Η Διεθνής, χαώδης, Συγκυρία
Είναι, ίσως, η πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία που τα εσωτερικά προβλήματα μιας υπερδύναμης καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις παγκόσμιες εξελίξεις. Τέτοια σημασία εκπέμπει η ένταση της εναντίωσης στο νόμιμα εκλεγμένο πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ μεγάλου μέρους της παραδοσιακής αμερικανικής καθεστηκυίας τάξης, συνεπικουρούμενης από όλες τις δυνάμεις, κρατικές και επιχειρηματικές, που κινούνταν τις τελευταίες δεκαετίες στον αστερισμό της Παγκοσμιοποίησης, που φαίνεται ότι απειλείται...
Οι λυσσαλέες αυτές επιθέσεις κατά του Τραμπ αυξάνονται όσο διαφαίνεται ότι κλονίζεται η θέση του, κάτι που ωθεί άλλες δυνάμεις να σπεύδουν να επωφεληθούν, αλλά ταυτόχρονα αμυνόμενος κι ο Τραμπ ωθείται σε ακραίες ενέργειες ή δηλώσεις ωμού αντιπεριπασμού ή επιτάχυνσης πολιτικών που ευνοούν δυνητικά φιλικές του δυνάμεις...
Ετσι δημιουργείται η εντύπωση ότι όλοι βιάζονται. Κλονίζεται η διαφαινόμενη ισορροπία με την Ρωσία και την Κίνα, επιχειρείται από τις εβραϊκές οργανώσεις ένταση σχεδόν πολεμική με το Ιράν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη Μέση Ανατολή, επιταχύνεται η εφαρμογή των σχεδίων στα Βαλκάνια από υπηρεσίες όχι αναγκαστικά της νέας κυβέρνησης Τραμπ... Ταυτόχρονα η γερμανική πολιτική κρίση μειώνει τις όποιες γεωπολιτικές βλέψεις της Ε.Ε., οδηγεί την Τουρκία του Ερντογάν σε πρόσκαιρη αναδίπλώση αναμονής και την ελληνική πολιτική τάξη να επιδιώκει, πέρα από την οικονομική και κοινωνική διάλυση, την επιτάχυνση «λύσης» όλων των εθνικών προβλημάτων σύμφωνα με τα παλαιότερα σχέδια των πατρώνων της με το πρόσχημα της Μεγάλης Ευκαιρίας (!), μέσα σε αυτό το πρωτοφανές χάος...
Περίεργη υπερκινητικότητα στη χώρα μας
Δεν είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς τι ακριβώς γίνεται τους τελευταίους μήνες στη χώρα μας. Μια γενική βιασύνη κυριαρχεί παντoύ, λες και η πολιτική κρίση στις ΗΠΑ και στην Ε.Ε., κυρίως στη Γερμανία, τους κάνεις όλους να τρέχουν, πιθανόν ως απότοκο της κρίσης (και αμφισβήτησης) της Αμερικανοευρωπαϊκής Παγκοσμιοποίησης. Αμφισβητείται το μεγάλο πείραμα (δες άλλο άρθρο) από τους ίδιους τους εμπνευστές του. Τα ταξίδια και οι επισκέψεις, εντός και εκτός, πολλαπλασιάζονται, η περιβόητη Ανάπτυξη γίνεται άφαντη, το εξωτερικό και το εσωτερικό χρέος συνεχώς αυξάνονται, επείγοντα και υπερεπείγοντα νομοσχέδια έρχονται ως χιονοστιβάδα, νοσοκομεία ανοιγοκλείνουν, τα πανεπιστήμια μετατρέπονται σε «Εξάρχεια», τα συσσίτια γίνονται μόνιμος θεσμός και, γενικώς, «οργασμός», ακόμη και «πολιτισμικός»(!), κατακλύζει τα πάντα. Και μέσα στο γενικό χαμό επιχειρείται και οριστική, όπως λένε, λύση και μάλιστα άμεση, σε όλα τα εθνικά θέματα, μια και «Η ευκαιρία είναι μεγάλη», όπως διατείνονται.
Αλίμονό μας...
Η Κυβέρνηση βιάζεται σε όλα
Γενικά η Κυβέρνηση λειτουργεί ωσάν όλοι να την κυνηγούν και πάντοτε με στόχο να βλάψει την Ελληνική κοινωνία σε όλα τα επίπεδα, όπως επιτάσσει η Παγκοσμιοποίηση, την οποία, ως ακραία νεοφιλελεύθερη «Αριστερά» (τρομάρα της) με άκρα συνέπεια υπηρετεί. Επισπεύδει την ψήφιση των αδιανόητων «προαπαιτουμένων» για να «Αξιολογηθεί» θετικά, εκτελεί πρόθυμα τις οδηγίες του Τραμπ (αλλά και του Κλιντομπαμικού κατεστημένου, εξ’ου και η σύγχυση...) για τα βόρεια και ανατολικά προβλήματά μας, διαλύοντας ταυτόχρονα την Παιδεία και ό,τι άλλο προφτάσει, δεχόμενη έτσι συνεχώς επαίνους απ’όλους τους εξωτερικούς καθοδηγητές της και από την Περιστέρα στο εσωτερικό, ενώ οι άλλοι «σύντροφοι» ή σιωπούν ή επικρίνουν ιδιοτελώς...
Ελπίζει, μετά και τους επιδοματικούς χριστουγεννιάτικους μποναμάδες, να περάσει σχετικά εύκολα τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, παρά τους χακερικούς φόβους από ΛΑΕ(!), να καταστήσει τους φαρμακοποιούς και ταξιτζήδες υπαλλήλους super market και μεγαλοξενοδόχων, ξένων εταιρειών φυσικά(...), να μην αντιμετωπίσει δυσκολίες με το τέλος των συνδικαλιστικών και γενικότερα των εργατικών δικαιωμάτων, θεωρώντας ότι γνωρίζει τι σημαίνουν οι «κινητοποιήσεις» του ΚΚΕ!
Ελπίζει, επίσης, ότι θα εξασφαλίσει την εύνοια κάποιων νέων με τα «άσυλα», τα «άβατα», τις διευκολύνσεις για τους «έρωτές» τους, των ταμπλετόπληκτων με τα Wi-Fi στα μέσα μεταφοράς (!) και, κυρίως, ότι θα αποδώσει ό «πόλεμος κατά της διαφθοράς» (!), που προαναγγέλλει και η κα Περιστέρα.
Ετσι «πάνοπλη», προετοιμάζεται για τις επερχόμενες εκλογές!
Τα σενάρια για τις εκλογές
Νόμος απαράβατος: καμία κυβέρνηση δεν προαναγγέλλει εκλογές, αν δε θέλει να τις χάσει, επομένως καμιά σημασία δεν έχουν οι όποιες κυβερνητικές διαβεβαιώσεις. Είναι πιθανή η ανά πάσα στιγμή προκήρυξή τους, ανάλογα με τις κυβερνητικές βλέψεις ή ελπίδες, εκτός φυσικά του όποιου ατυχήματος...
Ετσι, αν π.χ. καταφέρει ο Τσίπρας να εξασφαλίσει υπερψήφιση από την αντιπολίτευση πρότασης για το όνομα της FYROM ή σε άλλο σπουδαίο νομοσχέδιο, είναι ευνόητο ότι θα επιχειρήσει εκλογές αμέσως, όπως το Σεπτέμβριο του 2015...
Αν πάλι, εξασφαλίσει αναβολή(!) ισχύος των θανατηφόρων μειώσεων, π.χ. στις συντάξεις, για ένα, έστω, εξάμηνο, μέχρι δηλ. τον Ιούνιο του 2019, μπορεί και να ονειρεύεται τριπλές(!) εκλογές τότε. Αν δεν καταφέρει κάτι τέτοιο, τότε μπορεί να προκηρυχθούν, μόλις εμφανισθεί κάποιο θετικό για τους ΣυριζΑνέλ σημάδι, και πάντως, καλού-κακού, όσο επικεφαλής της Ν.Δ. είναι ο Μητσοτάκης, γιατί πολλά ακούγονται και οι «επιθέσεις» κατά Καραμανλή μάλλον πυκνώνουν...
Η Αντιπολίτευση σε γενική κρίση
Στη Ν.Δ. τα πράγματα δε βαίνουν καλώς. Ενώ θα έπρεπε, με τα τόσα προβλήματα που τυρανούν το ΣΥΡΙΖΑ (οι ΑΝΕΛ ουσιαστικά δεν προκαλούν κανένα πρόβλημα...), και ιδιαίτερα τώρα με το όνομα των Σκοπίων, τα αδιανόητα ( σε άλλους καιρούς) «προαπαιτούμενα» και τα αίσχη με την ατιμωρησία, τα άβατα, τα άσυλα και τη γενική ανασφάλεια, να έχει ήδη «ρίξει στα σχοινιά» το ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, ο Κ. Μητσοτάκης εμφανίζεται κλονιζόμενος και με κύρος συνεχώς μειούμενο.
Ετσι, αν δε χάνει, σίγουρα και δεν κερδίζει τίποτα δημοσκοπικά (εκτός της παράστασης νίκης, επί του παρόντος, όπου προηγείται, ακόμη, εντυπωσιακά), δεν «εντυπωσίασε» το Συνέδριό της και η στάση της στο ζήτημα του «ονόματος» θα τη βλάψει ακόμη περισσότερο. Το αποτέλεσμα, φυσικά, είναι το αναμενόμενο. Γενική, σχεδόν, κατήφεια, συνεχείς μεμψιμοιρίες, που ήδη ξεπερνούν τους ψιθύρους και φθάνουν από δικά της έντυυπα σε ρητές αναφορές «μήπως πρέπει να αποχωρήσει οικειοθελώς από την ηγεσία»!!
Κακά μηνύματα αυτά, ιδιαίτερα αν προστεθεί η διαρκής, ακόμη αυξανόμενη απαισιοδοξία, που φαίνεται να οδηγεί σε μια φαινόμενη, τουλάχιστο, απάθεια και μοιρολατρία και ο μη ενθαρρυντικός (πώς μπορούσε να είναι διαφορετικό, αφού επί της ουσίας, συμφωνεί με όλα τα αντιλαϊκά και ανθελληνικά έργα του Τσίπρα), έστω, λόγος του Κυριάκου, που, φυσικά, δεν μπορεί να υποσχεθεί τίποτα ουσιαστικό. Αλλωστε, έχει προηγηθεί στις υποσχέσεις ο Τσίπρας, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Για Κ.Κ.Ε., «Χρύση Αυγή», το εξαφανισμένο, πλέον, Ποτάμι και το Λεβέντη δεν υπάρχει τίποτα νεότερο και επομένως αξιοσημείωτο.
Μένει μόνο από τα κοινοβουλευτικά τώρα κόμματα, το «Κίνημα Αλλαγής», πρώην ΠΑΣΟΚ κ.λπ, που εμφανίζει κάποιο ενδιαφέρον, με πρώτο γενικά αρνητικό πρόσημο την, πιθανή, εξαέρωση των υπέρογκων χρεών του, που έτσι θα βαρύνουν το γνωστό θύμα, τον ελληνικό λαό.
Η αλλαγή ονόματος του ΠΑΣΟΚ, για να διευκολυνθεί, όπως φαίνεται, η ονομαστική διεύρυνσή του από «φίλιες» δυνάμεις μας θυμίζει τις ανάλογες επιχειρήσεις του ΚΚΕεσ., που έγινε, για τους ίδιους λόγους, ΕΑΡ, μετά (ενιαίος) ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, μετά ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και μετά ΣΥΡΙΖΑ !!
Φυσικά, δεν πρόκειται να μακροημερεύσει. Το πολύ να διαρκέσει, ως έχει, μέχρι τις επερχόμενες εκλογές, γιατί το ζήτημα των συνεργασιών θα επιφέρει, τουλάχιστο, τη διχοτόμησή του. Ηδη, άλλωστε, άρχισαν οι διαφοροποιήσεις, με πρώτο παράδειγμα τη δήλωση του Ν. Ανδρουλάκη, με την απροσδόκητα ισχυρή παρουσία του στις ενδοκομματικές εκλογές, απορριπτική για χρήση του όρου Μακεδονία στο «νέο» όνομα των Σκοπίων...
Πέραν τούτων, όλες σχεδόν οι παρουσίες στο Πολιτικό Συμβούλιό του προοιωνίζονται πλήρη αποτυχία του νέου αυτού εγχειρήματος.
Οσο για τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, παλαιά και νέα μόνο η ΛΑΕ του Λαφαζάνη έχει ευοίωνες προοπτικές, όμως τα εσωτερικά βαρίδια του, που ήδη εμπόδισαν μια ρητή και σαφή θέση στο θέμα των Σκοπίων, φανερώνουν πολλές δυσκολίες.
Και τώρα τι γίνεται;
Ολα τα παραπάνω περιγράφουν μια σχεδόν εφιαλτική πραγματικότητα και ακόμη χειρότερη προοπτική. Είναι αληθή, όχι όμως και αναπόφευκτα τα επερχόμενα.
Τα πάντα, σχεδόν, εξαρτώνται από την απόφαση να τα αλλάξουμε, απόφαση όμως όχι εύκολη ούτε χωρίς, πρόσκαιρο, κόστος.
«Εδώ» καλύφτηκε, πρόσφατα, με χιόνι 40εκ. η Σαχάρα(!!) και δε θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε από τους γνωστούς... τάδε(!) που μας εξαπατούν εδώ και δεκαετίες, από τους ήδη κλονιζόμενους πάτρωνές τους, από την καταστροφική «παγκοσμιοποίηση», που ήδη παραπαίει;
-Ευοίωνα σημάδια φαίνονται και πολλοί, όχι, φυσικά, μόνοι εμείς του ΑΣΚΕ, ετοιμάζονται να εγερθούν και να ξεκινήσουν.
Ολα τα κοινοβουλευτικά κόμματα (όχι όμως οι οπαδοί και οι ψηφοφόροι τους...) ζητούν επενδύσεις, ξένες φυσικά, «για να έλθει η Ανάπτυξη, χρήμα και δουλειές».
Είδαμε τι σημαίνουν «επενδύσεις» τύπου Eldorado - Σκουριών, Fraport, λιμανιών κ.λπ. και έπονται (ευθύς αφού καταργηθούν και οι τελευταίες εργατικές προδιαγραφές και διασφαλίσεις) άλλες ακόμη χειρότερες, όσο προχωρεί η διάλυση του Ελληνικού κράτους. Κύριος στόχος τους όλες οι ΔΕΚΟ, Οργανισμοί Κοινής Ωφέλειας, όπως ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ.λπ, δηλαδή αποκρατικοποιήσεις όλων των μέσων άσκησης κυβερνητικής πολιτικής για πραγματική ανάπτυξη και κοινωνική φροντίδα και όχι για επιδίωξη γυμνού κέρδους ξένων, που φυσικά αδιαφορούν για περιβάλλον, υγεία ακόμη και τον... Τουρισμό.
Το ζήτημα δεν είναι, βέβαια, απλό, όμως το βέβαιο είναι ότι αποικιακού τύπου (και όχι πραγματικά παραγωγικού) «επενδύσεις» οδηγούν σε καταστροφή της χώρας και της κοινωνίας και μάλιστα με δική μας χρηματοδότηση!
Ελπίζουμε, τουλάχιστο, σε μεγαλύτερες και εντονότερες αντιδράσεις, έως ότου...
Η Καταλονία, που βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της Ισπανίας, έχει μακρά ιστορία και παράδοση, που ξεκινά από το 10ο αιώνα μ.Χ., όταν η περιοχή (κομητεία τότε) αποσχίστηκε από το Φραγκικό Βασίλειο. Από τότε διέγραψε μια μεγάλη ιστορική πορεία. Περί το 1137 ενώθηκε ο Οίκος της Βαρκελώνης με το βασίλειο της Αραγωνίας. Μαζί κατέκτησαν τη Βαλένθια, τις Βαλεαρίδες, τη Σαρδηνία, τη Σικελία και το Δουκάτο των Αθηνών το 14ο αιώνα (το οποίο είχαν ιδρύσει οι Φράγκοι το 1205 μετα την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους το 1204).
Τραυματικές είναι οι ιστορικές εμπειρίες του Ελληνισμού και των άλλων λαων της «Βυζαντινής» επικράτειας από την αγριότητα των Καταλανών που έδρασαν ως μισθοφόροι με τη Καταλανική εταιρεία. Στη Βουλγαρία η λέξη Καταλανός είναι βρισιά. Στη χώρα μας έχουν μείνει κατάλοιπα σε δημοτικά τοπικά τραγούδια, όπως:
«...αν βουληθείς να μ' αρνηθείς και να με λησμονήσεις, να πέσεις σε Φράγκικα σπαθιά, σε Καταλάνου χέρια» (από την Υπάτη, έδρα του δουκάτου τότε).
«Σε τούρκικα σπαθιά βρεθείς, σε Κατελάνου χέρια, τα κριάτα σου να κόφτουσι με δίστομα μαχαίρια». (Κρητική μαντινάδα).
Μετά από ιστορικές περιπέτειες, ακολούθησε η Καταλανική Αναγέννηση το 19ο αιώνα (π.χ.τα αρχιτεκτονήματα Γκαουντί), που βασιζόταν στην οικονομική και βιομηχανική ανάπτυξη, και που θεμελίωσε και πολιτιστικά την καταλανική ιδιαιτερότητα.
Η δικτατορία του Φράνκο (1939-1975) απαγόρευσε οτιδήποτε το καταλανικό, αλλά με την επάνοδο της δημοκρατίας η Καταλονία αναγνωρίστηκε ως ιστορική εθνότητα της Ισπανίας με δικούς της διοικητικούς θεσμούς (Ζενεραλιτάτ). Εχει πληθυσμό 7,5 εκ. (16% του πληθυσμου της Ισπανίας), έκταση 32.114 τ.χλμ.(6,3% αντίστοιχα), λίγο μεγαλύτερη από την Πελοπόννησο, ΑΕΠ το 20% του ΑΕΠ της Ισπανίας και εξαγωγές το 25% της Ισπανίας. Δηλ. είναι από τις πλουσιότερες περιοχές.
Λόγω και αυτού ο αλυτρωτισμός παραμένει ενεργός, τροφοδοτούμενος, κυρίως, από την καταλανική ελίτ.
Θα περίμενε κανείς από έναν πανεπιστημιακό Δάσκαλο να είναι τουλάχιστον σοβαρός.
Ο κ. Γαβρόγλου ως Υπουργός Παιδείας έχει γίνει τουλάχιστον φαιδρός. Καταρχάς κατήργησε τις εισαγωγικές στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα εξετάσεις, την περασμένη άνοιξη, υποσχόμενος ότι τον Σεπτέμβρη θα ανακοινώσει το νέο σύστημα εισαγωγής, το οποίο παραδέχτηκε ότι ακόμα συζητείται και ερευνάται… τον Σεπτέμβρη. Ανακοίνωσε την αλλαγή του τρόπου εισαγωγής, αλλά πάλι με εξετάσεις, οι οποίες όμως βαθμιαία θα ατονούν ως προς τη συμμετοχή τους στην διαδικασία εισαγωγής. Πώς, με ποιο τρόπο, με ποιο χρονοδιάγραμμα; Άγνωστο! Κάποιοι φωστήρες – σύμβουλοι στο Υπουργείο Παιδείας, ίσως έχουν υπ΄ όψιν τους συστήματα από το εξωτερικό, αδιανόητα για την ελληνική πραγματικότητα και νοοτροπία.
Δυστυχώς, όπως έχουμε ξαναγράψει, ο εκάστοτε Υπουργός θέλει να χριστεί μεταρρυθμιστής κυρίως μόνο στο ζήτημα των Πανελλαδικών Εξετάσεων, με πειραματισμούς οι οποίοι έχουν ταλαιπωρήσει βάναυσα και πολλάκις, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτική κοινότητα.
Αντί να φροντίσουν να βελτιώσουν και να εκσυγχρονίσουν την εκπαιδευτική διαδικασία, με νέες μεθόδους, επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, εμπλουτισμό της υλικοτεχνικής υποδομής και αυξηση του συρρικνωμένου, λόγω μνημονίων εκπαιδευτικού προσωπικού, συνεχώς απαξιώνουν όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης με πολλούς τρόπους και βασικός τους στόχος είναι η μείωση των δαπανών (το ποσοστό των αναπληρωτών και ωρομίσθιων(!) αυξάνει συνεχώς), γιατί αυτή είναι η εντολή των δανειστών και των μεγάλων ευρωπαϊκών συμφερόντων.
Μετά τα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών οι δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον του Ελληνικού λαού πολλαπλασιάζονται. Η έξοδος των Σοσιαλδημοκρατών από την Κυβέρνηση και η είσοδος των σκληρών Φιλελεύθερων, σε συνδυασμό με την είσοδο στη Γερμανική Βουλή των ακροδεξιών εθνικιστών, καθιστούν τη «διάσωση» της Ελλάδας μέσα στη μέγγενη της Ε.Ε και του ευρώ ακόμη πιο αφόρητη.
Το ΔΝΤ και διάσημοι νομπελούχοι οικονομολόγοι, έχουν σαφώς χαρακτηρίσει το ελληνικό χρέος μη εξυπηρετήσιμο και μη βιώσιμο. Η προηγούμενη κυβέρνηση Μέρκελ, μέσω του πανίσχυρου Σόιμπλε, είχε ξεκαθαρίσει ότι δε θα «χαριστεί» στην Ελλάδα ούτε ένα ευρώ. Με τη νέα κυβέρνηση είναι απολύτως βέβαιο ότι οι απαιτήσεις των επικυρίαρχων δανειστών θα γίνουν μεγαλύτερες και τα χρονικά περιθώρια μικρότερα. Άρα θα απαιτήσουν άμεσα περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις και «μεταρρυθμίσεις», δηλ. νέα μέτρα, νέα αφαίμαξη της Ελλάδας, νέα επίθεση στο ήδη διαλυμένο βιοτικό επίπεδο του Ελληνικού λαού, ακόμα μεγαλύτερη φτώχια, ακόμα μεγαλύτερες απώλειες στα εργασιακά δικαιώματα, στο κοινωνικό κράτος, στις αποδοχές των εργαζομένων και στις σχεδόν ανύπαρκτες συντάξεις.
Όσοι ακόμα και τώρα δε το βλέπουν, περιμένοντας με τον «σωτήρα» Μητσοτάκη ή τον «αριστερό» Τσίπρα να δουν άσπρη μέρα, στρουθοκαμηλίζουν. Επί τέλους είναι καιρός να ξυπνήσουν. Οι καιροί ου μενετοί.
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό