Είναι η πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες στις εκλογές της 7-11-2006 που ο αμερικανικός λαός καταψήφισε Πρόεδρο για εξωτερικό θέμα, τον πόλεμο στο Ιράκ, κάτι που δεν είχε συμβεί ούτε και με την ήττα στο Βιετνάμ. Δείχνει ότι οι Αμερικανοί ψηφοφόροι, που είχαν μεγαλύτερη συμμετοχή από άλλες εκλογές, δεν έχουν αποβάλει το σύνδρομο του Βιετνάμ και καταδίκασαν την έξαλλη πολιτική των νεοσυντηρητικών, που είχε περιβληθεί με ένα θρησκοληπτικό μανδύα μεσσιανισμού, μ ένα Πρόεδρο που ισχυρίζεται ότι μιλάει με το Θεό. Στους ψηφοφόρους βάρυναν όμως και τα αντικοινωνικά μέτρα των Ρεπουμπλικάνων. Ο Μπους ευνόησε τις επιχειρήσεις και τα μεγάλα εισοδήματα. Αυτός και το Κογκρέσο του θέσπισαν εκτεταμένες φοροαπαλλαγές στα μερίσματα, τα κεφαλαιουχικά κέρδη και την ακίνητη περιουσία. (Στις πετρελαϊκές εταιρείες προσφέρθηκαν φοροαπαλλαγές 2,8 δισ. δολ. με περσινό νόμο) Χτύπησαν περιβαλλοντικές και άλλες νομοθεσίες, που εμπόδιζαν τα επιχειρηματικά συμφέροντα, επιβράβευσαν με συμβόλαια πολλών δισ. δολαρίων συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Χαρακτηριστικό του κοινωνικού προβλήματος είναι το κατώτατο ωρομίσθιο, που σε ομοσπονδιακό επίπεδο είναι καθηλωμένο από το Σεπτέμβριο 1997 στα 5,15 δολ. (4,40 ευρώ). Η άνοδος του πληθωρισμού έχει μειώσει κατά 21% το διαθέσιμο εισόδημα των χαμηλόμισθων και οι Δημοκρατικοί υπόσχονται αύξησή του στα 7,25 δολ. (6,20 ευρώ). Πάντως στην Ελλάδα είμαστε χειρότερα. Το κατώτατο ημερομίσθιο είναι σήμερα 27,18 ευρώ, που αντιστοιχεί σε ωρομίσθιο 4,10 ευρώ.
Η επόμενη διετία και οι Δημοκρατικοί
Η προσεχής διετία θα είναι ιδιαίτερα ρευστή για το Μπους, καθώς αναμένεται ν αποκαθηλωθούν οι κραυγαλέοι νεοσυντηρητικοί συνεργάτες του. Μετά το Ράμσφελντ στο στόχαστρο είναι ο Τσέινι. Σε περίπτωση απομάκρυνσής του και διορισμού νέου αντιπροέδρου ο Μπους θα κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να έχει την τύχη του Νίξον, δηλ. ν αποπεμφθεί από την προεδρία, αν επιμείνει στην ως τώρα πολιτική του και δε δρομολογήσει την αποχώρηση των στρατευμάτων από το Ιράκ.
Όμως και οι Δημοκρατικοί δεν έχουν διαφορετική πολιτική στα διεθνή θέματα. Ο πόλεμος στο Ιράκ έγινε με τη δική τους συναίνεση. Δεν έχουν διαφορετικό εξωτερικό δόγμα από το Μπους. Την «τρομοκρατία» έχουν και αυτοί ως ιδεολόγημα. Ίδιες σταθερές υποστήριξης για το Ισραήλ, την Τουρκία, ίδιες αντιλήψεις για τον «άξονα του κακού». Το Δημοκρατικό Κόμμα θα αλλάξει, απλώς, το περιτύλιγμα της εξωτερικής πολιτικής. Όταν η διπλωματία εξαντλεί τα όριά της, τότε, αν τους παίρνει, θα μιλούν τα όπλα.
Οι υποψήφιες για την Προεδρία
Η Νάνσι Πελόσι, πρόεδρος της Βουλής και πιθανή υποψήφια για το χρίσμα των προεδρικών εκλογών του 2008 με τους Δημοκρατικούς, θεωρεί ότι «οι ΗΠΑ απέσυραν την προσοχή τους από το Αφγανιστάν και τον πραγματικό πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και κατηγόρησε τον πρόεδρο Μπους για έλλειψη σχεδίου στο Ιράκ και ότι «επέτρεψε στους Ταλιμπάν και στους συμμάχους της Αλ Κάιντα να επιτίθενται στα αμερικανικά στρατεύματα». Πάντως είναι αντίθετη με τον πόλεμο στο Ιράκ, κάτι που μειώνει τις πιθανότητές της, επειδή η αποχώρηση των Αμερικανών από το Ιράκ ανησυχεί ιδιαίτερα το Ισραήλ, βλέποντας ότι έτσι θα ενισχυθεί το Ιράν, πράγμα που αμφισβητεί το ρόλο του και την ύπαρξή του. Αντίθετα η άλλη υποψήφια για το χρίσμα των προεδρικών εκλογών του 2008 Χίλαρι Κλίντον, δηλωμένη σιωνίστρια, είναι υπέρμαχος του πολέμου στο Ιράκ. Ενώ ήταν η επικρατέστερη στην περιοχή της Ν. Υόρκης, το εβραϊκό λόμπι της χορήγησε 29,5 εκατομμύρια δολ., τα περισσότερα χρήματα από οποιονδήποτε άλλον υποψήφιο στις ΗΠΑ. «Η παρουσία μας (εννοεί στο Ιράκ) θα στείλει ένα μήνυμα στο Ιράν ότι δεν μπορούν να επηρεάζουν την κατάσταση στην περιοχή, παρά τους σημαντικούς φυλετικούς και θρησκευτικούς δεσμούς που έχουν με τον πληθυσμό». (Γράμμα προς τους ψηφοφόρους). Πάντως υπάρχει σοβαρή αντίθεση στην υποψηφιότητά της, με ιστοσελίδα, που έχει τίτλο «ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΤΩΡΑ» (STOP HER NOW), που εκφράζει κύκλους των Δημοκρατικών και του αντιπολεμικού κινήματος. Σημειώνουμε επίσης ότι ίδια αντίθεση υπάρχει σε κύκλους του κατεστημένου για την τυφλή υποστήριξη του Ισραήλ, ακόμη και όταν βλάπτονται τα αμερικανικά συμφέροντα.
Όχι πάλι αυταπάτες
Ελπίζουμε μετά από 2 χρόνια να μη γίνουν πιστευτοί ξανά ο υποψήφιος Αμερικανός πρόεδρος, οι εδώ υποτακτικοί και τα «παπαγαλάκια», που θα ισχυρισθούν ότι οι Δημοκρατικοί θ αλλάξουν πολιτική στο Κυπριακό, στην Τουρκία, στα Βαλκάνια υπέρ της Ελλάδας, όπως τότε έκαναν με το «σοσιαλιστή» Κλίντον, που βομβάρδισε τη Σερβία.
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Είναι η πρώτη φορά, μετά το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου του 1940, που ο ελληνισμός, ένα κομμάτι του αυτή τη φορά, με τη συμπαράσταση του υπολοίπου, αρνείται να συμμορφωθεί προς τις απαιτήσεις των ισχυρών της γης. Το ΟΧΙ των Ελληνοκυπρίων στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 είναι ένα γεγονός μεγάλης και πολλαπλής σημασίας.
Α) Αποδεικνύει ότι, παρά τη μερική μας αλλοτρίωση και αντιθέτως προς όσα διαλαλεί η κρατούσα ιδεολογία, στο βάθος της ψυχής μας δεν έχουμε αποκοπεί από τις αγωνιστικές μας παραδόσεις, δεν έχουμε χάσει τον αυτοσεβασμό μας και αυτό το εκδηλώνουμε, όταν τα πράγματα φτάσουν στο απροχώρητο. Οι εκφοβισμοί, οι εκβιασμοί και η προσπάθεια εξαγοράς των συνειδήσεων (800 εκατ. δολάρια από τις ΗΠΑ και 350 εκατ. ευρώ από την Ε.Ε.) ακούμπησαν λίγους Ελληνοκύπριους. Η απόδειξη, μάλιστα, έρχεται από το κομμάτι του ελληνισμού που θεωρείται από τα πιο κοσμοπολίτικα και από τα πιο εύπορα. Η στάση του, με κορυφαία στιγμή το ιστορικό διάγγελμα του Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου, δίνει θάρρος και αυτοπεποίθηση σε όλους τους Έλληνες, που απέδειξαν ότι ενδιαφέρονται, και πολύ μάλιστα, για την Κύπρο, άρα και για τα υπόλοιπα εθνικά μας θέματα, παρ' όσα ισχυρίζονταν οι εκφραστές της υποτέλειας.
Β) Αποφύγαμε τα χειρότερα στα εθνικά μας θέματα. Βεβαίως το Κυπριακό δε λύθηκε με το δημοψήφισμα, αλλά απέτυχαν οι Αγγλοαμερικάνοι να μετατρέψουν την Κύπρο ταχύτατα σε Βοσνία ή Κόσοβο, με τελικό στόχο τον πλήρη αφελληνισμό του νησιού. Απομακρύνθηκαν οι αντίστοιχες «λύσεις», που είχε ετοιμάσει για το Αιγαίο και τη Θράκη η αποδοκιμασθείσα κυβέρνηση των Σημίτη-Γιωργάκη. Δεν ησυχάζουμε, αλλά κερδίζουμε χρόνο και μπορούμε να ελπίζουμε.
Γ) Γκρεμίζει το επιχείρημα ότι η μη συμμόρφωση προς τας «υποδείξεις» συνεπάγεται τη συντέλεια του κόσμου και εκθέτει ανεπανόρθωτα τους υποτελείς σε Ελλάδα και Κύπρο, που το χρησιμοποίησαν κατά κόρον. Αντιθέτως, αποδεικνύει ότι όσο πιο πολύ αντιστεκόμαστε, τόσο καλύτερες προϋποθέσεις δημιουργούμε για την αντιμετώπιση των προβλημάτων μας.
Δ) Αποδεικνύει ότι οι Η.Π.Α., παρά την τεράστια ισχύ που διαθέτουν δεν επιτυγχάνουν τους σκοπούς τους, όταν δεν εξασφαλίζουν τη συναίνεση ή την ανοχή των λαών. Στην ευρύτερη περιοχή μας δέχονται ένα ηχηρότατο χαστούκι από τον ιρακινό λαό, που, με το αίμα του αυτός, έχει φέρει την υπερδύναμη σε αδιέξοδο και απελπισία. Τρίτη αποτυχία στην Παλαιστίνη, όπου ο τοπικός χωροφύλακας της Δύσης έχει περιέλθα κι αυτός σε αδιέξοδο.
Η πολιτική κατάσταση στην Κύπρο
Ένας σοβαρός λόγος που δεν μπορούμε να ησυχάζουμε είναι ότι αυτό το μεγαλειώδες ΟΧΙ δεν εκφράζεται πολιτικά. Το σύνολο σχεδόν της πολιτικής ηγεσίας στην Κύπρο και την Ελλάδα ήταν υπέρ του ΝΑΙ, όμως μια μεγάλη μερίδα στην Κύπρο (ΑΚΕΛ και ΕΔΕΚ), κάτω από την πίεση του κόσμου και μπροστά στον κίνδυνο της απομόνωσης, εσύρθησαν να πουν ΟΧΙ. Η κυβέρνηση της Ν.Δ., παρότι τάχθηκε υπέρ του ΝΑΙ, δεν εγκατέλειψε την Κύπρο στις επόμενες διπλωματικές μάχες.
Ο ΔΗΣΥ. που η ηγεσία του (Αναστασνάδης) υποστήριξε το ΝΑΙ, διασπάστηκε και συμμετέχει στις ευρωεκλογές με δύο ψηφοδέλτια. Οι υποστηρικτές του ΟΧΙ, μεταξύ των οποίων οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ, θα έχουν επικεφαλής τον τ. πρόεδρο του κόμματος Μάτση, αδελφό ήρωα της ΕΟΚΑ.
Στο ΑΚΕΛ έχουν βγει ανοιχτά προς τα έξω οι διαφωνίες, πρωτοφανές για κομμουνιστικό κόμμα, και είναι άγνωστο μέχρι πότε η ηγετική ομάδα θα διατηρεί τις ισορροπίες και τη συνοχή του κόμματος. Ο Χριστόφιας ανοιχτά δηλώνει ότι επιδιώκει να μην ενταφιαστεί το σχέδιο Ανάν και έχει γίνει (μαζί με τον Ταλάτ) ο προνομιακός συνομιλητής των Αγγλοαμερικανών, που σε κάθε ευκαιρία παρακάμπτουν τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο μόνος δήμος όπου πλειοψήφισε το ΝΑΙ ήταν της Δερύνειας, προπύργιο του ΑΚΕΛ.
Στην ΕΔΕΚ η σημερινή ηγετική ομάδα εγκαταστάθηκε από το Λαλιώτη (όψιμο απορριπτικό !!), που έθεσε στο περιθώριο τον ιστορικό ηγέτη Β. Λυσσαρίδη. Σήμερα ο Λυσσαρίδης κινείται για την αλλαγή της ηγεσίας.
Το ΔΗΚΟ οφείλει την απήχηση του κυρίως στην προσωπικότητα του Τ. Παπαδόπουλου. Οι Νέοι Ορίζοντες του Ν. Κουτσού, με τη συνεπή στάση, έχουν μικρή επιρροή, όπως και η ΑΔΗΚ και οι Οικολόγοι. Ο πρόεδρος των Ε.ΔΗ. Γ. Βασιλείου εξευτελίστηκε πλήρως, αφού αποκαλύφθηκαν και οι επαγγελματικές του σχέσεις με το λόρδο Χάνει!!
Η Κύπρος έχει επείγουσα ανάγκη από αλλαγή του πολιτικού της σκηνικού. Όλες οι δυνάμεις που στήριξαν το ΟΧΙ, κυρίως μέσα από κινήσεις πολιτών, πρέπει να κυριαρχήσουν στην πολιτική, είτε μπολιάζοντας τα υπάρχοντα κόμματα, είτε δημιουργώντας νέα. Ειδικά αυτό αφορά τα λαϊκά στρώματα, που, εγκλωβισμένα στην πολιτική του ΑΚΕΛ, κυρίως, δεν έπαιξαν τον πρωτοποριακό ρόλο που έπρεπε στον αγώνα για το ΟΧΙ και εναπέθεσαν την ευθύνη στην πατριωτική μερίδα της αστικής τάξης, με εκφραστή τον πρόεδρο Παπαδόπουλο. Το κλίμα είναι κατάλληλο, εκτός των άλλων, γιατί έχει αρχίσει ήδη να αμφισβητείται σοβαρά ο ρόλος της Ε.Ε. και πιστεύουμε ότι κάποιος πρέπει να εξηγήσει ότι η επιλογή της ένταξης είναι εις βάρος της Κύπρου και πρέπει να αναθεωρηθεί.
Τελευταία παρατήρηση: φαίνεται ότι οι «εθνικιστές» του ΟΧΙ ενδιαφέρονται περισσότερο για την πρόοδο των Τουρκοκυπρίων απ' όσο οι αυτόκλητοι προστάτες τους του NΑΙ. (Πολλοί Τουρκοκύπριοι ψήφισαν ΝΑΙ, νομίζοντας ότι έτσι θα απαλλαγούν από τον Αττίλα και τον Ντενκτάς} Οι οποίοι κ προστάτες» τους του ΝΑΙ (Αναστασιάδης, Κληρίδης, Βασιλείου κλπ.) είχαν διαβεβαιώσει τους δικούς τους προστάτες (ΗΠΑ και Ε.Ε.) ότι η υπερψήφιση του σχεδίου Ανάν ήταν βέβαιη!! Και τώρα...
Κατηγορία
Φύλλο 98 Μαΐου 2004
Οι κρίσιμες στιγμές που περνάει η Κύπρος ανέδειξαν, δυστυχώς, τις τραγικές αδυναμίες των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα. Δεν εννοούμε αυτές που υποστηρίζουν το σχέδιο Ανάν, αλλά αυτές που αντιτάσσονται.
Παλιότερα η λαϊκή θέληση στην Κύπρο και στην Ελλάδα εκφραζόταν με συλλαλητήρια, που ήταν τόσο μαζικά και μαχητικά, ώστε επηρέαζαν τις εξελίξεις. Τα πανό ήταν ελάχιστα και χωρίς υπογραφές. Οι κομματικές ταυτότητες έμεναν στα σπίτια.
Στην Κύπρο, μόλις δημοσιεύτηκε το σχέδιο Ανάν, συγκροτήθηκε η «Παγκύπρια Κίνηση Πολιτών» από το σύνολο των δυνάμεων όλου του πολιτικού φάσματος που αντιτάσσονται στο σχέδιο. Στην αρχή του καταλόγου είναι δήμοι και κοινότητες, κυρίως από τα κατεχόμενα, ακολουθούν προσφυγικά σωματεία, η Μητρόπολη Κυρήνειας, κάπου στη μέση του καταλόγου είναι τα 2 κόμματα (Νέοι Ορίζοντες και Οικολόγοι), ακολουθούν οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ και πολλοί άλλοι. Η κίνηση αυτή υπολογίζεται από τον καθένα. Έκανε επιτυχείς εκδηλώσεις, αν και η πιο σημαντική, η συγκέντρωση στην πλατεία Ελευθερίας στις 8/12 δεν είχε την αναμενόμενη μαζικότητα, λόγω της πρωτοφανούς νεροποντής και διαφόρων μεθοδεύσεων. Στο ενεργητικό της είναι η ενημέρωση του κυπριακού ελληνισμού, που είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του ποσοστού του ΟΧΙ στις δημοσκοπήσεις.
Η Κύπρος το ελάχιστο που ζητούσε από την Ελλάδα ήταν ένα συλλαλητήριο συμπαράστασης. Οι φορείς θα έπρεπε κατ αρχήν να ευαισθητοποιήσουν και να ενημερώσουν μέλη και φίλους (αυτό έκανε και το ΑΣΚΕ) και στη συνέχεια όλες οι δυνάμεις να κινητοποιηθούν για ένα παλλαϊκό συλλαλητήριο χωρίς κομματικές ταμπέλες. Αντί γι αυτό επεκράτησαν κομματικές σκοπιμότητες.
Το ΚΚΕ έκανε αμέσως μια κομματική συγκέντρωση και πορεία, που επηρέασε μόνο την κυκλοφορία στο κέντρο της Αθήνας. Στις 12/12 το μετωπικό του σχήμα «Δράση Θεσσαλονίκη 2003» οργάνωσε μια δεύτερη συγκέντρωση στα Προπύλαια και πορεία προς τα γραφεία της Ε.Ε., όπου πήραν μέρος απρόσκλητες και δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Συνολικά λίγες χιλιάδες άνθρωποι, δηλ. ούτε καν όλα τα κομματικά μέλη. Μάλιστα το Κυπριακό ήταν ένα από τα 3 βασικά θέματα της κινητοποίησης. Τα αποτελέσματα αναμενόμενα.
Στην εκδήλωση του ΔΗΚΚΙ στην ΕΣΗΕΑ δημιουργήθηκε η Πατριωτική Κίνηση Πολιτών (ΠΑΚΙΠ), η οποία (ανεξαρτήτως προθέσεων) δεν κάλυψε όλο το πολιτικό φάσμα, αλλά στη συνείδηση του κόσμου καταγράφηκε ως «η Κίνηση του Τσοβόλα και των διαφωνούντων του ΠΑΣΟΚ» και για κάποιους επαϊοντες ως προσπάθεια διεύρυνσης του (ολίγον μυστηριώδους) Δικτύου 21. Στην εκδήλωση της ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ στο Πολεμικό Μουσείο στις 27/11, που ήταν πολύ επιτυχής, διατυπώθηκε από τους διοργανωτές η πρόταση για ένα συλλαλητήριο πριν την Κοπεγχάγη (12/12).
Το ΑΣΚΕ εκπροσωπήθηκε στην εκδήλωση και στο χαιρετισμό του συμφώνησε με την πρόταση (άλλωστε ήταν και δική μας απόφαση να το προτείνουμε). Έτσι την επόμενη μέρα έγινε συνάντηση στα γραφεία της ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ με αποκλειστικό θέμα τη διοργάνωση του συλλαλητηρίου και με σκοπό να απευθυνθούμε στους πάντες πλην των χουντικών. Αποφασίσαμε να τεθούν επικεφαλής η ΣΕΥΑΕΚ (Συντονιστική Επιτροπή Υποστήριξης Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο), το σωματείο ΣΑΚ (Συμπαράσταση Αγώνα Κύπρου) και κυπριακά σωματεία και να ακολουθούμε όλοι οι υπόλοιποι φορείς. Αποφασίσαμε να κινηθούμε ταχύτατα προς κάθε κατεύθυνση.
Το ΚΚΕ απάντησε ότι θα το συζητήσει(!) Ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ μας έκλεισε ραντεβού μετά 5 μέρες(!), το οποίο ανέβαλε για άλλες 2, λόγω φόρτου εργασίας (!) και το οποίο τελικά δεν έγινε(!). Τα στελέχη του ΣΥΝ εξαφανίστηκαν(!). Ο αρχιεπίσκοπος είπε ότι δε συμφωνεί με συλλαλητήριο πριν τις 12/12 (για πότε άραγε;) και ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να συγχαρούν το Σημίτη για την ... επιτυχία της Κοπεγχάγης(!).
Το χειρότερο ήταν ότι, ενώ αποφασίστηκε η διοργάνωση να γίνει από το πλατύτερο δυνατό φάσμα, εμφανίστηκε έτοιμη αφίσα που υπογραφόταν από την ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ (ΠΑΚΙΠ). Για να διορθωθεί το λάθος, αποφασίσαμε να τυπωθεί προκήρυξη. Όταν ήρθε και η προκήρυξη, διαπιστώσαμε με έκπληξη ότι κι αυτή έγραφε για «εκδήλωση της ΠΑΚΙΠ με συμμετοχή και άλλων φορέων». Τρίτη απόφαση για δελτίο τύπου, που θα διόρθωνε τα δύο προηγούμενα λάθη, είχε τα ίδια αποτελέσματα. Το δελτίο έγραφε για «εκδήλωση της ΠΑΚΙΠ, στην οποία θα χαιρετίσουν και άλλοι φορείς»(!).
Ενδιαμέσως ο τύπος έγραψε ότι η ΠΑΚΙΠ μετατρέπεται σε πολιτική κίνηση. {Το ΑΣΚΕ μετά το τύπωμα της προκήρυξης έπαψε να συμμετέχει, γιατί είδε ότι κύριος σκοπός δεν ήταν η βοήθεια προς την Κύπρο, αλλά η ανάδειξη της ΠΑΚΙΠ κι έτσι ο κόσμος δε θα ανταποκρινόταν, γιατί θα ήθελε μόνο να βοηθήσει την Κύπρο κι όχι να συμβάλει σε κομματικές σκοπιμότητες.}
Το αποτέλεσμα ήταν θλιβερό. Ο δήμαρχος Κυρήνειας, ο μητροπολίτης Κυρήνειας και οι εκπρόσωποι των 2 κυπριακών κομμάτων μίλησαν στα Προπύλαια στις 11/12 μπροστά σε 500 ανθρώπους, από τους οποίους οι 100 επίσημοι (τ. υπουργοί, βουλευτές κλπ.) και εκπρόσωποι φορέων...
Ας ελπίσουμε ότι, έστω και καθυστερημένα, μια και δόθηκε παράταση μέχρι 28/2/03, θα επικρατήσουν άλλες αντιλήψεις.
Κατηγορία
Φύλλο 90 Ιανουαρίου 2003
Δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν κατάλαβε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. και τα φερέφωνα της ότι το σίριαλ της "17ης..." έχει κουράσει πια σε τέτοιο βαθμό, που προκαλεί όχι, πλέον, γέλια αλλά... αηδία. Όλοι γνωρίζουν πού στοχεύει διεθνώς και εσωτερικά η "αντιτρομοκρατική εκστρατεία". Γιατί, λοιπόν,συνεχίζει και εμπλουτίζει μάλιστα με την προφυλάκιση τον Σερίφη ("έγκλημα κατά της Δικαιοσύνης", φωνάζει ακόμη και ο Ευαγ. Γιαννόπουλος!) αυτό το κακόγουστο θέατρο;
Επιμένουν, λένε πολλοί, οι Αμερικάνοι. Μόνο έτσι θα διατηρείται ο Σημίτης και θα προωθείται ο ... Χρυσοχοΐδης, συνεχίζουν, και στο μικρό, έστω, βαθμό που εξασφαλίζει ακροαματικότητες μπορεί να συνεχιστεί ο αποπροσανατολισμός και η αποπληροφόρηση στα πολύ σοβαρά και τρέχοντα θέματα.
Μπορεί και να είναι έτσι. Όταν μάλιστα και ο (όχι ανόητος) Λαλιώτης προτείνει να μετατραπεί η πορεία του Πολυτεχνείου σε διαδήλωση... κατά της τρομοκρατίας (υποθέτουμε μπροστά στις... γιάφκες των Ξηρέδων αντί στην Αμερικάνικη Πρεσβεία), φαίνεται ότι και η αυτοάμυνα κατά της γελοιότητας έχει τα όρια της.
Λαλιώτης και Πολυτεχνείο
Ο Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ πρότεινε να αφιερωθεί η φετεινή πορεία του Πολυτεχνείου στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας, δηλ. να πάμε φέτος όχι για να καταγγείλουμε τους Αμερικανούς, αλλά να τους συμπαρασταθούμε!
Εμείς, που δυσκολευόμαστε να παρακολουθούμε τις σκέψεις του, απλώς υπενθυμίζουμε ότι κάθε χρόνο αυτό κάνουμε: καταγγέλλουμε τους υπ' αρ. 1 τρομοκράτες του πλανήτη,τους προστάτες του κ. Λαλιώτη.
Μερικοί έγραψαν ότι με την πρόταση αυτή ο Λαλιώτης ξέχασε τα νώτα του. Μήπως, αντιθέτως, τα θυμήθηκε;
Κατηγορία
Φύλλο 89 Νοεμβρίου 2002
Στις 23/6 πραγματοποιήθηκε η Σύνοδος του ΑΣΚΕ. Για όλα τα θέματα υπήρχε εισήγηση της Εκτελεστικής Επιτροπής.
Πρώτο θέμα ήταν η συζήτηση για τη νέα προκήρυξη. Μετά από τις παρατηρήσεις διαμορφώθηκε το τελικό κείμενο. Ήδη η προκήρυξη τυπώθηκε και άρχισε το μοίρασμά της (Χαλκίδα, Θήβα). Περιέχεται ως ένθετο στην «Ε».
Δεύτερο θέμα ήταν η θέση του ΑΣΚΕ για τις συνεργασίες. Εγκρίθηκε το σχετικό κείμενο, που περιλαμβάνεται σ αυτό το φύλλο της «Ε». [Δημοσιεύτηκε και στη «Χριστιανική» της 28/6].
Τρίτο θέμα ήταν η ανάλυση της πολιτικής κατάστασης. Από τη συζήτηση προέκυψαν τα σχετικά άρθρα της «Ε».
Τέταρτο θέμα ήταν ο απολογισμός του εξαμήνου που πέρασε και ο προγραμματισμός για το επόμενο. Η Ε.Ε. λειτούργησε τακτικά κάθε βδομάδα, η «Ενημέρωση» εκδόθηκε επίσης τακτικά κάθε δίμηνο με τις θέσεις μας και τις αναλύσεις μας, μεγάλη επιτυχία είχε η εκδήλωση της νεολαίας, επιτυχείς ήσαν και οι εσπερίδες. Δεν προχώρησε η δουλειά για τις νέες εκδόσεις. Σημαντική αύξηση είχε ο αριθμός των επισκεπτών της ιστοσελίδας του ΑΣΚΕ: από 55 κατά μέσο όρο τη μέρα το 2006 σε 84 το πρώτο εξάμηνο του 2007. Κατά τη συζήτηση του προγραμματισμού ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στην προσπάθεια που κάνουμε για να υπερβούμε τις οικονομικές δυσκολίες για τη συμμετοχή του ΑΣΚΕ στις ερχόμενες εκλογές.
Κατηγορία
Φύλλο 117 Ιουλίου 2007
Μιας και η «δημοκρατική» Ε.Ε. ξεκινάει το πρόστιμο στην Ελλάδα από τις 15 Ιανουαρίου του 2010 της τάξεως των 15.000 ευρώ ημερησίως συν 600.000 κάθε χρόνο για τη μη ενσωμάτωση της οδηγίας 36/05, που αφορά στα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των κολλεγίων που συνδέονται με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά, το σχετικό προεδρικό διάταγμα βρίσκεται ήδη στο ΣτΕ. [’λλα 31.000 ευρώ πρόστιμο πληρώνουμε κάθε μέρα στις Βρυξέλες, επειδή δεν επιτρέπουμε τα «φρουτάκια». Γι αυτό η «προοδευτική» μας κυβέρνηση θα τα νομιμοποιήσει.] Η ουσιαστική αναγνώριση των κέντρων ελευθέρων σπουδών ή κολλεγίων (άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλιώς) είναι «προ των πυλών». Η αναγνώρισή τους ως ιδιωτικά πανεπιστήμια προϋποθέτει συνταγματική αναθεώρηση, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν απασχολεί κανέναν. [Από πότε η Παιδεία έχει να απασχολήσει κάποιον σε αυτόν τον τόπο;]
Ο κύριος στόχος κι αυτό το οποίο τάζουν στους υποψηφίους τους οι ιδιοκτήτες των κολλεγίων είναι η αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Δε χρειάζεται να τονίσουμε πόσο αυτή η αναγνώριση θα επιδείνωνε την κατάσταση σε μια ήδη τραγική εποχή για τους χιλιάδες άνεργους των ελληνικών πανεπιστημίων. Αν αναγνωριστεί ο επαγγελματίας (δικηγόρος, γιατρός κ.λπ.) από κάποιο ξένο (χώρας μέλους της Ε.Ε.) επαγγελματικό επιμελητήριο ή σύλλογο, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να κάνει το ίδιο.
Αξίζει για την ιστορία να αναφερθεί ότι όλα αυτά έχουν ξεκινήσει από τα βρετανικά πανεπιστήμια, που, για να επιβιώσουν από τις περικοπές χρηματοδότησης, ίδρυσαν παραρτήματα σε άλλες χώρες κι έτσι ξεκίνησε και η συνεργασία με τα διάφορα κολλέγια. (Οι ’γγλοι ξέρουν να προστατεύουν το πανεπιστήμιό τους.)
Απαξίωση του Υπουργείου Παιδείας
Πολύ σημαντική είναι και η απαξίωση του Υπουργείου Παιδείας που, κατά την Κομισιόν, δε θα μπορεί να αξιολογεί τα προγράμματα σπουδών των κολλεγίων που συνεργάζονται με ευρωπαϊκά ΑΕΙ, ούτε τα ακαδημαϊκά προσόντα των διδασκόντων, τις εγκαταστάσεις ή τη διαφήμιση. Το ΕΚΕΠΙΣ (Εθνικό Κέντρο Πιστοποίησης Κέντρων Επαγγελματικής Κατάρτισης) θα αδειοδοτεί πλέον και θα πιστοποιεί τα κολλέγια. Με τη δικαιολογία της ελεύθερης διακίνησης των υπηρεσιών παρακάμπτεται και η ίδια η Συνταγματική Συνθήκη, που δηλώνει ότι η Ε.Ε. δε θα αποφασίζει στα ζητήματα της παιδείας των κρατών μελών μόνη της.
Η κ. Διαμαντοπούλου είπε καθαρά ότι στόχος είναι η συμμετοχή περισσότερων Ελλήνων στη «Δια Βίου Εκπαίδευση». Μετάφραση στη νεοελληνική: δεν υπάρχουν επαγγελματικά δικαιώματα, ανά πάσα στιγμή θα επιμορφώνεστε, για να μετακινείστε στην αγορά εργασίας για τις δικές της ανάγκες μόνο.
Κάποια τελευταία νέα, αν δεν είναι απλά στάχτη στα μάτια, δείχνουν ελαχίστως ενθαρρυντικά, μιας και ακούστηκε ότι τα κολλέγια δεν θα ενταχθούν στην τριτοβάθμια, αλλά στη μεταδευτεροβάθμια εκπαιδευτική βαθμίδα, με μια αντιστοιχία σαν αυτή των ΙΕΚ ως προς τα επαγγελματικά δικαιώματα. Φυσικά οι ιδιοκτήτες ετοιμάζονται για τις αντίστοιχες κινήσεις και βλέπουμε
Κατηγορία
Φύλλο 132 Ιανουαρίου 2010
Στις 12/10/09 ο δημοσιογράφος Χρ. Πηγαδίτης κάλεσε εκπροσώπους του ΑΣΚΕ (Σήφη Στενό) και του Μ-Λ ΚΚΕ (Θανάση Τσιριγώτη) σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για τις μετεκλογικές εξελίξεις και για γενικότερα πολύ σημαντικά θέματα.
Τον ευχαριστούμε και πάλι για το κάλεσμα στις εκπομπές του, που γίνονται κάθε Δευτέρα 6-7 μ.μ.
Κατηγορία
Φύλλο 131 Νοεμβρίου 2009
Όσοι είχαν αυταπάτες ότι η εκλογή Ομπάμα θα σήμαινε μια μεγάλη αλλαγή προς το καλύτερο για την Αμερική και για τον κόσμο όλο μάλλον προσγειώνονται στην πραγματικότητα. Ακόμη και στα εσωτερικά κοινωνικά προβλήματα το πρόγραμμά του καρκινοβατεί.
Ο Ομπάμα στα χνάρια του Μπους
Στην εξωτερική του πολιτική, αν και κατάλαβε μετά το φιάσκο της Γεωργίας ότι δεν μπορεί να έρθει σε ανοιχτή σύγκρουση με τη Ρωσία κι έκανε πίσω στην αντιπυραυλική ασπίδα, κατά τ άλλα συνεχίζει στη γραμμή του προκατόχου του, όπως στο Αφγανιστάν. [Γι αυτό άραγε τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ για την ειρήνη;] Χρησιμοποιεί μάλιστα και τις ίδιες μεθόδους, μεταξύ αυτών και την «τρομοκρατία» ως μέσο επιβολής σε λαούς και κυβερνήσεις. Τελευταίο του «κατόρθωμα» η αποστολή στρατευμάτων κατοχής στην πληγείσα από το φονικό σεισμό Αϊτή.
Ορκίζεται πίστη στα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά δεν ενοχλείται όταν κατάφωρα τα παραβιάζουν οι σύμμαχοί του. Δεν ενοχλείται ούτε από την ανατίναξη του μνημείου των Γεωργιανών που έπεσαν στον πόλεμο κατά του ναζισμού, ούτε από την απαγόρευση των κομμουνιστικών συμβόλων και ιδεών στην Πολωνία (η ποινή είναι 2 χρόνια φυλακή), ούτε από την προσπάθεια απαγόρευσης του Κ.Κ. της Τσεχίας, το οποίο (ορθώς) κατηγορούσαν για την απαγόρευση άλλων κομμάτων στη διάρκεια της δικής του εξουσίας, ούτε από τη διάλυση του φιλοκουρδικού κόμματος στην Τουρκία, ούτε από τα εγκλήματα των Ισραηλινών στη Λωρίδα της Γάζας, ούτε από τη δικτατορία στην Αίγυπτο, ούτε από τη συνεχιζόμενη κατοχή του 40% της Κύπρου, ούτε από πολλά άλλα.
Απ όλ αυτά δεν ενοχλείται ούτε η ποικιλοτρόπως εξαρτημένη από τις ΗΠΑ Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία σε ένδειξη ευπείθειας όρισε ως «υπουργό» της των εξωτερικών την Αγγλίδα Κάθριν ’στον. «Η άσημη και πολιτικά ανυπόληπτη τέως επίτροπος εκτιμάται ότι θα ακολουθεί πιστά τις εντολές του Φόρεϊν Όφις», έγραψε ανήσυχος (23/11/09) ο «Φιλελεύθερος», η μεγαλύτερη εφημερίδα της Κύπρου, και πρόσθεσε: «Εύλογα ερωτήματα γεννά ωστόσο η απόφαση του πρωθυπουργού της Ελλάδας Γιώργου Παπανδρέου να πρωτοστατήσει στην εκλογή της Βρετανίδας βαρόνης».
Πρωτοφανής η υποτέλεια
Ενώ πληθαίνουν τα κράτη που σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό ακολουθούν μια αδέσμευτη πολιτική προς το συμφέρον των λαών τους, στην πατρίδα μας κυβερνά (και με δική μας ευθύνη, βεβαίως) μια ολιγάριθμη ομάδα, ανεπαρκής από κάθε άποψη, που το κύριο μέλημά της είναι να υπηρετεί την αμερικανική διοίκηση, που την έφερε και τη διατηρεί στην εξουσία. Πρώτη φορά μετά τα φρικτά μετεμφυλιακά χρόνια η υποταγή μιας ελληνικής κυβέρνησης είναι τόσο απροκάλυπτη. Ακόμη και η κυβέρνηση Σημίτη, αν και πλήρως υποτελής, προσπαθούσε να εμφανίσει ως δικές της τις αποφάσεις που άλλοι της υπαγόρευαν. Τώρα ούτε αυτή η προσπάθεια γίνεται.
Ο χειρισμός των οικονομικών μας γίνεται φανερά πλέον από τους γραφειοκράτες των Βρυξελών, εντεταλμένους να μη σταματήσει η μεταφορά πλούτου από τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα της χώρας μας προς τους μεγαλοεπιχειρηματίες της Δ. Ευρώπης (βλ. ειδικό άρθρο). Οι 3 ελεγκτές-υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης (από τους οποίους οι 2 Έλληνες!), που «αποφασίζουν και διατάζουν» μια εκλεγμένη κυβέρνηση, δε γνωρίζουμε πόσο ενοχλούν τους εντολοδόχους, αλλά οπωσδήποτε ενοχλούν τον ελληνικό λαό, τουλάχιστον όσους διατηρούν κάποια αξιοπρέπεια. Ευτυχώς
αμέσως μετά την αναχώρηση των 3 έσκασε η βόμβα των «τρομοκρατών» στο Μνημείο του ’γνωστου Στρατιώτη (αυτό που είχαν κάψει οι άλλοι «επαναστάτες» πριν από ένα χρόνο), οι αναλυτές των τηλεοπτικών παραθύρων προέκριναν τη βόμβα ως μείζον θέμα και οι 3 ελεγκτές ξεχάστηκαν. (Έμειναν, δυστυχώς, οι εντολές τους.) Σχεδόν απαρατήρητοι πέρασαν και οι ελεγκτές του ΔΝΤ τις ίδιες μέρες (που δεν τους κάλεσε κανένας).
Σοβαρές απειλές
Εξυπηρετώντας τα ξένα συμφέροντα, αυτή η κυβέρνηση θέτει σε κίνδυνο την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, ακόμη και την ίδια την κρατική της υπόσταση με τα νομοσχέδια του κ. Ραγκούση, τις συνεχείς παραχωρήσεις προς την Τουρκία και τη συνεχή απαξίωση των Ενόπλων Δυνάμεων (βλ. ειδικά άρθρα). Γραμματέας του κόμματος (Ξυνίδης) ορίζεται ο εκλεκτός του τουρκικού προξενείου (σύμφωνα με την έγκυρη τοπική εφημερίδα «Αντιφωνητής»), άγνωστος έξω από την εκλογική του περιφέρεια. Ειδική Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας αρμόδια για τα προγράμματα εκπαίδευσης των παιδιών μας είναι η κ. Δραγώνα, που γράφει στο βιβλίο της: «Η ελληνική ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από το 19ο αιώνα
κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν το 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχθήκαμε, για να κονομήσουμε»!! Επικεφαλής της πιο ευαίσθητης περιφέρειας, της Θράκης, ορίζεται συνεργάτις της κ. Δραγώνα, με τις ίδιες ιδέες. Όταν αυτά και πολλά άλλα παρόμοια συμβαίνουν, τότε κανένας εφησυχασμός δε συγχωρείται. Εάν, μάλιστα, αληθεύει η πληροφορία (περιοδικό «Επίκαιρα»), που δε διαψεύστηκε, ότι ο Γ. Παπανδρέου βολιδοσκόπησε το Δ. Αβραμόπουλο για να ψηφίσουν άλλον για Πρόεδρο της Δημοκρατίας αντί του Κ. Παπούλια, σημαίνει ότι οι κύριοι είναι πολύ επικίνδυνοι.
Η «παιδική χαρά»
Και να σκεφθεί κανείς ότι όλ αυτά τα επιχειρεί μια κυβέρνηση που δίνει την «εικόνα παιδικής χαράς», όπως εύστοχα έγραψε και το ΠΑΡΟΝ της 3/1/10. Ο Χ. Παμπούκης, που ορίστηκε να παίζει το ρόλο του άτυπου πρωθυπουργού, για να καλύπτει την προφανή ανεπάρκεια του τύποις πρωθυπουργού, στην πρώτη του ομιλία στη Βουλή για τον προϋπολογισμό «θύμιζε έκθεση παιδιών του Δημοτικού Σχολείου», όπως έγραψε ο δημοσιογράφος Γ. Τριάντης.
Η εικόνα αυτή της κυβέρνησης δεν μπορεί παρά να ανησυχεί τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, είτε γιατί υφίσταται τις βαριές συνέπειες της οικονομικής πολιτικής, είτε γιατί αντιλαμβάνεται τι σημαίνουν οι συνεχείς και σοβαρές παραχωρήσεις στα εθνικά θέματα, είτε γιατί αποβαίνει δυσχερής έως αδύνατη η ικανοποίηση προσωπικών επιδιώξεων.
Η ήττα του μητσοτακέικου
Αφού το μητσοτακέικο ροκάνισε χωρίς δυσκολία τον άβουλο και ανίκανο Καραμανλή, περίμενε την εκλογή της Ντόρας στην προεδρία της Ν.Δ. από το συνέδριο με συντριπτική πλειοψηφία. Όλα ήσαν καλά προετοιμασμένα. Η συντριπτικά μεγαλύτερη μερίδα του ξένου παράγοντα, των ΜΜΕ, των βουλευτών, των δημάρχων, των επιχειρηματιών κ.λπ. ήταν μαζί της. Τα μυστικά κονδύλια του υπ. Εξωτερικών, αντί για το «εξωτερικό», χρησιμοποιήθηκαν κι αυτά για το στήσιμο μηχανισμών στο εσωτερικό.
Η δουλειά χάλασε με την πρόταση Αβραμόπουλου για εκλογή από τη βάση. Το επιτελείο της Ντόρας ή υποτίμησε τη σημασία της ή δεν μπόρεσε να την απορρίψει ή και τα δύο μαζί. Τα αποτελέσματα γνωστά.
Η αποτυχία της Ντόρας, σε κάθε περίπτωση, είναι μια θετική εξέλιξη για την πολιτική ζωή του τόπου, γιατί εκτοπίζει από το κέντρο των αποφάσεων μια οικογένεια που συνωμοτεί αδίστακτα και διαρκώς μαζί με τους ξένους (για να εξασφαλίζει την εύνοιά τους) σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού.
Το κακό για τη Ντόρα δε σταμάτησε στην εκλογική της ήττα. Το «ΕΘΝΟΣ» στις 6/12/09 δημοσίευσε τα πρακτικά που κράτησε ο Έλληνας πρέσβης στο Παρίσι (20/9/08) από συνάντηση που είχαν εκεί οι υπ. Εξ. Ντόρα και Μιλόσοσκι, από τα οποία φαίνεται ότι η κυρία (κατά το παράδειγμα του πατέρα της), ενώ δημόσια υποστήριζε την επίσημη ελληνική θέση για το σκοπιανό, στις ιδιαίτερες συναντήσεις της υποσχέθηκε ότι δε θα φέρει αντίρρηση για την ύπαρξη «μακεδονικού έθνους» και «μακεδονικής γλώσσας», ούτε θα ζητήσει την αλλαγή του σκοπιανού συντάγματος, που είναι απαραίτητη για το erga omnes. Η ίδια εφημερίδα αποκάλυψε στις 12/1/10 ότι η Ντόρα ως υπ. εξ. έκανε «τα στραβά μάτια» κατά τις διαπραγματεύσεις της FRONTEX με την Τουρκία, με αποτέλεσμα η Τουρκία να οριστεί υπεύθυνη για το μισό Αιγαίο, παραβιάζοντας ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Οι αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες του Λιμενικού, των Ενόπλων Δυνάμεων και του Υπουργείου Εξωτερικών ξεσηκώθηκαν κι έτσι ο νέος υπ. εξ. Δρούτσας αναγκάστηκε να ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση.
Η καριέρα της Ντόρας φαίνεται ότι τελειώνει άδοξα. Ο μόνος που δεν το βάζει κάτω είναι ο επίτιμος, που καταλαβαίνει ότι μόνο με πλήρη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού έχει ελπίδες η θυγατέρα του. Γι αυτό έριξε και την πρόταση για «κυβέρνηση εθνικής ανάγκης». Ήξερε ότι τώρα θα απορριφθεί, αλλά ότι θα παραμείνει στα «υπ όψιν», όταν δυσκολέψουν κι άλλο τα πράγματα και η σημερινή κυβέρνηση απαξιωθεί εντελώς, κάτι που φαίνεται ότι δε θ αργήσει.
Ήπια αντιπολίτευση από Σαμαρά
Η εκλογή του Σαμαρά απέδειξε για πολλοστή φορά την αναξιοπιστία του αντιπροσωπευτικού συστήματος στο δυτικό κόσμο. Οι αντιπρόσωποι ψηφίζουν με συντριπτική πλειοψηφία τα ακριβώς αντίθετα απ αυτά που επιθυμούν και θα ψήφιζαν αυτοί που τους εξέλεξαν. Βροντερά παραδείγματα τα δημοψηφίσματα της Ε.Ε. και (όσον αφορά στα δικά μας) η παράδοση Οτσαλάν, οι βομβαρδισμοί της Γιουγκοσλαβίας, τα οικονομικά.
Οι πρώτες μέρες του Σαμαρά δεν επαληθεύουν τις μεγάλες ελπίδες που εναπέθεσαν πολλοί στην εκλογή του. Είναι πίσω ακόμη κι από τους περιορισμούς του που εμείς παραθέσαμε στο προηγούμενο φύλλο της «Ε». Δεν αναφερόμαστε στις εσωκομματικές του κινήσεις και στην αξιοποίηση των ντορικών, που μπορεί να είναι και σωστές. Αναφερόμαστε στη μέχρι τώρα αντιπολίτευσή του, που ξεκίνησε μέχρι παρεξηγήσεως ήπια (στη συνέχεια ανέβασε τους τόνους). Αναφερόμαστε, κυρίως, στη σιωπή του για το καταστροφικό φιάσκο των Βρυξελών και τις ευθύνες των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου.
Πάντως η τοποθέτησή του για το ζήτημα της ιθαγένειας και της ψήφου στους μετανάστες ήταν καλή, αν και αποπροσανατολιστική όσον αφορά στις κυβερνητικές προθέσεις (είπε ότι αποσκοπεί σε εκλογικά οφέλη).
Αποκαλυπτήρια Καρατζαφέρη
Όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι, επιβεβαιώθηκαν όσα ισχυρίζεται το ΑΣΚΕ από την αρχή για τον κ. Καρατζαφέρη, δηλ. ότι παριστάνει τον πατριώτη, ενώ είναι στην υπηρεσία των πιο μειοδοτικών κύκλων. Στη διαδικασία εκλογής του νέου προέδρου της Ν.Δ. έκανε ό,τι μπορούσε για να συμβάλει στην ενίσχυση της Ντόρας. (Μήπως έστειλε και κόσμο να ψηφίσει;)
Για να θολώσουν τα νερά οι «αναλυτές» των ΜΜΕ διέδωσαν την ερμηνεία ότι ο Καρατζαφέρης φοβάται πως η εκλογή Σαμαρά θα μεταφέρει πολλούς ψηφοφόρους (ίσως και μέλη) του ΛΑΟΣ προς τη Ν.Δ. Βεβαίως κι αυτό δεν είναι λιγότερο επιβαρυντικό, αφού δείχνει να βάζει το κομματικό του συμφέρον πάνω από το εθνικό.
Αν ο Σαμαράς ακολουθήσει μια δυναμική πολιτική, πράγματι ο ΛΑΟΣ κινδυνεύει με συρρίκνωση ή και διάλυση, γιατί ο πολύς κόσμος που τον ψηφίζει έχει πολύ διαφορετικά κίνητρα από τον αρχηγό του. Αλιώς μπορεί να ελπίζει. Στη δε γενική ανατροπή που προωθεί ο Μητσοτάκης (που μάλλον θα παραμείνει κι αυτή όνειρο θερινής νυκτός) θα ήταν πολύ
χαριτωμένο να βλέπαμε αγκαλιασμένους τη Ντόρα και τον Καρατζαφέρη.
Τα άλλα κόμματα
Το ΚΚΕ, το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που ασκεί ουσιαστική κριτική στην κυβερνητική πολιτική και γενικότερα στο πολιτικό σύστημα, παραμένει εγκλωβισμένο στις μονοκομματικές και, ευρύτερα, σταλινικές του αντιλήψεις, που είναι έξω από τη νοοτροπία και τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και βάζουν φραγμούς στην επιρροή του. Δεν μπορεί να απευθυνθεί ούτε στα πλατιά λαϊκά στρώματα, που υποφέρουν από την οικονομική πολιτική, κι έτσι αξιοποιεί σε μικρό βαθμό την αξιόμαχη οργανωτική του δομή και τον αγώνα των μελών του.
Ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ ασχολείται περισσότερο με τις εσωτερικές του διαμάχες για το πότε και πώς θα συμμετάσχουν μέλη του στις διάφορες μορφές εξουσίας. Να ελπίζουμε ότι τα πολυάριθμα μέλη του που δεν ενδιαφέρονται γι αυτά θα διαχωρίσουν κάποια στιγμή τη θέση τους, αποφασίζοντας επιτέλους «με ποιους θα παν και ποιους θ αφήσουν»; Η πρόσφατη ομόφωνη υποστήριξη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ προς την κ. Δραγώνα δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.
[Όσο για εκείνους τους Οικολόγους-Πράσινους, πού να βρίσκονται, άραγε; Μήπως είναι απασχολημένοι κι αυτοί με τα βιογραφικά τους; Ή ασχολούνται (με το αζημίωτο) με τις ΜΚΟ, που τόσο συμπαθεί ο Γιωργάκης;]
Μέσα σ αυτές τις συνθήκες το ΑΣΚΕ, χωρίς να μειώνει τη σημασία του αγώνα σε επιμέρους ζητήματα στα πλαίσια του σημερινού συστήματος, επιμένει στην άποψή του ότι αυτός ο τόπος έχει ανάγκη από μια βαθιά αλλαγή σε όλους τους τομείς, το πλαίσιο της οποίας καθορίζεται από το 5πτυχό του. Τα «μισά λόγια» πολλές φορές αποπροσανατολίζουν και, αν τυχόν επιχειρηθεί να γίνουν πράξη, το αποτέλεσμα θα είναι η πλήρης αποτυχία. Τη θέση αυτή προσπαθεί πάντα να διαδίδει, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, με ομιλίες, συνεντεύξεις, εκδόσεις, αφίσες, προκηρύξεις και την ιστοσελίδα του.
Κατηγορία
Φύλλο 132 Ιανουαρίου 2010
Η κατάσταση στο διεθνές πεδίο και ιδιαίτερα στην περιοχή μας παρουσιάζετται εξαιρετικά τεταμένη και κρίσιμη, σε βαθμό που να διαφαίνεται ότι αρχίζει μια νέα περίοδος Ψυχρού Πολέμου. Στα Βαλκάνια μαίνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ ΗΠΑ Αγγλίας και Ε.Ε. από τη μία και Ρωσίας (Σερβίας) από την άλλη. Κύρια αιτία τώρα το ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο και ο έλεγχος των αγωγών περάσματός τους στην Ευρώπη. Οι Αμερικανοί (και οι δυτικοευρωπαίοι) θέλουν να εγκατασταθούν μόνιμα στην περιοχή και να εμποδίσουν ή, έστω, να περιορίσουν τη ρωσική επιρροή και τον έλεγχο των αγωγών. Γι αυτό έγινε η εσπευσμένη και παράνομη (για τον ΟΗΕ!) ανακήρυξη της «ανεξαρτησίας» στο Κόσοβο, γι αυτό και θέλουν να εγκατασταθεί στα Σκόπια το ΝΑΤΟ.
Ταυτόχρονα επεκτείνεται η οικονομική κρίση των ΗΠΑ και το (σχεδόν) αδιέξοδο του συστήματος, που επηρεάζει ήδη και την Ε.Ε. Αυτά συν τα αδιέξοδα των ΗΠΑ σε Ιράκ, Αφγανιστάν και στο μέτωπο Παλαιστινίων-Ιράν και Ισραήλ καθιστούν τις ΗΠΑ (και εν μέρει τους συνεταίρους τους) εξαιρετικά νευρικούς και επιθετικούς, με απρόβλεπτες συνέπειες στη χώρα μας, που τη θέλουν διχασμένη, αδύνατη και επομένως ευάλωτη.
Εξωτερική πολιτική
Ενόψει των παραπάνω και των κινδύνων που διαφαίνονται (πάντοτε πληρώνει όποιος θεωρείται «δεδομένος»), η ελληνική αντίδραση (παρά το απειλούμενο veto για την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ) παραμένει υποτονική και μυωπική. Σέρνεται η χώρα μας από τον απερίγραπτο Νίμιτς και τους Αμερικανούς απεσταλμένους σε αδιέξοδες συζητήσεις με τους Σκοπιανούς, που ενθαρρύνονται από τους «μεσολαβητές» για αδιαλλαξία, μέχρι εμείς να υποχωρήσουμε πλήρως, με την υπουργό «μας» των Εξωτερικών να λειτουργεί ως εκπρόσωπός τους, προαναγγέλοντας μάλιστα την «αναγνώριση» του Κοσόβου!
Σιωπούμε στις αμερικανικές και αγγλικές προκλήσεις στη Θράκη, που ενθαρρύνουν τουρκικές διεκδικήσεις. «Επιτρέψαμε» τον παραμερισμό του Τάσσου Παπαδόπουλου, χαρίζοντας άφατη χαρά στο Μητσοτακαίικο και κάθε εχθρό της χώρας μας, κι έτσι «ανοίγουμε την όρεξη» για τον παραμερισμό κάθε ενοχλητικού στους «συμμάχους» μας. Μας μένει τώρα να χειροκροτήσουμε την επανεμφάνιση του εφιάλτη «Ανάν».
Κι ενώ φάνηκε να ενισχύουμε τους δεσμούς μας με τη Ρωσία, τη μόνη δύναμη (η Γαλλία δεν έχει σταθερή στάση) που κάπως μας συμπαραστέκεται, «αφήσαμε» να μεταδοθεί από την κρατική τηλεόραση ένα αναίσχυντο αγγλικό προπαγανδιστικό ρεπορτάζ-φιλμ εναντίον της Ρωσίας και του Πούτιν, όπου μάλιστα κατηγορούνται ότι δεν επιτρέπουν σε ξένες κυβερνήσεις να ... χρηματοδοτούν «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» στη Ρωσία!! Ελπίζουμε ότι η διαφαινόμενη αποδυνάμωση του πατριωτικού τόξου (που διαπερνά όλα τα κόμματα, ακόμη και τον ΣΥΝ) είναι πρόσκαιρη...
Εσωτερική κατάσταση
Στο πολιτικό επίπεδο αποτυγχάνει (ευτυχώς...) η προσπάθεια διάσωσης του δικομματισμού (όπως γράψαμε στην προηγούμενη «Ε».) Το ΠΑΣΟΚ με πρόεδρο το Γιωργάκη δε μπορεί, φυσικά, να ανακάμψει, άρα να παραπλανήσει ότι τα στελέχη του έπαψαν να ενδιαφέρονται μόνο για το «πάπλωμα» και τις «καρέκλες». Η θεωρία του «ώριμου φρούτου» δε φαίνεται να επαληθεύεται ούτε, πιθανώς, οι Αμερικανοί θα επιμείνουν να στηρίζουν τον wonderful man τους, ώστε, αν οι «Δημοκρατικοί» κερδίσουν τις εκλογές, να τον κάνουν Πρωθυπουργό της Ελλάδος. Αλλάζουν, φαίνεται, σχέδια και σε συνεργασία με τους ισχυρούς της Ε.Ε. και όργανα κυρίως τα ΜΜΕ τους εδώ ετοιμάζουν άλλα σενάρια, ώστε να εξασφαλίσουν πλήρως υπάκουες κυβερνήσεις συνεργασίας, αλλάζοντας το πολιτικό σκηνικό. Δεν είναι τυχαίες οι ιταμές δηλώσεις του κορακοζώιτου αλλά ακμαίου Μητσοτάκη κατά των Καραμανλικών, οι προκλητικές διαφοροποιήσεις της Ντόρας στα εξωτερικά θέματα, ιδίως στο «όνομα Σκοπίων», το Κόσσοβο, τη Θράκη, η επιμονή του Αλαβάνου «ότι το πρόβλημα του «ονόματος» δεν είναι σοβαρό (!) και από την άλλη οι προσεκτικές θέσεις του ΚΚΕ, που δε συμμετέχει σ αυτά τα παιχνίδια. Αιχμή του δόρατος για την αλλαγή του σκηνικού είναι, για την ώρα, η κατάλληλη διοχέτευση των δυσαρεστημένων στο ΣΥΝ καθώς και των Βενιζελικών και Μητσοτακικών. Έτσι ένα ευχάριστο και ευοίωνο γεγονός, η αποδυνάμωση του δικομματισμού, μετατρέπεται κατάλληλα χειραγωγούμενο σ ένα νέο εφιάλτη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και θα ευοδωθεί...
Κοινωνικό μέτωπο
Κι ενώ θα περίμενε κανείς η κυβέρνηση Καραμανλή να επιδιώκει (σχετική) κοινωνική γαλήνη και στήριξη στο εσωτερικό, ώστε να αντιμετωπίσει ευκολότερα τις εξωτερικές προκλήσεις, δημιούργησε με το ασφαλιστικό, μετά ασφαλώς από πιέσεις της Ε.Ε., για τις οποίες κανείς δεν αναφέρει κάτι (ούτε ο ΣΥΝ, βεβαίως), τέτοια κοινωνική αναστάτωση, που διευκολύνει και την υλοποίηση των πολιτικών σεναρίων. Και το παράδοξο να επιτίθενται με σφοδρότητα στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση (δες το σχετικό άρθρο), που επιβάλλει η Ε.Ε., οι πιο φανατικοί ευρωπαϊστές, τελικά, δεν είναι και τόσο παράδοξο...
Ούτε είναι τόσο παράδοξο το ξαφνικό ενδιαφέρον κάποιων για δημοψήφισμα, όταν οι ίδιοι για άλλα θέματα, που πολύ περισσότεροι ζητούσαν (π.χ. ταυτότητες), αυτοί το αρνούνταν ή και το χλεύαζαν. Δημοκράτες δηλ. κατά περίπτωση, που απλώς θέλουν να γίνεται ντόρος γύρω απ αυτούς ή να δικαιολογούν κάποιους άλλους να περνούν τα σχέδιά τους. Και αυτά εν ονόματι των λαϊκών δικαίων, η κυριολεξία δηλ. του λαϊκισμού.
Ανεξάρτητα όμως απ αυτά, το κοινωνικό πρόβλημα είναι μέγα. Και υπενθυμίζουμε ότι ο Καραμανλής στην ταβέρνα του Μπαϊρακτάρη επετέθη κατά των 5 νταβατζήδων και των ισάριθμων συντεχνιών, που λυμαίνονται, όπως είπε, τη χώρα. Η τύχη της επίθεσης κατά των νταβατζήδων, λόγω της παρέμβασης της Ε.Ε., είναι γνωστή. Ανάλογη, πιθανώς, θα είναι και της νέας επίθεσης, παρά τη θέληση της Ε.Ε. ή ακριβώς λόγω αυτής.
Γενικότερα η χώρα βρίσκεται μπροστά σε πολύ σοβαρά προβλήματα και κινδύνους. Τα εσωτερικά, αν δεν επιτρέπουμε τις παρεμβάσεις των ξένων, κάποια στιγμή θα τα λύσουμε. Όσο για τα άλλα, τα εθνικά, πάλι από εμάς εξαρτάται η έκβασή τους, έστω και αν υπάρχει η 5η φάλαγγα ανάμεσά μας. Ας υπενθυμίσουμε μόνο πως ακόμη υπάρχει η ελεύθερη Κύπρος, παρά το σχέδιο Ανάν, ακόμη θυμούνται οι Έλληνες το όνομα των Σκοπίων, παρά τις προβλέψεις του Μητσοτάκη, ακόμη η Ελλάδα δεν «ομοσπονδιοποιήθηκε» με την Τουρκία, κι ας ήσαν όλ αυτά επιδιώξεις ένθερμες των Αμερικανών και των συνοδοιπόρων τους.
Κατηγορία
Φύλλο 121 Μαρτίου 2008
Έχουν περάσει πάνω από 3 μήνες και το μόνο οικονομικό μέτρο που πήρε η κυβέρνηση του Γ.Α.Π. ήταν η διατήρηση της μεγάλης αύξησης των τελών κυκλοφορίας του Σουφλιά με τα δήθεν «πράσινα» τέλη, που είχαν κάποια δικαιολογία με τα ασήμαντα ποσά απόσυρσης και αγοράς καινούργιου αυτοκινήτου. Αφού κατάργησαν (σωστά) την απόσυρση, θα έπρεπε να αφαιρέσουν τα «πράσινα» τέλη. Τα διατήρησαν, όμως, κι έτσι επιβαρύνουν τους ιδιοκτήτες των παλαιών αυτοκινήτων, που κατά τεκμήριο δεν έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν καινούργιο. Δε τα συνέδεσαν καν με την κακή συντήρηση και τη ρύπανση του οχήματος, ούτε με άλλες «πράσινες» πολιτικές.
Τα «πράσινα» τέλη είναι μόνο για εισπρακτικούς λόγους. Με τα αυξημένα τέλη το ετήσιο κόστος διατήρησης ενός παλαιού αυτοκινήτου μεσαίου κυβισμού (ασφάλιστρα, συντήρηση, τέλη, χωρίς τα καύσιμα) είναι κατά κανόνα πολύ μεγαλύτερο της εμπορικής του αξίας, που μειώνεται λόγω τελών.
Τους τρομοκράτησαν, όμως, οι αντιδράσεις των ιδιοκτητών παλαιών αυτοκινήτων με τις αθρόες καταθέσεις πινακίδων και έσπευσε ο Γ.Α.Π. να υποσχεθεί αόριστα ότι του χρόνου θα αναθεωρηθεί το μέτρο. Οι αντιδράσεις αυτές είναι θετικό σημάδι ότι τα οικονομικά μέτρα που προετοιμάζονται θα τύχουν ανάλογης αντίδρασης.
Κατηγορία
Φύλλο 132 Ιανουαρίου 2010
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό