Καθόλου ήσυχοι δεν μπορούμε να είμαστε, όταν τις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση των Σκοπίων και τους Αμερικανούς «μεσολαβητές» έχει αναλάβει η θυγατέρα του Μητσοτάκη.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη κάνει μια τεράστια παραχώρηση, εγκαταλείποντας την απόφαση των πολιτικών αρχηγών του 1992 και αποδεχόμενη «μια σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις», χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα, χωρίς τα Σκόπια να έχουν μετακινηθεί ούτε ίχνος από την αρχική τους θέση. Η ίδια λέει ότι έφτασε στη μέση της γέφυρας, ενώ οι Σκοπιανοί είναι καθηλωμένοι στη δική τους άκρη. Προφανώς οι «μεσολαβητές» θα ζητήσουν τώρα από τα δύο μέρη να συναντηθούν στα 3/4 από την ελληνική άκρη της γέφυρας και στο 1/4 από τη σκοπιανή. Αυτό πιθανότατα σημαίνει ότι η σύνθετη ονομασία θα ισχύει μόνο για τις διμερείς σχέσεις με την Ελλάδα και τους διεθνείς οργανισμούς και η απλή για το εσωτερικό και τις διμερείς με τις άλλες χώρες. Κι αυτό δε θα είναι το τέλος, όσο την ευθύνη των χειρισμών έχει η Ντόρα, η οποία είναι βέβαιο ότι παρασκηνιακά υπονομεύει ακόμη κι αυτή τη θέση που δημοσίως υποστηρίζει, δηλ. μία ονομασία για όλες τις χρήσεις. Τα ίδια ακριβώς έκανε ο πατέρας της ως πρωθυπουργός. Καθόλου δεν αποκλείεται μέρος της διαπραγμάτευσης να είναι «σικέ», με προσυμφωνημένη κατάληξη στο παρά πέντε της συνόδου του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, όπου θα υπάρξει συμφωνία για το όνομα (’νω Μακεδονία;), αλλά θα παραμείνει ανοιχτό το ζήτημα της χρήσης του, να διευθετηθεί εν καιρώ.
Ο πρωθυπουργός, με τη συμπαράσταση του Προέδρου της Δημοκρατίας και τ. υπ. Εξ. Κάρολου Παπούλια, του τ. υπ. Εξ. Πέτρου Μολυβιάτη, ίσως και άλλων παραγόντων, έδειξε σε κάποιες φάσεις ότι τουλάχιστον βάζει μια κόκκινη γραμμή, έστω μακριά από τα ελληνικά δίκαια. Τώρα δίνει την εντύπωση ότι δεν έχει πλέον τον πρώτο και τελευταίο λόγο.
Οι προτάσεις του ΑΣΚΕ
Η θέση του ΑΣΚΕ για μια συμφωνία με το κράτος των Σκοπίων και η στρατηγική που προτείνουμε να ακολουθήσουμε ως χώρα περιέχονται σε άρθρο μας στο «Παρόν» της 3/3/08, που επισυνάπτουμε σ αυτό το φύλλο της «Ε» και θα περιλαμβάνεται στην έκδοσή μας ΑΣΚΕ-5, που δημοσιεύεται τμηματικά στην ιστοσελίδα μας (ήδη βρίσκονται τα 2 από τα 4 μέρη και τις προσεχείς ημέρες θα δημοσιευτεί άλλο ένα με τις θέσεις-προτάσεις).
Όταν έγιναν γνωστές οι τελευταίες προτάσεις Νίμιτς, το ΑΣΚΕ πήρε θέση με την παρακάτω ανακοίνωση στις 26/2/08:
«Ο κ. Νίμιτς, εκπρόσωπος του αμερικανού Προέδρου Κλίντον, που μετονομάστηκε σε εκπρόσωπο του Γ.Γ. του ΟΗΕ, με τις προκλητικές προτάσεις του (χειρότερες από το επονείδιστο σχέδιο Ανάν) αποδεικνύει ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο στόχαστρο κυρίως των μεσολαβητών (ΗΠΑ, Ε.Ε. κ.λπ.) και δευτερευόντως των προτεκτοράτων που δημιουργούν στα Βαλκάνια. Είναι απορίας άξιο για ποιο λόγο αυτό δεν έχει γίνει ακόμη αντιληπτό και θεωρούνται οι προτάσεις Νίμιτς ως βάση διαπραγμάτευσης.
Η χρήση του ονόματος της Μακεδονίας για το κράτος των Σκοπίων όχι μόνο παραχαράσσει την ιστορία και τον πολιτισμό μας, αλλά επιτρέπει στους γείτονες να ενισχύουν τις βλέψεις τους σε βάρος της χώρας μας, σ ένα περιβάλλον όπου οι μεσολαβούσες χώρες επιδιώκουν την πυροδότηση αντιθέσεων, την πολυδιάσπαση κρατών και τον πλήρη έλεγχό τους.
Ελπίζουμε ότι οι πολιτικές ηγεσίες του τόπου, έστω και την ύστατη στιγμή, θα αναλάβουν τις ευθύνες τους. Σε διαφορετική περίπτωση να γνωρίζουν ότι η πράξη τους θα καταγραφεί ως ιστορικό έγκλημα και δε θα αναγνωριστεί ποτέ από τον ελληνικό λαό, ο οποίος έχει τα μέσα να αγωνιστεί για τη δικαίωσή του, που θα συμβάλει στη φιλία και συνεργασία των βαλκανικών λαών.»
Μια πρωτοβουλία του ΑΣΚΕ
Στις 4/3/08 το ΑΣΚΕ πήρε την πρωτοβουλία να βγάλει την παρακάτω ανακοίνωση, για πρώτη φορά με τη μορφή ανοικτής επιστολής προς το ελληνικό υπουργείο των Εξωτερικών, με σκοπό να συμβάλει στο μέτρο του δυνατού στην απόρριψη της παγίδας Νίμιτς για «’νω Μακεδονία».
« Από: Αγωνιστικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας (Α.Σ.Κ.Ε.)
Προς: Υπουργείο Εξωτερικών
Κοιν.: Πρόεδρο Δημοκρατίας, Πρόεδρο Κυβέρνησης, Πολιτικά Κόμματα, Ημερήσιο Τύπο
Το ΑΣΚΕ, όπως ίσως γνωρίζετε, θεωρεί ότι το γειτονικό κράτος των Σκοπίων δε δικαιούται να χρησιμοποιεί το όνομα της Μακεδονίας ή παράγωγό του για την ονομασία του, αφ ενός επειδή ένα μικρό μόνο μέρος του κράτους αυτού ανήκει στο γεωγραφικό χώρο της ιστορικής Μακεδονίας, αφ ετέρου και κυρίως επειδή αυτή η χρήση διευκολύνει τους γείτονες να επαναφέρουν ανά πάσα στιγμή επεκτατικές διεκδικήσεις, με τη βοήθεια των προστατών τους.
Η κυβέρνηση έκρινε, για λόγους που δεν κατανοούμε, ότι πρέπει να δεχθεί μια σύνθετη ονομασία. Ο κ. Νίμιτς πρότεινε 5 εκδοχές για μια τέτοια ονομασία. Οι 4 πρώτες στην ουσία δεν είναι σύνθετες, αλλά η λέξη Μακεδονία με κάποιο κοσμητικό επίθετο, δηλ. προσβάλλουν όχι μόνο την ιστορία μας, αλλά και τη νοημοσύνη μας. Σκοπός της αναφοράς μας αυτής είναι να σχολιάσουμε την 5η εκδοχή «Upper Macedonia = ’νω Μακεδονία».
Ιστορικά «’νω Μακεδονία» ήταν η Ορεινή και όχι η Βόρεια Μακεδονία, δηλ. η σημερινή ελληνική Δυτική Μακεδονία και κάποια προέκτασή της εκτός ελληνικών συνόρων. Αυτή η ονομασία, εάν την αποδεχθούμε επισήμως, θα ενθαρρύνει τις επεκτατικές διαθέσεις, υποδεικνύοντας επιπλέον και εναντίον ποιας περιοχής της Ελλάδας θα εκδηλωθούν πρωτίστως οι διαθέσεις αυτές.
Πρόκειται, λοιπόν, για μια έντεχνη παγίδα, που έστησε ο κ. Νίμιτς, δηλ. το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.»
Την πρωτοβουλία αυτή δεν την πήραμε χωρίς προβληματισμό, γιατί έχουμε επίγνωση του μεγέθους μας και γιατί ήταν αναμενόμενη η υποδοχή της από το υπ. Εξ. και από τα ΜΜΕ των «νταβατζήδων», αλλά ποια άλλα περιθώρια παρέμβασης είχαμε, ώστε να μην μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι δε γνώριζε;
[Στο «Παρόν» της 16/3/08 δημοσιεύτηκε άρθρο της δρ. αρχαιολόγου Γεωργίας Καραμήτρου-Μεντεσίδη, το οποίο με επιστημονική ακρίβεια εξηγεί γιατί η πρόταση για «’νω Μακεδονία» είναι ιστορικά απαράδεκτη]
Οι εκδηλώσεις και η ακροδεξιά
Χείρα βοηθείας προς τη Ντόρα έδωσε κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης ο «πατριώτης» κ. Καρατζαφέρης, θαυμαστής του πατέρα της (έχει δηλώσει ότι θα τον προτιμούσε και θα τον ψήφιζε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας), με όλα τα ακροδεξιά «μπουμπούκια» που έχει στεγάσει, ο οποίος πραγματοποίησε συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη, δήθεν κατά της σύνθετης ονομασίας. Αν παραβλέψει κανείς τις γελοιότητες της εκδήλωσης, διακρίνει ότι ο ΛΑΟΣ (με την κατάλληλη προβολή από τα ΜΜΕ) εμφανίζεται ως ο μοναδικός υπερασπιστής των ελληνικών δικαίων, με τρόπο που να αποθαρρύνει κάθε σοβαρό και δημοκρατικό πολίτη να εναντιωθεί ενεργά στην ακολουθούμενη πολιτική (όπως, κατά τις δημοσκοπήσεις, θα ήθελε το 80% του ελληνικού λαού), για «να μην ταυτιστεί με τον Καρατζαφέρη».
Επί της ουσίας, η ακροδεξιά με το να μην αποδέχεται ότι και άλλοι λαοί έχουν δικαίωμα να κατοικούν σε τμήματα του γεωγραφικού χώρου της ιστορικής Μακεδονίας, με το να ζητάει «σύνορα με τη Σερβία», με το να καλλιεργεί το μίσος μεταξύ των βαλκανικών λαών, με το να καλλιεργεί αυταπάτες ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θα μας δικαιώσουν, προτείνει μια γραμμή καταστροφής, όπως έκανε η χούντα το 1974, όταν πρόδιδε την Κύπρο, με τον ισχυρισμό ότι πάει να
κατακτήσει την Κωνσταντινούπολη!!
Μια δεύτερη εκδήλωση έγινε την ίδια μέρα και την ίδια ώρα σε κλειστό χώρο στη Θεσσαλονίκη, με ομιλητές τους ’νθιμο, Ζουράρι και Παπαθεμελή. Αυτή η εκδήλωση δεν είχε, φυσικά, τον ίδιο χαρακτήρα με την προηγούμενη, αλλά ούτε αυτή απέφυγε τις γελοιότητες (με τις ανοησίες του Ζουράρι για το «ψευδοκράτος των Αθηνών») και κυρίως δεν επεδίωξε ή δεν επέτυχε να περιλάβει όλο το πολιτικό φάσμα. Εκδηλώσεις που να εκφράζουν το σύνολο των Ελλήνων πολιτών που αντιτίθενται στη σύνθετη ονομασία θα ήσαν χρήσιμες τις μέρες αυτές, που διαρκούν οι διαπραγματεύσεις.
Κατηγορία
Φύλλο 121 Μαρτίου 2008
Το τραγικό και ταυτόχρονα περίεργο (...) γεγονός της πτώσης του Σινούκ κοντά στο Αγιο Όρος έκανε να μείνουν ασχολίαστα τα όσα επρόκειτο ή εσχεδιάζονταν να συμβούν εκεί κατά την επίσκεψη του Πούτιν.
Μετά την επίσημη επίσκεψη του Πούτιν στην Αγκυρα θα ακολουθούσε ανεπίσημη επίσκεψη στο Αγιο Ορος και ειδικά στη Μονή του Παντελεήμονα, το «Ρωσικό» μοναστήρι, που φαίνεται να διεκδικεί ως ρωσικό έδαφος (!) ο Ρώσος Πρόεδρος.
Όλοι σχεδόν οι Έλληνες επιθυμούμε καλές σχέσεις με τη Ρωσία. Οι Εκκλησίες των δύο χωρών έχουν ήδη αποκαταστήσει στενές σχέσεις. Η ελληνική κυβέρνηση, όμως, περιήλθε σε κατάσταση πλήρους αμηχανίας με τη συμπεριφορά του επιτελείου του Πούτιν, που ανακοίνωσε ότι θα τον συνόδευαν 3 πολεμικά πλοία και 1000 συνοδοί(!), θα είχε δε μόνο μια μικρή συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό στη Θεσσαλονίκη(!). Τουλάχιστον έτσι παρουσιάστηκαν τα πράγματα από τον ελληνικό τύπο.
Τελικά η πανηγυρική αυτή ρωσική επίδειξη στο Αιγαίο ματαιώθηκε, λόγω των τραγικών γεγονότων στην Οσετία. Δεν πιστεύουμε να υπάρχει αιτώδης σχέση ανάμεσα τους, ούτε ότι επρόκειτο να μεταβεί ο Πούτιν στο Αγιο Όρος με το ελληνικό Σινούκ. Πάντως τα προαναφερόμενα δείχνουν ότι η λογική των μεγάλων δυνάμεων δεν κάνει πολύ εύκολη υπόθεση την ανάπτυξη ισότιμων καλών σχέσεων μαζί τους, παρά τα πασιφανή αμοιβαία οφέλη από αυτές.
Κατηγορία
Φύλλο 100 Σεπτεμβρίου 2004
Δεν πρέπει να ήταν πάντα έτσι, αφότου τουλάχιστον, μετά το 1909, τα κόμματα άρχισαν να αντιστοιχούν σε, μεγάλες ή μικρές, κοινωνικές ομάδες και συνδιαμορφώνονται έτσι ιδεολογίες ή, έστω, πολιτικές. Τότε, μέχρι τις πρώτες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, οι υπουργοί επιχειρούσαν να εφαρμόσουν «προγράμματα», γενικόλογα συνήθως, και πολλές φορές συγκεκριμένες εκδοχές τους, ανάλογες με τις προσωπικές τους επιλογές. Τα αποτελέσματα τέτοιων πολιτικών, φυσικά, ήσαν ελάχιστα έως μηδενικά, όσο το καθεστώς της εξάρτησης εδραιωνόταν μεταπολεμικά, αφού αυτό επέβαλλε, τελικά, τους στόχους του, ένας από τους οποίους ήταν και η ικανοποίηση των εντόπιων στηριγμάτων του.
Γιατί θέλουν να γίνουν όλοι υπουργοί;
Τώρα, τα πράγματα έγιναν πιο απλά και πιο καθαρά. Κανένα πρόσχημα. Κανένας φραγμός. Όλα για το λουφέ. Για τους ίδιους τους υπουργούς, τους «γραμματείς και Φαρισαίους» τους και τον εσμό, πολυάριθμο φευ, των ανά την επικράτεια «φίλων», φίλων και συγγενών.
Η εικόνα αυτή ήταν διάχυτη στην κοινωνία μας και ανάλογα με την εκάστοτε συμμετοχή ή όχι σ αυτήν επικρινόταν ή διαψευδόταν η αλήθειά της ως
υπερβολές. Και ξαφνικά, μέσα στον ορυμαγδό της «Ζαχοπουλιάδας», δημοσιοποιήθηκαν οι ειδικοί λογαριασμοί ενός μόνο υπουργείου(!)και οι ποικιλώνυμοι αποδέκτες πακτωλού από δημόσιο χρήμα και όλοι έμειναν ενεοί.
Απίθανες Μ.Κ.Ο. (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις), από τις οποίες πολύ λίγες είναι άξιες του ονόματός τους), σωματεία, ιδρύματα κ.λ.π. ιδρύονται εν μια νυκτί, μόνο και μόνο για να πάρουν το μερίδιό τους από τον προϋπολογισμό κάθε υπουργείου, του οποίου μόνο το 8-10% διατίθεται για τις ανάγκες λειτουργίας του(!!!). Αρκούν 2 μόνο τίτλοι: «Ένωση φίλων του Κλίντον» και «Το σπίτι της Ε.Ε.» στο Λεωνίδιο Αρκαδίας!!! Και δεν αναφερόμαστε εδώ για τα ποικίλα κέρδη υπουργών και γραμματέων, όπως αυτοκίνητα και οδηγούς ισοβίως(!), μίζες και προμήθειες για κάθε υπογραφή, προώθηση των συμφερόντων των φίλων και οπαδών-ψηφοφόρων.
Κάποτε ο Έβερτ, στην πρώτη κυβέρνηση Μητσοτάκη, διακήρυξε ότι θα καταργήσει τα 10.000 αυτοκίνητα (με οδηγούς) στους αξιωματούχους. Το λησμόνησε
Την ίδια εποχή ο Μητσοτάκης καθιερώνει τους ειδικούς λογαριασμούς των υπουργείων, οι οποίοι δεν υπόκεινται σε κανένα, ουσιαστικά, έλεγχο, καθεστώς που άρεσε στις μετέπειτα κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όταν και άρχισαν να εμφανίζονται και οι ΜΚΟ, στις οποίες διέπρεψε ο ΓΑΠ
Τώρα όλοι τάχα διαμαρτύρονται. Καιρός να διαμαρτυρηθούν εμπράκτως οι Έλληνες Πολίτες.
Κατηγορία
Φύλλο 120 Ιανουαρίου 2008
Η συγκίνηση για την τραγωδία του κυπριακού «Μπόϊνγκ» και η συμπαράσταση όλων προς τις οικογένειες των θυμάτων και ολόκληρο το νησί είναι αυτονόητες και τις εκφράζουμε και μέσα από αυτές τις γραμμές. Θέλουμε, ωστόσο, να διατυπώσουμε επιπλέον κάποιες σκέψεις.
Οι αερομεταφορές ανθρώπων είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, για να ανατίθενται σε ιδιωτικές εταιρίες, που κύριο μέλημά τους έχουν το κέρδος και όχι την ασφάλεια των επιβατών. Ιδίως στις «φτηνές» εταιρίες, που προσπαθούν να μειώσουν το κόστος με την ελλιπή συντήρηση των αεροπλάνων, τη μη ανανέωση του στόλου τους και τη χρήση ανεπαρκούς (φτηνού) προσωπικού. Μάλιστα, μετά την 11η Σεπτέμβρη, οπότε μπήκε σε κρίση ολόκληρος ο κλάδος των αερομετα-φορών (μερικές εταιρίες έκλεισαν, όπως η SABENA, η SWISSAIR, η EL AL κ.ά.), η ασφάλεια κατεβαίνει ακόμη πιο χαμηλά στις προτεραιότητες, αφού οι εταιρίες δεν ξέρουν αν θα επιβιώσουν.
Στο βαθμό που ιδιωτικές εταιρίες εξακολουθούν να υπάρχουν, πρέπει οι υπηρεσίες της πολιτικής αεροπορίας να λειτουργούν με επάρκεια, διαφάνεια και αυστηρότητα, ώστε να κάνουν τους αναγκαίους ελέγχους.
Κάποιοι υπέρμαχοι του φιλελευθερισμού, όπως ο βουλευτής (με το) ΠΑΣΟΚ Α. Ανδριανόπουλος, έσπευσαν να αθωώσουν τους ’γγλους ιδιοκτήτες της «ΗΛΙΟΣ» και να ρίξουν όλες τις ευθύνες στο (κακό) κυπριακό και ελλαδικό κράτος, προτείνοντας επέκταση των αποκρατικοποιή-σεων. Θυμίζουμε σ αυτούς τους κυρίους τα αλλεπάλληλα σοβαρά δυστυχήματα που συνέβησαν αμέσως μετά την ιδιωτικοποίηση των βρετανικών σιδηροδρόμων και τα πολυήμερα μπλακ άουτ στην πολιτεία της Καλιφόρνιας των ΗΠΑ μετά την ιδιωτικοποίηση των ηλεκτρικών εταιριών.
Στην Ελλάδα και στην Κύπρο η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ και οι ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ ΑΕΡΟ-ΓΡΑΜΜΕΣ διέθεταν υψηλής ποιότητας προσωπικό, τόσο ιπταμένους (πιλότους κλπ.) όσο και εδάφους (μηχανικούς κλπ.). Στα πλαίσια της ιδιωτικοποίησης κάθε τομέα που μπορεί να αποφέρει κέρδος, που απαιτεί η Ε.Ε., έγινε κάθε δυνατή προσπάθεια οι δύο εταιρίες να καταστούν αναξιόπιστες, ώστε να δικαιολογηθεί η πώλησή τους.
Η τραγωδία του κυπριακού αεροπλάνου έφερε για άλλη μια φορά στην επιφάνεια το μέγα σκάνδαλο της ελλαδικής Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, που, όχι μόνο είναι ανεπαρκής, αλλά ανέχεται τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο.
Πριν κλείσουμε το άρθρο αυτό, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε ότι υπάρχουν ενδείξεις, όπως η αποστολή πολυμελών κλιμακίων των μυστικών υπηρεσιών 5(!) ξένων χωρών, τα συγχαρητήρια του Μπους(!), το «μούδιασμα» της ελληνικής κυβέρνησης και των αρμοδίων της αγγλικής εταιρίας και τα υπονοούμενα από κάποιους που είναι μέσα στα πράγματα, που δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο η τραγωδία να είναι κάτι παραπάνω από ένα ατύχημα. Θυμίζουμε ότι κάτω από περίεργες συνθήκες έπεσαν και το αεροπλάνο που μετάφερε τον (κυπριακής καταγωγής) αναπλ. Υπ. Εξ. της Ελλάδας Γιάννο Κρανιδιώτη και το ελικόπτερο που μετέφερε τον (επίσης κυπριακής καταγωγής) πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Πέτρο. Ίσως χρειαστεί να επανέλθουμε.
Κατηγορία
Φύλλο 106 Σεπτεμβρίου 2005
Η ψήφος στα δύο ιιεγάλα κόαματα
Όσο κι αν το ΑΣΚΕ και άλλα μικρά κόμματα εξήγησαν ότι δεν υπάρχει καμιά σημαντική διαφορά μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, οι περισσότεροι ψηφοφόροι δεν επείσθησαν. θεώρησαν ότι το ένα από τα δύο εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα της χώρας ή τα προσωπικά τους συμφέροντα. Επιπλέον, κάποιοι ψήφοι προς τη ΝΔ είχαν εκδικητικό κατά του ΠΑΣΟΚ χαρακτήρα. Σε κάθε περίπτωση, το 86% των ψηφοφόρων πίστευε ότι η ψήφος τους είναι καθοριστική. Οι πιο ρεαλιστές του ΠΑΣΟΚ προέβλεπαν την ήττα, αλλά προσπάθησαν να περιορίσουν την έκταση της, ελπίζοντας σε μια γρήγορη επιστροφή.
Η ψήφος του 86% θα έχει για την Ελλάδα τις συνέπειες που προέβλεψε το ΑΣΚΕ στον προεκλογικό του αγώνα («υποτέλεια χωρίς προσχήματα και χωρίς όρια») και που δε θα επαναλάβουμε σ' αυτό το κείμενο.
Η ψήφος στα υπόλοιπα κόμματα
Όλα τα υπόλοιπα κόμματα έριξαν το μεγαλύτερο βάρος του προεκλογικού τους αγώνα σε ορισμένα ζητήματα και ζήτησαν ψήφο, για να συμβάλουν στην αντιμετώπιση τους. Ο Καρατζαφέρης και ο Βορίδης, πχ., υποστήριξαν τον περιορισμό του αριθμού των μεταναστών. Τα κόμματα της αριστεράς υποστήριξαν την υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων (εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικό κλπ.) και τη μη συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς (Ιράκ κλπ.).
Για όλα τα παραπάνω υπάρχει πλήθος επιχειρημάτων και όλα είναι ή φαίνεται να είναι διεκδικήσιμοι στόχοι. Το ΚΚΕ έλεγε : «έχουμε αγώνες αύριο» και το ΔΗΚΚΙ ζητούσε την είσοδο του στη Βουλή, ώστε «ο λαός να ελέγχει και να διεκδικεί».
Έτσι, όλοι οι ψηφοφόροι που ψήφισαν τα κόμματα αυτά ήξεραν ότι δε θα καθορίσουν την επόμενη κυβέρνηση, αλλά πίστευαν ότι θα επηρεάσουν τα πράγματα προς μια, κατά τη γνώμη τους, καλύτερη κατεύθυνση ή, τουλάχιστον, να αποτρέψουν τα χειρότερα.
Με δεδομένο ότι η ΝΔ θα ήταν η επόμενη κυβέρνηση (και να παρέμενε το ΠΑΣΟΚ το ίδιο θα ήταν) φυσικά χρειάζονται και έλεγχος της εξουσίας και διεκδίκηση και αγώνες, αλλά αυτό που δεν έκαναν τα κόμματα της αριστεράς (για να περιοριστούμε σ' αυτά) ήταν να προβάλουν ένα άλλο όραμα, είτε γιατί η πολιτική τους δεν ξεφεύγει από τα όρια του σημερινού συστήματος και αποβλέπει, ματαίως, στη βελτίωση του (ΣΥΝ, ΔΗΚΚί), είτε γιατί το όοααα αυτό είναι απομίμηση ξένων προτύπων (ΚΚΕ, εξωκοινοβου λευτική αριστερά) και δε συγκινεί, αν δεν απωθεί, τον ελληνικό λαό^ γι' αυτό το αποκρύπτουν. Κάποιες σωστές θέσεις, πχ. η αποχώρηση από την Ε.Ε., διατυπώθηκαν, για να δηλώσουν ιδεολογική ταυτότητα και όχι για να προβληθούν και να αναλυθούν ως αναγκαίοι, άμεσοι και εφικτοί στόχοι.
Η ψήφος στο ΑΣΚΕ
Αντιθέτως, το ΑΣΚΕ, χωρίς να αμφισβητεί την ανάγκη αντιμετώπισης των επιμέρους ζητημάτων, στάθηκε κυρίως (και όχι μόνο στην προεκλογική περίοδο) στην ανάδειξη των αιτίων της σημερινής κατάστασης, υποστήριξε ότι απαιτείται μια εντελώς διαφορετική πολιτική σε όλους τους τομείς, έξω από τα όρια του σημερινού συστήματος, και περιέγραψε τις βασικές αρχές αυτής της πολιτικής (4πτυχο), γιατί κανένα σοβαρό πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί, πχ. η ανεργία, στα πλαίσια του σημερινού συστήματος.
Όσοι βρίσκονται κοντά στο ΑΣΚΕ πιστεύουν σε όλα αυτά. Όσοι το παρακολουθούν από μακριά ή το γνώρισαν πρόσφατα θεωρούν (με λίγες εξαιρέσεις) όλα αυτά πολύ μακρινά, χωρίς να αμφισβητούν τη σοβαρότητα και την ειλικρίνεια του ΑΣΚΕ. Τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα, όταν ένα-τέτοιο όραμα εκφράζεται από ένα κόμμα που στις προηγούμενες εκλογές πήρε μόνο 2027 ψήφους. Αλλες φωνές ακούστηκαν πιο πειστικές, πχ. «ο ΣΥΝ μπορεί να μείνει έξω από τη Βουλή για μία ψήφο και αυτή να είναι η δική σου».
Με τα δεδομένα αυτά θεωρούμε ότι η ψήφος στο ΑΣΚΕ είναι η πιο δύσκολη ψήφος, γι' αυτό και οι περίπου 3200 ψήφοι που πήρε (εκκρεμούν ακόμη 20 τμήματα) θεωρούνται ένα καλό αποτέλεσμα, χωρίς βεβαίως να σημαίνουν κάποια υπέρβαση, θεωρούμε τιμητικό ότι μέσα σ' αυτούς είναι και πολιτικές συλλογικότητες, με ιδιαίτερη ποιότητα και προσφορά.
Το εκλογικό αποτέλεσμα του ΑΣΚΕ πρέπει να συνεκτιμηθεί με τη δυσκολία αυτών των εκλογών. Κάποια μικρά κόμματα δεν πήραν καθόλου μέρος (η ΔΠΕ του Χαραλαμπίδη, οικολόγοι, ΑΚΕΠ) και η Δημοκρατική Αναγέννηση του Στ. Παπαθεμελή απορροφήθηκε από τη ΝΔ. Κάποια άλλα μείωσαν την εκλογική τους δύναμη στα 2/3, όπως το ΔΗΚΚΙ (που μετά τις εκλογές αυτοδιαλύθηκε) και ο Λεβέντης (ο οποίος, σημειωτέον, όταν αναγκάστηκε να πάρει θέση, υποστήριξε όλες τις βασικές επιλογές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, πχ. συμμετοχή στην Ε.Ε., σχέδιο Ανάν κλπ.).
Η προβολή των θέσεων του ΑΣΚΕ
Για πρώτη φορά τα μικρά εξωκοινοβουλευτικά κόμματα είχαν τη δυνατότητα να προβάλουν τόσο πολύ τις θέσεις τους μέσα από τα ΜΜΕ (ερμηνεία υπάρχει). Είχαμε 1 ώρα συνέντευξη στην ΕΤ-1, 45 λεπτά κάλυψη της πολιτικής συγκέντρωσης της Ηλιούπολης, 3 ημίωρες συνεντεύξεις στο HIGH, 5λεπτα στα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια, συζητήσεις στο SEVEN και το ΤΗΛΕΦΩΣ, παρέμβαση στο δελτίο ειδήσεων του SKY και σε άλλους ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Όλα αυτά είχαν τα εξής θετικά αποτελέσματα: Α) Έκαναν γνωστότερο το ΑΣΚΕ και άλλα μικρά κόμματα.
Β) Έδωσαν τη δυνατότητα στον κόσμο να συγκρίνει «το σοβαρό και τεκμηριωμένο λόγο του ΑΣΚΕ με τις άναρθρες κραυγές στα πάνελ των μεγάλων καναλιών», όπως είπε κάποιος φίλος. Γ) Δημιουργούν ένα προηγούμενο και για τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Το αρνητικό ήταν ότι καλλιέργησαν σε κάποιους από εμάς υπερβολική αισιοδοξία, ενώ αποδείχτηκε ότι η τηλεοπτική προβολή ήταν περισσότερο υποδομή για το μέλλον και λιγότερο άμεσα αξιοποιήσιμη εκλογικά,
Οι οργανωτικές δυνατότητες του ΑΣΚΕ
Αποδεικνύεται ότι το εκλογικό ποσοστό ενός κόμματος εξαρτάται πολύ από τις οργανωτικές του δυνατότητες. Το ΑΣΚΕ υστερεί σ' αυτό τον τομέα. Όμως το τελευταίο 6μηνο το ανθρώπινο δυναμικό του ΑΣΚΕ διπλασιάστηκε. Είναι η πρώτη φορά από το 1985 που το εκλογικό αποτέλεσμα εθνικών εκλογών δε στενοχωρεί τον κόσμο του ΑΣΚΕ. Αντιθέτως, τον ενθαρρύνει και μπορεί να συμβάλει σε επιπλέον αύξηση του δυναμικού τους επόμενους μήνες, καλύτερη λειτουργία και πιο αποτελεσματικές παρεμβάσεις στα πολιτικά πράγματα.
Τα οικονομικά του ΑΣΚΕ και οι ευρωεκλογές
Οι επόμενοι 2,5 μήνες θα είναι προεκλογική περίοδος για τις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Για τα κόμματα του συστήματος θα είναι άλλη μια ευκαιρία να φλυαρήσουν, αποσιωπώντας τις συνέπειες της συμμετοχής μας στην Ε.Ε.. Κάποια άλλα απλώς θα καταγγέλλουν την Ε.Ε. και θα προβάλλουν το σύνθημα «έξω από την Ε.Ε.», χωρίς πειστικά επιχειρήματα.
Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι η αποχώρηση από την Ε.Ε. είναι ένας εφικτός άμεσος στόχος, προϋπόθεση για να ανακόψουμε τις αρνητικές εξελίξεις σε όλους τους τομείς, προϋπόθεση για οποιαδήποτε πρόοδο και, μακροπρόθεσμα, προϋπόθεση για την επιβίωση μας ως έθνους. Το ΑΣΚΕ έχει ένα πλούσιο έργο στο ζήτημα της σχέσης Ελλάδας-Ε.Ε., αλλά δεν το έχει καταγράψει και δημοσιεύσει, παρά μόνο αποσπασματικά. Αποφασίσαμε να εκδώσουμε το ταχύτερο δυνατό και, πάντως, μέχρι τις αρχές Μάη το ΑΣΚΕ-4, με θέμα τη ανάγκη αποχώρησης της Ελλάδας από την Ε.Ε. και περίληψη του να βγει σε προκήρυξη και σε αφίσα.
Η συμμετοχή του ΑΣΚΕ στις ευρωεκλογές θα μας επέτρεπε να προβάλουμε πιο αποτελεσματικά τις θέσεις μας σ' ένα ζήτημα που κανένα άλλο κόμμα δεν έχει τόσο καθαρό και τεκμηριωμένο λόγο. Η παρουσία μέσω των ΜΜΕ πιθανότατα θα επαναληφθεί, θα προσέθετε καλές εντυπώσεις και θα κατέγραψε το ΑΣΚΕ ως μια σταθερή και αξιόπιστη φωνή. Το εκλογικό αποτέλεσμα θα ήταν μάλλον καλό, αφού η ψήφος στις ευρωεκλογές είναι πιο ελεύθερη.
Το πρόβλημα, όμως, είναι οι περιορισμένες οικονομικές μας δυνατότητες. Οι εθνικές εκλογές μας κόστισαν περίπου 8500000 δρχ., από τις οποίες χρωστάμε περίπου 2500000. Πάντως, κι αν δεν καταφέρουμε να συμμετάσχουμε στις εκλογές, που το απευχόμαστε, την πολιτική μας δουλειά θα την κάνουμε, έστω και με περιορισμένα αποτελέσματα.
Ένα άλλο σοβαρότατο και επείγον ζήτημα, στο οποίο πρέπει να παρέμβουμε όσο και όπως μπορούμε, είναι οι μυστικές συζητήσεις των κυβερνήσεων Ελλάδας- Τουρκίας για το Αιγαίο και οι πιέσεις να κλείσουν μέσα στο 2004 όλα τα θέματα του ως πακέτο, παραχωρώντας σημαντικά κυριαρχικά μας δικαιώματα στην Τουρκία και το NATO, δηλ. τις ΗΠΑ..
Κατηγορία
Φύλλο 97 Μαρτίου 2004
Το «άνοιγμα» των «κλειστών» επαγγελμάτων, με πρόσχημα τον ανταγωνισμό και τη μείωση των τιμών, το «όνειρο» της Κομισιόν, ανέλαβε να το υλοποιήσει η κατοχική κυβέρνηση με την ομόθυμη στήριξη των ΜΜΕ, σε ρόλο εισαγγελέων.
Μεταφορείς ΔΧ, συμβολαιογράφοι, φαρμακεία, μηχανικοί κ.λπ. είναι στο στόχαστρό της. Σκοπός δεν είναι η μείωση των τιμών, αλλά η συγκέντρωση αυτών των υπηρεσιών σε λίγους. Στη χώρα μας, όποτε «απελευθερώθηκαν» υπηρεσίες και δραστηριότητες, οι τιμές ανέβηκαν. Όπως τώρα με τις μεταφορές, που βρίσκονται στα όρια του κορεσμού με τα 1.300.000 φορτηγά (36.500 ΔΧ, 1.265.000 ΙΧ) και με το νόμο Ρέππα, που θεσπίζει να γίνουν υποχρεωτικά εταιρείες, ώστε να περάσουν οι μεταφορές ΔΧ σε λίγες ξένες εταιρείες με φθηνούς ξένους οδηγούς. ’μεση συνέπεια είναι ν αυξηθούν οι τιμές και να εξαφανισθούν οι μεμονωμένοι μεταφορείς.
Δικαίως λοιπόν έχουν εξοργισθεί οι μικροϊδιοκτήτες φορτηγών ΔΧ.
Και έπεται συνέχεια.
Κατηγορία
Φύλλο 135 Σεπτεμβρίου 2010
Επί εβδομάδες ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, χωρίς μάλιστα να διαφαίνεται σύντομα ευοίωνη διέξοδος. Ο τραγικός χαμός του 15χρονου μαθητή και οι κινητοποιήσεις των συνομηλίκων του, που «κάλυψαν» τις πρωτοφανείς καταστροφές του κέντρου της Αθήνας και λιγότερο άλλων μεγάλων πόλεων (ανάλογες των περυσινών, πρωτοφανών επίσης, πανελληνίων πυρκαγιών), οι θηριώδεις επιθέσεις του τέκνου της Δύσης Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων της Λωρίδας της Γάζας, οι πρόσφατες, αναπάντητες δυστυχώς, ιταμές προκλήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, το πενιχρό, σε σχέση με ό,τι ανεμένετο, πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, οι δολοφονικές επιθέσεις κατά αστυνομικών και άλλες διεθνείς εξελίξεις (όπως η διαμάχη Ουκρανίας-Ρωσίας για το φυσικό αέριο) εντάσσονται στη στρατηγική του ίδιου κέντρου: Των ΗΠΑ του Μπους και των συμμάχων τους (ξένων ή εντόπιων, συνειδητών ή ασυνείδητων και τελικά θυμάτων τους), λίγο πριν τον ερχομό του Ομπάμα. Ας δούμε όμως αναλυτικότερα:
Το «ξέσπασμα» της νεολαίας και οι βανδαλισμοί
Δε μας συγχωρούν οι ΗΠΑ (και η Ε.Ε.;) τη στοιχειωδώς αυτονόητη αυτοδιαχείριση των εθνικών μας θεμάτων (Σκόπια, Κυπριακό, Αιγαίο) και τη συνεργασία με τη Ρωσία, έστω και μόνο στους αγωγούς ενέργειας, και επιχειρούν να μας «τιμωρήσουν» κι έτσι να μας «συνετίσουν» και να μας γυρίσουν στο δρόμο που «δόξασαν» οι Σημίτης-Γιωργάκης. Ας μην ξεχνάμε ότι το ίδιο σκηνικό έστηναν στην περίοδο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, κάθε φορά που επεδείκνυε ανάλογες προθέσεις και κινήσεις.
Έτσι: Προετοιμάζουν τα ΜΜΕ τους και στέλνουν εκ των προτέρων (μέγα λάθος τους!) τηλεοπτικά συνεργεία καταγραφής και μετάδοσης σ όλο τον κόσμο των επικείμενων δράσεων. Ο τραγικός θάνατος του 15χρονου Αλέξη ήταν η θρυαλλίδα για το ξέσπασμα της μαθητιώσας νεολαίας, αυθόρμητο και υποκινούμενο.
Οι νέοι είναι και θα είναι πάντα νέοι και τα παιδιά πάντα παιδιά. Μόνο μια κοινωνία οργανωμένη και πειθαρχημένη σε όλους τους τομείς και τα επίπεδα μπορεί να τα χειριστεί όπως πρέπει και να τα οδηγήσει στη γνώση, τη δημιουργία και την αυτοπραγμάτωση, μέσω υπεύθυνων παιδαγωγών οχυρωμένων κοινωνικά, σχολείων πραγματικών και με το δικό της παράδειγμα και όχι να αφήνονται έρμαια στις επιρροές της σημερινής εικόνας της, στα φρικαλέα ΜΜΕ μας και στους ασυνείδητους και ανεύθυνους δημαγωγούς και κουκουλοφόρους. Αυτοί, έτσι, θα γίνουν και οι «ήρωες» πολλών παιδιών μέσα στη φρενίτιδα της γενικής, φυσικής γι αυτά, αμφισβήτησης.
Ήσαν έτοιμοι από καιρό οι γνωστοί-άγνωστοι κουκουλοφόροι, εν μέρει απόρροια της ίδιας της κοινωνίας μας, κυρίως όμως μίσθαρνα όργανα όσων επιδιώκουν το χάος, μαζί τώρα και με ευκαιριακούς μετανάστες, θύματα κι αυτοί της αβελτηρίας και της απληστίας της κοινωνίας μας. Κατέστρεφαν και λεηλατούσαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους, ενώ η αστυνομία αδυνατούσε να προστατεύσει τη δημόσια και την ιδιωτική περιουσία, αφού είχε εντολή: «μην προβείτε σε καμία ενέργεια»! Ποιος ευφυής νους έδωσε την εντολή αυτή; Ο υπουργός ή ο πρωθυπουργός; [Μετά τον ανασχηματισμό και για πολύ μικρότερης σημασίας επεισόδια η αστυνομία έκανε επίδειξη αυταρχισμού επί δικαίων και αδίκων!]
Η υφήλιος έμεινε άναυδη μπροστά στις επιλεγμένες εικόνες που εξέπεμπαν τα έτοιμα ήδη ξένα ΜΜΕ και τα αχαλίνωτα δικά μας. Εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας έδινε γραμμή στα παιδιά με πηχυαίους τίτλους, όπως ο φρικιαστικός: «Μάθημα 1ο: Επίθεση στα τμήματα»!
Η κοινωνία μας, όμως, σιγά σιγά βγήκε από το λήθαργο και αντέδρασε, τα παιδιά «κορεσμένα» και υπό την πιεστική συζήτηση με τους γονείς τους άρχισαν να επιστρέφουν στα μαθήματά τους και οι κουκουλοφόροι στις φωλιές και τις βίλες τους. Μετά τις γιορτές όλα τα σχολεία ως δια μαγείας άρχισαν να λειτουργούν σαν να μη συνέβη τίποτα(!) και στο κέντρο της Αθήνας μόνο τα κατεστραμμένα καταστήματα που δεν επιδιορθώθηκαν θύμιζαν την κόλαση που προηγήθηκε! Το «πανεκπαιδευτικό» συλλαλητήριο που είχε προαναγγελθεί πριν από τις γιορτές για τις 9 Γενάρη, ως επανέναρξη των κινητοποιήσεων, ήταν μια μικρή συγκέντρωση κυρίως των συνήθων πολιτικών οργανώσεων και λιγότερο της εκπαιδευτικής κοινότητας (με την επιδεικτική απουσία του ΚΚΕ, που την ίδια ώρα πορευόταν προς την ισραηλινή πρεσβεία).
Έτσι οι κουκουλοφόροι έμειναν χωρίς πολιτική κάλυψη και τη σκυτάλη τους πήραν άλλοι «λαϊκοί αγωνιστές», με δολοφονικές επιθέσεις κατά αστυνομικών, σε μια προσπάθεια των Αμερικανών να ξαναστριμώξουν την Ελλάδα στην «αντιτρομοκρατική» τους σταυροφορία, ελπίζουμε χωρίς επιτυχία.
Γάζα Αιγαίο Ουκρανία
Η συστηματικά προωθούμενη γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα και η κλιμάκωση των Τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο, που αναλύονται σε ειδικά άρθρα, έχουν δυο κοινά σημεία: Την ανοχή έως υποκίνησή τους από την εκπνέουσα(;) βαρβαρότητα των μπουσικών ΗΠΑ και την επωφελούμενη απαυτή ισραηλινή και τουρκική μανία επέκτασης.
Κάπως διαφορετική είναι η διαμάχη Ρωσίας Ουκρανίας για την απρόσκοπτη ροή του ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Η Ουκρανία υποκινείται από τις ΗΠΑ να μην εκπληρώνει τις οικονομικές υποχρεώσεις της προς την Ρωσία, να κλέβει από το αέριο προς την Ευρώπη κι έτσι να υποχρεώνει τη Ρωσία να διακόπτει, εν μέσω πολικού χειμώνα, ολόκληρη την παροχή. Επιδιώκεται, έτσι, η πρόκληση αγανάκτησης και η σύμπηξη αντιρωσικού μετώπου. Το πιθανότερο, είναι πως οι αμερικανοουκρανικοί εκβιασμοί θα αποτύχουν και θα εξελιχθούν σε μπούμερανγκ.
Οι αντιδράσεις των κομμάτων και οι προοπτικές
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει βέβαια εδώ και καιρό πλήρη γνώση και συνείδηση των επιθέσεων που δέχεται η χώρα μας, ώστε να υποχρεωθεί να ευθυγραμμιστεί πλήρως με τις επιταγές των ΗΠΑ σε όλα τα θέματα και τα συμφέροντά τους. Έχει όμως περιορισμένα περιθώρια αντίδρασης (στο ποσοστό που το θέλει, αφού ακόμη κι ένα μέρος της συντάσσεται απροκάλυπτα με τις ΗΠΑ και τις ουρές των, π.χ. η θυγατέρα Μητσοτάκη). Και τα στενά αυτά περιθώρια δεν οφείλονται στην τάχα παντοδυναμία τους, αλλά στο εσωτερικό μέτωπο μειοδοσίας που διαπερνά (ή και κυριαρχεί σε) όλα τα κόμματα (ακόμη και στο ΚΚΕ για Σκόπια και Θράκη) και κυρίως στα εσωτερικά κοινωνικοοικονομικά προβλήματα, αποτελέσματα της απληστίας των ελίτ των ΗΠΑ και της Ε.Ε., αλλά και στις δικές της νεοφιλελεύθερες επιλογές.
Έτσι η κυβέρνηση είναι εξαιρετικά ευάλωτη και σε προπαγάνδες που εκμεταλλεύονται την κοινωνική δυσφορία προς αλλότρια οφέλη, γι αυτό και αντιδρά πάντα σπασμωδικά και αμυντικά: Κλείσιμο του βατοπεδινού ανοσιουργήματος, δημιουργήματος ούτως ή άλλως δικού της, πέραν πάσης λογικής αντιμετώπιση των βανδαλισμών, υποτονική αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο και αμηχανία για το δράμα των Παλαιστινίων. Η θαρραλέα επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας στο Αγαθονήσι και η άδεια για τις ασκήσεις του ρωσικού στόλου στο Ν.Α. Αιγαίο αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό.
Ο Ανασχηματισμός
Το τελευταίο, πλην των εκλογών, όπλο της κυβέρνησης, ο ανασχηματισμός της, φαίνεται να πέτυχε τους, όχι φιλόδοξους φυσικά, στόχους του. Προκάλεσε αμηχανία στους εντόπιους αντιπάλους της, ιδιαίτερα στα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, και σπασμωδικές απόπειρες, ανεπιτυχείς για την ώρα, αποδόμησής του. Ενισχύθηκε, βέβαια, η εικόνα του Καραμανλή εντός κι εκτός της Ν.Δ., κάτι σημαντικό γιαυτήν. Όμως επί της ουσίας δεν έγινε τίποτα που να προοιωνίζει αλλαγή πλεύσης. Το αντίθετο μάλιστα. Παρέμειναν στη θέση τους, και άρα με αυξημένη πεποίθηση στην πολιτική τους, η θυγατέρα και ο Μεϊμαράκης και οι πρώτες αντιδράσεις τους, προκλητικά ψοφοδεείς, στις τουρκικές προκλήσεις υπονομεύουν μέχρι κατεδαφίσεως τη σχετικά θετική εικόνα του πρωθυπουργού σε σχέση με τα εθνικά θέματα. Η απομάκρυνση του νεοφιλελεύθερου τεχνοκράτη Αλογοσκούφη μόνο στιγμιαία ανακούφιση προκάλεσε. Και μόνο, άλλωστε, η προώθηση του Χατζηδάκη, φορέα των πιο στυγνών νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων, στο Υπουργείο Ανάπτυξης και η ασάφεια για τη θέση του νέου υπουργού Δημ. Τάξης μάλλον επιτείνει το αλαλούμ των Σωμάτων Ασφαλείας, διάτρητων από κομματικές και ξένες επιρροές, που δεν επιτρέπουν την απρόσκοπτη θεσμική λειτουργία τους, σηματοδοτεί τις κοινωνικοοικονομικές επιλογές. Οι υπόλοιπες αλλαγές δε σημαίνουν τίποτα, πέραν των εντυπώσεων «κάθαρσης» και «εντιμότητας».
Τα άλλα κόμματα της Βουλής
Το ΠΑΣΟΚ αντιμετώπισε την εσωτερική «κρίση» πολυφωνικά! Δεν αναγνωρίζεται, πλέον, ουσιαστικά ενιαίο κέντρο. Η δημοσκοπική προοπτική πρωθυπουργίας Γεωργίου δείχνει να τρομάζει όλα, σχεδόν, τα στελέχη του. Οι Πάγκαλος, Αλ. Παπαδόπουλος, Διαμαντοπούλου, Ρέππας κ.λπ. διαφοροποιούνται ανοικτά σε διάφορα θέματα. Γνωρίζουν πολύ καλά το Γιώργο, τι σημαίνει για τη χώρα και τους ίδιους τυχόν νίκη, τώρα, του ΠΑΣΟΚ με ένα τέτοιο αρχηγό. Το πιθανότερο, όμως, είναι ότι τελικά θα ακολουθήσουν την έως τώρα τακτική της κότας, με αστερίσκους. Έτσι άλλοι μίλησαν για «εξέγερση», άλλοι επιτέθηκαν κατά της αστυνομίας, άλλοι κατά των κουκουλοφόρων και του ΣΥΝ, άλλοι χωρίς παραγραφές, άλλοι εμπλέκοντας τον πρόεδρο Κ. Παπούλια, άλλοι για το «άσυλο» και άλλοι αντ άλλων. Αμηχανία και ανησυχία, που θα ενταθούν μάλιστα, αν οι δημοσκοπικοί δείκτες πάψουν να είναι ευνοϊκοί. Εξελίξεις ενδιαφέρουσες γενικώς...
Το ΚΚΕ προ καιρού αποφάσισε να ερευνήσει τα αίτια της κατάρρευσης των καθεστώτων την ανατολικής Ευρώπης. Πολλοί ήλπισαν σε μια βελτίωση της φυσιογνωμίας του ΚΚΕ, που θα βοηθούσε τη γενικότερη πρόοδο της χώρας μας. Δυστυχώς το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό. Το ΚΚΕ όχι μόνο επιμένει στα στερεότυπα περί δικτατορίας του προλεταριάτου κ.λπ., αλλά θεωρεί ότι η πορεία της Σοβιετικής Ενωσης αρχίζει να αποκλίνει από τον ορθό δρόμο με το 20ο Συνέδριο του 1956. Ιδεολογία παραμένει η σταλινική ορθοδοξία. Επιπλέον μέσα σε τόσες σελίδες θέσεων δεν υπάρχει θέση για το Σκοπιανό, και στο Κυπριακό υποστηρίζεται η γραμμή Χριστόφια! Όλες οι προοδευτικές εξελίξεις στη Λατινική Αμερική, που προκαλούν πανικό στις ΗΠΑ, χαρακτηρίζονται ως αποτελέσματα του ανταγωνισμού μεταξύ ιμπεριαλιστικών δυνάμεων!!
Ο ΣΥΝ, μετά την ευφορία των πρώτων ημερών, αναδιπλώνεται εν μέσω ισχυρών εσωτερικών κραδασμών. Οι «επαναστατικές» ιαχές οδήγησαν σε ανοικτές διαφοροποιήσεις, όπως του Φ. Κουβέλη, και ισχυρές αμφισβητήσεις του ηγετικού δίδυμου και ακολούθησαν τριγμοί για τις ευρωεκλογές και την εκπροσώπηση των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Και ο ΛΑΟΣ επιχαίρει σιωπηλώς.
Τι μέλλει γενέσθαι;
Η εσωτερική κατάσταση γενικώς θα επιδεινώνεται και οι κίνδυνοι για τα εθνικά θέματα θα αυξάνονται. Αυτό επιβάλλει συσπείρωση όσων ενδιαφέρονται για τη χώρα.
Κατηγορία
Φύλλο 126 Ιανουαρίου 2009
Παράδοξη, όμως, η επίθεση από τα πάνω
Είναι γεγονός ότι η πολιτική (και όχι μόνο) κατάσταση είναι χαώδης και η σύγχυση περισσεύει τον τελευταίο μήνα. Και δεν εννοούμε την παροιμιώδη ανικανότητα της κυβέρνησης της Ν.Δ. να αντιμετωπίσει ανεκτά και την παραμικρή κρίση. Αναφερόμαστε στην ολομέτωπη επίθεση όλων εναντίον όλων, με όρους, δυστυχώς, πλήρους εκφυλισμού.
Η εικόνα κατάρρευσης που διαχέεται εκπορεύεται από δύο πηγές. Η πρώτη είναι η λαϊκή αγανάκτηση μετά από την αποκάλυψη της διαρκούς εξαπάτησης των λαϊκών και μικρομεσαίων στρωμάτων από τα δύο «κυβερνητικά», μέχρι τώρα
,κόμματα και τον οικονομικοκοινωνικό αφανισμό, στον οποίον με συνέπεια τα οδηγούν. Και αυτά, πέρα από τις εθνικές, δημοκρατικές και πολιτιστικές ευαισθησίες και ανησυχίες τους.
Και εάν η αιτία της διαφαινόμενης κατάρρευσης ήταν αυτή μόνο, ή έστω η κυρίαρχη, το φαινόμενο θα ήταν άκρως ενθαρρυντικό ως προοίμιο ευνοϊκών ευρύτερων εξελίξεων. Το κακό είναι ότι η κυρίαρχη αιτία-πηγή έρχεται από τα «πάνω» και μάλιστα επιδιώκοντας να εκμεταλλευτεί τη λαϊκή αγανάκτηση για την εξυπηρέτηση των δικών τους ανομολόγητων επιδιώξεων. Δεν κόπτονται, βέβαια, υπέρ των λαϊκών αναγκών και ανησυχιών οι Αγγλοαμερικάνοι (την αρχή την έκαναν με τις προεκλογικές καταστροφικές πυρκαγιές), ούτε η μητσοτακική φαμίλια ούτε η αμερικάνικη φάρα της παπανδρεϊκής family, ούτε τα αποχαλινωμένα (και, ευτυχώς, αυτοακυρούμενα) Μ.Μ.Ε., ούτε, φυσικά, οι Βενιζέλος-Τσίπρας.
Γιατί, λοιπόν, όλοι αυτοί ορύονται;
Πρώταπρώτα έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα παράδοξο. Στην εσωτερική πολιτική της η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή εφαρμόζει με τη μεγαλύτερη μεταπολιτευτικά συνέπεια και θέρμη την νεοφιλελεύθερη πορεία επικράτησης στη χώρα μας της αμερικανοευρωπαϊκής παγκοσμιοποίησης, άσχετα από τις επιμέρους αποτυχίες της. Εκποιεί στις πολυεθνικές εταιρίες ό,τι έχει απομείνει από τη λαίλαπα του ΠΑΣΟΚ στη διάθεση του Δημοσίου, αναγνωρίζει τα ξένα «εκπαιδευτικά» ιδρύματα, επιτίθεται κατά εργαζομένων και συνταξιούχων, ελαφρύνει τα «βάρη» των μεγαλοϊδιοκτητών, μεταθέτοντάς τα στους ώμους των μικρών κ.λπ. κ.λπ. Ποιος άλλος θα τους τα εξασφάλιζε με τόση ομοθυμία; Ακόμη και στα εθνικά θέματα τηρεί σιωπηλά ή ανοιχτά υποχωρητική τακτική, όχι ίσως όπως οι Σημίτης-Γιωργάκης ή όπως θα επιχειρούσε η Ντόρα, αλλά πάντως όχι ασκώντας και καθαρά εθνική πολιτική. ’λλωστε, μακροπρόθεσμα, θα τους εξυπηρετούσε περισσότερο η πολιτική αυτή, παρά η γραμμή των απροκάλυπτα δυτικόδουλων, που γρήγορα θα έχαναν κάθε αξιοπιστία και, άρα, πολιτική δύναμη.
Τα διάφορα αδύναμα σενάρια
Δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε, βέβαια, και τις εσωτερικές πολιτικές φιλοδοξίες προσώπων ή ομάδων (family και φαμίλια π.χ.) και των αντίστοιχων ξένων κέντρων προώθησής τους, ούτε την προσπάθεια άλλων να δημιουργήσουν δικές τους επίσης επιρροές εδώ (όπως Βενιζέλος-Γερμανία). Όμως πάντοτε μέχρι τώρα υπήρχε μία κατ΄ αρχήν συμφωνία, τουλάχιστον της μεγαλύτερης και ισχυρότερης μερίδας, για την προώθηση ενός προσώπου, που να ισορροπεί τα συμφέροντά τους. Τέτοιοι ήσαν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (ο θείος), ο Α. Παπανδρέου, ο Κ. Σημίτης και τέλος ο Κ. Καραμανλής.
Τώρα δε φαίνεται να έχουν συμφωνήσει σε διάδοχό τους κάποιον ανάλογο κι αυτό δίνει στον πρωθυπουργό τη δυνατότητα να αντιδράσει, κάτι όμως που μάλλον δεν είναι ικανός να κάνει. Δεν μπορεί να θεωρούν βιώσιμη τη λύση Γιωργάκη-Ντόρας, ούτε Γιωργάκη-Αλαβάνου, ούτε τη «μοδάτη αριστερά» με Γιωργάκη ή Ντόρα. ’λλωστε δε θα θεωρούσαν ανεκτή την ενίσχυση του ΚΚΕ ή άλλων μη ελεγχόμενων δυνάμεων, που θα ήταν αναπόφευκτη σ αυτές τις περιπτώσεις.
Τότε γιατί ορύονται με τα (αυτοξεπουπουλιασμένα) παπαγαλάκια τους στα τηλεοπτικά, κυρίως, παράθυρα και με τις διάφορες άλλες προκλήσεις ή επίκαιρες «αποκαλύψεις» (π.χ. Siemens) ή περιθωριακές μεν, όμως επικίνδυνες κινήσεις σε όλες τις ακριτικές μας περιοχές;
Τυφλή πρόκληση σύγχυσης;
Φαίνεται ότι κάποιοι βιάζονται πολύ. Θέλουν να προλάβουν τη σύσφιξη σχέσεων με τη Ρωσία (και όχι μόνο) και την αποσόβηση της βαλκανικής της διείσδυσης. Θέλουν να εξασφαλίσουν τη συναίνεσή μας στη διεθνή αναγνώριση του προτεκτοράτου τους στο Κόσοβο. Θέλουν να προωθήσουν την ικανοποίηση των βλέψεων της Τουρκίας στη Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο, ως αντίβαρο για την πολιτική τους στο Ιράκ. Και, μάλιστα, πριν από τις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου, μην τυχόν και προκύψουν απρόοπτα
Εάν επιτύχουν να δημιουργήσουν σύγχυση και, ενδεχομένως, χάος στη χώρα και να αποδυναμώσουν την κυβέρνηση Καραμανλή ή όποιο μεταβατικό σχήμα, εικάζουμε ότι ελπίζουν να περάσουν ευκολότερα τα παραπάνω σχέδιά τους, θυσιάζοντας, για λίγο, την οικονομικοκοινωνική παγκοσμιοποιητική πολιτική τους στη χώρα, αφήνοντάς την για ευθετότερο χρόνο, εγκαταλείποντας ακόμη και τον, τόσο βολικό γι΄ αυτούς, δικομματισμό!
Δεν ελέγχουν, όμως, όλες τις παραμέτρους των προβλημάτων τους. Κυρίως, δεν ελέγχουν τις λαϊκές αντιδράσεις, πολύ περισσότερο που οι πολίτες πλέον δεν εμπιστεύονται τις πολιτικές και άλλες ηγεσίες. Ευχόμαστε και ελπίζουμε να αποτύχουν με τη συνδρομή όλων όσοι σκέπτονται όχι κοντόφθαλμα και όχι μόνο στενά κομματικά. Δε θα είναι η πρώτη φορά, άλλωστε, που τα σχέδιά τους θα αποτύχουν.
Κατηγορία
Φύλλο 120 Ιανουαρίου 2008
Το περιβάλλον στα πλαίσια της γεωπολιτικής
Από τις 7 μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη η διάσκεψη του Ο.Η.Ε για την κλιματική αλλαγή με τη συμμετοχή 193 κρατών. Στόχος της διάσκεψης ήταν η επίτευξη μιας νέας παγκόσμιας συμφωνίας για τη μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα, η οποία θα αντικαθιστούσε το Πρωτόκολλο του Κιότο, που λήγει το 2012.
Το ίδιο το γεγονός της συνάντησης είναι θετικό, επειδή επιβεβαίωσε την κοινή παγκόσμια συνείδηση για την ύπαρξη και το μέγεθος του προβλήματος και επειδή για πρώτη φορά δέχτηκαν να συμμετάσχουν σ΄ αυτήν οι Η.Π.Α. και η Κίνα, οι δύο μεγαλύτεροι ρυπαντές, οι οποίοι δεν είχαν υπογράψει το Πρωτόκολλο του Κιότο και δε δέχονταν μέχρι πρόσφατα να συζητήσουν οποιαδήποτε δέσμευσή τους.
Η διάσκεψη, όμως, κατέληξε σε αποτυχία, γιατί οι υπεύθυνοι και κυρίως οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να συμβάλουν, για να μη θίξουν τα δυσθεώρητα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματιών τους. Το τελικό κείμενο, μια μη δεσμευτική διακήρυξη, δεν επικύρωσε ούτε ο Ο.Η.Ε. Η οργή των πολλών ξεχείλισε και μέσα και έξω από την αίθουσα. Ο εκπρόσωπος του Σουδάν αποθεώθηκε όταν χαρακτήρισε τη συμφωνία «ολοκαύτωμα για την Αφρική». Το ίδιο και ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, που κατήγγειλε τον Ομπάμα ότι στη διάρκεια της διάσκεψης «μαγειρεύει με αντιδημοκρατικό τρόπο ένα ντοκουμέντο που δε θα αποδεχθούμε».
Οι στόχοι και τα αποτελέσματα
Πρώτος στόχος της διάσκεψης ήταν να υπάρξει δεσμευτική συμφωνία για μείωση των εκπομπών κατά 25-50% μέχρι το 2050 σε σχέση με τις εκπομπές του 1990, η οποία θα ετίθετο σε ισχύ από το 2013. Αντί γι αυτό, οι χώρες απλά συμφώνησαν να συνεργαστούν για τον περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας στους 2 βαθμούς (που κι αυτό είναι καταστροφικό για πολλά κράτη) μέχρι το τέλος του 21ου αιώνα, χωρίς συγκεκριμένες δεσμεύσεις για τον τρόπο που θα το πετύχουν και χωρίς καθορισμό των ποσοτικών στόχων μείωσης των εκπομπών, που είναι και το πιο σημαντικό. Δεσμεύονται μόνο να γνωστοποιήσουν τα συγκεκριμένα σχέδιά τους έως το τέλος του 2010.
Δεύτερος στόχος ήταν η καθιέρωση ενός κοινά αποδεκτού μηχανισμού επαλήθευσης της μείωσης των εκπομπών. Ούτε αυτό έγινε, με καθαρή ευθύνη των αναπτυγμένων κρατών.
Τρίτος στόχος ήταν να υπάρξει ενίσχυση των φτωχών κρατών από τα πλούσια, ώστε τα φτωχά (που μέχρι τώρα δεν έχουν ρυπάνει) να ανταποκριθούν στις τεχνολογικές απαιτήσεις της μείωσης των εκπομπών τους (προώθηση εναλλακτικών μορφών ενέργειας, φίλτρα στις βιομηχανίες κ.λπ.) και να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής (που οι πλούσιοι προκάλεσαν), όπως ξηρασία-μείωση αγροτικής παραγωγής-υποσιτισμός. Τελικά συμφωνήθηκε ενίσχυση μόνο 30 δισ. δολαρίων το χρόνο μέχρι το 2013, αντί των υπολογισμένων από τον ΟΗΕ 500 δισ., ποσό ίσο με το 0,5% του παγκόσμιου ΑΕΠ και πολύ μικρότερο (το 1/4 περίπου) των οικονομικών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.
Μπροστά στο φάσμα της πλήρους αποτυχίας της διάσκεψης, έγινε και η πρόταση να παραταθεί τουλάχιστον η ισχύς του Κιότο πέραν του 2012, αλλά ούτε σ αυτό συμφώνησαν οι ΗΠΑ.
Μόνη συγκεκριμένη απόφαση ήταν η επικύρωση του μηχανισμού για την προστασία των δασών (REDD) και η ανάληψη πρωτοβουλιών για επιμέρους θέματα από μεμονωμένα κράτη, όπως της Νορβηγίας για την αποψίλωση των δασών.
Το πρόβλημα του περιβάλλοντος και άλλα συναφή με αυτό, όπως ο υποσιτισμός μεγάλου μέρους του πλανήτη και τα κύματα μετανάστευσης, είναι διεθνή και συνέχονται ιστορικά με την αποικιοκρατία της Δύσης, την οικονομική ανισότητα βορρά-νότου, τις στρατιωτικοπολιτικές επεμβάσεις των ισχυρών ανά τον πλανήτη και το δυτικό καταναλωτικό πρότυπο ζωής. Ουσιαστικά το πρόβλημα του περιβάλλοντος είναι και πρόβλημα δικαιότερης αναδιανομής του πλούτου και της εξουσίας πάνω στον πλανήτη, ελεγχόμενης ανάπτυξης, αλλαγής προτύπων διαβίωσης και μπορεί να αντιμετωπιστεί με μια πανανθρώπινη συνεργασία ισότιμων χωρών στα πλαίσια του Ο.Η.Ε., έξω από τη λογική του καπιταλιστικού συστήματος.
Κατηγορία
Φύλλο 132 Ιανουαρίου 2010
Tο σχέδιο
Τώρα αρχίζει να φαίνεται πιο καθαρά το σχέδιο, όχι βεβαίως δικής του «έμπνευσης», που ανέλαβε να εφαρμόσει ο Γ.Α.Π. στην Ελλάδα και στους Έλληνες. Σχέδιο που εξυπηρετεί αυτούς που θεωρούν τον ελληνικό λαό εμπόδιο στους σχεδιασμούς τους στην Ανατολική Μεσόγειο και στα Βαλκάνια, δηλ. τις ΗΠΑ και τους δυτικοευρωπαίους «εταίρους» μας. Τα οικονομικά μέτρα εξαθλίωσης των οικονομικά αδύνατων είναι το πρώτο και αναγκαίο μέρος του σχεδίου, που θεωρούν ότι θα στηρίξει όλα τα υπόλοιπα, δηλ. τις παραχωρήσεις στα εθνικά θέματα και τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας, για να παραμείνει, ελπίζουν, απαθής.
Πρώτη πράξη τους η αύξηση του ελλείμματος
Με την ανάληψη της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσαν ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2010 θα είναι 12,7% και όχι 6-8%, που έλεγε η προηγούμενη κυβέρνηση. Μάλιστα γράφτηκε (ΠΑΡΟΝ 7/3/2010) ότι το ποσοστό αυτό ανακοινώθηκε, επειδή αυτό ζητήθηκε με επιστολή του υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου προς τον τότε επικεφαλής της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. Ο Μητσοτάκης, μάλιστα, σε συνέντευξή του στο «Μέγκα» είπε ότι είχαν αρχικά σκοπό να το ανεβάσουν στα 14,5%, δηλ. ήσαν έτοιμοι να φορτώσουν στις πλάτες μας άλλα 4,5 δισ.
Το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν προϊόν πολιτικής επιλογής και όχι αποτέλεσμα πραγματικής οικονομικής μέτρησης κι αυτό φάνηκε στη συνέχεια γιατί έγινε. Το ποσοστό αυτό έδωσε τη δυνατότητα στον πρωθυπουργό να μιλά για χρεοκοπία και μειωμένη εθνική κυριαρχία, στον υπουργό Οικονομικών να διαρρέει καθημερινά σκληρά μέτρα, για να διαμορφώσει κλίμα αποδοχής, στην Κομισιόν και στην ΕΚΤ να πλειοδοτούν για περικοπές μισθών, ελαστική εργασία και τις λοιπές νεοφιλελεύθερες αγριότητες σε βάρος των πιο αδύνατων, δηλ. να προωθηθούν οι στόχοι των αρπακτικών.
Η κυβέρνηση υποστηρίζει τους τοκογλύφους
Είναι πρωτοφανές, όταν μια κυβέρνηση θέλει να δανεισθεί, ο πρωθυπουργός της να διαλαλεί ότι η χώρα βρίσκεται υπό χρεοκοπία και ο υπουργός Οικονομικών να μιλά για Τιτανικό. Προσκαλούν οι ίδιοι τους κερδοσκόπους (τράπεζες και κερδοσκοπικά κεφάλαια) σε πάρτι. Δύο αμερικανικές τράπεζες, η Τζ. Π. Μόργκαν και η, γνωστή από τα μαγειρέματα με το Σημίτη και τις κρυφές συναντήσεις της με το Γ.Α.Π., Γκόλντμαν Σαξ καθώς και η γερμανική Ντόϊτσε Μπανκ ελέγχουν το 75% της αγοράς ασφάλισης των κινδύνων μη αποπληρωμής δανείων (CDS) και μπορούν να υπερχρεώσουν όποια χώρα βάλουν στόχο (Γ. Δελαστίκ «Έθνος» 12/2/2010), ανεβάζοντας τα ασφάλιστρα με βάση την αξιολόγηση των οικονομιών των χωρών που κάνουν οι ... ίδιες! Οι ίδιες αγοράζουν με υψηλό επιτόκιο και τα ελληνικά ομόλογα.
Κάποια στιγμή ο υπουργός Οικονομικών διέρρευσε, προφανώς καθ υπόδειξιν, ότι θα ζητήσουμε δάνειο από την Κίνα και τότε όλος ο δυτικοευρωπαϊκός τύπος, ιδιαίτερα ο βρετανικός, στράφηκε λαύρος κατά της Ελλάδας, επειδή φοβήθηκαν μη μας χάσουν από ... πελάτες. Σημειώνεται ότι η Κίνα, για έργα που αναλαμβάνει, δανείζει χώρες, όπως τη Σερβία και τη Μολδαβία, με 3% για 15 χρόνια, αντί 8% για 5 χρόνια των δυτικών τραπεζών, και δεν απαιτεί, σε αντίθεση με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, μέτρα λιτότητας εναντίον των εργαζομένων της χώρας την οποία θα δανείσουν, ούτε περικοπές των κρατικών δαπανών της. Φυσικά ο υπουργός έσπευσε να καθησυχάσει τους δυτικούς κερδοσκόπους.
Όταν η κυβέρνηση στα τέλη Γενάρη ζήτησε να δανειστεί 5 δισ. ευρώ τη δάνεισαν, παρά τις «χρεοκοπίες» και τους «Τιτανικούς», με επιτόκιο 6,2%, δηλ. μόνο 0,7% περισσότερο από το 5,5% με το οποίο είχε δανειστεί τον Ιανουάριο του 2009 η κυβέρνηση Καραμανλή, χωρίς τότε να γίνει καθόλου θόρυβος. Μάλιστα, μέσα σε τρεις ώρες οι δανειστές είχαν προσφέρει 25 δισεκατομμύρια στην «υπό χρεοκοπία» Ελλάδα!
Αμερικανικό σχέδιο η στάση του Γ.Α.Π.;
Αυτό δεν εμπόδισε τον πρωθυπουργό μας να ισχυρίζεται πως «δεν μας απειλεί η ύφεση, αλλά η αδυναμία δανεισμού» και να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο προσφυγής στο ΔΝΤ. Το ΔΝΤ δεν είναι μόνο ολέθριο για τους λαούς, αλλά είναι και υπό αμερικανικό έλεγχο, γι αυτό ο Γ.Α.Π. εξόργισε τους Γερμανούς, που θεωρούν ότι είναι συνεργός στο αμερικανικό σχέδιο για την υποτίμηση του ευρώ, που στόχο έχει να αποθαρρύνει τις χώρες που έχουν αποθεματικά σε δολάρια ή και κρατικά αμερικανικά ομόλογα (Κίνα, Ιαπωνία, χώρες Ν. Αμερικής κ.λπ.) να τα αντικαταστήσουν με ευρώ.
Ο ολέθριος για τη χώρα μας αυτός άνθρωπος έδωσε το δικαίωμα στα βρετανικά αρχικά και εν συνεχεία στα γερμανικά ΜΜΕ να παρουσιάζουν την Ελλάδα και τους Έλληνες με τον πιο προσβλητικό και απαξιωτικό τρόπο. Αφού πήρε τα πρωτοφανούς αγριότητας μέτρα, που του υπαγόρευσαν η Κομισιόν, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, μετά πήγε να ζητήσει «πολιτική στήριξη» από Γερμανία και Γαλλία, που δεν είναι διατεθειμένες, φυσικά, να δώσουν ούτε 1 ευρώ από τα κέρδη που αποκόμισαν από τη χώρα μας με την είσοδό της στην ΕΟΚ-ΕΕ και στην ΟΝΕ. Για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι να τους πληρώνουμε τους τόκους και ν αγοράσουμε και πάλι τα όπλα τους, δηλ. γαλλικές φρεγάτες και γερμανικά τανκς και γιουροφάϊτερ. Αυτά τα περί αλληλεγγύης και ευρωπαϊκού νομισματικού ταμείου είναι παραμύθια της Χαλιμάς. ’λλωστε αυτοί δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα χωρίς την άδεια των ΗΠΑ, που δε θέλουν ούτε υποκατάστατο του ΔΝΤ, ούτε αλλαγή των κερδοσκοπικών κανόνων της Γουόλ Στριτ.
Σοβαρά αδιέξοδα
H συμμετοχή της χώρας μας στην Ε.Ε. και στην ΟΝΕ έχει προκαλέσει σοβαρά αδιέξοδα, ένα από τα οποία είναι να επιβιώνει μόνο με δανεικά με όλο και χειρότερους όρους. Περισσότερα από 205 δισ. ευρώ (ή περίπου το 85% του φετινού ΑΕΠ) θα πρέπει να βρει το ελληνικό Δημόσιο στην επόμενη δεκαετία (2010-2019), για να αναχρηματοδοτήσει τις υποχρεώσεις του, ενώ λήξεις του κρατικού χρέους φτάνουν μέχρι και το 2057. Έχουν χρεώσει ήδη τις δύο επόμενες γενιές!
Η κήρυξη της χώρας σε οιονεί χρεοκοπία, με την πρόθυμη συνδρομή των μεγάλων ΜΜΕ, είναι πολιτική επιλογή, για την εφαρμογή ευρύτερου σχεδίου. ’λλες χώρες με πολύ μεγαλύτερα δημοσιονομικά ελλείμματα και χρέη (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ολλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία κ.λπ.) δεν κινδυνεύουν με χρεοκοπία. ’λλωστε οι τράπεζες της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, με τα χρήματα που πήραν από τις κυβερνήσεις, είναι κάτι παραπάνω από πρόθυμες να τις δανείζουν με το αζημίωτο. Πού αλλού θα βρούν τόσο μεγάλα κέρδη;
Το μείζον πρόβλημα της χώρας μας δεν είναι αυτό που προβάλλει ο Γ.Α.Π., δηλ. η μείωση των επιτοκίων δανεισμού, ούτε ο συνεχής δανεισμός, που θα οδηγήσει μαθηματικά σε πραγματική χρεοκοπία. Το μείζον πρόβλημα είναι η ανασύσταση και η ανάπτυξη της ελληνικής παραγωγής. Αλλά, έστω, αφού θεωρεί ο πρωθυπουργός ως μείζον τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού, γιατί προσφεύγει στους κερδοσκόπους και δε δανείζεται από τον ελληνικό λαό και από τους Έλληνες του εξωτερικού με ομολογιακό δάνειο, όπως έκανε παλαιότερα το ελληνικό δημόσιο; Τι δεσμεύσεις έχει;
Αν η χώρα μας αδυνατεί να πληρώσει τα χρέη της, τότε μια ελληνική κυβέρνηση, όχι φυσικά του Γ.Α.Π., οφείλει να επαναδιαπραγματευθεί το εξωτερικό μας χρέος, αφού αποχωρήσει από την Ο.Ν.Ε. και την Ε.Ε., και να επαναφέρει το εθνικό μας νόμισμα, για να ασκεί εθνική νομισματική και εισοδηματική πολιτική, με στόχο την ανασύσταση και την ανάπτυξη της παραγωγής μας.
Κατηγορία
Φύλλο 133 Μαρτίου 2010
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό