Η δραστική μείωση κατά 500.000 του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων στην Κούβα, η ομολογία αποτυχίας του μοντέλου ανάπτυξης από τα πιο υπεύθυνα χείλη, η επιστροφή σε δομές και συνήθειες προεπαναστατικές είναι εξελίξεις που οφείλουν να μας προβληματίσουν. Τη στιγμή που οι περισσότερες χώρες της Λατ. Αμερικής κάνουν βήματα προς τα μπρος, η πρωτοπόρος κάνει προς τα πίσω.
Ελπίζουμε ότι η οπισθοδρόμηση είναι αποτέλεσμα της απομίμησης του ιστορικά αποτυχημένου σοβιετικού μοντέλου (πχ απουσία πολιτικών ελευθεριών και κινήτρων) και όχι των θετικών διαφοροποιήσεων από αυτό.
Σε κάθε περίπτωση το ΑΣΚΕ θα αξιολογήσει τις εξελίξεις σε όλες τις λεγόμενες «σοσιαλιστικές χώρες», στο μέτρο των δυνατοτήτων του, στην έκδοση που θέλουμε να επεξεργαστούμε με την ιδεολογική μας ταυτότητα.
Κατηγορία
Φύλλο 135 Σεπτεμβρίου 2010
Χ. Κίσιγκερ Σεπτέμβριος 1994
"The Greek people are anarchic and difficult to tame. For this reason we must strike deep into their cultural roots: Perhaps then we can force them to conform. I mean, of course, to strike at their language, their religion, their cultural and historical reserves, so that we can neutralize their ability to develop, to distinguish themselves, or to prevail; thereby removing them as an obstacle to our strategically vital plans in the Balkans, the Mediterranean, and the Middle East"
«Οι Έλληνες είναι αναρχικός λαός και δυσκολοκυβέρνητος. Για αυτόν τον λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές ρίζες τους: Ίσως έπειτα μπορούμε να αναγκάσουμε αυτοί για να προσαρμοστούν. Εννοώ, φυσικά, να χτυπήσουμε τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τα πολιτιστικά και ιστορικά τους αποθέματα, έτσι ώστε να μπορέσουμε να εξουδετερώσουμε τη δυνατότητά τους να αναπτυχθούν, να διακριθούν, ή να επικρατήσουν, με αυτόν τον τρόπο αφαιρώντας τους ως εμπόδιο στα στρατηγικά ζωτικής σημασίας σχέδιά μας στα Βαλκάνια,την Μεσόγειο, και τη Μέση Ανατολή» Αρθρο Ν. Σταύρου «Ελευθεροτυπία» 12-5-2010 Σαμιουελ Χάντιγκτον 1995 (Η σύγκρουση των πολιτισμών και η αναδόμηση της παγκόσμιας τάξης σελ.162-63) «Η Ελλάδα είναι μια ανωμαλία, ο Ορθόδοξος παρείσακτος στους δυτικούς πολιτισμούς...(και) δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις αρχές και τα ήθη και των δύο» (σ.σ εννοεί στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ)
Καιρός είναι να δείξουμε αν έχουν δίκιο.
Κατηγορία
Φύλλο 134 Ιουνίου 2010
Περιοδεία του Α.Σ.Κ.Ε. στη Βόρεια Ελλάδα
Κλιμάκιο της Ε.Ε. περιόδευσε το τετραήμερο 24-27 Μαρτίου στους νομούς Θεσσαλονίκης, Πιερίας, Κοζάνης, Πέλλας, Φλώρινας, Καστοριάς, Ιωαννίνων, ’ρτας, Πρέβεζας και Αιτωλοακαρνανίας.
Kατά την περιοδεία έγιναν συζητήσεις με μέλη και φίλους, μοιράστηκαν προκηρύξεις και κολλήθηκαν αφίσες.
Για πρώτη φορά σε κάποιες πόλεις άγνωστοι μέχρι τώρα σε μας πολίτες έδειξαν ενδιαφέρον για τις θέσεις του ΑΣΚΕ και για μια τακτική επαφή μαζί μας.
Η εντύπωση είναι ότι, για τα μέτρα του ΑΣΚΕ, ο κύκλος των ανθρώπων που το γνωρίζουν και το εμπιστεύονται αυξάνει θεαματικά.
Η νεολαία του Α.Σ.Κ.Ε.
Η ολιγομελής, ακόμη, νεολαία του ΑΣΚΕ συνεχίζει τη δραστηριότητά της, με βάση τα όσα έχει προγραμματίσει. Κάθε Πέμπτη στις 8.30 μ.μ. πραγματοποιείται συνάντηση στα γραφεία μας, στην οποία μπορεί να παραβρίσκεται και όποιος φίλος επιθυμεί. Στις συναντήσεις αυτές συζητούνται, εκτός των άλλων, ζητήματα που ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τη νεολαία, όπως η εκπαίδευση.
Ταυτόχρονα συνεχίζεται το μοίρασμα της προκήρυξης της νεολαίας του ΑΣΚΕ, με θετική μέχρι τώρα απήχηση. Έχει μοιραστεί ήδη σε Φιλοσοφική, Φυσικομαθηματική, Πολυτεχνείο, Νομική, ΑΣΟΕΕ και Πάντειο.
Οικονομική εξόρμηση του ΑΣΚΕ
Όλοι γνωρίζουμε ότι μοναδική πηγή εσόδων του ΑΣΚΕ είναι οι συνδρομές των μελών και των φίλων του. Όλοι, επίσης, κατανοούμε την ανάγκη συμμετοχής του ΑΣΚΕ στις εκλογές, παρά το δυσβάσταχτο οικονομικό κόστος. Η συμμετοχή στις 2 εκλογές του 2004 μας άφησε ένα μεγάλο χρέος, όπως γνωρίζετε, από το οποίο έχουμε μέχρι τώρα εξοφλήσει το 1/4.
Είναι προφανές ότι, όσο υπάρχει χρέος, η προς τα έξω δραστηριότητα του ΑΣΚΕ (κλιμάκια, υλικό, εκδηλώσεις κλπ.) είναι περιορισμένη. Επίσης καθίσταται αδύνατη η συμμετοχή του ΑΣΚΕ σε ενδεχόμενες αιφνίδιες εκλογές (βλ. πολιτικό άρθρο).
Για τους λόγους αυτούς αποφασίσαμε να πραγματοποιήσουμε έκτακτη οικονομική εξόρμηση το δίμηνο Απριλίου-Μαΐου. Κάθε μέλος ή φίλος παρακαλούμε να δηλώσει σε κάποιο μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής το μικρό ή μεγαλύτερο ποσό με το οποίο θα συμβάλει.
Κατηγορία
Φύλλο 103 Μαρτίου 2005
Στις 28 Αυγούστου το ΑΣΚΕ παρουσίασε στην Ικαρία την τελευταία του έκδοση με θέμα τη Μακεδονία. Η εκδήλωση κρίνεται επιτυχής τόσο από την άποψη του αριθμού των παρευρεθέντων όσο και από την άποψη του επιπέδου της συζήτησης που ακολούθησε.
Εκτός από τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής Νίκο Καργόπουλο και Σήφη Στενό, για το βιβλίο μίλησε και ο Πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας Μανώλης Μηλιαράκης, ο οποίος παρέμεινε λίγες μέρες στο νησί, φιλοξενούμενος του ΑΣΚΕ, και, με την παρουσία του, όχι μόνο συνέβαλε στην επιτυχία της εκδήλωσης, αλλά είχε και τη δυνατότητα να μιλήσει με τους κατοίκους, να κάνει γνωστές τις θέσεις του φορέα του και να προσφέρει πλούσιο υλικό. Τον ευχαριστούμε και από τη θέση αυτή.
Κατηγορία
Φύλλο 130 Σεπτεμβρίου 2009
Απόρρητη περσινή έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου, που διέρρευσε στη Βρετανία, απεκάλυψε παράξενες και τεράστιες αμοιβές συνεργατών των ευρωβουλευτών, πολλοί από τους οποίους είναι συγγενείς τους, πληρωμές σε ανύπαρκτες εταιρείες, καταχρήσεις στις μετακινήσεις και φοροδιαφυγή. Έρχεται κι αυτό να προστεθεί στα τόσα άλλα περί διαφθοράς στην Ε.Ε. που αναφέρουμε στο ΑΣΚΕ-4. Οι ευρωπαϊστές (θυμίζουμε) μας έλεγαν να μπούμε στην ΕΟΚ, για να χτυπηθεί η διαφθορά!
Κατηγορία
Φύλλο 127 Μαρτίου 2009
Στις διαδηλώσεις ακούγεται συχνά το σύνθημα «αλήτες-ρουφιάνοι- δημοσιογράφοι». Δεν απευθύνεται, βέβαια, στους χιλιάδες δημοσιογράφους που με ελάχιστη ή καθόλου αμοιβή τρέχουν στους δρόμους από το πρωί ως το βράδι, αλλά στους σοβαροφανείς κουστουμάτους ή τις ακριβοντυμένες κυρίες που κάθε μέρα μπαίνουν στο σπίτι μας και προσπαθούν, σιγοντάροντας πολιτικούς, να μας πείσουν για όποια ανοησία έχουν πάρει εντολή. Φυσικά όλοι αυτοί οι ακριβοπληρωμένοι παπαγάλοι ούτε γι αστείο δεν πιστεύουν σ αυτά που λένε, όμως τα υπερασπίζονται με σθένος και γελοία επιχειρήματα. Μερικοί είναι τόσο ξεδιάντροποι και εμετικοί, που κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος είναι αδύνατο να τους ανεχτεί, τόσο στο ποιόν όσο και στο ύφος του λόγου τους.
Εργολαβικά το μνημόνιο!
Κάποιοι τέτοιοι λεβέντες και λεβέντισσες, που έχουν απαξιώσει και διαλύσει ολόκληρο το κύκλωμα της ενημέρωσης, ανέλαβαν εργολαβικά να μας πείσουν για το πόσο αναγκαίο είναι το μνημόνιο, πόσο τιτάνιο είναι το έργο και η προσπάθεια της κυβέρνησης, πόσο εμείς ευθυνόμαστε για το χάλι μας και πόσο χαμηλά μπορούμε να φτάσουμε αν αντιδράσουμε. Να πείσουν το χαμηλοσυνταξιούχο ότι πρέπει να δεχθεί δραστική περικοπή της σύνταξης των 500 ευρώ, ενώ οι ίδιοι αμείβονται με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ το μήνα!!
Όλ αυτά όταν όλοι οι έγκυροι μελετητές συμφωνούν ότι όλα τα δημοσιονομικά μεγέθη της Ελλάδας (για τη βελτίωση των οποίων υποτίθεται ότι επιβλήθηκε το μνημόνιο) θα είναι πολύ χειρότερα με την τυπική λήξη της τριετούς διάρκειας του μνημονίου, π.χ. το δημόσιο χρέος θα ανέβει από 115% του ΑΕΠ το 2009 σε 145% το 2012! Όταν ο ίδιος ο επικεφαλής της τρόικας Πολ Τόμσεν είπε στους θεσμικούς επενδυτές του Λονδίνου ότι «το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν τόσο το δημόσιο χρέος
πολύ πιο σημαντικές από τη μείωση του ελλείμματος ήσαν οι μεταρρυθμίσεις στο εργασιακό και στο ασφαλιστικό», δηλ. η λεηλασία των εισοδημάτων εργαζομένων και συνταξιούχων. Πόσο προβλήθηκε αυτή η ομιλία από τα ΜΜΕ; Ποιος είπε ότι τις κατακτήσεις των εργαζομένων δε σκοπεύουν να τις γυρίσουν πίσω ποτέ;
«Όλοι μαζί τα φάγαμε», λέει και ο ευτραφής Πάγκαλος χωρίς ίχνος ντροπής, συμφωνούν και επαυξάνουν όλοι αυτοί. «Κύριε ελέησον», λέει ο Παπακωνσταντίνου στους ελεγκτές της τρόικας, «πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε τέτοιους φίλους», συνηγορούν Πρετεντέρηδες, Καψήδες, κ.λπ. Κινδυνολογούν, για να φοβίσουν τον κόσμο ότι χωρίς τον θανάσιμο εναγκαλισμό του μνημονίου θα πτωχεύσουμε, θα χαθούν πολλοί από τους 14 μισθούς και συντάξεις, θα γίνουν μαζικές απολύσεις στο δημόσιο, θα κλείσουν πολλά σχολεία, δήμοι και νοσοκομεία, θα φτωχύνουμε στο επίπεδο του 1950, θα χάσουμε την
αξιοπιστία μας στο εξωτερικό. Ούτε κουβέντα γι αυτούς που φταίνε και πώς θα τιμωρηθούν, ούτε κουβέντα για το πώς θα τα γυρίσουν πίσω αυτοί που τα έφαγαν, ούτε κουβέντα για άλλες λύσεις που μπορεί να συμμαζέψουν τους φοροφυγάδες και όσους συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να σπαταλάνε τα δανεικά μας ευρώ, λύσεις που θα είναι λιγότερο επώδυνες για τους εργαζόμενους. Ούτε κουβέντα για το πόσο φουσκωμένα είναι τα ποσά που μας ζητούν να ξεχρεώσουμε.
Αντίθετα λένε πως είναι αναγκαίο κακό να δουλεύουμε μέχρι τα βαθειά μας γεράματα, τη στιγμή που οι Γάλλοι βγήκαν στους δρόμους γιατί ο Σαρκοζί επιχειρεί να αυξήσει από 60 σε 62 την ηλικία συνταξιοδότησης. Είναι αναγκαίο κακό -λένε- να μειώνονται συνεχώς οι μικρομεσαίοι μισθοί και συντάξεις, είναι αναγκαίο κακό να αυξάνονται οι έμμεσοι φόροι.
Σ αυτούς λοιπόν, τα παπαγαλάκια των ξένων «επενδυτών» και των ξένων που μας κυβερνάνε, συμπεριλαμβανομένου και του πρωθυπουργού μας, το μόνο που ταιριάζει είναι το ρουφιάνοι, γιατί ρουφιάνος είναι αυτός που παραδίδει στους εχθρούς τον όμοιό του, τον φίλο του, τον συμπατριώτη του, μόνο και μόνο για να έχει δικό του όφελος.
Βέβαια υπάρχουν και δημοσιογράφοι, φωτεινές εξαιρέσεις, που κάνουν πραγματικά τη δουλειά τους, που ελέγχουν την εξουσία, αλλά αυτούς πρέπει να ψάξεις να τους βρεις στις μέσα σελίδες κάποιων μεγάλων εφημερίδων, από τις οποίες κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να απολυθούν, αν γίνουν πολύ ενοχλητικοί, ή σε μικρά ΜΜΕ ή κάπου στο διαδίκτυο.
Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε;
Δυστυχώς, κανένα μεγάλο ΜΜΕ δεν υπηρετεί την ενημέρωση, αλλά επιχειρηματικά συμφέροντα και πολιτικές σκοπιμότητες. Τουλάχιστον να αγοράζουμε μια εφημερίδα που στις μέσα σελίδες της μπορούμε να βρούμε κάποια είδηση (και όχι για το CD που μας κουνάει σαν καρότο), να χρησιμοποιούμε το κατάλληλο κουμπί της τηλεόρασης όταν εμφανίζονται Καψήδες και Πρετεντέρηδες, να αναζητούμε ενημέρωση από μικρότερα και πιο αδέσμευτα ΜΜΕ ή στο διαδίκτυο, να εμπιστευόμαστε έντυπα όπως αυτό που κρατάτε στα χέρια σας, να μιλάμε μεταξύ μας και να μην αποχαυνωνόμαστε στο γυαλί, να πιστέψουμε ότι μπορούμε εμείς να είμαστε που καθορίζουμε τις εξελίξεις.
Κατηγορία
Φύλλο 135 Σεπτεμβρίου 2010
Κάθε αύξηση της τιμής των καυσίμων στη διεθνή αγορά άμεσα μετακυλίεται στους Έλληνες καταναλωτές. Αντίθετα κάθε μείωση εξανεμίζεται ή καθυστερεί υπέρμετρα. Έτσι ληστεύονται οι καταναλωτές υγρών καυσίμων με την ανοχή της κυβέρνησης, ελέω της ασύδοτης κερδοσκοπίας των μεγάλων εταιριών πετρελαιοειδών.
Μέσα στον Οκτώβριο, ενώ οι διεθνείς τιμές της αμόλυβδης βενζίνης έπεσαν κατά 25%, η λιανική τιμή υποχώρησε μόλις 13%.
Οι ευρωπαϊστές, που πανηγύριζαν για την ένταξή μας στην ΟΝΕ, τώρα σιωπούν μπροστά στην ακρίβεια που κυρίως αυτή προκάλεσε.
Το Υπουργείο Ανάπτυξης αρκείται να δηλώνει ότι υπάρχει πρόβλημα στρεβλώσεων στην αγορά. Τι να πει κανείς; Δε φταίνε αυτοί, αλλά εμείς που τους ανεχόμαστε και κυρίως αυτοί που τους ψηφίζουν. Όσο για την αντιπολίτευση, περί άλλων τυρβάζει.
Κατηγορία
Φύλλο 125 Νοεμβρίου 2008
Η θέση του ΑΣΚΕ για την «Αποκέντρωση και Περιφέρειες» έχει γραφεί στην «Ενημέρωση» (αρ. φ. 132, Ιανουάριος 2010), όταν ελέγετο ότι η νέα κυβέρνηση θα προχωρούσε στην αναδιάρθρωση των ΟΤΑ και, φυσικά, ισχύει ως έχει.
Επειδή, όμως, συζητείται (όταν γράφονται οι γραμμές αυτές) στη Βουλή και θα γίνει νόμος, ως φαίνεται, του κράτους (με ψήφους μόνο του ΠΑΣΟΚ), κρίθηκε σκόπιμο να προσθέσουμε λίγα λόγια, τώρα μάλιστα που η κυβέρνηση της οικογένειας (family) Παπανδρέου έχει πλέον πλήρως αποκαλυφθεί.
Η αποκέντρωση, γενικά, όπως έχουμε κατ επανάληψη υποστηρίξει, είναι πορεία προοδευτική για πολλούς λόγους. Και τα καλύτερα, όμως, σχέδια εξαρτούν την εφαρμογή τους από τις περιστάσεις και κρίνονται ως προς τις προθέσεις και τα αποτελέσματα από αυτούς που τα προωθούν.
Έτσι, αποκέντρωση σήμερα, από μια τέτοια κυβέρνηση και τέτοιο, κατοχικό, πρωθυπουργό εκ προοιμίου μόνο κινδύνους εγκυμονεί και μόνο προς πληρέστερη Δημοκρατία και
ανάπτυξη(!) δεν οδηγεί. Αντίθετα οδηγεί σε συγκεντρωτικές διοικήσεις, που κατ ευφημισμό αποκαλούνται Αυτοδιοίκηση, όλο και πιο μακριά από τους πολίτες. Και δε χρειάζεται να αναλύσουμε εδώ ποιοι κίνδυνοι, ιδίως στην περιφέρεια, μας απειλούν από τη Νέα Τάξη των ΗΠΑ και Ε,Ε, ούτε να σκιαγραφήσουμε το ποιόν και τους στόχους της νέας «κυβέρνησης». Θα αρκεστούμε μόνο σε μερικά αποσπάσματα της «εισηγητικής έκθεσης» και σε κάποια άρθρα του νομοσχεδίου, που αρκούν να καταδείξουν περί τίνος πρόκειται.
«Η Νέα Αρχικτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης»- «Καλλικράτης»
«Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την πολύπλευρη κρίση ως ευκαιρία για μια νέα κ.λπ.», μας λέει ο υπουργός. Ώστε, έτσι, λοιπόν. Η «πολύπλευρη κρίση» εκλαμβάνεται ως ευκαιρία για την προώθηση των στόχων του κατοχικού πρωθυπουργού!! Το ίδιο ακριβώς διατυμπανίζουν οι ΗΠΑ και Ε.Ε. προς τους επιθετικούς γείτονές μας, ότι δηλ. τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία να «λύσουν» τα προβλήματά τους με τη χώρα μας
Η «εισηγητική έκθεση» του νομοσχεδίου, μέσα στην ακατάσχετη φλυαρία της αναφέρεται συνεχώς στην προσήλωσή της στον πολίτη, στη διεύρυνση και εμβάθυνση της δημοκρατίας, στην προσέγγισή του προς τις εξουσίες κ.λπ., όμως ομολογείται(!) ότι: «2 (είναι) οι πρωταρχικοί στόχοι της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης, δηλ. η ενθάρρυνση της συμμετοχής στην ευρωπαϊκή διαδικασία και η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της κοινοτικής δράσης. Γι αυτό το σχέδιο νόμου προβλέπει και για τους δύο βαθμούς αυτοδιοίκησης τη δυνατότητα συμμετοχής σε ευρωπαϊκούς ομίλους εδαφικής συνεργασίας»!! Ομολογείται έτσι, ορθά κοφτά, ότι οι «πρωταρχικοί στόχοι» του Καλλικράτη είναι
η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της κοινοτικής δράσης, δηλ. της Ε.Ε., που στόχο της έχει τη διάλυση των εθνών-κρατών και την κατίσχυση της Νέας Τάξης.
Και παρακάτω: « Η δευτεροβάθμια διοίκηση στα όρια των νομών (που καταργούνται) αποδείχθηκε ότι δυσκολεύει την αποτελεσματικότερη συμμετοχή στα ευρωπαϊκά όργανα, όπως στην Επιτροπή Περιφερειών»(!!) κι έτσι τώρα τη
διευκολύνει, με πλήρη παράκαμψη του κράτους
Οι αρμοδιότητες των 3 βαθμών Αυτοδιοίκησης είναι έτσι διατυπωμένες ώστε: «Ο Καλλικράτης στοχεύει στην αντιμετώπιση προβλημάτων επικαλύψεων αρμοδιοτήτων, τις αντιφατικές και αντικρουόμενες αποφάσεις κ.λπ.» και γι αυτό (λέει παρακάτω) «οι σχέσεις (Διοίκησης, Περιφέρειας, Δήμων) που καθιερώνονται δεν έχουν ιεραρχικό αλλά συνεργατικό και συμπληρωματικό χαρακτήρα». Πλήρες μπάχαλο, δηλαδή, που θα γίνεται εντονότερο με την προσθήκη και της επικαλούμενης «Επικουρότητας», δηλ. της εμπλοκής άλλων αρχών, όποτε το κρίνουν αναγκαίο.
Ομολογείται ταπεινόφρονα για το (δικό τους!) «Καποδίστρια» ότι «η Πολιτεία δε στήριξε ουσιαστικά τους νέους (τότε) ΟΤΑ [
], με αποτέλεσμα το κάθε βήμα να μένει μετέωρο», ενώ τώρα, προφανώς, θα στηρίξει η «Πολιτεία» το «κάθε βήμα» του Καλλικράτη
Δε χρειάζεται να σχολιασθούν αστειότητες του τύπου «προηγήθηκε ευρύτατη διαβούλευση, με αποτέλεσμα να υπάρχει και ευρύτατη σύμπνοια»(!), την ώρα που είναι ανάστατη ολόκληρη η χώρα διαμαρτυρόμενη ή «συνοδεύεται με την ενίσχυση της υπόστασης του χωριού και της γειτονιάς ως ζωντανών κυττάρων της τοπικής κοινωνίας»(!!), όταν καταργούνται οι παλιές Κοινότητες και οι Δήμοι και οι κάτοικοι των χωριών και των πόλεων πρέπει να καταφεύγουν στις πρωτεύουσες των (γιγαντωμένων ) Δήμων και Περιφερειών και για τις πιο ασήμαντες υποθέσεις τους.
Εξοικονόμηση πόρων ή
Μετά τα πολλά ηχηρά περί δημοκρατίας πολίτη, ανάπτυξης κ.λπ. ομολογεί ταπεινά(;) ότι « Η Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης της Αποκεντρωμένης Διοίκησης αποσκοπεί στην εξοικονόμηση πόρων»(!). Έτσι αποσαφηνίζεται γιατί θεωρεί η «κυβέρνηση» την «πολύπλευρη κρίση» ως ευκαιρία. Με το δέλεαρ της «εξοικονόμησης πόρων» ελπίζει να περάσει ανώδυνα τους πραγματικούς στόχους της, χωρίς, φυσικά, να εξοικονομηθούν πόροι
(το αντίθετο, μάλιστα).
Ποιοι είναι, λοιπόν, οι στόχοι του «Καλλικράτη»;
Δε χρειάζεται λεπτομερής ανάγνωση των 300 περ. άρθρων του νέου νόμου. Μια απλή ματιά αρκεί για να καταφανούν οι πραγματικές στοχεύσεις.
-Απομάκρυνση του πολίτη από τη συμμετοχή στην παραδοσιακά ελληνική κοινότητα και είσοδο των διάφορων ΜΚΟ (κοινωνία των πολιτών), που θα εκτελούν πειθήνια τις εντολές των χρηματοδοτών τους
-Εγκατάλειψη των χωριών από τους απολυμένους (ευελπιστούν στις 150.000) των ΟΤΑ και των δημοτικών επιχειρήσεων και την κατάληψή τους από τους μετανάστες
-Ιδιωτικοποίηση Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας (που ανατίθεται στους Δήμους) και αυτόνομα προγράμματα σπουδών ανά Περιφέρεια, για θρίαμβο των διαφόρων Ρεπούσηδων.
-’νοιγμα των αυτόνομων Περιφερειών σε ξένους (και γείτονες;) παρόχους και δανειστές (θα μπορούν να δανείζονται ελεύθερα
) με υποσχέσεις για «χρυσά κουτάλια» και διευκόλυνση έτσι μελλοντικών εκβιασμών και αποσπάσεων, με την κατάλληλη προπαγάνδα και υποδαύλιση τοπικών διαφορών. Οι κίνδυνοι για Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο, Κρήτη είναι ήδη εμφανείς.
-Και, βραχυπρόθεσμα, με την κατάλληλη κοπτορραπτική στα όρια των Δήμων να κερδίσουν τις Δημοτικές Εκλογές και αργότερα, αν περάσουν το νέο εκλογικό νόμο, τις μονοεδρικές βουλευτικές.Όνειρα όλα αυτά
Κατηγορία
Φύλλο 134 Ιουνίου 2010
Ένα ζήτημα που απασχολεί συνεχώς τις πολιτικές δυνάμεις, ιδίως όσο πλησιάζουν εκλογικές αναμετρήσεις, είναι οι μεταξύ τους συνεργασίες. Το ΑΣΚΕ έχει μια στάση αρχής στο ζήτημα αυτό, την οποία τηρεί σταθερά στα 23 χρόνια της ύπαρξής του. Αυτή τη στάση θέλουμε να υπενθυμίσουμε συνοπτικά με το παρακάτω κείμενο.
Ξεκινάμε με δύο διευκρινίσεις:
Α) Οι συνεργασίες δε γίνονται για να εξυπηρετηθούν προσωπικές ή (μικρο)κομματικές επιδιώξεις, π.χ. κατάληψη βουλευτικής έδρας, αλλά συγκεκριμένοι πολιτικοί στόχοι.
Β) Δύο ή περισσότεροι φορείς ή μεμονωμένοι πολίτες μπορούν ταυτόχρονα να συνεργάζονται και να μη συνεργάζονται σε διάφορα επίπεδα και όχι αναγκαστικά σε όλα ή σε τίποτα.
Συγκεκριμένα:
1ο επίπεδο συνεργασίας
Το ΑΣΚΕ συμμετέχει με στελέχη του στη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο (ΣΕΥΑΕΚ), στην Επιτροπή Συμπαράστασης των Πολιτικών Κρατουμένων της Τουρκίας και του Κουρδιστάν, έχει συμμετάσχει στο Δ.Σ. του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών (ΣΦΕΑ) 1967-1974, στην Επιτροπή εναντίον του σχεδίου Ανάν, στην Επιτροπή για την απελευθέρωση του Κούρδου ηγέτη Οτσαλάν κ.λ.π. και θα μπορούσε στο μέλλον να συμμετέχει σε πολλαπλάσιες τέτοιες προσπάθειες, όσο του επιτρέπουν οι οργανωτικές του δυνατότητες.
Όποιος φορέας ή άτομο συνεργάστηκε οποτεδήποτε μαζί μας μπορεί να βεβαιώσει ότι το ΑΣΚΕ ποτέ δεν επεδίωξε να επιβάλει τις θέσεις του ή να προβληθεί μέσα από αυτές τις επιτροπές ή να αποκομίσει άλλα κομματικά οφέλη, αντιθέτως σχεδόν πάντα η προσφορά μας ήταν σε βάρος της κομματικής μας δουλειάς. Το ΑΣΚΕ πάντα επιδιώκει την ευρύτερη δυνατή συνεργασία όσων ειλικρινώς συμφωνούν στο συγκεκριμένο στόχο, π.χ. στην Επιτροπή για τον Οτσαλάν συμμετείχαν και εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.. Αντιθέτως, σε κανένα θέμα, και πολύ περισσότερο σε εθνικό θέμα, δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία με την ακροδεξιά, που υποκρίνεται την πατριωτική, ενώ είναι υπόδικη στη συνείδηση του ελληνικού λαού επί εσχάτη προδοσία (Κύπρος 1974 και όχι μόνο).
2ο επίπεδο συνεργασίας
Είναι ο συνδικαλισμός και η τοπική αυτοδιοίκηση, που το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι πρέπει να διατηρούν την αυτονομία τους από τα πολιτικά κόμματα, τόσο σήμερα, ως φορείς λαϊκών διεκδικήσεων, όσο και αύριο, στην κοινωνία που το ΑΣΚΕ οραματίζεται και επιδιώκει, ως φορείς λαϊκής εξουσίας.
Γι αυτό το ΑΣΚΕ, όπου και όσο του επιτρέπουν οι οργανωτικές του δυνατότητες, υποστηρίζει ευρείες κινήσεις ή παρατάξεις, με προοδευτικό προσανατολισμό, που δεν ελέγχονται από κανένα κόμμα. Τα μέλη του ΑΣΚΕ συμμετέχουν ενεργά, χωρίς να θέτουν υποψηφιότητα σε εκλογικούς συνδυασμούς, όπως θα όφειλαν (κατά τη γνώμη μας) να κάνουν τα μέλη όλων των κομμάτων, για να διασφαλίζεται η αυτονομία.
Όπου τέτοιες παρατάξεις δεν υπάρχουν (και, δυστυχώς, συνήθως δεν υπάρχουν) ή δεν είναι δυνατό να συγκροτηθούν, τα μέλη του ΑΣΚΕ συμμετέχουν ως ανένταχτοι στις δραστηριότητες του φορέα και απλώς ψηφίζουν (χωρίς να υποστηρίζουν με άλλο τρόπο) την παράταξη που θεωρούν ότι εκφράζει περισσότερο τις ανάγκες του χώρου.
3ο επίπεδο συνεργασίας
Είναι το ζήτημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι η ένταξή μας επηρεάζει ή καθορίζει αρνητικά όλους τους τομείς του δημόσιου βίου. Κανένα προοδευτικό πολιτικό πρόγραμμα δεν μπορεί να τεθεί σε εφαρμογή, κανένα φιλολαϊκό κοινωνικό μέτρο δεν μπορεί να ληφθεί, ούτε καν μπορούμε να επιβραδύνουμε τη λήψη αντιδραστικών μέτρων, όσο παραμένουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι αποφάσεις της Ε.Ε. είναι δεσμευτικές για την Ελλάδα και (όσο παραμένουμε σ αυτή) μη συμμόρφωσή μας σημαίνει αβάσταχτα πρόστιμα, όπως έγινε με τη στήριξη της «Ολυμπιακής» ή απειλείται σήμερα με τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών. Γι αυτό το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι μια συνεργασία προοδευτικών φορέων και πολιτών που να αναδεικνύει το ζήτημα (για το οποίο δεν ακούγεται ούτε μία λέξη από τα ΜΜΕ των «νταβατζήδων») είναι χρήσιμη.
Η πρώτη μας προσπάθεια έγινε στις ευρωεκλογές του 1994, αλλά δε βρήκε ανταπόκριση. Η δεύτερη έγινε το Δεκέμβρη 2001, όταν με πρωτοβουλία του ΑΣΚΕ δημιουργήθηκε η «Κίνηση για την Επανεξέταση της Συμμετοχής της Ελλάδας στην Ε.Ε.», η οποία όμως διαλύθηκε μετά 1 χρόνο, επειδή μία συνιστώσα αποφάσισε να συνεργαστεί με τους ευρωπαϊστές του ΣΥΝ! Η τρίτη μας προσπάθεια έγινε στις ευρωεκλογές του 2004, η οποία επίσης δε βρήκε ανταπόκριση.
Το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι η ανάγκη για αποχώρηση από την Ε.Ε. θα γίνεται όλο και πιο κατανοητή από την ελληνική κοινωνία και ότι μια προοδευτική συνεργασία, που θα διακηρύξει με σαφήνεια αυτό το στόχο μπορεί και πρέπει κάποια στιγμή να αποκατασταθεί και μπορεί να εκφράζεται και εκλογικά στις ευρωεκλογές. Η συνεργασία αυτή δεν προϋποθέτει σύμπτωση σε πολιτικά προγράμματα για την περαιτέρω εξέλιξη, γιατί η αποχώρηση δημιουργεί ευνοϊκότερες συνθήκες για οποιαδήποτε περαιτέρω εξέλιξη.
4ο επίπεδο συνεργασίας
Είναι οι εθνικές εκλογές, στις οποίες κάθε κόμμα ή συμμαχία κομμάτων οφείλει να προτείνει ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης. Πρόγραμμα ολοκληρωμένο και συγκεκριμένο για τα μεγάλα κόμματα εξουσίας, πιο αδρομερές όσο το κόμμα είναι μικρότερο και μακρύτερα από την προοπτική της.
Στην κοινωνία που το ΑΣΚΕ οραματίζεται και επιδιώκει η εξουσία δεν μπορεί να ασκείται από ένα μόνο πολιτικό κόμμα (τραυματική η εμπειρία της Ανατ. Ευρώπης), ούτε μόνο από πολιτικά κόμματα, όπως προαναφέραμε. Είναι προφανές ότι τα προγράμματα των κομμάτων που συγκυβερνούν πρέπει να συγκλίνουν στα βασικά ζητήματα. Τα κόμματα αυτά δεν είναι αναγκαίο να συνεργάζονται εκλογικά, μπορεί όμως και να συνεργάζονται, εφ όσον υπάρχει σύγκλιση σε κάπως ευρύτερο σύνολο ζητημάτων.
Σήμερα είναι προφανές ότι βρισκόμαστε μακριά από οποιαδήποτε προοδευτική διακυβέρνηση στην Ελλάδα. Η ανάγκη, όμως, για μια ριζικά διαφορετική πορεία του τόπου είναι ήδη εμφανής, θα γίνεται συνεχώς εμφανέστερη και πρέπει να εκφράζεται πολιτικά. Εφ όσον αυτή η έκφραση γίνεται από συνεργασία φορέων, θα πρέπει ο κάθε φορέας να κατανοεί ότι δεν μπορεί να επιβάλλει το δικό του πρόγραμμα στους άλλους, θα πρέπει ο καθένας να κάνει παραχωρήσεις, αλλά σε ελάχιστα, έστω, βασικά ζητήματα πρέπει να υπάρχει ταύτιση. Διαφορετικά ο ελληνικός λαός ορθώς αντιλαμβάνεται ότι η συνεργασία αποβλέπει μόνο σε προσωπικές ή κομματικές επιδιώξεις, δε θα εμπιστευθεί ποτέ μια τέτοια συνεργασία για τη διακυβέρνηση της χώρας (θα πρόκειται για ακυβερνησία) και, συνεπώς, δεν έχει κανένα λόγο να την εμπιστευτεί ούτε στα πρώτα της βήματα. Στη Δυτ. Ευρώπη υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα τέτοιων κυβερνητικών συνεργασιών, που απογοήτευσαν τους πολίτες, οι οποίοι στη συνέχεια ανέδειξαν αντιδραστικές κυβερνήσεις.
Ως ένα ελάχιστο πλαίσιο θέσεων μέσα στο οποίο μπορεί να συγκροτηθεί μια προοδευτική συνεργασία για μια άλλη πορεία της χώρας το ΑΣΚΕ θεωρεί το εξής:
Α) Η Ελλάδα να αποχωρήσει άμεσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ και κάθε οργανισμό που υπάρχει για να υπηρετεί τη βαρβαρότητα της παγκοσμιοποίησης, ώστε ο ελληνικός λαός να διαθέτει την ανεξαρτησία να αποφασίζει ο ίδιος για ό,τι τον αφορά.
Β) Η κοινωνία και η οικονομία να λειτουργούν όχι με κύριο στόχο το κέρδος των ιδιωτών-επιχειρηματιών, αλλά τις ανθρώπινες ανάγκες. Αυτό σημαίνει ότι η παραγωγή και τα προϊόντα της βρίσκονται υπό κοινωνικό έλεγχο, δηλ. η κοινωνία είναι σοσιαλιστική.
Γ) Η Ελλάδα να αναπτύσσει τη διπλωματία της και την αμυντική-αποτρεπτική της ικανότητα, να σταματήσουν οι συνεχείς υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα, ώστε να περιφρουρήσουμε την εθνική μας ακεραιότητα και την ειρήνη στην περιοχή μας.
Δ) Οι δημοκρατικοί θεσμοί να λειτουργούν ομαλά, όλα τα πολιτικά κόμματα να λειτουργούν ελεύθερα, όλες οι πολιτικές απόψεις να διακινούνται ελεύθερα και μέσω των ΜΜΕ, που δεν είναι δυνατό να ανήκουν σε ιδιώτες-επιχειρηματίες, αλλά σε κοινωνικούς φορείς.
Ε) Η Ελλάδα να διαφυλάσσει την εθνική και πολιτιστική της ταυτότητα, να αντιστέκεται στον πολιτιστικό κατήφορο της παγκοσμιοποίησης, ώστε να συνεχίζει τη μακραίωνη παράδοση φιλίας με άλλους λαούς και αλληλεπίδρασης με άλλους πολιτισμούς.
Πέραν αυτού του πλαισίου, προϋπόθεση για οποιαδήποτε συνεργασία είναι η αξιοπιστία των φορέων της. Επειδή σ αυτό τον τόπο γνωριζόμαστε όλοι πολύ καλά, δεν είναι δυνατόν το ΑΣΚΕ, τουλάχιστον, να αποδεχθεί συνεργασίες με άτομα ή φορείς που είναι βέβαιο ότι (υποκρίνονται ότι) επιδιώκουν αυτές τις συνεργασίες ως διαπραγματευτικό όπλο για να μετακινηθούν σε άλλες συνεργασίες με τις αντίθετες επιδιώξεις. (Παραδείγματα υπάρχουν και πρόσφατα και κραυγαλέα.) Ούτε με φορείς που ομνύουν στη δημοκρατία, αλλά λειτουργούν σχεδόν παντού και πάντα με μονοκομματική λογική.
Κατηγορία
Φύλλο 117 Ιουλίου 2007
Στις 13-2-2006 η Κομισιόν δημοσίευσε έκθεση με την οποία στην ουσία επιτάσσει την ανάγκη «μεταρρύθμισης» του συνταξιοδοτικού και ασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα. Επικαλούμενη τη γήρανση του πληθυσμού και τη μείωση του οικονομικά ενεργού πληθυσμού έως το ... 2050 ζητά τώρα την τροποποίηση του συνταξιοδοτικού και ασφαλιστικού συστήματος. Η έκθεση, φυσικά, στηρίζεται στο ότι η χώρα μας θα μείνει καταδικασμένη εσαεί να είναι καταναλώτρια των ξένων προϊόντων και ότι η ... ανάπτυξή της θα βασίζεται στην κατανάλωση και όχι στην παραγωγή. Έτσι πέραν των «μεταρρυθμίσεων» του ασφαλιστικού, που η συνταγή τους είναι γνωστή (αύξηση ορίων ηλικίας και εισφορών, μείωση συντάξεων κ.λ.π.), η Κομισιόν επιτάσσει και τη μόνιμη λιτότητα, ώστε οι προϋπολογισμοί να καταστούν πλεονασματικοί. Ανησυχούν μήπως το δημόσιο δεν έχει χρήματα ν αγοράζει τα προϊόντα τους και να είναι αποτελεσματικό γι αυτούς. Σε ενίσχυση της Κομισιόν ήλθε το άλλο προπύργιο του κεφαλαίου, το Δ.Ν.Τ., να υπερθεματίσει και μάλιστα στο μεσοδιάστημα 1ου και 2ου γύρου των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Ο επικεφαλής του κλιμακίου του οικονομικού οργανισμού κ. Ρόμπερτ Φορντ ζήτησε να ληφθούν μέτρα για αύξηση ορίων ηλικίας, μείωση συντάξεων, για φραγμό στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις κ.λ.π.
Δεν πέρασε παρά λίγος χρόνος, οπότε έπιασαν δουλειά οι ντόπιοι υποτακτικοί. «Δεν υπάρχει δέσμευση την επόμενη 4ετία για τα όρια ηλικίας», λέει ο κ. Γιακουμάτος. «Σύνταξη στα 67», λέει ο βιομήχανος κ. Αναλυτής, πρόεδρος της λεγόμενης Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής. «Ανησυχεί» ο γνωστός κ. Γκαργκάνας, ενώ οι κ. Αλογοσκούφης και Τσιτουρίδης «διαβεβαιώνουν» ότι οι «μεταρρυθμίσεις» του ασφαλιστικού θα γίνουν μετά «κοινωνικό διάλογο μακράς πνοής». Ο κ. Τσιτουρίδης, αναφερόμενος στο αναλογιστικό έλλειμμα των ταμείων, είπε πως «εικάζεται ότι ανέρχεται στα 400 δισ. ευρώ, δύο φορές πάνω από το ΑΕΠ». Αυτό που δεν είπε είναι ότι οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις λεηλάτησαν τα ταμεία προς όφελος των ολίγων, οι οποίοι ούτε τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων τους πλήρωναν, χωρίς κανείς να ζητήσει το λογαριασμό αυτής της λεηλασίας.
Πρώτο βήμα: Το χάρισμα των χρεών των μεγαλοεργοδοτών (το μίνι ασφαλιστικό)
Στα πλαίσια αυτά κατατέθηκε για ψήφιση το λεγόμενο μίνι ασφαλιστικό, που δείχνει τον τρόπο με τον οποίο σκέπτονται να λύσουν το ασφαλιστικό. Στους μεγαλοφειλέτες (μεγάλες επιχειρήσεις, δημόσιο) παρέχεται η δυνατότητα καταβολής των οφειλών είτε εφάπαξ, με έκπτωση 80% επί των πρόσθετων τελών και λοιπών επιβαρύνσεων και προσαυξήσεων, είτε τμηματικά, μέχρι 96 μηνιαίες δόσεις, με έκπτωση 50%. Σύμφωνα με τη νέα ρύθμιση, για τους μεγαλοοφειλέτες του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ με συνολικό ποσό οφειλής άνω του 1.000.000,01 ευρώ παρέχεται εναλλακτικά, η δυνατότητα να ρυθμίσουν με τον προηγούμενο τρόπο το ποσό μέχρι του 1.000.000 ευρώ και για το πέραν αυτού αναστελλόταν επί 18μηνο η οποιαδήποτε καταβολή, με την προϋπόθεση της καταβολής του 8% του υπερβάλλοντος το 1.000.000 ευρώ ποσού. Μετά το τέλος της αναστολής το οφειλόμενο ποσό επιμεριζόταν σε 78 δόσεις. Οι οφειλές στο ΙΚΑ κάτω του 1.000.000 ευρώ δε ρυθμίζονταν.
Οι οφειλές αυτές στα ταμεία χρονολογούνται εδώ και πολλά χρόνια και, παρά τις προσαυξήσεις, ακόμη κι αν καταβληθούν, τα ταμεία θα εισπράξουν πολύ λιγότερα από τη σημερινή αξία των εισφορών, λόγω του πληθωρισμού.
Είναι γνωστό ότι όποιος οφείλει μικρά ποσά και δεν τα πληρώνει στα ταμεία, ιδιαίτερα στο ΙΚΑ αντιμετωπίζει αγωγές και καταδίκες. Οι μεγαλοφειλέτες δεν πλήρωναν και κανείς δεν τους ενόχλησε. Γιατί να πληρώσουν τώρα, αφού ξέρουν ότι τελικά οι οφειλές τους θα φορτωθούν και πάλι στους ασφαλισμένους; ’λλωστε ανά τακτά χρονικά διαστήματα οι κυβερνήσεις κάνουν τέτοιου είδους ρυθμίσεις, χωρίς αποτέλεσμα.
Η καταδίκη της χώρας να παραμένει στην Ε.Ε. έχει συνέπειες κατά συρροήν.
Υ.Γ.: Μετά την κατακραυγή που ξεσήκωσαν οι φωτογραφικές χαριστικές διατάξεις για τους 150 περίπου μεγαλοφειλέτες του ΙΚΑ, ο Τσιτουρίδης απέσυρε από το νομοσχέδιο αυτό τη δυνατότητα της 18μηνης αναστολής, διατηρώντας όλα τα υπόλοιπα.
Σε αντίβαρο, για τους 2.500 περίπου μικροφειλέτες πρόσθεσε τροπολογία, που μειώνει το ύψος της ελάχιστης δόσης οφειλών τους προς το ΙΚΑ από 150 σε 100 ευρώ. Τελικά, όλ αυτά επιβαρύνουν τα ταμεία, δηλ. τους ασφαλισμένους.
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό