικοδομών έχουν αφεθεί στην εγκατάλειψη και τη διαφθορά. Στη χώρα μας πολεοδόμηση σημαίνει, σχεδόν αποκλειστικά, ένταξη στα σχέδια πόλης περιοχών αυθαίρετων κτισμάτων, που γίνεται όταν η προοπτική κέρδους από τους υψηλούς συντελεστές δόμησης είναι ευνοϊκή. Δεν έχει σημασία, αν τα σπίτια αυτά χτίστηκαν πρόχειρα, χωρίς μελέτες με κακής ποιότητας υλικά, σε περιοχές με ακατάλληλα εδάφη θεμελίωσης και αν είναι μειωμένης αντοχής. Σημασία έχει ότι τα σπίτια αυτά κοστίζουν πανάκριβα ότι η αυθαίρετη δόμηση γίνεται με τις κρατικές ευλογίες και ότι τα κέρδη μοιράζονται μεταξύ των εργολάβων, των διεφθαρμένων κρατικών οργάνων και των κυβερνήσεων που αντλούν ψήφους.
Αλλά και στις περιπτώσεις της νόμιμης δόμησης δεν ασκείται κρατικός έλεγχος σε κανένα στάδιο της κατασκευής. Ούτε στην καταλληλότητα του εδάφους θεμελίωσης, ούτε στην ποιότητα των υλικών και την εφαρμογή των κανονισμών, ούτε, το σπουδαιότερο, στον έλεγχο της κατασκευής. Εκτεταμένες περιοχές «πνίγονται» από τεράστιους συντελεστές δόμησης. Ο καθένας μπορεί χωρίς κανένα προσόν να γίνει εργολάβος και να χτίζει οικοδομές. Ολ αυτά δρουν σωρευτικά.
Αντίθετα, στα δημόσια έργα, όπου υπάρχει στοιχειώδης κρατικός έλεγχος και οι εργολάβοι οφείλουν να έχουν το σχετικό πτυχίο, η ποιότητα και η στατική τους επάρκεια είναι σαφώς ανώτερη απ αυτή των ιδιωτικών.
Το ιδιωτικό κέρδος θα είναι και πάλι το μοναδικό κίνητρο για την αντιμετώπιση των σεισμοπλήκτων. Η κυβέρνηση, στα πλαίσια της «ηθικής» του Χρηματιστηρίου (σε μέρα σεισμών διακινήθηκαν εκεί 530 δις., ποσό διπλάσιο για την πλήρη αποκατάσταση των ζημιών) μοιράζει την «πίτα» στις Τράπεζες, στις ασφαλιστικές εταιρείες και στους εργολάβους.
Μπορεί η στέγη να γίνει κοινωνικά ελεγχόμενο αγαθό; Μπορεί το κράτος και οι κοινωνικοί φορείς (ΟΤΑ κ.λ.π.) ν αναλάβουν την ευθύνη για τη σωστή και ασφαλή πολεοδόμηση (χωρίς αυθαίρετα, με σχέδια πόλης απ αρχής, με ασφαλή εδάφη θεμελίωσης κ.λ.π.);
Μπορεί το κράτος και οι κοινωνικοί φορείς να ελέγχουν τις οικοδομές από πλευρά μελέτης, κατασκευής, ποιότητας οικοδομικών υλικών και των προσόντων των εργολάβων;
Δυστυχώς όσο λειτουργεί το σύστημα αυτό, κανένα μέτρο απαυτά δεν πρόκειται να ληφθεί και το μέλλον δεν προοιωνίζεται καλύτερο.
Κατηγορία
Φύλλο 73 Οκτωβρίου 1999
Εδώ και πολλά χρόνια οιΑμερικανοί και τα όργανά τους σε Ελλάδα και Τουρκία θέλουν να ανακοινώσουν τηναρπαγή του Αιγαίου και των πετρελαίων του με τη φόρμουλα της συνεκμετάλλευσηςΕλλάδας Τουρκίας μέσω αμερικανικών εταιρειών. Φοβούνται την αντίδραση τουελληνικού λαού και διστάζουν.
Οι καταστροφικοί σεισμοί σε Ελλάδα και Τουρκία ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, να προωθήσουν τα σχέδιά τους με περίσσεμα υποκρισίας περί ελληνοτουρκικής φιλίας. «Οι σεισμοί έφεραν τους δύο λαούς πιο κοντά» επαναλαμβάνουν τα ΜΜΕ, λες και οι λαοί είχαν από πριν να χωρίσουν τίποτα. Εκμεταλλεύονται την ευαισθησία του ελληνικού λαού, τη δεδομένη επιθυμία του για ειρήνη και αλληλεγγύη. ’λλωστε, ας επαναλάβουμε, η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Μ. Ασίας δεν είναι τουρκικής καταγωγής και ένα μεγάλο μέρος απ αυτούς είναι ελληνικής καταγωγής.
Ξεχνούν,βέβαια, τα ΜΜΕ ότι οι μεγάλες αγάπες ξεκίνησαν πριν τους σεισμούς, όταν τοαμερικανάκι, που παριστάνει τον Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, μας προκάλεσε,αποδεχόμενος την τουρκική ερμηνεία της Συνθήκης της Λωζάνης, μιλώντας περίτουρκικής μειονότητας στη Θράκη. (Μια Συνθήκη δυσμενής για την Ελλάδα, αφούυπογράφηκε αμέσως μετά τη μικρασιατική καταστροφή και, παρ όλ αυτά, κάνειλόγο μόνο για μουσουλμανική μειονότητα!). Ο ίδιος βλαξ εδήλωσε ότι δεν τονενοχλεί να αναγνωριστεί ως τουρκική η μειονότητα, αφού δεν αμφισβητούνται τασύνορα!! Ποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι, αν γίνει αυτή η αναγνώριση, θα είναι τοπρώτο βήμα του σχεδίου, που προβλέπει στη συνέχεια τη μετατροπή της Δ. Θράκηςσε Κόσοβο, την ανεξαρτητοποίησή της και, τέλος, την υπαγωγή της στοστρατοκρατικό καθεστώς της Αγκυρας; Σύσσωμος ο τουρκικός τύπος έγραψε, λοιπόν,στις 28/7/99 «Μπράβο Γιώργο».
Τα πετρέλαια του Αιγαίου
Το θέμα, λοιπόν, είναι ότιέχουν σοβαρή δυσκολία να ανακοινώσουν το χάρισμα των πετρελαίων του Αιγαίουστους Αμερικανούς. Η Τουρκία, ως τοποτηρητής, θέλουν να πάρει ένα καλό μπαξίσι.Η Ελλάδα, που οι «σύμμαχοί μας» δε θέλουν να τη βλέπουν στα μάτια τους, θέλουννα υποστεί ακρωτηριασμό και ταπείνωση. Για να προωθηθούν όλ αυτά, Τούρκοι καιΑμερικανοί μας περνούν από διαδοχικές επιθέσεις φιλίας και έχθρας. Τώρα είμαστεστα φάση της φιλίας και ο Ετσεβίτ με τον Τζεμ έγιναν τακτικοί πελάτες τωνελληνικών ΜΜΕ. Ο Γιωργάκης και ο Ακης δηλώνουν ότι το πρόβλημα του Αιγαίου δενείναι σημαντικό.
Προκλήσεις το καλοκαίρι
Το γεγονός ότι η ξαφνικήφιλία επιδιώκει τη συγκυριαρχία στο Αιγαίο και την αυτονόμηση της Θράκηςφαίνεται και από τα εξής (να μην τα ξεχνάμε):
Στιςδέσμευσαν για όλο τον Ιούνιο μια θαλάσσια περιοχή 15 μίλια μέσα στοΑθηνών μεταξύ Λήμνου και Λέσβου. Η ελληνική Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας(Υ.Π.Α) «από λάθος» δεν αντέδρασε!
Στις 15 Ιουλίου η τουρκική Υ.Π.Α έκανε λόγο για μικτό FIR\και ανήγγειλε τη δημιουργία και λειτουργία αεροδιαδρόμου Σμύρνης Ρόδου, πουένα μέρος του βρίσκεται μέσα στο FIR Αθηνών!
Τον Ιούλιο η Τουρκία ζήτησε την ενεργοποίηση δύο πεδίων βολής γιαασκήσεις 5 μίλια βόρεια της Λήμνου (από 2/8/99 έως 2/10/99) και νότια τηςΙκαρίας (από 2/8/99 έως 2/8/2000) μέσα στον ελληνικό εναέριο χώρο! [Ευτυχώς, σαυτό το αίτημα η ελληνική κυβέρνηση απάντησε αρνητικά].
·Οι τρεις μουσουλμάνοι βουλευτές (του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. και του ΣΥΝ)διαμαρτυρήθηκαν για καταπάτηση δικαιωμάτων των «Τούρκων» της Δ. Θράκης καικανείς και πουθενά δε διερωτάται για την τύχη του Ελληνισμού στην Πόλη, τηνΙμβρο, την Τένεδο και τη Β. Κύπρο.
Στην Κύπρο, μετά το φιάσκο τωνS-300 και τηναποχώρηση της ΕΔΕΚ από την κυβέρνηση, προωθείται ολοταχώς η διζωνική δικοινοτική λύση, δηλ. η αποδοχή των τετελεσμένων.
·Τέλος, ο Ετσεβίτ δήλωσε ότι «δεν υπάρχει πρόβλημα που δε μπορεί ναλυθεί ούτε περιοχή που δεν μπορεί να διανεμηθεί». Και βεβαίως δεν εννοούσε τηνΑν. Θράκη ή τη Μικρά Ασία.
Η φιλία, λοιπόν, είναι υποκριτική και (το κυριότερο) προσωρινή. Όπως συμβαίνει πάντα,μας περιμένουν τα χειρότερα. Όσο την Ελλάδα θα κυβερνούν Σημίτηδες καιΚαραμανλήδες εμείς θα χάνουμε και από το μίσος και από τη φιλία. Ελπίζουμε όχιγια πολύ.
Κατηγορία
Φύλλο 73 Οκτωβρίου 1999
Αποκαλυπτική η έκθεση του ΟΗΕ (Ιούλιος 1999) καταρρίπτει έναν προς έναν τους ισχυρισμούς όσων με την παγκοσμιοποίηση προσπαθούν να θησαυρίσουν από την ανθρώπινη δυστυχία. Σήμερα ο ΟΗΕ ελέγχεται από τις ΗΠΑ. Δεν περιμέναμε, λοιπόν, να αμφισβητήσει η Εκθεση την αιτία του κακού: το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Επομένως τα παρακάτω, μπορεί και να ωραιοποιούν την κατάσταση. Ξεκινάμε από τα στοιχεία της έκθεσης.
Η σχέση ανάμεσα στο κατά κεφαλήν εισόδημα του πλουσιότερου 5% και του φτωχότερου 5% στον κόσμο από 30/1 το 1960 έφτασε σήμερα στο 74/1
- Σε 80 περίπου χώρες (πάνω από τις μισές) το κατά κεφαλήν εισόδημα μειώθηκε κατά την πρόσφατη δεκαετία.
- Τα 2/3 των ανθρώπων επιβιώνουν με λιγότερο από 2 δολάρια τη μέρα (600 δρχ).
- Το 1/3 των παιδιών υποσιτίζονται, με αποτέλεσμα σοβαρές διαταραχές υγείας.
- 12 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν το χρόνο, λόγω απουσίας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
- Το 80% των εργαζομένων έχουν, πλέον, προσωρινή εργασία, ακόμη και στις ανεπτυγμένες οικονομικά δυτικές χώρες.
- Ενώ η κινητικότητα των κεφαλαίων αυξάνεται, οι ξένες επενδύσεις στις αναπτυσσόμενες χώρες μειώνονται.
- Το παγκόσμιο εξωτερικό χρέος από 265 δις δολάρια το 1975 έφτασε τα 4200 δις δολάρια το 1944.
Η ποιότητα της ζωής
Αν ξεφύγουμε από τους αριθμούς και παρατηρήσουμε την ποιότητα ζωής, τα πράγματα είναι χειρότερα. Ο Γκάρντιαν (Ιούλιος 99) γράφει: «Υπάρχει κάτι ψεύτικο, ανήθικο και απελπιστικό στη σημερινή παγκοσμιοποίηση. Δεν έχουμε στοιχειώδη βεβαιότητα ότι τα τρόφιμά μας ανταποκρίνονται σε προδιαγραφές ασφάλειας και υγείας και όχι αποκλειστικά και μόνο στο κέρδος». Με την ιδιωτικοποίηση των βρετανικών Εθνικών Υπηρεσιών Εναέριας Κυκλοφορίας οι ελεγκτές προειδοποιούν ότι «το κέρδος των μετόχων θα έχει προτεραιότητα έναντι της ασφάλειας των πτήσεων». Ας μην επεκταθούμε σε άλλους τομείς και ας επανέλθουμε στην έκθεση του ΟΗΕ και τις εκτιμήσεις της.
- Η σύγχρονη φτώχεια και εξαθλίωση συνιστούν όχι μόνο τίμημα της προόδου, αλλά φραγμό στην πρόοδο της κοινωνίας και της οικονομίας.
- Ο ρόλος του κράτους πρέπει να ενισχυθεί κι όχι να αποδυναμωθεί. Το κράτος οφείλει να ενισχύσει τον έλεγχο στην οικονομία και να προωθήσει αναπτυξιακή στρατηγική.
- Εάν ο πλανήτης δεν απορρίψει τους σημερινούς παράλογους κινδύνους, εξωθείται ολοταχώς σε οικονομική, κοινωνική και οικολογική καταστροφή. Σύντομα δε θα είναι βιώσιμος ούτε για τους κατοίκους του ούτε για το παρόν οικονομικό σύστημα.
- Επέρχεται η στιγμή που νέα κοινωνικά κινήματα θ αμφισβητήσουν την πορεία της κοινωνίας προς την κόλαση και προς το τίποτα, για να προσδώσουν το δικό τους δυναμισμό.
Ανησυχίες κύκλων του συστήματος
Σε πρώτη ματιά θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει ότι ο ΟΗΕ μέσω των συντακτών αυτής της έκθεσης παίρνει θέση προοδευτική, καταδικάζοντας την καπιταλιστική παράκρουση και προτείνοντας μέτρα, έστω και ακροθιγώς, σοσιαλιστικής κατεύθυνσης.
Δεν είναι έτσι. Η έκθεση αυτή απηχεί ανησυχίες και απόψεις κύκλων του συστήματος που, βλέποντας λίγο μακρύτερα από τους άπληστους του άμεσου κέρδους και της δύναμης, αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που εγκυμονούνται απ αυτούς για ολόκληρο το σύστημα. Και η αναφορά στα κινήματα που, τυχόν, θα δημιουργηθούν έχει την έννοια της προειδοποίησης γι αυτούς που οδηγούν το σύστημα στην απώτατη λογική του. Δεν απευθύνεται, λοιπόν, σε μας, στους πολλούς, στην ανθρωπότητα. Είναι ουσιαστικά για εσωτερική τους χρήση.
«Διορθώνεται» ο καπιταλισμός;
Γεννάται όμως ένα σοβαρό ερώτημα, πολύ σημαντικό για μας: Υπάρχει δυνατότητα το καπιταλιστικό σύστημα, που σήμερα οδηγείται σε αναπόφευκτη κρίση, να «διορθωθεί» από μέσα, με τρόπους που το ίδιο θα εφεύρει και θα εφαρμόσει, ώστε να μη διαλυθεί, καθιστώντας έτσι όχι «αναγκαία» τα αριστερά, σοσιαλιστικά κινήματα ή, έστω, μη αποτελεσματικά;
Πολλές φορές την τελευταία εκατονταετία έγιναν «αυτοδιορθώσεις» του συστήματος. Ο κρατικός παρεμβατισμός τουKeynes, τοnewdeal του Ρούσβελτ, το κράτος πρόνοιας σε χώρες της Δυτ. Ευρώπης. Ήσαν διορθώσεις, πράγματι, όχι όμως αυτοδιορθώσεις μετά από συνταγές παρόμοιων εκθέσεων ανησυχούντων του συστήματος. Ήσαν απλώς άμυνα μπροστά στην επέλαση των σοσιαλιστικών κινημάτων (παρά τη διάσπαση του 1919) και την αποδυνάμωση και τον ενδοτισμό του ενός μέρους και τη διαστρέβλωση του άλλου) και του φόβου μπροστά στον κίνδυνο που αντιπροσώπευε το σοβιετικό πείραμα (ακόμη και με τη μορφή που πήρε...)
Σήμερα, στην αρχή της νέας χιλιετίας αισθάνονται παντοδύναμοι και θέλουν να πάρουν πίσω όλα όσα νομίζουν ότι αναγκάσθηκαν να «δώσουν». Η εκτίμησή μας, λοιπόν, είναι ότι το σύστημα σ αυτή τουλάχιστον την ιστορική φάση δε μπορεί να αυτοδιορθωθεί. Η πορεία της μεγιστοποίησης του κέρδους και της δύναμης θα συνεχισθεί αχαλίνωτη με όλα τα συνεπαγόμενά της, την αυξανόμενη αθλιότητα, την έκλειψη της δημοκρατίας κλπ, αλλά δημιουργώντας ταυτόχρονα όλο και μεγαλύτερη συνειδητοποίηση στους λαούς για το τι συμβαίνει και ανοίγοντας το δρόμο για αντίρροπα αριστερά, δημοκρατικά κινήματα, που θα οραματίζονται τη δημιουργία ενός νέου κόσμου, ανθρώπινου κόσμου.
Μια τέτοια πορεία δε θα είναι απρόσκοπτη ούτε αυτονόητη. Το πώς τη βλέπουμε εμείς, πώς ορίζουμε την αριστερά και τα καθήκοντά της γενικά και ειδικά για την Ελλάδα θα δημοσιευτεί σύντομα.
«ΔΙΑΝΟΗΣΗ» ΥΠΕΡ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ!
Για την παγκοσμιοποίηση και πάλι ο λόγος, μιας και η έκθεση των Ηνωμένων Εθνών ανάγκασε και τη ντόπια «διανόηση» της «αριστεράς» να ασχοληθεί με το θέμα. Πολλά τα αφιερώματα στις εφημερίδες και την τηλεόραση, με τους γνωστούς σταρ της «αριστεράς» να παρελαύνουν και να μας αφήνουν άφωνους με τις ... αναλύσεις τους.
Τι αποφάνθηκε λοιπόν; Ότι το νεοφιλελεύθερο και παγκοσμιοποιημένο οικονομικό μας σύστημα έχει και αυτό τα προβλήματά του. Μερικά από αυτά είναι η φτώχεια, η ανισότητα και οι πόλεμοι που, ούτως ή άλλως, είναι πράγματα γνωστά, τα οποία προϋπήρχαν της παγκοσμιοποίησης. Ότι δε θα πρέπει να λησμονούμε και τα αγαθά του νέου συστήματος, όπως η μείωση του αναλφαβητισμού και η αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ κατά 1% την τελευταία δεκαετία (δε μας λένε βέβαια ότι την καρπώθηκαν οι πλούσιοι και οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι). Πάνω απ όλα όμως, μας λένε ότι η παγκοσμιοποίηση έχει καταστήσει την ανθρωπότητα πιο δημοκρατική (όσο φαίνεται στο Κόσοβο, το Ιράκ, την Τουρκία και την Αλγερία), αφού κυριαρχεί το μοντέλο της δυτικής αστικής «δημοκρατίας», που είναι και το ιδανικό γι αυτούς πολιτικό σύστημα των καιρών μας!
Αυτά μας μετέφεραν οι πάντοτε καλά πληροφορημένοι εκπρόσωποι του πνευματικού μας χώρου. Όχι βέβαια πως εμείς περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Το ζητούμενο όμως είναι πότε θα ανεχόμαστε την αθλιότητα της επίσημης διανόησης του τόπου...
Κατηγορία
Φύλλο 73 Οκτωβρίου 1999
Στη Σοφοκλέους τον τελευταίο χρόνο συντελείται κάτι πρωτοφανές. Και δεν αφορά μόνο την οικονομία και την πολιτική. Εκτείνεται στην κοινωνία, την ηθική και την ατομική συμπεριφορά.
Εχουμε πολλές φορές γράψει σε άρθρα στην Ε ότι ένας από τους στόχους της παγκοσμιοποίησης είναι η υπερδιόγκωση των Χρηματιστηρίων προς όφελος του τραπεζικού και χρηματιστηριακού κεφαλαίου, που είναι ενιαίο.
Τα κεφάλαια από τα κέρδη, αντί να επενδύονται για την αύξηση της παραγωγής, με την πολιτική της οικονομικής συρρίκνωσης, της λιτότητας, της ανεργίας και της μείωσης των επιτοκίων, οδηγούνται στο Χρηματιστήριο.
Με διάφορους τρόπους τροφοδοτούν τη ζήτηση μετοχών, προκαλώντας αύξηση της χρηματιστηριακής τους αξίας ώστε να προσελκύουν νέους, μικροεπενδυτές κατά κανόνα, με δόλωμα την κερδοσκοπία για ναποκομίζουν τεράστια κέρδη από τα νεοεισερχόμενα κεφάλαια. Η πραγματική αξία των μετοχών είναι πολύ μικρότερη της χρηματιστηριακής.
Ο Κ. Βεργόπουλος σε άρθρο του στην Κ.Ελευθεροτυπία στις 12-9-99 με τίτλο Οι νέοι χρυσοκάνθαροι γράφει: Είναι κοινός τόπος ότι όσο το Χρηματιστήριο ανέρχεται τόσο πιο εύθραυστο αποβαίνει και τόσο μεγαλύτερο θα είναι το σοκ για την οικονομία από ενδεχόμενη ύφεση. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα, όταν οι χρηματιστηριακές αξίες είναι πολλαπλάσια υπερτιμημένες, όπως σήμερα, που η μέση σχέση μετοχής προς μέρισμα φθάνει το 50.
Η θηριώδης ζήτηση τίτλων από το κοινό δε βασίζεται στο επιχειρηματικό κέρδος, που δεν υπερβαίνει το 1-2%. Πιο κάτω στο ίδιο ..το εισερχόμενο στο Χρηματιστήριο χρήμα δεν πλησιάζει την οικονομία, αλλ απομακρύνεται ριζικά απαυτήν. Από σύνολο 54 τρις χρηματιστηριακών αξιών, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις αντλούν για επενδύσεις μόνον 1,2 τρις (1999): επιστρέφουν στην οικονομία για επενδύσεις μόνον 2,2 % όσων της αφαιρούνται λόγω κερδοσκοπίας.
Το Χρηματιστήριο, όχι μόνο δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη, αλλά αντίθετα λειτουργεί εις βάρος της. Αφαιρεί τα αναγκαία κεφάλαια από την παραγωγή, με συνέπεια την ανεργία, την υποαπασχόληση, τη μείωση των εργατικών αμοιβών, τη μείωση της ασφάλισης και την εξαθλίωση των εργαζομένων.
Η Σοφοκλέους κατάντησε σαν το «αεροπλανάκι», όπου οι τιμές των μετοχών ανεβαίνουν, επειδή μπαίνουν νέοι «παίκτες». Οι «παίκτες» υπερβαίνουν τους 1.200.000 και ο τζίρος το διπλάσιο του ΑΕΠ.
Η κυβέρνηση πυροδότησε αυτή τη ραγδαία άνοδο με πολλούς τρόπους :
Ετσι θέλουν με τις κυβερνητικές δηλώσεις να περιορίσουν κάπως το Χρηματιστήριο, ώστε ναπομακρύνουν τουλάχιστον μέχρι την ΟΝΕ τις πιο πάνω παρενέργειες.
Ομως η νέα "ηθική" ου Χρηματιστηρίου είναι ολέθρια για την διαπαιδαγώγηση της κοινωνίας και ιδιαίτερα της νεολαίας. Διδάσκει ότι δε χρειάζονται αξίες, μόρφωση, προσπάθεια και ότι όλα τα βρίσκουμε έτοιμα, χωρίς κόπο.
Τα χειρότερα θα έλθουν, όταν το Χρηματιστήριο εναρμονισθεί με την πραγματική κατάσταση, που έχει οδηγήσει τη χώρα μας ο "μονόδρομος της ΟΝΕ" και η ένταξή της στην ΕΟΚ. Δηλ. με κυβερνήσεις υποτακτικές στους ξένους και ενδοτικές στα εθνικά συμφέροντα. Με αποδιαρθρωμένο τον παραγωγικό μηχανισμό (π.χ. σπάσιμο αλιευτικών, εγκατάλειψη καλλιεργειών, απόσυρση αγροτών κ.λ.π). Με τη χώρα υπερχρεωμένη τόσο, ώστε κάθε Ελληνας να χρωστά δεκάδες εκατομμύρια. Με τη χώρα μας τη φτωχότερη της ΕΟΚ. Με την ανεργία σε ύψη-ρεκόρ. Με αφελληνισμένη Παιδεία, με εγκαταλειμμένη Δημόσια Υγεία, κοινωνική ασφάλιση και συντάξεις. Με αυξημένο κοινωνικό περιθώριο και εγκληματικότητα, με την αστυνομία να προορίζεται για τη φύλαξη της άρχουσας τάξης.
Τότε λοιπόν, όταν η "πίστη" στο Χρηματιστήριο αποκτήσει την πραγματική της διάσταση, θα φανεί το μέγεθος της ζημιάς.
Κατηγορία
Φύλλο 73 Οκτωβρίου 1999
Μετά τις 2 εκλογικές ήττες σε 9 μήνες το ΠΑΣΟΚ θεωρητικά θα έπρεπε να είχε εξουθενωθεί και η ΝΔ να καλπάζει για την, έστω και δοτή εξουσία. Δύο στοιχεία κράτησαν το ΠΑΣΟΚ όρθιο αμέσως μετά τις ευρωεκλογές: Η ραστώνη του καλοκαιριού, που συνήθως μεταθέτει για αργότερα τα σπουδαία και η κατοχή της εξουσίας, μια που ο κίνδυνος απώλειάς της συγκράτησε την εκδήλωση των εσωτερικών του προβλημάτων
Αντεπίθεση
Από το τέλος του Αυγούστου ο κ. Σημίτης πέρασε μάλιστα σε αντεπίθεση διαρκείας με την παροχολογία, που πήρε διαστάσεις ανάλογες με το ύψος του κινδύνου νέας και αποφασιστικής ήττας, και την απροσχημάτιστη εκμετάλλευση του υψηλού γοήτρου που κατέκτησε, μάλλον δίκαια, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, λόγω, κυρίως, της αξιοπρέπειας που επέδειξε κατά την άσκηση των περιορισμένων καθηκόντων του, κάτι που λείπει παντελώς από το κυβερνητικό σύμφυρμα.
Δεν ήταν όμως μόνο η απόγνωση που ώθησε το Σημίτη να αντεπιτεθεί. Έχει πλήρη επίγνωση ότι τον χρειάζονται ακόμη αυτοί που τον όρισαν πρωθυπουργό: Και οι Ευρωπαίοι, που, έστω κι αν τον αντιμετωπίζουν ειρωνικά μέχρι και περιφρονητικά ως υπάλληλό τους, κρίνουν πως κανένας άλλος, ακόμη, δεν μπορεί με τόση απάθειανα συνεχίζει την και κοινωνική πολιτική που επέβαλαν και οι Αμερικανοί, που επείγονται να αρχίσουν την εκμετάλλευση του Αιγαίου κάτω από το κάλυμμα της συνεκμετάλλευσης Ελλάδας-Τουρκίας. Τώρα μάλιστα που προώθησαν το οργανέτο τους στο υπουργείο εξωτερικών, και μάλιστα χωρίς αντιδράσεις σοβαρές, γιατί να μη δώσουν παράταση "εξουσίας" στον πλήρως υποταγμένο τους κ. Σημίτη; Γιατί να κάνει τις παραχωρήσεις πριν από τις εκλογές, τους λέει, και όχι αφού του δώσουν νέα τετραετία
Η αμηχανία μεγαλώνει στη ΝΔ
Το πρόβλημα που είχε η ΝΔ αφ' ότου το ΠΑΣΟΚ με το Σημίτη ακολουθεί ανοικτά δεξιά πολιτική τώρα φαίνεται πιο καθαρά. Στις Νομαρχιακές-Δημοτικές εκλογές όπως και στις ευρωεκλογές δεν κέρδισε η ΝΔ. Απλώς έχασε το ΠΑΣΟΚ και φάνηκε νικητής ο Καραμανλής. Τον κατηγορούν τα στελέχη του ότι δεν κάνει έντονη αντιπολίτευση! Αλλά πώς να την κάνει, όταν το μόνο που μπορεί να πει είναι πως θα προχωρήσει πιο δυναμικά στις ιδιωτικοποιήσεις, πως θα είναι πιο συνεπής στην πολιτική της ΟΝΕ. Ποιος όμως δε θυμάται το μπάχαλο του Μητσοτάκη. Και όταν, ταυτόχρονα, επαγγέλλεται φιλολαϊκή πολιτική, πώς να μην τον "πάρουν στο ψηλό". Τα καλά ελληνικά του και η ευπρόσωπη σύζυγός του δεν αρκούν, για να τον επιλέξουν για "πρωθυπουργό" τους. Η δεξιά πολιτική περνά ευκολότερα με
σοσιαλιστικά περιτυλίγματα.
Πάμε, λοιπόν, σε εκλογές το Νοέμβρη;
Ναι, αν το ΠΑΣΟΚ κρίνει πως έχει κάποιες, έστω και περιορισμένες, ελπίδες επιτυχίας. Αυτό σίγουρα το είχε αποφασίσει ο Κ. Σημίτης, όταν άρχισαν οι "παροχές". Ο μεγάλος σεισμός της Αθήνας μάλλον τις φέρνει πιο κοντά παρά τις απομακρύνει. Μια μικρή άμεση προσπάθεια για τους σεισμοπαθείς, που έτσι ή αλλιώς θα γινόταν, θα φέρει εκλογικά κέρδη και μετά τις εκλογές θα έχουν την τύχη των άτυχων των προηγούμενων σεισμών.
-Εκλογές τώρα λοιπόν, ώστε ούτε οι παροχές που υποσχέθηκε στη διεθνή έκθεση να πραγματοποιηθούν.
Υπάρχουν, όμως, εμπόδια
Δεν είναι, φυσικά, όλα ευνοϊκά για το Σημίτη. Πέρα από την απειλή της ήττας, που μεγαλώνει αν συμβούν απρόοπτα,όπως μια αναστάτωση στο χρηματιστήριο, υπάρχει το πρόβλημα του Προέδρου της Δημοκρατίας και των
άλλων κομμάτων.
Υπάρχει, πρώτα, ο φόβος να γίνει και εδώ ότι στην Ευρώπη. Παντού χάνουν οι
εκσυγχρονιστές, κυρίως ως τιμωρία για την υποκρισία και τον κυνισμό τους.
Έπειτα, πώς θα αντιμετωπισθεί το θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας; Θα προλάβει η νέα Βουλή να αποσυνδέσει την εκλογή από τις εκλογές; Αν όχι, θα υπάρχει κίνδυνος και άλλων εκλογών το Μάρτη!
Και το δυστύχημα του ήταν άραγε δυστύχημα;Μήπως ήταν κάποια προειδοποίηση; (Το Αιγαίο πάντως και το Κυπριακό δεν τα έδωσαν στον αντικαταστάτη, παλιό πρεσβευτή μας στη Γαλλία
Τα πήρε ο Γιωργάκης). Ποιο πόρισμα έρευνας (που δεν θα δούμε ποτέ
) μπορεί να μας το πει; Και το χειρότερο. Πώς θα αντιδράσουν τα άλλα
αριστερά κόμματα; Από το ΚΚΕ, φυσικά δεν περιμένει τίποτα. Ευελπιστεί να πάρει ψήφους από Τσοβόλα και ΣΥΝ. ¨Όμως η αντίδρασή τους (ότι κι αν τους υποσχεθεί) θα είναι άγρια, γιατί διαφορετικά κινδυνεύουν να εξαφανιστούν.
Πολλά τα προβλήματα λοιπόν. Θα συνεχισθούν έτσι τα γκάλοπ, οι περιοδείες και οι βολιδοσκοπήσεις και θα αποφασίσει αν μπορεί να επιτεθεί ή θα αποδεχθεί το μοιραίο του Μαρτίου. Καθόλου, λοιπόν, δεν αποκλείονται εκλογές στο τέλος Νοέμβρη ή στην αρχή Δεκέμβρη.
Και το ΑΣΚΕ;
Όπως πάντοτε, το ΑΣΚΕ, καταρχήν παίρνει μέρος στις εκλογές, γιατί αποτελούν την καλύτερη ευκαιρία να προωθήσει τις θέσεις του, εφόσον, φυσικά, θα μπορεί να τις αντιμετωπίσει οικονομικά. -Ειδικά μάλιστα σ' αυτές τις εκλογές θα πρέπει, σχεδόν πάση θυσία, να πάρουμε μέρος. Είχαμε την πρώτη μεγάλη (για τα μέτρα μας) επιτυχία μετά το 1985. Μας γνώρισε πολύς κόσμος, μας θυμήθηκαν οι παλιοί φίλοι μας και περισσότεροι από κάθε άλλη φορά έλεγαν τα καλά τους λόγια. Θα ήταν κρίμα, λοιπόν, να απουσιάσουμε τώρα.
Υπάρχει όμως και άλλος, πιο σημαντικός λόγος, ευρύτερα πολιτικός. Όλοιθα μιλάνε γιατα προβλήματα της Ελλάδας, κανένας όμως για το καθεαυτό πρόβλημα, αυτό της εξάρτησης και ειδικότερα τώρα της ΕΟΚ. Και αν απουσιάσουμε εμείς, θα αφήσουμε να μιλούν κατά της ΕΟΚ μόνο αυτοί που οραματίζονται ακόμη κοινωνίες όπως του "υπαρκτού σοσιαλισμού" και (πιο δυσφημιστικό ακόμη) αυτοί που επωφελούμενοι από τα δεινά που μας απειλούν προτείνουν
χιτλερικές λύσεις!
Πρέπει, λοιπόν, για πολλούς λόγους να πάρουμε μέρος. Όμως αν γίνουν σε 1-2 μήνες πώς θα αντιμετωπίσουμε το minimum των εκλογικών δαπανών; Αν φτάσουμε στο Μάρτη-Απρίλη, ελπίζουμε να το κατορθώσουμε. Αν όμως γίνουν τώρα,
Πάντως όλα αυτά θα τα συζητήσουμε και όλοι μαζί θα αποφασίσουμε στη σύνοδο των μελών του Α.Σ.Κ.Ε.
Κατηγορία
Φύλλο 73 Οκτωβρίου 1999
Τώρα είναι που οι Κούρδοι αγωνιστές χρειάζονται περισσότερο από κάθε άλλη φορά τη συμπαράστασή μας. Έχουν χάσει τον ηγέτη τους, ύστερα από την προδοσία της δικής μας κυβέρνησης. Η «δίκη» του Οτσαλάν χρησιμοποιείται από την Τουρκία και τους δυτικούς προστάτες της για τη δυσφήμησή τους. Τώρα, που αβοήθητοι και απομονωμένοι κάνουν και οι ίδιοι λάθη. Τώρα, που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, υπακούοντας για ακόμα μια φορά στους νέους κυρίους της, έχει ήδη δυσκολέψει τη ζωή των Κούρδων αγωνιστών στην Ελλάδα και υπάρχουν φόβοι ότι τους επιφυλάσσει την ίδια τύχη με τον αρχηγό τους.
Μην ξεχνούμε ότι η συμπαράσταση στους Κούρδους δεν είναι απλώς μια υποχρέωση προς ένα λαό που αγωνίζεται για την ελευθερία του...
Κατηγορία
Φύλλο 72 Ιουνίου 1999
Χαρακτηριστικό το σκάνδαλο με τη διοξίνη
Ένας, ένας οι μύθοι για την ΕΟΚ καταρρέουν. Μας είπαν ότι η ΕΟΚ είναι δύναμη ειρήνης και απεδείχθη ότι ΕΟΚ σημαίνει πόλεμος. Μας μίλησαν για ανθρωπισμό και είδαμε κτηνωδία. Μας διαβεβαίωσαν για τους δημοκρατικούς μας θεσμούς και διαπιστώσαμε παραχώρηση εξουσιών στα μυστικοσυμβούλια των Βρυξελλών. Μας υποσχέθηκαν οικονομική ανάπτυξη και είδαμε διάλυση της παραγωγής. Μας υποσχέθηκαν μια ανώτερη κοινωνία και τώρα ομολογούν ότι δημιουργούν την κοινωνία των 2/3 (δηλ. του 1/10). Μας καθησύχασαν για τη διάσωση του πολιτισμού μας και παρατηρούμε το σταδιακό αφελληνισμό μας. Μας εγγυήθηκαν την έντιμη (έστω) λειτουργία του καπιταλιστικού τους συστήματος και η ίδια η Κομισιόν αναγκάστηκε να παραιτηθεί, πνιγμένη στο βούρκο των σκανδάλων της.
Ο τελευταίος μύθος που κατέρρευσε ήταν πως η ΕΟΚ, με τη δήθεν αδιάβλητη λειτουργία των υπηρεσιών της, θα προστάτευε την υγεία των πολιτών της. Το σκάνδαλο με τη διοξίνη, που είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, απεκάλυψε ότι η ΕΟΚ δεν ενδιαφέρεται για τους πολίτες της, αλλά για τα υπερκέρδη των εταιριών της. Το ίδιο το σκάνδαλο δεν ήρθε στην επιφάνεια από τις υπηρεσίες της ΕΟΚ, που και ανεπαρκείς είναι και χρηματίζονται από τις εταιρείες, αλλά λόγω του ανταγωνισμού των αμερικανικών προϊόντων.
Η ΕΟΚ δε θέλει να προστατεύει στην υγεία μας, αλλά, και να ήθελε, δε μπορεί. Αυτό θα μπορούσε να το κάνει κάθε κράτος χωριστά, εφ' όσον διατηρεί την εθνική του κυριαρχία. Στις ΗΠΑ π.χ. οι αντίστοιχες υπηρεσίες λειτουργούν πολύ πιο ικανοποιητικά. Στις χώρες της ΕΟΚ και ιδίως στις περιφερειακές, όπως η Ελλάδα, οι κρατικές υπηρεσίες προστασίας της υγείας του πολίτη έχουν ουσιαστικά καταστεί ανεύθυνες, αφού "την ευθύνη την έχει η ΕΟΚ". Χαρακτηριστική είναι η στάση του κυρίου που παριστάνει τον υπουργό Ανάπτυξης, που μας είπε "να μην ανησυχούμε".
Όταν ισχυριζόμαστε ότι η ΕΟΚ σε τίποτα δε διορθώνεται, δεν εξαιρούμε τον τομέα της υγείας. Να τονίσουμε ότι ούτε τα δικά μας κρέατα δε μπορούμε πλέον να εμπιστευόμαστε, αφού χρησιμοποιούμε ανεξέλεγκτα ζωοτροφές της ΕΟΚ. Πιστεύουμε όλοι να έχουν αντιληφθεί ότι η διατροφή μας δεν είναι αμέτοχη στον πολλαπλασιασμό των κρουσμάτων καρκίνου και άλλων ασθενειών. Αν όσα είδαν τους τελευταίους μήνες ήταν αρκετά, για να καταλάβουν το χαρακτήρα της ΕΟΚ, αλλά δεν ήταν αρκετά για ν' αλλάξουν πολιτική στάση (και στάση ζωής), μήπως το ζήτημα της υγείας τους και της υγείας των παιδιών τους πρέπει να τους συγκινήσει περισσότερο; Τι άλλο πρέπει να δουν, για να καταλάβουν ότι η αποχώρηση από την ΕΟΚ είναι όρος για την επιβίωση μας ακόμα και κυριολεκτικά;
Κατηγορία
Φύλλο 72 Ιουνίου 1999
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό