10 στους 11 ξένους παίκτες έχουν πολλές ομάδες, κυρίως ποδοσφαιρικές, στη σύνθεσή τους. Για να ψυχαγωγούμαστε, λοιπόν, «πολιτιστικά», εισάγουμε και διασκεδαστές από το εξωτερικό και τους πληρώνουμε, φυσικά, με δανεικά. Έτσι λειτουργεί και ο «πολιτισμός» στη χώρα μας.
Κατηγορία
Φύλλο 130 Σεπτεμβρίου 2009
Όσοι είχαν αυταπάτες ότι η εκλογή Ομπάμα θα σήμαινε μια μεγάλη αλλαγή προς το καλύτερο για την Αμερική και για τον κόσμο όλο μάλλον προσγειώνονται στην πραγματικότητα. Ακόμη και στα εσωτερικά κοινωνικά προβλήματα το πρόγραμμά του καρκινοβατεί.
Ο Ομπάμα στα χνάρια του Μπους
Στην εξωτερική του πολιτική, αν και κατάλαβε μετά το φιάσκο της Γεωργίας ότι δεν μπορεί να έρθει σε ανοιχτή σύγκρουση με τη Ρωσία κι έκανε πίσω στην αντιπυραυλική ασπίδα, κατά τ άλλα συνεχίζει στη γραμμή του προκατόχου του, όπως στο Αφγανιστάν. [Γι αυτό άραγε τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ για την ειρήνη;] Χρησιμοποιεί μάλιστα και τις ίδιες μεθόδους, μεταξύ αυτών και την «τρομοκρατία» ως μέσο επιβολής σε λαούς και κυβερνήσεις. Τελευταίο του «κατόρθωμα» η αποστολή στρατευμάτων κατοχής στην πληγείσα από το φονικό σεισμό Αϊτή.
Ορκίζεται πίστη στα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά δεν ενοχλείται όταν κατάφωρα τα παραβιάζουν οι σύμμαχοί του. Δεν ενοχλείται ούτε από την ανατίναξη του μνημείου των Γεωργιανών που έπεσαν στον πόλεμο κατά του ναζισμού, ούτε από την απαγόρευση των κομμουνιστικών συμβόλων και ιδεών στην Πολωνία (η ποινή είναι 2 χρόνια φυλακή), ούτε από την προσπάθεια απαγόρευσης του Κ.Κ. της Τσεχίας, το οποίο (ορθώς) κατηγορούσαν για την απαγόρευση άλλων κομμάτων στη διάρκεια της δικής του εξουσίας, ούτε από τη διάλυση του φιλοκουρδικού κόμματος στην Τουρκία, ούτε από τα εγκλήματα των Ισραηλινών στη Λωρίδα της Γάζας, ούτε από τη δικτατορία στην Αίγυπτο, ούτε από τη συνεχιζόμενη κατοχή του 40% της Κύπρου, ούτε από πολλά άλλα.
Απ όλ αυτά δεν ενοχλείται ούτε η ποικιλοτρόπως εξαρτημένη από τις ΗΠΑ Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία σε ένδειξη ευπείθειας όρισε ως «υπουργό» της των εξωτερικών την Αγγλίδα Κάθριν ’στον. «Η άσημη και πολιτικά ανυπόληπτη τέως επίτροπος εκτιμάται ότι θα ακολουθεί πιστά τις εντολές του Φόρεϊν Όφις», έγραψε ανήσυχος (23/11/09) ο «Φιλελεύθερος», η μεγαλύτερη εφημερίδα της Κύπρου, και πρόσθεσε: «Εύλογα ερωτήματα γεννά ωστόσο η απόφαση του πρωθυπουργού της Ελλάδας Γιώργου Παπανδρέου να πρωτοστατήσει στην εκλογή της Βρετανίδας βαρόνης».
Πρωτοφανής η υποτέλεια
Ενώ πληθαίνουν τα κράτη που σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό ακολουθούν μια αδέσμευτη πολιτική προς το συμφέρον των λαών τους, στην πατρίδα μας κυβερνά (και με δική μας ευθύνη, βεβαίως) μια ολιγάριθμη ομάδα, ανεπαρκής από κάθε άποψη, που το κύριο μέλημά της είναι να υπηρετεί την αμερικανική διοίκηση, που την έφερε και τη διατηρεί στην εξουσία. Πρώτη φορά μετά τα φρικτά μετεμφυλιακά χρόνια η υποταγή μιας ελληνικής κυβέρνησης είναι τόσο απροκάλυπτη. Ακόμη και η κυβέρνηση Σημίτη, αν και πλήρως υποτελής, προσπαθούσε να εμφανίσει ως δικές της τις αποφάσεις που άλλοι της υπαγόρευαν. Τώρα ούτε αυτή η προσπάθεια γίνεται.
Ο χειρισμός των οικονομικών μας γίνεται φανερά πλέον από τους γραφειοκράτες των Βρυξελών, εντεταλμένους να μη σταματήσει η μεταφορά πλούτου από τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα της χώρας μας προς τους μεγαλοεπιχειρηματίες της Δ. Ευρώπης (βλ. ειδικό άρθρο). Οι 3 ελεγκτές-υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης (από τους οποίους οι 2 Έλληνες!), που «αποφασίζουν και διατάζουν» μια εκλεγμένη κυβέρνηση, δε γνωρίζουμε πόσο ενοχλούν τους εντολοδόχους, αλλά οπωσδήποτε ενοχλούν τον ελληνικό λαό, τουλάχιστον όσους διατηρούν κάποια αξιοπρέπεια. Ευτυχώς
αμέσως μετά την αναχώρηση των 3 έσκασε η βόμβα των «τρομοκρατών» στο Μνημείο του ’γνωστου Στρατιώτη (αυτό που είχαν κάψει οι άλλοι «επαναστάτες» πριν από ένα χρόνο), οι αναλυτές των τηλεοπτικών παραθύρων προέκριναν τη βόμβα ως μείζον θέμα και οι 3 ελεγκτές ξεχάστηκαν. (Έμειναν, δυστυχώς, οι εντολές τους.) Σχεδόν απαρατήρητοι πέρασαν και οι ελεγκτές του ΔΝΤ τις ίδιες μέρες (που δεν τους κάλεσε κανένας).
Σοβαρές απειλές
Εξυπηρετώντας τα ξένα συμφέροντα, αυτή η κυβέρνηση θέτει σε κίνδυνο την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, ακόμη και την ίδια την κρατική της υπόσταση με τα νομοσχέδια του κ. Ραγκούση, τις συνεχείς παραχωρήσεις προς την Τουρκία και τη συνεχή απαξίωση των Ενόπλων Δυνάμεων (βλ. ειδικά άρθρα). Γραμματέας του κόμματος (Ξυνίδης) ορίζεται ο εκλεκτός του τουρκικού προξενείου (σύμφωνα με την έγκυρη τοπική εφημερίδα «Αντιφωνητής»), άγνωστος έξω από την εκλογική του περιφέρεια. Ειδική Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας αρμόδια για τα προγράμματα εκπαίδευσης των παιδιών μας είναι η κ. Δραγώνα, που γράφει στο βιβλίο της: «Η ελληνική ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από το 19ο αιώνα
κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν το 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχθήκαμε, για να κονομήσουμε»!! Επικεφαλής της πιο ευαίσθητης περιφέρειας, της Θράκης, ορίζεται συνεργάτις της κ. Δραγώνα, με τις ίδιες ιδέες. Όταν αυτά και πολλά άλλα παρόμοια συμβαίνουν, τότε κανένας εφησυχασμός δε συγχωρείται. Εάν, μάλιστα, αληθεύει η πληροφορία (περιοδικό «Επίκαιρα»), που δε διαψεύστηκε, ότι ο Γ. Παπανδρέου βολιδοσκόπησε το Δ. Αβραμόπουλο για να ψηφίσουν άλλον για Πρόεδρο της Δημοκρατίας αντί του Κ. Παπούλια, σημαίνει ότι οι κύριοι είναι πολύ επικίνδυνοι.
Η «παιδική χαρά»
Και να σκεφθεί κανείς ότι όλ αυτά τα επιχειρεί μια κυβέρνηση που δίνει την «εικόνα παιδικής χαράς», όπως εύστοχα έγραψε και το ΠΑΡΟΝ της 3/1/10. Ο Χ. Παμπούκης, που ορίστηκε να παίζει το ρόλο του άτυπου πρωθυπουργού, για να καλύπτει την προφανή ανεπάρκεια του τύποις πρωθυπουργού, στην πρώτη του ομιλία στη Βουλή για τον προϋπολογισμό «θύμιζε έκθεση παιδιών του Δημοτικού Σχολείου», όπως έγραψε ο δημοσιογράφος Γ. Τριάντης.
Η εικόνα αυτή της κυβέρνησης δεν μπορεί παρά να ανησυχεί τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, είτε γιατί υφίσταται τις βαριές συνέπειες της οικονομικής πολιτικής, είτε γιατί αντιλαμβάνεται τι σημαίνουν οι συνεχείς και σοβαρές παραχωρήσεις στα εθνικά θέματα, είτε γιατί αποβαίνει δυσχερής έως αδύνατη η ικανοποίηση προσωπικών επιδιώξεων.
Η ήττα του μητσοτακέικου
Αφού το μητσοτακέικο ροκάνισε χωρίς δυσκολία τον άβουλο και ανίκανο Καραμανλή, περίμενε την εκλογή της Ντόρας στην προεδρία της Ν.Δ. από το συνέδριο με συντριπτική πλειοψηφία. Όλα ήσαν καλά προετοιμασμένα. Η συντριπτικά μεγαλύτερη μερίδα του ξένου παράγοντα, των ΜΜΕ, των βουλευτών, των δημάρχων, των επιχειρηματιών κ.λπ. ήταν μαζί της. Τα μυστικά κονδύλια του υπ. Εξωτερικών, αντί για το «εξωτερικό», χρησιμοποιήθηκαν κι αυτά για το στήσιμο μηχανισμών στο εσωτερικό.
Η δουλειά χάλασε με την πρόταση Αβραμόπουλου για εκλογή από τη βάση. Το επιτελείο της Ντόρας ή υποτίμησε τη σημασία της ή δεν μπόρεσε να την απορρίψει ή και τα δύο μαζί. Τα αποτελέσματα γνωστά.
Η αποτυχία της Ντόρας, σε κάθε περίπτωση, είναι μια θετική εξέλιξη για την πολιτική ζωή του τόπου, γιατί εκτοπίζει από το κέντρο των αποφάσεων μια οικογένεια που συνωμοτεί αδίστακτα και διαρκώς μαζί με τους ξένους (για να εξασφαλίζει την εύνοιά τους) σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού.
Το κακό για τη Ντόρα δε σταμάτησε στην εκλογική της ήττα. Το «ΕΘΝΟΣ» στις 6/12/09 δημοσίευσε τα πρακτικά που κράτησε ο Έλληνας πρέσβης στο Παρίσι (20/9/08) από συνάντηση που είχαν εκεί οι υπ. Εξ. Ντόρα και Μιλόσοσκι, από τα οποία φαίνεται ότι η κυρία (κατά το παράδειγμα του πατέρα της), ενώ δημόσια υποστήριζε την επίσημη ελληνική θέση για το σκοπιανό, στις ιδιαίτερες συναντήσεις της υποσχέθηκε ότι δε θα φέρει αντίρρηση για την ύπαρξη «μακεδονικού έθνους» και «μακεδονικής γλώσσας», ούτε θα ζητήσει την αλλαγή του σκοπιανού συντάγματος, που είναι απαραίτητη για το erga omnes. Η ίδια εφημερίδα αποκάλυψε στις 12/1/10 ότι η Ντόρα ως υπ. εξ. έκανε «τα στραβά μάτια» κατά τις διαπραγματεύσεις της FRONTEX με την Τουρκία, με αποτέλεσμα η Τουρκία να οριστεί υπεύθυνη για το μισό Αιγαίο, παραβιάζοντας ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Οι αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες του Λιμενικού, των Ενόπλων Δυνάμεων και του Υπουργείου Εξωτερικών ξεσηκώθηκαν κι έτσι ο νέος υπ. εξ. Δρούτσας αναγκάστηκε να ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση.
Η καριέρα της Ντόρας φαίνεται ότι τελειώνει άδοξα. Ο μόνος που δεν το βάζει κάτω είναι ο επίτιμος, που καταλαβαίνει ότι μόνο με πλήρη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού έχει ελπίδες η θυγατέρα του. Γι αυτό έριξε και την πρόταση για «κυβέρνηση εθνικής ανάγκης». Ήξερε ότι τώρα θα απορριφθεί, αλλά ότι θα παραμείνει στα «υπ όψιν», όταν δυσκολέψουν κι άλλο τα πράγματα και η σημερινή κυβέρνηση απαξιωθεί εντελώς, κάτι που φαίνεται ότι δε θ αργήσει.
Ήπια αντιπολίτευση από Σαμαρά
Η εκλογή του Σαμαρά απέδειξε για πολλοστή φορά την αναξιοπιστία του αντιπροσωπευτικού συστήματος στο δυτικό κόσμο. Οι αντιπρόσωποι ψηφίζουν με συντριπτική πλειοψηφία τα ακριβώς αντίθετα απ αυτά που επιθυμούν και θα ψήφιζαν αυτοί που τους εξέλεξαν. Βροντερά παραδείγματα τα δημοψηφίσματα της Ε.Ε. και (όσον αφορά στα δικά μας) η παράδοση Οτσαλάν, οι βομβαρδισμοί της Γιουγκοσλαβίας, τα οικονομικά.
Οι πρώτες μέρες του Σαμαρά δεν επαληθεύουν τις μεγάλες ελπίδες που εναπέθεσαν πολλοί στην εκλογή του. Είναι πίσω ακόμη κι από τους περιορισμούς του που εμείς παραθέσαμε στο προηγούμενο φύλλο της «Ε». Δεν αναφερόμαστε στις εσωκομματικές του κινήσεις και στην αξιοποίηση των ντορικών, που μπορεί να είναι και σωστές. Αναφερόμαστε στη μέχρι τώρα αντιπολίτευσή του, που ξεκίνησε μέχρι παρεξηγήσεως ήπια (στη συνέχεια ανέβασε τους τόνους). Αναφερόμαστε, κυρίως, στη σιωπή του για το καταστροφικό φιάσκο των Βρυξελών και τις ευθύνες των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου.
Πάντως η τοποθέτησή του για το ζήτημα της ιθαγένειας και της ψήφου στους μετανάστες ήταν καλή, αν και αποπροσανατολιστική όσον αφορά στις κυβερνητικές προθέσεις (είπε ότι αποσκοπεί σε εκλογικά οφέλη).
Αποκαλυπτήρια Καρατζαφέρη
Όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι, επιβεβαιώθηκαν όσα ισχυρίζεται το ΑΣΚΕ από την αρχή για τον κ. Καρατζαφέρη, δηλ. ότι παριστάνει τον πατριώτη, ενώ είναι στην υπηρεσία των πιο μειοδοτικών κύκλων. Στη διαδικασία εκλογής του νέου προέδρου της Ν.Δ. έκανε ό,τι μπορούσε για να συμβάλει στην ενίσχυση της Ντόρας. (Μήπως έστειλε και κόσμο να ψηφίσει;)
Για να θολώσουν τα νερά οι «αναλυτές» των ΜΜΕ διέδωσαν την ερμηνεία ότι ο Καρατζαφέρης φοβάται πως η εκλογή Σαμαρά θα μεταφέρει πολλούς ψηφοφόρους (ίσως και μέλη) του ΛΑΟΣ προς τη Ν.Δ. Βεβαίως κι αυτό δεν είναι λιγότερο επιβαρυντικό, αφού δείχνει να βάζει το κομματικό του συμφέρον πάνω από το εθνικό.
Αν ο Σαμαράς ακολουθήσει μια δυναμική πολιτική, πράγματι ο ΛΑΟΣ κινδυνεύει με συρρίκνωση ή και διάλυση, γιατί ο πολύς κόσμος που τον ψηφίζει έχει πολύ διαφορετικά κίνητρα από τον αρχηγό του. Αλιώς μπορεί να ελπίζει. Στη δε γενική ανατροπή που προωθεί ο Μητσοτάκης (που μάλλον θα παραμείνει κι αυτή όνειρο θερινής νυκτός) θα ήταν πολύ
χαριτωμένο να βλέπαμε αγκαλιασμένους τη Ντόρα και τον Καρατζαφέρη.
Τα άλλα κόμματα
Το ΚΚΕ, το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που ασκεί ουσιαστική κριτική στην κυβερνητική πολιτική και γενικότερα στο πολιτικό σύστημα, παραμένει εγκλωβισμένο στις μονοκομματικές και, ευρύτερα, σταλινικές του αντιλήψεις, που είναι έξω από τη νοοτροπία και τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και βάζουν φραγμούς στην επιρροή του. Δεν μπορεί να απευθυνθεί ούτε στα πλατιά λαϊκά στρώματα, που υποφέρουν από την οικονομική πολιτική, κι έτσι αξιοποιεί σε μικρό βαθμό την αξιόμαχη οργανωτική του δομή και τον αγώνα των μελών του.
Ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ ασχολείται περισσότερο με τις εσωτερικές του διαμάχες για το πότε και πώς θα συμμετάσχουν μέλη του στις διάφορες μορφές εξουσίας. Να ελπίζουμε ότι τα πολυάριθμα μέλη του που δεν ενδιαφέρονται γι αυτά θα διαχωρίσουν κάποια στιγμή τη θέση τους, αποφασίζοντας επιτέλους «με ποιους θα παν και ποιους θ αφήσουν»; Η πρόσφατη ομόφωνη υποστήριξη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ προς την κ. Δραγώνα δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.
[Όσο για εκείνους τους Οικολόγους-Πράσινους, πού να βρίσκονται, άραγε; Μήπως είναι απασχολημένοι κι αυτοί με τα βιογραφικά τους; Ή ασχολούνται (με το αζημίωτο) με τις ΜΚΟ, που τόσο συμπαθεί ο Γιωργάκης;]
Μέσα σ αυτές τις συνθήκες το ΑΣΚΕ, χωρίς να μειώνει τη σημασία του αγώνα σε επιμέρους ζητήματα στα πλαίσια του σημερινού συστήματος, επιμένει στην άποψή του ότι αυτός ο τόπος έχει ανάγκη από μια βαθιά αλλαγή σε όλους τους τομείς, το πλαίσιο της οποίας καθορίζεται από το 5πτυχό του. Τα «μισά λόγια» πολλές φορές αποπροσανατολίζουν και, αν τυχόν επιχειρηθεί να γίνουν πράξη, το αποτέλεσμα θα είναι η πλήρης αποτυχία. Τη θέση αυτή προσπαθεί πάντα να διαδίδει, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, με ομιλίες, συνεντεύξεις, εκδόσεις, αφίσες, προκηρύξεις και την ιστοσελίδα του.
Κατηγορία
Φύλλο 132 Ιανουαρίου 2010
(και το απύθμενο αμερικανικό θράσος)
Δεν πρόλαβε καλά, καλά να οριστεί υπουργός των Εξωτερικών η εκλεκτή της «φαμίλιας» του Μπους κ. Μπακογιάννη και ξεκίνησε η αμερικανική αντεπίθεση με τον πρεσβευτή της στη χώρα μας Charles Ries αυτοπροσώπως!
Σε άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία» (η οποία σημειωτέον δε δημοσιεύει εδώ και καιρό καμιά από τις ολιγόλεξες ανακοινώσεις του ΑΣΚΕ, ενώ δημοσιεύει των άλλων «μικρών» κομμάτων) στις 18/2/06 με τίτλο «Η αλήθεια για το Γκουαντανάμο» διατείνεται, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι το κολαστήριο αυτό, το οποίο θα αποτελεί όνειδος για την ανθρωπότητα εσαεί, αποτελεί έναν επίγειο παράδεισο!
Ελάχιστα αποσπάσματα φτάνουν για να δειχτεί το μέγεθος της ιταμότητας και η πεποίθηση του κ. Ries πως απευθύνεται σε ηλιθίους. Γράφει: «Η Τρίτη Συνθήκη της Γενεύης παρέχει προστατευτικούς όρους για αιχμαλώτους πολέμου. Είναι ξεκάθαρο όμως ότι η συνθήκη αυτή δεν ισχύει για τους τρομοκράτες της Αλ Κάιντα ...»! Φυσικά, κάτι τέτοιο δε συνάγεται από τη συνθήκη αυτή. Θυμίζουμε, επίσης, στον κ. πρέσβη ότι την Αλ Κάιντα την ίδρυσαν οι ίδιοι οι Αμερικανοί και, εν πάση περιπτώσει, για κάτι ... τέτοια ζητήματα υφίστανται τα δικαστήρια.
Στη συνέχεια της συνέντευξης ο κυνισμός του κ. πρέσβη εκδηλώνεται και με ... χιούμορ: «Παρέχουμε στους κρατουμένους στο Γκουαντανάμο 3 γεύματα την ημέρα, σύμφωνα με τις πολιτιστικές διατροφικές απαιτήσεις τους. Επιπλέον, τους παρέχουμε αντίτυπα του Κορανίου στη γλώσσα τους, κομποσκίνια και χαλιά προσευχής, καθώς και σύμβολα, που δείχνουν προς την κατεύθυνση της Μέκκας ...»!! Εννοείται ότι «οι κρατούμενοι, όπως οι αιχμάλωτοι πολέμου, δεν μπορεί να υποβάλλονται σε βασανιστήρια ή κακομεταχείριση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ξεκάθαρη θέση για τα βασανιστήρια ...»!!!
Κατόπιν τούτων πρέπει να είναι τρελός ακόμη και το πειθήνιο όργανό τους ο κ. Ανάν (και μετά απ αυτόν και ο Γιωργάκης) που ζητάει να κλείσει αμέσως το Γκουαντανάμο, αντί να κάνει αίτηση να εγκλειστεί και ο ίδιος και οι ανά τον κόσμο ομόγνωμοί του σ αυτόν τον, κατά Ries, επίγειο Παράδεισο. Έλεος!
Κατηγορία
Φύλλο 109 Μαρτίου 2006
Η κυβέρνηση, θέλοντας να συμμορφωθεί στις κοινοτικές πιέσεις, αλλά μπροστά σε προεκλογική περίοδο και σε φάση κυβερνητικής και κομματικής διάλυσης, επιχειρεί με την πλήρη στήριξη του Πολυζωγόπουλου να περάσει ένα "εύπεπτο" ασφαλιστικό νόμο μικρής διάρκειας ως προς τις ευνοϊκές ρυθμίσεις, αφήνοντας τα δύσκολα για την επόμενη κυβέρνηση.
Το περσινό κυβερνητικό φιάσκο με το ασφαλιστικό, που προκλήθηκε από την καθολική αντίδραση των εργαζομένων, και η σπουδή της κυβέρνησης να περάσει τώρα όπως-όπως το ασφαλιστικό έχει ως συνέπεια να έχει καταθέσει ένα αντιφατικό νομοσχέδιο.
Ο στόχος της Ε.Ε
Στόχος της Ε.Ε. είναι η αύξηση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και η διαχείριση-εκμετάλλευσή τους από το τραπεζικό και χρηματιστηριακό κεφάλαιο για "επενδύσεις" στο χρηματιστήριο ή αλλού (κεφαλαιοποιητικό σύστημα), δηλ. η καταλήστευση των ασφαλιστικών εισφορών, που στη χώρα μας είχε ήδη γίνει παλαιότερα μέσω του κράτους με την άτοκη υποχρεωτική κατάθεση των αποθεματικών τους και τις κρατικές οφειλές στα ταμεία και πρόσφατα με το χρηματιστήριο.
Το νομοσχέδιο
Το νομοσχέδιο που κατατέθηκε είναι ευνοϊκό για ορισμένες κατηγορίες ασφαλισμένων (π.χ. για όσους έχουν λίγα ένσημα) και δυσμενές για άλλους (ιδιαίτερα για τους δημοσίους υπαλλήλους και τους τραπεζοϋπαλλήλους)
Η περιβόητη κρατική χρηματοδότηση και κυρίως η πληρωμή των κρατικών οφειλών στα Ταμεία (κυρίως στο ΙΚΑ) παραμένει ασαφής και ομιχλώδης και παραπέμπεται στο μέλλον. Το βασικότερο όμως είναι ότι κανείς δε γνωρίζει, ούτε και η κυβέρνηση, ποιοι είναι οι στόχοι και οι επιπτώσεις στην ασφάλιση αυτού του νομοσχεδίου. Χαρακτηριστικό είναι ότι εξαγγέλλονται μετά την κατάθεσή του αποσπασματικά διάφορες ρυθμίσεις (π.χ. μείωση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης εκπαιδευτικών με μειωμένη περίπου στο μισό τη σύνταξη) και δεν ικανοποιείται πλήρως η γραμμή της Ε.Ε. για υπαγωγή της ασφάλισης υποχρεωτικά σε κεφαλαιοποιητικό σύστημα.
Το νομοσχέδιο είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει αντιδράσεις των εργαζομένων και εσωκομματικές τριβές και αναμένεται στη πορεία για ψήφιση να υποστεί τροποποιήσεις, που θα επιτείνουν την αντιφατικότητά του.
Κατηγορία
Φύλλο 87 Ιουνίου 2002
Στις 23/6 πραγματοποιήθηκε η Σύνοδος του ΑΣΚΕ. Για όλα τα θέματα υπήρχε εισήγηση της Εκτελεστικής Επιτροπής.
Πρώτο θέμα ήταν η συζήτηση για τη νέα προκήρυξη. Μετά από τις παρατηρήσεις διαμορφώθηκε το τελικό κείμενο. Ήδη η προκήρυξη τυπώθηκε και άρχισε το μοίρασμά της (Χαλκίδα, Θήβα). Περιέχεται ως ένθετο στην «Ε».
Δεύτερο θέμα ήταν η θέση του ΑΣΚΕ για τις συνεργασίες. Εγκρίθηκε το σχετικό κείμενο, που περιλαμβάνεται σ αυτό το φύλλο της «Ε». [Δημοσιεύτηκε και στη «Χριστιανική» της 28/6].
Τρίτο θέμα ήταν η ανάλυση της πολιτικής κατάστασης. Από τη συζήτηση προέκυψαν τα σχετικά άρθρα της «Ε».
Τέταρτο θέμα ήταν ο απολογισμός του εξαμήνου που πέρασε και ο προγραμματισμός για το επόμενο. Η Ε.Ε. λειτούργησε τακτικά κάθε βδομάδα, η «Ενημέρωση» εκδόθηκε επίσης τακτικά κάθε δίμηνο με τις θέσεις μας και τις αναλύσεις μας, μεγάλη επιτυχία είχε η εκδήλωση της νεολαίας, επιτυχείς ήσαν και οι εσπερίδες. Δεν προχώρησε η δουλειά για τις νέες εκδόσεις. Σημαντική αύξηση είχε ο αριθμός των επισκεπτών της ιστοσελίδας του ΑΣΚΕ: από 55 κατά μέσο όρο τη μέρα το 2006 σε 84 το πρώτο εξάμηνο του 2007. Κατά τη συζήτηση του προγραμματισμού ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στην προσπάθεια που κάνουμε για να υπερβούμε τις οικονομικές δυσκολίες για τη συμμετοχή του ΑΣΚΕ στις ερχόμενες εκλογές.
Κατηγορία
Φύλλο 117 Ιουλίου 2007
Μιας και η «δημοκρατική» Ε.Ε. ξεκινάει το πρόστιμο στην Ελλάδα από τις 15 Ιανουαρίου του 2010 της τάξεως των 15.000 ευρώ ημερησίως συν 600.000 κάθε χρόνο για τη μη ενσωμάτωση της οδηγίας 36/05, που αφορά στα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των κολλεγίων που συνδέονται με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά, το σχετικό προεδρικό διάταγμα βρίσκεται ήδη στο ΣτΕ. [’λλα 31.000 ευρώ πρόστιμο πληρώνουμε κάθε μέρα στις Βρυξέλες, επειδή δεν επιτρέπουμε τα «φρουτάκια». Γι αυτό η «προοδευτική» μας κυβέρνηση θα τα νομιμοποιήσει.] Η ουσιαστική αναγνώριση των κέντρων ελευθέρων σπουδών ή κολλεγίων (άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλιώς) είναι «προ των πυλών». Η αναγνώρισή τους ως ιδιωτικά πανεπιστήμια προϋποθέτει συνταγματική αναθεώρηση, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν απασχολεί κανέναν. [Από πότε η Παιδεία έχει να απασχολήσει κάποιον σε αυτόν τον τόπο;]
Ο κύριος στόχος κι αυτό το οποίο τάζουν στους υποψηφίους τους οι ιδιοκτήτες των κολλεγίων είναι η αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Δε χρειάζεται να τονίσουμε πόσο αυτή η αναγνώριση θα επιδείνωνε την κατάσταση σε μια ήδη τραγική εποχή για τους χιλιάδες άνεργους των ελληνικών πανεπιστημίων. Αν αναγνωριστεί ο επαγγελματίας (δικηγόρος, γιατρός κ.λπ.) από κάποιο ξένο (χώρας μέλους της Ε.Ε.) επαγγελματικό επιμελητήριο ή σύλλογο, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να κάνει το ίδιο.
Αξίζει για την ιστορία να αναφερθεί ότι όλα αυτά έχουν ξεκινήσει από τα βρετανικά πανεπιστήμια, που, για να επιβιώσουν από τις περικοπές χρηματοδότησης, ίδρυσαν παραρτήματα σε άλλες χώρες κι έτσι ξεκίνησε και η συνεργασία με τα διάφορα κολλέγια. (Οι ’γγλοι ξέρουν να προστατεύουν το πανεπιστήμιό τους.)
Απαξίωση του Υπουργείου Παιδείας
Πολύ σημαντική είναι και η απαξίωση του Υπουργείου Παιδείας που, κατά την Κομισιόν, δε θα μπορεί να αξιολογεί τα προγράμματα σπουδών των κολλεγίων που συνεργάζονται με ευρωπαϊκά ΑΕΙ, ούτε τα ακαδημαϊκά προσόντα των διδασκόντων, τις εγκαταστάσεις ή τη διαφήμιση. Το ΕΚΕΠΙΣ (Εθνικό Κέντρο Πιστοποίησης Κέντρων Επαγγελματικής Κατάρτισης) θα αδειοδοτεί πλέον και θα πιστοποιεί τα κολλέγια. Με τη δικαιολογία της ελεύθερης διακίνησης των υπηρεσιών παρακάμπτεται και η ίδια η Συνταγματική Συνθήκη, που δηλώνει ότι η Ε.Ε. δε θα αποφασίζει στα ζητήματα της παιδείας των κρατών μελών μόνη της.
Η κ. Διαμαντοπούλου είπε καθαρά ότι στόχος είναι η συμμετοχή περισσότερων Ελλήνων στη «Δια Βίου Εκπαίδευση». Μετάφραση στη νεοελληνική: δεν υπάρχουν επαγγελματικά δικαιώματα, ανά πάσα στιγμή θα επιμορφώνεστε, για να μετακινείστε στην αγορά εργασίας για τις δικές της ανάγκες μόνο.
Κάποια τελευταία νέα, αν δεν είναι απλά στάχτη στα μάτια, δείχνουν ελαχίστως ενθαρρυντικά, μιας και ακούστηκε ότι τα κολλέγια δεν θα ενταχθούν στην τριτοβάθμια, αλλά στη μεταδευτεροβάθμια εκπαιδευτική βαθμίδα, με μια αντιστοιχία σαν αυτή των ΙΕΚ ως προς τα επαγγελματικά δικαιώματα. Φυσικά οι ιδιοκτήτες ετοιμάζονται για τις αντίστοιχες κινήσεις και βλέπουμε
Κατηγορία
Φύλλο 132 Ιανουαρίου 2010
Δεν πρέπει να ήταν πάντα έτσι, αφότου τουλάχιστον, μετά το 1909, τα κόμματα άρχισαν να αντιστοιχούν σε, μεγάλες ή μικρές, κοινωνικές ομάδες και συνδιαμορφώνονται έτσι ιδεολογίες ή, έστω, πολιτικές. Τότε, μέχρι τις πρώτες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, οι υπουργοί επιχειρούσαν να εφαρμόσουν «προγράμματα», γενικόλογα συνήθως, και πολλές φορές συγκεκριμένες εκδοχές τους, ανάλογες με τις προσωπικές τους επιλογές. Τα αποτελέσματα τέτοιων πολιτικών, φυσικά, ήσαν ελάχιστα έως μηδενικά, όσο το καθεστώς της εξάρτησης εδραιωνόταν μεταπολεμικά, αφού αυτό επέβαλλε, τελικά, τους στόχους του, ένας από τους οποίους ήταν και η ικανοποίηση των εντόπιων στηριγμάτων του.
Γιατί θέλουν να γίνουν όλοι υπουργοί;
Τώρα, τα πράγματα έγιναν πιο απλά και πιο καθαρά. Κανένα πρόσχημα. Κανένας φραγμός. Όλα για το λουφέ. Για τους ίδιους τους υπουργούς, τους «γραμματείς και Φαρισαίους» τους και τον εσμό, πολυάριθμο φευ, των ανά την επικράτεια «φίλων», φίλων και συγγενών.
Η εικόνα αυτή ήταν διάχυτη στην κοινωνία μας και ανάλογα με την εκάστοτε συμμετοχή ή όχι σ αυτήν επικρινόταν ή διαψευδόταν η αλήθειά της ως
υπερβολές. Και ξαφνικά, μέσα στον ορυμαγδό της «Ζαχοπουλιάδας», δημοσιοποιήθηκαν οι ειδικοί λογαριασμοί ενός μόνο υπουργείου(!)και οι ποικιλώνυμοι αποδέκτες πακτωλού από δημόσιο χρήμα και όλοι έμειναν ενεοί.
Απίθανες Μ.Κ.Ο. (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις), από τις οποίες πολύ λίγες είναι άξιες του ονόματός τους), σωματεία, ιδρύματα κ.λ.π. ιδρύονται εν μια νυκτί, μόνο και μόνο για να πάρουν το μερίδιό τους από τον προϋπολογισμό κάθε υπουργείου, του οποίου μόνο το 8-10% διατίθεται για τις ανάγκες λειτουργίας του(!!!). Αρκούν 2 μόνο τίτλοι: «Ένωση φίλων του Κλίντον» και «Το σπίτι της Ε.Ε.» στο Λεωνίδιο Αρκαδίας!!! Και δεν αναφερόμαστε εδώ για τα ποικίλα κέρδη υπουργών και γραμματέων, όπως αυτοκίνητα και οδηγούς ισοβίως(!), μίζες και προμήθειες για κάθε υπογραφή, προώθηση των συμφερόντων των φίλων και οπαδών-ψηφοφόρων.
Κάποτε ο Έβερτ, στην πρώτη κυβέρνηση Μητσοτάκη, διακήρυξε ότι θα καταργήσει τα 10.000 αυτοκίνητα (με οδηγούς) στους αξιωματούχους. Το λησμόνησε
Την ίδια εποχή ο Μητσοτάκης καθιερώνει τους ειδικούς λογαριασμούς των υπουργείων, οι οποίοι δεν υπόκεινται σε κανένα, ουσιαστικά, έλεγχο, καθεστώς που άρεσε στις μετέπειτα κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όταν και άρχισαν να εμφανίζονται και οι ΜΚΟ, στις οποίες διέπρεψε ο ΓΑΠ
Τώρα όλοι τάχα διαμαρτύρονται. Καιρός να διαμαρτυρηθούν εμπράκτως οι Έλληνες Πολίτες.
Κατηγορία
Φύλλο 120 Ιανουαρίου 2008
Η ψήφος στα δύο ιιεγάλα κόαματα
Όσο κι αν το ΑΣΚΕ και άλλα μικρά κόμματα εξήγησαν ότι δεν υπάρχει καμιά σημαντική διαφορά μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, οι περισσότεροι ψηφοφόροι δεν επείσθησαν. θεώρησαν ότι το ένα από τα δύο εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα της χώρας ή τα προσωπικά τους συμφέροντα. Επιπλέον, κάποιοι ψήφοι προς τη ΝΔ είχαν εκδικητικό κατά του ΠΑΣΟΚ χαρακτήρα. Σε κάθε περίπτωση, το 86% των ψηφοφόρων πίστευε ότι η ψήφος τους είναι καθοριστική. Οι πιο ρεαλιστές του ΠΑΣΟΚ προέβλεπαν την ήττα, αλλά προσπάθησαν να περιορίσουν την έκταση της, ελπίζοντας σε μια γρήγορη επιστροφή.
Η ψήφος του 86% θα έχει για την Ελλάδα τις συνέπειες που προέβλεψε το ΑΣΚΕ στον προεκλογικό του αγώνα («υποτέλεια χωρίς προσχήματα και χωρίς όρια») και που δε θα επαναλάβουμε σ' αυτό το κείμενο.
Η ψήφος στα υπόλοιπα κόμματα
Όλα τα υπόλοιπα κόμματα έριξαν το μεγαλύτερο βάρος του προεκλογικού τους αγώνα σε ορισμένα ζητήματα και ζήτησαν ψήφο, για να συμβάλουν στην αντιμετώπιση τους. Ο Καρατζαφέρης και ο Βορίδης, πχ., υποστήριξαν τον περιορισμό του αριθμού των μεταναστών. Τα κόμματα της αριστεράς υποστήριξαν την υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων (εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικό κλπ.) και τη μη συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς (Ιράκ κλπ.).
Για όλα τα παραπάνω υπάρχει πλήθος επιχειρημάτων και όλα είναι ή φαίνεται να είναι διεκδικήσιμοι στόχοι. Το ΚΚΕ έλεγε : «έχουμε αγώνες αύριο» και το ΔΗΚΚΙ ζητούσε την είσοδο του στη Βουλή, ώστε «ο λαός να ελέγχει και να διεκδικεί».
Έτσι, όλοι οι ψηφοφόροι που ψήφισαν τα κόμματα αυτά ήξεραν ότι δε θα καθορίσουν την επόμενη κυβέρνηση, αλλά πίστευαν ότι θα επηρεάσουν τα πράγματα προς μια, κατά τη γνώμη τους, καλύτερη κατεύθυνση ή, τουλάχιστον, να αποτρέψουν τα χειρότερα.
Με δεδομένο ότι η ΝΔ θα ήταν η επόμενη κυβέρνηση (και να παρέμενε το ΠΑΣΟΚ το ίδιο θα ήταν) φυσικά χρειάζονται και έλεγχος της εξουσίας και διεκδίκηση και αγώνες, αλλά αυτό που δεν έκαναν τα κόμματα της αριστεράς (για να περιοριστούμε σ' αυτά) ήταν να προβάλουν ένα άλλο όραμα, είτε γιατί η πολιτική τους δεν ξεφεύγει από τα όρια του σημερινού συστήματος και αποβλέπει, ματαίως, στη βελτίωση του (ΣΥΝ, ΔΗΚΚί), είτε γιατί το όοααα αυτό είναι απομίμηση ξένων προτύπων (ΚΚΕ, εξωκοινοβου λευτική αριστερά) και δε συγκινεί, αν δεν απωθεί, τον ελληνικό λαό^ γι' αυτό το αποκρύπτουν. Κάποιες σωστές θέσεις, πχ. η αποχώρηση από την Ε.Ε., διατυπώθηκαν, για να δηλώσουν ιδεολογική ταυτότητα και όχι για να προβληθούν και να αναλυθούν ως αναγκαίοι, άμεσοι και εφικτοί στόχοι.
Η ψήφος στο ΑΣΚΕ
Αντιθέτως, το ΑΣΚΕ, χωρίς να αμφισβητεί την ανάγκη αντιμετώπισης των επιμέρους ζητημάτων, στάθηκε κυρίως (και όχι μόνο στην προεκλογική περίοδο) στην ανάδειξη των αιτίων της σημερινής κατάστασης, υποστήριξε ότι απαιτείται μια εντελώς διαφορετική πολιτική σε όλους τους τομείς, έξω από τα όρια του σημερινού συστήματος, και περιέγραψε τις βασικές αρχές αυτής της πολιτικής (4πτυχο), γιατί κανένα σοβαρό πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί, πχ. η ανεργία, στα πλαίσια του σημερινού συστήματος.
Όσοι βρίσκονται κοντά στο ΑΣΚΕ πιστεύουν σε όλα αυτά. Όσοι το παρακολουθούν από μακριά ή το γνώρισαν πρόσφατα θεωρούν (με λίγες εξαιρέσεις) όλα αυτά πολύ μακρινά, χωρίς να αμφισβητούν τη σοβαρότητα και την ειλικρίνεια του ΑΣΚΕ. Τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα, όταν ένα-τέτοιο όραμα εκφράζεται από ένα κόμμα που στις προηγούμενες εκλογές πήρε μόνο 2027 ψήφους. Αλλες φωνές ακούστηκαν πιο πειστικές, πχ. «ο ΣΥΝ μπορεί να μείνει έξω από τη Βουλή για μία ψήφο και αυτή να είναι η δική σου».
Με τα δεδομένα αυτά θεωρούμε ότι η ψήφος στο ΑΣΚΕ είναι η πιο δύσκολη ψήφος, γι' αυτό και οι περίπου 3200 ψήφοι που πήρε (εκκρεμούν ακόμη 20 τμήματα) θεωρούνται ένα καλό αποτέλεσμα, χωρίς βεβαίως να σημαίνουν κάποια υπέρβαση, θεωρούμε τιμητικό ότι μέσα σ' αυτούς είναι και πολιτικές συλλογικότητες, με ιδιαίτερη ποιότητα και προσφορά.
Το εκλογικό αποτέλεσμα του ΑΣΚΕ πρέπει να συνεκτιμηθεί με τη δυσκολία αυτών των εκλογών. Κάποια μικρά κόμματα δεν πήραν καθόλου μέρος (η ΔΠΕ του Χαραλαμπίδη, οικολόγοι, ΑΚΕΠ) και η Δημοκρατική Αναγέννηση του Στ. Παπαθεμελή απορροφήθηκε από τη ΝΔ. Κάποια άλλα μείωσαν την εκλογική τους δύναμη στα 2/3, όπως το ΔΗΚΚΙ (που μετά τις εκλογές αυτοδιαλύθηκε) και ο Λεβέντης (ο οποίος, σημειωτέον, όταν αναγκάστηκε να πάρει θέση, υποστήριξε όλες τις βασικές επιλογές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, πχ. συμμετοχή στην Ε.Ε., σχέδιο Ανάν κλπ.).
Η προβολή των θέσεων του ΑΣΚΕ
Για πρώτη φορά τα μικρά εξωκοινοβουλευτικά κόμματα είχαν τη δυνατότητα να προβάλουν τόσο πολύ τις θέσεις τους μέσα από τα ΜΜΕ (ερμηνεία υπάρχει). Είχαμε 1 ώρα συνέντευξη στην ΕΤ-1, 45 λεπτά κάλυψη της πολιτικής συγκέντρωσης της Ηλιούπολης, 3 ημίωρες συνεντεύξεις στο HIGH, 5λεπτα στα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια, συζητήσεις στο SEVEN και το ΤΗΛΕΦΩΣ, παρέμβαση στο δελτίο ειδήσεων του SKY και σε άλλους ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Όλα αυτά είχαν τα εξής θετικά αποτελέσματα: Α) Έκαναν γνωστότερο το ΑΣΚΕ και άλλα μικρά κόμματα.
Β) Έδωσαν τη δυνατότητα στον κόσμο να συγκρίνει «το σοβαρό και τεκμηριωμένο λόγο του ΑΣΚΕ με τις άναρθρες κραυγές στα πάνελ των μεγάλων καναλιών», όπως είπε κάποιος φίλος. Γ) Δημιουργούν ένα προηγούμενο και για τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Το αρνητικό ήταν ότι καλλιέργησαν σε κάποιους από εμάς υπερβολική αισιοδοξία, ενώ αποδείχτηκε ότι η τηλεοπτική προβολή ήταν περισσότερο υποδομή για το μέλλον και λιγότερο άμεσα αξιοποιήσιμη εκλογικά,
Οι οργανωτικές δυνατότητες του ΑΣΚΕ
Αποδεικνύεται ότι το εκλογικό ποσοστό ενός κόμματος εξαρτάται πολύ από τις οργανωτικές του δυνατότητες. Το ΑΣΚΕ υστερεί σ' αυτό τον τομέα. Όμως το τελευταίο 6μηνο το ανθρώπινο δυναμικό του ΑΣΚΕ διπλασιάστηκε. Είναι η πρώτη φορά από το 1985 που το εκλογικό αποτέλεσμα εθνικών εκλογών δε στενοχωρεί τον κόσμο του ΑΣΚΕ. Αντιθέτως, τον ενθαρρύνει και μπορεί να συμβάλει σε επιπλέον αύξηση του δυναμικού τους επόμενους μήνες, καλύτερη λειτουργία και πιο αποτελεσματικές παρεμβάσεις στα πολιτικά πράγματα.
Τα οικονομικά του ΑΣΚΕ και οι ευρωεκλογές
Οι επόμενοι 2,5 μήνες θα είναι προεκλογική περίοδος για τις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Για τα κόμματα του συστήματος θα είναι άλλη μια ευκαιρία να φλυαρήσουν, αποσιωπώντας τις συνέπειες της συμμετοχής μας στην Ε.Ε.. Κάποια άλλα απλώς θα καταγγέλλουν την Ε.Ε. και θα προβάλλουν το σύνθημα «έξω από την Ε.Ε.», χωρίς πειστικά επιχειρήματα.
Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι η αποχώρηση από την Ε.Ε. είναι ένας εφικτός άμεσος στόχος, προϋπόθεση για να ανακόψουμε τις αρνητικές εξελίξεις σε όλους τους τομείς, προϋπόθεση για οποιαδήποτε πρόοδο και, μακροπρόθεσμα, προϋπόθεση για την επιβίωση μας ως έθνους. Το ΑΣΚΕ έχει ένα πλούσιο έργο στο ζήτημα της σχέσης Ελλάδας-Ε.Ε., αλλά δεν το έχει καταγράψει και δημοσιεύσει, παρά μόνο αποσπασματικά. Αποφασίσαμε να εκδώσουμε το ταχύτερο δυνατό και, πάντως, μέχρι τις αρχές Μάη το ΑΣΚΕ-4, με θέμα τη ανάγκη αποχώρησης της Ελλάδας από την Ε.Ε. και περίληψη του να βγει σε προκήρυξη και σε αφίσα.
Η συμμετοχή του ΑΣΚΕ στις ευρωεκλογές θα μας επέτρεπε να προβάλουμε πιο αποτελεσματικά τις θέσεις μας σ' ένα ζήτημα που κανένα άλλο κόμμα δεν έχει τόσο καθαρό και τεκμηριωμένο λόγο. Η παρουσία μέσω των ΜΜΕ πιθανότατα θα επαναληφθεί, θα προσέθετε καλές εντυπώσεις και θα κατέγραψε το ΑΣΚΕ ως μια σταθερή και αξιόπιστη φωνή. Το εκλογικό αποτέλεσμα θα ήταν μάλλον καλό, αφού η ψήφος στις ευρωεκλογές είναι πιο ελεύθερη.
Το πρόβλημα, όμως, είναι οι περιορισμένες οικονομικές μας δυνατότητες. Οι εθνικές εκλογές μας κόστισαν περίπου 8500000 δρχ., από τις οποίες χρωστάμε περίπου 2500000. Πάντως, κι αν δεν καταφέρουμε να συμμετάσχουμε στις εκλογές, που το απευχόμαστε, την πολιτική μας δουλειά θα την κάνουμε, έστω και με περιορισμένα αποτελέσματα.
Ένα άλλο σοβαρότατο και επείγον ζήτημα, στο οποίο πρέπει να παρέμβουμε όσο και όπως μπορούμε, είναι οι μυστικές συζητήσεις των κυβερνήσεων Ελλάδας- Τουρκίας για το Αιγαίο και οι πιέσεις να κλείσουν μέσα στο 2004 όλα τα θέματα του ως πακέτο, παραχωρώντας σημαντικά κυριαρχικά μας δικαιώματα στην Τουρκία και το NATO, δηλ. τις ΗΠΑ..
Κατηγορία
Φύλλο 97 Μαρτίου 2004
Απο το Σηάτλ άρχισαν να μορφοποιούνται κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης σ όλο τον κόσμο, που στις συνόδους των διαφόρων οργάνων του καπιταλισμού (G8, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, σύνοδος συμβουλίων της Ε.Ε. ) διαδηλώνουν με πορείες και συγκεντρώσεις.
Στη χώρα μας έχουν δημιουργηθεί τέσσερις κινήσεις κατά τής παγκοσμιοποίησης
*Η Πρωτοβουλία για την δημιουργία του Ελληνικού κοινωνικού φόρουμ (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΣΥΝ, συνδικαλιστές ΠΑΣΟΚ, ΑΚΟΑ, Α/Συνέχεια, διάφορες πολιτικές οργανώσεις τροσκιστών όπως ΟΚΔΕ, Εργατική Αριστερά)
*Η Θεσσαλονίκη Δράση 2003 (ΚΚΕ, ΔΗΚΚΙ, Κομμουν. Ανανέωση)
*Η Πρωτοβουλία Γενοβα 2001{πολιτικές οργανώσεις τροσκιστών}
*Η Πρωτοβουλία Αγώνα 2003 .
Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι οι λαϊκές κινητοποιήσεις κατά τις συνόδους των διαφόρων οργάνων του καπιταλισμού είναι επιβεβλημένες και θετικές ως γεγονός. Ομως πολύ μεγαλύτερη σημασία έχει η αντίδραση και η αντίσταση μέσα σε κάθε χώρα κατά των κυβερνήσεων, που υλοποιούν τις αποφάσεις των συνόδων αυτών, ώστε αυτές να καθίστανται πραγματικά ανενεργές. Eπίσης, απερίφραστη θα πρέπει να είναι η αντιθεσή τους στην ΕΕ, που είναι η έκφραση της παγκοσμιοποίησης στη χώρα μας.
Οι κινήσεις κατά της παγκοσμιοποίησης, δυστυχώς, αντιμετωπίζονται από τις πολιτικές δυνάμεις, που τις έχουν συγκροτήσει, ως μαζικοί χώροι, όπου είτε το κομματικό όφελος υπερισχύει της επιτυχίας των κινητοποιήσεων,είτε η εκπεφραμένη θέση τους υπερ της ΕΕ και η ενσωμάτωση στελεχών του κυβερνητικού κόμματος υπονομεύει την αξιοπιστία τους.
Το ΑΣΚΕ μετέχει στις κινητοποιήσεις κατά της παγκοσμιοποίησης και ιδιαίτερα αυτές που προγραμματίζονται στη χώρα μας κατά τη διάρκεια της προεδρίας, κατά το πρώτο εξάμηνο του 2003, χωρίς, για τους παραπάνω λόγους, να μετέχει σε καμμία από τις κινήσεις αυτές.
Κατηγορία
Φύλλο 90 Ιανουαρίου 2003
Ανακοίνωση
Η ομόφωνη απόφαση των 15 για τον «ευρωστρατό», από τα μέχρι τώρα γνωστά, είναι η πλήρης αποδοχή του κειμένου Κωνσταντίνουπολης - Αγκυρας, με μια προσθήκη στο άρθρο 2 άνευ σημασίας.
Ετσι ο «ευρωστρατός» όχι μόνο δε δίνει καμμιά εγγύηση για τα σύνορα μας, αλλά υποχρεώνει σε διαβουλεύσεις με την Τουρκία για ζητήματα που αφορούν σε ελλαδικό και κυπριακό χώρο.
Αποτελεί ένα μηχανισμό καταστολής, που θα λειτουργεί με βάση τις υποδομές, τις ιεραρχήσεις και τα συμφέροντα του NATO.
Η συγκρότηση του επιταχύνθηκε ύστερα από πιέσεις των Αμερικανών, θα επεμβαίνει σε κρίσεις, που δε διευκρινίζεται αν (δεν) αφορούν και σε εσωτερικές κοινωνικές αντιθέσεις των χωρών-μελών.
Οι απαράδεκτες αυτές παραχωρήσεις επιχειρείται να δικαιολογηθούν με την προσπάθεια μη εμπλοκής στην ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε , η οποία ένταξη θα βλάψει την οικονομία του νησιού και θα συμβάλει στη νομιμοποίηση της διχοτόμησης, δικαιώνοντας έτσι τον Αττίλα.
Κατηγορία
Φύλλο 89 Νοεμβρίου 2002
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό