Κρίνουμε υποχρέωσή μας να πάρουμε θέση για τα πρωτοφανέρωτα σε έκταση και ένταση γεγονότα στην Αλβανία και, κυρίως, στην Ελλάδα με αφορμή τον ποδοσφαιρικό αγώνα των εθνικών ομάδων στις 4 Σεπτέμβρη.
Πρώτα πρώτα, όπως εμείς πανηγυρίζαμε, ακόμη και έξαλλα, και εδώ και έξω και μάλιστα στις χώρες τις ομάδες των οποίων είχαμε νικήσει στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, έτσι και οι Αλβανοί είχαν το δικαίωμα ανάλογων εκδηλώσεων και ακόμη πιο δικαιολογημένα, ως χώρα μικρότερη και περισσότερο βασανισμένη.
Το πρόβλημα ανακύπτει, όταν με αφορμή τέτοιες εκδηλώσεις εμφανίζεται απροκάλυπτη βία και μίσος. Γιατί συνέβησαν (και ενδεχομένως θα ξανασυμβούν) όλ' αυτά;
Μια αιτία είναι η κατευθυνόμενη υστερία που είχε καλλιεργηθεί από τις παραμονές του αγώνα από τα ΜΜΕ και των δύο χωρών, που ίσως παρασύρθηκαν από τα διάχυτο κλίμα που καλλιεργούσαν εξτρεμιστικές σοβινιστικές οργανώσεις. Σοβαρή είναι η ευθύνη της αλβανικής ηγεσίας, που έκανε εμπρηστικές δηλώσεις, που είχαν ως αποτέλεσμα και κυβερνητική κρίση.
Τα ελληνικά ΜΜΕ δε νομίζουμε ότι ενθαρρύνθηκαν από κυβερνητικούς κύκλους, παρότι τα γεγονότα μπορεί να χρησιμοποιηθούν για τη λήψη μέτρων περιορισμού των μεταναστών ή και επαναπροώθησής τους στην Αλβανία.
Πιθανόν τα γεγονότα να ικανοποιούσαν ανάγκες αποπροσανατολισμού, στην Αλβανία λόγω των εσωτερικών δυσκολιών της αλβανικής κυβέρνησης και στην Ελλάδα λόγω της απογοήτευσης που θα προκαλούσαν οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες στη θεσσαλονίκη.
Μπορεί στην Ελλάδα τα γεγονότα να ήταν εξωτερίκευση ανησυχιών για το μέλλον, λόγω του δυσανάλογα μεγάλου αριθμού των μεταναστών, με την προοπτική διόγκωσης της ανεργίας με τη λήξη των Ολυμπιακών, και λόγω της γειτνίασης με την Αλβανία και των ανοησιών που διατυπώνονται εκεί περί Τσαμουριάς καθώς και από τις επιδιώξεις μερίδας της αλβανικής ηγεσίας, που ευθυγραμμίζεται με την Τουρκία.
Όπως και να έχει, όμως, είναι απαράδεκτες εκδηλώσεις πογκρόμ απέναντι σε ανθρώπους, που σχεδόν όλοι ήλθαν εδώ (και μάλιστα διευκολύνθηκαν να έρθουν), για να βγάλουν το ψωμί τους και που οι σχέσεις τους με τον ελληνικό λαό είναι αρμονικές έως αδερφικές σε σημείο που πολλοί από αυτούς θα παραμείνουν για πάντα στην Ελλάδα, αισθάνονται ήδη την Ελλάδα σαν δεύτερη πατρίδα τους και κάποιοι ίσως και σαν πρώτη.
Αυτή η ανάπτυξη καλών σχέσεων ωφελεί όλους και ευνοείται από την άψογη στάση εκπαιδευτικών
και μαθητών στα σχολεία, οι οποίοι καλύπτουν το κενό της ανυπαρξίας του ελληνικού κράτους. Αυτή την εξέλιξη θέλουν να ακυρώσουν οι ακροδεξιές ομάδες με τα ανόητα(;) συνθήματα «δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ, Αλβανέ», και χρειάζεται μεγάλη προσοχή, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε τα γεγονότα στην Κύπρο, να μην παραβλέπουμε τα σοβαρά προβλήματα που υπάρχουν, που κάποιοι μπορεί να εκμεταλλευτούν, για να προκαλέσουν τραγικές καταστάσεις. Αυτά τα προβλήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με μια σωστή και ολοκληρωμένη πολιτική για τους μετανάστες, την οποία το ΑΣΚΕ παρουσίασε σε παλιότερο φύλλο της ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ. Κρίναμε σκόπιμο να ξαναδημοσιεύσουμε ως ένθετο το σχετικό άρθρο.
Κατηγορία
Φύλλο 100 Σεπτεμβρίου 2004
Είναι γνωστό ότι η Γερμανία σέρνει το άρμα της Ευρώπης. Φαίνεται, όμως, πως έμεινε από καύσιμα. Η χώρα που εμπνεύστηκε τους όρους της οικονομικής πολιτικής της ευρωζώνης και τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. Έτσι για φέτος, σύμφωνα με τον υπουργό οικονομικών Χανς ’ιχελ, δε θα μπορέσει να διατηρήσει το έλλειμμα κάτω του 3%, το οποίο είναι το ανώτατο όριο που έχει θέσει η Ε.Ε.
Ο ρυθμός ανάπτυξης, από 0,9% που είχε προβλεφθεί για φέτος, δε θα ξεπεράσει το 0,4%, ενώ αυξάνονται τα ποσοστά της αναμενόμενης ανεργίας. Ήδη οι άνεργοι υπολογίζονται σε 4050000 και τον επόμενο χρόνο θα αυξηθούν κατά 50000. ’νεργοι πτυχιούχοι πανεπιστημίου είναι 231000, ενώ το 2001 υπήρχαν μόνο 180000, δηλ. αύξηση 28,3% σε ένα χρόνο. Ήδη μερικοί μιλούν για προλεταριάτο μορφωμένων. Η απελπισία τους οδηγεί σε τηλεπαιχνίδια με έπαθλο μια θέση εργασίας!
Αν η ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης επιφύλασσα στους υπηκόους της τέτοια μοίρα, ας σκεφτούμε τι μας περιμένει εμάς, στην εσχατιά της. Εδώ προς το παρόν μειώνεται επισήμως η ανεργία, αλλά ταυτόχρονα μειώνεται και η απασχόληση!!! Ευτράπελο και ανησυχητικό...
Κατηγορία
Φύλλο 89 Νοεμβρίου 2002
Σε πλήρη αποτυχία οδηγείται η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μπους, που στηρίχτηκε στο παραμύθι της τρομοκρατίας και εκδηλώθηκε με τη μεγαλύτερη ωμότητα στο χώρο των πετρελαίων της Μέσης Ανατολής. Αντί να ενισχυθούν οι ΗΠΑ από αυτή τη γιγαντιαία κινητοποίηση στρατιωτικών δυνάμεων και προπαγανδιστικών μηχανισμών, με την αύξηση της τιμής του πετρελαίου, βγαίνουν ενισχυμένοι οι πραγματικοί ανταγωνιστές τους παραγωγοί πετρελαίου (όχι ο ... Σαντάμ και ο Μπιν Λάντεν), η Ρωσία, το Ιράν, η Βενεζουέλα κλπ., και συγχρόνως αφυπνίζονται λαοί και κινήματα.
Οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους Βρετανοί έθεσαν, βεβαίως, υπό τον έλεγχό τους τα πετρέλαια του Ιράκ (για πόσο χρόνο, άραγε;), αλλά το κόστος του πολέμου είναι πολύ μεγαλύτερο από τα κέρδη του πετρελαίου, παρά την αύξηση της τιμής. «Ανοίξαμε τους ασκούς του Αιόλου, ανατρέποντας το Σαντάμ», ομολογούν κάποιοι Αμερικανοί.
Η εισβολή στο Ιράν, που προαναγγέλθηκε μαζί με την αντίστοιχη του Ιράκ, ματαιώθηκε. Αντ αυτής συζητούνται πλέον μόνο κάποια αεροπορικά χτυπήματα, με στόχο την επιβράδυνση του πυρηνικού του προγράμματος, που απειλεί να σπάσει το πυρηνικό μονοπώλιο του Ισραήλ στην περιοχή. Ο νέος πρόεδρος Αχμαντινετζάντ όχι μόνο ακολουθεί πιο αδιάλλακτη πολιτική απέναντι στις ΗΠΑ και το Ισραήλ, αλλά συγχρόνως ξεκίνησε αγώνα στο εσωτερικό κατά των κοινωνικών ανισοτήτων, κατά της διαφθοράς και του κατεστημένου του ανώτερου κλήρου.
Η Ρωσία δεν έχει πλέον άδεια τα κρατικά ταμεία, ανασυγκροτείται ταχύτατα, επανακτά βαθμιαία μέρος της χαμένης επιρροής της ΕΣΣΔ, έδειξε τα δόντια της στην κρίση του φυσικού αερίου με την Ουκρανία και υπολογίζεται πλέον ως μια μεγάλη πολιτική, οικονομική και στρατιωτική δύναμη.
Το καθεστώς Τσάβες στη Βενεζουέλα πραγματοποιεί στο εσωτερικό ένα τεράστιο κοινωνικό έργο. Χιλιάδες γιατροί και άλλοι επιστήμονες από την Κούβα εργάζονται στη Βενεζουέλα, με αντάλλαγμα πετρέλαιο. Προγράμματα για δωρεάν υγειονομική περίθαλψη, δωρεάν σπίτια, επάρκεια τροφίμων (με προώθηση των βιολογικών), καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, επανεγκατάσταση των εσωτερικών μεταναστών στην ύπαιθρο, διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς των Ινδιάνων, χορήγησης συλλογικών τίτλων γης κλπ. βγάζουν ταχύτατα από την ανέχεια τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού, με ταυτόχρονη σχολαστική τήρηση όλων των δημοκρατικών διαδικασιών. Η Βενεζουέλα γίνεται παράδειγμα προς μίμηση σε όλη την αμερικανική ήπειρο, ακόμη και στις ΗΠΑ(!), όπου προμηθεύει με πολύ φτηνό πετρέλαιο περιοχές που πλήττονται από τη φτώχεια! Η προπαγάνδα των ΗΠΑ για έλλειψη δημοκρατίας στη Βενεζουέλα απορρίφθηκε ακόμη και από το δήμαρχο του Λονδίνου Λίβινγκστον, που δήλωσε ότι «η Βενεζουέλα είναι σήμερα από τις πιο δημοκρατικές χώρες του κόσμου». Ο δήμαρχος τιμωρήθηκε στη ... δημοκρατική του χώρα με 1 μήνα αργία, για «προσβολή» ενός Εβραίου δημοσιογράφου!
Στη Νιγηρία οι επιθέσεις των ανταρτών ακόμη και σε δεξαμενόπλοια ανάγκασαν τις βρετανικές εταιρίες πετρελαίου να μειώσουν κατά το 1/3 την παραγωγή. Στο Νεπάλ οι αριστεροί αντάρτες με αναμφισβήτητη ωριμότητα ελέγχουν ήδη σχεδόν όλη τη χώρα και προγραμματίζουν την κατάληψη της πρωτεύουσας με ειρηνικό τρόπο, στέλνοντας μηνύματα στην πολυάνθρωπη γειτονιά τους.
Στις εκλογές της Παλαιστίνης η Φατάχ (η οργάνωση του Γιασέρ Αραφάτ, που μέχρι τώρα «κυβερνούσε» τα παλαιστινιακά εδάφη), την οποία οι Δυτικοί με τη «βοήθειά» τους είχαν εν μέρει διαφθείρει και ελέγξει, ηττήθηκε από την αδιάφθορη και ασυμβίβαστη Χαμάς. Οι ΗΠΑ, σε μια επίδειξη ... δημοκρατικότητας, τιμώρησαν τους Παλαιστίνιους με διακοπή της χρηματοδότησης, όμως ο προϋπολογισμός της παλαιστινιακής αρχής δε φαίνεται ότι θα επηρεαστεί, αφού πολλές χώρες προσφέρθηκαν να συνεισφέρουν. Ακόμη και η Ε.Ε., που στην αρχή είχε παγώσει τα σχετικά κονδύλια, αναγκάστηκε να τα απελευθερώσει. Επίσης οι κατ εξοχήν φιλοαμερικανικές Αίγυπτος και Σαουδική Αραβία δεν τόλμησαν να αρνηθούν βοήθεια. (Μόλις η Σ. Αραβία ανακοίνωσε ότι θα χρηματοδοτήσει τη Χαμάς, η «αντιαμερικανική» Αλ Κάιντα απάντησε με τρομοκρατική ενέργεια στο έδαφός της!)
Τελικά οι ΗΠΑ και η Δύση γενικότερα, με τη (φιλο)ισραηλινή τους πολιτική, έγιναν μισητές από όλο το μουσουλμανικό κόσμο (όπως εκφράστηκε και με ακραία μορφή στις αντιδράσεις με αφορμή τα σκίτσα του Μωάμεθ) και μακροπρόθεσμα κάνουν ακόμη πιο δύσκολο το βίο του εβραϊκού κράτους και των κατοίκων του.
Εν τω μεταξύ αραβική εταιρία αγόρασε τα κυριότερα λιμάνια των ΗΠΑ!
Κατηγορία
Φύλλο 109 Μαρτίου 2006
Αποκαλύφτηκαν (λες και όλοι δεν τα ήξεραν) τα αίσχη των πανεπιστημιακών επιλογών, της οικογενειοκρατίας και των πλαστών ουσιαστικά διδακτορικών τίτλων, που στην μεγάλη τους πλειονότητα είναι προκατασκευασμένοι σε ειδικά φροντιστήρια!
Το Υπουργείο Παιδείας ζήτησε καταστάσεις τουλάχιστον της οικογενειοκρατίας από τις διάφορες σχολές και αυτές ζήτησαν τη γνώμη της Ανεξάρτητης Αρχής προσωπικών δεδομένων για το αν έπρεπε να απαντήσουν στο Υπουργείο !
Απάντηση, μέχρι τώρα, δεν πήραν.
Κατηγορία
Φύλλο 136 Νοεμβρίου 2010
Τι μπορούν να ισχυριστούν, πλέον, ακόμη και οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, για να υποστηρίξουν την κυβέρνηση τους: Ακόμη και οι υπουργοί διαχειρίζονται κρυφίως τα "θέματά τους", δηλ. την υλοποίηση των εντολών της ΕΟΚ, που είναι όλες σε βάρος της Ελλάδας.
Τα "μεγάλα έργα"
Τα "μεγάλα έργα" με τις φιέστες για τα εγκαίνια τους ήταν ένας τομέας πάνω στον οποίο στήριζε πολλά η "επικοινωνιακή πολιτική" της κυβέρνησης. Όταν, όμως, προχώρησε η υλοποίηση τους, οι πολίτες άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι: Είναι έργα που εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα (π.χ. αεροδρόμιο) Γίνονται με χρήματα που αφαιρέθηκαν από το λαό και όχι "με λεφτά της ΕΟΚ". Γίνονται στην Αττική, με χρήματα που προορίζονταν για χρήσιμα έργα στην ύπαιθρο. Γίνονται με υπερβολικό κόστος και πλήρη αδιαφάνεια. Γίνονται χωρίς καμμιά χωροταξική μελέτη, δημιουργώντας ένα οικιστικό τέρας στα Μεσόγεια, χειρότερο από την Αθήνα. Γίνονται με βιασμό του οικοσυστήματος της Αττικής και με προσβολή της ιστορίας μας (π.χ. Σχινιάς). Συγχρόνως έγινε αντιληπτή και η μεγάλη απάτη με τον "εθνικό στόχο" της ΟΝΕ.
Οι "ημέτεροι"
Έτσι, μοναδικό όπλο του ΠΑΣΟΚ απομένει η διάθεση στους "ημετέρους" διαφόρων προνομίων, που για ελάχιστους είναι χρυσοφόρα και για τους πολλούς από μια κακοπληρωμένη θέση εργασίας. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούν "συνενόχους", που αποτελούν και τον κορμό της εκλογικής τους βάσης.
Όλ' αυτά γίνονται με μια προϋπόθεση: ότι το ΠΑΣΟΚ έχει την αμέριστη υποστήριξη του συνόλου, σχεδόν, του ξένου παράγοντα. Αν αυτή πάψει να υπάρχει;
Ενισχύεται η Ν.Δ.;
Είναι φανερό ότι το ΠΑΣΟΚ είναι βραχυκυκλωμένο και μη αποτελεσματικό, πλέον, για τους ξένους προστάτες του. Κάποιοι απ' αυτούς φαίνεται να προσανατολίζονται προς τη Ν.Δ. Ενδείξεις:
Η επιστροφή του Σουφλιά στη Ν.Δ. Ο Σουφλιάς, χωρίς να είναι τίποτα σπουδαίο, εκφράζει συμφέροντα κάποιων αμερικανικών κύκλων.
Η στασιμότητα του Αβραμόπουλου, που στην περίπτωση ενός νέου κόμματος ισοδυναμεί με πρόωρο θάνατο. Είναι αμφίβολη η κάθοδος του στις εκλογές.
Η σταδιακή επιστροφή των περισσοτέρων στελεχών της ΠΟΛΑΝ στη Ν.Δ. Βέβαια, η Ν.Δ. δε δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται να κυβερνήσει! Γιατί; Μήπως δεν πιστεύει κι η ίδια ότι θα βγει πρώτο κόμμα; Μήπως επειδή ξέρει ότι έτσι κι αλλιώς κυβερνάνε άλλοι (ΕΟΚ); Επίσης, η ΝΔ σε ορισμένα ζητήματα παίρνει φιλολαϊκές θέσεις. Αλλά δεν είναι πρόβλημα. Απλώς, αθετεί τις υποσχέσεις της.
Πάντως, αν οι ξένοι το μετανοιώσουν και δε θέλουν τη Ν.Δ. στην κυβέρνηση, έχουν λύση: βάζουν το Μητσοτάκη να δημιουργήσει τέτοια εσωκομματικά προβλήματα, ώστε να ματαιωθεί η εκλογική νίκη της Ν.Δ.!
Κομφούζιο στο ΠΑΣΟΚ
Στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ επικρατεί κατάσταση νευρικής κρίσης. Τα διαγκωνιζόμενα ξένα συμφέροντα δε φαίνεται να ενδιαφέρονται, πλέον, για την καλή εικόνα του ΠΑΣΟΚ και βάζουν τους ανθρώπους τους να ξεσπαθώνουν. Η Γαλλία π.χ. σ' αυτή τη φάση έχει πολύ κακές σχέσεις με τις ΗΠΑ και ψυχρές με τη Γερμανία, γι' αυτό ο Πάγκαλος πνέει μένεα κατά Γιωργάκη και υπονομεύει Σημίτη.
Πολλοί, για να σωθεί το ΠΑΣΟΚ, μεθοδεύουν αντικατάσταση του Σημίτη. Ο Σημίτης διασώζεται προς το παρόν, γιατί οι διάδοχοι είναι πολλοί! Ισχυροί αμερικανικοί κύκλοι προωθούν το Γιωργάκη (τον υιό της μαμάς, Κ.Τσαντ), που αποδυναμώθηκε, όμως, με τις αποκαλύψεις της κ. Κανέλλη (στο παιχνίδι της εξουσίας κι αυτή!). ’λλοι αμερικανικοί κύκλοι θέλουν Παπαδόπουλο κι άλλοι (μαζί με Γερμανούς) ’κη. Όλοι σκέπτονται δικαίως: "αφού έγινε ο Σημίτης πρωθυπουργός, γιατί να μη γίνω και 'γω;" Το ίδιο σκέπτεται και ο Καραμανλής!
Μια άλλη λύση που εξετάζουν είναι η πολυδιάσπαση των πολιτικών κομμάτων και οι συμμαχικές κυβερνήσεις. Φοβούνται, όμως, τη συνολική αποσταθεροποίηση
Τα άλλα κόμματα
To KKE, καταδικασμένο στη στασιμότητα που του επιβάλλει η ιδεολογία και η ιστορία του, φαίνεται να έχει εσωτερικό πρόβλημα εν όψει δημοτικών εκλογών: Να συνεργαστεί πάλι με τη Ν.Δ., ώστε να αυξήσει την εξουσία του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση; Ή να συνεργαστεί με ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ;
Ο ΣΥΝ πληρώνει την ιδεολογική του αφομοίωση από το σύστημα με τις συνεχείς αποχωρήσεις προς το ΠΑΣΟΚ. Οι κ.κ. Μπίστης κλπ. σκέπτονται (πολύ σωστά): "αφού υπηρετούμε το σύστημα, γιατί να μην το υπηρετούμε ανοιχτά, να έχουμε και περισσότερα οφέλη; Τι έχομε να κρύψωμεν, άλλωστε;", όπως θα έλεγε κυνικά και ο επίτιμος της ΝΔ
To ΔHKKI φαίνεται ότι έχασε την υποστήριξη που είχε από κάποιους αμερικανικούς κύκλους και προσπαθεί να επιβιώσει μέσα από τη συνεργασία του με KKE και ΣΥΝ. Αμφίβολο!
Oχι άλλες αυταπάτες
Θεωρούμε χρήσιμο να κλείσουμε αυτό το άρθρο, υπενθυμίζοντας τα εξής: Από τις πολιτικές δυνάμεις που κυριαρχούν σήμερα και όλες τις "λύσεις" που προαναφέραμε (διατήρηση Σημίτη, αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, άνοδος ΝΔ, πολυδιάσπαση) ο ελληνικός λαός δε μπορεί να περιμένει τίποτα. Δε μπορεί να παγιδεύεται στο δίλημμα του δικομματισμού, ψάχνοντας για το "λιγότερο κακό". Έτσι κι αλλιώς τη διακυβέρνηση την ασκούν οι Βρυξέλες κι όχι η κάθε μετριότητα που υποδύεται το ρόλο του πολιτικού στην Ελλάδα.
Δε μπορεί να παγιδεύεται από την επιδίωξη ή διαφύλαξη μιας θέσης εργασίας με χαριστικό τρόπο, που εξοργίζει τους συνανθρώπους του. Η εργασία, και μάλιστα με ανθρώπινες συνθήκες, είναι δικαίωμα του καθενός.
Δεν αξίζει η Ελλάδα αυτή την τύχη. Ειδικά σήμερα, που η παγκοσμιοποίηση μας οδηγεί σ' ένα φρικτό μέλλον σ' όλους τους τομείς, πρέπει ν' απαλλαγούμε το ταχύτερο από τους μηχανισμούς της. Ο πολιτισμός μας, η ιστορία μας, το ανθρώπινο δυναμικό μας, οι πλουτοπαραγωγικές μας πηγές μας επιτρέπουν να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και ασφάλεια.
Κατηγορία
Φύλλο 81 Απριλίου 2001
Όπως αναφέρει σε ανοιχτή επιστολή της η «Οικολογική Εταιρία Έβρου», που δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΧΡΟΝΟΣ της Κομοτηνής (13/1/06), η κυβέρνηση της Βουλγαρίας έχει ξεκινήσει ένα νέο πρόγραμμα κατασκευής πυρηνικών αντιδραστήρων στο Μπέλενε και μέχρι το Μάιο 2006 αναμένεται να ανάψει το «πράσινο φως» για την οριστική χωροθέτηση. Επίσης η κυβέρνηση της Τουρκίας δημοσιοποίησε τις προθέσεις της για παρόμοιο πρόγραμμα, με 2 πιθανές θέσεις χωροθέτησης στην Ανατ. Θράκη.
Οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι, γιατί δεν υπάρχει αξιόπιστη λύση στη φύλαξη των αποβλήτων, η περιοχή είναι σεισμογενής και πολιτικά «ευαίσθητη» και οι 2 γειτονικές χώρες δε φημίζονται για τις καλές μελέτες τέτοιων κατασκευών και την πιστή τήρηση των προδιαγραφών.
Απαθής η ελληνική κυβέρνηση
Οι βαλκανικές χώρες έχουν υπογράψει τη διεθνή σύμβαση ΕSPOO, που ορίζει ότι για έργα με σημαντικές διασυνοριακές περιβαλλοντικές επιπτώσεις όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται από κοινού με τις επηρεαζόμενες χώρες. Η Ρουμανία και τα Σκόπια έχουν ήδη παρέμβει. Η ελληνική κυβέρνηση παραμένει ακόμη απαθής, παρότι οι περιοχές είναι κοντά στα σύνορά μας. Ο εκλεκτός των «νταβατζήδων» υπουργός κ. Σουφλιάς κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και τα μεγάλα ΜΜΕ έχουν θάψει το θέμα, για να μην τον ενοχλούν.
Κατηγορία
Φύλλο 109 Μαρτίου 2006
Η σχιζοφρένεια απέκτησε την πολιτική της έκφραση. Μόνο έτσι μπορεί να περιγραφεί η συμπεριφορά της κυβέρνησης του Ισραήλ ( που, δυστυχώς, επικροτείται από το 80% της πανσπερμίας του) και της μεγάλης μερίδας των αμερικανών και των λακέδων τους.
Είναι απίστευτα όσα εκρέουν από επίσημα ισραηλινά χείλη. Ο θρασύτατος εδώ πρεσβευτής τους μας κατακεραύνωσε με τη ... γονιδιακή ανωτερότητα του Ισραήλ και πρόσφατα ο υπουργός άμυνας τους Εϊτάλ δήλωνε: "Το Ισραήλ είναι αποκάλυψη της θείας Πρόνοιας στην Ιστορία και ο ρόλος του είναι να εγκαταστήσει στη γη το απόλυτο και αιώνιο καλό"!!
Μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι. Δεν πρέπει, όμως, να τα περιμένουμε όλα από τον ...Κύριο. Ούτε και από τους όχι ευάριθμους Εβραίους που αντιδρούν σ' αυτές τις ανοησίες και στις φρικαλεότητες που εκτυλίσσονται στην Παλαιστίνη. Ούτε αρκεί οι διάφοροι κυβερνητικοί και λοιποί Πιλάτοι να κατηγορούν για αδράνεια τη Δυτική Ευρώπη και για συνενοχή την Αμερική. Εμείς τι κάνουμε;
Γιατί δεν κήρυξαν όσους ενέχονται στα εγκλήματα κατά των Παλαιστινίων ως εχθρούς της Ανθρωπότητας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται;
Κατηγορία
Φύλλο 86 Απριλίου 2002
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση [Τ.Α.] στην Ελλάδα γνώρισε περιόδους ακμής. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας οι δυσπρόσιτες στους Τούρκους ορεινές και νησιωτικές περιοχές, με πολλαπλάσιο πληθυσμό του σημερινού, ήταν ουσιαστικά ελεύθερες και αυτοδιοικούμενες. Στην περίοδο 1941-44 στην Ελεύθερη Ελλάδα υπήρχε κατά κανόνα ένα καθεστώς άμεσης δημοκρατίας.
Αντιθέτως, στο σκληρό μετεμφυλιακό καθεστώς η Τ.Α., χωρίς πόρους και αρμοδιότητες, ασφυκτιούσε κάτω από τον έλεγχο της κεντρικής εξουσίας. Όμως αρκετοί δήμοι, ακόμη και μεγάλων πόλεων, περνούσαν στα χέρια προοδευτικών ή και αριστερών δυνάμεων, και αποτελούσαν ένα στήριγμα για τους διωκόμενους πολίτες και τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες της εποχής εκείνης.
Στη σημερινή εοκική εποχή η Τ.Α. έχει και πόρους και αρμοδιότητες, αλλά δεν αποτελείται από κύτταρα δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας, όπως ήθελαν τα παλιά οράματα. Αντιθέτως, λειτουργούν κατ' εικόνα και ομοίωση της κεντρικής εξουσίας και σε διαπλοκή με αυτή, με τον απλό πολίτη να ρουσφετολογεί για μια από τις πάμπολλες θέσεις εργασίας ή κάποια άλλη εξυπηρέτηση και τους επιτήδειους να αρπάζουν κάτω από αδιαφανείς συνθήκες δουλειές εκατομμυρίων.
[Στον πειρασμό μιας τέτοιας λειτουργίας υποκύπτουν και τα κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς, όταν ελέγχουν την Τ. Α.]
Στην περίοδο μετά τη μεταπολίτευση η αριστερά με τις πανίσχυρες οργανώσεις της [και πριν το 1967 χωρίς διάσπαση και με ανοιχτή αντίληψη] κατάφερνε να ελέγχει μεγάλο αριθμό δήμων, αναντίστοιχο προς την εκλογική δύναμη που εμφάνιζε στις βουλευτικές εκλογές. Τα κόμματα εξουσίας δε μπορούσαν να την ανταγωνιστούν, γιατί οι παλαιοκομματικοί τους μηχανισμοί δεν είχαν ισχυρό κίνητρο για να αναπτυχθούν σ' αυτό το επίπεδο.
Σήμερα η ιδεολογική ανεπάρκεια και η σύγχυση της αριστεράς οδήγησαν στην οργανωτική της αποδυνάμωση, ενώ, αντιθέτως, λόγω των κινήτρων, τα κόμματα εξουσίας διαθέτουν πλέον ισχυρότατους μηχανισμούς σε κάθε δήμο και νομό. Έτσι το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. έφτασαν να ελέγχουν το σύνολο σχεδόν των δήμων και των νομαρχιών. [Η θέση του ΑΣΚΕ για την Τ.Α. και τις εκλογές στο φύλλο της ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ του Ιούνη 2002.]
Κατηγορία
Φύλλο 89 Νοεμβρίου 2002
Τον τελευταίο καιρό συντελούνται σοβαρά έως συγκλονιστικά γεγονότα γύρω και μέσα στη χώρα μας και θα έπρεπε όλοι μας, πολίτες, οργανώσεις και (αντιπροσωπευτικά της λαϊκής βούλησης, υποτίθεται) κόμματα να ασχολούνται σοβαρά και ουσιαστικά μ αυτά. Αντ αυτού συνεχίζεται απτόητη η μικροκομματική μωρολογία, οι τακτικισμοί και ο πάση θυσία διαγκωνισμός για εξασφάλιση κυβερνητικής και παρακυβερνητικής πανδαισίας.
Συγκλονίζεται ολόκληρο το νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα (δες το ειδικό άρθρο), καταρρέουν, από μόνα τους, τα δόγματα του μονόδρομου του «ανόθευτου ελεύθερου ανταγωνισμού» της αμερικανοευρωπαϊκής «παγκοσμιοποίησης» και γελοιοποιούνται οι ρεαλιστές «αριστεροί», που έσπευδαν να συντονίσουν τα βήματά τους (τις φωνές και τις γραφίδες τους) με τους ανέμους που έσπειραν τον όλεθρο, όπου μπορούσαν, σ ολόκληρο τον πλανήτη. Τώρα, λοιπόν, είναι ευκαιρία να διερωτηθούμε όλοι τι προοιωνίζονται όλ αυτά, πόσο κοντά μας φέρνουν στις κοινωνίες των 2/3 (...) και, τουλάχιστον για μας, του 1/10, ποιοι μας κοροϊδεύουν και τι πρέπει να κάνουμε, έστω και μόνο για την επιβίωσή μας.
Οι εκλογές στις ΗΠΑ
Στη μητρόπολη του συστήματος προαναγγέλλονται σοβαρές αλλαγές, όχι όμως υποχρεωτικά τόσο ευοίωνες όσο προσδοκούν οι αμετανόητοι αισιόδοξοι, με την εκλογή του νέου προέδρου της, που σίγουρα θα επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά, τα εσωτερικά και τα εξωτερικά εθνικά ζητήματα, τα οποία βαθμιαία βαίνουν επιδεινούμενα, λόγω της δικής μας αβελτηρίας, και που ενδεχομένως να δεχτούμε νέα ύπουλα χτυπήματα από την απερχόμενη ανεκδιήγητη
κυβέρνηση Μπους.
Τώρα, λοιπόν, είναι κι εδώ η ευκαιρία να εξετάσουμε πώς μπορούμε να αντιδράσουμε, όντας εγκλωβισμένοι (τάχα μονοδρομικά) σε αμερικανοευρωπαϊκούς θεσμούς-όργανά τους. Τώρα που οι παγίδες θα είναι πιο επικίνδυνες, αφού θα τις στήνει η νέα «φιλελληνική» κυβέρνηση και οι άλλοι δε θα μας «συμπαραστέκονται» όπως εναντίον του αγροίκου Μπους και της ανισόρροπης «συμμαχίας της Παλαιάς Διαθήκης». Ο διορισμός του Εμάνουελ στη θέση του προσωπάρχη προκάλεσε ικανοποίηση στο εβραϊκό λόμπι και δείχνει ότι ο Ομπάμα δεν είναι διατεθειμένος να
έρθει σε σύγκρουση μαζί του.
Σκάνδαλα και μικροκομματισμός
Και αντ αυτών ημείς άδομεν, εν μέσω μικροκομματικών παιγνίων. Τώρα η χώρα μας, μετά το Ζαχοπούλειο σίριαλ και το επόμενο περί τη Siemens θέατρο, ζη και ανασαίνει με τα κατορθώματα του Εφραίμ και το χορό των παραχωρήσεων και ανταλλαγών, με μοναδικό στόχο την εκπαραθύρωση του Κ. Καραμανλή, που όλη η εσωτερική πολιτική του έπρεπε να είχε ενθουσιάσει όλους αυτούς που κινούν τα νήματα εναντίον του. Τόσο πολύ τους έχει ενοχλήσει, αυτούς και τους πάτρώνες τους, με την ανάπτυξη των ελληνορωσικών σχέσεών και τη, σχετικά, αξιοπρεπή ελληνική στάση στο θέμα των σκοπιανών
«ανοησιών»;
Το θέμα του Βατοπεδίου (δες ειδικό άρθρο) το είχαν έτοιμο από τον Ιούνιο. Έκριναν όμως ότι έπρεπε να το «κρατήσουν», ώστε με την επίθεση αυτή, τις παραιτήσεις υπουργών, τις, εν πολλοίς κατασκευασμένες, δημοσκοπήσεις και τα παιχνίδια με τις «επιτροπές» δε θα επέτρεπαν στον Καραμανλή να προκηρύξει εκλογές μόλις θα το επέτρεπε το Σύνταγμα, δηλ. 1 χρόνο μετά τις προηγούμενες και μάλιστα υποχρεωτικά με λίστα (...), που θα ανέτρεπαν πιθανώς, τα κυοφορούμενα σχέδια. Και το πέτυχαν. Τώρα ο Καραμανλής είναι σχεδόν μόνος μέσα στη Ν.Δ., όπου επικρατεί χάος και αβεβαιότητα μετά και τη διαγραφή του ανεκδιήγητου Τατούλη. Οι δυνατότητες αντίδρασης ελαχιστοποιούνται. Το όπλο της Siemens, που θα ενοχοποιούσε τους πάντες, με το μικρότερο κόστος για τη Ν.Δ., είναι δύσκολο να ενεργοποιηθεί. Και ο αντιπερισπασμός με ανασχηματισμό, θορυβώδη έστω, είναι πολύ μικρού βεληνεκούς σε σχέση με
εκλογές.
Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση
Και μέσα στον τεχνητό ορυμαγδό του Βατοπεδίου ήρθε και η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, με τους μεγάλους εσωτερικούς κινδύνους, που έκαναν τη Ν.Δ. καράβι σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Πέραν του Σουφλιά, που έχει μια συνεπή αρνητική στάση για την καθαρόαιμα νεοφιλελεύθερη πολιτική του Αλογοσκούφη (και Καραμανλή...), ξεσπάθωσε και η Ντόρα, που απαιτεί σκληρή στάση απέναντι στους τραπεζίτες (!), ίσως για να απαλύνει τις εντυπώσεις από την παράδοξη (ακόμη και γι αυτήν) αποδοχή, ουσιαστικά, των προτάσεων του ανεκδιήγητου Νίμιτς (βλέπε ειδικό άρθρο). ’γνωστες οι βουλές για τα παραπάνω, του πρωθυπουργού, αν υπάρχουν, για το ξεπέρασμα της πολιτικής κρίσης. Για την οικονομική και κοινωνική κρίση, φυσικά, δεν τίθεται θέμα. Θα αποφασίσουν η Κομισιοόν και οι 27, δηλ. Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία και ο κ. Τρισέ.
Η προώθηση ΠΑΣΟΚ-Γιωργάκη
Αντίθετα το ΠΑΣΟΚ αγάλλεται και ετοιμάζεται να «κυβερνήσει», αντί να ανατριχιάζει σύσσωμο στην προοπτική του Γιωργάκη ως πρωθυπουργού, ο οποίος μετά τη νίκη Ομπάμα, ως αμερικανός «δημοκρατικός» και wonderful man (κατά την Ολμπράιτ), ευελπιστεί για αμέριστη αμερικανική προώθηση. Τον γνωρίζουν όμως όλοι και όλοι, πλην του Πετσάλνικου, της κ. Κοπά, του κ. Γρηγόρη Βαλλιανάτου (για δεκαετίες αγαπητού και συμβούλου του Γιωργάκη, που ισχυρίζεται ότι το κράτος των Σκοπίων πρέπει να ονομάζεται «Μακεδονία», όπως ήταν η θέση του ΠΑΣΟΚ μέχρι το 2005) και σία, θα έπρεπε να ξεσηκωθούν μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αντ αυτού λησμονώντας το «ο ένας είναι ανίκανος και ο άλλος ικανός για όλα», που έλεγαν κατά τη διάρκεια του δικού τους εμφυλίου, και αδιαφορώντας ακόμη και για την ακεραιότητα της χώρας (...), απλώς ετοιμάζουν ενδυμασίες για το φαγοπότι. Τίποτα άλλο δεν τους απασχολεί πλέον. Απολύτως τίποτα.
Έτσι και ο Γιώργος (για να εξασφαλίσει και τη νομιμοποίηση από τους ιθαγενείς) θυμήθηκε να υμνεί τον ... κρατισμό και να υπόσχεται κοινωνική δικαιοσύνη, που θα επικρατήσει μέσω της κ. Μάργκαρετ και του « πρίγκιπος» (κατά τις εφημερίδες!) Νικολάου. Και, βέβαια, την πάταξη της διαφθοράς. Ο Γιώργος! Τώρα πλέον δε φαίνεται να φοβάται και τις κινήσεις δημιουργίας νέων πολιτικών φορέων, π.χ. επιχειρηματιών, τύπου μπερλουσκονικού Βγενόπουλου, με τις πολλές κοινωνικές «ευαισθησίες», ούτως ή άλλως θνησιγενών. Ούτε τις (δημοσκοπικές...) διαρροές προς τον ΣΥΝ, που τώρα (με την ίδια ... αξιοπιστία) δείχνουν να αντιστρέφονται.
Ανοίγονται, λοιπόν, προοπτικές για αναθέρμανση του δικομματισμού, μια που ο κίνδυνος του Γιωργάκη μπορεί να συσπειρώσει και τη Ν.Δ. περί το πολιτικό κεφάλαιο του Καραμανλή, αν μάλιστα μετά την απομάκρυνση του (ακόμη και τώρα) νεοφιλελεύθερου Αλογοσκούφη υιοθετηθεί στοιχειώδης «φιλολαϊκή» πολιτική, εξέλιξη που ανησυχεί το ΛΑΟΣ και θα το αναγκάζει να εντείνει, τον, ούτως ή άλλως, ακραίο λαϊκισμό του.
Αμηχανία στο ΣΥΡΙΖΑ
Το ίδιο και η αμηχανία του ΣΥΝ (ΣΥΡΙΖΑ) θα αυξάνεται συνεχώς. Είναι δύσκολο, μετά την «αριστερή διακυβέρνησή» του να προσγειωθεί στην κεντροαριστερή προοπτική, τώρα μάλιστα που το ΠΑΣΟΚ δε βιάζεται, περιμένοντας συνθήκες... αυτοδυναμίας. Μικρές οι ελπίδες από τις επαφές του με το ΣΕΒ (!), που τόσο εντυπωσιάζεται από τα βιογραφικά της παρέας του κ. Τσίπρα. Γι αυτό στρέφει το ενδιαφέρον του, πέρα από τις κορόνες Αλαβάνου, στην αντιμετώπιση της ... λειψυδρίας και των λοιπών οικολογικών προβλημάτων, αφού η οικολογική μόδα εξακολουθεί να συγκινεί, ερήμην ουσιαστικά του πραγματικού προβλήματος, που είναι βέβαια πρώτιστα πολιτικό.
Το συνέδριο του ΚΚΕ
Αυτά δε φαίνεται να απασχολούν το ΚΚΕ. Δεν παίζει, λέει, σε καμιά περίπτωση με κυβερνητικά σενάρια, ελπίζοντας να έχει ξεχασθεί η όχι και πολύ παλαιότερη συγκυβέρνηση με Ν.Δ. και μετά όλων μαζί. Τώρα πάντως ασχολείται με το Συνέδριο του, αφού ξεμπέρδεψε με το πρόβλημα της πτώσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού», για την οποία αποφάνθηκε ότι ευθύνεται η απομάκρυνση, μετά το 1956, από τα σταλινικά ιδεώδη! Γενικά οι θέσεις της Κ.Ε. για το συνέδριο είναι μια μεγάλη απογοήτευση. Αοριστολογίες και καταγραφή διαπιστώσεων, αντί για θέσεις και προτάσεις που να εκφράζουν τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Ούτε μια αναφορά στο πρόβλημα των Σκοπίων! Υποστήριξη της πολιτικής Χριστόφια στην Κύπρο κ.λπ.
Και το ΑΣΚΕ; Εμείς, αντίθετα με όλους τους παραπάνω, θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε, όσο πιο σοβαρά μας επιτρέπουν οι δυνάμεις μας, με όλα όσα, όπως παραπάνω αναφέρθηκε, πραγματικά συμβαίνουν, μαζί με άλλους πολλούς, όπως πιστεύουμε, που όμως δε φαίνονται ή δεν ακούγονται ακόμη.
Κατηγορία
Φύλλο 125 Νοεμβρίου 2008
Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. θα καταδικάσει τους λαούς της σε μόνιμη ανέχεια, όπως και όλους τους λαούς των περιφερειακών χωρών-μελών της (μεταξύ αυτών και της Ελλάδας). Ότι η ένταξη είναι επιλογή της άρχουσας κάστας της Τουρκίας, που θεωρεί ότι έτσι διασφαλίζει τη θέση της και αποκτά στρατηγικό πλεονέκτημα. Ότι είναι επιλογή, επίσης, των ΗΠΑ, που μέσω αυτής θα ελέγξουν ακόμη περισσότερο τα όργανα της Ε.Ε. και θα πλήξουν την ήδη αμφισβητούμενη συνοχή της. Οι πιο ανεπτυγμένες οικονομικά χώρες της Ε.Ε. ταλαντεύονται, από τη μια προσπαθώντας να διευρύνουν τις αγορές τους και τις ζώνες επιρροής τους, από την άλλη φοβούμενες τις κοινωνικές επιπτώσεις στο εσωτερικό τους. Οι φτωχότερες χώρες φοβούνται ότι θα μειωθούν οι χρηματοδοτήσεις προς αυτές.
Ανεξαρτήτως των απόψεων που μπορεί να έχει κανείς για τα παραπάνω και για την ίδια την Ε.Ε., όλοι οι Έλληνες πρέπει να συμφωνούν ότι η Ελλάδα και η Κύπρος δεν πρέπει να επιτρέψουν την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων α) χωρίς προηγούμενη αναγνώριση από την Τουρκία της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων κλπ., γιατί αλιώς η Ε.Ε. νομιμοποιεί την εισβολή και τα αποτελέσματά της, β) χωρίς προηγουμένως η Τουρκία να έχει αποσύρει το casus belli και τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο, γιατί αλιώς η Ε.Ε. αναγνωρίζει ως βάσιμες τις διεκδικήσεις αυτές. (Οι παραινέσεις της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προς την Τουρκία να περιορίσει τις παραβιάσεις και παραβάσεις στο Αιγαίο μικρή σημασία έχουν, όπως όλες οι μέχρι τώρα παραινέσεις, ακόμη και από όργανα που δεν είναι διακοσμητικά).
Αν η Τουρκία δε δεχτεί τα παραπάνω (και ο τσαμπουκάς της, παραμονές του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, δείχνει ότι δε θα τα δεχτεί), το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να ασκήσουν βέτο στις 17 Δεκεμβρίου και όποτε άλλοτε ανακύψει θέμα ένταξης της Τουρκίας. Η σημερινή συμπεριφορά της Τουρκίας καταρρίπτει και τον ισχυρισμό ότι η «ευρωπαϊκή προοπτική» της θα περιορίσει την επεκτατικότητά της.
Εάν τελικά η Τουρκία ενταχθεί στην Ε.Ε. και η Ελλάδα (κακώς) παραμένει στην Ε.Ε., χωρίς ρήτρα ότι ούτε ένας Τούρκος δε θα εγκατασταθεί ποτέ στην Ελλάδα και ειδικά σε κανένα νησί του Αιγαίου (και, δυστυχώς, η μέχρι τώρα ηγεσία μας δε θεωρείται ικανή να επιβάλει μια τέτοια ρήτρα), τότε θα δημιουργηθεί μια συνεχώς διευρυνόμενη τουρκική μειονότητα σε ευαίσθητες περιοχές της Ελλάδας, με τις ευνόητες ολέθριες συνέπειες.
’λλες χώρες ψάχνουν για δικαιολογίες, για να ματαιώσουν την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., και περιμένουν από την Ελλάδα και την Κύπρο, που υποφέρουν από τον τουρκικό επεκτατισμό, να πρωτοστατήσουν στον αποκλεισμό της Τουρκίας. Όμως η ελλαδική ηγεσία συνεχίζει την πολιτική του ζεϊμπέκικου και της κουμπαριάς, δηλώνει υπέρμαχος των επιδιώξεων της τουρκικής κάστας και πιέζει και την κυπριακή κυβέρνηση να μην ασκήσει βέτο. Οι αοριστολογίες για υποχρέωση της Τουρκίας να προσαρμοστεί προς το ευρωπαϊκό κεκτημένο (πιο να είναι, άραγε, αυτό;) λιγότερο καθησυχάζουν εμάς και περισσότερο την τουρκική κάστα. Επικίνδυνη πολιτική, επικίνδυνη ηγεσία!
Κατηγορία
Φύλλο 101 Δεκεμβρίου 2004
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό