ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ολόκληρη τη βδομάδα πριν και κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που πραγματοποιήθηκε στη Χαλκιδική διοργανώθηκαν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, με κορυφαίες τις διαδηλώσεις στο Μαρμαρά και στη Θεσσαλονίκη.

Οι εκδηλώσεις ήταν χρήσιμες, γιατί χωρίς αυτές οι ηγέτες της Ε.Ε. δε θα αισθάνονταν κανένα αντίβαρο στην εφαρμογή της πολιτικής τους. Όμως, παρότι στη διαδήλωση της Θεσσαλονίκης πήραν μέρος δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, η αποτελεσματικότητα των κινητοποιήσεων ήταν πολύ περιορισμένη, γιατί σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ένα Κίνημα κατά της Ε.Ε., ούτε καν κατά της πολιτικής της. Ήταν μια παρέλαση κομματικών οργανώσεων κάθε μεγέθους, που συνέρρευσαν απ' όλη την Ελλάδα, στις οποίες προστέθηκαν και κάποιοι ανένταχτοι κομματικά πολίτες με ιδιαίτερη πολιτική ευαισθησία.

Ο λαός της Θεσσαλονίκης όχι μόνο δεν αγκάλιασε τις κινητοποιήσεις, όχι μόνο δεν ήταν στα μπαλκόνια, για να επευφημήσει τους διαδηλωτές (όπως συμβαίνει σε κάθε πραγματικό κίνημα), αλλά ήταν από ουδέτερος έως αρνητικός, παρότι οι συνέπειες της οικονομικής πολιτικής της Ε.Ε. του είναι ήδη δυσβάσταχτες. Έτσι, οι κύριοι του Πόρτο Καρράς δεν αισθάνθηκαν να απειλούνται ιδιαίτερα, αν δεν ήταν και ευχαριστημένοι κάποιοι για τη δημοκρατική νομιμοποίηση τους.

Στη Θεσσαλονίκη αποτυπώθηκε όλο το πολιτικό μας πρόβλημα. Μια κοινωνία υποταγμένη και σε διαδικασία αλλοτρίωσης εκφράζεται τόσο από την εξουσία της και την κυβέρνηση της όσο και από τα κινήματα και την αντιπολίτευση της. Η Ν.Δ., έτοιμη (;) να αναλάβει τη σκυτάλη της διακυβέρνησης, δεν κρύβει την αντίθεση της στις λαϊκές κινητοποιήσεις. Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ δημιούργησαν το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, στο οποίο συσπείρωσαν και κάποιες μικρότερες οργανώσεις και το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να αμφισβητήσει την Ε.Ε. Το ΚΚΕ με τη ΔΡΑΣΗ επιλέγει την περιχαράκωση του. Μικρότερες αριστερές οργανώσεις αναγκάζονται να κάνουν το ίδιο. Στο μπλοκ των «αντιεξουσιαστών» είναι πάντα οι «γνωστοί-άγνωστοι», που δρουν συμπληρωματικά με την αστυνομία και τα ΜΜΕ, ώστε οι τηλεθεατές - μη πολίτες να ασχολούνται μόνο με τα 10 μαγαζιά που κάηκαν (και θα αποζημιωθούν) και όχι τα δεκάδες χιλιάδες που κλείνουν (χωρίς αποζημίωση) λόγω της πολιτικής της Ε.Ε.

Η δράση αυτών των «αγνώστων» είναι ένας λόγος της μη συμμετοχής του λαού στις

κινητοποιήσεις. Ένας δεύτερος είναι οι χωριστές συγκεντρώσεις και πορείες, που φέρνουν σε αμηχανία και δυσφορία κάθε ανένταχτο κομματικά πολίτη. Ένας τρίτος είναι ο προφανής στόχος των διοργανωτών να επιδείξουν και να ενισχύσουν την κομματική τους οργάνωση και όχι να αντιπαλέψουν την Ε.Ε. ή την πολιτική της. Αν δεν ήταν έτσι, θα έπρεπε στις κινητοποιήσεις να συμμετέχουν μόνο συνδικαλιστικές και άλλες μαζικές κι όχι κομματικές οργανώσεις.

Με τα χαρακτηριστικά αυτά οι κινητοποιήσεις δεν πρόκειται ποτέ να αγκαλιαστούν από το λαό και να ενοχλήσουν σοβαρά τους εκφραστές της Ε.Ε. και της παγκοσμιοποίησης. Δυστυχώς η μαζική συμμετοχή των μαθητών στις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις δεν είχε την ανάλογη συνέχεια.

Τα μέλη του ΑΣΚΕ, στα 19 χρόνια της ύπαρξης μας, συμμετείχαμε σ' όλες τις κινητοποιήσεις, χωρίς να επιδεικνύουμε την κομματική μας ταυτότητα. Η επιλογή αυτή δεν ικανοποιούσε κυρίως τους φίλους του ΑΣΚΕ. Έτσι, αρχής γενομένης από τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις της άνοιξης, συμμετέχουμε με πικέτα του ΑΣΚΕ, τα οποία, τουλάχιστον, προσπαθούν να εκφέρουν ένα διαφορετικό λόγο. Αυτό δε σημαίνει ότι έπαψε η διαφωνία μας για το χαρακτήρα των κινητοποιήσεων και η προσπάθεια μας ν' αλλάξουν τα πράγματα.

«Ήθελαν να μετατρέψουν το Ιράκ σε μια άχρωμη εμπορεύσιμη κουκκίδα στο χάρτη των εταιρικών σχεδιασμών τους. Αλλά αυτό το πρόταγμα απειλείται πλέον, αφού μετρούν οδυνηρές «παράπλευρες» απώλειες. Είναι το έλλειμμα ανθρωπιστικής συμπεριφοράς τους που πυροδοτεί τους ντόπιους, είναι ο διασυρμός που προκαλεί η αποκάλυψη των αληθινών κινήτρων της εισβολής (πρόσφατη η κυνική ομολογία του «συμμάχου» Πολωνού υπουργού εξωτερικών), είναι η επικείμενη αύξηση των αμερικανικών δυνάμεων κατά 38%. Είναι οι κλιμακούμενες ενέργειες δολιοφθοράς ως απάντηση στη μεθόδευση να κατασκευαστούν «φιλόπονα πρόβατα» (κατά τον ντε Τουβίλ), είναι η αντίσταση στην αλλοίωση των χαράκτηριστικών ενός λαού, τον οποίο θέλουν να απογυμνώσουν από την ιστορική συνοχή και ταυτότητα του.

Ανιστόρητοι, με τη γραφικότητα του ναρκισσισμού τους, μπορούν άραγε να πιστεύουν ότι θα καταστείλουν με την κάννη του όπλου την απαίτηση των λαών της γης να αυτοπροσδιορίζονται; Σε αυτή τη λουδοβίκεια έπαρση, η ιστορία καγχάζει και οι λαοί ξέρουν να απαντούν.

Μετά το Ιράκ ο αμερικανικός επεκτατισμός έθεσε το νέο του στόχο, το Ιράν. Γεγονός που έχει συσχετισθεί με τις τελευταίες δυναμικές αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις στην Τεχεράνη, χωρίς όμως κάτι τέτοιο να είναι πλήρως αληθές, τουλάχιστον προς το παρόν.

Το γρήγορο και νικηφόρο τέλος του εικονικού πολέμου στο Ιράκ ευτυχώς δε συνοδεύτηκε από πλήρη επικράτηση των Η.Π.Α., όπως αποδεικνύει η γνήσια αντίσταση του ιρακινού λαού που κλιμακώνεται. Επόμενος στόχος είναι το Ιράν, μια χώρα που από την εποχή της πτώσης του καθεστώτος του Σάχη και της ανόδου του κινήματος των ισλαμιστών στην εξουσία αποτελεί διακηρυγμένο εχθρό των Η.Π.Α., μόνο και μόνο επειδή δε δέχεται να υπακούσει και να υποταχθεί, ακολουθώντας τη δική της, ανεξάρτητη πορεία.

Ωστόσο, η περίπτωση του Ιράν διαφοροποιείται σημαντικά απ' αυτή του Ιράκ. Σε αντίθεση με το Ιράκ, όπου το καθεστώς ήταν διεφθαρμένο και κατ' ουσία φιλικό προς τις Η.Π.Α., όπως απέδειξαν οι δύο πόλεμοι του Κόλπου, στο Ιράν υπάρχει μια ηγεσία που απ' ότι φαίνεται, είναι ανεξάρτητη και κυρίως ένας λαός περισσότερο ομοιογενής που θα είναι πιο εύκολο ν' αντισταθεί. Επέμβαση των Αμερικάνων θα οδηγούσε σε πόλεμο ολοκληρωτικό, μακράς διαρκείας με ανυπολόγιστο για αυτούς κόστος.

Το Ιράν διαθέτει προϋποθέσεις για να γίνει το νέο Βιετνάμ. Είναι λοιπόν λογικό να αναμένει κανείς αμερικάνικη υποκίνηση για υπονόμευση του φονικού καθεστώτος εκ των έσω, ώστε να το οδηγήσει σε πτώση. Πέρα βέβαια από την προσπάθεια διεθνούς απομόνωσης του μέσω καταγγελιών στη διεθνή κοινή γνώμη και στους διεθνείς οργανισμούς για δήθεν πυρηνικά που διαθέτει, στην οποία επιδίδεται τελευταία η Ουάσιγκτον. Γι' αυτό πολλοί έσπευσαν να συσχετίσουν τις πρόσφατες ογκώδεις και δυναμικές διαδηλώσεις των νέων, κυρίως φοιτητών, στην Τεχεράνη με την επιθετικότητα των Η.Π.Α., ότι δηλαδή είναι υποκινούμενες από τις Η.Π.Α

Το ζήτημα δεν είναι απλό. Σίγουρα οι Η.Π.Α. θέλουν την εσωτερική αναταραχή στο Ιράν και σίγουρα μέσω αυτής επιδιώκουν αλλαγή του καθεστώτος, ώστε χωρίς πολεμική επέμβαση να ενισχύσουν και να επιβάλουν δυνάμεις φιλικές προς αυτούς και το Ισραήλ, τώρα μάλιστα που φέρεται να διαθέτει πυραύλους τόσου βεληνεκούς που να μχορούν να πλήξουν το Τελ Αβίβ. Δεν μπορούν όμως να δημιουργήσουν αναταραχές εκ του μηδενός. Υπάρχει λοιπόν εκεί γνήσια δυσαρέσκεια και κινητοποιήσεις φοιτητών, δηλ. της ανώτερης τάξης που δε μετέχει στην εξουσία.

Πρέπει να θυμηθούμε ότι η επανάσταση κατά του Σάχη ήταν αυθόρμητη και τέθηκε εξαρχής υπό την ηγεσία των σιϊτών μουλάδων. Οι σιϊτες, η αριστερή (ας πούμε) πτέρυγα του Ισλάμ, πάντοτε ήταν μειοψηφία (εκτός από το Ιράν) και πάντοτε τελούσε υπό διωγμό. Στο Ιράν για πρώτη φορά στην ιστορία τους βρέθηκαν να ασκούν εξουσία, γι' αυτό και στην πρώτη φάση πέρα από το κοινωνικό πρόγραμμα τους επιχείρησαν να εφαρμόσουν και το θρησκευτικό του περίβλημα κατά τρόπο θρησκόληπτο. Αυτό άρχισε να μετριάζεται με την επικράτηση των μετριοπαθών του καθεστώτος κάτω από τον πρόεδρο Χαταμί και τους εμπόρους του Μπαζαάρ. Οι αλλαγές όμως είναι αργές και η νεολαία αδημονεί. Αυτό προσπαθούν να εκμεταλλευθούν οι Η.Π.Α. Μόνο που οι διαδηλωτές στρέφονται και εναντίον τους!

Είναι νωρίς για να προδιαγράψουμε τις εξελίξεις εκεί, όμως αυτές δεν πρέπει να είναι και τόσο ευοίωνες για τις Η.Π.Α., έστω κι αν το καθεστώς εμφανίζεται κάπως υποχωρητικό στα λόγια.

Παραμονές της πανηγυρικής συνόδου της Ε.Ε. της Θεσσαλονίκης (που έγινε, βέβαια, αλλού!) ο Giorgos Papandreou, κατ' ευφημισμό Υπ.Εξ. της Ελλάδας, υπέβαλε (και μάλιστα ως προεδρεύων) τη ρηξικέλευθη πρόταση να μετέχουν... Αμερικανοί παρατηρητές στις συζητήσεις για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα και για ό,τι άλλο σοβαρό συζητείται! Και το είπε στα σοβαρά, όχι ως joke, έστω και αμερικάνικο.

Δυστυχώς δεν μπορέσαμε ως σήμερα να πληροφορηθούμε πώς αντέδρασαν οι άτυχοι ακροατές του. Φαίνεται ότι ο Γιωργάκης τους παρεξήγησε πλήρως. Δεν του ανακοίνωσαν, προφανώς, ότι μπορεί να δίνουν την εντύπωση οι Ευρωπαίοι ηγέτες ότι αποδέχονται και μάλιστα με ευχαρίστηση το ρολό του υπηρετικού προσωπικού των (εντελώς σαλταρισμένων) Η.Π.Α., με την αμίμητη δήλωση «θα είμαστε μαζί σας, έστω κι αν διαφωνούμε» (!), όμως όλα αυτά είναι ένα γιγάντιο... κόλπο. Στόχος είναι να αποκοιμίσουν τον Μπους και το λοιπό θίασο και, όταν με το καλό αποκτήσουν στα κρυφά μεγάλη -στρατιωτική δύναμη, θα τους δείξουν αυτοί «τι εστί ευρωπαϊκό βερίκοκο».

Πώς, λοιπόν, με τέτοια και με τέτοια να μη βγει στην αγορά και ο ...Λαλιώτης διατυμπανίζοντας με τη συνοδεία ολόκληρου του εσμού των Μ.Μ.Ε., την... αντιαμερικανική πραμάτεια του;

Αν επρόκειτο για μια σύνοδο κορυφής εκπροσωπών κρατών στα οποία δεν ανήκε η Ελλάδα, θα αντιμετωπίζαμε τη σύνοδο της Ε.Ε. στη Θεσσαλονίκη σαν ένα γεγονός κατάλληλο για ευτράπελα μόνο σχόλια. Δυστυχώς όμως από τα όσα νομιμοποιήθηκαν εκεί εξαρτάται σε μέγιστο βαθμό η δημόσια αλλά και ιδιωτική ζωή των Ελλήνων πολιτών και μάλιστα με νομιμοποίηση υπό την προεδρία της δίκης μας χώρας.

Ολοι, όσοι τουλάχιστον ακούγονται, μιλούν (και γράφουν) για επιτυχημένη ελληνική προεδρία και προβάλλουν σαν απόδειξη τα συγχαρητήρια που έδωσαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες και ο ...Μπους στον Κ. Σημίτη. Αλλά, για το στοιχειωδώς σκεπτόμενο άνθρωπο αυτά είναι πλήρεις αποδείξεις για το ακριβώς αντίθετο! (Βλέπε άλλο άρθρο της «Ε»). Και η σύνοδος της Θεσσαλονίκης, εκτός από πανηγυράκι και καλές (αλλά πολύ ακριβές για μας) διακοπές δεν προσέθεσε σχεδόν τίποτα στα όσα πέτυχαν το Διευθυντήριο και οι Η.Π.Α. στο εξάμηνο διάστημα που μεσολάβησε.

Συγχαρητήρια, λοιπόν, για τις υπηρεσίες των Kostas και Giorgos και, κυρίως, διότι δεν έδειξαν καμιά διάθεση διαμαρτυρίας στις προσβολές που δέχτηκαν. Στο πανηγύρι της Στοάς του Αττάλου ο Σημιτης με πρωτοφανή αυστηρότητα απαγόρευσε κάθε συζήτηση για το δράμα του Ιράκ και οι κύριοι της Ε.Ε. τον έβαλαν ο ίδιος να αναγνώσει την απόφαση για το Ιράκ που μόνοι τους έλαβαν! Στη Θεσσαλονίκη ο Σημίτης με ανάλογη αυστηρότητα είχε απαιτήσει να ληφθεί κατ' αρχήν απόφαση για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα συμφωνά με το ολοκληρωμένο (!) σχέδιο-τέρας του Ζισκαν ντ' Εστέν και οι ίδιοι κύριοι της Ε.Ε. παρουσίασαν κάποιες, σκέψεις για το... μισό Σύνταγμα, για το οποίο θα... αρχίσουν συζητήσεις τον Οκτώβρη! (οπότε και θα επανέλθουμε). Και στις δυο περιπτώσεις (και άλλες ανάλογες) ο αγαπητός τους Kostas έλαμπε από χαρά!!!

Οσο για το Σύνταγμα...

Ουσιαστικά δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτα πιο συγκεκριμένο από όσα γράψαμε στην προηγούμενη «Ε» για το φημολογούμενο Σύνταγμα της Ε Ε., που ταχύτατα επιστρέφει σε

απλή οικονομική ένωση, δηλαδή σε χώρο που θα αλωνίζουν ελεύθερα οι μεγάλοι της Ευρώπης και θα προσφέρονται και κάποια κέρδη και ασφάλεια στις υπηρετικές ελίτ των άλλων χωρών. Όσο για το κείμενο του μισού Συντάγματος θα αρκούσαν μόνο δυο λόγια. Στο πρώτο μέρος των γενικών αρχών παρατίθενται πολλά ωραία πράγματα για την ελευθερία, τα ατομικά δικαιώματα, τη δημοκρατία, και την ίδια στιγμή και στα επόμενα άρθρα τα πάντα αναιρούνται. Δημοκρατία των ελάχιστων, ελευθερία και δικαιώματα να μας στείλουν όλους στα διάφορα Γκουαντανάμο.

Ή είναι εκτός πάσης πραγματικότητας ή θεωρούν τους λαούς (και ιδιαίτερα τον ελληνικό) ηλίθιους.