Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό, κρίθηκε, όπως γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο της "Ε", πως έπρεπε να παραμείνουν ως είχαν. Να δοθεί μια νέα προθεσμία ώστε να επιχειρηθεί άλλη μια προσπάθεια για προώθηση ζητημάτων για τα οποία μόνο το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να έχει κάποιες ελπίδες επιτυχίας, αφού, βέβαια, οι διάφοροι διαμορφωτές, εντόπιοι και ξένοι, εξασφάλισαν νέα κέρδη, καλύτερες θέσεις, ισχυρότερες δεσμεύσεις.
Έτσι, μέσω της συνεδρολογίας αλλά και του ίδιου του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, μέσω των διαφόρων "δημοσκοπήσεων" που παρουσίασαν πιο θετική εικόνα για τον κ. Σημίτη και, κυρίως, μέσω των Μ.Μ.Ε. (ιδιαίτερα των ευνοημένων από τα "πακέτα" και τις πολιτικές και κυβερνητικές καρέκλες) δίνεται ήδη η εντύπωση ότι η κατάσταση παραμένει ως είχε, παρά τα όποια προβλήματα.
Εννοείται ότι τίποτα δεν άλλαξε με το συνέδριο ούτε και με τον ανασχηματισμό, εκτός ίσως από την αποδυνάμωση του ’κη, λόγω όμως των δικών του αδυναμιών, που τώρα φάνηκαν εξόφθαλμα. Επιχειρείται ήδη η επιτάχυνση των "διαρκών" (!) ιδιωτικοποιήσεων (παρά το διαρκές φιάσκο με την "Ολυμπιακή" και τις αντιδράσεις για ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ.), η προετοιμασία για τις νέες ρυθμίσεις τρομονόμων, κατά τις επιταγές των ΗΠΑ και της (δημοκρατικής?) ΕΟΚ, η προώθηση των ρυθμίσεων στο Ασφαλιστικό και μάλιστα με "πρωτοβουλία" του εργατοπατέρα - "υφυπουργούλη".
Όμως, παρά τη γενική, σχεδόν, στήριξη, άμεση ή έμμεση, τίποτα ουσιαστικά δεν προχωράει. Και πώς θα μπορούσε, άλλωστε, τώρα που κανένας πια δεν τρέφει αυταπάτες για το ρόλο της κυβερνήσης. Όλα τα προηγούμενα προβλήματα εντείνονται και διαρκώς ανακύπτουν νέα.
Οι αντιθέσεις στο ΠΑΣΟΚ γίνονται εντονότερες
Επιδιώχτηκε με το συνέδριο και τον ανασχηματισμό να φανεί ότι ενδυναμώθηκε ο K. Σημίτης και το αποτέλεσμα ήταν να αναδειχθεί εντονότερα η πλήρης αδυναμία του. Συμβουλεύει και κανείς δεν ακούει. Προεδρεύει και την ίδια στιγμή αυτοαναιρείται. Συντονίζει την υλοποίηση του "οράματος" "Αθήνα 2004" και ταυτόχρονα αναζωπυρώνει τις απορρυθμίσεις της προσπάθειάς τους.
Η "ισχυροποίησή" του όμως ήταν συνάρτηση της προώθησης άλλων σε υπεύθυνες θέσεις, με αυτόνομη δράση, και ιδιαίτερα του Κ. Λαλιώτη, εκλεκτού πολλών, ιδιαίτερα του Δ.Ο. Λαμπράκη. Το αποτέλεσμα είναι τα συμβαίνοντα στο ΠΑΣΟΚ να υπάγονται αυτοδίκαια στη δικαιοδοσία των θεατρικών επιθεωρήσεων (οι γελοιογράφοι δεν έχουν να προσθέσουν τίποτα) ή της παθολογίας? Το ΠΑΣΟΚ "χορεύει ροκ" ή "γλυκό βαλσάκι" (!) και οι ανταλλασσόμενοι χαρακτηρισμοί παραβιάζουν πλέον τα ίδια τα πασοκικά όρια. (Κανένας, φυσικά, δεν είναι διατεθειμένος να ανεχτεί πρωτοκαθεδρία Λαλιώτη). Αποδείξεις και όχι ενδείξεις για την προϊούσα σήψη, αλλά και την εκτράχυνση στον αγώνα των συμφερόντων και της διαδοχής. Όσοι, πάλι, διαμαρτύρονται για τα συμβαίνοντα ή "αντιδρούν" στη θρασύτητα ρυθμίσεων, όπως π.χ. για τους αιγιαλούς ή στην τραγωδία, όπως εξελίσσεται, των Ολυμπιακών του 2004, αυτογελοιοποιούνται την ίδια στιγμή που σοβαρολογούσαν, τάχα. Απόδειξη, όχι ένδειξη, της εξάντλησης των ορίων αποτελεσματικότητας του ΠΑΣΟΚ.
Κίνδυνοι από την αντίληψη της πάση θυσία παραμονής στην εξουσία.
Στο ΠΑΣΟΚ, τον τελευταίο καιρό, παρουσιάζεται μια νέα αντίληψη, που εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Τα πάντα δρομολογούνται, ή δε δρομολογούνται, με μοναδικό στόχο την επανεκλογή τους ή, πιο βραχυπρόθεσμα, την επιτυχία τους στις δημοτικές - νομαρχιακές εκλογές. Η λύση προβλημάτων, ή η μη λύση, γίνεται αντιληπτή μόνο ως συνάρτηση της εκλογικής επιτυχίας και όχι ως σκοπός της εκάστοτε κυβέρνησης. Το πού μια τέτοια αντίληψη μπορεί να οδηγήσει δημιουργεί ήδη πολλές ανησυχίες. Και είναι το μικρότερο κακό να προετοιμάζονται με νέο εκλογικό νόμο ( που θα ισχύσει αναγκαστικά στις μεθεπόμενες εκλογές, λόγω της συνταγματικής νέας πρόβλεψης) για ιταλοποίηση της πολιτικής με αφορμή την προεδρική εκλογή του 2005 και τον ενδεχόμενο σχηματισμό συμμαχικών "αριστερών" κυβερνήσεων, αφού θα εμποδισθεί να επιτύχει, τότε, αυτοδυναμία η Ν. Δ.
Η ανάπτυξη σχέσεων φιλίας ή έχθρας με τα άλλα κόμματα.
’ρχισε ήδη η προετοιμασία. Η επίθεση φιλίας προς ΚΚΕ, ΣΥΝ και Αβραμόπουλο στόχο έχει τη δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για το ΠΑΣΟΚ εν όψει του β' γύρου των δημοτικών - νομαρχιακών εκλογών, όπως και της αίσθησης ότι ανακτά την πολιτική πρωτοβουλία, πέραν των πιο μεσοπρόθεσμων σχεδιασμών. Η ανταπόκριση, βέβαια, δεν ήταν ?ενθουσιώδης. Το Κ.Κ.Ε. την αντιμετώπισε με ευγενική ειρωνεία. Ο ΣΥΝ, ως συνήθως, ανταποκρίθηκε με χαρά σε μια ενδεχόμενη κεντρική συμμετοχή σε εξουσία, όμως έχει πλέον αρκετή πείρα ανάλογων πασοκικών "ανοιγμάτων", ώστε μόνο οι Κύρκος, Δαμανάκη, Μπίστης και η παρέα τους δε συγκράτησαν τις επευφημίες. Ο Αβραμόπουλος εύχεται να μπορεί να αποτελέσει μπαλαντέρ και να χρησιμοποιηθεί όπως απαιτήσουν οι περιστάσεις, όμως λόγω αυτοκρατορικών φιλοδοξιών ήταν πιο συγκρατημένος. Ο Τσοβόλας, φυσικά, δεν έγινε δέκτης τέτοιων κρούσεων και δικαίως ανησυχεί, μετά και την αποτυχία των δικών του προσπαθειών προς ΣΥΝ - Κ.Κ.Ε.
Από την άλλη ξεκίνησε και η επίθεση έχθρας (!) προς τη Ν.Δ. με τους γνωστούς ρυθμούς ροκ", μπροστά στη διαμορφούμενη πεποίθηση για έλλειψη διαφορών ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα. Είναι φανερό, όμως, πως μια τέτοια επιχείρηση μόνο μειδιάματα προκαλεί, εκτός ίσως από την ανύψωση ηθικού στα κρατικοδίαιτα στελέχη, κάτι που ως στόχος δεν είναι αμελητέος. Από την πλευρά της η Ν.Δ. μάλλον ευνοείται από μια τέτοια τακτική, ιδιαίτερα όταν ο κ. Λαλιώτης θα εμφανίζεται ως ο ρομφαιοφόρος της πατάξης ?της διαφθοράς.
Τα πραγματικά προβλήματα όμως δεν επιτρέπουν μακροημέρευση
Τα θεμέλια του πολιτικού οικοδομήματος όμως τρίζουν πλέον. Οι αγρότες ξεσηκώνονται πραγματικά και, πιο ώριμοι τώρα, είναι αμφίβολο αν θα καταφέρουν Ν.Δ. και Κ.Κ.Ε να τους ελέγξουν για την προώθηση των σχεδίων τους. Η λαίλαπα που θα ξεσπάσει με την είσοδο του ΕΥΡΩ πλησιάζει. Και το δράμα της "Αθήνα 2004" θα αποτελέσει σύντομα την περίληψη των προβλημάτων, οπότε οι δοκιμαστικές "ανοησίες" της Επιτρόπου μας για τη νέα επίσημη γλώσσα (!) θα φαίνονται απλά πταίσματα.
’ρθρο του μέλους της Ε.Ε. του ΑΣΚΕ Σήφη Στενού με παραπλήσιο περιεχόμενο και τίτλο "Προσκαιρη και προβληματική η "επικράτηση" Σημίτη δημοσιεύεται στο τεύχος 32 του περιοδικού "’ρδην" - Νοέμβρης 2001.
Κατηγορία
Φύλλο 84 Δεκεμβρίου 2001
Κατά τη δεκαετία που πέρασε η συσσώρευση του πλούτου και η άνιση κατανομή του ξεπέρασε κάθε άλλη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας.
Η αμερικάνικη "παγκοσμιοποίηση" του κεφαλαίου και η επιβολή συνθηκών οιονεί λιμού σ' ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού του πλανήτη, με πρόσχημα διάφορους κατασκευασμένους "δαίμονες", συνετέλεσε στη ραγδαία συγκέντρωση των υπερκερδών στα χέρια των λίγων σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
Και, όπως είναι αναμενόμενο στον καπιταλισμό, αυτό οδηγεί στην οικονομική ύφεση και την ακόμη μεγαλύτερη εξαθλίωση ακόμη και των κοινωνιών των πιο ισχυρών χωρών με τα εκατομμύρια των απολύσεων.
Ιστορικά, τα φαινόμενα έχουν αυτά έχουν καταλήξει βίαια σε κοινωνικές συγκρούσεις, επαναστάσεις και πολέμους ή και σε μεγάλες ανακαλύψεις. Μέσα από βίαιες, κατά κανόνα, συνθήκες πραγματοποιείται στον καπιταλισμό η αναδιανομή του συσσωρευμένου πλούτου από τους λίγους στους πολλούς.
Τότε, ακόμη και στις πιο "άγριες" καπιταλιστικές χώρες, κρίσιμοι παραγωγικοί τομείς περιέρχονται υπό κρατικό έλεγχο ώστε να διασφαλισθεί η αναδιανομή. (New deal του Ρούζβελτ μετά το κραχ του 1929 στις ΗΠΑ).
Οι οικονομίες των ισχυρών χωρών έχουν ήδη μπει σε περίοδο ύφεσης, επειδή έχει περιορισθεί παγκοσμίως η ζήτηση των βιομηχανικών και υψηλής τεχνολογίας προϊόντων που παράγουν, λόγω της μείωσης της αγοραστικής δύναμης.
Το χρηματιστικό και τραπεζικό κεφάλαιο, που αποκόμισε τεράστια κέρδη από την εκμετάλλευση των μικροεπενδυτών σ' όλο τον κόσμο, βλέπει τα χρηματιστήρια σε συνεχή πτώση παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες του, με τις συνεχείς μειώσεις των επιτοκίων, να "σπρώχνει" τις αποταμιεύσεις στην αγορά μετοχών. Παρά τις μειώσεις επιτοκίων περιορίζεται και η ζήτηση δανείων, με αποτέλεσμα τα κέρδη των τραπεζών να περιορίζονται.
Η αμφισβήτηση και η αντίθεση των κοινωνιών, με επικεφαλής αυτές των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών, στη σύγχρονη εκδοχή του καπιταλισμού δηλ στην "παγκοσμιοποίηση" έχει πάρει διαστάσεις χιονοστιβάδας με τις διαδηλώσεις σ' όλο τον κόσμο.
ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ;
Οι επιθέσεις στη Ν. Υόρκη και στο αμερικανικό Πεντάγωνο έδωσαν την αφορμή για την κήρυξη "μακροχρόνιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας" από τις ΗΠΑ απέναντι σε ακαθόριστους "εχθρούς". Έτσι έχει τη δυνατότητα το καπιταλιστικό σύστημα, με πρώτες τις ΗΠΑ, να βρει διέξοδο μιας, έστω και μικρής κλίμακας σε διαρκεια και ύψος κεφαλαίων, αναδιανομής, όπως είχε συμβεί με την εισβολή στο Ιράκ στη δεκαετία του 1990.
Σ' ένα έντεχνα καλλιεργούμενο κλίμα ανασφάλειας και σύγχυσης παγκοσμίως, που προϊδεάζει τον περιορισμό των πολιτικών ελευθεριών, τα κέρδη να επενδυθούν σε προϊόντα υψηλής τεχνολογίας για την "τρομοκρατία" δηλ. σε νέα "έξυπνα" όπλα, σε συστήματα και εταιρείες ασφάλειας για συλλογική και ατομική χρήση, για κτίρια "απόρθητα" από την "τρομοκρατία" κ.λ.π. και τελικά σε αύξηση των κρατικών δαπανών για το στρατό, την αστυνομία και τις μυστικές υπηρεσίες.
Σ' ένα έντεχνα καλλιεργούμενο κλίμα ανασφάλειας και σύγχυσης παγκοσμίως, που προϊδεάζει τον περιορισμό των πολιτικών ελευθεριών, τα κέρδη να επενδυθούν σε προϊόντα υψηλής τεχνολογίας για την "τρομοκρατία" δηλ. σε νέα "έξυπνα" όπλα, σε συστήματα και εταιρείες ασφάλειας για συλλογική και ατομική χρήση, για κτίρια "απόρθητα" από την "τρομοκρατία" κ.λ.π. και τελικά σε αύξηση των κρατικών δαπανών για το στρατό, την αστυνομία και τις μυστικές υπηρεσίες.
Και φυσικά η "τρομοκρατολογία" θα είναι το μέσο και η πίεση για την εξαγωγή τέτοιου είδους προϊόντων σε χώρες όπως η Ελλάδα, που τη θεωρούν και καλό πελάτη λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων (Ο νέος πρέσβυς των ΗΠΑ δήλωσε ότι η τρομοκρατία και ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων θα είναι οι προτεραιότητες του.)
Η ΕΛΛΑΔΑ
Η χώρα μας έχει τη δυστυχία με τις τυφλά υπάκουες στους ξένους πολιτικές ηγεσίες της να τα υποστεί όλα. Δηλ. και την οικονομική κρίση και τη χωρίς όρους επιβολή των αμερικανικών και εοκικών επιδιώξεων παρα την κραυγαλέα λαϊκή αντίθεση.
Ηδη συζητούν για περικοπές στον προϋπολογισμό του 2002 λόγω των μειωμένων εσόδων και της πτώσης του ΑΕΠ, του τεράστιου δημόσιου χρέους και της συζητούμενης και πάλι αγοράς νέων όπλων υπό το πρίσμα της τρομοκρατίας. Οι περικοπές θα αφορούν την Υγεία, την Παιδεία, τους μισθούς και τις κοινωνικές δαπάνες εκτός, ίσως, αυτών με τα πεντοχίλιαρά, που θεωρούν ότι προσδίδουν κοινωνικό πρόσωπο στην κυβέρνηση. Και όλ' αυτά παρά τη, με λογιστικά τρυκ, απόκρυψη μεγάλου μέρους του χρέους και τη μεταφορά του σε επόμενους προϋπολογισμούς (π.χ. δανεισμός των δημόσιων νοσοκομείων από τις τράπεζες).
Συν τοις άλλοις η εφαρμογή του ΕΥΡΩ θα προκαλέσει διεύρυνση του χρέους όπως έχουμε γράψει σε παλαιότερο φύλλο της "Ε". Είναι φανερό ότι όσο δεν αμφισβητείται η ουσία της εξάρτησης η χώρα μας υπό την απειλή πραγματικών ή εικονικών απειλών θα άγεται και φέρεται από το τι θέλουν οι άλλοι και ο ελληνικός λαός θα υφίσταται όλες τις αρνητικές επιπτώσεις.
Κατηγορία
Φύλλο 83 Οκτωβρίου 2001
Μετά το μεγάλο φαγοπότι των "μεγαλοεπιχειρηματιών" στο φιάσκο του Χρηματιστηρίου, ήρθε η περίοδος των ισχνών αγελάδων. Έτσι αναζητήθηκαν επειγόντως μέτρα "στήριξης της Ελληνικής Οικονομίας". Στα πλαίσια αυτά και με τις οδηγίες - υποδείξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο κ. Χριστοδουλάκης παρουσίασε τα αποτελέσματα έρευνας επιτροπής "σοφών", που προτείνει να μειωθεί η φορολόγηση των επιχειρήσεων και μάλιστα των Εταιρικών και να αυξηθούν οι φόροι στους μισθωτούς, συνταξιούχους, αγρότες, ελεύθερους επαγγελματίες και μικρομεσαίους. Αναλυτικά προτείνεται:
Την παρουσίαση αυτών των προτάσεων από τον κ. Χριστοδουλάκη ακολούθησε γενική κατακραυγή. Πανικόβλητος ο Σημίτης, εν όψει δημοτικών εκλογών, αποδοκίμασε το σχέδιο (απευθυνόμενος προς τους ψηφοφόρους), ενώ ο Πρωτόπαπας (απευθυνόμενος προς τους Ευρωπαίους αφέντες) είπε ότι όσα έγιναν δε θα επηρεάσουν καθόλου την απόφαση (της Ε.Ε.) για αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος.
Δηλαδή το φορολογικό έγινε άλλο ένα θέμα στο οποίο θα δοθεί μια προσωρινή "λύση" και θα κληθεί να αντιμετωπίσει η επόμενη κυβέρνηση! Και, εφ' όσον και η επόμενη κυβέρνηση θα ακολουθεί τον "ευρωπαϊκό μονόδρομο", να μην έχει κανείς αμφιβολία ότι θα το αντιμετωπίσει στο πνεύμα των "σοφών" του κ. Χριστοδουλάκη
Κατηγορία
Φύλλο 86 Απριλίου 2002
Η παιδεία, καθοριστικός παράγοντας για την πρόοδο μιας κοινωνίας και πρώτο μέλημα μιας πολιτείας, αντιμετωπίζεται από κυβέρνηση, κόμματα και συνδικάτα με μια λογική ταπεινών συμφερόντων.
Ο νέος υπουργός, ορθώς, κάλεσε τους αρμόδιους φορείς σε διάλογο, όμως ο ίδιος προσέρχεται χωρίς προτάσεις και θέτει ως πρώτα θέματα στην ατζέντα τη λειτουργία του Λυκείου και τον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια, που κυρίως σχετίζονται με την επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών, άρα επηρεάζουν βραχυπρόθεσμα το εκλογικό σώμα. Μια σοβαρή συζήτηση θα έπρεπε να ξεκινήσει από το ρόλο και το χαρακτήρα της εκπαίδευσης γενικά, να εξειδικευτεί στο περιεχόμενο των σπουδών κάθε βαθμίδας και να τελειώσει με το εξεταστικό. Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο νέος υπουργός βλέπει το διάλογο περισσότερο επικοινωνιακά, δηλ. να κερδίσει χρόνο και να αποφύγει αντιδράσεις και κινητοποιήσεις, τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές, που θα είχαν πολιτικό κόστος και για τον ίδιο προσωπικά και για την κυβέρνησή του, ίσως δευτερευόντως να επιδιώκει αποπροσανατολισμό της κοινωνίας από τη ζοφερή οικονομική κατάσταση και μερική συναίνεση στη μέχρι τώρα κυβερνητική πολιτική για την παιδεία, που δε φαίνεται να προτίθεται να τη μεταβάλει στους βασικούς της άξονες.
Ανεξαρτήτως αυτών, όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για την παιδεία θα έπρεπε να ανταποκριθεί στην πρόσκληση και να καταθέσει τις προτάσεις του, τουλάχιστον να αξιοποιήσει την ευκαιρία, για να δημοσιοποιήσει τις θέσεις του, πολύ περισσότερο αν θεωρεί ότι είναι αριστερός και αντιπαλεύει το σύστημα, το οποίο φυσικά φροντίζει να μη δημοσιοποιούνται ενοχλητικές απόψεις. Αν, μάλιστα, ο υπουργός παρέμενε αμετακίνητος σε θέσεις αντιδραστικές, θα είχε τη δυνατότητα μέσα από αυτή τη διαδικασία να τον καταγγείλει. Το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ, όμως, προτίμησαν την αποχή, για να μην κάνουν προτάσεις και δημιουργήσουν δυσαρέσκειες, αποσκοπώντας σε βραχυπρόθεσμα μικροκομματικά οφέλη.
Ίδια στάση κράτησαν και οι συνδικαλιστικοί φορείς των εκπαιδευτικών, ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, που τις θέσεις τους για την παιδεία δε γνωρίζουν ούτε τα μέλη τους, που δεν έχουν καν πειστεί, και δικαίως, ότι οι συνδικαλιστές τους έχουν ως κύριο μέλημα το συμφέρον της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών. Οι συνδικαλιστές δεν κατάφεραν ποτέ να αρθρώσουν έναν ουσιώδη λόγο για την παιδεία, που να ξεφεύγει από τα συνήθη αιτήματα για αύξηση δαπανών, βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής και μείωση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση, ώστε να αποσπάσουν και τη συμπάθεια της κοινωνίας.
Η αποχή των συνδικαλιστών οφείλεται και στην κομματικοποίησή τους, λόγω της οποίας κρατούν επιθετική στάση, διότι έτσι νομίζουν ότι προκαλούν μεγαλύτερη φθορά στο κυβερνών κόμμα και οι ίδιοι αναβαθμίζονται μέσα στα κόμματά τους, ίσως φιλοδοξώντας και να πολιτευτούν.
Το ΠΑΣΟΚ προσήλθε στο διάλογο με εκπρόσωπό του την τέως επίτροπο των Βρυξελών, την κ. Διαμαντοπούλου, η οποία, μέσα στα πλαίσια της εθελοδουλίας της, έφτασε στο σημείο να προτείνει να καθιερώσουμε ως δεύτερη επίσημη γλώσσα την αγγλική!
Με αυτά τα δεδομένα, το μόνο που θα μπορούσαμε να περιμένουμε από αυτό το διάλογο είναι κάποιες καλές ιδέες από κάποιον εκπαιδευτικό που ενδιαφέρεται πραγματικά για την παιδεία και ίσως μια αύξηση του ενδιαφέροντος της κοινωνίας.
Κατηγορία
Φύλλο 127 Μαρτίου 2009
Η μεγάλη δημοσιότητα που -ορθώς- πήραν οι πρόσφατες φωτιές στο δρυμό της Πάρνηθας και αλλού, με τα συνήθη ΜΜΕ να πλειοδοτούν σε εισαγγελικό ύφος, ήταν δυσανάλογη σε σχέση με αντίστοιχες στο παρελθόν. Διανύουμε άλλωστε μια οιονεί προεκλογική περίοδο, οπότε κατά κανόνα οι δασικές πυρκαγιές πολλαπλασιάζονται κι έτσι εξ αντικειμένου προσφέρουν πλούσιο ειδησεογραφικό και τηλεοπτικό εμπόριο.
Αυτά τα ίδια ΜΜΕ ήσαν που το 1995 και το 1998 επί ΠΑΣΟΚ, όταν καίγονταν πολλαπλά η Πεντέλη, ο Ταΰγετος, ο Όλυμπος, επί εβδομάδες αρκούνταν σε απλή παρουσίαση των «ακραίων καιρικών φαινομένων».
Αν εξαιρεθούν οι πυρκαγιές που υποκρύπτουν δράση ξένων, όπως αυτές σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, π.χ. οι επαναλαμβανόμενες πυρκαγιές της Σάμου, η πλειονότητα οφείλεται στους καταπατητές, στις ανεξέλεγκτες χωματερές, στη ΔΕΗ και σε αγρότες, όπως εξηγούμε παρακάτω. Πάντως, ο αριθμός και το μέγεθος των φετινών πυρκαγιών δύσκολα εξηγείται μόνο με τα αίτια αυτά και τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες.
Οι καταπατητές-εμπρηστές
Στη χώρα μας όλα ευνοούν τους καταπατητές δασικών εκτάσεων, οι οποίοι είναι οι ηθικοί ή και οι φυσικοί αυτουργοί των εμπρησμών. Στα καμένα οι καταπατητές, κατά κανόνα υψηλών εισοδημάτων, χτίζουν κυρίως εξοχικές κατοικίες. Δεν πρόκειται για αυθαίρετα πρώτης κατοικίας, σαν αυτά που χτίστηκαν μεταπολεμικά στο διάστημα 1950-1970, κυρίως στα δυτικά προάστεια, από φτωχούς, που ήρθαν από την επαρχία, για να βρουν δουλειά.
Η σκόπιμη πολυνομία και η διάχυση ευθυνών σε πλήθος φορέων ευνοούν τις πυρκαγιές, τον αποχαρακτηρισμό των δασικών εκτάσεων και τελικά τη νομιμοποίηση των καταπατητών, που τις περισσότερες φορές είναι οικοδομικοί συνεταιρισμοί. Δασαρχεία, Αστυνομία, Δικαιοσύνη, Συμβολαιογράφοι, Πολεοδομία, Δήμοι, ΔΕΗ και, τέλος, οι κυβερνήσεις, που νομιμοποιούν τους αποχαρακτηρισμούς, είναι οι ηθικοί αυτουργοί. Οι κυβερνήσεις μετά τις φωτιές εξαγγέλλουν «αναδασώσεις» και υπόσχονται ότι δε θα επιτρέψουν να κτισθεί ούτε σπιθαμή. Στην πραγματικότητα κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Οι εξαγγελίες αυτές είναι για τους αφελείς.
Λάδωμα και ψήφοι είναι η αμοιβή τους. Σε προεκλογικές περιόδους η δράση εμπρηστών και καταπατητών αυξάνεται, επειδή οι πολιτικές υποσχέσεις είναι ευκολότερες. Οι καταπατητές- εμπρηστές είναι μέρος της κοινωνίας μας, η οποία, με τη σιωπή της και τη συνενοχή της σ όλ αυτά, φέρει ευθύνη για την καταστροφή του δάσους.
Οι χωματερές
Οι διάσπαρτες στον ελληνικό χώρο ανεξέλεγκτες χωματερές, που μονίμως σιγοκαίνε, αποτελούν οιονεί εμπρηστές εκ προθέσεως. Οι περισσότερες βρίσκονται κοντά σε δάση και ευθύνονται για σοβαρές πυρκαγιές, επειδή κανείς δεν τις επιτηρεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα σκουπίδια όλης της Ανατολικής Αττικής πάνε σε παράνομες και ανεξέλεγκτες χωματερές, που βρίσκονται σε ρεματιές, κοντά σε δασικές εκτάσεις (π.χ. της Νέας Μάκρης στη Ραπεντώσα). Οι Δήμοι και οι τοπικές κοινωνίες αποδέχονται την ύπαρξή τους, με όλες τις συνέπειες για το δάσος, τη μόλυνση των υπόγειων νερών και το μπάζωμα των ρεμάτων. Αντιδρούν, όμως, στην κατασκευή ΧΥΤΑ στην περιοχή τους. Προτιμούν να καταστρέφεται το δάσος και το περιβάλλον.
Η ΔΕΗ
Ευθύνεται για την ελλειπή συντήρηση και την έλλειψη προστασίας των γραμμών της, που περνούν από δασικές εκτάσεις. Το πρόβλημα έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια με την απαξίωσή της, λόγω της ντιρεκτίβας της ΕΕ (βλ. άλλο άρθρο) για την «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, με την έλλειψη προσωπικού και επενδύσεων. Προσπαθούν να αποκρύψουν ως αίτιο των πυρκαγιών τη ΔΕΗ, ακόμη και όταν είναι ολοφάνερο, όπως στην Πάρνηθα, ώστε να μην υποχρεωθούν να δώσουν αποζημιώσεις, αποδίδοντας τα αίτια σε εμπρηστές.
Οι αγρότες
Ορισμένοι, για ν αποκτήσουν καλλιεργήσιμη γη ή λιβάδια για βοσκή, καίνε τα δάση, γνωρίζοντας ότι μετά από χρόνια κάποια κυβέρνηση θα τα αποχαρακτηρίσει.
Τα δάση δεν έχουν ούτε ψήφους, ούτε χρήματα, ούτε την προστασία της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Η προστασία τους επαφίεται στην τύχη και στους λίγους.
Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ από τη μεταπολίτευση το μόνο που έκαναν ήταν να ψηφίζουν αναθεωρήσεις του άρθρου 24 του Συντάγματος (2001 το ΠΑΣΟΚ και 2007 η ΝΔ) και νόμους για τον αποχαρακτηρισμό εκατομμυρίων στρεμμάτων δασικών εκτάσεων (νόμοι 998/1979, 1734/1987, 3208/2003), ώστε να νομιμοποιούν όλους τους οικισμούς και τις εκτός σχεδίου παράνομες οικοδομές, να παρέχουν το δικαίωμα στους οικοδομικούς συνεταιρισμούς να χτίζουν ή να νομιμοποιούν όσα έχουν χτίσει μέσα σε δάση ή δασικές εκτάσεις. Πρόσφατα το Υπουργείο ... Αγροτικής Ανάπτυξης, με τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο, όριζε να μην κατεδαφίζονται τα παράνομα κτίσματα σε δασικές περιοχές μέχρις ότου να ... συνταχθούν οι δασικοί χάρτες. Ευτυχώς αποσύρθηκε μετά από τη γενική κατακραυγή.
Βέβαια τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά, αν υπήρχε κυβέρνηση που να διαμόρφωνε ενιαίο νομικό πλαίσιο και ενιαίο φορέα προστασίας, διαχείρισης, κατάσβεσης και αστυνόμευσης των δασών. Θα αναγόρευε σε ιδιώνυμα εγκλήματα τους εμπρησμούς, τις καταπατήσεις και τη βάναυση καταστροφή του περιβάλλοντος. Κυβέρνηση, που θα συνέτεινε με τη στάση της στην αλλαγή της σημερινής κοινωνικής νοοτροπίας.
Κατηγορία
Φύλλο 117 Ιουλίου 2007
Πολλοί, ακόμη και μέλη του ΠΑΣΟΚ, έχουν αγανακτήσει με τα καραγκιοζιλίκια της «εκλογής» του νέου αρχηγού και για τις παραλογικές δηλώσεις του, όπως ότι «δεν είμαι δογματικός με τα σύνορα» (!) ή ότι πρέπει να είναι ελεύθερη η χρήση ναρκωτικών (!!), όμως όλοι αγνοούν τι μας έχει ετοιμάσει για το Αιγαίο. Αγγλόφωνη τουρκική εφημερίδα έγραψε πως είναι έτοιμη ελληνο(;)-τουρκική συμφωνία για όλα τα θέματα (που μονομερώς και θρασύτατα εγείρει η τουρκική χούντα), αλλά αυτή θα ανακοινωθεί μετά τις εκλογές, ώστε να μην καταποντιστούν εκλογικά οι αρχιτέκτονες της. Και η ΝΔ σιωπά ηχηρά!
Κατηγορία
Φύλλο 96 Φεβρουαρίου 2004
Η χώρα μας είναι από τις ελάχιστες που δε γνωρίζει την ιδιοκτησία του δημοσίου, των άλλων φορέων (εκκλησία, δήμοι κ.λ.π.) καθώς και των ιδιωτών.
Οι καταπατήσεις δημόσιων εκτάσεων, η αυθαίρετη δόμηση, ακόμη και οι δασικές πυρκαγιές και οι πλημμύρες οφείλονται, εκτός των άλλων, και στην έλλειψη εθνικού κτηματολογίου.
Η σύνταξη, συνεπώς, εθνικού κτηματολογίου είναι απαραίτητη, ώστε το δημόσιο και κατ' επέκταση η ελληνική κοινωνία να έχει ένα εργαλείο, για ν' αντιμετωπίσει αυτές τις πληγές. Είναι έργο μεγάλης κλίμακας και χρονοβόρο. Απαιτεί λοιπόν σοβαρό προγραμματισμό, ακριβή εκτίμηση κόστους, τήρηση χρονοδιαγράμματος, έλεγχο υλοποίησης και επανεκτίμηση δεδομένων σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Αντί λοιπόν ν' αντιμετωπισθεί με σοβαρότητα το έργο, μετατράπηκε σ' ένα ακόμη "έργο πνοής" του Λαλιώτη. Μέσα σε έξι χρόνια έγινε το
21 % του έργου και απορρόφησε το 83 % του προϋπολογισμού του, χωρίς κανένα τμήμα του να λειτουργεί.
Το τι έγινε δεν περιγράφεται. Ακόμη και οι αρμόδιοι της Κομισιόν μίλησαν, μεταξύ άλλων, για δεκάδες παράνομες συμπληρωματικές συμβάσεις, τροποποιήσεις, έλλειψη σχεδιασμού, υψηλό κόστος κ.λ.π. και ζήτησαν την επιστροφή 20 δις δρχ και τη διακοπή της χρηματοδότησης. Η ενέργεια αυτή της Κομισιόν είναι πρωτοφανής. Φαίνεται ότι δε θέλουν να γίνουν συνυπεύθυνοι για τέτοιου μεγέθους διαφθορά που υποκρύπτεται. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι η Β. Παπανδρέου ξήλωσε τη διοίκηση της "ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ" ΑΕ.
Ο θρασύτατος Λαλιώτης, κατά τα γνωστά, κατηγόρησε τη
ΝΔ και τον εισαγγελέα, προσπερνώντας τις βαρύτατες κατηγορίες εις βάρος του. Θεωρεί ότι θα μείνει στο απυρόβλητο. Για το μέλλον του ας διδαχθεί απ' τον εαυτό του, που έβγαλε τ' άπλυτα του Μητσοτάκη τώρα, ενώ τα γνώριζαν όλοι πάνω από μια δεκαετία.
Κατηγορία
Φύλλο 84 Δεκεμβρίου 2001
Σε ερώτηση στον κυβερνητικό εκπρόσωπο κ. Πεταλωτή στη ΝΕΤ (4/3/10) για τα λεφτά που έλεγαν προεκλογικά ότι υπάρχουν, απάντησε: «Λεφτά υπάρχουν, γιατί χωρίς λεφτά δεν μπορούμε να ασκήσουμε πολιτική»!!
Τι να του πει κανείς, εκτός του ότι βρέθηκε κάποιος που συναγωνίζεται στην ευφυΐα και τη γλώσσα με τον Γεώργιο και παίρνει, αν είναι δυνατόν, μικρότερο βαθμό...
Κατηγορία
Φύλλο 133 Μαρτίου 2010
Εκεί που οι κραυγές του πόνου έσκιζαν τον αέρα. Εκεί που η Χούντα αλυσόδενε τη Λευτεριά, εκεί στον τόπο του μαρτυρίου και των βασανιστηρίων των Αγωνιστών της Δημοκρατίας, στο κολαστήριο της ΕΣΑ, εκεί διάλεξε ο Δήμαρχος Αθηναίων (προφανώς ύστερα από υπόδειξη του Γιωργάκη) και η πλειοψηφία του Δημοτικού συμβουλίου να γίνει η έκθεση φωτογραφίας του Υπουργού Εξωτερικών του εγκληματικού καθεστώτος της Τουρκίας Ισμαήλ Τζέμ, για την "Οικοδόμηση Μέτρων Εμπιστοσύνης" μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας. Έτσι βεβήλωσαν αυτόν τον ιστορικό και μνημειακό χώρο, το ιερό άσυλο του αγώνα, τη στιγμή που στην Τουρκία συνεχώς παραβιάζονται οι στοιχειώδεις Δημοκρατικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα, με βασανιστήρια, λειτουργία λευκών κελιών και δολοφονίες αγωνιστών και συγγενών τους.
Ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-74, με ανοικτή επιστολή στο Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο διαμαρτυρήθηκε έντονα γι' αυτή την προσβολή του Ιερού Χώρου και ζήτησε να λαμβάνεται η γνώμη του, ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον ενέργειες που αποπνέουν περιφρόνηση των αγώνων του Ελληνικού λαού για Ελευθερία.
Κατηγορία
Φύλλο 84 Δεκεμβρίου 2001
Η εξέλιξη του δημόσιου χρέους της χώρας είναι αλματώδης μετά την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ και ιλιγγιώδης μετά την ένταξη στην ΟΝΕ. Ο πίνακας και το διάγραμμα είναι εύγλωττα
| ΕΤΟΣ | δις ευρώ | δις Δρχ |
| 1974 | 0.337 | * 115 |
| 1981 | 3.117 | * 1062 |
| 1989 | 26.999 | * 9200 |
| 1993 | 68.800 | |
| 2000 | 140.971 | |
| 2004 | 205.500 | |
| 2009 | 299.570 | |
| 2010 | 325.225 |
Κατηγορία
Φύλλο 133 Μαρτίου 2010
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό