ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Σε 11000 έφτασε ο αριθμός των νεκρών στη Γαλλία από τον πρωτοφανή καύσωνα το καλοκαίρι, οι περισσότεροι ηλικιωμένοι. Ακραίο καιρικό φαινόμενο, αποτέλεσμα και αυτό της έντασης του φαινομένου του θερμοκηπίου, που οφείλεται κυρίως στις καύσεις των αυτοκινήτων.

Στο Κιότο το 1997 όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου υπέγραψαν Πρωτόκολλο για τη μείωση της χρήσης των καυσίμων. Οι ΗΠΑ, με το 1/20 του παγκόσμιου πληθυσμού, εκλύουν το 1/4 των καυσαερίων. Οι οικολογικές οργανώσεις ζήτησαν από τις ΗΠΑ να μειώσουν την έκλυσή τους κατά 30%, ο Κλίντον συζητούσε μείωση κατά 5% και ο Μπους αρνείται οποιαδήποτε μείωση, με τον ίδιο τσαμπουκά που καταπατά κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Προηγούνται τα συμφέροντα των εταιρειών πετρελαίου και αυτοκινήτων! Ο καπιταλισμός γίνεται συνεχώς και πιο βάρβαρος, διαψεύδοντας τους μεταρρυθμιστές και όσους μετέχουν σε κάποιο FORUM, που πιστεύουν στον εξανθρωπισμό του και όχι στην ανατροπή του.

Το χειρότερο είναι ότι δεκάδες από τους νεκρούς αυτούς δεν αναζητήθηκαν από κανέναν! Η κυβέρνηση περίμενε μέρες, μήπως εμφανιστεί κάποιος συγγενής ή φίλος ή γείτονας, αλλά κανείς! Τελικά τους έθαψε η ίδια, δημοσία δαπάνη. Αυτά στην πολιτισμένη Δύση και, μάλιστα, στη Γαλλία, που παριστάνει την πολιτική ηγερία της Ευρώπης!

Νέο σοβαρό πρόβλημα προέκυψε τον τελευταίο καιρό για τη χώρα μας, με δυσοίωνες προοπτικές. Πρόκειται για τη διαμάχη ανάμεσα στην ελλαδική Εκκλησία και το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης για το ζήτημα της διοίκησης των Μητροπόλεων των λεγομένων Νέων Χωρών, δηλ. Μακεδονίας, Θράκης, Ανατ. Αιγαίου, Δωδεκανήσου και Ηπείρου. Η διαμάχη αυτή εκδηλώθηκε μετά την άνοδο στον πατριαρχικό θρόνο του κ. Βαρθολομαίου και στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών του κ. Χριστόδουλου και δημοσιοποιήθηκε τελευταία με αφορμή την εκλογή των νέων Μητροπολιτών Θεσσαλονίκης και Ελευθερουπόλεως Καβάλας και την απαίτηση (για πρώτη φορά μετά το 1928) του Πατριάρχη να του σταλεί ο κατάλογος των υποψηφίων για «έγκριση»!

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι πρόκειται για ενδοεκκλησιαστικό ζήτημα και ως τέτοιο δε θα έπρεπε να μας απασχολεί σοβαρά. Ακόμη κι αν ήταν έτσι, το πρόβλημα θα ήταν και πάλι σοβαρό. Οι θρησκευόμενοι Έλληνες Ορθόδοξοι αποτελούν την πλειοψηφία στην ελληνική κοινωνία, ακόμη κι αν δε συμπεριλάβουμε τους τυπικά μόνο Ορθόδοξους, κι αυτό φάνηκε με αφορμή το ζήτημα των ταυτοτήτων. Αυτό είναι μια πραγματικότητα. Και αν απειληθεί η ενότητα, έστω και μόνο επάνω σε θρησκευτικό ζήτημα, της κοινωνίας μας, κανείς δε δικαιούται να παραμένει ουδέτερος παρατηρητής. Πέρα απ' αυτά, βέβαια, το θέμα είναι πολύ ευρύτερο, με πολλούς, πιθανόν, αφανείς υποκινητές και, επομένως, μπορεί να υποκρύπτει (ή έστω να συνεπάγεται) πολλούς κινδύνους, ακόμη και για την εθνική ανεξαρτησία και ακεραιότητα της χώρας μας.

Το ιστορικό του ζητήματος

Το θέμα έχει ρίζες πολύ παλιές. Το νέο ελληνικό κράτος (πολύ μικρό αρχικά), που δημιούργησε η επανάσταση του 1821, ήταν φυσικό να θέλει να κατοχυρώσει την (όποια) ανεξαρτησία του σε οποιοδήποτε πεδίο, άρα και την ανεξαρτησία της Εκκλησίας του από αρχές που υπόκεινταν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, δηλ. το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αυτό, όμως, θα σήμαινε και περιορισμό των εκτεταμένων εκκλησιαστικών προνομίων και οφελών που απολάμβανε η Εκκλησία υπό την οθωμανική κυριαρχία, γι' αυτό και η δυσθυμία πολλών εκκλησιαστικών ηγετών, δυσθυμία που, περιέργως... , επιβιώνει σε κάποιο βαθμό ακόμη και σήμερα!

Τελικά, το 1850 κηρύχτηκε το Αυτοκέφαλο της Ελληνικής Εκκλησίας, παρά τις αντιρρήσεις των συντηρητικών, που πρόβαλλαν μάλιστα το

επιχείρημα ότι την ανεξάρτητη Ελληνική Εκκλησία ευνοούσαν και οι δυτικές Δυνάμεις, που φοβόνταν την επιρροή της ορθόδοξης Ρωσίας (ως «Τρίτης Ρώμης») επί του Πατριαρχείου...

Το ίδιο ζήτημα προέκυψε μετά τον υπερδιπλασιασμό της Ελλάδας με τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι λεγόμενες Νέες Χώρες, που μέχρι τότε ανήκαν στο Πατριαρχείο, ως οθωμανικές περιοχές, τώρα ενσωματώνονται στο ελληνικό κράτος, άρα θα έπρεπε αυτόματα να υπαχθούν και στην αυτοκέφαλη Ελληνική Εκκλησία. Έτσι, όμως, και μάλιστα μετά την ανταλλαγή πληθυσμών, ως αποτέλεσμα της μικρασιατικής καταστροφής, το Πατριαρχείο της Κων/πολης παρέμενε χωρίς ποίμνιο. Για την προστασία και επιβίωση του, λοιπόν, που η Ελλάδα έκρινε ως εθνικό θέμα, προκρίθηκε ο διπλός συμβιβασμός:

• Να εξαιρεθούν της ανταλλαγής πληθυσμών οι 200 χιλιάδες περίπου Έλληνες της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου και οι 80-100 χιλιάδες Μουσουλμάνοι της Δυτ. Θράκης. Τα αποτελέσματα της ρύθμισης αυτής είναι γνωστά. Συρρίκνωση με διάφορους τρόπους των Ελλήνων της Πόλης σε 2 χιλιάδες(!), αύξηση των Μουσουλμάνων της Δυτ. Θράκης και θρασύτατες τουρκικές επεμβάσεις, τώρα...

• Να υπάγονται οι Νέες Χώρες και εκκλησιαστικά στην Ελλάδα, με το συνοδικό τόμο του 1928, «προσωρινά» και να διατηρήσει το Πατριαρχείο μόνο την πνευματική του «εξουσία» σ' αυτές, ώστε να μη δίνει την εντύπωση ότι αποδυναμώνεται δραματικά. Από τότε μέχρι σήμερα το Πατριαρχείο δε διανοήθηκε ποτέ να διακόψει το «προσωρινό» και να επιχειρήσει επεμβάσεις στη χώρα μας.

Γιατί τώρα η διαμάχη;

Γιατί, άραγε, ξαφνικά ο Οικουμενικός Πατριάρχης (που σαν τέτοιο δεν τον αναγνωρίζει σχεδόν καμιά ορθόδοξη Εκκλησία, εκτός από την ελληνική!) Βαρθολομαίος ζητά ουσιαστική (σιγά σιγά...) διοίκηση των «Νέων Χωρών», με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται; Μια απάντηση θα ήταν ότι, για να εξασφαλίσει αναγνώριση και «πακέτα» από την Ε.Ε., θα πρέπει να εμφανίζεται ότι ελέγχει περιοχές που περιλαμβάνονται στην Ε.Ε.. Είναι πολύ πιθανόν. Ταυτόχρονα επιδιώκει επέκταση της εξουσίας του, τώρα που ευνοείται από τις αντιθέσεις μέσα στην ελληνική Εκκλησία, την αντίθεση κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και Χριστόδουλου, τις επιδιώξεις του τουρκικού κατεστημένου (του οποίου είναι υπήκοος) σε βάρος της χώρας μας (ένα «επιχείρημα» μάλιστα υπέρ αυτού είναι ότι έτσι διευκολύνεται και η πορεία της Τουρκίας προς την Ε.Ε.!!) και τις προσπάθειες των ΗΠΑ και των συμμάχων τους να

διαθέτουν μοχλούς πίεσης της Ελλάδας για

υποχωρήσεις σε όλα τα θέματα.

Tι πρέπει να γίνει;

Είναι φανερό από τα παραπάνω πως το ζήτημα αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πολύ δυσάρεστες καταστάσεις, αν στην αντιμετώπιση του δεν πρυτανεύσει η εθνική λογική.

Μπορεί να ευθύνεται για πολλά ο κ. Χριστόδουλος. Μπορεί οι περισσότεροι Ιεράρχες να καθοδηγούνται από απληστία δύναμης, πλούτου και... εριστικότητας. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ (και η Ν.Δ. αύριο) να βρήκε την ευκαιρία επίδειξης ανεύθυνης κομματικής πολιτικής. Μπορεί ακόμη, για πολλούς λόγους, να

πρέπει να προστατευτεί το κύρος του Πατριαρχείου, παρά τις απαράδεκτες ενέργειες του τωρινού Πατριάρχη. Όμως δεν πρέπει για κανένα λόγο και καμιά κομματική ή πατρωνική(!) σκοπιμότητα να επιτραπούν και να νομιμοποιηθούν εξωελληνικές επεμβάσεις και «επικυρώσεις». Τα περιθώρια άσκησης ορθής, έστω και τώρα, πολιτικής, «εντός του πλαισίου αρμοδιότητας» παντός υπευθύνου αλλά και όλων των Ελλήνων πολιτών, είναι πολλά και τα υπάρχοντα «όπλα» επίσης πολλά...

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης μέλους της Ε.Ε. του ΑΣΚΕ στην τοπική τηλεόραση της Μυτιλήνης ο δημοσιογράφος έδωσε την πληροφορία ότι γνωστοί πολιτευτές του ΠΑΣΟΚ ετοιμάζονται να αποχωρήσουν, ότι το ΔΗΚΚΙ είναι διατεθειμένο να αυτοδιαλυθεί και ότι όλοι μαζί σχεδιάζουν να δημιουργήσουν ένα ευρύτερο πασοκογενές σχήμα, με επικεφαλής τον Αν. Πεπονή. Αναφέρονται αρκετά ονόματα, μεταξύ των οποίων του Στ. Παπαθεμελή και του Π. Κρητικού. Ζητήθηκε η θέση του ΑΣΚΕ, η οποία σε γενικές γραμμές ήταν η εξής:

Κατ' αρχήν η πληροφορία πρέπει να επαληθευτεί, γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που διοχετεύεται. Βεβαίως τώρα οι πιθανότητες είναι αυξημένες, γιατί όλοι όσοι αναφέρονται φοβούνται μήπως δεν είναι στις λίστες του ΠΑΣΟΚ και, αν είναι, μάλλον δε θα εκλεγούν.

Οι περισσότεροι δεν βαρύνονται με οικονομικά σκάνδαλα, κάτι πολύ σημαντικό, όταν ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ χαρακτηρίζεται από τη σήψη και τη διαφθορά. Ο Πεπονής είναι ένας σοβαρός άνθρωπος. Όμως, για όλους σχεδόν το κύριο είναι η πολιτική τους καριέρα, σ' αυτό υποτάσσουν τα πάντα, γι' αυτό παραμένουν στο ΠΑΣΟΚ 22 χρόνια μετά από τότε που έγινε κυβέρνηση, έχουν καλύψει πολιτικά όλες τις αποφάσεις του και ο Κ. Σημίτης είναι πρωθυπουργός και με τη δική τους ψήφο.

Αν, πράγματι, αποχωρήσουν, θα είναι ένα θετικό γεγονός. Ως θετικό γεγονός είχαμε χαρακτηρίσει τότε και την αποχώρηση του Δ. Τσοβόλα. Όμως ποιος εγγυάται ότι κάποιοι δε θα

επιστρέψουν σ' ένα ΠΑΣΟΚ με άλλο αρχηγό, πχ. το Γιωργάκη, αφού πρώτα έχουν εκλεγεί βουλευτές με τις ψήφους πολιτών που δε θα το ήθελαν καθόλου αυτό; Η μέχρι τώρα πορεία τους οπωσδήποτε δεν το εγγυάται.

Αλλά κι αν δεχθούμε ότι για το εγχείρημα τους υπάρχουν οι καλύτερες προθέσεις, το ερώτημα είναι τι θα προτείνουν στον ελληνικό λαό, δηλ. ποιο θα είναι το πολιτικό τους πρόγραμμα, με το οποίο πιστεύουν ότι θα αλλάξει ή πορεία της χώρας μας.

θα μπορούσαμε να σταματήσουμε εδώ και να πούμε πως, εάν και όταν παρουσιαστεί αυτό το πρόγραμμα, θα πάρουμε θέση. Όμως, από τις θέσεις που παίρνουν σήμερα τα στελέχη αυτά, νομίζουμε ότι μπορούμε να κάνουμε την πρόβλεψη πως θα κινείται στο πλαίσιο της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ της περιόδου 1981-89.

Το ΑΣΚΕ όχι απλώς διαφωνεί πλήρως με την πολιτική όλων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, αλλά θεωρεί ότι αυτή η πολιτική, τουλάχιστον στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα, δεν μπορεί να επαναληφθεί. Οι παροχές προς τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα δεν προήλθαν ούτε από ανάπτυξη ούτε από δικαιότερη κατανομή του εθνικού εισοδήματος, αλλά από δάνεια, που υπερχρέωσαν τη χώρα. Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι στην Ελλάδα χρειάζονται άλλες, ριζικές αλλαγές.

Οι παραπάνω επιφυλάξεις μας δε μας εμποδίζουν, φυσικά, να θεωρούμε το νέο σχήμα, εφ' όσον δημιουργηθεί, ως ένα φιλικό κόμμα, με το οποίο θα θέλαμε να συνεργαζόμαστε όποτε και όπου συμφωνούμε [βλ. και άρθρο για απλή αναλογική].

Μια από τις αλλαγές που εξήγγειλε ο Κ. Σημίτης, στην προσπάθεια του να αναστρέψει το εναντίον του πολιτικό κλίμα και να περιορίσει την κοινοβουλευτική δύναμη της Ν.Δ., είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου. Η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ προτείνει έναν πιο αναλογικό νόμο, με κάποιες «πονηρές» διατάξεις, υπολογίζοντας μετά τις μεθεπόμενες εκλογές να συνεργαστεί μ' έναν πλήρως ελεγχόμενο (με τη διπλή λίστα) ΣΥΝ και μέρος του ΔΗΚΚΙ και να επανέλθει στην εξουσία. Με τη διπλή λίστα υπολογίζει επιπλέον να γεμίσει τη Βουλή με απολίτικα «λαμπερά ονόματα».

Η Ν.Δ. απέκλεισε κάθε συζήτηση, βλέποντας ότι είναι πρώτο κόμμα και ότι μπορεί να κυβερνά μόνο με το ισχύον σύστημα, αφού δε διαθέτει «συγγενείς» πολιτικές δυνάμεις, για να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας.

Το ΚΚΕ, ο ΣΥΝ, το ΔΗΚΚΙ και «αντιεκσυγχρονιστικά» στελέχη του ΠΑΣΟΚ ζητούν μόνο απλή αναλογική, ώστε να είναι βέβαιη η παρουσία τους στη Βουλή και, μάλιστα, με αυξημένη εκπροσώπηση, που θα επιτρέψει σε κάποιους να συμμετάσχουν και στην κυβέρνηση. Για πρώτη φορά συνεργάζονται όλοι μεταξύ τους, συγκροτώντας μια Κίνηση για την προώθηση της απλής αναλογικής, στην οποία καλούν και άλλους να συμμετάσχουν.

Η θέση του Α.Σ.Κ.Ε.

Το ΑΣΚΕ, αν κληθεί, θ' ανταποκριθεί στην πρόσκληση. Το ΑΣΚΕ, ως θέση αρχής, είναι υπέρ της απλής αναλογικής, ώστε η λαϊκή βούληση να εκφράζεται επακριβώς στο Κοινοβούλιο, δηλ. να είναι ίση η ψήφος όλων των πολιτών, όπως απαιτεί η δημοκρατία. Υπάρχουν και άλλα επιχειρήματα δευτερεύουσας σημασίας.

Το αντεπιχείρημα ότι η απλή αναλογική οδηγεί σε ασταθείς κυβερνήσεις είναι έωλο, γιατί είναι σύνηθες το φαινόμενο σταθερές κυβερνήσεις που προκύπτουν με παραμόρφωση της λαϊκής βούλησης ή με αυταρχικές διαδικασίες να οδηγούν μια χώρα προς το χειρότερο. Αντιθέτως, η Ιταλία π.χ. με απλή αναλογική και ασταθείς κυβερνήσεις είχε την περίοδο 1950-70 σημαντική πρόοδο σε όλους τους τομείς.

Η σταθερότητα, λοιπόν, των κυβερνήσεων δεν είναι ο πρώτος στόχος και σε κάθε περίπτωση μπορεί να εξασφαλίζεται με την ωριμότητα και την υπευθυνότητα που πρέπει να επιδεικνύουν τα πολιτικά κόμματα, που επιβραβεύεται από το εκλογικό σώμα.

Το ΑΣΚΕ πάντοτε προσπαθεί να επιτυγχάνεται η συνεργασία όλων των δυνάμεων με τις οποίες συμφωνεί σε κάποιο στόχο [βλέπε σε προηγούμενα φύλλα τη θέση του ΑΣΚΕ για τις

κινητοποιήσεις για το σχέδιο Ανάν, για τον πόλεμο στο Ιράκ, για τη σύνοδο της Ε.Ε. στη θεσσαλονίκη κλπ.]. Η Κίνηση για την απλή αναλογική είναι μια ενωτική Κίνηση, θεωρούμε τη συγκρότηση της ένα θετικό γεγονός, με την ελπίδα να αποτελέσει προηγούμενο και για άλλες συνεργασίες. Όμως οφείλουμε να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις.

Η αξιοπιστία της Κίνησης

• Ο εκλογικός νόμος δεν είναι το πρώτο πρόβλημα που πρέπει να μας απασχολεί στην Ελλάδα. Το σπουδαιότερο είναι ποια πολιτική ακολουθούν τα κόμματα, ιδίως αυτά που υποστηρίζουν την απλή αναλογική, και αν απ' αυτά μπορεί να διατυπωθεί σήμερα μια πειστική εναλλακτική πρόταση. Η εκτίμηση του ΑΣΚΕ είναι αρνητική.

• Το αίτημα της ακριβούς εκπροσώπησης των πολιτικών κομμάτων στο Κοινοβούλιο, δηλ. η απλή αναλογική, φαντάζει ως ασήμαντη λεπτομέρεια μπροστά στα αιτήματα για την ελεύθερη έκφραση όλων των πολιτών και για την ελεύθερη λειτουργία όλων των κομμάτων. Όσοι στο παρελθόν υποστήριζαν (και σήμερα υποστηρίζουν;) τα μονοκομματικά και αντιδημοκρατικά καθεστώτα της ΕΣΣΔ, της Κίνας κλπ. οφείλουν κάποιες εξηγήσεις.

• Επίσης, η ακριβής εκπροσώπηση των κομμάτων στο Κοινοβούλιο φαντάζει ασήμαντη λεπτομέρεια, όταν αυτό το Κοινοβούλιο δεν αποφασίζει περίπου για τίποτα, όπως συμβαίνει σήμερα με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ε.Ε.. Η Βουλή των Ελλήνων έχει αποκτήσει διακοσμητικό χαρακτήρα, αφού, αντί γι' αυτήν, αποφασίζουν τα διευθυντήρια των Βρυξελών, δηλ. τα μυστικοσυμβούλια των μεγάλων επιχειρηματιών. Εμείς απλώς προσαρμοζόμαστε. Το 70% της νομοθεσίας μας είναι ντιρεκτίβες της Ε.Ε., που δεν περνούν από τη Βουλή, αλλά υπογράφονται και εφαρμόζονται ως Προεδρικά Διατάγματα. Όσοι, λοιπόν, υποστηρίζουν τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε. δεν μπορούν αξιόπιστα να προβάλλουν το αίτημα της απλής αναλογικής.

• Όπως γράψαμε και προηγουμένως, η δημοκρατία επιβάλλει την ελεύθερη έκφραση όλων των απόψεων και απαιτεί συγχρόνως τον αλληλοσεβασμό και την ειλικρινή προσπάθεια συνεργασίας, όπου υπάρχει συμφωνία, ιδίως από τις δυνάμεις που ισχυρίζονται ότι αγωνίζονται για την πρόοδο. Η εικόνα, όμως, που εμφανίζουν στον ελληνικό λαό οι δυνάμεις που υποστηρίζουν την απλή αναλογική δείχνει το αντίθετο. Οι καταστάσεις που ζήσαμε με τον πόλεμο στο Ιράκ (και όχι μόνο) με τις 4-5 χωριστές κινητοποιήσεις ήταν κωμικοτραγικές. Ας ελπίσουμε ότι η Κίνηση

για την απλή αναλογική θα είναι η αρχή για να επικρατήσουν άλλες αντιλήψεις.

Και λίγη Ιστορία

Ο εκλογικός νόμος πάντα χρησιμοποιείται στην Ελλάδα όχι ως θέμα αρχής, αλλά ως εργαλείο μικροκομματικών επιδιώξεων. Η παραδοσιακή δεξιά χάρη στα εκλογικά συστήματα κυβέρνησε για πολλά χρόνια και πριν και μετά τη δικτατορία, παρότι ήταν μειοψηφία. Ακραία περίπτωση οι εκλογές το 1956, οπότε η ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή με 47,38% των ψήφων πήρε 165 έδρες, ενώ η Δημοκρατική Ένωση με 48,15% πήρε 132! Το 1958 ο Καραμανλής πέφτει στο 41% και οι έδρες του αυξάνονται σε 171! Οι εκλογές του 1958 έγιναν με σύστημα που συμφωνήθηκε μεταξύ Κ. Καραμανλή και Γ. Παπανδρέου, που δεν έκρυψαν ότι σκοπό είχε να περιορίσει τη δύναμη της ΕΔΑ, δηλ. να παραμορφώσει τη λαϊκή βούληση.

Μετά τη μεταπολίτευση το ΠΑΣΟΚ βολεύτηκε στην αρχή με την ενισχυμένη που βρήκε το 1981. Στις αρχές του 1989, βλέποντας ότι γίνεται δεύτερο κόμμα, ψήφισε ένα νόμο που απαιτούσε 48% ώστε το πρώτο κόμμα να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αφού έχασε την κυβέρνηση, πρότεινε την απλή αναλογική! Μοναδική ευκαιρία, γιατί το ΠΑΣΟΚ μαζί με τον ενιαίο τότε Συνασπισμό είχαν την πλειοψηφία στη Βουλή. Τα κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς απέρριψαν την πρόταση, για να μη διαταράξουν τη συγκυβέρνησή τους με τη Ν.Δ.!

Όσοι είχαν συμμετοχή σ' αυτές τις διεργασίες και σήμερα υποστηρίζουν την απλή αναλογική ελπίζουμε ότι θα δώσουν κάποιες εξηγήσεις, ώστε να είναι αξιόπιστος ο αγώνας για την καθιέρωση της και, γενικότερα, να υπάρξει μια άλλη προοπτική γι' αυτό τον τόπο.

Τον Ιούλιο επισκεφθήκαμε τη Μεσσηνία, την Ηλεία, την Αχαΐα, τη Ζάκυνθο, όπου δώσαμε συνέντευξη στο ραδιόφωνο και δημοσιεύσαμε άρθρο στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΨΗ και στα Δωδεκάνησα (Λέρος-Κάλυμνος), όπου δημοσιεύσαμε ένα εκτεταμένο δελτίο τύπου στην εφημερίδα ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ. Επίσης δημοσιεύτηκε πολιτικό άρθρο του ΑΣΚΕ στην εφημερίδα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ.

Στις 20 Αυγούστου έγινε ομιλία του ΑΣΚΕ στην Ικαρία, σε αίθουσα του Δήμου, με τη συμμετοχή 60 ατόμων. Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε τη Σάμο, τη Χίο, όπου δώσαμε συνέντευξη στην ΑΛΗΘΕΙΑ TV, και τη Λέσβο, όπου επίσης δώσαμε συνέντευξη στην τοπική τηλεόραση.

Για τις εκλογές

Όπως εκτιμούμε, εκλογές μπορούν να προκηρυχθούν ανά πάσα στιγμή. Τα μέλη του ΑΣΚΕ καλούνται στις 11 Οκτωβρίου, για να διαμορφώσουμε την εκλογική τακτική και να οργανώσουμε τον προεκλογικό μας αγώνα, Από τους φίλους του ΑΣΚΕ ζητάμεt:

• Την οικονομική ενίσχυση από τον καθένα, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, για να καλυφθούν οι ανάγκες του τυπογραφείου (ψηφοδέλτια, υλικό), των μεταφορών και των ταξιδιών.

• Προτάσεις για υποψηφιότητες. Στις προηγούμενες εκλογές το παράβολο με τα έξοδα του κλητήρα ήταν 60.000δρχ. Ελπίζουμε ότι δε θα αυξηθεί ή δε θα αυξηθεί πολύ.

• Τη βοήθεια σε πρακτικές δουλειές (τυπογραφείο, νομική κάλυψη, διανομή υλικού, βάρδιες στο γραφείο κλπ.) απ' όσο ελεύθερο χρόνο διαθέτει ο καθένας.

• Τη διοργάνωση ενημερωτικών συζητήσεων είτε σε δημόσιους χώρους είτε σε σπίτια.

• Το μοίρασμα ψηφοδελτίων χέρι-χέρι και γενικά την προσπάθεια να κερδηθεί κάθε δυνατή ψήφος για το ΑΣΚΕ.