ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Αφού καταστράφηκε με τους μηχανισμούς και τους θεσμούς της ΕΟΚ-Ε.Ε. σχεδόν κάθε δυνατότητα παραγωγής ελληνικών ανταγωνιστικών αγαθών, ώστε να σταθεί στα πόδια της η ελληνική οικονομία, το μόνο πια που μας «επιτρέπουν» είναι να ζούμε με δανεικά. Ιδού λοιπόν τα αποτελέσματα.

Tο 2005 τα δανεικά μόνο των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων (εξαιρούμε τον κρατικό δανεισμό) ξεπέρασαν τα 22 δισ. ευρώ. Παρήγαγαν δηλ. το 12,2% του ΑΕΠ. Tα ελληνικά νοικοκυριά δανείστηκαν (στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια, πιστωτικές καρτες κ.λ.π.) συνολικά 16,3 δισ. ευρώ, ποσόν που αντιστοιχεί στο 9% του ΑΕΠ.

Το συνολικό χρέος επιχειρήσεων και νοικοκυριών έφτασε στο τέλος του 2005 τα 140,176 δισ. ευρώ, υπερβαίνοντας το 77,7% του ΑΕΠ, από 70,7% που ήταν το 2004 και 61% το 2002. Το μέσο υπόλοιπο χρέους από όλα τα

δάνεια ανά νοικοκυριό έφτασε τα 19.600 ευρώ το 2005, από 15.500 ευρώ που ήταν το 2002, όταν το μέσο εισόδημα ανά κάτοικο είναι 14.000 ευρώ. Χρέη έχει περίπου το 48 % των ελληνικών νοικοκυριών.

Αν δεν υπήρχε αυτός ο υπερδανεισμός κράτους και ιδιωτών, η πολυδιαφημισμένη τα τελευταία χρόνια (ιδιαίτερα επί Σημίτη) αύξηση του ΑΕΠ κατά 4% έως 4,5% θά ήταν στην πραγματικότητα μείωση.

«Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, για την παραγωγή μιας μονάδος εθνικού εισοδήματος στη χώρα μας, δημιουργείται συνολικό ακαθάριστο χρέος πέντε μονάδων. Στο τελευταίο περιλαμβάνονται όχι μόνον το πολυσυζητημένο χρέος του δημόσιου τομέα, αλλά και εκείνο του ιδιωτικού, όπως επίσης οι καθαρές ευρωπαϊκές απολήψεις και γενικότερα οι κεφαλαιικές υποχρεώσεις του συνόλου της οικονομίας έναντι του εξωτερικού. Για την πραγματοποίηση αυξητικού ρυθμού 4% του εθνικού εισοδήματος, το εξωτερικό έλλειμμα της χώρας διευρύνεται με ρυθμό 8% του εθνικού εισοδήματος. Εάν ληφθεί υπόψη ο αυξητικός ρυθμός των χρεών, τότε η πραγματική αύξηση του εθνικού εισοδήματος αποδεικνύεται αρνητική.» Κώστας Βεργόπουλος, ΚΥΡ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 12-6-2005.

Αυτήν την «ανάπτυξη» εννοούν οι ευρωπαϊστές, δηλ. την αύξηση του ΑΕΠ με δανεισμό του δημοσίου, των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, προς όφελος των τραπεζιτών και του μεγάλου κεφαλαίου, που υποθηκεύει τη χώρα με τεράστια χρέη. Δεν εννοούν, ασφαλώς, την ανάπτυξη μέσω της αύξησης της εγχώριας παραγωγής, ώστε ν’ αυξηθούν οι εξαγωγές, να μειωθούν οι εισαγωγές, η ανεργία και τα τεράστια ελλείμματα.

Μέσα στην Ε.Ε. δεν είναι δυνατόν μια ελληνική κυβέρνηση να τονώσει την ελληνική παραγωγή μέσω π.χ. της αύξησης της ζήτησης, χωρίς νέα δάνεια, αφού:

1) Δεν ελέγχει το νόμισμά της και γι’ αυτό δεν μπορεί να κάνει φθηνότερες τις εξαγωγές με υποτίμηση ή διολίσθησή του.

2) Θα συναντήσει τη λυσσαλέα αντίδραση των τραπεζιτών, που θα χάσουν τα κέρδη τους από τα κάθε είδους δάνεια και μέσω του προστάτη τους, της Κομισιόν, θ’ απειλούν με λήψη μέτρων τη χώρα για «νόθευση» του ανταγωνισμού και «εθνικιστική» οικονομική πολιτική (ναι, το εκστόμισαν για τις εθνικοποιήσεις της Βολιβίας, ακόμη και για την οικονομική πολιτική της Γαλλίας! ).

Οι πιο δυσοίωνες εκτιμήσεις επιβεβαιώθηκαν κατά την επίσκεψη του κλιμακίου του ΑΣΚΕ στη Δυτική Θράκη στις 1 και 2 Ιουνίου. Συμπληρωματικά προς όσα γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο μας, με αφορμή την υποψηφιότητα της Καραχασάν, διαπιστώσαμε τα εξής.

Οι διακρίσεις και η καταπίεση που επέβαλαν σε βάρος της μουσουλμανικής μειονότητας το μετεμφυλιακό κράτος της δεξιάς και το παρακράτος της ακροδεξιάς (που λειτουργούσαν κάτω από τις αυστηρές εντολές της αμερικανικής πρεσβείας) δεν ήταν τόσο ισχυρές, ώστε να εξαναγκάσουν τους μουσουλμάνους που αισθάνονταν Τούρκοι να φύγουν στην Τουρκία (όπως έφυγαν οι Έλληνες της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου). Ήταν όμως αρκετές, ώστε να προκαλέσουν την εχθρότητα της μειονότητας προς την Ελλάδα. Συγχρόνως το «ελληνικό» κράτος έκανε ό,τι μπορούσε, για να ρίξει και τους υπόλοιπους μουσουλμάνους (Πομάκοι 35%, Αθίγγανοι 15%) στην αγκαλιά του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής. Από το 1951 καλεί δασκάλους από την Τουρκία (όπου η εκπαίδευση ελέγχεται από τους φανατικούς κεμαλιστές), για να μαθαίνουν στους Πομάκους τα τουρκικά ως μητρική τους γλώσσα(!) και διευκόλυνε την εγκατάσταση κεραιών, ώστε να παρακολουθούν όλοι οι μουσουλμάνοι της Δ. Θράκης τα τουρκικά ΜΜΕ. Έτσι, ενώ η Τουρκία «έλυσε» το πρόβλημά της με την ελληνική μειονότητα, η Ελλάδα διόγκωσε επικίνδυνα το δικό της με τη μουσουλμανική μεινότητα, αλλά οι αριθμοί είναι το λιγότερο κακό.

Το κυριότερο είναι ότι η επιρροή της Τουρκίας στη Δ. Θράκη αυξάνεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια. Το σύνολο σχεδόν των μουσουλμάνων συμπεριφέρονται πλέον ως φανατικοί Τούρκοι, είτε γιατί το πιστεύουν, είτε γιατί φοβούνται το τουρκικό προξενείο και τους «γκρίζους λύκους», είτε για να είναι με τον «ισχυρό» και να κάνουν τις «δουλειές» τους (επιχορηγήσεις, ρουσφέτια κλπ.). Η Πομάκα κ. Καραχασάν υπερηφανεύτηκε σε ομιλία της στην Ανώτατη Μειονοτική Συμβουλευτική Επιτροπή στις 13/6/06 ότι υποστήριξε ως νομικός στον ’ρειο Πάγο την «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» και καταχειροκροτήθηκε.

Όλοι αυτοί πιστεύουν ότι σύντομα η Δ. Θράκη θα αποσπαστεί από την Ελλάδα και θα τεθεί υπό ειδικό καθεστώς, ελεγχόμενο από την Τουρκία. ’λλωστε στην πράξη σήμερα, τουλάχιστον στο νομό Ροδόπης, υπάρχει ένα άτυπο καθεστώς συγκυριαρχίας Ελλάδας-Τουρκίας. Όποιος μουσουλμάνος δεν ακολουθεί τη γραμμή του προξενείου είναι καταδικασμένος, γιατί το ελληνικό κράτος δεν τον προστατεύει αποτελεσματικά. Τούρκοι αξιωματούχοι περιοδεύουν συνεχώς στην ελληνική Θράκη με τους δικούς τους όρους, ως προστάτες της μειονότητας, όπως ο ειδικός πρέσβης για τα ελληνοτουρκικά Χαϊντέρ Μπερ τον Απρίλιο. Στα μέσα Ιουνίου περιόδευσε στην ελληνική Θράκη (αντί να πάει στο τουρκικό Κουρδιστάν) η τουρκική επιτροπή «εναρμόνισης με την Ευρωπαϊκή Ένωση», με επικεφαλής τον τ. υπ. Εξ. Γιακίς και με σκοπό «την πιστοποίηση των δικαιωμάτων της τουρκικής μειονότητας», ωσάν να δίνει η Ελλάδα εξετάσεις για την είσοδό της στην Ε.Ε.! Περιττό να τονιστεί ότι η Τουρκία έχει καταργήσει από μόνη της τη Συνθήκη της Λοζάνης, που χαρακτηρίζει τη μειονότητα «μουσουλμανική» και όχι «τουρκική» και ζητάει επισήμως τη διπλή υπηκοότητα για τους μειονοτικούς. Για την Τουρκία έχει τεράστια σημασία να χαρακτηρίζεται η μειονότητα «τουρκική», γιατί έτσι αποκτά δικαιώματα επέμβασης, όπως στην Κύπρο.

Στην προσπάθειά της αυτή έχει την αμέριστη συμπαράσταση των εκσυγχρονιστών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ και κύκλων της αστικής τάξης της Δ. Θράκης. Ο Γιωργάκης, ως υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας, δήλωσε ότι δεν έχει αντίρρηση να χαρακτηρίζεται η μειονότητα «τουρκική» και ότι δεν είναι δογματικός με τα σύνορα!! Το Κοινωνικό Φόρουμ (με τοπικούς εκπροσώπους τον τ. βουλευτή του ΣΥΝ Μουσταφά Μουσταφά και το Σταμάτη Σακελλίωνα) συνδιοργάνωσε με το σύλλογο «Τούρκων» επιστημόνων εκδήλωση στις 14/4/06 στην Κομοτηνή, σε αίθουσα «τουρκικής» οργάνωσης. [Η ομοιότητα με τους τουρκολάγνους ανανικούς της Κύπρου είναι εμφανής.]

Σ’ αυτή τη φάση οι στόχοι που προωθεί η Τουρκία με επιτυχία είναι: 1) Η αγορά από Τούρκους γης χριστιανών στη Δ. Θράκη, ακόμα και στο νομό Έβρου, όπου οι μουσουλμάνοι είναι ελάχιστοι. Το προξενείο επιχορηγεί την αγορά μόνο αν η γη περνάει από χριστιανό σε μουσουλμάνο. 2) Η εκλογή δικών της ανθρώπων σε δημόσια αξιόματα. Όσοι εκλέγονται αμέσως επισκέπτονται στην ’γκυρα τον Τούρκο πρωθυπουργό, όπου τους γίνεται σαφές ότι είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν τις εντολές του προξενείου. Το κυριότερο καθήκον τους είναι να διαμαρτύρονται σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς (ψευδέστατα, πλέον) για τις διακρίσεις, για την καταπίεση της «τουρκικής» μειονότητας και να δημιουργήσουν διεθνώς «θρακικό ζήτημα».

Δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς ότι το επόμενο βήμα της Τουρκίας θα είναι η πρόκληση αιματηρών επεισοδίων, με τη βοήθεια Ελλήνων ακροδεξιών προβοκατόρων ή ανοήτων (όπως έγινε στην Κύπρο), που θα καταστήσουν «αναγκαία» την παρουσία «διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης» με τη συμμετοχή της Τουρκίας. Προηγουμένως θα επιδιώξουν να αποδυναμώσουν το Δ΄ Σώμα Στρατού, που υπερασπίζεται σήμερα τη Δ. Θράκη και να απομακρύνουν τις νάρκες από τον Έβρο (αν δεν έχουν ήδη αρχίσει).

Περιθώρια για να αναστραφεί η κατάσταση υπάρχουν πολλά και προτάσεις μπορούν να γίνουν πολλές, αλλά όλα αυτά δεν έχουν νόημα, αν πρώτα δε συνειδητοποιήσουν το πρόβλημα η ελληνική κοινωνία και όλοι οι αρμόδιοι φορείς (προφανώς, η Ελλάδα δεν αντέχει υπουργούς εξωτερικών σαν το Γιωργάκη και τη Ντόρα). Το ελληνικό κράτος πρέπει να αποδείξει ότι η Δ. Θράκη είναι στην αποκλειστική του εξουσία, εξακολουθώντας να υποστηρίζει με λόγια και με έργα την ισονομία και την ισοπολιτεία, αλλά συγχρόνως αντιμετωπίζοντας αμείλικτα τις κεφαλές των αποσχιστικών μηχανισμών της Τουρκίας στην περιοχή. Το άμεσο κλείσιμο των προξενείων Κομοτηνής και Σμύρνης (με αφορμή κάποια τουρκική πρόκληση, που δίνεται οποιαδήποτε στιγμή) είναι μια καλή πρώτη κίνηση, όπως προτείνει σε ένα εξαιρετικό άρθρο του ο στρατηγός Δ. Δήμου στο ΠΑΡΟΝ της 14/5/06. Αρκεί να υπάρχει συνέχεια, με στρατηγική και αποφασιστικότητα.

Οι αριθμοί

Επειδή οι γνωστοί αριστεροδεξιοί δε βλέπουν καμιά διαφορά ανάμεσα στη συμπεριφορά της Ελλάδας και της Τουρκίας, θυμίζουμε τα εξής:

Με συμφωνία Βενιζέλου και Ινονού τον Ιανουάριο του 1923, που ενσωματώθηκε στη Συνθήκη της Λοζάνης (27/7/1923), έγινε ανταλλαγή 1.650.000 Ελλήνων της Τουρκίας και 670.000 τουρκοφώνων μουσουλμάνων της Ελλάδας. Από την ανταλλαγή εξαιρέθηκαν (άρθρο 2) οι «Έλληνες» κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης (125.000), της Ίμβρου και της Τενέδου (6.000, αμιγώς ελληνικός πληθυσμός) και οι 100.000 «μουσουλμάνοι» της Δ. Θράκης. Στην πραγματικότητα οι Έλληνες της Πόλης ήταν πολύ περισσότεροι, γιατί σ’ αυτήν είχαν καταφύγει πολλοί άλλοι διωγμένοι από άλλα μέρη. Η εξαίρεση όμως αναφερόταν στους Έλληνες τους εγκατεστημένους πριν τις 30/10/1918.

Ενώ οι μουσουλμάνοι της Δ. Θράκης ζούσαν σε καθεστώς διακρίσεων μεν, αλλά με ασφάλεια, στην Πόλη οι δολοφονίες Ελλήνων, οι βιασμοί και οι βανδαλισμοί στις 6-7/9/1955 οδήγησαν σε μείωση των Ελλήνων στις 70.000. Μετά τα γεγονότα στην Κύπρο το 1964 άρχισε νέος ξεριζωμός. Σήμερα ζουν 2.300 Έλληνες στην Πόλη και 200 στα Πριγκηπόννησα.

Το 1960 ζούσαν στην Ίμβρο 5.487 Έλληνες και 289 Τούρκοι, ενώ σήμερα (με συγκεκριμένο πρόγραμμα κατατρομοκράτησης και οικονομικής εξόντωσης) απέμειναν 150 ηλικιωμένοι Έλληνες. Μέχρι φυλακή βαρυποινιτών έφτιαξαν στην Ίμβρο, τους οποίους άφηναν ελεύθερους στο νησί! Στην Τένεδο απέμειναν 30.

Αντιθέτως οι μουσουλμάνοι της Δ. Θράκης αυξάνονταν συνεχώς και το 1964 έφτασαν τις 160.000. Σήμερα είναι περίπου 120.000, λόγω του ρεύματος μετανάστευσης προς τη Γερμανία, που παρέσυρε και χριστιανούς και μουσουλμάνους.

Όταν γράφονται αυτές οι γραμμές συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις για την Ανώτατη και Ανώτερη Εκπαίδευση και μάλιστα με σχεδόν απόλυτη επιτυχία, όχι τόσο για τη μεγάλη συμμετοχή (φροντίζουν γι’ αυτό οι γνωστοί «άγνωστοι»), όσο για το ότι οι φοιτητές για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια φαίνεται να έχουν εξασφαλίσει πάνδημη τη συμπαράσταση των Ελλήνων πολιτών, παρά την απώλεια της εξεταστικής περιόδου του Ιουνίου και παρά τα προβλήματα στις μετακινήσεις τους στις μεγάλες πόλεις. Μεγάλη επιτυχία, όχι τόσο γιατί στα επιμέρους θέματα που τίθενται έχουν πάντα δίκιο οι φοιτητές, όσο για το ότι επιτέλους τέθηκε «επί τάπητος» το μεγάλο πρόβλημα της Παιδείας στη χώρα μας με αφορμή την Εκπαίδευση και μάλιστα την Ανώτατη-Ανώτερη.

Πράγματι η Εκπαίδευση στην ανώτερη βαθμίδα της νοσεί βαρύτατα (εννοείται ότι και γενικότερα για την Παιδεία τα πράγματα δεν είναι καλά, αλλά δεν είναι του παρόντος η διεξοδική αναφορά σ’ αυτήν). Και επειδή οι πάντες το γνωρίζουν αυτό, πίστεψε η κυβέρνηση ότι θα είχε τη συμπαράσταση της πλειονότητας των πολιτών, ή έστω την ανοχή τους, στην απόπειρά της «να βάλει κάποια τάξη στο χάος». Οι υπολογισμοί της, όμως, αποδείχθηκαν λανθασμένοι, γιατί όλοι κατάλαβαν «πού το πάει», γιατί δεν έλαβε υπόψη της ότι οι συνθήκες ήσαν ώριμες για την εξέγερση των φοιτητών και τη συνειδητοποίηση του προβλήματος.

Πράγματι στα πανεπιστήμια επικρατεί χάος. Υπαρκτό το πρόβλημα των «αιωνίων φοιτητών», μετά τις διαρκείς εκπτώσεις στη λειτουργία της εκπαίδευσης. Υπαρκτό το πρόβλημα της σχεδόν επαίσχυντης κομματικοποίησης στο διδακτικό και διοικητικό προσωπικό, με τραγελαφικά αποτελέσματα στις βαθμολογίες, στην επιλογή των μεταπτυχιακών φοιτητών, στα διδακτέα μαθήματα, στην επιλογή και συγγραφή(!) συγγραμμάτων, στα απερίγραπτα εν πολλοίς προγράμματα σπουδών, στην παραλογική μερικές φορές «συμμετοχή» των φοιτητών (δηλ. κομματικών μειοψηφιών) σε αποφάσεις εξ ορισμού μη επιδεχόμενες τέτοιες «συμμετοχές» (π.χ. καταρτισμός προγραμμάτων, εκλογή καθηγητών). Υπαρκτό το πρόβλημα του πανεπιστημιακού ασύλου, μετά τους συνεχείς βανδαλισμούς και καταλήψεις από ασχέτους. Και, φυσικά, ούτε λόγος για πνευματική καλλιέργεια, για ηθική συνειδητοποίηση, για πραγματική, ελεύθερη έρευνα και αναπαραγωγή της Γνώσης. Και άλλα, ων ουκ έστι αριθμός!

Η Παιδεία στα χέρια του ασύδοτου κέρδους

Όμως ποιος υπήρχε πιθανότητα να πιστέψει ότι η κ. Γιαννάκου (όπως παλιότερα ο απερίγραπτος Κοντογιαννόπουλος ή ο Αρσένης) ήθελε να διορθώσει έστω μερικά από τα κακώς κείμενα. Όλοι κατάλαβαν ότι αυτά τα κακώς κείμενα ήταν το προκάλυμμα, για να περάσει μια πολιτική που αλλάζει όλη τη φιλοσοφία της Εκπαίδευσης.

Πράγματι δε φέρει η Ν.Δ. τη μεγαλύτερη ευθύνη για όσα προαναφέραμε, γι’ αυτό και όλες οι όψιμες διαμαρτυρίες των αγορητών του ΠΑΣΟΚ και του ανεκδιήγητου αρχηγού τους μόνο μειδιάματα προκαλούν ακόμη και στους οπαδούς τους. Αλλά και εδώ οι φοιτητές χτύπησαν στο κέντρο του στόχου. «Δεν πρέπει να μας απασχολούν τα επιμέρους θέματα, ούτε οι επιμέρους ρυθμίσεις», λένε ορθά. Το πρόβλημα είναι ότι η Ν.Δ. (και η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ) θέλουν να απαξιώσουν τη Δημόσια Παιδεία και να επιβάλουν την ιδιωτική, να κυριαρχήσει δηλ. το ασύδοτο κέρδος και η δεσποτεία των αεριτζήδων επιχειρηματιών ή των ξένων εταιριών και θεσμών (ΝΑΤΟ, Ε.Ε. κλπ.) σ’ ένα χώρο όπου κρίνεται κυριολεκτικά η επιβίωση της κοινωνίας μας, της πολιτείας μας, της χώρας μας και του έθνους ολόκληρου. Ήδη ο διαβόητος Λαμπράκης με τα ιδρύματα Μποδοσάκη, Νιάρχου, Ωνάση, Κωστόπουλου, Λεβέντη, Ευγενίδειο κλπ. πρόλαβαν να δηλώσουν στον τύπο ότι «αποφάσισαν να συνεργαστούν, προκειμένου να σχεδιαστεί και υλοποιηθεί ένα πρόγραμμα, το οποίο έχει στόχο την ποιοτική αναβάθμιση της παιδείας …».

Γι’ αυτό και το αίτημα «μην πειράξετε το άρθρο 16 του Συντάγματος» (που απαγορεύει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και που ετοιμάζονται η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ να τροποποιήσουν) στοχεύει πράγματι στην καρδιά του προβλήματος.

Αντίσταση χωρίς προτάσεις

Μετά τις κινητοποιήσεις και το σάλο που προκλήθηκε η Ν.Δ. ανέκρουσε πρύμναν και δημοσιοποίησε ανούσιες προτάσεις, επιφυλασσόμενη να επανέλθει σε ευθετότερο χρόνο. Θα είναι, πιστεύουμε, πολύ δύσκολο να τα καταφέρει. Ήδη το κέρδος από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις είναι μεγάλο. Η νίκη όμως είναι για την ώρα απλά αμυντική. Δεν υπήρξαν προτάσεις (ίσως δεν ήταν δυνατό τώρα) για την αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος. Και δε διαφαίνεται να γίνεται κάτι τέτοιο, δυστυχώς, στο εγγύς μέλλον, όταν τα πάντα σε όλα τα επίπεδα βρίσκονται σε πλήρη διάλυση και εξακολουθεί να κυριαρχεί η ασύδοτη διαφθορά, η ιδιοτέλεια, η υποτέλεια στα ξένα (εχθρικά) κελεύσματα. Αρκεί να αναφερθεί ότι επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας είναι ο Βερέμης, αντιπρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ (βλ. άλλο άρθρο), επιλογή … Σημίτη!!

[Ελπίζουμε ότι σύντομα θα δημοσιεύσουμε αναλυτική ανάπτυξη για τα θέματα Παιδείας και Εκπαίδευσης, μετά την προεργασία που ήδη έγινε από τους νέους του ΑΣΚΕ.]

Με το φόβο των κοινωνικών αντιδράσεων η κυβέρνηση της Ν.Δ. προχωρεί στο δεύτερο μισό της τετραετίας, κουκουλώνοντας προβλήματα και αναβάλλοντας αποφάσεις, όσο τουλάχιστον μπορεί. Προχωρούν μόνο αποφάσεις που υπαγορεύονται από ξένα κέντρα, προς το συμφέρον των ξένων και σε βάρος του ελληνικού λαού. Την ευνοούν η επίπλαστη αποφυγή οικονομικής κατάρρευσης και η υπεροχή της στις δημοσκοπήσεις, που οφείλεται όχι στο δικό της έργο, αλλά στην εικόνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του αρχηγού της.

Τα μεγάλα έργα υποδομής, που έχει ανάγκη η χώρα, δεν προχωρούν. Ακόμη και τα μικρότερα, που περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, προχωρούν μετ’ εμποδίων, εξ αιτίας του ανταγωνισμού των μεγαλοεργολάβων, που δεν μπορεί να τους θέσει υπό τον έλεγχό του το ΥΠΕΧΩΔΕ του κ. Σουφλιά.

Η παιδεία παραπαίει και οι εντάσεις φουντώνουν, αφού η κυβέρνηση όχι μόνο δε δίνει το 5%, που είχε υποσχεθεί ο πρωθυπουργός, αλλά προσπαθεί με αυταρχισμό να επιταχύνει την εισβολή των επιχειρηματιών στην εκπαίδευση.

Τα δημόσια έσοδα είχαν αύξηση 1,6%, αντί του 6,5%, που ήταν ο αρχικός σχεδιασμός. Η δραστική μείωση των κοινωνικών δαπανών και η αύξηση της φορολογίας, που είχαν επιλεγεί ως λύση, σκοντάφτουν μπροστά στο φόβο των εκλογών της αυτοδιοίκησης, με αποτέλεσμα την πλήρη σύγχυση (συλλογικές συμβάσεις, ΔΕΚΟ, πρόωρη συνταξιοδότηση).

Στην τουρκική πρόκληση στο Αιγαίο η κυβέρνηση απέκρυψε τα πραγματικά γεγονότα, γιατί δεν είχε τη διάθεση να κάνει αυτά που έπρεπε. Στην πρόταση Στεφανόπουλου χωρίστηκε σε υπέρμαχους (Ντόρα, Σουφλιάς) και σκεπτικιστές (Λιάπης, Τσιτουρίδης κλπ.). Ο υπουργός ’μυνας αναγκάστηκε να κρατήσει έναν τόνο παραπάνω, για να μπορέσει να σταθεί στο υπουργείο του, μετά τη θυσία του Ηλιάκη (ομολογία του ίδιου). Γενικότερα, με τις πρόσφατες δηλώσεις του Κ. Παπούλια, φαίνεται να διαμορφώνονται δύο τάσεις, που τέμνουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, και ίσως προετοιμάζουν το έδαφος για αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό.

Χαρακτηριστικό της νοοτροπίας της ψοφοδεούς πολιτικής ηγεσίας μας είναι ότι την ώρα που οι Τούρκοι σκότωναν τον Ηλιάκη και προέβαιναν σε «διάσωση» στο Αιγαίο η αρμόδια επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων συζητούσε και ήταν έτοιμη να ψηφίσει ομόφωνα την καθιέρωση της 19^ης Μαΐου ως ημέρας μνήμης για τη γενοκτονία των Ποντίων από τους Τούρκους. Αντί η τουρκική πρόκληση να τους οδηγήσει σε πιο σκληρή στάση, ομόφωνα ανέβαλαν την απόφαση επ’ αόριστον! «Το σημερινό γεγονός μπορεί να περιπλέξει ακόμη περισσότερο τα πράγματα», δικαιολογήθηκε ο κ. Κολοζόφ του ΚΚΕ και στα λόγια του στηρίχτηκαν ο υπουργός Παυλόπουλος και ο εισηγητής Παπαηλίας του ΠΑΣΟΚ για την αναβολή. Δεν είχαν το θάρρος ούτε καν να μιλήσουν για επίθεση, για κατασκοπία του φωτογραφικού κλπ. Ήταν ένα «γεγονός»!! Η Κύπρος δεν αισθάνεται πια την Ελλάδα δίπλα της στους διεθνείς οργανισμούς, μόνη της δίνει τις μάχες, ενώ η υπ. Εξ. της Ελλάδας χαριεντίζεται με τον Γκιουλ, την ώρα που οι Τούρκοι προκαλούν στο Αιγαίο και τη Θράκη. Πλήρης επάνοδος στην εποχή Γιωργάκη.

Σύγχυση και ακινησία στο ΠΑΣΟΚ

Στο ΠΑΣΟΚ όλα είναι θολά και συγκεχυμένα και το κλίμα βαρύ. Τα όργανα είναι υπό συνεχή «αναδιαμόρφωση». Η «συμμετοχική δημοκρατία» σημαίνει λήψη αποφάσεων με τον πιο συγκεντρωτικό τρόπο, δηλ. από τον όποιο σχετικό ή άσχετο βρεθεί δίπλα στον «Πρόεδρο», ο οποίος μάλλον δεν κατανοεί τι γίνεται γύρω του. Έτσι ο Γιωργάκης αναίρεσε όλες τις θέσεις που είχε πρωτοδιατυπώσει για την αναθεώρηση του Συντάγματος, για τις κινητοποιήσεις των σπουδαστών και την πρόταση Στεφανόπουλου. Πρότεινε μάλιστα επέκταση των χωρικών μας υδάτων πριν από την προσφυγή στη Χάγη, αποφεύγοντας επιμελώς να καθορίσει το μήκος της επέκτασης. Προφανώς είχε στο νου του τη συμφωνία που είχε ετοιμάσει ως υπ. Εξ. με τους φίλους του Τούρκους, που προέβλεπε μικρή και μεταβλητή επέκταση, παραιτούμενος από τα 12 μίλια.

Έτσι τα πρωτοκλασάτα στελέχη εκπονούν προσωπικές στρατηγικές, διαγκωνίζονται και αντιπαρατίθενται δημόσια και όλοι μαζί διαμαρτύρονται, επειδή το ΠΑΣΟΚ δε δείχνει ικανό να επανέλθει στην κυβέρνηση, για να επαναλάβουν τις αθλιότητές τους.

Με την κατάσταση αυτή, με την αδυναμία και του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. να περάσουν τις «μεταρρυθμίσεις» και τη Χάγη, πολλοί εντός και εκτός Ελλάδας σκέπτονται σοβαρά τον «τρίτο πόλο» και τη συγκυβέρνηση κατά το γερμανικό πρότυπο. Αλίμονό μας, αν δεν αντιδράσουμε μαζικά και δυναμικά!

Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος Γιώργος Μυλωνάς ζήτησε διεύρυνση του καθεστώτος μαθητείας άνευ αμοιβής σε επιχειρήσεις, δηλ. πρότεινε να περιλάβει και τους πτυχιούχους των ΤΕΙ, που θα προσλαμβάνονται σε επιχειρήσεις χωρίς να πληρώνονται, αλλά θα είναι ασφαλισμένοι. Τόσο θράσος ... Πάλι καλά που δε ζήτησε την καταναγκαστική εργασία, την ελεύθερη χρήση του βούρδουλα και την επαναφορά της δουλείας!

Είπε ότι ο Γιωργάκης σημείωσε την πρόταση αυτή και εκτίμησε: «Κατά τη γνώμη μου το είδε θετικά», χωρίς κανείς να τον διαψεύσει.