ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η εργατική Πρωτομαγιά που γιορτάζουν οι εργαζόμενοι με συγκεντρώσεις, διαδηλώνοντας τα αιτήματά τους, ορίστηκε από το Σοσιαλιστικό Συνέδριο του Παρισιού το 1889 ως ημέρα εργατικής γιορτής, σ’ ανάμνηση της μεγάλης εργατικής απεργίας, που κηρύχτηκε την 1^η Μάη 1886 στο Σικάγο των ΗΠΑ, για να καθιερωθεί η οκτάωρη εργασία, με σύνθημα: «οκτώ ώρες δουλειά, οκτώ ώρες ύπνο, οκτώ ώρες ψυχαγωγία, ανάπαυση και μόρφωση». Οι απεργοί χτυπήθηκαν από το στρατό και την αστυνομία, με αποτέλεσμα να υπάρξουν πολλοί νεκροί και τραυματίες. Από τότε το κόκκινο χρώμα είναι το χρώμα της σημαίας της εργατικής τάξης και συμβολίζει το αίμα που χύθηκε εκείνη την ημέρα.

Αυτό, που κατακτήθηκε τότε με αίμα, σήμερα αμφισβητείται από τους μέντορες της παγκοσμιοποίησης. Οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να δουλεύουν όσες ώρες οι εργοδότες επιθυμούν και πολλές φορές χωρίς να πληρώνονται υπερωρίες. Ο σκληρός καπιταλισμός αποσκοπεί μόνο στα υπερκέρδη των εταιριών και με πρόσχημα τον «ανταγωνισμό» προσπαθεί να καταργήσει όλες τις εργατικές κατακτήσεις. Είναι υποχρέωσή μας να αντιδράσουμε, όχι μόνο για να εξασφαλίσουμε καλύτερες συνθήκες ζωής για μας και τα παιδιά μας, αλλά και για να μη χειροτερέψουν αυτές που ήδη υπάρχουν.

Διάφοροι επιτήδειοι παλεύουν να μας πείσουν ότι ο ασυγκράτητος καπιταλισμός είναι μονόδρομος και έννοιες, όπως δείκτες ανάπτυξης (ποιας;) ή διαρθρωτικές αλλαγές, είναι απαραίτητες και μη αμφισβητήσιμες στην καθημερινή μας ζωή.

Οι νέοι και ο λαός της Γαλλίας έδωσαν άλλη μια καλή απάντηση (μετά το δημοψήφισμα για το ευρωσύνταγμα), καθώς αμφισβήτησαν καθολικά και ενεργά το «συμβόλαιο πρώτης εργασίας», που έδινε το δικαίωμα στον εργοδότη να απολύει μετά διετία χωρίς αιτιολογία και χωρίς αποζημίωση. Ένα συμβόλαιο, στο πνεύμα των κατευθύνσεων της Ε.Ε., που δήθεν προσπαθεί να μειώσει τα ποσοστά της ανεργίας (που το οικονομικό της μοντέλο δημιουργεί), ενώ μοναδικός στόχος της είναι η αύξηση των κερδών των ανεξέλεγκτων (πια) εταιριών.

Αποδείχτηκε για άλλη μια φορά ότι το τι θα περάσει κι αν θα περάσει εξαρτάται από την αντίδραση ή την απάθεια που θα συναντήσει. Οι λαοί έχουν τη δύναμη να καθορίζουν το μέλλον τους. Οι τριγμοί στα θεμέλια του πολυδιαφημιζόμενου «ευρωπαϊκού οικοδομήματος γίνονται περισσότεροι και ισχυρότεροι.

Στο τέλος Απριλίου έγινε η σύνοδος του ΝΑΤΟ στη Σόφια. Κυριάρχησε το θέμα του Ιράν, αλλά συζητήθηκαν πολλά κρίσιμα για την Ελλάδα θέματα, με σημαντικότερο την κατάσταση και τις προοπτικές στο Κόσοβο. Το ΝΑΤΟ επιβεβαίωσε τη διάθεσή του να παραμείνει εκεί, ελέγχοντας την περιοχή, ακόμα και μετά τη «λύση», που την τοποθετούν μέσα στο 2006 ή το αργότερο αρχές του 2007. Η συνέχιση της νατοϊκής παρουσίας έχει μεγάλη σημασία για την Ελλάδα, αφ’ ενός γιατί η Ελλάδα δυστυχώς συμμετέχει με στρατιωτική δύναμη στη νατοϊκή αποστολή, αντίθετα με τις επιλογές και τα συναισθήματα του ελληνικού λαού, αφ’ ετέρου γιατί παγιώνεται η αλβανική επιρροή στην περιοχή κάτω από την ομπρέλα προστασίας του ΝΑΤΟ.

Για τη Σερβία και το Μαυροβούνιο αποφασίστηκε να αυξηθούν οι πιέσεις για την παράδοση των Κάραζιτς και Μλάντιτς, ώστε να υποταχτούν, για να γίνουν δεκτές στο ΝΑΤΟ.

Στη Σόφια επιβεβαιώθηκε επισήμως το ενδιαφέρον του ΝΑΤΟ για τη Μέση Ανατολή και δρομολογήθηκε το επόμενο βήμα του «Μεσογειακού διαλόγου», που θα γίνει στη Ρίγα τον Νοέμβριο και ανακοινώθηκε η κοινή ναυτική άσκηση επτά κρατών με επίκεντρο τη Γαύδο και συμμετοχή αραβικών κρατών και του Ισραήλ! Πολύ φοβόμαστε ότι με την ευκαιρία της άσκησης η Τουρκία θα επαναφέρει τη θέση της ότι η Γαύδος ανήκει στις γκρίζες ζώνες, κάτι που θα αφήσουν ανοιχτό οι «σύμμαχοι!

Για το Αφγανιστάν αποφασίστηκε η αναβάθμιση της νατοϊκής επιχείρησης στο «επίπεδο 3», που συνεπάγεται την ενοποίησή της με την εκτός νατοϊκού πλαισίου επιχείρηση στην Κανταχάρ και την επέκταση της νατοϊκής παρουσίας σ’ όλη τη χώρα. Φυσικά αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστούν 9.000 στρατιώτες επιπλέον και τίθεται ζήτημα αύξησης της ελληνικής παρουσίας, με μεγάλο κόστος για την Ελλάδα σε χρήμα αλλά και έμψυχο υλικό που δεν περισσεύει!

Επίσης στα πλαίσια της «παγκοσμιοποίησης» του ΝΑΤΟ έγιναν συζητήσεις για συνεργασία με χώρες, όπως η Ιαπωνία, η Αυστραλία, η Νότια Κορέα κλπ, και αποφασίστηκε η πρώτη εμφάνιση της Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης της συμμαχίας με μεγάλη στρατιωτική άσκηση στο Πράσινο Ακρωτήρι!

Έντονη η δραστηριότητα στη Σόφια. Μόνο που μας ζητάνε συνεχώς να δίνουμε για τα δικά τους συμφέροντα και μάλιστα αντίθετα στα δικά μας.

Αρχές Μάη στο Βίλνιους, την πρωτεύουσα της Λιθουανίας, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Ντικ Τσένι εξαπέλυσε σκληρή κριτική για την πολιτική που ακολουθεί η Μόσχα στα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ενεργειακών αποθεμάτων. Φυσικά, η Ουάσινγκτον δεν ενδιαφέρεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το έχει αποδείξει άλλωστε πολλές φορές. Απλά ξεκίνησε ένα νέο ψυχρό πόλεμο προς την ατίθαση ρωσική ηγεσία, που, βασιζόμενη στο ανεκτίμητο για την εποχή πλεονέκτημα του ρωσικού ενεργειακού πλούτου, αρνείται να δεχθεί υποδείξεις για το Ιράν, την Παλαιστίνη και άλλα θέματα. Εξ άλλου, η αμερικανορωσική σύγκρουση κλιμακώνεται, εξ αιτίας της κούρσας για τον έλεγχο των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών.

Στη σύνοδο του Βίλνιους συμμετείχαν οι χώρες της Βαλτικής, η Ουκρανία, η Γεωργία και η Μολδαβία, που πρωταγωνιστούν στην αμερικάνικη εκστρατεία στροφής των σοβιετικών δορυφόρων προς τη Δύση.

Επίσης, η Κυβέρνηση του Καζακστάν ενδιαφέρεται για την κατασκευή αγωγού, που, παρακάμπτοντας τη Ρωσία, θα καταλήγει στην Ευρώπη μέσω Αζερμπαϊτζάν, Γεωργίας και Τουρκίας. Ο Τσένι πέρασε και από την Αστάνα, πρωτεύουσα του Καζακστάν, προφανώς για να ενισχύσει και να καθοδηγήσει την όλη υπόθεση.

Σύσσωμος ο ρωσικός τύπος αντέδρασε με πρωτόγνωρους χαρακτηρισμούς στις αμερικανικές επεμβάσεις και μεθοδεύσεις μέσω Τσένι, του οποίου η ομιλία στη Λιθουανική πρωτεύουσα, παραλληλίστηκε με την ομιλία του Τσόρτσιλ στο Μισούρι το 1946, όταν ανακοίνωσε ότι «ένα Σιδηρούν Παραπέτασμα διχάζει την Ανατολική Ευρώπη από τον υπόλοιπο κόσμο» και ξεκίνησε τον Ψυχρό Πόλεμο. Όλοι οι Ρώσοι δημοσιογράφοι χαρακτήρισαν την ομιλία Τσένι εχθρική ενέργεια.

«Αιφνιδίασε», κατά τα ΜΜΕ, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ με την επιλογή της Πομάκας και μουσουλμάνας κ. Καρά Χασάν ως υποψήφιας για την υπερνομαρχία Καβάλας - Δράμας – Ξάνθης. Η απόφαση αυτή είναι τυπικά νόμιμη, αλλά πολιτικά απαράδεκτη, αν ληφθούν υπόψη το ιστορικό πλαίσιο, οι επικρατούσες στη Θράκη συνθήκες, η πολιτική της Τουρκίας στη Θράκη η αμερικάνικη πολιτική και το ότι η κ. Καρά Χασάν (όλως τυχαίως) ανήκει στο ελεγχόμενο από τον Τζορτζ Σόρος ελληνικό παρατηρητήριο του Ελσίνκι (ναι, την ΜΚΟ του γνωστού κ. Δημητρά). Τις επιφυλάξεις ενισχύει το γεγονός ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει αποδείξει ότι είναι απόλυτα πειθήνιος στις αμερικανικές προτροπές.

Οι ΗΠΑ είναι γνωστό ότι στηρίζουν την Τουρκία, κάτι που επιβεβαίωσε πρόσφατα η κ. Κοντολίζα κατά την επίσκεψή της στην Ελλάδα. Έκανε δηλ. σαφές ότι η Ελλάδα μαζί με την Κύπρο οφείλουν να στηρίζουν την Τουρκία, παρά τις απειλές και τις απαιτήσεις εις βάρος μας. Η Τουρκία αυτή την περίοδο ασκεί για διάφορους λόγους (ένταξη στην ΕΕ, πίεση προς ΗΠΑ για Κουρδικό κ.λ.π.) ακόμη πιο επιθετική πολιτική απέναντί μας, γνωρίζοντας ότι οι πολιτικές μας ηγεσίες δεν πρόκειται ν’ αντιδράσουν. Στο πλαίσιο αυτό η επιλογή του Γιωργάκη και η διαφαινόμενη εξέλιξη, δηλ. της εκλογικής αποτυχίας της κ. Καρά Χασάν, μπορεί να προκαλέσει τριβές μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων, να συσπειρώσει τους μουσουλμάνους, να δώσει αφορμές στο τουρκικό κράτος, που επιζητά ένα είδος συνδιοίκησης στη Θράκη, μέσω του προξενείου του και με τη βοήθεια των ποικιλώνυμων ΜΚΟ που δρούν εκεί. Δηλ. την αποσταθεροποίηση, που επιδιώκουν οι ΗΠΑ

Ο ρόλος των ΗΠΑ

Οι ΗΠΑ, από την εποχή του διαβόητου αμερικανού πρεβευτή Πιουριφόυ, επέβαλαν την καθιέρωση επιτηρούμενων από το στρατό ζωνών στα βόρεια σύνορά μας, στη Μακεδονία (σλαβόφωνοι) και στη Θράκη (μουσουλμάνοι τουρκογενείς, Πομάκοι και Αθίγγανοι), με το πρόσχημα του κομμουνιστικού κινδύνου. Αφαίρεσαν τις περιοχές αυτές από τον έλεγχο των κυβερνήσεων και τις παρέδωσαν τότε στον ΙΔΕΑ και στους μετέπειτα χουντικούς.

Είναι γνωστή πλέον η απομόνωση των μειονοτικών στη Θράκη μέχρι τις αρχές του 1990. Δεν είχαν στοιχειώδη δικαιώματα, π.χ. δεν μπορούσαν ν’ αποκτήσουν περιουσιακά στοιχεία, δεν τους χορηγούσαν άδειες οικοδομής για σπίτια και τζαμιά, άδειες οδήγησης, κυνηγιού, δεν τους επέτρεπαν χωρίς άδεια να μετακινούνται από και προς την επιτηρούμενη ζώνη και από όσους πήγαιναν στην Τουρκία αφαιρούσαν την ελληνική ιθαγένεια. Με τον τρόπο αυτό οδήγησαν τους μουσουλμάνους στην αγκαλιά της Τουρκίας. Ειδικά τους Πομάκους, που ζούν στις ορεινές περιοχές της Θράκης (σε τμήματα της Ελλάδας, της Βουλγαρίας και της Τουρκίας) και κατάγονται από το αρχαίο θρακικό φύλο των Αγριάνων, για να μην τους προσεταιρισθεί τότε η κομμουνιστική Βουλγαρία, τους «εκχώρησαν» στην Τουρκία, που μετά το 1960 τους συμπεριέλαβε μαζί με τους Αθίγγανους στην «τουρκική μειονότητα». Είναι χαρακτηριστικό ότι η χούντα αποδέχθηκε να αποκαλείται η μουσουλμανική μειονότητα (επίσημος όρος της Συνθήκης της Λωζάννης) «τουρκική μειονότητα» όπως επιθυμούσαν ΗΠΑ.

Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι οι διακρίσεις σε βάρος της μουσουλμανικής μειονότητας της Δ. Θράκης δεν μπορούν να συγκριθούν με τις διώξεις που υπέστη και υφίσταται το ελληνικό στοιχείο από το τουρκικό κράτος. Όταν υπεγράφη η Συνθήκη της Λωζάνης το 1923, που προέβλεπε την προστασία των μειονοτήτων, υπήρχαν στην Ελλάδα 100.000 μουσουλμάνοι και στην Τουρκία (Πόλη, Ίμβρος, Τένεδος) 200.000 Έλληνες. Σήμερα η μουσουλμανική μειονότητα στη Δ. Θράκη αριθμεί περίπου 120.000 ψυχές, ενώ στην Τουρκία, λόγω των διώξεων, απέμειναν μόνο 2.500 Έλληνες.

Ο ρόλος του τουρκικού προξενείου

Είναι γνωστό ότι στο τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής η Τουρκία τοποθετεί διπλωμάτες πρώτης γραμμής και υποθέτουμε ότι το ίδιο συμβαίνει και με τα στελέχη των μυστικών υπηρεσιών με διπλωματική κάλυψη. Η τακτική του τουρκικού προξενείου είναι να απειλεί με σοβαρές συνέπειες τους μουσουλμάνους Πομάκους και Αθίγγανους που δε δέχονται να δηλώνουν Τούρκοι. Έτσι η Τουρκία πέτυχε όλοι σχεδόν οι μουσουλμάνοι να δηλώνουν Τούρκοι και να ακολουθούν την ανθελληνική πολιτική του προξενείου. Το ελληνικό κράτος απουσιάζει από την περιοχή αυτή της Ελλάδας.

Στα προαναφερόμενα πλαίσια δεν πρέπει να υπάρχουν πολλές αμφιβολίες για το ρόλο της κ. Καρά Χασάν, ασχέτως εκλογικού αποτελέσματος. Στο θέμα θα επανέλθουμε.