ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Με το μουσικό πανηγυράκι της Γιουροβίζιον δεν είχαμε σκοπό να ασχοληθούμε. Αναγκαζόμαστε όμως, γιατί το φαινόμενο έχει λάβει ογκώδεις διαστάσεις, άσκησε μεγάλη επιρροή, αναγόμενο σε έναν από τους εκφραστές των επιθέσεων προς τη μουσική μας κουλτούρα και γενικότερα τον πολιτισμό μας. Η οργιώδης προπαγάνδα που προηγήθηκε, η αίσθηση της συμμετοχής που δίνεται μέσω της ψηφοφορίας και το γεγονός αυτό καθαυτό, που συνιστά θέαμα, ακόμα και με ακραίες εκφάνσεις, είχαν σαν αποτέλεσμα να το παρακολουθήσει η μεγάλη πλειονότητα παιδιών, νέων και ενηλίκων με ιδιαίτερη θέρμη. Η επίδραση δεν εξαντλήθηκε τη βραδιά του τελικού, καθώς αποτέλεσε αντικείμενο πολύμηνης συζήτησης, με τη συνεπικουρία της απαραίτητης τηλεοπτικής και ραδιοφωνικής προπαγάνδας, ενώ στα μικρά παιδιά η επιρροή είναι πιο ανησυχητική, καθώς παρατηρούνται φαινόμενα ευτελούς μιμητισμού.

Η ιστορία της Γιουροβίζιον

Ο θεσμός της Γιουροβίζιον δεν είναι καινούριος. Έχει την αφετηρία του στις αρχές της δεκαετίας του ΄50, οπότε ξεκίνησε σαν βήμα έκφρασης των διαφορετικών μουσικών ιδιωμάτων και στιχουργικής των ευρωπαϊκών λαών, δηλωτικών της εθνικής τους ταυτότητας. Η διαφορετικότητα όμως πολτοποιήθηκε από τη δεκαετία του ΄80 και μετά από τη μέγγενη της αγγλοσαξωνικής παγκοσμιοποίησης. Πρώτα ομογενοποιήθηκαν οι χώρες γερμανικής φυλετικής προέλευσης, που μιμούνται άκριτα τους αγγλοσαξωνικούς ρυθμούς, για να ακολουθήσουν λίγο έως πολύ και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, με πρωτοβουλία των «διεθνιστικών» και κοσμοπολίτικων απόλυτα διαβρωμένων ελίτ τους, εγκαταλείποντας ακόμη και τη γλώσσα τους και τραγουδώντας στα αγγλικά. Το τραγούδι που δεν είναι στα αγγλικά συνήθως καταποντίζεται, όπως το γαλλικό. Η Ιταλία προς τιμήν της αρνείται να συμμετέχει.

Κέρδη και αποχαύνωση

Ο στόχος του θεσμού, πέραν του οικονομικού κέρδους με τους χορηγούς, τα στοιχήματα (στο ίντερνετ το νικητήριο τραγούδι ξεκίνησε με απόδοση 1/108), τις μίζες, τα τηλεοπτικά και τις δισκογραφικές εταιρίες, είναι κυρίως «πολιτιστικός». Συνιστά ένα βασικό όχημα επίθεσης εναντίον της πολιτιστικής κληρονομιάς των λαών και ιδίως των μικρότερων χωρών, όπως η Ελλάδα. Ειδικά για τη χώρα μας η έξαρση της Γιουροβίζιον τα τελευταία χρόνια συμβάλλει τα μέγιστα στην πλήρη αποχαύνωση, ιδίως της νεολαίας, την ώρα που μαστιζόμαστε από μεγάλα και χρόνια προβλήματα, γι’ αυτό και προβάλλεται τόσο έντονα. Και τι να πει κανείς για τη γελοιοποίηση της κλασικής αρχαιότητας, της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και της αξιοπρέπειάς μας;

Δόθηκε η δικαιολογία ότι έτσι προβλήθηκε η χώρα μας και θα τονωθεί ο τουρισμός μας! Ποτέ όμως δεν αυξάνεται ο τουρισμός σε μια χώρα που αυτοεξευτελίζεται. Πάλι καλά που δεν είπαν ότι έτσι θα διευκολυνθεί και η επίλυση των εθνικών μας προβλημάτων, αφού μας ψήφισαν οι γειτονικές χώρες!

Όσο δε για το νικητήριο τραγούδι (που κι εμείς ψηφίσαμε), τα τέρατα εντυπωσιάζουν αυτούς που έχουν κατάλληλα προετοιμαστεί για να εντυπωσιαστούν.

Από τις 1 έως τις 5 Ιουνίου κλιμάκιο του ΑΣΚΕ περιόδευσε σε 15 πόλεις της Μακεδονίας και της Θράκης. Έγιναν συζητήσεις με φίλους του κόμματος, μοιράστηκαν 15.000 προκηρύξεις και δόθηκαν συνεντεύξεις στην τηλεόραση «Πρωινή» της Καβάλας, το ραδιόφωνο «Γνώμη» της Αλεξανδρούπολης, την εφημερίδα «Χρόνος» της Κομοτηνής και το ραδιόφωνο «Ακρίτες» της Θεσσαλονίκης. Ιδιαίτερη αναφορά στις διαπιστώσεις από τη Θράκη γίνεται σε ξεχωριστό άρθρο.

Το κλιμάκιο επισκέφθηκε το εξαιρετικό νεόδμητο αρχαιολογικό μουσείο των Αβδήρων και τον ιστορικό χώρο των οχυρών του Ρούπελ, όπου είχε μια θαυμάσια ξενάγηση από 2 στρατευμένους (φιλόλογο και αρχαιολόγο), που υπηρετούν εκεί. Προτείνουμε στους αναγνώστες μας να επισκεφθούν και τους δύο χώρους με την πρώτη ευκαιρία.

Σύνοδος των μελών του ΑΣΚΕ

Στις 28 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε η τακτική σύνοδος των μελών του ΑΣΚΕ, με θέματα τον απολογισμό της δραστηριότητας του κόμματος το πρώτο 6μηνο του 2006 και τον προγραμματισμό για το δεύτερο 6μηνο.

Στον απολογισμό της Εκτελεστικής Επιτροπής αναφέρθηκαν τα εξής: 1) Η τακτική συνεδρίαση της Ε.Ε. κάθε Δευτέρα στις 9 μ.μ. και της νεολαίας κάθε Πέμπτη στις 8 μ.μ. (οι συνεδριάσεις είναι ανοιχτές σε όποιο φίλο θέλει να τις παρακολουθεί). 2) Η τακτική έκδοση της «Ενημέρωσης» κάθε δίμηνο. 3) Η τακτική ενημέρωση της ιστοσελίδας του ΑΣΚΕ, την οποία επισκέπτονταν κατά μέσο όρο 67 επισκέπτες κάθε μέρα το πρώτο 6μηνο του 2006 (έναντι 36 το 2005). 4) Η έκδοση της προκήρυξης του 2006 και το μοίρασμά της σε 45.000 αντίτυπα μέχρι στιγμής. 5) Η τελική επεξεργασία της έκδοσης ΑΣΚΕ-4 για τις σχέσεις Ελλάδας-Ε.Ε.. 6) Η καθιέρωση για πρώτη φορά των Εσπερίδων, μια Τετάρτη κάθε μήνα, με ποικίλο μορφωτικό περιεχόμενο (τα DVD με τις εισηγήσεις είναι στη διάθεση των αναγνωστών της «Ε»). 7) Η διοργάνωση, επίσης για πρώτη φορά, πολιτιστικής εκδήλωσης-συναυλίας της νεολαίας του ΑΣΚΕ, που φαίνεται ότι και αυτή θα καθιερωθεί.

Ο εσμός των ξενόδουλων επανέφερε, με την πρόταση Στεφανόπουλου, το αίτημα των προστατών τους για αποστρατικοποίηση των νησιών. Η Τουρκία είναι έτοιμη να χρυσώσει το χάπι. Θα διαλύσει ταυτοχρόνως την 4^η Στρατιά του Αιγαίου. Αλλά τα 140 τουρκικά αποβατικά και η Ταξιαρχία στη Φώκαια, που κάνουν κάθε χρόνο ασκήσεις απόβασης (για να αποβιβαστούν πού;), δεν ανήκουν στην 4^η Στρατιά!!! Έτσι τα νησιά θα γίνουν εύκολη λεία, όπως η Κύπρος το 1974 (αφού η χούντα απέσυρε τη μεραρχία). Σε ενδεχόμενη σύρραξη θα είναι αδύνατη η μεταφορά τότε ελληνικού στρατού στα νησιά. Οι Τούρκοι θα μεταφέρουν δια ξηράς όσο θέλουν.

Η πρόταση του Κωστή Στεφανόπουλου να γίνουν, ουσιαστικά, δεκτά όλα όσα ονειρεύονται οι τουρκικές ελίτ (που δυναστεύουν τους λαούς της Μικράς Ασίας) εναντίον της χώρας μας λειτούργησε, παρά τις προσδοκίες των εμπνευστών της, ως σήμα κινδύνου για τους Έλληνες πολίτες και ως αρχή, επιτέλους, αφύπνισης.

Η μειοδοσία στο Αιγαίο

Δεν ήταν βέβαια κεραυνός εν αιθρία για όσους πρόσεχαν τις ανάλογες κινήσεις τα τελευταία χρόνια. Ξεκίνησαν επί Ανδρέα Παπανδρέου με τη «συμφωνία» του Νταβός (1987) και την αποτυχία της (mea culpa), συνεχίστηκαν με τα άρθρα του Μίκη Θεοδωράκη (λέγεται δια χειρός Λαλιώτη) και τις προτάσεις Μητσοτάκη για ... σύνδεση των νησιών του Αν. Αιγαίου με τις τουρκικές ακτές και την αποστρατικοποίηση της Θράκης και επισημοποιήθηκαν από τους Σημίτη-Πάγκαλο-Γιωργάκη (με την ουσιαστική συναίνεση Ν.Δ. και ΣΥΝ), με τις συμφωνίες της Μαδρίτης (1997 – «η Τουρκία έχει ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο, αποφυγή μονομερών ενεργειών», δηλ. μη άσκηση του δικαιώματός μας για τα 12 μίλια) και Ελσίνκι (1999 – υπάρχουν «συνοριακές διαφορές»).

Το σχέδιο Ανάν

Ακολούθησε η συγχορδία των ίδιων για την αποδοχή του σχεδίου Ανάν, όταν για πρώτη φορά αποκαλύφθηκε ο ρόλος του (δημοφιλούς μέχρι τότε) Κ. Στεφανόπουλου, που ορθά-κοφτά είπε στο δήμαρχο και το μητροπολίτη της κατεχόμενης Κερύνειας που τον επισκέφθηκαν: «Ξεχάστε την Κερύνεια»!! Ευτυχώς οι Κύπριοι δεν την ξέχασαν και έδωσαν την απάντησή τους στο σχέδιο Ανάν.

ΕΛΙΑΜΕΠ και Μ.Κ.Ο.

Δεν πτοήθηκε όμως ο εσμός αυτός των υποστηρικτών της υποδούλωσής μας στους νεοοθωμανούς και επανέρχονται δριμύτεροι, με αιχμή το «Ελληνικό(!...) Ίδρυμα Αμυντικής και Ευρωπαϊκής Πολιτικής» (ΕΛΙΑΜΕΠ), που χρηματοδοτείται από το ελληνικό δημόσιο, ξένες πρεσβείες, πανεπιστήμια και ιδρύματα, το διαβόητο Αμερικανοουγγροεβραίο Σόρος, την Coca Cola, την Ιντρακόμ του κ. Κόκκαλη κλπ. Από κοντά και οι ποικιλώνυμες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Μ.Κ.Ο.), με ανάλογες πηγές χρηματοδότησης, βασικά εργαλεία για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής από το Γιωργάκη και τη Ντόρα, που ευελπιστούν να αντικαταστήσουν τη λαϊκή θέληση, με τη μάσκα της «κοινωνίας των πολιτών».

Ιδού μερικά από τα κατορθώματα του εν λόγω ΕΛΙΑΜΕΠ.

Διανοούμενοι αντί στρατού εισβολής

Ο πρόεδρός του, αφού υπηρέτησε ευδοκίμως στις υπηρεσίες ασφαλείας των ΗΠΑ(!), μετακόμισε στον ελληνικό πανεπιστημιακό χώρο και έγραψε στο πόνημά του περί «μαλακής ισχύος»: «Γιατί να ξοδέψω 1 δισεκατομμύριο δολάρια, για να εισβάλω στρατιωτικά σε ένα κράτος, όταν μπορώ να εκπληρώσω τους σκοπούς μου μόνο με 10 εκατομμύρια δολάρια, με το να επιστρατεύσω ποικιλοτρόπως ινστιτούτα, διανοουμένους, ακαδημαϊκούς, επιδεκτικούς στράτευσης δημοσιογράφους, νέους φιλόδοξους πολιτικούς και κάθε άλλη ασθενή ψυχή, που είναι έτοιμη για μια χούφτα δολάρια να καταστεί μεταπράτης των ιδεών και συμφερόντων μου;» (ΠΑΡΟΝ 5/2/06).

Έτσι επιστρατεύτηκαν οι ποικιλώνυμοι τοιούτοι στην Ελλάδα και την Κύπρο και έχουμε κατακλυστεί από την προπαγάνδα τους. Τώρα, με την κατάληψη του υπ. Εξ. Από τη Ντόρα αισθάνονται ισχυρότεροι και αποθρασύνθηκαν.

Να παραιτηθούμε από τα 12 μίλια!

Ο εν λόγω κύριος εκλήθη να μιλήσει στους αξιωματικούς των Σχολών Εθνικής ’μυνας και Εθνικής Ασφάλειας, τους οποίους προσπάθησε να πείσει ότι πρέπει να παραιτηθούμε του δικαιώματός μας να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια(!!), όπως έχουν κάνει όλες οι χώρες του κόσμου πλην 3. Και ξεσήκωσε θύελλα!

[Για την Κύπρο βλ. ένθετη φωτοτυπία]

Πρόσφατα ο καθηγητής κ. Τσούκαλης και ο δημοσιογράφος κ. Σωμερίτης εκπροσώπησαν το ΕΛΙΑΜΕΠ σε συζήτηση για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας. Αφού επέμειναν να μας εκφοβίζουν με τις ανοησίες περί «εξημέρωσης του θηρίου», ο πρώτος ομολόγησε επιτέλους ότι η Ε.Ε. δεν πρόκειται να μας βοηθήσει στην επίλυση των «ελληνοτουρκικών διαφορών» και γι’ αυτό (ισχυρίστηκε ότι) πρέπει να συμβιβαστούμε με την Τουρκία σε όλα τα θέματα! Το πανδαιμόνιο που ακολούθησε οδήγησε σε εσπευσμένη διακοπή της συζήτησης.

Δεν έχουμε χώρο για περισσότερα κατορθώματα του ΕΛΙΑΜΕΠ και των ΜΚΟ (για περισσότερα στο τεύχος 58 του «’ρδην»). Μας αρκεί να διαβεβαιώσουμε ότι, αν στο δυσνόητο σχέδιο Ανάν δόθηκε η κατάλληλη απάντηση, στα πολύ κατανοητά νέα σχέδια (πρόταση Στεφανόπουλου κλπ.) η απάντηση θα είναι ακόμη πιο ηχηρή.

Θετικές εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό της Κύπρου σηματοδότησαν τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών και ο ανασχηματισμός που ακολούθησε.

Ενισχύθηκαν οι υποστηρικτές του ΟΧΙ

Στις εκλογές ενισχύθηκαν τα κόμματα που υποστήριξαν το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ), εκτός (δυστυχώς) από τους οικολόγους, που παρέμειναν στάσιμοι. Το ΑΚΕΛ, που υποστήριξε το «ΟΧΙ, για να τσιμεντώσει το ΝΑΙ» (!) μειώθηκε. Ο ΔΗΣΥ, που υποστήριξε το ΟΧΙ, μειώθηκε επίσης. Οι ακραίοι μειοδότες Ε.ΔΗ. δεν μπήκαν καν στη Βουλή.

Τα αποτελέσματα αυτά ενισχύουν τη θέση του Προέδρου Τ. Παπαδόπουλου τόσο μέσα στην κυπριακή κοινωνία όσο και μέσα στα πλαίσια του κυβερνητικού συνασπισμού. Το ΑΚΕΛ οφείλει να περιορίσει τους εκβιασμούς του για πιο υποχωρητική στάση στο εθνικό θέμα. Η ματαίωση της επανεκλογής του Τ. Παπαδόπουλου το 2008 (με προβολή υποψηφιότητας και από το ΑΚΕΛ) γίνεται δυσκολότερη.

Καλύτερη η εικόνα της κυβέρνησης

Ο ανασχηματισμός βελτίωσε την εικόνα της κυβέρνησης. Υπουργοί που επέδειξαν ανεπάρκεια ή έλλειψη σοβαρότητας αντικαταστάθηκαν από ικανότερους και σοβαρότερους. Τώρα η κυβέρνηση είναι πιο ευθυγραμμισμένη με τον Πρόεδρο στο εθνικό θέμα, χωρίς να λείπουν από αυτήν οι ανανικοί. Όλ’ αυτά όμως δεν πρέπει να δημιουργήσουν κλίμα υπεραισιοδοξίας, γιατί οι αντιφάσεις και τα προβλήματα παραμένουν.

Α) Οι εσωτερικές τριβές στον κυβερνητικό συνασπισμό συνεχίζονται, όχι μόνο λόγω πολιτικών διαφωνιών (που ως ένα βαθμό είναι λογικές και χρήσιμες), αλλά και λόγω μικροκομματικών ή προσωπικών επιδιώξεων.

Β) Η οικονομική και κοινωνική πολιτική υπαγορεύεται από την Ε.Ε. και τους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών, καταστρέφει την κυπριακή οικονομία και οξύνει τις ανισότητες και τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Ο υπ. Οικονομικών (ικανός και σοβαρός τεχνοκράτης) είναι στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Γ) Ενώ στο λαό γίνεται όλο και περισσότερο σαφές ότι η Ε.Ε. υποστηρίζει τα σχέδια των Αγγλοαμερικανών στο εθνικό θέμα και ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα καλό από αυτήν, η πολιτική ηγεσία (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) εξακολουθεί να βαυκαλίζεται με την «ευρωπαϊκή λύση του κυπριακού».

Εγκλωβισμένο το Κυπριακό

Οι τελευταίες εξελίξεις στο Συμβούλιο των υπ. Εξ. στο Λουξεμβούργο και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (Σύνοδο Κορυφής) στα μέσα Ιουνίου ήταν συνέχεια των προηγουμένων. Η κυπριακή κυβέρνηση, χωρίς τη συμπαράσταση πλέον της Αθήνας, έχει περιορίσει τις διεκδικήσεις της στην υπογραφή του Πρωτοκόλλου και το άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων. Έτσι η άρχουσα κάστα της Τουρκίας, μέσω της διαδικασίας ένταξης στην Ε.Ε. (την οποία Ελλάδα και Κύπρος υποστηρίζουν!), νομιμοποίησε και το στρατό κατοχής και τους εποίκους και την αρπαγή των περιουσιών.

Το άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων (αν ποτέ γίνει, αφού και αυτό αρνείται η Τουρκία) δε θα σημαίνει τίποτα για την κυπριακή οικονομία, αφού η ένταξη στην Ε.Ε. συρρικνώνει απελπιστικά την παραγωγική της βάση. Μόνοι ωφελημένοι θα είναι οι Κύπριοι εφοπλιστές, που τα πλοία τους θα διακινούν ξένα προϊόντα, κυρίως τουρκικά αγροτικά και ευρωπαϊκά βιομηχανικά.

Στις όποιες παραινέσεις της Ε.Ε. για καλύτερη συμπεριφορά η Τουρκία απαντά με το γνωστό της τσαμπουκά. Αν τελικά μπει ή δεν μπει η Τουρκία στην Ε.Ε. δεν εξαρτάται καθόλου από τη στάση της στο Κυπριακό κι αυτό το ξέρουν όλοι, το ξέρει και το τουρκικό κατεστημένο, γι’ αυτό δεν κάνει καμιά υποχώρηση, αντιθέτως έγινε πιο προκλητικό. Μέχρι τώρα οι παραινέσεις διαρκούν ως την ώρα της ψηφοφορίας, η οποία είναι πάντα ευνοϊκή για να προχωρήσει η ένταξη της Τουρκίας. Αν η ένταξή της δεν ολοκληρωθεί τελικά, θα είναι γιατί η Ε.Ε. θα αποφασίσει να μην αυτοκτονήσει για το χατίρι των Αμερικανών συμμάχων της. Αμφιβάλλουμε αν είναι σε θέση να κάνει έστω και αυτό!