Στόχος των ξένων με το μνημόνιο είναι ο εξανδραποδισμός του ελληνικού λαού και η διάλυση της χώρας. Γι αυτό επιδιώκουν την πλήρη εξαθλίωσή μας με εκτελεστικό όργανο την κατοχική κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. O «ολοφυρόμενος» στα κανάλια Λοβέρδος και ο εκλεκτός της τρόικας Παπακωνσταντίνου έδωσαν ονοματεπώνυμο στα τερατουργήματα που ψήφισαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, δηλ. τους νόμους 3863/2010 και 3865/2010 για τους ασφαλισμένους στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα αντίστοιχα, μόλις 2 χρόνια μετά την προηγούμενη «μεταρρύθμιση» της Πετραλιά.
Οι νόμοι αυτοί, που είναι πανομοιότυποι, διέπονται από την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, που τους επέβαλαν. Κατεδαφίζουν κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων του τελευταίου αιώνα και μετατρέπουν τις μελλοντικές συντάξεις κυριολεκτικά σε φιλοδωρήματα, με προοπτική ακόμη και να τις καταργήσουν. Ο υψηλός πληθωρισμός, που έχει επιβληθεί σκοπίμως από την τρόικα και την κατοχική κυβέρνηση, μειώνει ακόμη περισσότερο μισθούς και συντάξεις.
Τα κυριότερα σημεία των τερατουργημάτων της κατοχικής κυβέρνησης είναι:
- Η γενική αύξηση των ορίων ηλικίας στα 65. Πλήρης σύνταξη με χρόνο εργασίας 40 έτη, από 35 που ήταν, και ηλικία τουλάχιστον 60 ετών. Οι γυναίκες με ανήλικο παιδί σήμερα μπορούν να συνταξιοδοτηθούν πλήρως σε ηλικία 50 ετών. Με το νέο καθεστώς από το 2013 το όριο ηλικίας αυξάνει στα 65!!
- Καταργούνται η 13η και η 14η σύνταξη, όχι όμως οι αντίστοιχες ασφαλιστικές εισφορές.
- Καταργείται η 3μερής χρηματοδότηση (1,3% του ΑΕΠ στον κλάδο σύνταξης του ΙΚΑ ΕΤΑΜ και στο ΤΑΠ ΟΤΕ καθώς και στον τομέα ασφάλισης προσωπικού ΔΕΗ και στον κλάδο σύνταξης του ΟΑΕΕ με ποσοστό ίσο προς το 0,4% του ΑΕΠ). Αντ αυτής καθιερώνεται «βασική σύνταξη», που θα καταβάλλει το δημόσιο. Το ύψος αυτής της βασικής καθορίζεται σε 360 ευρώ για το έτος 2010 για πλήρη σύνταξη (μετά 40 χρόνια εργασίας) και από 1/1/2014 αναπροσαρμόζεται με συντελεστή που διαμορφώνεται κατά 50% από την μεταβολή του ΑΕΠ, που λόγω ύφεσης θα μειώνεται, και κατά 50% από την μεταβολή του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή. Κατ αυτόν τον τρόπο ελέγχουν πτωτικά την αγοραστική δύναμη των συντάξεων, αφού η αύξησή τους δε θα συντελείται μόνο με βάση τις αυξήσεις του πληθωρισμού. Το ύψος της βασικής σύνταξης και οι προϋποθέσεις χορήγησής της θα καθορίζονται με απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας, με «κριτήριο» τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού καθώς και ότι η προβλεπόμενη αύξηση της συνολικής δαπάνης δεν μπορεί υπερβαίνει το 2,5% του ΑΕΠ κατά την περίοδο 2009-2060.
Όπως φαίνεται, η βασική σύνταξη θα συρρικνωθεί μέχρις εξαφάνισης, αφού ο αριθμός των συνταξιούχων την περίοδο 2010-2060 προβλέπεται να αυξηθεί κατά 70% σύμφωνα με στοιχεία του ΙΝ.Ε. της Γ.Σ.Ε.Ε. Οι συντάξεις μειώνονται δραματικά.
Με το σημερινό ασφαλιστικό η πλήρης σύνταξη στα 35 χρόνια εργασίας αντιστοιχεί στο 80% και από 31/12/2007 αναλογικά στο 70% (νόμος Ρέππα 2002) του μέσου μισθού της τελευταίας 5ετίας. Με το νέο καθεστώς η πλήρης σύνταξη στα 40 χρόνια εργασίας αντιστοιχεί στο 40% του μέσου μισθού όλου του εργασιακού βίου συν τη βασική σύνταξη. Ομως ούτε κι αυτό είναι σίγουρο
- Η αναλογική σύνταξη, που θα προέρχεται αποκλειστικά από τις εισφορες των ασφαλισμένων, θα αναπροσαρμόζεται, όπως και η βασική, ανάλογα με την μεταβολή του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (πληθωρισμός) και του ΑΕΠ .
- Επανέρχεται ο ΛΑΦΚΑ, που είχε κριθεί παράνομος όταν τον είχε εφαρμόσει η Ν.Δ., για να περικόψει δραστικά τις συντάξεις άνω των 1.400 ευρώ.
- Οι επικουρικές συντάξεις παύουν από 1/1/2011 να καλύπτονται από την εγγύηση του δημοσίου και τα επικουρικά ταμεία είτε θα τις καταβάλλουν μειωμένες, ανάλογα με τις δυνατότητές τους, είτε δε θα τις καταβάλλουν καθόλου, ώστε να εκπληρωθεί το παλαιό όνειρο της Ε.Ε. για την ανάληψη των επικουρικών συντάξεων από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές επιχειρήσεις.
- Τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης από 1/1/2021 με σημείο αναφοράς την ηλικία των 65 ετών θα αυξάνονται με βάση την μεταβολή του «προσδόκιμου ορίου ζωής», το οποίο σύμφωνα με στοιχεία του ΙΝ.Ε της Γ.Σ.Ε.Ε. από διεθνή έρευνα τα επόμενα έτη θα αυξάνεται 3 μήνες το χρόνο κατά την δεκαετία 2010-2020. Από 1/1/2024 τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ανά τριετία θα ανακαθορίζονται. Αν δηλ. τότε είμαστε ακόμη στην Ε.Ε., δεν πρόκειται να υπάρχει σύνταξη, παρόλο που θα πληρώνουν οι ασφαλισμένοι ασφαλιστικές εισφορές. Στη χώρα μας ο μέσος όρος ασφάλισης είναι 25 έτη και η μέση ηλικία του νεοεισερχόμενου στην ασφάλιση είναι αυτή των 29 ετών. ’ρα, με 40 χρόνια ασφάλισης η συνταξιοδότηση του νεοεισερχόμενου θα γίνεται σε ηλικία 70 ετών, με χορήγηση σύνταξηςεπιδόματος φτώχειας.
- Από 1/1/2013 εντάσσεται το χρεωκοπημένο ΝΑΤ στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Από 1/1/2011 οι νεοπροσλαμβανόμενοι στο Δημόσιο, στο στρατό, στην Βουλή, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ (α και β βαθμίδας) θα υπάγονται υποχρεωτικά στον κλάδο κύριας σύνταξης του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Έτσι νέα ελλείμματα θα προστεθούν σύντομα στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, αφού το δημόσιο ως εργοδότης δεν πληρώνει ούτε τις εισφορές του. Ως τώρα οι συνολικές οφειλές του δημοσίου (ασφαλιστικές εισφορές και κρατική χρηματοδότηση) προς το ταμείο είναι 8,5 δισ. ευρώ.
Σύμφωνα με αναλογιστική μελέτη του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας το όφελος στο έλλειμμα του ασφαλιστικού συστήματος το 2060 με αυτά τα τερατουργήματα θα είναι μόλις 4,2 % του ΑΕΠ (10,7% του ΑΕΠ έλλειμμα με την υφιστάμενη ασφάλιση έναντι 6,5% με αυτή της τρόικας). Δηλ. όφελος μέσα σε 50 χρόνια μόνο 11 δισ. περίπου, που θα ήταν μόλις 2,5 δισ. αν το δημόσιο πλήρωνε τις υποχρεωσεις του στα ταμεία. Κατακρεουργήσανε τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους επίτηδες, χωρίς πραγματικό όφελος, μόνο και μόνο για να τους εξαθλιώσουν, εφαρμόζοντας τα ευρύτερα σχέδιά τους. Φυσικά ούτε λέξη για επιστροφή, έστω και μέρους, από τα τεράστια ποσά που λήστεψαν διαχρονικά από το 1950 οι κυβερνήσεις από τα ασφαλιστικά ταμεία και τα οποία θα αρκούσαν να δίνονται ανθρώπινες συντάξεις για πάρα πολλές δεκαετίας.
Αυτά τα τερατουργήματα προστίθενται στα «κατορθώματα» του Γ. Παπανδρέου, που όπως όλα δείχνουν αντιπαθεί (αν δε μισεί) τους Έλληνες και την Ελλάδα. Πότε τα αισθήματα αυτά θα γίνουν αμοιβαία;
Κατηγορία
Φύλλο 135 Σεπτεμβρίου 2010
Ως γνωστόν όλες οι σημαντικές αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης λαμβάνονται από τα μυστικοσυμβούλια των μεγαλοεπιχειρηματιών, διαβιβάζονται στην Κομισιόν και τους γραφειοκράτες της και απ αυτούς στα Συμβούλια, όπου οι Επίτροποι και οι υπουργοί των μεγαλύτερων χωρών ανακοινώνουν και επιβάλλουν τις αποφάσεις στους υπόλοιπους. Η λαϊκή ψήφος, για την εκλογή του Ευρωκοινοβουλίου και στα δημοψηφίσματα, είναι για την νομιμοποίηση προειλημμένων αποφάσεων. Το Ευρωκοινοβούλιο είναι περίπου διακοσμητικό και τα δημοψηφίσματα πραγματοποιούνται μόνο όταν προβλέπεται η θετική (γι αυτούς) έκβαση.
Όταν οι προβλέψεις αποδεικνύονται λανθασμένες, δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα. Όταν οι Ιρλανδοί απέρριψαν τη Συνθήκη της Νίκαιας τους έβαλαν να ξαναψηφίσουν επί άλλου θέματος(!!) και θεώρησαν ότι στη δεύτερη ψηφοφορία η Συνθήκη υπερψηφίστηκε (βλ. ΑΣΚΕ-4, σελ. 11)!! Ανάλογες μηχανορραφίες γίνονται και για το Ευρωσύνταγμα, που απέρριψαν οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί. Με το Ευρωσύνταγμα ήθελαν να ενοποιήσουν νομοθετικά τις μέχρι τώρα συνθήκες, που κατοχυρώνουν τις αντιδραστικές τους πολιτικές (πρωτοφανές για Σύνταγμα!) και σταδιακά να διαμορφωθεί ένα νέο κράτος με δεδομένες αυτές τις πολιτικές. Παρά τα δύο βροντερά ΟΧΙ, τίποτα δεν έπαψε να λειτουργεί! Απλώς, προσπάθησαν να βρουν έναν άλλο τρόπο νομιμοποίησης. Αυτό ήταν το θέμα που κυρίως τους απασχόλησε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (Σύνοδο Κορυφής).
Σε μια Σύνοδο, λοιπόν, που χαρακτηρίστηκε από όλους ως η μεγαλύτερη παρωδία, οι 27 «συμμάζεψαν» λίγο το Ευρωσύνταγμα, το μετονόμασαν σε «Μεταρρυθμιστική Συνθήκη», αποφάσισαν ότι δε χρειάζονται δημοψηφίσματα για την έγκρισή της και έλυσαν το πρόβλημα! Οι διχογνωμίες που κυριάρχησαν στη Σύνοδο αφορούσαν σε δευτερεύοντα ζητήματα και απλώς έδειξαν μια εικόνα διάλυσης. Πολλοί διερωτώνται πλέον μέχρι πότε θα λειτουργεί το «μαγαζί»!
Η ελληνική παρουσία πέρασε για άλλη μια φορά απαρατήρητη, με τον Κ. Καραμανλή απλώς να αθροίζεται στους συμμάχους του γαλλογερμανικού άξονα και τη Ν. Μπακογιάννη να δηλώνει πρόσφατα πως δεν πρέπει τέτοια θέματα να τίθενται υπό έγκριση σε δημοψήφισμα, γιατί είναι πολύ «σύνθετα»!
Και παραπομπές στο Ευρωδικαστήριο!
Στις 26/6/07 η διορισμένη και εις ουδένα λαό λογοδοτούσα Κομισιόν ανακοίνωσε 955 προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Η ελληνική κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή απειλείται με υπέρογκα πρόστιμα, επειδή δεν επιτρέπει «φρουτάκια», ιδιωτικούς ΟΠΑΠ, άνοιγμα καταστημάτων οπτικών από ξένες εταιρείες, άσκηση επαγγέλματος συμβολαιογράφου σε υπηκόους ξένων χωρών, επειδή συνταξιοδοτεί τις γυναίκες νωρίτερα από τους άνδρες κ.λ.π.(αγνοείται η εξέλιξη της απειλής για τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών). Όταν ο «μεταρρυθμιστικός» οίστρος της κυβέρνησης Καραμανλή κρίνεται ανεπαρκής, πώς είναι δυνατόν ένα προοδευτικό κοινωνικό πρόγραμμα να εφαρμοστεί στην Ελλάδα, εάν προηγουμένως δεν αποχωρήσει η Ελλάδα από την Ε.Ε.; Γιατί αυτό το τόσο προφανές παραλείπεται από προοδευτικά προγραμματικά πλαίσια, που προτείνονται εν όψει εκλογών;
Κατηγορία
Φύλλο 117 Ιουλίου 2007
Δικαιολογημένη ανησυχία προκαλεί η επιθετικότητα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους κατά του Αφγανιστάν και άλλων χωρών καθώς και κατά των λαϊκών ελευθεριών. στις ίδιες τις μητροπόλεις του καπιταλισμού με τους διάφορους τρομονόμους.
Το ερώτημα είναι: αυτή η επιθετικότητα είναι έκφραση της πλήρους και αδιαμφισβήτητης κυριαρχίας του δυτικού κόσμου με την παγκοσμιοποίηση (όπως "φοβάται" ο περισσότερος κόσμος της αριστεράς) ή είναι έκφραση ανασφάλειας της μοναδικής σήμερα υπερδύναμης, που ανησυχεί για το μέλλον της; Έχουμε την εντύπωση ότι μπαίνουμε σε μια νέα φάση, κατά την οποία βασικά χαρακτηριστικά της παγκοσμιοποίησης δεν υπάρχουν πια, ότι οι Αμερικανοί με τους συμμάχους τους δε μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά είναι υποχρεωμένοι να υπολογίζουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες άλλων χωρών και των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων και στρωμάτων και, στο βαθμό που αυτό δε θα το κάνουν, λόγω υπεροψίας, όχι μόνο επιφυλάσσουν μεγαλύτερα δεινά για τον πλανήτη, αλλά
υπονομεύουν και τη δική τους ισχύ.
Η παγκόσμια οικονομία
Όλοι οι σοβαροί αναλυτές έχουν από καιρό αποκαλύψει τη μυθολογία της παγκοσμιοποίησης. Επιδεικνύοντας ασυγχώρητη αδηφαγία και μυωπία οι ισχυροί του καπιταλισμού συσσώρευσαν κέρδη με πρωτοφανή ταχύτητα, οδήγησαν μέσω των χρηματιστηρίων σε κατάρρευση οικονομίες χωρών (π.χ. Ν.Α Ασία, Ρωσία, Βραζιλία, Τουρκία) και στην ανέχεια τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων, που δεν έχουν πια άλλες αποταμιεύσεις να τους ληστέψουν ούτε εισοδήματα, για να είναι καταναλωτές. Η πραγματική οικονομία υποχώρησε. Έτσι στις τρεις περιοχές της γης με ανεπτυγμένο καπιταλισμό (ΗΠΑ, ΕΟΚ, Ιαπωνία) παρατηρείται οικονομική ύφεση, με χειρότερη της Ιαπωνίας, τη στιγμή που άλλες χώρες επιδεικνύουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Μόνο χώρες που θα επιδιώξουν να ελέγχουν την οικονομία τους θα μπορούν να βελτιώνουν τη θέση τους. Οι χώρες αυτές θα γίνονται συνεχώς ισχυρότερες. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν ήδη η Κίνα και το Ιράν και σε μια δεύτερη φάση θα αναδειχθούν και άλλες χώρες, που σήμερα είναι φτωχές, ίσως η Ρωσία, η Ινδία κ.α. Οι ΗΠΑ παραμένουν η πιο ισχυρή δύναμη, αλλά σιγά σιγά θα χάνουν το μονοπώλιό τους.
Με την αυτονόμηση του δικτύου του Μπιν Λάντεν οι Αμερικανοί για πρώτη φορά μετά το Βιετνάμ συναντούν αντίσταση, ελάχιστη σε σύγκριση με το Βιετνάμ, που όμως τώρα μεταφέρεται και στην ήπειρό τους. Ένα δίκτυο μερικών εκατοντάδων ανθρώπων έφερε την υπερδύναμη σε κατάσταση νευρικής κρίσης. Οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να αναζητήσουν συμμάχους σε χώρες που πριν λίγο ήταν "στρατηγικοί ανταγωνιστές" (Ρωσία, Κίνα) ή ένοχες "υπόθαλψης τρομοκρατίας" (Ιράν, Συρία). Οι νέοι ¨"σύμμαχοι" ζητούν και κερδίζουν πολλά. [Μόνο η Ελλάδα προσέφερε ό,τι ζήτησαν οι Αμερικανοί, χωρίς να θέσει καν τα ζητήματα της κατοχής της Β. Κύπρου και του casus belli στο Αιγαίο!!].Οι λαοί σε μια τεράστια μουσουλμανική ζώνη έχουν ξεσηκωθεί εναντίον των ΗΠΑ. Αν σ' αυτούς προσθέσουμε τους ορθόδοξους, που αγανάκτησαν με τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας, τα κινήματα της Λατινικής Αμερικής, το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης και την αριστερά σ' όλο τον κόσμο, τότε οι ΗΠΑ θα διαπιστώσουν ότι για πρώτη φορά στην ιστορία τους έχουν τόσο πολλούς εχθρούς.
Οι Αμερικανοί, και μάλιστα το εβραϊκό λόμπι, ελέγχοντας κατά 90% την εικόνα (τηλεοπτική και κινηματογραφική) παγκόσμια, επεχείρησαν την ασφαλέστερη μέθοδο καθυπόταξης των λαών, με την πολιτιστική τους αφομοίωση. Η προσπάθεια αυτή σημείωσε παταγώδη αποτυχία. Με εξαίρεση κάποια μεσαία κοινωνικά στρώματα σε χώρες που βρίσκονται στα όρια μητρόπολης - περιφέρειας, όπως η Ελλάδα, που (προσωρινά, ελπίζουμε) αλλοτριώθηκαν σε κάποιο βαθμό, η συντριπτική πλειονότητα της ανθρωπότητας όχι μόνο δεν πλησίασε, αλλά απομακρύνθηκε πολύ περισσότερο από τα δυτικά
πρότυπα και αναζήτησε στήριξη στο παρελθόν, σ' ό,τι την διαφοροποιεί: πολιτισμός, ήθη, έθιμα, θρησκεία, γλώσσα. Ο "μέσος" Αμερικανός και Δυτικοευρωπαίος πολίτης όχι μόνο δεν αποτελεί πλέον πρότυπο για τον πολίτη του Τρίτου Κόσμου, αλλά είναι υποχρεωμένος να μοιράζεται μαζί του και την ανασφάλειά του. Η ηθική του παρακμή εκφράζεται και δημογραφικά.
Τα τελευταία 20 χρόνια και ιδιαίτερα τη δεκαετία του '90 η ιδεολογία της Νέας Τάξης είχε πλήρως επικρατήσει. Προανηγγέλθη το "τέλος της ιστορίας", ο θρίαμβος του καπιταλισμού και του δυτικού φιλελευθερισμού και εθεωρήθη ότι τα εθνικά κράτη δεν έχουν πλέον λόγο ύπαρξης (τη στιγμή που οι ίδιοι οι Αμερικανοί δεν έπαψαν να ενισχύουν το δικό τους). Σήμερα οι διάφοροι που περιέφεραν υπεροπτικά τις "σοφίες" τους στις τηλεοπτικές οθόνες, τα έντυπα και τα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, φρονίμως ποιούντες, εξαφανίστηκαν και οι πολιτικοί τους ηγέτες ζητούν από τα εθνικά κράτη να βάλουν τα δυνατά τους κατά της τρομοκρατίας και (ως μετανοούσες Μαγδαληνές) ψελλίζουν ότι θα ακολουθήσουν μιαν άλλη οικονομική πολιτική, που θα ανακουφίζει τους πολλούς.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις για τις ρωγμές που εμφανίζει η παγκοσμιοποίηση δεν πρέπει να οδηγήσουν σε βιαστικά συμπεράσματα. Η Αμερική παραμένει μακράν η πρώτη δύναμη και η Νέα Τάξη δε θα καταλυθεί από μόνη της, αλλά με τους σκληρούς αγώνες των λαϊκών κινημάτων, που πολιτικά πρέπει να εκφράζονται από την αριστερά. Όμως, το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς παγκόσμια και στην Ελλάδα παραμένει προσηλωμένο σε κοινωνικά πρότυπα που κατέρρευσαν (ΕΣΣΔ και Ανατολική Ευρώπη) ή ανατράπηκαν (Τρίτος Κόσμος) ή μεταλλάχθηκαν (Κίνα) και σε θεωρητικά σχήματα που αδυνατούν να αναλύσουν τη σημερινή κατάσταση και να συμβάλουν στην ανατροπή τους. Νομίζουμε ότι η αμφισβήτηση της παγκοσμιοποίησης στην πράξη μπορεί να γίνει μόνο από μια αναγεννημένη αριστερά, που δε θα επιδιώκει μια δική της ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση, θα εκφράζει εθνικά κινήματα αλληλέγγυα, στηριγμένα στις παραδόσεις και τον πολιτισμό κάθε λαού και δε θα αναπαράγει άρχουσες ελίτ.
Το ερώτημα είναι: αυτή η επιθετικότητα είναι έκφραση της πλήρους και αδιαμφισβήτητης κυριαρχίας του δυτικού κόσμου με την παγκοσμιοποίηση (όπως "φοβάται" ο περισσότερος κόσμος της αριστεράς) ή είναι έκφραση ανασφάλειας της μοναδικής σήμερα υπερδύναμης, που ανησυχεί για το μέλλον της; Έχουμε την εντύπωση ότι μπαίνουμε σε μια νέα φάση, κατά την οποία βασικά χαρακτηριστικά της παγκοσμιοποίησης δεν υπάρχουν πια, ότι οι Αμερικανοί με τους συμμάχους τους δε μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά είναι υποχρεωμένοι να υπολογίζουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες άλλων χωρών και των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων και στρωμάτων και, στο βαθμό που αυτό δε θα το κάνουν, λόγω υπεροψίας, όχι μόνο επιφυλάσσουν μεγαλύτερα δεινά για τον πλανήτη, αλλά
υπονομεύουν και τη δική τους ισχύ.
Η παγκόσμια οικονομία
Όλοι οι σοβαροί αναλυτές έχουν από καιρό αποκαλύψει τη μυθολογία της παγκοσμιοποίησης. Επιδεικνύοντας ασυγχώρητη αδηφαγία και μυωπία οι ισχυροί του καπιταλισμού συσσώρευσαν κέρδη με πρωτοφανή ταχύτητα, οδήγησαν μέσω των χρηματιστηρίων σε κατάρρευση οικονομίες χωρών (π.χ. Ν.Α Ασία, Ρωσία, Βραζιλία, Τουρκία) και στην ανέχεια τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων, που δεν έχουν πια άλλες αποταμιεύσεις να τους ληστέψουν ούτε εισοδήματα, για να είναι καταναλωτές. Η πραγματική οικονομία υποχώρησε. Έτσι στις τρεις περιοχές της γης με ανεπτυγμένο καπιταλισμό (ΗΠΑ, ΕΟΚ, Ιαπωνία) παρατηρείται οικονομική ύφεση, με χειρότερη της Ιαπωνίας, τη στιγμή που άλλες χώρες επιδεικνύουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Μόνο χώρες που θα επιδιώξουν να ελέγχουν την οικονομία τους θα μπορούν να βελτιώνουν τη θέση τους. Οι χώρες αυτές θα γίνονται συνεχώς ισχυρότερες. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν ήδη η Κίνα και το Ιράν και σε μια δεύτερη φάση θα αναδειχθούν και άλλες χώρες, που σήμερα είναι φτωχές, ίσως η Ρωσία, η Ινδία κ.α. Οι ΗΠΑ παραμένουν η πιο ισχυρή δύναμη, αλλά σιγά σιγά θα χάνουν το μονοπώλιό τους.
Η πολιτικοστρατιωτική κυριαρχία
Με την αυτονόμηση του δικτύου του Μπιν Λάντεν οι Αμερικανοί για πρώτη φορά μετά το Βιετνάμ συναντούν αντίσταση, ελάχιστη σε σύγκριση με το Βιετνάμ, που όμως τώρα μεταφέρεται και στην ήπειρό τους. Ένα δίκτυο μερικών εκατοντάδων ανθρώπων έφερε την υπερδύναμη σε κατάσταση νευρικής κρίσης. Οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να αναζητήσουν συμμάχους σε χώρες που πριν λίγο ήταν "στρατηγικοί ανταγωνιστές" (Ρωσία, Κίνα) ή ένοχες "υπόθαλψης τρομοκρατίας" (Ιράν, Συρία). Οι νέοι ¨"σύμμαχοι" ζητούν και κερδίζουν πολλά. [Μόνο η Ελλάδα προσέφερε ό,τι ζήτησαν οι Αμερικανοί, χωρίς να θέσει καν τα ζητήματα της κατοχής της Β. Κύπρου και του casus belli στο Αιγαίο!!].Οι λαοί σε μια τεράστια μουσουλμανική ζώνη έχουν ξεσηκωθεί εναντίον των ΗΠΑ. Αν σ' αυτούς προσθέσουμε τους ορθόδοξους, που αγανάκτησαν με τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας, τα κινήματα της Λατινικής Αμερικής, το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης και την αριστερά σ' όλο τον κόσμο, τότε οι ΗΠΑ θα διαπιστώσουν ότι για πρώτη φορά στην ιστορία τους έχουν τόσο πολλούς εχθρούς.
Παγκοσμιοποίηση και πολιτισμός
Οι Αμερικανοί, και μάλιστα το εβραϊκό λόμπι, ελέγχοντας κατά 90% την εικόνα (τηλεοπτική και κινηματογραφική) παγκόσμια, επεχείρησαν την ασφαλέστερη μέθοδο καθυπόταξης των λαών, με την πολιτιστική τους αφομοίωση. Η προσπάθεια αυτή σημείωσε παταγώδη αποτυχία. Με εξαίρεση κάποια μεσαία κοινωνικά στρώματα σε χώρες που βρίσκονται στα όρια μητρόπολης - περιφέρειας, όπως η Ελλάδα, που (προσωρινά, ελπίζουμε) αλλοτριώθηκαν σε κάποιο βαθμό, η συντριπτική πλειονότητα της ανθρωπότητας όχι μόνο δεν πλησίασε, αλλά απομακρύνθηκε πολύ περισσότερο από τα δυτικά
πρότυπα και αναζήτησε στήριξη στο παρελθόν, σ' ό,τι την διαφοροποιεί: πολιτισμός, ήθη, έθιμα, θρησκεία, γλώσσα. Ο "μέσος" Αμερικανός και Δυτικοευρωπαίος πολίτης όχι μόνο δεν αποτελεί πλέον πρότυπο για τον πολίτη του Τρίτου Κόσμου, αλλά είναι υποχρεωμένος να μοιράζεται μαζί του και την ανασφάλειά του. Η ηθική του παρακμή εκφράζεται και δημογραφικά. Παγκοσμιοποίηση και ιδεολογία
Τα τελευταία 20 χρόνια και ιδιαίτερα τη δεκαετία του '90 η ιδεολογία της Νέας Τάξης είχε πλήρως επικρατήσει. Προανηγγέλθη το "τέλος της ιστορίας", ο θρίαμβος του καπιταλισμού και του δυτικού φιλελευθερισμού και εθεωρήθη ότι τα εθνικά κράτη δεν έχουν πλέον λόγο ύπαρξης (τη στιγμή που οι ίδιοι οι Αμερικανοί δεν έπαψαν να ενισχύουν το δικό τους). Σήμερα οι διάφοροι που περιέφεραν υπεροπτικά τις "σοφίες" τους στις τηλεοπτικές οθόνες, τα έντυπα και τα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, φρονίμως ποιούντες, εξαφανίστηκαν και οι πολιτικοί τους ηγέτες ζητούν από τα εθνικά κράτη να βάλουν τα δυνατά τους κατά της τρομοκρατίας και (ως μετανοούσες Μαγδαληνές) ψελλίζουν ότι θα ακολουθήσουν μιαν άλλη οικονομική πολιτική, που θα ανακουφίζει τους πολλούς.
Παγκοσμιοποίηση και αριστερά
Οι παραπάνω διαπιστώσεις για τις ρωγμές που εμφανίζει η παγκοσμιοποίηση δεν πρέπει να οδηγήσουν σε βιαστικά συμπεράσματα. Η Αμερική παραμένει μακράν η πρώτη δύναμη και η Νέα Τάξη δε θα καταλυθεί από μόνη της, αλλά με τους σκληρούς αγώνες των λαϊκών κινημάτων, που πολιτικά πρέπει να εκφράζονται από την αριστερά. Όμως, το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς παγκόσμια και στην Ελλάδα παραμένει προσηλωμένο σε κοινωνικά πρότυπα που κατέρρευσαν (ΕΣΣΔ και Ανατολική Ευρώπη) ή ανατράπηκαν (Τρίτος Κόσμος) ή μεταλλάχθηκαν (Κίνα) και σε θεωρητικά σχήματα που αδυνατούν να αναλύσουν τη σημερινή κατάσταση και να συμβάλουν στην ανατροπή τους. Νομίζουμε ότι η αμφισβήτηση της παγκοσμιοποίησης στην πράξη μπορεί να γίνει μόνο από μια αναγεννημένη αριστερά, που δε θα επιδιώκει μια δική της ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση, θα εκφράζει εθνικά κινήματα αλληλέγγυα, στηριγμένα στις παραδόσεις και τον πολιτισμό κάθε λαού και δε θα αναπαράγει άρχουσες ελίτ.
Κατηγορία
Φύλλο 84 Δεκεμβρίου 2001
Η συνεχώς επιταχυνόμενη πορεία προς τις εκλογές υπογραμμίζεται , δυστυχώς, πέρα από τα φραστικά, άκομψα έως και αστεία πυροτεχνήματα, και από τον αφύσικα μεγάλο βαθμό πυρκαγιών. Αυτές πιθανόν να μην ερμηνεύονται μόνο με βάση τις δυσμενείς, πράγματι, καιρικές συνθήκες και τα αίτια που αναλύονται σε άλλο άρθρο. Ίσως να έχουν και άλλο υπόβαθρο, που όμως είναι πολύ νωρίς για να διαλευκανθεί... Κατά τα άλλα οι εκλογές αυτές και το όποιο μετεκλογικό σκηνικό και οι τάσεις του καθορίζονται σε μεγαλύτερο ή μικρότερο ποσοστό από το διεθνή, ευρύτερο και στενότερο, περίγυρο και από τα εσωτερικά μέτωπα, λίγο ή πολύ επηρεαζόμενα απ αυτόν.
Εξωτερικές επιρροές
Στη διεθνή σκηνή κυριαρχεί η συνεχιζόμενη μείωση της δύναμης των ΗΠΑ σε όλα τα επίπεδα και η συνακόλουθη αμηχανία της Ε.Ε. μπροστά στην άνοδο της ρωσικής (και κινέζικης) ισχύος, που ουσιαστικά έχει θέσει πλέον υπό ουσιαστική αμφισβήτηση την αμερικανοευρωπαϊκή παγκοσμιοποίηση. Εννοείται ότι δεν κρίθηκε ακόμη τίποτα οριστικά, ο ανταγωνισμός παίρνει μερικές φορές δραματικές -πραγματικές ή απλώς φαινόμενες- διαστάσεις και επηρεάζει θετικά ή αρνητικά, ανάλογα και με τις διαθέσεις των υποκειμένων στις επιδράσεις του, πολλές χώρες, και φυσικά και την Ελλάδα.
Ο αμερικανορωσικός ενεργειακός πόλεμος παίρνει μεγάλες διαστάσεις στα νότια Βαλκάνια και η χώρα μας έχει καταστεί μήλον της έριδος για την εγκατάσταση αγωγών μεταφοράς ενέργειας προς τη Δυτ. Ευρώπη. Η ελληνική κυβέρνηση, παραδόξως και για την ώρα, φαίνεται να λειτουργεί με βάση τα στενά και ευρύτερα συμφέροντα της χώρας, όμως αυτά πρέπει να επαληθευτούν στη συνέχεια. Πάντως οι απόηχοι του «παιχνιδιού» αυτού επηρεάζουν και τον εκλογικό χορό... Έτσι ανακύπτει το ερώτημα αν και πόσο η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή θα θελήσει να αντέξει στις πιέσεις και τους εκβιασμούς στα εθνικά θέματα των βορειοανατολικών συνόρων μας, από Σκόπια μέχρι την Κύπρο, και στις εσωτερικές υπονομεύσεις της και όχι μόνο από την τυπική αντιπολίτευση. Τα δύο μέτωπα, που έχουν συγκροτηθεί για τα εθνικά θέματα και που διαπερνούν οριζόντια όλα τα κόμματα, εκδηλώνονται ήδη ανοιχτά. Παράδειγμα η ιταμή ανθελληνική πρόκληση της ελληνίδας(!) πρεσβευτίνας στα Σκόπια και το πώς αυτή αντιμετωπίστηκε από τις ηγεσίες των κομμάτων...
Η Ε.Ε. που ήδη εμφανίζει τα σημάδια της αυτοδιάλυσης, παρά της... ολοκλήρωσής της, ουσιαστικά δεν επηρεάζει την εκλογική πορεία. Και τα δυο κυβερνητικά κόμματα εκτελούν τις εντολές της και απλώς διαγκωνίζονται για το ποιος είναι ο πιο αποτελεσματικός. Το μόνο που ζητά είναι να επιταχυνθούν οι εκλογές, ώστε να μπουν σε εφαρμογή αμέσως μετά τα απάνθρωπα κοινωνικά μέτρα που επιθυμεί για τη χώρα μας, με πρώτο το ασφαλιστικό και εργασιακό. Θα ακολουθήσει, φυσικά, θύελλα... Όσο για τη «βοήθεια» που μας προσφέρει στα εθνικά θέματα, ακόμη και τους, λίγους πλέον, υποστηρικτές της έχει φέρει σε απόγνωση μετά το τελευταίο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για τα Σκόπια, το οποίο μάλιστα υπερψήφισαν (!) και οι Ευρωβουλευτές της Ν.Δ. (πλην Σαμαρά).
Εσωτερικές παράμετροι
Διακυβεύονται όντως σοβαρά οι εξελίξεις στα εθνικά θέματα, όπως και στα κοινωνικοοικονομικά ζητήματα της χώρας μας. Όμως οι εκλογές που έρχονται, είτε διενεργηθούν το Σεπτέμβρη είτε 1 ή 2 μήνες αργότερα, δεν αναφέρονται σ αυτά. Το μόνο στο οποίο στοχεύουν είναι, με την τεχνητή όξυνση, να εξασφαλίσουν πάλι ένα ποσοστό πάνω από το 80% στο δικομματισμό, κάτι που φαίνεται, δυστυχώς ότι πάλι θα το κατορθώσουν, ανεξάρτητα από τις ενδεχόμενες μετεκλογικές εξελίξεις. Έτσι:
Τα κόμματα
Η Ν.Δ. εξακολουθεί να προηγείται στις πιθανότητες εκλογικής νίκης, παρά την απ όλους ομολογούμενη «ανικανότητα», ανεπάρκεια και, σίγουρα, επιζήμια για τους πολλούς πολιτική της. Καλώς εχόντων των πραγμάτων έπρεπε να έχει τύχη χειρότερη και από αυτήν του Μητσοτάκη το 93. Θα αρκούσαν και μόνο οι ανοησίες της Γιαννάκου και του υπουργού Δημόσιας Τάξης, το βιβλίο της Ιστορίας και τα δομημένα ομόλογα για να την εκπαραθυρώσουν της εξουσίας. Έχει όμως απέναντί της το αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ και τον ανεκδιήγητο «ηγέτη» του, που υπό άλλες συνθήκες θα της έδιναν ακόμη και θριαμβευτική νίκη. Φαίνεται, λοιπόν, ότι μάλλον θα κερδίσει την πρώτη θέση, όχι όμως και άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, λόγω εκλογικού νόμου και ...Καρατζαφέρη. ’λλο όμως θέμα είναι το τι θα γίνει μετά τις εκλογές, ανάλογα και με τι εντολές θα δεχθεί η υπουργός των Εξωτερικών, κυριολεκτικά... Εδώ τον κύριο ρόλο θα παίξουν τα εθνικά θέματα.
Το ΠΑΣΟΚ αλληλοσπαράζεται σιωπηλά, ενόψει της διαφαινόμενης ήττας και της «ηγετικής αναπηρίας» του. Οι φωνασκίες και αμετροέπειές του δημιουργούν πράγματι εντύπωση, η εντύπωση όμως αυτή είναι καθαρά αρνητική γι αυτούς. Και το μεγάλο πρόβλημά του δε θα είναι η ενδεχόμενη ήττα, που για πολλούς θα είναι και καλοδεχούμενη, ενόψει των μετεκλογικών προβλημάτων που πρέπει να αντιμετωπιστούν, αλλά το πώς θα απαλλαγούν απ αυτόν τον απίθανο αρχηγό που τους επέβαλαν, χωρίς όμως και κανένας τους να βγάλει έστω και ένα κιχ! Και το πρόβλημα αυτό θα γίνεται πιο έντονο, όσο θα διαφαίνεται νίκη του «Δημοκρατικού» κόμματος στις ΗΠΑ, που θα θέλει να κρατήσει, πάση θυσία, το wonderful man της κ. Ολμπράιτ. Ας πρόσεχαν, ας είχαν δηλ. λίγο μυαλό και κάποιο έρμα.
Το ΚΚΕ συνεχίζει τη σταθερή πορεία συνεπούς καταγγελίας όλων, των όντως αρνητικών φαινομένων στην κοινωνία μας και της επιμελούς σιωπής για το τι είδους θα είναι η κοινωνία την οποία οραματίζεται. Ελπίζει πως έτσι θα έχει εκλογικά κέρδη, αν και αυτά απειλούνται, τελευταία, από τον ... Καρατζαφέρη, ο οποίος με τη σειρά του αισθάνεται να αυξάνει η απειλή του Παπαθεμελή. Αν αυτό ισχύσει μέχρι τις εκλογές, τότε πιθανόν και να πάρει μέρος στις εκλογές τελικά ο τελευταίος, ενόψει κάποιων, αβέβαιων πάντως, μετεκλογικών ωφελημάτων.
Όσο για το ΣΥΝ ή ΣΥΡΙΖΑ, πραγματικά ευχόμαστε να συνεχίσουν τα γκάλοπ να δείχνουν άνετη είσοδό του στη Βουλή, γιατί αλιώς μπορεί να γίνουμε μάρτυρες πολύ ανορθόδοξων μεθόδων προβολής, έως και... άκρως ακραίων, για να προσελκύσει την προσοχή του εκλογικού σώματος.
Όλα τα παραπάνω εύγλωττα αποδεικνύουν την αναγκαιότητα του ΑΣΚΕ και της εξάντλησης όλων των οικονομικών δυνατοτήτων, ώστε να μετάσχουμε στις επερχόμενες εκλογές και να δώσουμε έτσι τη δυνατότητα όσων έχουν πλέον απαυδήσει από αυτό το πολιτικό παιχνίδι που παίζεται σε βάρος της χώρας και να δώσουν κάποια, έστω, ελπίδα για τη μελλοντική της ανάκαμψη.
Κατηγορία
Φύλλο 117 Ιουλίου 2007
Μετά τους Δανούς και οι Σουηδοί, με το δημοψήφισμα τους στις 14/9, απέρριψαν με ποσοστό 57% την ένταξη τους στην ΟΝΕ, παρότι όλα τα μεγάλα κόμματα και όλοι οι μηχανισμοί της εξουσίας, εκτελώντας τις εντολές του πανίσχυρου μεγάλου κεφαλαίου της χώρας, υποστήριξαν την ένταξη. Μέχρι και ο αξιοθρήνητος Γιωργάκης επιστρατεύτηκε, για να πείσει τους Σουηδούς να ψηφίσουν ΝΑΙ.
’ραγε πόσα τέτοια εκλογικά αποτελέσματα πρέπει να δουν, για να πάψουν οι εξωνημένοι της εοκικής φάρας στην Ελλάδα και τα ΜΜΕ τους, καλοταϊσμένοι όλοι από τα εοκικά κονδύλια, να ισχυρίζονται ότι «όλοι θέλουν την ΕΟΚ»;
Και σε άλλες χώρες της Ε.Ε. οι διαθέσεις των λαών δεν είναι διαφορετικές, ακόμη και στη Γερμανία, απλώς οι κυβερνώντες κυνικά ομολογούν ότι δεν κάνουν δημοψήφισμα, γιατί θα βγει ΟΧΙ! Η δημοκρατία στην τελειότητα της!
Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε τι θα γινόταν και στην Ελλάδα, αν λειτουργούσε στοιχειωδώς η δημοκρατία και εμείς, οι αντίθετοι προς την ένταξη, είχαμε τη δυνατότητα να ενημερώσουμε τον ελληνικό λαό ότι το ΕΥΡΩ θα είχε ως αναγκαστική συνέπεια, μεταξύ άλλων κακών, τη σημερινή τρομακτική ακρίβεια. Ότι η Ε.Ε. και το ΕΥΡΩ της υπάρχουν, για να εκμεταλλεύονται αγριότερα οι ισχυρότερες χώρες τις ασθενέστερες και σε κάθε χώρα το μεγάλο κεφάλαιο να εκμεταλλεύεται αγριότερα το λαό.
Η περίεργη δολοφονία της ’ννας Λιντ
Ακόμη και τα πλέον ελεγχόμενα ΜΜΕ δεν αρνούνται ότι, αν δε δολοφονούνταν η Λιντ λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα, τα ΟΧΙ θα ήταν πολύ περισσότερα. Το περίεργο, λοιπόν, είναι πώς αποτόλμησαν ένα δημοψήφισμα που θα το έχαναν με συντριπτική διαφορά!
Η ακροδεξιά έπαιξε και τώρα στη Σουηδία τον αποπροσανατολιστικό της ρόλο. Αποκρουστική σε κάθε δημοκρατικό πολίτη, προβάλλεται ως πολέμια της Ε.Ε. και τελικά την ενισχύει. Με τόση δημοκρατική παράδοση οι Σουηδοί, πώς να ταυτιστούν με τους ακροδεξιούς, που επιπλέον λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα χρεώθηκαν, νεφελωδώς έστω, και τη δολοφονία;
Η δολοφονία δεν αποκλείεται να είχε και άλλους σκοπούς, αφού στη Σουηδία και τα δύο μεγάλα κόμματα θεωρούν Πρωταρχική τους υποχρέωση να υπερασπίζονται τα συμφέροντα της ΕΡΙΚΣΟΝ, ενός βιομηχανικού μεγαθηρίου, που συμμετέχει στην παραγωγή οπλικών συστημάτων και ενδιαφερόταν πολύ να εισαχθεί το ΕΥΡΩ.
Η συσχέτιση με τη δολοφονία του Πάλμε, πρωθυπουργού της Σουηδίας το 1986 δεν είναι τυχαία. Τότε είχε επικρατήσει η άποψη ότι δολοφονήθηκε από πολεμοκάπηλους, επειδή συμμετείχε στην κίνηση των 6 για την ειρήνη. Όμως σήμερα αρχίζουν να επιβεβαιώνονται οι φήμες που έλεγαν ότι η δολοφονία είχε σχέση με ανταγωνισμό στο εμπόριο όπλων.
Το ΝΑΙ στην Εσθονία
Στις 14/9 έγινε δημοψήφισμα και στην Εσθονία, τη μικρή βαλτική χώρα των 1,5 εκατομμυρίων κατοίκων, για την ένταξη στην Ε.Ε.. Όπως συμβαίνει με όλες της χώρες της Αν. Ευρώπης, οι πολίτες, που υπέστησαν για δεκαετίες τη διακυβέρνηση των Κ.Κ. και την πίεση της Ρωσίας, έχουν την αυταπάτη ότι η πλήρης παράδοση τους στους καπιταλιστικούς οργανισμούς της Δύσης (Ε.Ε., NATO κλπ.) θα σημάνει γι' αυτούς ένα καλύτερο και ασφαλέστερο μέλλον. Όταν θα καταλάβουν το λάθος τους, θα είναι πλέον αργά, γιατί τότε δε θα τους ξαναβάλουν να ψηφίσουν.
Πάντως από τώρα το 33% των Εσθονών είπαν ΟΧΙ στην ένταξη τους στην Ε.Ε.. Και στην Εσθονία, λοιπόν, δεν ισχύει ότι «όλοι θέλουν την ΕΟΚ»!
Κατηγορία
Φύλλο 94 Σεπτεμβρίου 2003
Η Σύνοδος
Στις 19 Ιούνη πραγματοποιήθηκε η Σύνοδος του Α.Σ.Κ.Ε.
*Αναλύοντας τις διεθνείς εξελίξεις διαπιστώθηκε ότι η πολιτική των Η.Π.Α. και των Ευρωπαίων συμμάχων τους γίνεται συνεχώς πιο επιθετική, πιο βάρβαρη, με αποτέλεσμα να οξύνει τις εθνικές, κοινωνικές και πολιτιστικές αντιθέσεις, να οδηγείται αυτή η πολιτική σε αδιέξοδο και να δημιουργεί προϋποθέσεις μεγάλων ανατροπών. Ειδικά στη Μ. Ανατολή η θηριωδία των Ισραηλινών εκτιμήθηκε ότι μακροπρόθεσμα θα θέσει σε αμφισβήτηση και την ίδια την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ.
*Στο εσωτερικό διαπιστώθηκε η πρωτοφανής σήψη της κυβέρνησης του Π.Α.Σ.Ο.Κ., χωρίς όμως να υπάρχει κάποια άλλη αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση άμεσης προοπτικής. Η Ν.Δ. αντιμετωπίζεται απ' όλους ως η επόμενη κυβέρνηση, με τη βεβαιότητα ότι θα συνεχίσει την πολιτική του Π.Α.Σ.Ο.Κ. Παρουσιάστηκαν διάφορα σενάρια, μερικά από τα οποία προβλέπουν σύντομη προσφυγή στις κάλπες.
*Οι ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις του Α.Σ.Κ.Ε. διαπιστώθηκε ότι γίνονται περισσότερο αποδεκτές. Για να αξιοποιηθεί αυτή η αποδοχή, θεωρείται αναγκαία η οργανωτική ανάπτυξη του Α.Σ.Κ.Ε. Η ενίσχυση με νέα μέλη και νέους φίλους θα επιτρέψει στο Α.Σ.Κ.Ε. να έχει ένα πιο σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα.
*Οι αυξημένες δραστηριότητες του Α.Σ.Κ.Ε. απαιτούν οικονομική στήριξη, που χωρίς αυτή δε θα γίνει δυνατή η συμμετοχή του Α.Σ.Κ.Ε. στις προσεχείς εκλογές, όποτε γίνουν. Έτσι τυπώθηκαν μπλοκ των 5 ευρώ και 20 ευρώ. Καλούνται όλοι οι φίλοι να προμηθευτούν από ένα μπλοκ και να φροντίζουν για τη δική τους τακτική μηνιαία συνδρομή και όποια άλλη από τον περίγυρό τους.
Κλιμάκιο
Κλιμάκιο της Ε.Ε. από τους Ν.Καργόπουλο και Σ.Στενό στις 31/5 έως 3/6 ήρθε σε επαφή με τα μέλη και τους φίλους του Α.Σ.Κ.Ε. στην Καρδίτσα, τη Λάρισα, το Βόλο, την Κατερίνη και τη Θεσσαλονίκη. Στα πλαίσια αυτής της περιοδείας δόθηκαν και 3 συνεντεύξεις: στο Θεσσαλία TV (Λάρισα), στο Euro Channel και το Ράδιο Ακρίτες (Θεσσαλονίκη).
Αφισοκόλληση
Τις μέρες αυτές ολοκληρώνεται η αφισοκόλληση της τελευταίας αφίσας του Α.Σ.Κ.Ε. με τις θέσεις για το ΕΥΡΩ, τις διεθνείς και εσωτερικές εξελίξεις και το ρόλο του Α.Σ.Κ.Ε.
Εκδηλώσεις
Σημαντικό μέρος της δραστηριότητας του Α.Σ.Κ.Ε. κάλυψε το τελευταίο δίμηνο η στήριξη της Κίνησης για την Επανεξέταση της Συμμετοχής της Ελλάδας στην Ε.Ε..
Επίσης το Α.Σ.Κ.Ε. παίρνει μέρος στις εκδηλώσεις συμπαράστασης προς τον παλαιστινιακό λαό και τους Τούρκους πολιτικούς κρατούμενους και πολιτικούς πρόσφυγες.
Τέλος το ΑΣΚΕ πήρε μέρος στις κινητοποιήσεις χάρις στις οποίες ματαιώθηκε η προγραμματισμένη για τις 16-3-2002 επίσκεψη του Αμερικανού πρέσβη Τ. Μίλερ στον Υμηττό, κατά την οποία θα υιοθετούσε 10 στρέμματα από το καμμένο δάσος.
Κατηγορία
Φύλλο 87 Ιουνίου 2002
Το διήμερο 19-20 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε η διάσκεψη κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισαβώνα. Θέματα της διάσκεψης ήσαν: α) Η συνέχιση της ΝΑΤΟικής κατοχής του Αφγανιστάν (χωρίς να ομολογούν ότι έχασαν τον πόλεμο). β) Η αντιπυραυλική ασπίδα (μέρος της οποίας εγκαθίσταται στην Τουρκία). γ) Οι σχέσεις με τη Ρωσία (η οποία δέχθηκε να χρησιμοποιούν εδάφη της οι νατοϊκοί).
Η διάσκεψη αυτή καθόρισε το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, με το οποίο αλλάζει ο χάρτης ελέγχου της περιοχής μας, δίνοντας αυξημένες αρμοδιότητες στην Τουρκία, η οποία έσπευσε εξαρχής να θέσει τους όρους της (μεταξύ των οποίων να μη στοχοποιηθεί το Ιράν), ενώ η Ελλάδα απλά επιφυλάχθηκε, που σημαίνει ότι θεωρητικώς συζητεί τα πάντα!
Το πιο σημαντικό, που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία, είναι ότι το νέο δόγμα περιλαμβάνει διεύρυνση των αρμοδιοτήτων και των λόγων επεμβάσεων της συμμαχίας. Πλέον, δε θα παρεμβαίνει για στρατιωτικούς και μόνο λόγους, αλλά και για περιβαλλοντικούς, ηλεκτρονικής τρομοκρατίας, κοινωνικών αναταραχών!! Δεν έχουν πλέον καμιά εμπιστοσύνη στις δυνάμεις καταστολής των χωρών μελών. Προφανώς τρομοκρατήθηκαν από το γεγονός ότι η ρουμανική αστυνομία, αντί να χτυπήσει τους διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν για τα αντιλαϊκά μέτρα, ενώθηκε μαζί τους! Τώρα, λοιπόν, θα μας στέλνουν στρατό του ΝΑΤΟ για την αντιμετώπιση των κινητοποιήσεών μας. Είναι σαφές ότι το ΝΑΤΟ θα μεταβληθεί σε ένα διεθνή χωροφύλακα προάσπισης των ζωτικών συμφερόντων της Νέας Τάξης με ποικίλες (ιδιαίτερα για την Ελλάδα) αφορμές. Έννοιες όπως η εθνική κυριαρχία θα δεχθούν μεγαλύτερο ακόμα πλήγμα.
Για όλ αυτά ο Γιωργάκης δηλώνει ότι «τα αποτελέσματα της διάσκεψης είναι ιδιαίτερα θετικά»!! Η ανάγκη για αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ (πάγια θέση του ΑΣΚΕ) γίνεται ακόμα πιο επιτακτική. Και η ανάγκη ανατροπής των κατοχικών επίσης.
Κατηγορία
Φύλλο 136 Νοεμβρίου 2010
Είναι γνωστό ότι στους ηγετικούς κύκλους του καπιταλιστικού κόσμου υπάρχουν δύο αντιλήψεις για την εκμετάλλευση των χωρών του τρίτου κόσμου. Η πρώτη εκφράζεται με την πολιτική Μπους, που επιδιώκει όσο περισσότερα και όσο γρηγορότερα κέρδη, χωρίς να υπολογίζει την ανθρώπινη εξαθλίωση και την καταστροφή της φύσης.
Η δεύτερη αντίληψη βλέπει πιο μακριά, κατανοεί ότι η πολιτική Μπους θα αποσταθεροποιήσει αργά ή γρήγορα το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και προτείνει ένα μικρό μέρος από τα κέρδη της εκμετάλλευσης των χωρών του τρίτου κόσμου να επιστρέφεται ως «βοήθεια» αφενός για να μην ξεσηκωθούν οι λαοί, αφετέρου για να μπορούν οι χώρες αυτές να απορροφούν τα προϊόντα των ισχυρών. Η αντίληψη αυτή έχει ερείσματα και στις ΗΠΑ (μειοψηφεί) και στην Ε.Ε. (πλειοψηφεί) και χρησιμοποιεί ως όργανα τις διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Μ.Κ.Ο.), με τη συμπαράσταση μερίδας του τύπου. Οι δύο αυτές αντιλήψεις συγκρούονται και μέσα στους διεθνείς οργανισμούς, των οποίων οι αποφάσεις είναι συμβιβασμός των δύο γραμμών.
Πρόσφατα η ομάδα G8 των πλουσιοτέρων χωρών του κόσμου αποφάσισε την παραγραφή μέρους του εξωτερικού χρέους 18 φτωχών χωρών της Αφρικής ύψους 40 δισ. δολαρίων προς την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (που ελέγχονται από τις ΗΠΑ) και την Αφρικανική Τράπεζα Ανάπτυξης. Η απόφαση διαφημίστηκε καταλλήλως ως έκφραση ανθρωπιάς και αλληλεγγύης του Δυτικού Κόσμου. Όμως το ποσό αυτό είναι ασήμαντο μπροστά στα κέρδη που αποκομίζουν οι Δυτικοί και κυρίως οι ΗΠΑ από τις χώρες αυτές. Όπως καταγγέλλει ο Τζέφρι Τζακς, σύμβουλος του ΟΗΕ, η αμερικανική «βοήθεια» προς την Αφρική δεν ξεπερνά τα 3 σεντς για κάθε 100 δολάρια του ΑΕΠ, ένα μεγάλο μέρος απ' αυτά δε δίνεται στους Αφρικανούς αλλά είναι μισθοί Αμερικανών συμβούλων και τα υπόλοιπα χρήματα της «βοήθειας» δεν καλύπτουν ούτε το 10% των αναγκών των φτωχών χωρών, που δεν είναι βέβαια μόνο 18. Τα χρέη που παραγράφονται πιθανότατα δε θα μπορούσαν ούτως ή άλλως να αποπληρωθούν, λόγω της κατάστασης που έχουν περιέλθει οι χώρες αυτές λόγω της παγκοσμιοποίησης και δεν είναι επιπλέον χρήματα, αλλά προέρχονται από περικοπές άλλων προγραμμάτων «βοήθειας». Τέλος αυτή η «βοήθεια» υπενθυμίζουμε ότι δίνεται με τους γνωστούς όρους για φιλελευθεροποίηση της οικονομίας των φτωχών χωρών, δηλ. άνοιγμα των αγορών, ώστε να μην μπορέσουν ποτέ να σταθούν στα πόδια τους και να είναι συνεχώς αντικείμενα εκμετάλλευσης των πλουσίων.
Τα 40 δισ. δολάρια είναι ασήμαντα μπροστά στις απώλειες που έχουν οι χώρες αυτές λόγω του ανοίγματος των αγορών που τους επιβλήθηκε. Η υποκρισία των G 8 φαίνεται και από το γεγονός ότι κάθε χρόνο επιχορηγούν με 150 δισ. δολάρια τους δικούς τους αγρότες, ώστε να φτάνουν τα προϊόντα τους στις φτωχές χώρες σε τιμές που δεν μπορούν να ανταγωνιστούν οι ντόπιοι αγρότες.
Μόνο όταν ο Τρίτος Κόσμος απαλλαγεί από την «προστασία» και τη «βοήθεια» του καπιταλιστικού κόσμου και των διεθνών του οργανισμών θα μπορέσει να αξιοποιήσει τον τεράστιο φυσικό και ανθρώπινο πλούτο του και να εξασφαλίσει την επιβίωση και την πρόοδο στους πολίτες του.
Κατηγορία
Φύλλο 105 Ιουλίου 2005
Αμφίρροπη μάχη
Οι δυο στρατηγικές συγκρούονται θανάσιμα. Το αμερικανικό Πεντάγωνο (Ράμσφελντ, Περλ) εξαγγέλλει επιθέσεις κατά Ιράκ, Ιράν, Σομαλίας, Σουδάν, Υεμένης, Συρίας κλπ. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ (Πάουελ) αρνείται και μαζί του συμφωνούν Γερμανία και Γαλλία. Η Ισπανία αρνείται να εκδώσει υπόπτους τρομοκρατικών ενεργειών στις ΗΠΑ.
Ποια γραμμή θα επικρατήσει; Μάλλον κάπου στη μέση. Θα δούμε
Μάλλον δεν ησύχασαν!
Εντάξει, ανατρέπονται οι Ταλιμπάν και πιθανότατα να συλληφθεί ή σκοτωθεί ο Μπιν Λάντεν (ή κάποιος δυστυχής σωσίας του). Όμως η Βόρεια Συμμαχία αρνείται την παρουσία Γάλλων, Γερμανών, Αμερικανών και όλων των ξένων στη χώρα τους. Λέτε να μπλέξουνε περισσότερο με δαύτους οι Αμερικάνοι;
Παλικάρια!
Πολύ παλικάρια αυτοί οι Αμερικανοί. Πολεμούν από αέρος! Στο έδαφος βρωμάει μπαρούτι. Έτσι ο Αμερικανός στρατιωτικός ακόλουθος στη Μόσχα αναζητεί μέσω διαδικτύου Ρώσους μισθοφόρους, για το Αφγανιστάν. Ζητεί γνώση αγγλικής. Υπόσχεται υψηλές αποδοχές!
Κοινωνική πολιτική!
Πώς αντιμετωπίζει η αμερικανική κυβέρνηση τα (επιπλέον) προβλήματα που δημιούργησε το χτύπημα της 11/9; Το Κογκρέσο ψήφισε 15 δις δολάρια επιδοτήσεις και εγγυήσεις δανείων για τις αεροπορικές εταιρείες, αλλά ούτε 1 δολάριο για τους απολυμένους εργαζομένους των αερογραμμών!
Η Βουλή των Αντιπροσώπων περνάει νόμο για την "αναζωπύρωση" της οικονομίας και δίνει 25 δις δολάρια αναδρομικές μειώσεις φόρων για τις επιχειρήσεις (που οι περισσότερες είναι επικερδείς) και σχεδόν τίποτα για τους ανέργους !
(ΧΩΡΙΣ) ΣΧΟΛΙΟ
Ο Επίτροπος Γεωργίας της ΕΟΚ κ. Φίσλερ δε δέχεται τα στοιχεία που του έδωσε ο Έλληνας υπουργός Γεωργίας Γ. Δρυς, ότι η παραγωγή βαμβακιού στην Ελλάδα ήταν το 2001 1.146.000 τόνοι! Υποστήριξε τις εκτιμήσεις των υπηρεσιών του, ότι ήταν 1.300.000 τόνοι κι έτσι η τιμή θα οριστεί πολύ κάτω των 200 δρχ.!
Ο κ. Δρυς, φεύγοντας από το αεροδρόμιο των Βρυξελών, αντί να χαλάσει τον κόσμο, ούτε καν έκανε δηλώσεις!
Κατηγορία
Φύλλο 84 Δεκεμβρίου 2001
Θετικές εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό της Κύπρου σηματοδότησαν τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών και ο ανασχηματισμός που ακολούθησε.
Ενισχύθηκαν οι υποστηρικτές του ΟΧΙ
Στις εκλογές ενισχύθηκαν τα κόμματα που υποστήριξαν το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ), εκτός (δυστυχώς) από τους οικολόγους, που παρέμειναν στάσιμοι. Το ΑΚΕΛ, που υποστήριξε το «ΟΧΙ, για να τσιμεντώσει το ΝΑΙ» (!) μειώθηκε. Ο ΔΗΣΥ, που υποστήριξε το ΟΧΙ, μειώθηκε επίσης. Οι ακραίοι μειοδότες Ε.ΔΗ. δεν μπήκαν καν στη Βουλή.
Τα αποτελέσματα αυτά ενισχύουν τη θέση του Προέδρου Τ. Παπαδόπουλου τόσο μέσα στην κυπριακή κοινωνία όσο και μέσα στα πλαίσια του κυβερνητικού συνασπισμού. Το ΑΚΕΛ οφείλει να περιορίσει τους εκβιασμούς του για πιο υποχωρητική στάση στο εθνικό θέμα. Η ματαίωση της επανεκλογής του Τ. Παπαδόπουλου το 2008 (με προβολή υποψηφιότητας και από το ΑΚΕΛ) γίνεται δυσκολότερη.
Καλύτερη η εικόνα της κυβέρνησης
Ο ανασχηματισμός βελτίωσε την εικόνα της κυβέρνησης. Υπουργοί που επέδειξαν ανεπάρκεια ή έλλειψη σοβαρότητας αντικαταστάθηκαν από ικανότερους και σοβαρότερους. Τώρα η κυβέρνηση είναι πιο ευθυγραμμισμένη με τον Πρόεδρο στο εθνικό θέμα, χωρίς να λείπουν από αυτήν οι ανανικοί. Όλ αυτά όμως δεν πρέπει να δημιουργήσουν κλίμα υπεραισιοδοξίας, γιατί οι αντιφάσεις και τα προβλήματα παραμένουν.
Α) Οι εσωτερικές τριβές στον κυβερνητικό συνασπισμό συνεχίζονται, όχι μόνο λόγω πολιτικών διαφωνιών (που ως ένα βαθμό είναι λογικές και χρήσιμες), αλλά και λόγω μικροκομματικών ή προσωπικών επιδιώξεων.
Β) Η οικονομική και κοινωνική πολιτική υπαγορεύεται από την Ε.Ε. και τους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών, καταστρέφει την κυπριακή οικονομία και οξύνει τις ανισότητες και τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Ο υπ. Οικονομικών (ικανός και σοβαρός τεχνοκράτης) είναι στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Γ) Ενώ στο λαό γίνεται όλο και περισσότερο σαφές ότι η Ε.Ε. υποστηρίζει τα σχέδια των Αγγλοαμερικανών στο εθνικό θέμα και ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα καλό από αυτήν, η πολιτική ηγεσία (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) εξακολουθεί να βαυκαλίζεται με την «ευρωπαϊκή λύση του κυπριακού».
Εγκλωβισμένο το Κυπριακό
Οι τελευταίες εξελίξεις στο Συμβούλιο των υπ. Εξ. στο Λουξεμβούργο και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (Σύνοδο Κορυφής) στα μέσα Ιουνίου ήταν συνέχεια των προηγουμένων. Η κυπριακή κυβέρνηση, χωρίς τη συμπαράσταση πλέον της Αθήνας, έχει περιορίσει τις διεκδικήσεις της στην υπογραφή του Πρωτοκόλλου και το άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων. Έτσι η άρχουσα κάστα της Τουρκίας, μέσω της διαδικασίας ένταξης στην Ε.Ε. (την οποία Ελλάδα και Κύπρος υποστηρίζουν!), νομιμοποίησε και το στρατό κατοχής και τους εποίκους και την αρπαγή των περιουσιών.
Το άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων (αν ποτέ γίνει, αφού και αυτό αρνείται η Τουρκία) δε θα σημαίνει τίποτα για την κυπριακή οικονομία, αφού η ένταξη στην Ε.Ε. συρρικνώνει απελπιστικά την παραγωγική της βάση. Μόνοι ωφελημένοι θα είναι οι Κύπριοι εφοπλιστές, που τα πλοία τους θα διακινούν ξένα προϊόντα, κυρίως τουρκικά αγροτικά και ευρωπαϊκά βιομηχανικά.
Στις όποιες παραινέσεις της Ε.Ε. για καλύτερη συμπεριφορά η Τουρκία απαντά με το γνωστό της τσαμπουκά. Αν τελικά μπει ή δεν μπει η Τουρκία στην Ε.Ε. δεν εξαρτάται καθόλου από τη στάση της στο Κυπριακό κι αυτό το ξέρουν όλοι, το ξέρει και το τουρκικό κατεστημένο, γι αυτό δεν κάνει καμιά υποχώρηση, αντιθέτως έγινε πιο προκλητικό. Μέχρι τώρα οι παραινέσεις διαρκούν ως την ώρα της ψηφοφορίας, η οποία είναι πάντα ευνοϊκή για να προχωρήσει η ένταξη της Τουρκίας. Αν η ένταξή της δεν ολοκληρωθεί τελικά, θα είναι γιατί η Ε.Ε. θα αποφασίσει να μην αυτοκτονήσει για το χατίρι των Αμερικανών συμμάχων της. Αμφιβάλλουμε αν είναι σε θέση να κάνει έστω και αυτό!
Κατηγορία
Φύλλο 111 Ιουλίου 2006
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό