Δεν παίζεται ο Μητσοτάκης, ακόμη και στα 85 του). Μπορεί να λέει και να ζητάει τα πιο παράλογα πράγματα με τον πιο φυσικό τρόπο, αν έτσι τον συμφέρει.
Στην τελευταία του δήλωση (30/9) ζητάει να μη συσταθεί Εξεταστική Επιτροπή για τις ευθύνες υπουργών του ΠΑΣΟΚ, με το αιτιολογικό ότι η κατάσταση της οικονομίας είναι πολύ κακή!! Μα πότε θα τους ζητούσαμε ευθύνες; Αν ήταν καλή;
Συνεχίζοντας ζήτησε εκλογές την άνοιξη, αν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δε συμφωνήσουν για την οικονομία!! Πού βλέπει να διαφωνούν; Έτσι κι αλιώς οι Βρυξέλες αποφασίζουν. Αλλά κι αν διαφέρουν, θα έπρεπε, όποτε σε μια χώρα τα δύο μεγαλύτερα κόμματα διαφωνούν για την οικονομική πολιτική, να γίνονται εκλογές, δηλ. κάθε μέρα!
Πάντως, πίσω από τους μητσοτακικούς παραλογισμούς κρύβονται τρελά σενάρια, που προωθούν όσοι τον στηρίζουν, που προβλέπουν ανατροπή του Καραμανλή μέχρι το τέλος του χρόνου(!), μεταβατική κυβέρνηση Χριστοδουλάκη, εκλογή του Μητσοτάκη στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας (μπρρ!!), για. την οποία λένε ότι έχει ήδη εξασφαλίσει 175 βουλευτές(!) και στη συνέχεια προώθηση της Ντόρας στην πρωθυπουργία! Κι όλ' αυτά χωρίς εκλογές! Δηλαδή ζητάει εκλογές, για να μη γίνουν εκλογές! ’παιχτος!!
Κατηγορία
Φύλλο 100 Σεπτεμβρίου 2004
Στα τελευταία 30 χρόνια ένας τεράστιος πλούτος συγκεντρώνεται σε λίγα εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη μας. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση για τον παγκόσμιο πλούτο, την τελευταία 10ετία ο αριθμός των φυσικών προσώπων με περιουσία μεγαλύτερη από 1 εκατομμύριο δολάρια αυξήθηκε από 4,5 σε 8,7 εκατομμύρια και η συνολική τους περιουσία από 16,6 τρισ. δολάρια σε 33,3 και υπολογίζονται να φτάσει τα 44,6 τρισ. δολάρια το 2010.
Έτσι οι «έχοντες και κατέχοντες» το 1980 συγκέντρωναν συνολική περιουσία το 109% του ετήσιου ακαθάριστου προϊόντος του έτους αυτού ολόκληρου του κόσμου, που έγινε το 1995 218% και το 2005 ανέβηκε στο 303%! Αυτό θα πει παγκοσμιοποίηση και ανεξέλεγκτος - αδίστακτος καπιταλισμός.
Στον αντίποδα, στα τελευταία 30 χρόνια, σύμφωνα με την έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, το μερίδιο των μισθών στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, έχει μειωθεί κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες στις ΗΠΑ και 13 ποσοστιαίες μονάδες στις 15 χώρες της Ε.Ε., της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης.
Έτσι πίσω από το «όχι» των Γάλλων και των Ολλανδών στο Ευρωσύνταγμα, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι εκφράζεται η δυσφορία για ολόκληρο το οικοδόμημα της Ε.Ε., την αποδυνάμωση του κοινωνικού κράτους, την υψηλή ανεργία και τη χαμηλή ανάπτυξη, για το δημοκρατικό έλλειμμα και την απροθυμία την ηγετών της Ε.Ε. για πολιτική χειραφέτηση από τις ΗΠΑ. Όλοι αρχίζουν να κατανοούν ότι τελικά Ευρωπαϊκή Ένωση σημαίνει ευημερία των κεφαλαιούχων και φτώχεια των εργαζομένων.
Κατηγορία
Φύλλο 117 Ιουλίου 2007
Η θέση του ΑΣΚΕ για την «Αποκέντρωση και Περιφέρειες» έχει γραφεί στην «Ενημέρωση» (αρ. φ. 132, Ιανουάριος 2010), όταν ελέγετο ότι η νέα κυβέρνηση θα προχωρούσε στην αναδιάρθρωση των ΟΤΑ και, φυσικά, ισχύει ως έχει.
Επειδή, όμως, συζητείται (όταν γράφονται οι γραμμές αυτές) στη Βουλή και θα γίνει νόμος, ως φαίνεται, του κράτους (με ψήφους μόνο του ΠΑΣΟΚ), κρίθηκε σκόπιμο να προσθέσουμε λίγα λόγια, τώρα μάλιστα που η κυβέρνηση της οικογένειας (family) Παπανδρέου έχει πλέον πλήρως αποκαλυφθεί.
Η αποκέντρωση, γενικά, όπως έχουμε κατ επανάληψη υποστηρίξει, είναι πορεία προοδευτική για πολλούς λόγους. Και τα καλύτερα, όμως, σχέδια εξαρτούν την εφαρμογή τους από τις περιστάσεις και κρίνονται ως προς τις προθέσεις και τα αποτελέσματα από αυτούς που τα προωθούν.
Έτσι, αποκέντρωση σήμερα, από μια τέτοια κυβέρνηση και τέτοιο, κατοχικό, πρωθυπουργό εκ προοιμίου μόνο κινδύνους εγκυμονεί και μόνο προς πληρέστερη Δημοκρατία και
ανάπτυξη(!) δεν οδηγεί. Αντίθετα οδηγεί σε συγκεντρωτικές διοικήσεις, που κατ ευφημισμό αποκαλούνται Αυτοδιοίκηση, όλο και πιο μακριά από τους πολίτες. Και δε χρειάζεται να αναλύσουμε εδώ ποιοι κίνδυνοι, ιδίως στην περιφέρεια, μας απειλούν από τη Νέα Τάξη των ΗΠΑ και Ε,Ε, ούτε να σκιαγραφήσουμε το ποιόν και τους στόχους της νέας «κυβέρνησης». Θα αρκεστούμε μόνο σε μερικά αποσπάσματα της «εισηγητικής έκθεσης» και σε κάποια άρθρα του νομοσχεδίου, που αρκούν να καταδείξουν περί τίνος πρόκειται.
«Η Νέα Αρχικτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης»- «Καλλικράτης»
«Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την πολύπλευρη κρίση ως ευκαιρία για μια νέα κ.λπ.», μας λέει ο υπουργός. Ώστε, έτσι, λοιπόν. Η «πολύπλευρη κρίση» εκλαμβάνεται ως ευκαιρία για την προώθηση των στόχων του κατοχικού πρωθυπουργού!! Το ίδιο ακριβώς διατυμπανίζουν οι ΗΠΑ και Ε.Ε. προς τους επιθετικούς γείτονές μας, ότι δηλ. τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία να «λύσουν» τα προβλήματά τους με τη χώρα μας
Η «εισηγητική έκθεση» του νομοσχεδίου, μέσα στην ακατάσχετη φλυαρία της αναφέρεται συνεχώς στην προσήλωσή της στον πολίτη, στη διεύρυνση και εμβάθυνση της δημοκρατίας, στην προσέγγισή του προς τις εξουσίες κ.λπ., όμως ομολογείται(!) ότι: «2 (είναι) οι πρωταρχικοί στόχοι της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης, δηλ. η ενθάρρυνση της συμμετοχής στην ευρωπαϊκή διαδικασία και η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της κοινοτικής δράσης. Γι αυτό το σχέδιο νόμου προβλέπει και για τους δύο βαθμούς αυτοδιοίκησης τη δυνατότητα συμμετοχής σε ευρωπαϊκούς ομίλους εδαφικής συνεργασίας»!! Ομολογείται έτσι, ορθά κοφτά, ότι οι «πρωταρχικοί στόχοι» του Καλλικράτη είναι
η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της κοινοτικής δράσης, δηλ. της Ε.Ε., που στόχο της έχει τη διάλυση των εθνών-κρατών και την κατίσχυση της Νέας Τάξης.
Και παρακάτω: « Η δευτεροβάθμια διοίκηση στα όρια των νομών (που καταργούνται) αποδείχθηκε ότι δυσκολεύει την αποτελεσματικότερη συμμετοχή στα ευρωπαϊκά όργανα, όπως στην Επιτροπή Περιφερειών»(!!) κι έτσι τώρα τη
διευκολύνει, με πλήρη παράκαμψη του κράτους
Οι αρμοδιότητες των 3 βαθμών Αυτοδιοίκησης είναι έτσι διατυπωμένες ώστε: «Ο Καλλικράτης στοχεύει στην αντιμετώπιση προβλημάτων επικαλύψεων αρμοδιοτήτων, τις αντιφατικές και αντικρουόμενες αποφάσεις κ.λπ.» και γι αυτό (λέει παρακάτω) «οι σχέσεις (Διοίκησης, Περιφέρειας, Δήμων) που καθιερώνονται δεν έχουν ιεραρχικό αλλά συνεργατικό και συμπληρωματικό χαρακτήρα». Πλήρες μπάχαλο, δηλαδή, που θα γίνεται εντονότερο με την προσθήκη και της επικαλούμενης «Επικουρότητας», δηλ. της εμπλοκής άλλων αρχών, όποτε το κρίνουν αναγκαίο.
Ομολογείται ταπεινόφρονα για το (δικό τους!) «Καποδίστρια» ότι «η Πολιτεία δε στήριξε ουσιαστικά τους νέους (τότε) ΟΤΑ [
], με αποτέλεσμα το κάθε βήμα να μένει μετέωρο», ενώ τώρα, προφανώς, θα στηρίξει η «Πολιτεία» το «κάθε βήμα» του Καλλικράτη
Δε χρειάζεται να σχολιασθούν αστειότητες του τύπου «προηγήθηκε ευρύτατη διαβούλευση, με αποτέλεσμα να υπάρχει και ευρύτατη σύμπνοια»(!), την ώρα που είναι ανάστατη ολόκληρη η χώρα διαμαρτυρόμενη ή «συνοδεύεται με την ενίσχυση της υπόστασης του χωριού και της γειτονιάς ως ζωντανών κυττάρων της τοπικής κοινωνίας»(!!), όταν καταργούνται οι παλιές Κοινότητες και οι Δήμοι και οι κάτοικοι των χωριών και των πόλεων πρέπει να καταφεύγουν στις πρωτεύουσες των (γιγαντωμένων ) Δήμων και Περιφερειών και για τις πιο ασήμαντες υποθέσεις τους.
Εξοικονόμηση πόρων ή
Μετά τα πολλά ηχηρά περί δημοκρατίας πολίτη, ανάπτυξης κ.λπ. ομολογεί ταπεινά(;) ότι « Η Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης της Αποκεντρωμένης Διοίκησης αποσκοπεί στην εξοικονόμηση πόρων»(!). Έτσι αποσαφηνίζεται γιατί θεωρεί η «κυβέρνηση» την «πολύπλευρη κρίση» ως ευκαιρία. Με το δέλεαρ της «εξοικονόμησης πόρων» ελπίζει να περάσει ανώδυνα τους πραγματικούς στόχους της, χωρίς, φυσικά, να εξοικονομηθούν πόροι
(το αντίθετο, μάλιστα).
Ποιοι είναι, λοιπόν, οι στόχοι του «Καλλικράτη»;
Δε χρειάζεται λεπτομερής ανάγνωση των 300 περ. άρθρων του νέου νόμου. Μια απλή ματιά αρκεί για να καταφανούν οι πραγματικές στοχεύσεις.
-Απομάκρυνση του πολίτη από τη συμμετοχή στην παραδοσιακά ελληνική κοινότητα και είσοδο των διάφορων ΜΚΟ (κοινωνία των πολιτών), που θα εκτελούν πειθήνια τις εντολές των χρηματοδοτών τους
-Εγκατάλειψη των χωριών από τους απολυμένους (ευελπιστούν στις 150.000) των ΟΤΑ και των δημοτικών επιχειρήσεων και την κατάληψή τους από τους μετανάστες
-Ιδιωτικοποίηση Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας (που ανατίθεται στους Δήμους) και αυτόνομα προγράμματα σπουδών ανά Περιφέρεια, για θρίαμβο των διαφόρων Ρεπούσηδων.
-’νοιγμα των αυτόνομων Περιφερειών σε ξένους (και γείτονες;) παρόχους και δανειστές (θα μπορούν να δανείζονται ελεύθερα
) με υποσχέσεις για «χρυσά κουτάλια» και διευκόλυνση έτσι μελλοντικών εκβιασμών και αποσπάσεων, με την κατάλληλη προπαγάνδα και υποδαύλιση τοπικών διαφορών. Οι κίνδυνοι για Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο, Κρήτη είναι ήδη εμφανείς.
-Και, βραχυπρόθεσμα, με την κατάλληλη κοπτορραπτική στα όρια των Δήμων να κερδίσουν τις Δημοτικές Εκλογές και αργότερα, αν περάσουν το νέο εκλογικό νόμο, τις μονοεδρικές βουλευτικές.Όνειρα όλα αυτά
Κατηγορία
Φύλλο 134 Ιουνίου 2010
Απίστευτα πράγματα γίνονται στην Εθνική Τράπεζα του κ. Αράπογλου. Ξεπούλησε μισοτιμής τις κερδοφόρες θυγατρικές της στις ΗΠΑ, τον Καναδά και τη Ν. Αφρική, στις οποίες εμπιστευόταν η ελληνική ομογένεια τις αποταμιεύσεις της (άρα αποτελούσαν και μοχλό πίεσης προς τις κυβερνήσεις των χωρών αυτών) και αγόρασε την τουρκική Finansbank, έναντι του τεράστιου ποσού των 3 δισ. ευρώ (που θα φτάσουν τα 4,5), όταν 3 δισ. είναι τα ίδια κεφάλαια της τράπεζας!
Με την αγορά αυτή η Εθνική θα αναγκαστεί να αυξήσει τα κεφάλαιά της και οι ξένοι μέτοχοι θα ξεπεράσουν το 50%, δηλ. η τράπεζα ιδιωτικο-ποιείται και περνάει στα χέρια ξένων. Πολλοί μιλούν για τον ύποπτο ρόλο που παίζει η Citibank στην όλη υπόθεση.
Με αυτό το ποσό θα μπορούσε η Εθνική να αγοράσει την Εμπορική (που πωλείται σε ξένους). Το ποσό αγοράς κρίνεται υπερβολικό για τη συγκεκριμένη τράπεζα. Υπάρχουν, όμως, και πολιτικά ζητήματα. Γιατί έγινε αυτή η επένδυση σε μια χώρα με τόσο ασταθή οικονομία; Δεν αποκτά η Τουρκία ένα επιπλέον μέσο εκβιασμού της Ελλάδας, αφού σε μια πιθανή κρίση οι Τούρκοι θα απειλούν ότι θα σηκώσουν τις καταθέσεις τους; Και, τελικά, πώς μπορεί η Ελλάδα να ισχυρίζεται πειστικά ότι απειλείται από την Τουρκία με τέτοια επένδυση;
Τα κατορθώματα της Εθνικής δε σταματούν εδώ. Μαζί με την ΙΝΤΡΑΚΟΜ του κ. Κόκκαλη ήταν μεγάλοι χορηγοί συνεδρίου που έγινε στα Σκόπια, στα διαφημηστικά φυλλάδια του οποίου το γειτονικό κράτος αποκαλούνταν «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ούτε η τράπεζα ούτε η εταιρία θεώρησαν υποχρέωσή τους όχι να αποσύρουν τη χορηγία, αλλά ούτε καν να διαμαρτυρηθούν.
Οι ελληνικές επιχειρήσεις
Όπως αναφέρει το «Παρόν» της 7/5/06, οι ελληνικές επιχειρήσεις που σήμερα μπορούν και στέκονται στο διεθνή ανταγωνισμό είναι μόλις 60-80. Όμως, πωλούνται συνεχώς σε ξένους, με ρυθμό 10-15 κάθε χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι σε λίγα χρόνια δε θα υπάρχει ούτε μία ελληνική επιχείρηση τέτοιας κλίμακας.
Οι εργολάβοι του ανθελληνισμού
Τον Ανδρέα Πολιτάκη, «οραματιστή» της «ελληνοτουρκικής προσέγγισης», δηλ. της μετατροπής της Ελλάδας σε δορυφόρο της Τουρκίας, τίμησαν τα γνωστά «άνθη» της δημόσιας ζωής: Κ. Μητσοτάκης, Λ. Κύρκος, Κ. Ζέππος (ο πρέσβης-ποίου;), Σ. Φυντανίδης (ο κολοσσός της δημοσιογραφίας-κατά δήλωσιν της συζύγου του, που περιφρονεί το «λαουτζίκο» της Ελλάδας κλπ.
Οι αργυρώνητες πένες αδημονούν
Υπάρχουν αξιόπιστα σημάδια, που οδηγούν σε συμπέρασμα επίθεσης ή όχι του Μπους και της λοιπής συμμορίας κατά του Ιράν. Είναι οι δημοσιογράφοι-παπαγάλοι, που επαγγέλλονται την προετοιμασία της κοινής γνώμης για εξωραϊσμό των γκανγκστερικών «ειρηνικών, δημοκρατικών, εκπολιτιστικών» επιδρομών.
Εδώ και δύο μήνες σε διάφορα έντυπα άρχισαν τις προειδοποιητικές βολές, τώρα όμως βρίσκονται σε στάση αδημονούσας προσμονής, μια που τα αφεντικά τους διστάζουν.
Στο αναμεταξύ θα τους προτείναμε να γράψουν για τα εκατομμύρια Πορτογάλων κλπ., που συρρέουν να τιμήσουν την 89η επέτειο της εμφάνισης της Παναγίας σε 3 παιδιά στη Φατίμα!!! Κι ακόμη, κατά συνειρμό, ας γράψουν για τους χιλιάδες βιασμούς παιδιών στις «πολιτισμένες» χώρες της Β. Ευρώπης, όπου μια αμερικάνικη επιδρομή, εκπολιτιστικού στόχου, βεβαίως, θα ήταν πολύ καλή ιδέα. Υπάρχουν κι εκεί πετρέλαια.
Κατηγορία
Φύλλο 110 Μαΐου 2006
Το πιο καταστροφικό χτύπημα στην ελπίδα για ελευθερία είναι να αλληλοσκοτώνονται εκείνοι που πάλεψαν γι αυτήν. Ο Δ. Σολωμός στον ύμνο στην ελευθερία λέει ότι «έθνη που μισούνται ανάμεσό τους, δεν τους πρέπει ελευθερία», για να τονίσει την τραγική πλευρά της διχόνοιας. Τι είναι τελικά αυτό που βλέπουμε στην Παλαιστίνη, στην λωρίδα της Γάζας;
Ο ρόλος ΗΠΑ και Ισραήλ
Σημαντικό ή μάλλον καθοριστικό ρόλο στον παλαιστινιακό εμφύλιο παίζουν το Ισραήλ και η Δύση. Αυτό τόνισε στη μυστική έκθεση-βόμβα, ο απερχόμενος ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ, Αλβάρο ντε Σότο. Επέρριψε ευθύνες σε ΗΠΑ και Ισραήλ, που επιβάλλοντας εμπάργκο στους Παλαιστίνιους μετά τη νίκη της Χαμάς, τιμώρησαν ένα λαό υπό κατοχή, γιατί ελεύθερα και αβίαστα εξέλεξε μια κυβέρνηση, μη αρεστή σ αυτούς. Τόνισε ρητά ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες εξώθησαν τη Χαμάς και τη Φατάχ στη σύγκρουση, αναφέροντας ότι ανώτατος Αμερικανός διπλωμάτης υποδέχτηκε τις ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ δυο οργανώσεων με το σχόλιο: «Μου αρέσει αυτή η βία». Εξάλλου ο βρετανικός Economist απεκάλυψε ότι οι Αμερικανοί δαπάνησαν τελευταία 59 εκατομμύρια δολάρια, για εξοπλισμό και εκπαίδευση της προεδρικής φρουράς του Αμπάς, με αποστολή την εξόντωση του ενόπλου τμήματος της Χαμάς.
Ο Παλαιστίνιος Πρόεδρος Αμπάς και ο ισχυρός άνδρας της Φατάχ Μοχάμεντ Νταχλάν, που έχει τη στήριξη του Ισραήλ και των ΗΠΑ, άσκησαν πιέσεις στη Χαμάς ν αναγνωρίσει το Ισραήλ. Οι οπαδοί της Χαμάς αλλά και η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών της Φατάχ απέρριψαν ασυζητητί αυτή την ξεκάθαρα κατευθυνόμενη πρόταση, που επιχειρεί την πλήρη κατάργηση των δημοκρατικών κανόνων, την επιβολή μιας έξωθεν αρεστής ολιγαρχίας σε μια διχασμένη κοινωνία, σ έναν εξουθενωμένο λαό. Έτσι φτάσαμε στον αλληλοσπαραγμό των Παλαιστινίων.
Η ενότητα προϋπόθεση για την απελευθέρωση
Η τακτική του διαίρει και βασίλευε δεν είναι καινούργια. Την έχει ζήσει και ο ελληνικός λαός μετά το τέλος του 2ου παγκόσμιου πολέμου από τους φίλους μας ’γγλους και Αμερικάνους, με τη σύμπραξη της τότε ΕΣΣΔ. Κάθε τέτοια σύγκρουση αφήνει πληγές που δύσκολα κλείνουν. Οι Παλαιστίνιοι έχουν μακρά ιστορική παράδοση αγώνων. Κάθε γενιά έπρεπε να τα βάλει με τους Βρετανούς αποικιοκράτες, τους δυτικόδουλους ’ραβες, τους Ισραηλινούς και τους Αμερικάνους. Μπορούν και τώρα να ξεπεράσουν τις δυσκολίες και να ζήσουν ειρηνικά στη δική τους πατρίδα, ελεύθεροι και χωρίς ξένες επιρροές.
Κατηγορία
Φύλλο 117 Ιουλίου 2007
Αφού καταστράφηκε με τους μηχανισμούς και τους θεσμούς της ΕΟΚ-Ε.Ε. σχεδόν κάθε δυνατότητα παραγωγής ελληνικών ανταγωνιστικών αγαθών, ώστε να σταθεί στα πόδια της η ελληνική οικονομία, το μόνο πια που μας «επιτρέπουν» είναι να ζούμε με δανεικά. Ιδού λοιπόν τα αποτελέσματα.
Tο 2005 τα δανεικά μόνο των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων (εξαιρούμε τον κρατικό δανεισμό) ξεπέρασαν τα 22 δισ. ευρώ. Παρήγαγαν δηλ. το 12,2% του ΑΕΠ. Tα ελληνικά νοικοκυριά δανείστηκαν (στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια, πιστωτικές καρτες κ.λ.π.) συνολικά 16,3 δισ. ευρώ, ποσόν που αντιστοιχεί στο 9% του ΑΕΠ.
Το συνολικό χρέος επιχειρήσεων και νοικοκυριών έφτασε στο τέλος του 2005 τα 140,176 δισ. ευρώ, υπερβαίνοντας το 77,7% του ΑΕΠ, από 70,7% που ήταν το 2004 και 61% το 2002. Το μέσο υπόλοιπο χρέους από όλα τα
δάνεια ανά νοικοκυριό έφτασε τα 19.600 ευρώ το 2005, από 15.500 ευρώ που ήταν το 2002, όταν το μέσο εισόδημα ανά κάτοικο είναι 14.000 ευρώ. Χρέη έχει περίπου το 48 % των ελληνικών νοικοκυριών.
Αν δεν υπήρχε αυτός ο υπερδανεισμός κράτους και ιδιωτών, η πολυδιαφημισμένη τα τελευταία χρόνια (ιδιαίτερα επί Σημίτη) αύξηση του ΑΕΠ κατά 4% έως 4,5% θά ήταν στην πραγματικότητα μείωση.
«Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, για την παραγωγή μιας μονάδος εθνικού εισοδήματος στη χώρα μας, δημιουργείται συνολικό ακαθάριστο χρέος πέντε μονάδων. Στο τελευταίο περιλαμβάνονται όχι μόνον το πολυσυζητημένο χρέος του δημόσιου τομέα, αλλά και εκείνο του ιδιωτικού, όπως επίσης οι καθαρές ευρωπαϊκές απολήψεις και γενικότερα οι κεφαλαιικές υποχρεώσεις του συνόλου της οικονομίας έναντι του εξωτερικού. Για την πραγματοποίηση αυξητικού ρυθμού 4% του εθνικού εισοδήματος, το εξωτερικό έλλειμμα της χώρας διευρύνεται με ρυθμό 8% του εθνικού εισοδήματος. Εάν ληφθεί υπόψη ο αυξητικός ρυθμός των χρεών, τότε η πραγματική αύξηση του εθνικού εισοδήματος αποδεικνύεται αρνητική.» Κώστας Βεργόπουλος, ΚΥΡ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 12-6-2005.
Αυτήν την «ανάπτυξη» εννοούν οι ευρωπαϊστές, δηλ. την αύξηση του ΑΕΠ με δανεισμό του δημοσίου, των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, προς όφελος των τραπεζιτών και του μεγάλου κεφαλαίου, που υποθηκεύει τη χώρα με τεράστια χρέη. Δεν εννοούν, ασφαλώς, την ανάπτυξη μέσω της αύξησης της εγχώριας παραγωγής, ώστε ν αυξηθούν οι εξαγωγές, να μειωθούν οι εισαγωγές, η ανεργία και τα τεράστια ελλείμματα.
Μέσα στην Ε.Ε. δεν είναι δυνατόν μια ελληνική κυβέρνηση να τονώσει την ελληνική παραγωγή μέσω π.χ. της αύξησης της ζήτησης, χωρίς νέα δάνεια, αφού:
1) Δεν ελέγχει το νόμισμά της και γι αυτό δεν μπορεί να κάνει φθηνότερες τις εξαγωγές με υποτίμηση ή διολίσθησή του.
2) Θα συναντήσει τη λυσσαλέα αντίδραση των τραπεζιτών, που θα χάσουν τα κέρδη τους από τα κάθε είδους δάνεια και μέσω του προστάτη τους, της Κομισιόν, θ απειλούν με λήψη μέτρων τη χώρα για «νόθευση» του ανταγωνισμού και «εθνικιστική» οικονομική πολιτική (ναι, το εκστόμισαν για τις εθνικοποιήσεις της Βολιβίας, ακόμη και για την οικονομική πολιτική της Γαλλίας! ).
Η παραμονή μας στην Ε.Ε. ευνοεί μόνο τους ολίγους. Η αποχώρησή μας απ αυτήν είναι όρος επιβίωσης της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας.
Κατηγορία
Φύλλο 111 Ιουλίου 2006
Πέρασε ο Δεκέμβριος, απώτατο, όπως έλεγαν, όριο για την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου και οι ΗΠΑ και (διστακτικότερα) οι χώρες της Ε.Ε. δεν πέτυχαν ακόμη τους στόχους τους, δηλαδή και την επίσημη κατοχή του τμήματος αυτού της πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβίας.
Η Γιουγκοσλαβία, τεχνητό ίσως δημιούργημα μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918) και τη διάλυση της αυτοκρατορικής Αυστροουγγαρίας της Βιέννης, επανιδρύεται με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου (υπό τον Τίτο τώρα).
Όμως, μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ και τη φαινόμενη κυριαρχία των ΗΠΑ με την ευρωπαϊκή ουρά της, επιχειρήθηκε η διάλυσή της. «Ανεξάρτητα» κράτη πλέον η Σλοβενία, η Κροατία, τα Σκόπια, που (χωρίς καμιά ουσιαστική αντίδραση της Ελλάδας, Μητσοτάκης γαρ) επιχείρησαν την πρόκληση της ψευδωνυμίας τους, η Σερβία και, μετά τον εμφύλιο στη Βοσνία, το ερμαφρόδιτο κράτος της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Ακολούθησε η αμερικανοευρωπαϊκή επίθεση κατά της Σερβίας, ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, με αποτέλεσμα εμφύλιο στο Κόσοβο και γενοκτονία των Σέρβων, δυτικόφιλες κυβερνήσεις στην καθημαγμένη Σερβία και υποκίνηση σε
ανεξαρτησία του Μαυροβουνίου. Έμενε, όμως, το Κόσοβο!
Το Κόσοβο ήταν πρόβλημα. Δεν ήταν αυτόνομη δημοκρατία, όπως τα άλλα τμήματα της Γιουγκοσλαβίας, αλλά ημιαυτόνομη σερβική επαρχία. Και τούτο, γιατί ναι μεν είχε αλβανόφωνους σε πλειονότητα κατοίκους, που είχαν ακολουθήσει τους Οθωμανούς στην προέλασή τους προς Βορρά το 16ο αιώνα και καταλάμβαναν εδάφη των καταδιωκόμενων Σέρβων, όμως το Κόσοβο ήταν το λίκνο, το εθνικό κέντρο των Σέρβων για τουλάχιστον 9 αιώνες μέχρι τότε, όπου επέστρεφαν σταδιακά και ενίσχυαν όσους είχαν παραμείνει, όταν οι Τούρκοι, πλέον, εκδιώχθηκαν από τα Βαλκάνια μετά τους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913).
Ήταν λογικά (και ιστορικά), λοιπόν, αναμενόμενο οι Σέρβοι (όλοι πλέον, ακόμη και οι δυτικόφιλοι) να αρνούνται να εγκαταλείψουν το εθνικό τους λίκνο, προ των υποκινούμενων από τους Αμερικανοευρωπαίους αλβανόφωνων επήλυδων. Οι ΗΠΑ (και η Ε.Ε.) επιμένουν προκλητικά στην αντισερβική υστερία τους, όμως οι Σέρβοι αρνούνται, με τη συμπαράσταση της Ρωσίας, που τώρα πια δεν αναγνωρίζει για κοσμοκράτορες τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες.
Απειλούν με μονομερή ανεξαρτησία οι Αλβανοί Κοσοβάροι και οι προστάτες τους. Απαντούν με απειλές η Σερβία και αμετακίνητη θέση η Ρωσία. Η Ελλάδα, ως συνήθως, σιωπά, αντί να στηρίξει, όπως σχεδόν σύμπας ο ελληνικός λαός, τους φίλους Σέρβους. Διστάζει ο Καραμανλής, βυσσοδομεί η Ντόρα. Τα γνωστά. Εάν, όμως, ο μη γένοιτο, πετύχουν το στόχο τους οι αυτοαποκαλούμενοι
κοσμοκράτορες, πολλά δεινά μας αναμένουν και ίσως περισσότερα τους ίδιους τους υποκινητές, αφού ανοίγει ο ασκός του Αιόλου
Κατηγορία
Φύλλο 120 Ιανουαρίου 2008
Τον τελευταίο καιρό η ελληνική κυβέρνηση, χωρίς να ξεφεύγει από το δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν», έκανε κάποια ανοίγματα σε επίπεδο διμερών σχέσεων με τρίτες (εκτός ΝΑΤΟ και Ε.Ε.) χώρες, που ήσαν προς το συμφέρον της χώρας μας. Τα ανοίγματα αυτά δυσαρέστησαν τους «εταίρους μας» και «συμμάχους μας», που δε δίστασαν (κυρίως οι Αμερικανοί) να εκφράσουν επίσημα και δημόσια την αντίθεσή τους, αφού έχουν συνηθίσει να θεωρούν τη χώρα μας ως προτεκτοράτο τους. Τα θετικά αυτά ανοίγματα έγιναν σε συνεργασία του Κ. Καραμανλή με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια και τον τ. υπ. Εξ. Π. Μολυβιάτη, παρά την υπονόμευση της νυν υπ. Εξ. Ντόρας. Θυμίζουν σε κάποιο βαθμό την εξωτερική πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου, που εγκαταλείφθηκε πλήρως από το δίδυμο Σημίτη-Γιωργάκη, αλλά είναι σε αντίφαση με την πλήρη ευθυγράμμιση προς τις εντολές των ξένων προστατών μας για κοινωνικές «μεταρρυθμίσεις», που πλήττουν την κοινωνική συνοχή.
Οι συμφωνίες με τη Ρωσία
Το συμφέρον της χώρας μας είναι να εφοδιάζεται ενέργεια και αμυντικά συστήματα από πολλές πηγές, για να μην εξαρτάται από ένα και μοναδικό λόμπι συμφερόντων και να μπορεί να συνάπτει τις καλύτερες συμφωνίες. Οι τακτικές συναντήσεις Καραμανλή Πούτιν φαίνεται να κινούνται σ αυτό το πλαίσιο και, αν πραγματικά προχωρήσουν σε σταθερή και αποτελεσματική συνεργασία, χωρίς να υποκύψουμε σε εξωτερικές πιέσεις κι έξωθεν εντολές, σίγουρα θα είναι θετικές για μας. Πρέπει, βέβαια, κι εμείς να είμαστε σκληροί διαπραγματευτές, όπως οι συνομιλητές μας.
Στα μέσα Δεκεμβρίου υπογράφηκε επιτέλους στη Μόσχα το Πρωτόκολλο για την ίδρυση της Διεθνούς Εταιρείας Έργου του πετρελαιοαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης. Ο αγωγός «Σάουθστριμ», όμως, δείχνει ότι θα συναντήσει πολλές δυσκολίες και εμπόδια, καθώς οι ΗΠΑ προωθούν το δικό τους αγωγό «Ναμπούκο» και πιέζουν προς όλες τις κατευθύνσεις.
Συμφωνήθηκε επίσης η αγορά 415 τεθωρακισμένων αρμάτων και συζητείται μια τεχνολογική αναβάθμιση των ρωσικών οπλικών συστημάτων που έχει ήδη προμηθευτεί η Ελλάδα προκειμένου να καταστούν πιο σύγχρονα κι αποτελεσματικά. Ίσως προχωρήσει και μια συμπαραγωγή οπλικών συστημάτων στο ελληνικό έδαφος. Στις συζητήσεις πιθανότατα ετέθησαν από την ελληνική πλευρά και κάποια εθνικά μας θέματα.
Συμφωνίες με άλλες χώρες
Μέσα στο Δεκέμβρη έγιναν επίσης σημαντικές συζητήσεις με τη Λιβύη, η οποία προσπαθεί να εκσυγχρονίσει τις υποδομές της. Έτσι έχουμε την ευκαιρία να συνεργαστούμε σε τομείς όπως ο τουρισμός, η ενέργεια, τα ναυπηγεία, τα τρόφιμα, τα οικοδομικά υλικά, η τεχνογνωσία αφαλάτωσης και διαχείρισης υδάτινων πόρων.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός επισκέφθηκε επίσης την Κίνα, το Βιετνάμ και την Ινδία, όπου συζητήθηκαν διάφορα θέματα και υπογράφηκαν εμπορικές συμφωνίες.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας, συνοδευόμενος από υπουργούς, πραγματοποίησε χρήσιμες επισκέψεις σε αραβικές χώρες. [Ο Σημίτης (όνομα και πράμα;), 8 χρόνια πρωθυπουργός, δεν επισκέφθηκε ούτε μία αραβική χώρα!!]
Πολύ μεγαλύτερες οι δυνατότητες
Με τα ανοίγματα αυτά ο Κ. Καραμανλής αξιοποιεί ένα ελάχιστο μέρος των δυνατοτήτων της χώρας μας στην άσκηση εθνικής πολιτικής. Αυτά τα ανοίγματα βρίσκουν σύμφωνο το σύνολο του ελληνικού λαού, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης. Το μεγάλο ζήτημα τελικά είναι να προχωρήσουμε σε μια αδέσμευτη εξωτερική πολιτική, που θα ωφελήσει πολλαπλά τη χώρα μας, και μια κοινωνική πολιτική, που θα αξιοποιήσει τα ανοίγματα αυτά προς όφελος ολόκληρου του ελληνικού λαού και όχι μόνο των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Κατηγορία
Φύλλο 120 Ιανουαρίου 2008
Στο μεσοδιάστημα μεταξύ δύο εκλογών η κυβέρνηση της Ν.Δ. κάνει χρήση της περιόδου χάριτος, που ήξερε ότι θα της δοθεί εν όψει Ολυμπιακών Αγώνων. Στο εσωτερικό μέτωπο κωλυσιεργεί, αποφεύγοντας να θίξει τα οξύτατα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα, ενώ στα εξωτερικά επικρατεί ανησυχία, καθώς δεν έχει διευκρινίσει πλήρως τις προθέσεις της. Σ' αυτό διευκολύνεται από τα σημάδια διάλυσης του ΠΑΣΟΚ και μεγάλου τμήματος της αριστεράς. Έτσι εύλογα οι πολίτες διαισθάνονται ότι οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις δεν ενδιαφέρονται να λύσουν τα προβλήματα τους και ότι ούτε καν θα τα συζητήσουν στην προεκλογική περίοδο.
Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την αναγκαία οικονομική απογραφή ως άλλοθι για νέα λιτότητα. Η επιχειρούμενη επανεξέταση αμαρτωλών υποθέσεων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι θα οδηγήσει τελικά στη συγκάλυψη των υπευθύνων. Οι συμβασιούχοι, ενώ προεκλογικά υπολογίστηκαν σε 250.000, με το Π.Δ. μειώνονται στο ελάχιστο. Οι κοινωνικές παροχές μεταφέρονται εν ευθέτω χρόνω και οι υπουργοί άρχισαν να ψελλίζουν για νέους φόρους. Ο ανταγωνισμός καλά κρατεί, προς όφελος των κερδοσκόπων και σε βάρος του λαού, με την κυβέρνηση να απορρίπτει τα πλαφόν, «διότι στρεβλώνουν την αγορά» και να στοχεύει και στην κατάργηση των αγορανομικών διατάξεων. Ακόμη και όταν παίρνει πρωτοβουλίες, πχ. πανωτόκια, δείχνει ότι δεν έχει διάθεση να λύσει τα προβλήματα.
Ως δικαιολογία προβάλλονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες, την ανάληψη των οποίων είχε ζητήσει και η Ν.Δ.. Όταν ο ελληνικός λαός αρχίσει να υφίσταται τις οικονομικές συνέπειες των Αγώνων, συμπληρωματικά με τις συνέπειες της άλλης «επιτυχίας», της ΟΝΕ, θα είναι αργά. Εκτός αυτών, «για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», η κυβέρνηση έθεσε τη χώρα υπό τον έλεγχο του NATO. Τα νησιά μας του Αιγαίου θα προστατεύονται από τουρκικά αεροπλάνα και πλοία!!
Στο Κυπριακό η κυβέρνηση της Ν.Δ. κράτησε μια γραμμή άμυνας. Αν και δέχτηκε το σχέδιο Ανάν, δεν αποδέχτηκε την τετραμερή στη Λουκέρνη και δεν εξεβίασε τους Ελληνοκύπριους. Κατά την επίσκεψη Ερτογάν, όμως, έδειξε ένα πολύ κακό πρόσωπο, όπως γράφουμε σε άλλο άρθρο. Στο εκκλησιαστικό κράτησε γενικά σωστή στάση.
Διάλυση στο ΠΑΣΟΚ
Στο ΠΑΣΟΚ ούτε το Ε.Γ. δε λειτουργεί. Ο Γιωργάκης προσπαθεί να παρακάμψει οποιοδήποτε μηχανισμό ή οργανωμένη ομάδα, δίνοντας μάχη κατά της, έστω τυπικής, εσωκομματικής δημοκρατίας. Η αναμενόμενη δεύτερη εκλογική ήττα θα επιφέρει περισσότερη γκρίνια, γιατί τα στελέχη δεν αντέχουν μακριά από την εξουσία, που ήταν ο συνεκτικός τους ιστός. Οι προσωπικές φιλοδοξίες έρχονται στην επιφάνεια, με πρώτες του υπερφίαλου Βενιζέλου. Οι διασπαστικές τάσεις εκδηλώνονται από εντελώς αναξιόπιστα πρόσωπα (Κατσανέβας, Αρσένης κλπ.) και γι' αυτό δεν ανησυχούν την ηγετική ομάδα.
Πάντως, έστω και διαλυμένο, το ΠΑΣΟΚ έδειξε το πρόσωπο του και με την προκλητική υποστήριξη του αγγλοαμερικανικού σχεδίου Ανάν για την Κύπρο και με την υποστήριξη της αμερικανοτουρκικής στρατηγικής στο εκκλησιαστικό.
Η αριστερά
Ο ΣΥΝ, ενώ έχει ως σημαία του τις δημοκρατικές διαδικασίες και την κομματική ανιδιοτέλεια, εκμεταλλεύτηκε τις συνεργαζόμενες μ' αυτόν δυνάμεις, κατάφερε οριακά να μπει στη Βουλή, με όλους τους βουλευτές δικούς του, και τώρα κατεβαίνει στις ευρωεκλογές μόνος του. Η στάση της πλειοψηφίας του ΣΥΝ στο σχέδιο Ανάν ήταν η χειρότερη όλων. Ζήτησε αναβολή, όπως το ΑΚΕΛ, που, αν απορριπτόταν, δήλωσε ότι υποστηρίζει το ΝΑΙ. Τότε ποια ήταν η διαπραγματευτική αξία του αιτήματος για αναβολή; Το χειρότερο είναι ότι ο πρόεδρος του δήλωσε ότι το κόμμα του θα πάρει θέση με «ευρωπαϊκά κριτήρια»!! Και πότε θα πάρει με ελληνικά, όταν στο Κυπριακό είναι ηλίου φαεινότερον ότι τα ευρωπαϊκά συμφέροντα ταυτίζονται με τα αμερικανοτουρκικά;
Η ευάριθμη αριστερή μειοψηφία του ΣΥΝ κάνει γνωστές τις θέσεις της μόνο στο στενό κύκλο των πολιτικοποιημένων της αριστεράς, γι' αυτό πρακτικά το αποτέλεσμα της ύπαρξης και της δράσης της είναι να δίνει τη δυνατότητα στην πλειοψηφία να υπηρετεί το σύστημα.
Το ΚΚΕ κράτησε συνεπή θέση στο σχέδιο Ανάν και στα άλλα ζητήματα και γι' αυτό αναμένεται να ενισχυθεί στις ευρωεκλογές. Δυστυχώς, εξακολουθεί να αντιμετωπίζει όλα τα θέματα μέσα από μια καθαρά κομματική λογική, να αρνείται να λειτουργήσει με όρους μαζικού κινήματος, γι' αυτό δε συμβάλλει στην επίλυση των σο|ϊαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα, .απλώς τα εκμεταλλεύεται, για να αποκομίσει κομματικά οφέλη. Το αδιέξοδο επιδεινώνεται από το γεγονός ότι δε διαφοροποιείται ιδεολογικά από τον «υπαρκτό σοσιαλισμό», που είναι τώρα και τυπικά ανύπαρκτος.
Σημαντική εξέλιξη ασφαλώς αποτελεί η πραξικοπηματική διάλυση του ΔΗΚΚΙ από τον ίδιο του τον πρόεδρο Δ. Τσοβόλα. Γιατί τότε διαμαρτυρόταν ότι κάποιοι άλλοι (το ΠΑΣΟΚ) προσπαθούσαν να το διαλύσουν; Πόσο τήρησε την υπόσχεση του ότι, και μετά τη διάλυση του ΔΗΚΚΙ, θα είναι παρών στους αγώνες, αφού έλαμψε δια της απουσίας του στη μεγάλη μάχη του δημοψηφίσματος στην Κύπρο;
Αυτή η κατάσταση στην αριστερά απογοητεύει πολύ κόσμο από τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα και οδηγεί μέρος αυτών στην ακροδεξιά. Στην Ελλάδα έχουμε επείγουσα ανάγκη από την επικράτηση μιας άλλης πολιτικής, που θα δίνει μια καλύτερη προοπτική για τον τόπο και θα εκφράζεται από πολιτικές δυνάμεις που το μοναδικό τους μέλημα να είναι το συμφέρον του ελληνικού λαού (μεταξύ αυτών, πιστεύουμε, και το ΑΣΚΕ). Οι ευρωεκλογές είναι μια ευκαιρία να γίνει ένα βήμα.
Κατηγορία
Φύλλο 98 Μαΐου 2004
Κάθε αύξηση της τιμής των καυσίμων στη διεθνή αγορά άμεσα μετακυλίεται στους Έλληνες καταναλωτές. Αντίθετα κάθε μείωση εξανεμίζεται ή καθυστερεί υπέρμετρα. Έτσι ληστεύονται οι καταναλωτές υγρών καυσίμων με την ανοχή της κυβέρνησης, ελέω της ασύδοτης κερδοσκοπίας των μεγάλων εταιριών πετρελαιοειδών.
Μέσα στον Οκτώβριο, ενώ οι διεθνείς τιμές της αμόλυβδης βενζίνης έπεσαν κατά 25%, η λιανική τιμή υποχώρησε μόλις 13%.
Οι ευρωπαϊστές, που πανηγύριζαν για την ένταξή μας στην ΟΝΕ, τώρα σιωπούν μπροστά στην ακρίβεια που κυρίως αυτή προκάλεσε.
Το Υπουργείο Ανάπτυξης αρκείται να δηλώνει ότι υπάρχει πρόβλημα στρεβλώσεων στην αγορά. Τι να πει κανείς; Δε φταίνε αυτοί, αλλά εμείς που τους ανεχόμαστε και κυρίως αυτοί που τους ψηφίζουν. Όσο για την αντιπολίτευση, περί άλλων τυρβάζει.
Κατηγορία
Φύλλο 125 Νοεμβρίου 2008
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό