ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

... στη Βολιβία, τουλάχιστον

Ο Έβο Μοράλες, τηρώντας τις προεκλογικές του υποσχέσεις, εθνικοποίησε το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της χώρας του, προς απογοήτευση του διεθνούς κεφαλαίου και του εκ των θεωρητικών του περί παγκοσμιοποίησης κ. Φουκουγιάμα, εμπνευστή του «Τέλους της Ιστορίας». Η παγκοσμιοποίηση, άλλωστε, ήταν το πρόσχημα για την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πόρων της Βολιβίας από 20 και πλέον ξένες εταιρίες, όπως η βρετανική British Petroleum, η γαλλική Total, η βραζιλιάνικη Petrobras και η ισπανική Repsol, στις οποίες εν κρυπτώ και αντισυνταγματικά παραχωρήθηκαν τα δικαιώματα εκμετάλλευσης, όπως κατήγγειλε ο ίδιος ο Μοράλες. Παρ’ όλο τον τεράστιο φυσικό πλούτο της χώρας, ο λαός της Βολιβίας είναι από τους φτωχότερους της Λατινικής Αμερικής.

Τώρα, όλες αυτές οι εταιρίες θα πρέπει να πουλήσουν μέσα σε έξι μήνες τουλάχιστον το 51% των μετοχών τους στο βολιβιανό κράτος, το οποίο θα εκμεταλλεύεται από το 60% ως το 82% του πετρελαίου και του φυσικού αερίου που θα παράγεται. Όλα δείχνουν ότι το παίρνουν απόφαση, για να μην τα χάσουν όλα, παρά τις κραυγές των εντύπων τους, (Wall Street Journal, Εconomist) περί οργής των ΗΠΑ ή περί εθνικιστικής οικονομικής πολιτικής των ηγετών της Λ. Αμερικής! Η κυβέρνηση των ΗΠΑ βάζει μπροστά την Ε.Ε. να ζητά από τη Βολιβία «διαφανείς κανόνες», που δεν τους ζητούσε όταν αδιαφανώς αναλάμβαναν οι εταιρίες τους δουλειές.

Οι ΗΠΑ έχουν χάσει στην ουσία τον έλεγχο της Λατινικής Αμερικής, καθώς κύμα σφοδρού αντιαμερικανισμού κυριαρχεί από τα σύνορα του Τέξας ως την Ανταρκτική. Και αυτός ο Εβο Μοράλες με τις εθνικοποιήσεις του μας θύμισε ότι υπάρχει ιστορία και για τους λαούς τίποτα δεν είναι γραφτό.

Διδακτικό από κάθε άποψη είναι το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών στην Ιταλία. Ο «κεντροαριστερός» συνασπισμός του Ρ. Πρόντι (τ. προέδρου της Κομισιόν της Ε.Ε.) κατάφερε με διαφορά μόλις 0,1% να επικρατήσει του μέχρι τώρα πρωθυπουργού Σ. Μπερλουσκόνι.

Τα χαρακτηριστικά του Μπερλουσκόνι είναι γνωστά σε όλους:

Α) Γελοίος, όπως φαίνεται από τις δηλώσεις του ότι μόνο ο Μ. Ναπολέων έκανε περισσότερα από αυτόν ή ότι οι Κινέζοι κομμουνιστές βράζουν τα παιδιά τους και τα κάνουν λίπασμα!

Β) Φασιστοειδής, αφού σημαντική συνιστώσα του συνασπισμού του είναι οι νοσταλγοί του Μουσολίνι (η εγγονή του βουλευτής) και έσυρε τη χώρα του στη συμμαχία του Μπους για την εισβολή και κατοχή του Ιράκ.

Γ) Μαφιόζος, αφού είναι συνεχώς κατηγορούμενος στα δικαστήρια για τις σκοτεινές του επιχειρήσεις, οι οποίες στα 12 χρόνια της πολιτικής του καριέρας εξαπλασίασαν την αξία τους (!) και ως πρωθυπουργός τις προστάτεψε με ειδικούς νόμους.

Με τα δεδομένα αυτά, εθεωρείτο βέβαιη η καθαρή ήττα του. Οι δημοσκοπήσεις έδιναν 3-5% διαφορά. Το αποτέλεσμα έφερε ανακούφιση στην Ε.Ε. και τα ελληνικά ΜΜΕ, που όμως δεν έκριναν σκόπιμο να το εξηγήσουν.

Η εξήγηση είναι ότι ο «κεντροαριστερός» συνασπισμός του Πρόντι είναι δεξιότατος. Υποστηρίζει τους γκανγκστερισμούς του Μπους, όχι με τη θρασύτητα του Μπερλουσκόνι, αλλά με τη ... μετριοπάθεια των Γάλλων και των Γερμανών (όπως με ... μετριοπάθεια βομβάρδιζαν τη Γιουγκοσλαβία, τότε που ήταν πάλι στην κυβέρνηση). Στα οικονομικά και κοινωνικά είναι πιο αντιλαϊκός από τον Μπερλουσκόνι.

Η Ε.Ε. κατηγορεί τον Μπερλουσκόνι, επειδή δεν ιδιωτικοποίησε πολλές δημόσιες επιχειρήσεις, αύξησε τις κατώτερες συντάξεις στα 520 ευρώ, έδωσε επίδομα 1000 ευρώ για κάθε νεογέννητο παιδί, υποσχέθηκε κατάργηση του φόρου πρώτης κατοικίας κι έτσι δεν περιόρισε το έλλειμμα και το χρέος. Η «Λίγκα του Βορρά», συνιστώσα του συνασπισμού του, ζήτησε την επαναφορά της λιρέτας.

Ο Πρόντι, εκπρόσωπος των μυστικο-συμβουλίων των επιχειρηματιών της Ε.Ε., υποσχέθηκε ότι θα υπακούει στις εντολές της Ε.Ε. για σκληρή λιτότητα (άλλωστε αυτή την πολιτική ακολούθησε και ως πρόεδρος της Κομισιόν), γι’ αυτό τον υποστήριξε σύσσωμο το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, όπως ο πρόεδρος των Ιταλών βιομηχάνων (και της FIAT), και τα δημοσιογραφικά του όργανα, όπως ο «Εκόνομιστ» και η «Κοριέρε ντε λα Σέρα». Ακόμη και ο Χέλμουτ Κολ, ο επιφανέστερος εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής δεξιάς, ταξίδεψε στην Ιταλία, για να υποστηρίξει τον Πρόντι!

Αυτά έχοντας υπόψη τους οι Ιταλοί ψηφοφόροι (που δε μας τα έθεσαν υπόψη τα ελληνικά ΜΜΕ), έφεραν το «ισόπαλο» αποτέλεσμα στις εκλογές. Μένει να καταλάβουν και αυτοί (όπως κι εμείς) ότι ο κατευθυνόμενος δικομματισμός (επιβαλλόμενος και από το ιταλικό εκλογικό σύστημα) και η επιλογή του «μη χείρονος» διαιωνίζουν την πολιτική αθλιότητα και επιδεινώνουν την κατάστασή τους.

Στις 7 Μαΐου έγινε στην Ηλιούπολη η πολιτιστική εκδήλωση – συναυλία της νεολαίας του ΑΣΚΕ, με απρόσμενα μεγάλη επιτυχία.

Τα τραγούδια από την ορχήστρα (Γιώργος Κοντοπρίας, ’γγελος Κυριακούδης, Κώστας Περάκης, ’γγελος και Ορέστης Μάνος και Νικόλας Καργόπουλος), οι σύντομες ομιλίες (Θοδωρής Καρναβάς για τη νεολαία και Νίκος Καργόπουλος από την Ε.Ε. του ΑΣΚΕ), οι απαγγελίες, συνοδευτικές ή αντιστικτικές των τραγουδιών (Πόπη Μπινίκου) και οι σπαρταριστές συνεντεύξεις από τη ... δημοσιογράφο (Βιβή Ορφανιώτη) των ... Κ. Μητσοτάκη, Κ. Σημίτη και Ν. Αλέφαντου (Ορέστης Μάνος) προκάλεσαν ενθουσιασμό στην αίθουσα-αμφιθέατρο, όπου υπερτερούσαν οι νέοι, όχι υποχρεωτικά όλοι του ΑΣΚΕ.

Ευχόμαστε και ελπίζουμε σε επανάληψη παρόμοιων εκδηλώσεων στο προσεχές μέλλον.

Με απίστευτο θράσος οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. απαιτούν από το Ιράν να διακόψει το πυρηνικό του πρόγραμμα, ώστε το Ισραήλ (το προκεχωρημένο τους φυλάκιο) να παραμείνει η μοναδική πυρηνική δύναμη στη Μ. Ανατολή, να κατέχει τη γη των Παλαιστινίων και να τρομοκρατεί όλα τα γειτονικά κράτη.

Η ιστορία του προγράμματος

Το μέγεθος της υποκρισίας τους φαίνεται από το γεγονός ότι το πρόγραμμα ξεκίνησε το 1974 με τη βοήθεια των Αμερικανών και άλλων Δυτικών (Γάλλων, Γερμανών, Βέλγων, Ισπανών, Σουηδών), όταν στο Ιράν κυβερνούσε ο δικτάτορας Ρεζά Παχλεβί. [Δηλαδή, το Ιράν δικαιούται να έχει πυρηνικά, μόνον όταν έχει αμερικανόδουλο καθεστώς!] Το πρόγραμμα διακόπηκε με την επανάσταση το 1974 και ξανάρχισε το 1995 με ρωσική τεχνολογία (αφού οι δυτικοί αρνήθηκαν συνέχιση της συνεργασίας). Το Ιράν ισχυρίζεται ότι αποσκοπεί σε ειρηνικούς σκοπούς, αλλά ουδείς έχει αμφιβολία ότι αποσκοπεί στην κατασκευή πυρηνικών όπλων.

Έχει δικαίωμα το Ιράν;

Το ΑΣΚΕ, όπως όλοι οι λογικοί άνθρωποι, πιστεύει ότι πρέπει να καταστραφούν όλα τα πυρηνικά όπλα που υπάρχουν στη γη και να μην κατασκευαστούν άλλα. Ακόμη και για ειρηνικούς σκοπούς η πυρηνική ενέργεια είναι επικίνδυνη για σοβαρά ατυχήματα, ιδίως σε σεισμογενείς περιοχές, όπως η γραμμή που περνάει από την Ελλάδα, την Τουρκία και το Ιράν. Αυτοί που ηγούνται των ΗΠΑ και της Δ. Ευρώπης και με θράσος αυτοαποκαλούνται «διεθνής κοινότητα» θα είχαν το δικαίωμα να ζητούν από το Ιράν να διακόψει το πυρηνικό του πρόγραμμα, μόνον εάν συγχρόνως επέβαλαν στους πυρηνικούς του γείτονες (Ισραήλ και Πακιστάν) ένα πρόγραμμα ταχύτατης καταστροφής των δικών τους πυρηνικών, στην προοπτική καταστροφής όλων των πυρηνικών πάνω στη γη. Από τη στιγμή που αυτό δεν το κάνουν, το Ιράν έχει όχι μόνο δικαίωμα, αλλά υποχρέωση να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, για την ασφάλεια τη δική του και των φιλικών του κρατών.

Αμερικανικό αδιέξοδο

Οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες για τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Η Ρωσία και η Κίνα, μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, έχουν τεράστια συμφέροντα από τις σχέσεις τους με το Ιράν και δεν πρόκειται να στραφούν εναντίον του. Εάν το Ιράν αποκτήσει τελικά πυρηνικά όπλα, το Ισραήλ θα χάσει το μονοπώλιο και η ιρανική επανάσταση θα βρει πιο εύκολα μιμητές στην περιοχή (όπως το καθεστώς Τσάβες στη Λ. Αμερική). Τα πυρηνικά αποτελούν δύναμη ανεξαρτησίας. [Τι έγιναν οι λεονταρισμοί του Μπους κατά της Β. Κορέας;] Αν η Ελλάδα είχε πυρηνικά, ποιος θα τολμούσε να την απειλεί;

Επέμβαση στο Ιράν αντίστοιχη του Ιράκ αποκλείεται, γιατί οι Αμερικανοί θα συντριβούν κι αυτό το καταλαβαίνουν ακόμη και οι μικρόνοες της κυβέρνησης Μπους. Έτσι επιχειρούν την εσωτερική υπονόμευση του ιρανικού καθεστώτος, με το πρόσχημα του εκδημοκρατισμού. Πρώτα ενίσχυσαν το φοιτητικό κίνημα. Όμως, μόλις έγινε γνωστή η αμερικανική υποστήριξη, το φοιτητικό κίνημα εξαφανίστηκε. Στη συνέχεια προσπάθησαν να στρέψουν τους «μετριοπαθείς» ισλαμιστές εναντίον των «σκληροπυρηνικών». Στις προεδρικές εκλογές, μετά τα αποτελέσματα του 1^ου γύρου, το φαβορί ήταν ο προβεβλημένος «μετριοπαθής» και νεόπλουτος Ραφσαντζανί. Οι Αμερικανοί εκδήλωσαν την προτίμησή τους σ’ αυτόν. Όμως, το αποτέλεσμα ήταν μια συντριπτική νίκη του εκπροσώπου των λαϊκών στρωμάτων Αχμαντινετζάντ και επιπλέον ο Ραφσαντζανί αναγκάστηκε να ευθυγραμμιστεί πλήρως με την εξωτερική πολιτική του νέου προέδρου και φυσικά στο ζήτημα του πυρηνικού προγράμματος. Τώρα ενισχύουν το κουρδικό αυτονομιστικό κίνημα και συγχρόνως σχεδίασαν την καταστροφή των πυρηνικών εγκαταστάσεων με πλήγματα νέου τύπου πυρηνικών όπλων διαστημικής τεχνολογίας, που το Ιράν δεν μπορεί να αποκρούσει. Τότε όμως απειλείται γενικευμένη αντιαμερικανική εξέγερση στην περιοχή, με απρόβλεπτες συνέπειες. Γι’ αυτό στην Ουάσινγκτον φαίνεται να επικρατούν ψυχραιμότερες σκέψεις.

Απίστευτα πράγματα γίνονται στην Εθνική Τράπεζα του κ. Αράπογλου. Ξεπούλησε μισοτιμής τις κερδοφόρες θυγατρικές της στις ΗΠΑ, τον Καναδά και τη Ν. Αφρική, στις οποίες εμπιστευόταν η ελληνική ομογένεια τις αποταμιεύσεις της (άρα αποτελούσαν και μοχλό πίεσης προς τις κυβερνήσεις των χωρών αυτών) και αγόρασε την τουρκική Finansbank, έναντι του τεράστιου ποσού των 3 δισ. ευρώ (που θα φτάσουν τα 4,5), όταν 3 δισ. είναι τα ίδια κεφάλαια της τράπεζας!

Με την αγορά αυτή η Εθνική θα αναγκαστεί να αυξήσει τα κεφάλαιά της και οι ξένοι μέτοχοι θα ξεπεράσουν το 50%, δηλ. η τράπεζα ιδιωτικο-ποιείται και περνάει στα χέρια ξένων. Πολλοί μιλούν για τον ύποπτο ρόλο που παίζει η Citibank στην όλη υπόθεση.

Με αυτό το ποσό θα μπορούσε η Εθνική να αγοράσει την Εμπορική (που πωλείται σε ξένους). Το ποσό αγοράς κρίνεται υπερβολικό για τη συγκεκριμένη τράπεζα. Υπάρχουν, όμως, και πολιτικά ζητήματα. Γιατί έγινε αυτή η επένδυση σε μια χώρα με τόσο ασταθή οικονομία; Δεν αποκτά η Τουρκία ένα επιπλέον μέσο εκβιασμού της Ελλάδας, αφού σε μια πιθανή κρίση οι Τούρκοι θα απειλούν ότι θα σηκώσουν τις καταθέσεις τους; Και, τελικά, πώς μπορεί η Ελλάδα να ισχυρίζεται πειστικά ότι απειλείται από την Τουρκία με τέτοια επένδυση;

Τα κατορθώματα της Εθνικής δε σταματούν εδώ. Μαζί με την ΙΝΤΡΑΚΟΜ του κ. Κόκκαλη ήταν μεγάλοι χορηγοί συνεδρίου που έγινε στα Σκόπια, στα διαφημηστικά φυλλάδια του οποίου το γειτονικό κράτος αποκαλούνταν «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ούτε η τράπεζα ούτε η εταιρία θεώρησαν υποχρέωσή τους όχι να αποσύρουν τη χορηγία, αλλά ούτε καν να διαμαρτυρηθούν.

Οι ελληνικές επιχειρήσεις

Όπως αναφέρει το «Παρόν» της 7/5/06, οι ελληνικές επιχειρήσεις που σήμερα μπορούν και στέκονται στο διεθνή ανταγωνισμό είναι μόλις 60-80. Όμως, πωλούνται συνεχώς σε ξένους, με ρυθμό 10-15 κάθε χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι σε λίγα χρόνια δε θα υπάρχει ούτε μία ελληνική επιχείρηση τέτοιας κλίμακας.

Οι εργολάβοι του ανθελληνισμού

Τον Ανδρέα Πολιτάκη, «οραματιστή» της «ελληνοτουρκικής προσέγγισης», δηλ. της μετατροπής της Ελλάδας σε δορυφόρο της Τουρκίας, τίμησαν τα γνωστά «άνθη» της δημόσιας ζωής: Κ. Μητσοτάκης, Λ. Κύρκος, Κ. Ζέππος (ο πρέσβης-ποίου;), Σ. Φυντανίδης (ο κολοσσός της δημοσιογραφίας-κατά δήλωσιν της συζύγου του, που περιφρονεί το «λαουτζίκο» της Ελλάδας κλπ.

Οι αργυρώνητες πένες αδημονούν

Υπάρχουν αξιόπιστα σημάδια, που οδηγούν σε συμπέρασμα επίθεσης ή όχι του Μπους και της λοιπής συμμορίας κατά του Ιράν. Είναι οι δημοσιογράφοι-παπαγάλοι, που επαγγέλλονται την προετοιμασία της κοινής γνώμης για εξωραϊσμό των γκανγκστερικών «ειρηνικών, δημοκρατικών, εκπολιτιστικών» επιδρομών.

Εδώ και δύο μήνες σε διάφορα έντυπα άρχισαν τις προειδοποιητικές βολές, τώρα όμως βρίσκονται σε στάση αδημονούσας προσμονής, μια που τα αφεντικά τους διστάζουν.

Στο αναμεταξύ θα τους προτείναμε να γράψουν για τα εκατομμύρια Πορτογάλων κλπ., που συρρέουν να τιμήσουν την 89^η επέτειο της εμφάνισης της Παναγίας σε 3 παιδιά στη Φατίμα!!! Κι ακόμη, κατά συνειρμό, ας γράψουν για τους χιλιάδες βιασμούς παιδιών στις «πολιτισμένες» χώρες της Β. Ευρώπης, όπου μια αμερικάνικη επιδρομή, εκπολιτιστικού στόχου, βεβαίως, θα ήταν πολύ καλή ιδέα. Υπάρχουν κι εκεί πετρέλαια.