Τις μέρες αυτές απεκαλύφθη ένα συγκλονιστικό γεγονός. Η εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» δημοσίευσε απόρρητο έγγραφο του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, με οδηγίες προς τους διπλωμάτες τους για το πώς θα μεθοδεύσουν τις ενέργειές τους, ώστε να εξαπατηθεί και παγιδευθεί η Ελλάδα και να επιτύχουν λύση του σκοπιανού ζητήματος σύμφωνα με τα μακροπρόθεσμα σχέδιά τους στην περιοχή, με προκάλυψη το νέο Ανάν, το θλιβερό κ. Νίμιτς.
Για πρώτη φορά οι διάχυτες εντυπώσεις και υποψίες επαληθεύονται επίσημα και πανηγυρικά. Και τα ΜΜΕ «μας» ουσιαστικά το «αγνόησαν»! Δύο μόνο εφημερίδες («Έθνος» και «Αδέσμευτος Τύπος») το προέβαλαν στην πρώτη σελίδα. Όσο για τα γνωστά κανάλια, αντί να ασχοληθούν με αναλύσεις, σχόλια, προτάσεις για το ρόλο του «στρατηγικού μας εταίρου» (!) που βυσσοδομεί εναντίον μας, για τις γελοιότητες των αμερικανοτραφών σκοπιανών, για την, επιτέλους, αποπομπή του ανεκδιήγητου Νίμιτς και της συνεργάτιδάς τους θυγατρός Μητσοτάκη, για το πού θα οδηγήσει η τυχόν αποδοχή του σύνθετου ονόματος, αυτά παίζουν με τα κόλπα του Εφραίμ και των συν αυτώ στη Βουλή, προσπαθώντας να αναπροσαρμόσουν το πολιτικό σκηνικό σύμφωνα με την επερχόμενη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Κατηγορία
Φύλλο 125 Νοεμβρίου 2008
Στις «εκλογές» που έγιναν στα κατεχόμενα πήραν μέρος μόνο κόμματα που είναι αρεστά στον τουρκικό στρατό, όπως συμβαίνει και στην Τουρκία. Από αυτά βγήκε πρώτο το κόμμα του Ταλάτ, επειδή εξυπηρετεί καλύτερα στη δεδομένη στιγμή την πολιτική της Τουρκίας και των Αγγλοαμερικανών προστατών της. Κόμματα όπως του Ντουρντουράν, που πριν τον Αττίλα εξέφραζαν σημαντικό μέρος των Τουρκοκυπρίων, σήμερα δια της βίας (βομβιστικές επιθέσεις κλπ.) έχουν τεθεί στο περιθώριο.
Με την προώθηση του «καλού» Ταλάτ στη θέση του «κακού» Ντενκτάς ως «προέδρου» της κατεχόμενης Κύπρου προσπαθούν να πετύχουν τη συναίνεση των Ελληνοκυπρίων στο σχέδιο Ανάν, δηλ. στη νομιμοποίηση και κατοχύρωση όσων πέτυχαν το 1974 με τη βία και την προετοιμασία του επόμενου σταδίου, του ελέγχου ολόκληρης της Κύπρου και του πλήρους αφελληνισμού της.
Ο Ταλάτ βαφτίστηκε από τα διεθνή και ελληνικά(!) ΜΜΕ ως «μετριοπαθής», με μοναδικό στοιχείο ότι (αντιθέτως προς τον προκάτοχο του) υποστήριξε το σχέδιο Ανάν! Ελπίζουν ότι με τον Ταλάτ ως συνομιλητή οι Ελληνοκύπριοι θα καμφθούν τελικά. Ουδείς «θυμάται» ότι ο Ταλάτ ήταν πρωτοπαλίκαρο του Αττίλα, βασανιστής αιχμαλώτων σε αστυνομικό σταθμό της Κερύνειας και μέχρι πριν λίγο στενός συνεργάτης του Ντενκτάς. Λένε ότι είναι «αριστερός» (!!) και το ΑΚΕΛ και ο ΣΥΝ έχουν φιλικές σχέσεις μαζί του!
Τα αγγλικά «σεμινάρια»
Ταυτόχρονα συνεχίζονται από τα διάφορα ινστιτούτα τα «σεμινάρια», μέσω των οποίων εξαγοράζονται συνειδήσεις και επιχειρείται επηρεασμός της ελληνοκυπριακής κοινής γνώμης, όπως αυτό που έγινε στη Αάρνακα 7-10 Φεβρουαρίου από το Wilton Park, που συνεργάζεται με το λόρδο Χάνεϊ και το Φόρεϊν Όφις. Το σημαντικό είναι ότι ακόμη και σ' αυτά τα σεμινάρια όλοι συμφωνούν ότι η Ε.Ε. δεν είναι δυνατό να προτείνει δική της λύση στο Κυπριακό, ούτε καν να μεσολαβήσει για κάποια λύση. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να χρηματοδοτεί τα σχέδια των Αγγλοαμερικανών.
Κι όμως στην Ελλάδα και την Κύπρο σύσσωμη σχεδόν η πολιτική ηγεσία βαυκαλίζεται ή συνειδητά παραπλανά ότι η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. θα συμβάλει στην προώθηση «ευρωπαϊκής» λύσης. Ακόμη και ο Β. Λυσσαρίδης (πολέμιος του σχεδίου Ανάν) τάσσεται υπέρ του ευρωσυντάγματος, θεωρώντας ότι η υπερψήφιση του βοηθάει την «ευρωπαϊκή» λύση.
Η οικονομική ενίσχυση των κατεχομένων
Ένα άλλο παραμύθι είναι ότι οι οικονομικές ενισχύσεις προς τα κατεχόμενα (ακόμη και από την Κυπριακή Δημοκρατία) «θα βελτιώσουν το βιοτικό επίπεδο των Τουρκοκυπρίων». Όμως: 1) Στα κατεχόμενα μόνο το 1 /3 του πληθυσμού είναι πλέον Τουρκοκύπριοι και τα 2/3 είναι έποικοι, άρα πρόκειται για βοήθεια προς τους εποίκους κυρίως. 2) Οι ενισχύσεις δε θα βελτιώσουν το βιοτικό επίπεδο, αλλά θα επιτρέψουν την επέλαση νέων κυμάτων εποίκων. Αλλωστε οι Τουρκοκύπριοι φεύγουν συνεχώς από την Κύπρο. Επομένως τα χρήματα που οι Έλληνες δίνουμε προς τα κατεχόμενα (ακόμη και με τις επισκέψεις μας εκεί) είναι τελικά φόρος υποτέλειας προς τον κατακτητή μας.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι Καραμανλής-Μολυβιάτης προσχώρησαν πλήρως στην πολιτική Γιωργάκη-Σημίτη. Απλώς τα ζεϊμπέκικα αντικαταστάθηκαν από τις κουμπαριές. Δεν είναι τυχαίο ότι το 2004 ήταν η πρώτη χρονιά που πραγματοποιήθηκαν εμπορικές ανταλλαγές μεταξύ Ελλάδας και κατεχομένων. Προϊόντα αξίας 184.000 δολαρίων πήγαν από την Ελλάδα στα κατεχόμενα και 32.000 δολαρίων αντιστρόφως. Ασήμαντα τα ποσά, αλλά τεράστιας σημασίας το γεγονός, το οποίο ανακοίνωσε ο Τουρκοκύπριος «υπουργός» οικονομικών και δημοσίευσε ο ελληνοκυπριακός τύπος και ουδείς αρμόδιος στην Ελλάδα και την Κύπρο θεώρησε ότι πρέπει να δώσει εξηγήσεις.
Το παρήγορο είναι ότι η ελεύθερη κυπριακή κοινωνία, αν και ανοργάνωτη και χωρίς επαρκή πολιτική έκφραση, διατηρεί σε μεγάλο βαθμό τον πατριωτισμό της και την αξιοπρέπεια της και προβάλλει τις αντιστάσεις της, όπως έδειξε και κατά το περσινό δημοψήφισμα.
Κατηγορία
Φύλλο 104 Μαΐου 2005
Θετικό σημάδι η ωραία εκδήλωση-συναυλία που διοργάνωσε το ΚΚΕ για το Μάνο Χατζηδάκη, παρότι δε συνοδεύτηκε με την αυτονόητη αυτοκριτική για τα όσα του καταμαρτυρούσε στο παρελθόν, ακόμη και για την αμφισβήτηση της καλλιτεχνικής του αξίας.
Κατηγορία
Φύλλο 124 Σεπτεμβρίου 2008
Στα χρόνια της χειρότερης εξάρτησης, μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, σε κάθε ελληνικό υπουργείο είχε το γραφείο του ένας Αμερικανός υπάλληλος, από τον οποίο έπαιρνε εντολές ο εκάστοτε (τύποις) υπουργός. Το 1947 ο αρχηγός της αμερικανικής αποστολής Πολ Πόρτερ χαστούκισε δημοσίως τον τότε υπουργό Συντονισμού (Οικονομίας) Στέφανο Στεφανόπουλο (μετέπειτα πρωθυπουργό των αποστατών!), επειδή διεφώνησε μαζί του σε κάποιο ζήτημα φορολογίας! (βλ. ΑΣΚΕ-2, σελ. 38)
Τα επόμενα χρόνια η εξάρτηση πήρε πιο διακριτική μορφή. Σήμερα, με την ένταξη στην ΕΟΚ/Ε.Ε., επανήλθαμε στην απροκάλυπτη εξάρτηση, με τις Βρυξέλες να αποφασίζουν για κάθε σημαντικό οικονομικό ή κοινωνικό ζήτημα. Η ελληνική κυβέρνηση και το ελληνικό κοινοβούλιο απλώς επικυρώνουν με προεδρικά διατάγματα και νόμους τις αποφάσεις των δυτικοευρωπαίων μεγαλοεπιχειρηματιών και των γραφειοκρατών της Ε.Ε. Ο «αρμόδιος» Έλληνας υπουργός συνήθως παρακολουθεί βουβός τις συνεδριάσεις του Συμβουλίου Υπουργών, κατά τις οποίες ο διορισμένος επίτροπος μεταφέρει τις εντολές της γραφειοκρατείας, δηλαδή των μεγάλων επιχειρηματιών και στη συνέχεια απλώς περιορίζεται στο ρόλο του ιμάντα διαβίβασης των αποφάσεων των ξένων. (βλ. ΑΣΚΕ-4, σελ. 13)
Αν και έχουν περάσει τρεις μήνες, είναι σημαντικό και το αναφέρουμε σαυτό το φύλλο της Ε. Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Αλέξ. Κοντός αυτοκαταργήθηκε ακόμη και από αυτό το ρόλο. Στις 18/4/08 η επίτροπος Γεωργίας της Ε.Ε. Μάριαν Φίσερ Μπόελ ήρθε στην Αθήνα, πήγε στο υπουργείο, έκατσε στην καρέκλα του υπουργού και δέχθηκε αντιπροσωπεία των καπνοπαραγωγών, που διαμαρτύρονται για τη μείωση κατά 50% από του χρόνου της κοινοτικής επιδότησης στα καπνά (σε 3 χρόνια χάνουν 570 εκατ. ευρώ). Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γ. Παπανδρέου, ο οποίος εσχάτως μετατράπηκε σε «υπερασπιστή των λαϊκών συμφερόντων», ζήτησε να συναντηθεί με την επίτροπο, για να στηρίξει τους καπνοπαραγωγούς, επαληθεύοντας «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο»!
Για την ιστορία: Η επίτροπος ξεκαθάρισε ότι η Επιτροπή (Κομισιόν) δεν αντιμετωπίζει αλλαγή της απόφασής της για τα καπνά. Λογικό, αφού στην ΕΟΚ/Ε.Ε. και το ευρώ της μας έβαλαν ακριβώς για να μας εκμεταλλεύονται αγριότερα. Το παράλογο είναι ότι, παρ όλη την ακρίβεια και την κοινωνική αναλγησία που επιβάλλει η Ε.Ε., ακόμη ο ελληνικός λαός δεν έχει απαιτήσει την αποχώρηση της πατρίδας μας από την Ε.Ε. Αλλά μάλλον η ώρα αυτή πλησιάζει.
Κατηγορία
Φύλλο 123 Ιουλίου 2008
Στα τελευταία 30 χρόνια ένας τεράστιος πλούτος συγκεντρώνεται σε λίγα εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη μας. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση για τον παγκόσμιο πλούτο, την τελευταία 10ετία ο αριθμός των φυσικών προσώπων με περιουσία μεγαλύτερη από 1 εκατομμύριο δολάρια αυξήθηκε από 4,5 σε 8,7 εκατομμύρια και η συνολική τους περιουσία από 16,6 τρισ. δολάρια σε 33,3 και υπολογίζονται να φτάσει τα 44,6 τρισ. δολάρια το 2010.
Έτσι οι «έχοντες και κατέχοντες» το 1980 συγκέντρωναν συνολική περιουσία το 109% του ετήσιου ακαθάριστου προϊόντος του έτους αυτού ολόκληρου του κόσμου, που έγινε το 1995 218% και το 2005 ανέβηκε στο 303%! Αυτό θα πει παγκοσμιοποίηση και ανεξέλεγκτος - αδίστακτος καπιταλισμός.
Στον αντίποδα, στα τελευταία 30 χρόνια, σύμφωνα με την έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, το μερίδιο των μισθών στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, έχει μειωθεί κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες στις ΗΠΑ και 13 ποσοστιαίες μονάδες στις 15 χώρες της Ε.Ε., της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης.
Έτσι πίσω από το «όχι» των Γάλλων και των Ολλανδών στο Ευρωσύνταγμα, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι εκφράζεται η δυσφορία για ολόκληρο το οικοδόμημα της Ε.Ε., την αποδυνάμωση του κοινωνικού κράτους, την υψηλή ανεργία και τη χαμηλή ανάπτυξη, για το δημοκρατικό έλλειμμα και την απροθυμία την ηγετών της Ε.Ε. για πολιτική χειραφέτηση από τις ΗΠΑ. Όλοι αρχίζουν να κατανοούν ότι τελικά Ευρωπαϊκή Ένωση σημαίνει ευημερία των κεφαλαιούχων και φτώχεια των εργαζομένων.
Κατηγορία
Φύλλο 117 Ιουλίου 2007
Στο μεσοδιάστημα μεταξύ δύο εκλογών η κυβέρνηση της Ν.Δ. κάνει χρήση της περιόδου χάριτος, που ήξερε ότι θα της δοθεί εν όψει Ολυμπιακών Αγώνων. Στο εσωτερικό μέτωπο κωλυσιεργεί, αποφεύγοντας να θίξει τα οξύτατα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα, ενώ στα εξωτερικά επικρατεί ανησυχία, καθώς δεν έχει διευκρινίσει πλήρως τις προθέσεις της. Σ' αυτό διευκολύνεται από τα σημάδια διάλυσης του ΠΑΣΟΚ και μεγάλου τμήματος της αριστεράς. Έτσι εύλογα οι πολίτες διαισθάνονται ότι οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις δεν ενδιαφέρονται να λύσουν τα προβλήματα τους και ότι ούτε καν θα τα συζητήσουν στην προεκλογική περίοδο.
Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την αναγκαία οικονομική απογραφή ως άλλοθι για νέα λιτότητα. Η επιχειρούμενη επανεξέταση αμαρτωλών υποθέσεων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι θα οδηγήσει τελικά στη συγκάλυψη των υπευθύνων. Οι συμβασιούχοι, ενώ προεκλογικά υπολογίστηκαν σε 250.000, με το Π.Δ. μειώνονται στο ελάχιστο. Οι κοινωνικές παροχές μεταφέρονται εν ευθέτω χρόνω και οι υπουργοί άρχισαν να ψελλίζουν για νέους φόρους. Ο ανταγωνισμός καλά κρατεί, προς όφελος των κερδοσκόπων και σε βάρος του λαού, με την κυβέρνηση να απορρίπτει τα πλαφόν, «διότι στρεβλώνουν την αγορά» και να στοχεύει και στην κατάργηση των αγορανομικών διατάξεων. Ακόμη και όταν παίρνει πρωτοβουλίες, πχ. πανωτόκια, δείχνει ότι δεν έχει διάθεση να λύσει τα προβλήματα.
Ως δικαιολογία προβάλλονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες, την ανάληψη των οποίων είχε ζητήσει και η Ν.Δ.. Όταν ο ελληνικός λαός αρχίσει να υφίσταται τις οικονομικές συνέπειες των Αγώνων, συμπληρωματικά με τις συνέπειες της άλλης «επιτυχίας», της ΟΝΕ, θα είναι αργά. Εκτός αυτών, «για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», η κυβέρνηση έθεσε τη χώρα υπό τον έλεγχο του NATO. Τα νησιά μας του Αιγαίου θα προστατεύονται από τουρκικά αεροπλάνα και πλοία!!
Στο Κυπριακό η κυβέρνηση της Ν.Δ. κράτησε μια γραμμή άμυνας. Αν και δέχτηκε το σχέδιο Ανάν, δεν αποδέχτηκε την τετραμερή στη Λουκέρνη και δεν εξεβίασε τους Ελληνοκύπριους. Κατά την επίσκεψη Ερτογάν, όμως, έδειξε ένα πολύ κακό πρόσωπο, όπως γράφουμε σε άλλο άρθρο. Στο εκκλησιαστικό κράτησε γενικά σωστή στάση.
Διάλυση στο ΠΑΣΟΚ
Στο ΠΑΣΟΚ ούτε το Ε.Γ. δε λειτουργεί. Ο Γιωργάκης προσπαθεί να παρακάμψει οποιοδήποτε μηχανισμό ή οργανωμένη ομάδα, δίνοντας μάχη κατά της, έστω τυπικής, εσωκομματικής δημοκρατίας. Η αναμενόμενη δεύτερη εκλογική ήττα θα επιφέρει περισσότερη γκρίνια, γιατί τα στελέχη δεν αντέχουν μακριά από την εξουσία, που ήταν ο συνεκτικός τους ιστός. Οι προσωπικές φιλοδοξίες έρχονται στην επιφάνεια, με πρώτες του υπερφίαλου Βενιζέλου. Οι διασπαστικές τάσεις εκδηλώνονται από εντελώς αναξιόπιστα πρόσωπα (Κατσανέβας, Αρσένης κλπ.) και γι' αυτό δεν ανησυχούν την ηγετική ομάδα.
Πάντως, έστω και διαλυμένο, το ΠΑΣΟΚ έδειξε το πρόσωπο του και με την προκλητική υποστήριξη του αγγλοαμερικανικού σχεδίου Ανάν για την Κύπρο και με την υποστήριξη της αμερικανοτουρκικής στρατηγικής στο εκκλησιαστικό.
Η αριστερά
Ο ΣΥΝ, ενώ έχει ως σημαία του τις δημοκρατικές διαδικασίες και την κομματική ανιδιοτέλεια, εκμεταλλεύτηκε τις συνεργαζόμενες μ' αυτόν δυνάμεις, κατάφερε οριακά να μπει στη Βουλή, με όλους τους βουλευτές δικούς του, και τώρα κατεβαίνει στις ευρωεκλογές μόνος του. Η στάση της πλειοψηφίας του ΣΥΝ στο σχέδιο Ανάν ήταν η χειρότερη όλων. Ζήτησε αναβολή, όπως το ΑΚΕΛ, που, αν απορριπτόταν, δήλωσε ότι υποστηρίζει το ΝΑΙ. Τότε ποια ήταν η διαπραγματευτική αξία του αιτήματος για αναβολή; Το χειρότερο είναι ότι ο πρόεδρος του δήλωσε ότι το κόμμα του θα πάρει θέση με «ευρωπαϊκά κριτήρια»!! Και πότε θα πάρει με ελληνικά, όταν στο Κυπριακό είναι ηλίου φαεινότερον ότι τα ευρωπαϊκά συμφέροντα ταυτίζονται με τα αμερικανοτουρκικά;
Η ευάριθμη αριστερή μειοψηφία του ΣΥΝ κάνει γνωστές τις θέσεις της μόνο στο στενό κύκλο των πολιτικοποιημένων της αριστεράς, γι' αυτό πρακτικά το αποτέλεσμα της ύπαρξης και της δράσης της είναι να δίνει τη δυνατότητα στην πλειοψηφία να υπηρετεί το σύστημα.
Το ΚΚΕ κράτησε συνεπή θέση στο σχέδιο Ανάν και στα άλλα ζητήματα και γι' αυτό αναμένεται να ενισχυθεί στις ευρωεκλογές. Δυστυχώς, εξακολουθεί να αντιμετωπίζει όλα τα θέματα μέσα από μια καθαρά κομματική λογική, να αρνείται να λειτουργήσει με όρους μαζικού κινήματος, γι' αυτό δε συμβάλλει στην επίλυση των σο|ϊαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα, .απλώς τα εκμεταλλεύεται, για να αποκομίσει κομματικά οφέλη. Το αδιέξοδο επιδεινώνεται από το γεγονός ότι δε διαφοροποιείται ιδεολογικά από τον «υπαρκτό σοσιαλισμό», που είναι τώρα και τυπικά ανύπαρκτος.
Σημαντική εξέλιξη ασφαλώς αποτελεί η πραξικοπηματική διάλυση του ΔΗΚΚΙ από τον ίδιο του τον πρόεδρο Δ. Τσοβόλα. Γιατί τότε διαμαρτυρόταν ότι κάποιοι άλλοι (το ΠΑΣΟΚ) προσπαθούσαν να το διαλύσουν; Πόσο τήρησε την υπόσχεση του ότι, και μετά τη διάλυση του ΔΗΚΚΙ, θα είναι παρών στους αγώνες, αφού έλαμψε δια της απουσίας του στη μεγάλη μάχη του δημοψηφίσματος στην Κύπρο;
Αυτή η κατάσταση στην αριστερά απογοητεύει πολύ κόσμο από τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα και οδηγεί μέρος αυτών στην ακροδεξιά. Στην Ελλάδα έχουμε επείγουσα ανάγκη από την επικράτηση μιας άλλης πολιτικής, που θα δίνει μια καλύτερη προοπτική για τον τόπο και θα εκφράζεται από πολιτικές δυνάμεις που το μοναδικό τους μέλημα να είναι το συμφέρον του ελληνικού λαού (μεταξύ αυτών, πιστεύουμε, και το ΑΣΚΕ). Οι ευρωεκλογές είναι μια ευκαιρία να γίνει ένα βήμα.
Κατηγορία
Φύλλο 98 Μαΐου 2004
Μετά την Αθήνα αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε και στη Θεσσαλονίκη την έκδοση του ΑΣΚΕ «Η Μακεδονία και το ψευδώνυμο του κράτους των Σκοπίων». Η εκδήλωση θα γίνει την Κυριακή 8 Φεβρουαρίου στις 11 το πρωί στη Νεάπολη, στην αίθουσα της Αυτόνομης Παρέμβασης Νεαπολιτών, Μουδανιών 2 και Α. Παπανδρέου.
Το πρώτο μέρος, με το σύντομο ιστορικό της Μακεδονίας, θα παρουσιάσει ο Γιάννης Τσιάφης, καθηγητής του Πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης, στέλεχος της «Χριστιανικής Δημοκρατίας». Το δεύτερο μέρος, με την παραχάραξη της ιστορίας και του πολιτισμού της Μακεδονίας, θα παρουσιάσει ο δημοσιογράφος - συγγραφέας Στέλιος Λεπτοκαρύδης, πρόεδρος της Ένωσης Περιοδικού Ηλεκτρονικού Τύπου. Το τρίτο μέρος, με τις διπλωματικές διεργασίες, θα παρουσιάσει ο τ. βουλευτής Θεσσαλονίκης Λευτέρης Κωνσταντινίδης. Το τέταρτο μέρος, με τις θέσεις και προτάσεις του ΑΣΚΕ, θα παρουσιάσει το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής Νίκος Καργόπουλος. Συντονιστής της εκδήλωσης θα είναι ο δημοσιογράφος Γαβριήλ Αβραμίδης.
Κατηγορία
Φύλλο 126 Ιανουαρίου 2009
Η πλήρης, πλέον, αλλαγή της αμερικάνικης πολιτικής μετά την 11ηΣεπτεμβρίου του 2001 επισφραγίζεται με την απόφασή τους να επέμβουν στο Ιράκ μονομερώς, χωρίς προσχήματα και χωρίς, πλην του θλιβερού Μπλέρ, συμμάχους.
Έχουμε γράψει σε προηγούμενο φύλλο της «Ε» ότι οι ΗΠΑ, με ενδεχόμενη απώλεια της Σαουδικής Αραβίας, μετά το Ιράν και το Ιράκ, θα έχουν χάσει τον έλεγχο του 80% των πετρελαίων που εξάγονται με πολύ φθηνές τιμές. Όπως δήλωσε άλλωστε ευθέως ο Αμερικανός υφυπουργός ’μυνας Πολ Γούλβοβιτς στην Τουρκία , οι ΗΠΑ ως μοναδική υπερδύναμη είναι αδιανόητο να μην ελέγχουν τις πηγές ενέργειας, που υπάρχουν στον κόσμο. Τα άλλα περί όπλων μαζικής καταστροφής του Ιράκ ή «αξόνων του κακού» κ.λ.π. είναι τόσο χοντροκομμένα, που δεν πείθουν ούτε τους αφελείς. Οι ίδιοι Αμερικανοί επιθεωρητές του ΟΗΕ δηλώνουν ότι το Ιράκ δε διαθέτει τέτοια όπλα και είναι πολύ δύσκολο να τα αποκτήσει στο μέλλον.
Η επέμβαση στο Ιράκ αφορά την ιδιοκτησία του μεγαλύτερου «βενζινάδικου» του πλανήτη, όπως εύστοχα έγραψαν οι Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς. Ο Σαντάμ , άλλωστε, ήταν το «αγαπημένο παιδί» των ΗΠΑ στον πόλεμο με το Ιράν. Επίσης σιωπηρά τον ενθάρρυναν για την εισβολή στο Κουβέϊτ, την οποία εν συνεχεία χρησιμοποίησαν ως πρόσχημα, για να εγκατασταθούν στρατιωτικά στην πλέον πετρελαιοφόρα περιοχή του κόσμου.Την ίδια ακριβώς πολιτική ακολούθησαν και με το Μιλόσεβιτς και με το Μπιν Λάντεν.
Οι αντιδράσεις μέσα στις ΗΠΑ είναι πολύ σοβαρές. Είναι πρωτοφανές ότι ο υπουργός Εξωτερικών τους Κόλιν Πάουελ δηλώνει ότι θα αποχωρήσει μετά το τέλος της τρέχουσας προεδρικής θητείας (σ.σ. να θυμηθούμε στην Ελλάδα τι έγινε με τον Αλ. Παπαδόπουλο). Επίσης αντίθεση στην επέμβαση εκφράζουν ανοικτά πολλοί γερουσιαστές, ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Ράμσεϊ Κλαρκ, ο στρατηγός Πολ Σκόουκροφτ (ο επικεφαλής της «καταιγίδας» της ερήμου) κ.λ.π., με αποτέλεσμα να μεταστρέφεται η, συνήθως καθοδηγούμενη από την κυβέρνηση, αμερικανική κοινή γνώμη. Τα αμερικανικά συμφέροντα που εκφράζονται μέσω του Στέϊτ Ντηπάρτμεντ, της Ρωσίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Κίνας, οι οποίες έχουν συνάψει ενεργειακές συμφωνίες με το Ιράκ, αντιτίθενται στην επέμβαση.
Ολ αυτά έχουν οδηγήσει την πολιτική μονομερούς επέμβασης των «γερακιών» σε αδιέξοδο.Την εξέλιξη αυτή είχαμε προβλέψει σε προηγούμενο φύλλο της «Ε», όπου είχαμε γράψει ότι όσο πιο απροκάλυπτα προσπαθούν οι ΗΠΑ να προωθούν τις θέσεις τους, σε τόσο μεγαλύτερο αδιέξοδο θα περιέρχονται.
Μπρος στο αδιέξοδο αυτό διαφαίνεται μια προσπάθεια εκ μέρους τους να διαπραγματευθούν με τους «ανταγωνιστές» τους τα «ποσοστά» ελέγχου των πετρελαίων του Ιράκ. Οι συνθήκες όμως (Παλαιστινιακό, αντιδράσεις των Αράβων, κεκτημένο των «ανταγωνιστών») δεν είναι προς το παρόν τουλάχιστον ευνοϊκές για τα «γεράκια».
Κατηγορία
Φύλλο 88 Σεπτεμβρίου 2002
Μετά την καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, ο νέος νόμος για την ίδρυση και λειτουργία των κολεγίων στη χώρα μας εξετάζεται και κρίνεται αυτές τις μέρες κατά πόσο συνάδει με το κοινοτικό δίκαιο. Έτσι στις Βρυξέλες η Κομισιόν ελέγχει τις λεπτομέρειες του νόμου και κατά πόσο εξυπηρετούνται οι απαιτήσεις των προστατευομένων της, παρά το γεγονός ότι το σκεπτικό του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, το οποίο εναρμονίζεται στη λογική της κινητικότητας ανθρώπων και αγαθών, έρχεται σε σύγκρουση με την αρχή που διέπει τις συνθήκες της Ε.Ε. ότι η εκπαίδευση ανήκει στη σφαίρα των εθνικών πολιτικών και στην αρμοδιότητα των εθνικών κυβερνήσεων.
Καταντήσαμε η Ελλάδα να αδυνατεί να ελέγξει την ποιότητα των σπουδών, γιατί αυτό είναι αρμοδιότητα της ξένης χώρας, που εκδίδει τον τίτλο. Ένα αγγλικό π.χ. κολέγιο μπορεί μέσα στη χώρα μας να απαιτεί το πτυχίο του να έχει αναγνώριση και ισοτιμία με ενός ελληνικού πανεπιστημίου.
Έτσι φυσικά απαξιώνονται τα δημόσια πανεπιστήμια, εξισώνονται επαγγελματικά δικαιώματα με απαράδεκτο τρόπο και ωθούνται φοιτητές και πανεπιστημιακή κοινότητα (που έχει τεράστιες ευθύνες για την ποιότητα σπουδών και για την στήριξη των πολιτικών της Ε.Ε., της οποίας εισπράττει τα κονδύλια), σε αντιδράσεις σε συνδικαλιστικό, νομικό και πολιτικό επίπεδο.
Η πλήρης ισοπέδωση των αξιών της παιδείας στην Ε.Ε. και η εμπορευματοποίησή της, αναδεικνύεται ως ο βασικός κανόνας του παιχνιδιού. Ανοίγει ο δρόμος για την κατάργηση της δημόσιας δωρεάν παιδείας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που διαφυλάσσει το Σύνταγμα, αφού η εκπαίδευση αντιμετωπίζεται πλέον ως απλό εμπόρευμα ή παρεχόμενη υπηρεσία. Είναι υποχρέωση της κυβέρνησης να υπερασπιστεί τον πολιτισμό, την παιδεία και την ελευθερία μας. Πόσο επίκαιρο είναι το σύνθημα του Πολυτεχνείου.
«Ψωμί Παιδεία Ελευθερία»!!
Κατηγορία
Φύλλο 125 Νοεμβρίου 2008
Τον τελευταίο καιρό πολύς λόγος γίνεται για τα κατορθώματα δικαστών και κληρικών όλων των βαθμίδων. Ποταμοί αποκαλύψεων, λεπτομερείς περιγραφές, φωτογραφίες και ενοχοποιητικές συνομιλίες σε κασέτες, ένας συνεχής πόλεμος για την τηλεθέαση και τις εντυπώσεις. Όμως όλοι οι εμπλεκόμενοι δημοσιογράφοι παραδέχονται πως τα στοιχεία υπήρχαν εδώ και χρόνια, οι ένοχοι εδώ και δεκαετίες δρούσαν ανενόχλητοι, με την ανοχή και συγκάλυψη όλων των υπολοίπων. Δρουν και παραμένουν ακόμη και τώρα παρά τις αποκαλύψεις και την κατακραυγή. Ο κ Πάγκαλος παραδέχτηκε πως όλοι οι «ενδιαφερόμενοι» γνωρίζουν τα παραδικαστικά κυκλώματα που λυμαίνονται την δικαιοσύνη. Όμως, ο νόμος της σιωπής και οι ασφαλιστικές δικλείδες απαγόρευαν κάθε προσπάθεια αποκάλυψης της δυσωδίας και της διαπλοκής.
Τι συνέβη ξαφνικά και άνοιξαν όλοι οι οχετοί μαζί; Γιατί κάποιοι αποφάσισαν να καθαρίσουν τους στάβλους του Αυγείου; Μήπως τους έπιασε ο πόνος για την Εκκλησία ή τη Δικαιοσύνη; Φυσικά όχι. Η κρίση των θεσμών είναι ένα ενορχηστρωμένο παιχνίδι με λίγο πολύ φανερούς σκοπούς. Αφ ενός τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από τα μεγάλα προβλήματα του τόπου, αυτά που υπάρχουν και αυτά που έρχονται, εσωτερικά και εξωτερικά, και αφ ετέρου τη φίμωση κάποιων φωνών που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν προβλήματα σ αυτούς που θα τα διαχειριστούν. Η ονομασία των Σκοπίων, οι ελληνοτουρκικές και οι ευρωτουρκικές σχέσεις, το Κυπριακό και το Αιγαίο είναι μερικά από τα ανοιχτά θέματα, που θα διαπραγματευτούν το επόμενο διάστημα. Η Εκκλησία στο παρελθόν είχε αντιδράσει, η Δικαιοσύνη μπορεί να φέρει αντιρρήσεις στο θέμα του ευρωσυντάγματος και σε άλλα νομικά θέματα. Πρέπει λοιπόν να αποδυναμωθούν για να σωπάσουν . Έστω και με την απαξίωσή τους.
Το πιο αστείο στην υπόθεση είναι ότι οι πρωτεργάτες της επίθεσης κατά της Εκκλησίας είναι εκείνοι που βοήθησαν τον Αρχιεπίσκοπο να εκλεγεί. Ότι αυτοί που παραληρούν κατά των έκδοτων σε «αφύσικες» ηδονές είναι οι ίδιοι που κατηγορούσαν το Χριστόδουλο για ρατσισμό, όταν μιλούσε για το ... κουσούρι! Όσο για το ποιοι καταθέτουν παχυλές καταθέσεις στο εξωτερικό και off shore εταιρίες ακόμη και τα νήπια γνωρίζουν.
Αυτό δε σημαίνει βέβαια πως όλοι αυτοί που εκμεταλλεύονται το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού, πλουτίζοντας, πρέπει να παραμείνουν και να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους, ούτε οι επίορκοι δικαστές, που εκμεταλλεύονται τη δύναμη του θεσμού που υπηρετούν, πρέπει να μείνουν ατιμώρητοι. Η αυτοκάθαρση, βέβαια, είναι ουτοπία, διότι αν ήταν δυνατή δε θα περίμενε τις αποκαλύψεις για να ενεργοποιηθεί. Μόνο η σωστή λειτουργία της Δημοκρατίας θα μπορούσε να μας προφυλάξει από τέτοιες καταστάσεις. Όμως εκεί είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα, διότι η μεγαλύτερη διαφθορά και διαπλοκή αφορά τους πολιτικούς και τους χρυσοκάνθαρους «δημοσιογράφους», για τους οποίους τίποτα δεν αποκαλύφθηκε. Πολλές διαπιστώσεις και υπαινιγμοί γίνονται συνεχώς, αλλά καμία ουσιαστική παρέμβαση, καμία πραγματική αποκάλυψη δεν αγγίζει τους πολιτικούς, κανένας δε σηκώνει το καπάκι του οχετού της πραγματικής διαπλοκής και των ληστών του δημοσίου χρήματος, που πλούτισαν «υπηρετώντας» τον λαό, με την εντολή του!
Κατηγορία
Φύλλο 103 Μαρτίου 2005
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό